Het wordt steeds sneller donker. De lichten in huis gaan aan en in een enkele straat hangt al eindejaarsversiering. Een tijdje geleden fietste ik zelfs door een met sneeuw bedekte straat, inclusief kerstbomen en verlichting! Nu ja, de bijhorende camera's verklaarden al een hoop. Het gegeven "nepsneeuw" ook, waarschijnlijk. Toch gaan ook bij mij in huis de lichtjes weer branden: kaarsjes, sfeerlicht. Ik moet bekennen dat ik stiekem al loop te bedenken of ik een Kerstboom zal zetten en waar die dan zal komen te staan. om van de versiering nog maar te zwijgen. Maar Sint, ook aan u liep ik reeds te denken. Hoe speelt u het toch telkens klaar om het gepaste cadeautje te vinden voor ieder kind? En hoe lang blijf je eigenlijk kind? Zolang je ouders leven? Of zolang je je kind voelt, zolang je het kind in jezelf zijn plekje geeft?
Er zijn zoveel kinderen die vroeger volwassen worden dan ze horen te doen. Trauma's, jeugdbeslommeringen,... Elk kind verdient zijn geschenkje. Iets dat speciaal voor hen bedacht, uitgezocht, verpakt en gebracht is. Een blijk van aandacht en attentie, van liefde en waardering. Een teken dat iemand je ziet, begrijpt en er voor je zijn wil. Een cadeautje, zomaar voor niets.
