Het is vreemd hoe je blik op de wereld verandert met een gevoel van verwachting in je achterhoofd. Alle leuke mannen die ik tegenkwam vandaag, kregen een extra portie aandacht. Geen enkele is aan mijn blikveld ontsnapt. U bent alvast bedankt: er zitten mooie exemplaren tussen: begeesterd, warm, enthousiast en.. met een hart voor kinderen. Ik ben 23 en, hoewel mijn zus op die leeftijd haar eerste zoon al op de wereld zette, nog niet toe aan kinderen, maar toch werkt dit onbewust door in mijn aandachtsklasse. Automatisch gaan de deuren van mijn gevoel iets verder open staan als de armen (en het hart) van de man in kwestie ontvankelijk zijn voor kinderdromen.
Het leven is trouwens mooier vanuit de ogen van een kind: de heks wordt gestraft, de draak overwonnen, de schat gevonden en op het einde draaft er gegarandeerd een prins op een wit paard door het beeld die de prinses in kwestie schaakt en op de gouden troon in het paleis neerpoot. En ze leefden nog lang en gelukkig. Geef toe: sprookjes maken het leven net iets mooier. En trouwens, zijn sprookjes niet als de Sint? Je moet erin geloven, anders werkt het niet.
