Zonder denken of dralen trok ik een warme pyjama aan. Met Kerstmotief: rode en witte ruitjes, aangevuld met geborduurde hulstblaadjes. En jawel: ik ben slechts 23 jaren jong: dat had u goed genoteerd. Laat ik het hele ding afdoen als een relikwie uit een oude traditie. December is nog ver weg, maar het licht ouwbollige kledingstuk maakte de hele Kerstsfeer in mij alvast weer wakker: Zoethoutthee, kaneelkoekjes, gezelligheid en familiefeestjes. Naar jaarlijkse traditie daagt dan de hele familie strak uitgedost op bij familiefeestjes. Vriendjes en vriendinnetjes van het jonge geweld zijn, na de noodzakelijke goedkeuring, steevast van de partij en vergroten het aantal zielen om de vreugde dit jaar weer wat te vergroten. De traditie wil dat, bij de pakjesronde, koppels steevast een extra geschenkje krijgen. De aanwezige vrijgezellen krijgen daarbij een spijtige blik: volgend jaar misschien. En, beste Santa's, vandaar mijn brief: u raadde het al, deze vroegtijdige schrijfster zou ook graag een extra geschenkje krijgen. Of vooral: geen spijtige blik, dit jaar. Wat denkt u? Een uitdaging om aan te gaan?
