Eerst wil ik jullie mijn excuses aanbieden voor het niet posten van nieuwe blogs en updates. Het waren zeer drukke tijden voor mij met de examens en alle activiteiten i.v.m. het behalen van het diploma en afscheid van mijn beliefde klas. Dus hierbij mijn oprechte excuses en mag dit een nieuw startschot zijn voor een bruisende blog van opinies en visies.

Gedurende die weken dat ik wat inactief was, heeft de 'politiek' niet stil gestaan. Integendeel er is veel gebeurd en veranderd. Er is zowel op Vlaams, federaal en Europees niveau verscheidene dingen gebeurt.

Op Vlaams hebben de delegaties van de CD&V en N-VA (die samen de regering gaan vormen) allerlei vertegenwoordigers of sociale partners ontvangen. Die sociale partners kwamen hun advies geven voor een nieuwe regering. Een bemerking dat ik alvast had toen op die gesprekken was de vrij grote tegenstelling tussen de werkgevers -en werknemersorganisaties. De werkgeversorganisaties (UNIZO, Voka, VBO,..) die pleitten voor een ondernemersvriendelijk systeem die bruisende en renderende ondernemingen toelaat. Hier hebben ze zeker gelijk in wat nu met allerlei lasten is dit zeker niet het geval. De werknemersorganisaties willen gelijkaardige dingen maar dan voor de werknemer en dit is waar het schoentje soms wringt. Zij willen vaak meer kosten bij de werkgever leggen en minder bij de werknemer -wat au fond logisch is- maar wat in de praktijk erg ongelijk en oneerlijk is. Ik ben er volledig akkoord mee dat de arbeider of bediende eerlijk moet verloond worden voor de verrichte arbeid en moet kunnen terugvallen op een sociaal vangnet . Maar hier mag niet in overdreven worden. Want wanneer hier in overdreven wordt zal de werkgever vooral alsmaar hoger en hogere kosten door gespeeld krijgen. En deze kosten worden doorgespeeld naar ons, het volk. Bijvoorbeeld: Wanneer er in een lotusfabriek de werknemers nog een extra pauze, loonsopslag, enzovoort willen (plus de hoge loonkosten die hier in België sowieso van toepassing zijn), dan zal lotus die kosten doorspelen aan de consument en zal bijvoorbeeld de speculaas met tien cent stijgen per pak. Dus dit zou in tegenstelling tot waarvoor de vakbonden staan een erg onsociale maatregelen en verlies voor beide partijen zijn. Dus dit even kort uitgelegd waar het schoentje kan en soms wel degelijk knelt. Nu ik zeg dit, maar dit is ook geweten bij de regerings- en beleidsmakers. Daarom zijn ze erg voorzichtig en weloverwogen. Voor de rest op Vlaams niveau zijn ze aan het werken aan het regeerakkoord nu deze gesprekken tot z'n einde zijn gelopen en ze alle vereiste info en adviezen verzameld hebben.

Europees niveau dan. Hier wil in het hebben over twee dingen: één het toetreden van de N-VA tot de ECR (wat veel ophef heeft veroorzaakt in de media) en twee het verloop van het verkiezen van de nieuwe commissievoorzitter.
Het toetreden van de N-VA tot de ECR (European Conservatives and Reformists) zorgde voor heel wat commotie. De ECR zou zogezegd bestaan uit een homofobe partij, een vrouwhatende partij, etc. .. Kort samengevat het zou een fractie zijn bestaande uit heel wat gespuis. Dit vind ik vreemd, heel vreemd. De ECR bestaat vooral uit de Britse conservatieve partij van Cameron die bijna de helft van alle Britten vertegenwoordigd en die dus zeer veel invloed uitoefent op die ECR. Naast de 'Tory party' bestaat de ECR nog uit heel wat partijen die allemaal wel op de zelfde golflengte zitten qua gedachtegoed. Ik vond dus de keuze van de N-VA een hele logische keuze. Wat er dan ook meteen in de traditionele media te zeggen viel is dat de N-VA koos om in een euro sceptische en zelfs euro vernietigende fractie toe te treden, met zoals ik al zei homofobe,.. partijen. Over blamage gesproken. Het waren vooral de liberalen hier in België die zich erg in het debat gooiden. Zij haalde erg smerig uit door de N-VA zelf af te breken te kiezen voor een fractie die enkel strijd voor een afgebroken Europa met uitzonderlijke wetten inzake doodstraf enzovoort.. . Wat echter bleek is dat de liberalen en de ALDE in het algemeen een verlies leden doordat ze de toetreding van de N-VA misliep. Want zij stonden op punt om nog wat sterker te worden als de N-VA bij hun aansloot, dat hebben zij niet gedaan en hebben integendeel de ECR sterker gemaakt. Door die toetreding is de ECR nu sterker als de ALDE in zetelaantal en dat is een enorme klap voor de liberale fractie van Verhofstadt. Wat ik hier uit kan besluiten is dat de Liberale op Europees niveau de N-VA verafschuwen en dit ook hebben geuit en zullen uiten in de media, met zware eerroof als gevolg. We hebben alvast één golf doorstaan!

Dat ander zeer recent Europees punt waar ik het zeker over wil hebben is het naar voorschuiven van Juncker door de Europese top. Die Juncker zal hoogstwaarschijnlijk de nieuwe Commissievoorzitter worden na, ook daar, felle kritiek en onderhandelingen. Juncker van de Europese Volkspartij werd vooral door Cameron ontdaan als oubollige en niet waardige kandidaat. Hier kan ik niet echt een oordeel over vellen. Wat ik vooral kan besluiten is dat de socialisten en de volkspartij kandidaten één pot nat zijn qua standpunten. Verhofstadt met zijn überfederale en idyllische standpunten springt er dan weer uit en maakt zich met momenten dan ook weer belachelijk. De Groenen bengelen daar dan ook weer tussen met hun sociale en groene standpunten zijn ze zeker dat ook hun standpunten sowieso worden opgenomen in het beleid van de Commissie. Ik ben eens benieuwd voor wat voor 'nieuw beleid' de nieuwe Commissie zal zorgen. We kunnen alleen maar afwachten.

Op het federale niveau is er heel wat gebeurt. De informatieronde van de Wever is ondertussen al afgelopen en Charles Michel (voorzitter van de MR) is nu aan de beurt. Dit is gekomen nadat een nota van de Wever rond was gegaan. Hij had een nota opgesteld waarin de 'conclusies' stonden dat hij stelde na de gesprekken die hij had met alle partijen, maar ook met eigen zaken die de N-VA in het regeerakkoord wou. Deze nota voldeed voor de CD&V, MR, uiteraard de N-VA maar niet voor de CdH. Ongelooflijk, maar toch niet zo ongelooflijk. Benoît Lutgen van de CDh gaf een welgemeende 'non' als respons op de nota. Dit was langs de ene kant te verwachten maar langs de andere kant toch ook niet. CdH en de N-VA hebben nooit echt goed overeengekomen, hun relatie was sowieso al niet echt top. Dan de dwarsliggersreputatie van de CdH kon ons al doen vermoeden om die 'nee'. De Wever heeft het wel erg slim gespeeld door eigenlijk in de nota alle scherpe kantjes van zijn eigen standpunten af te vijlen en ook sommige vrij extreme maatregelen (denk aan de maatregelen rond de index en werkloosheidsuitkering) weg te laten. Maar toch heeft de CdH deze afgekeurd, desalniettemin dat alle andere partijen erg opgetogen waren over de nota. Dit bewijst weer dat de CdH slechts een pion is van de PS en gewoon om moeilijk te doen heel de tijd mee in de onderhandelingen zaten om dan te zeggen dat ze het niet zo goed vinden. Zonde van de tijd, maar dit bewijst wel dat er bij de PS en CdH een groot mentaliteitsprobleem is inzake democratisch en eerlijk denken.

Nu na deze 'mislukking' heeft onze teerbeminde koning een nieuwe informateur aangesteld: Charles Michel (de zoon van Jean-Louis Michel). Onverwacht? Ja en nee. Ja want de MR is eigenlijk de overwinnaar in Wallonië en de liberale familie in België is een grote maar achteruitgeschoven familie. Ik had het ook niet verwacht want ik dacht eerlijk gezegd dat de nieuwe informateur Di Rupo of iemand anders van de PS ging zijn. Nu Michel heeft een paar mogelijkheden voor de coalitievorming: een klassieke tripartite, een zogenaamde kamikazeregering of een braziliaanse regering. Die klassieke tripartite zou desastreus zijn voor dit land. We zouden terug in herhaling vallen en een verdere aftakeling van dit Belgenlandje meemaken. 8 op 10 van de Vlamingen hebben zich hier dan ook tegen uitgesproken. De Kamikazeregering zou dan bestaan uit langs Franse kant alleen MR en langs Vlaamse kant Open VLD, CD&V en N-VA. Dit zou dus een Franstalige minderheid betekenen, maar de MR zou wel over vertegenwoordigd zijn in ministers, staatssecretarissen en zelfs de premier leveren naar alle waarschijnlijkheid. Nog niet zo 'onozel' voor de MR als je het mij vraagt. De Vlamingen zouden ook blij zijn,want ze krijgen hun centrum-rechtse regering. Dit is in mijn mening een droom scenario voor ons land, deze zou een groei- en besparingsbeleid kunnen doorvoeren waar België terug sterk en welvarender van kan worden. Dan heb je nog als laatste mogelijkheid de 'Braziliaanse' regering, omdat we nu toch in de Brazilian spirit zijn. Waarom de 'Braziliaanse' coalitie? Omwille van de kleuren. De regering zou dan bestaan uit N-VA, Open VLD en MR en Groen én Ecolo. Dit is ook een mogelijkheid maar niet erg waarschijnlijk. Groen hun standpunten ligt op sociaal vlak vrij ver van die van N-VA en Open VLD, maar je weet maar nooit. We zullen nu afwachten tot de resultaten van de informatieronde van Charles Michel.

Dit was mijn analyse een beetje van de voorbije weken, niet erg uitgediept maar toch belicht volgens mijn gedacht op de zaken. Blijf me zeker volgen voor verdere 'analyses' en meningen.

29-06-2014 om 21:26 geschreven door Joeri Vandendriessche