Vandaag was het een zwarte dag voor mijn vrouw, overal pijn, bang, heb haar een goeie knuffel gegeven en alles ging iets vlotter. Ze heeft haar dan herpakt, maar ik versta heel goed, hoe zij zich voelt door de grenzen die haar opgelegd worden door haar mindervaliditeit. Gisteren vertelde ze nog dat ze het liefst bij haar oudste zoon of bij mijn dochter zou zijn als ze alleen komt te staan als ik er niet meer ben. Toch gaan we trachten zolang mogelijk samen ons plan te trekken. Het pooierke had haar eens gezegd dat ze bij hem mocht gaan, want dat er toch niemand anders zou zorgen voor haar. Maar dat wil ze zeker niet omdat ze weet dat hij erop uit is om haar bij het zeventiende te zetten. Ze weet immers dat hij ooit gezegd heeft tegen de vrouw van haar oudste zoon, dat als ik dood ga, alles naar haar komt en zo automatisch naar hem. Ik vind het wel spijtig dat ik er niet kan bijzijn als de notaris mijn testament zal voorlezen............ Darkrose
