Nu zal ik een staaltje vertellen van de hypocrisie in de wereld. Dit is echt gebeurd. Op zekere dag zijn de muren in de toiletten van een bankinstelling volgesmeurt met uitwerpselen (op zijn plat vlaams met stront). Dit zijn natuurlijk geen alledaagse gebeurtenissen, dus zal de persoon die daarvoor verantwoordelijk is, volgens de heren direkteuren en onderdirecteuren, bij betrapping onmiddelijk zijn ontslagbrief krijgen zonder vooropzeg. Iedereen is natuurlijk nieuwsgierig, wie die plezante is, en de pret voor die persoon blijft maar doorgaan, iedere dag stront tegen de muren. Enkele dagen nadien betrappen de concierge en zijn collega de schuldige. Dit is de zuivere waarheid die ik vertel, het was een direktielid en nu komt die ongelooflijke hypocrisie naar boven. Die persoon was dus geen gewoon personeelslid en kreeg dus geen onmiddelijk ontslag. De directie vertelde dat de persoon ziek was en een depressie doormaakte en mocht zelfs nog enkele dagen ziekteverlof opnemen. Ik heb er gewerkt en heb het met mijn eigen ogen gezien. Uiteindelijk ben ik daar ook opgestapt, maar dat is een verhaal voor later. De grootste fout die ik altijd maak, is dat ik nooit mijn mond kan dichthouden als ik ten onrechte behandeld word of iemand zie of ken die onrecht aangedaan is. Daardoor word je nooit vergeten en iedereen herrinnert zich mij, omdat ik door mijn gedacht te zeggen en er te durven voor uitkomen als een rebel......The wind will allways whisper my name.......Darkrose.
