Na een tijd van stilte ben ik hier terug. Met ons hondje gaat het prima, echt een kleine rakker. Ze houdt ons in de running en doet ons veel van onze zorgen vergeten. Ze is een zonnetje en een (b)engeltje in huis. Iedereen zegt dat er weer een hondje met zijn gat in de boter is gevallen. Ik denk nog veel aan Prutske, maar Lady neemt stillekes het roer over. Ze doet haar best om ons veel leed te doen vergeten. We naderen Kerst en eindejaar, en dat zijn zo van die dagen die ik triestig vind. Maar ja, die dagen passeren ook. Na nieuwjaar beginnen we aan een nieuw stadium in ons leven. t'Vrouwke en ik moeten nog zoveel samen doen, zoals op reis gaan, wandelen, een weekendje naar hier en een weekendje naar daar, een concertje meepikken, fietsen en overal ons Lady mee naar toe nemen. En ikzelf heb ook nog zoveel plannen zoals een volledige stamboom maken en te boek stellen, een boek schrijven, boten in elkaar knutselen, boeken lezen. Soms ben ik bang dat ik dat op zekere dag niet meer zal kunnen, en anderen tot last zijn. Maar hopelijk blijven we daar toch van gespaard, want een geestelijke handicap is waarschijnlijk het ergste dat een mens kan meemaken. We hopen het beste, en tot wat later.......Darkrose.
