Allé, 't is er toch van gekomen. Je hebt zo van die dagen, dat je thuis komt van een slopende werkdag en dat je na het eten, compleet vloeibaar in de zetel ligt. Rustig, alleen thuis, geen goesting om dat boek vast te nemen dat je al dagen vastgezogen houdt, en niks op de TV. Wat doet ne mens dan? Prakkezeren! en je geest een jumping laat houden over al wat je de laatste tijd of wat dat betreft langvervlogen tijden zoal meegmaakt hebt. Dan begin je stilaan na te denken over wat je verwaarloost hebt en het schuldbesef begint te knagen. Eigenlijk moet je die blogs nog eens onder arm nemen, er iets mee doen. Al eens beginnen met die foto's op te laden bijvoorbeeld. OK, stessel, stessel dan maar die computer opgezet, die foto's eens bekeken en jawel het internet is ook nog aanwezig. Eerst de kranten eens nakijken, dan eens zien wat Amerika de laatste tijd gedaan heeft. Positief geeindigd, dat beloofd voor morgen. Maar genoeg met die zever, ik moet hier niet mijn leven liggen vertellen. Ik moet die Photobucket opstarten, die foto's opladen, het formaat aanpassen en dan de urls plakken. Allé, hier gaan we dan!
De auto's waren nog niet helemaal uitgeladen of kok Erik stond al in de keuken. Van goudwaarde die gast, 't is al goed gestegen, maar het mag van ons nog een pak naar omhoog en enig zelfbelang is hier niet volkomen vreemd aan, maar toch.
