Ondertussen ben ik al meer dan 2 weken onderweg en bevind ik me halverwege Zweden.

De rit van vandaag start met een pittige klim en eindigt op net dezelfde manier.  Alles wat daartussen ligt is klimmen en dalen en nog eens klimmen en dalen.  Het landschap is stilaan ruwer geworden maar daarom niet minder mooi. De klimmen worden ook langer en als ze niet lang zijn, zijn ze bijzonder pittig.  Nu zou een heerlijk, fris, zelfgebrouwd biertje ferm deugd doen!

13de rit en ik zal het geweten hebben. De rit die ik voorbereid had liep voor een redelijk groot deel langs N50.  Vrij drukke weg maar goed te doen tot deze weg plots verandert in een autostrade.  Er zat dus niets anders op dan alternatieve wegen te zoeken hetgeen de rit in totaal 30km langer maakte, van 146 naar 176 km.  Om 21u ben ik dus in mijn slaapzak gekropen, ongewassen, enkel proper gemaakt met vochtige doekjes.

Hetgeen me opvalt is dat de Zweden grote fan zijn van Amerikaanse oldtimers (wagens) en dat ze hiermee dan wat gaan cruisen tijdens hun vrije dagen.  Ik heb nog nooit zoveel mooie en goed ondehouden oldtimers op 1 dag gezien.

En overal wappert de Zweedse vlag aan een hoge mast bij hun woning.  Hier kunnen wij Belgen nog iets van leren.

Vrijdapg 7 juni: the day after.

Wat zullen de benen zeggen na zo'n uitputtingsslag?  Al bij al valt het goed mee.  De rit was in ieder geval minder zwaar en vooral korter.

Vandaag heb ik hier in Zweden de eerste regenbui gehad, het was dan ook meteen de moeite.  Gelukkig kon ik net op tijd gaan schuilen en na een half uurtje mijn tocht verder zetten.   Om 3 uur was ik al op mijn bestemming en kon ik genieten van een deugddoende douche.  

Nadien de was doen, gaan winkelen en dan eidelijk rust.

Eigenlijk nog een soort van overgangsrit: veel grote wegen, dwars door de bossen en tussen de grote meren. Vandaag was het vrij warm en redelijk drukkend, gelukkig staat er heir wel meestal een verfrissende wind. Af en toe dreigende wolken maar ik ben nog altijd droog gebleven.  Fingers crossed.

Woensdag 5 juni: een iets kortere rit die uiteindelijk toch serieus zeer gedaan heeft aan de benen.  Voorlopig het meeste aantal hoogtemeters:1200.  En dat met een zwaar beladen fiets, ikzelf maar toch vooral mijn bagage.

Bergop, bergaf, bossen,  meer, meer, bossen en nog meer bossen. Mooi is het zeker en allemaal zo groen.  Fantastisch mooi land!!!

En dat taaltje, zo grappig om horen.  Soms versta ik er geen knars van en dan plots denk je dat ze Nederlands praten.  Een a met een bolletje op wordt uitgesproken als de "ao", een a met een tremateken op is dan weer "ee", een o met tremateken is "eu".  Raar taaltje maar vriendelijk volkje.

En toen begon de miserie want meneer gps stuurde mij altijd terug richting autostrade.   Uiteidelijk heeft mijn trouwe vriend mister Google me uit de penarie geholpen en ben ik na 127 km veilig op de camping aangekomen.

Zaterdag 1 juni: op naar Markaryd.

En wat voor een rit was me dat. 90% van de rit over veld-en kiezelwegen gereden maar oh zo mooi. Deze streek is heel landelijk met veel boerderijen en deze worden met mekaar verbonden door deze landwegen.  Die hebben wel een naam en zijn de enige verbinding tussen de boerderijen en de dorpen (al ben ik die niet veel tegengekomen.  Bovendien ging de weg constant op en af, bergop tussen de bossen, bergaf tussen de bossen.  Vermoeiend maar adembenemend mooi.