Ik ben Daniel PROOST
Ik ben een man en woon in TERVUREN (België) en mijn beroep is federaal ambtenaar.
Ik ben geboren op 03/01/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: skiën, fietsen, wandelen.
07-04-2008
Een dagje bij de havenpolitie Antwerpen
Donderdagmorgen 5:00 uur. De wekker loopt af maar ik ben niet lastig. Ik sta met heel veel zin en vooral met veel nieuwsgierigheid op. Vandaag ga ik een dagje meemaken bij de havenpolitie in Antwerpen. Een frisse douche om goed wakker te worden en dan mijn uniform aan. Het is jaren geleden dat ik nog een uniform had gedragen. Het is zelfs zo dat ik alleen maar in het bezit ben van een uniformbroek. Een bereidwillige collega was zo vriendelijk mij te voorzien van een hemd, een pull, een petje, een broeksriem. Nog even een ommetje om mijn collega te gaan oppikken en om 06:50 uur staan wij in Antwerpen aan de Oosterweelsteenweg. Wij worden verwacht op de dienst en worden ook zeer goed ontvangen. Met een kop koffie begeven we ons naar de ochtendbriefing, waar een relaas wordt gegeven van deactiviteiten van de afgaande ploeg en de taken die voorzien zijn voor de volgende 12 uur. De ploegen leveren hier shiften van telkens 12 uur, van 07 tot 19 uur en van 19 tot 07 uur. Wij worden ingedeeld met de ploeg die patrouille zal varen op de Schelde. We begeven ons met de jeep Toyota 4x4 Landcruiser naar de havendokken in het gezelschap van HINP Peter en INP Tom. Student criminologie aan de RU Gent Dennis is er ook bij als stagiair. We laden ons gerief over van het voertuig naar het vaartuig. We stappen op de SPN14. Het betreft een vaartuig RODMAN 66 van 20 m lang. Het schip haalt een snelheidvan 45 knopen(ongeveer 80 km per uur) en is eigendom van de Vlaamse Overheid. Op het schip is een bemanning ter beschikking van de politie. Het betreft schipper Albert, technieker Michel en bootsman Eddy. We vertrekken op patrouille stroomopwaarts.Het weer is niet schitterend, er is wat mist, maar we moeten het er maar mee doen. Het weer kan je tenslotte niet kiezen. Een van de motoren van de SPN14 loopt heet en Michel, de motorist van dienst vraagt om even aan te leggen om het probleem te kunnen bekijken. Wij profiteren er van om in die tijd een controle te doen. Ter hoogte van de Ytongkaai meren we aan tegen de FUTURA, een binnenschip dat houtafval vervoert en dat momenteel wordt gelost. Vrachtwagens rijden af en aan. We gaan aan boord om de documenten te controleren. We mogen mee. Het betreft een zeer recent schip, slechts drie jaar oud. Bij het betreden van de cabine doen we onze schoenen uit. Alles is kraaknet. De boot is eigendom van een jong koppel. Zij haalden het houtafval in Beringen om hier af te leveren voor het maken van groene energie. In totaal vervoeren zij 600 ton van dat spul. De scheepsvrouw nodigt ons zelfs uit om eens een kijkje te nemen in het woongedeelte. Groot is onze verbazing bij het zien van dit appartement. Een ruime living met een haardcassette, een ingerichte keuken met kookeiland, een badkamer met een jacuzzi en een jetstreamdouche, twee slaapkamers. Alles prachtig ingericht. Veel mensen zouden graag zo wonen. Terug aan boord van de SPN14 vernemen we dat het beter is om van boot te gaan wisselen. Michel kon het probleem niet oplossen en een motorist van de firma moet van Spanje komen. We leggen aan aan een steiger op linkeroever en stappen over op de RP36 NELE, eveneens een boot van de Vlaamse Gemeenschap, iets kleiner en ouder dan de SPN14 maar met een goed lopende motor. We begeven ons nu stoomafwaarts richting Lillo, waar wij een toezicht moeten houden tijdens duikwerkzaamheden. Hier kan ik de theorie van de vaarcursus omzetten in praktijk. De boeien, bakens, voorrangsregels, lichtbakens, dagmerken, heel veel wordt duidelijk. De vaarkaarten aan boord geven de dieptes, de nummering van de boeien, het volgen van de vaargeul weer.We varen tot aan een beperkt maneuvreerbaar schip, herkenbaar aan het dagmerk zwarte bol, zwarte ruit, zwarte bol. Het betreft een baggerschip dat de diepgang op peil houdt. Mooi om zien is hoe dat baggerschip naarmate de werkzaamheden vorderen steeds maar dieper en dieper in het water zakt, totdat het naar de kant gaat om het opgehaalde zand weer te lossen en dus weer hoger op het water te liggen. Onze duiker, die wij moeten beschermen tegen golfslag, blijft ondertussen dapper voortwerken aan de kaaimuur, die onder het wateroppervlak moet worden hersteld. Ondertussen aanschouwen wij het komen en gaan van reuzentankers, containerschepen, rivieraken, slepers. Alle soorten boten passeren de revue. Rond 16:00 uur zit onze opdracht er op en varen we terug richting Antwerpen centrum. We maken een ommetje in het Deurganckdok, waar er een drukte van jewelste is met het laden en lossen van grote containerschepen. Aan de buitenzijde van zo een schip zijn zeven verdiepingen containers te zien maar er zijn nog eens zeven verdiepingen in het ruim. Bij het verlaten van het Deurganckdok horen we op de marifoon een gesprek tussen twee schepen, waarvan er een duidelijk problemen heeft. Het betreft een Duitse rivieraak JUTTA. Het andere schip weet niet goed wat de bedoeling van de JUTTA is. Wij gaan aanmeren aan de JUTTA en bijstand bieden. De schipper heeft nog geenaanlegplaats gevonden om de nacht door te brengen en weet niet goed waar naartoe. Hij moet op de Schelde keren en een ander dok invaren. De Duitse schipper is nogal geïrriteerd en snapt niet onmiddellijk dat wij komen om te helpen. Hij associeert de politie alleen maar met controle en problemen zoeken. Niets is minder waar. Uiteindelijk is hij ons toch dankbaar en is hij vriendelijk en opgelucht. Ondertussen zit onze dagtaak er bijna op en varen wij terug naar onze ligplaats. Na het afscheid van Albert, Michel en Eddy begeven we ons terug aan wal, naar ons dienstvoertuig om terug naar de Oosterweelsteenweg te rijden. Rond 18:00 uur komen we daar toe en gaan de politiemensen nog wat administratieve taken uitvoeren. Wij maken ons klaar om terug naar huis te rijden, maar niet zonder een heel grote dankuwel te zeggen tegen deze vriendelijke collegas. We hebben, ondanks het mindere weer, toch een zeer leuke dag gehad. Dit is weer een ervaring, die ze mij nooit meer afnemen.
