De laatste week van papa's adoptieverlof is ingegaan.  Wat vliegt de tijd toch voorbij.
Ik las op de Spaanse websites dat er weer toewijzingen zijn gedaan!  Bij ons is het al bijna 3 maanden geleden dat we onze toewijzing kregen.
Hopelijk zijn de volgende koppels van Horizon erbij!

Foto -  de Muppetshow werft aan: the Chinese Cook

Het is al maart, wat gaat de tijd snel.  Veel te snel! Papa Danny's adoptieverlof smelt stilaan weg: nog iets meer dan een week.

Het vorige weekend was echt wel een feestgedoe: vrijdag de huwelijksverjaardag van mama en papa, zaterdag mama's verjaardag en natuurlijk Zeno's eerste peuterborrel, zondag het feestje van Ella Yun.  Wat straalde ze op haar gezellige feestje!  Het was ook heel leuk om de andere kindjes nog eens te zien, wat waren ze op korte tijd zo veranderd, je ziet dat zelf niet van je eigen kind.

Sinds begin deze week begint Zeno een beetje te spreken, zijn lievelingswoordje is tatoe.  Ter verduidelijking: tatoe is onze auto. Het is te hopen dat hij dat later juist zegt of hij komt met de Chinese vlag op zijn poep naar huis als hij een rode auto wil bestellen. Hij aapt ons ook de hele tijd na.  Als hij iets verkeerd doet dan steken we onze vinger op en zeggen streng "neen".  Deze week in de tatoe (auto dus) wist hij heel goed dat hij iets stouts had gedaan en toen stak hij zelf zijn vingertje op en schudde zijn hoofdje van neen! Ook nieuw: als we een kusje vragen, komt hij met vooruitgestoken lipjes toeglopen en krijgen we zo een sappige natte plakkerd op onze mond. Smeltmoment! Eveneens grappig: de "ohoh!" van de Teletubbies als er iets tegengaat of hij fratsen uithaalt.

In bad gaan is een feest. Draai nooit de douchekraan open voor hij uitgekleed is, of hij staat er met kleding, pamper en al onder. Haartjes wassen en spoelen: geen probleem! (Sommige ouders moeten nu toch een béétje jaloers worden, neen?) Als hij in zijn kinderbadje zit, spletst hij heel de tijd met vlakke hand in het water. Op het einde is het water fifty-fifty verdeeld: een helft in het badje en een helft over mama en papa. Voor het slaapritueeltje hebben we een vast patroon. Liedjes zijn uit den boze, dat maakt hem hyperactief. Hij hoort twee noten en staat te dansen, of dat nu De wielen van de bus, Vivaldi of een discodreun is. Dus, verhaaltjes geprobeerd. De mama (kabouter Kwebbel) leest zachtjes voor, de papa (kabouter Lui) doet alsof hij daar zo moe van wordt en in slaap gaat vallen en Zeno (kabouter Duracell) spurt en klautert ondertussen als een mini-Tarzan door de slaapkamer. Als hij het woord "slapen" hoort, schudt hij immers heftig neen en probeert zich op alle mogelijke manieren wakker te houden. Anderzijds: na ongeveer een half uur protest in zijn bedje slaapt hij ook echt. 's Nachts wordt hij amper wakker, ondanks het gewoel en de dromen.

Gisteren was het Zeno's eerste feestje!  Hij is geen seconde bang geweest.  Af en toe kwam hij naar mama of papa gelopen om te kijken of ze er nog altijd waren (dat zal binnen een paar jaar ook wel anders zijn !) en dan was hij gerust.  Hij is ongelooflijk in de watten gelegd, allemaal bedankt.
Hij heeft echt zijn best gedaan met de hapjes.  Zelfs de scampi met cocoscurry van mama heeft hij opgegeten.  Om nog maar te zwijgen over de worstenbroodjes, eclairtjes, en rijstpapjes op de schoot van peter Pieter terwijl meter Noëlla de stukjes gaf aan Zeno. 
Wordt hij niet een beetje verwend???
Binnen 14 dagen hebben we weer een groot feest, dan zijn bomma en bompa 65 jaar getrouwd en is het weer lekker eten!  Ik denk dat ik weet waarom ze Zeno aan ons hebben gematcht, hij eet ook heel graag.  Sinds zijn thuiskomst is hij 0.5 kg bijgekomen.  Gelukkig is hij gek op fruit, groenten en yoghurt, maar ook op taart en koekjes (zoals zijn papa).
En wat gaan we deze middag doen .... natuurlijk weer feesten!

Gisteren waren we 17 jaar getrouwd en dat hebben we gezellig gevierd met ons drietjes.
Neen, geen restaurantbezoek maar wel eten gaan halen bij de traiteur in Antwerpen.
Onze kleine kapoen heeft van alles lekker meegesmuld.  Hij lust echt bijna alles.
De verse toast moest hij niet hebben maar de foie gras die er op lag, daar lustte hij wel pap van.  Ook de tajine en de lamsbout gingen vlotjes naar binnen.

Vandaag is het groot feest, het eerste aankomstfeestje van Zeno.  Volgende maand is er nog eentje.  We hebben het een beetje gespreid omdat we anders met veel te veel mensen zouden zijn.

Hallo

Vandaag hebben we het Chinees Nieuwjaar een beetje meegevierd. We zijn met de bus naar de Antwerpse Chinese wijk getrokken en hebben daar een van de kleinste en tevens luidruchtigste (dat is geen vuur- maar donderwerk) stoeten aller tijden gezien. Even na de noen, na het winkelen en het middagmaal, was Zeno in slaap gevallen in de buggy: zolang je niet stilstaat dut hij rustig verder. Wie kwamen we tegen in de Van Wesenbekestraat? Lulu, zus Charlotte, mama Hilde en papa Benny. Bekend van hun leuke weblog die we in december vorig jaar met veel plezier hebben gevolgd. We kochten ook een nieuwjaarsmaaltijd voor thuis: paksoi en andere groenten in de drukke Sun Wah en geroosterde eend in een restaurant waar je ook kon meenemen. En Zeno 's avonds maar smullen: hij is gek op eend met groentjes en rijst!

Tot de volgende keer.

Danny

foto: lekkere verjaardagstaart!

Hallo

Gisteren was het feest! Zeno blies twee kaarsjes uit. Leuk dat we dat thuis mogen vieren. Iedereen die een kadootje of kaartje of mailtje of reactie bezorgde: hartelijk dank. Het feestje was in zeer beperkte kring: grootouders, tante, meter, peter en voogd. Zeno voelde zich goed thuis tussen de mensen en speelde zelfs een beetje met hen. Peter Pieter wou er al onmiddellijk een voetbaltalent van maken. Nils, Linda's petekind, viel na een eerste angstvallige reactie uiteindelijk in de gratie als speelkameraadje.

De eerste dag begreep Zeno nog niet dat alle kamers van dit huis tot zijn "afgebakend terrein" behoren. Als iemand van ons een kamer verliet, stak de separatieangst al de kop op. Dat behoort inmiddels (bijna) tot het verleden. Paniekaanvallen blijven, maar verminderen in aantal. Het eetprobleem manifesteert zich veel minder aan een duidelijk ingedeelde tafel in plaats van een rijkelijk gevulde Chinese tafel. Het is klaar welk bord voor wie is. En we krijgen van hem eten! Eergisteren zaten we toch weer even verbaasd aan onze stoel gelijmd. Met zijn linkerhandje wees hij met een "ooh!" naar buiten, terwijl hij met zijn rechterhand worteltjes wegmoffelde in zijn stoeltje. We vonden achteraf vier worteltjes, hijzelf was het blijkbaar al vergeten. Vanavond schilde ik na het avondeten een appel, hij krijgt dan smalle partjes. Drie ervan werden gedeponeerd in de eetstoel, hij deed geen moeite meer om het te verbergen. Waarschijnlijk de macht der gewoonte, want we zien zeer goed wanneer hij voldoende gegeten heeft. En aan de etensresten aan zijn stoeltje, vloer, tafel en hemzelf. Plafond volgt later. Leuk, je kind zelf laten eten met het lepeltje of vorkje. Zoek nu al vrije tijd voor een nieuwe parket en schilderwerken!

Adoptieprobleempjes zijn er natuurlijk, maar die lijken ons op termijn oplosbaar en nietig vergeleken met wat je ervoor terugkrijgt. Je investeert heel veel tijd in de kleine pagadder, maar één flodder, één kirrend blikje of een vertederend geeuwmondje leiden dan weer tot een smeltmoment, of "ons emomoment" zoals de mama en papa van Fan dat zo leuk zeggen. Vooral als we samen spelen, met een bal of een ballon, dan brult hij het uit van vreugde. Zeno speelt ook graag alleen. Niet met het speeltje in de doos, maar met de doos. Of het papier waar de doos in zat. En knuffelbeesten dienen om mee te gooien. Hoewel hij plots, sinds gisteren, af en toe de mond van Winnie the Pooh trachtte te openen en er vervolgens zijn drinkbeker tegen drukte. Lief!

Mooi weer vandaag, we hebben de veerboot aan het Hemiksemse Callebeek genomen en een zonnige polderwandeling naar Bazel gemaakt. Ter hoogte van "Den duiventoren" vroeg Zeno naar een pannenkoek met een koffie verkeerd. Of was dat mama Linda? De appelstrudel met slagroom lustte hij ook wel, maar de ijsroom absoluut niet. Merkwaardig, waarschijnlijk had hij nog nooit in zijn leventje zoiets gegeten.

Maandag gaan we naar de stoet van het Chinese Nieuwjaar in Antwerpen: dan is er de traditionele Eenhoren- en leeuwenoptocht met Chinees vuurwerk. Die start om 15 uur aan de kung-fu school Tith Ngaw Pai (De Coninckplein) en eindigt in de Van Wesenbekestraat voor supermarkt Sun Wah. Kunnen we ineens boodschappen doen.

Groetjes.

Danny

Zeno heeft zich heel goed gedragen tijdens de 18 uur durende reis van Peking naar Zaventem.  Acht uur vliegen van Peking naar Helsinki: 3u geslapen en 5u rustig gespeeld. Het weerzien met onze familie en vrienden was ongelooflijk.  Eindelijk thuis met ons zoontje.  Zeno bekeek het allemaal heel rustig van op afstand (alhoewel hij direct een oogje op Liv had). Ons huis was prachtig versierd.  Een grote spandoek met daarop "Welkom thuis Zeno",  ook binnen hingen er lampions, papieren draken enz....   Allemaal bedankt !

De volgende ochtend heeft Zeno ons huis een beetje verkend, mama vooral gewassen en papa met Zeno gespeeld en opgeruimd. We werden 's morgens nog verrast met een lekker ontbijt, opnieuw bedankt !

Ondertussen zijn we nu al enkele dagen thuis en Zeno doet het echt goed.  Af en toe een echte peuter, met peutergrillen.  Maar hij kan toch zo lief  knuffelen!  In Peking was hij al dol op rijden met de bus of in zijn buggey zitten. Inmiddels weten we ook dat hij graag vliegt en zijn ogen de kost geeft vanuit het autostoeltje. Hij speelt graag alleen maar aan de andere kant eist hij toch enorm veel aandacht op. Gelukkig zijn we met drieën thuis, anders kwam er niks van de huishoudelijke taken.

Hij is helemaal gefascineerd door de gitaren van zijn papa.  Danny speelt dan een liedje en hij begint dan te dansen of speelt mee op de gitaar.  Ik denk dat Danny blij is dat zijn zoon van muziek houdt.  Als Zeno een liedje niet graag hoort, dan steekt hij zijn vingers in de oren.

We proberen hem ook zelf te laten eten.  We weten nog altijd niet goed of hij nu links- of rechtshandig is.  Dit geeft natuurlijk hilarische taferelen. Zo vliegt de aardappelpuree soms in het rond, of plakt de yoghurt achter zijn oren.  Maar ja, hij moet het maar leren. Mama zal volgend jaar wel een nieuwe vloer kiezen!

Af en toe gaan we nog iets op de weblog pennen. En dan stilaan uitbollen...

Zo ik kruip onder de wol want we hebben allemaal nog een beetje last van de jetlag!

Tot schrijfs!
Linda

Hallo thuisfront

De valiezen zijn gepakt (oef), de rekeningen betaald (whàààààààà!). Deze ochtend zijn we nogmaals gaan shoppen, we hebben vooral voor Zeno kleertjes gekocht. In de late namiddag ben ik zonder vrouw en zoon naar het acrobatische optreden van Acrobatics Macrocosm gaan zien. Prijzig, kort maar knap. Zeno had  ondanks alle kansen zijn middagdut resoluut geweigerd. Daarom besloot Linda met hem in het hotel te blijven. Waar hij even enthousiast bezig bleef als de rest van de dag. Voordeel: hij sliep vanavond vrij vlug in. Opnieuw een leuke dag, een paar keer zeer licht doorkruist door dreumesgedrag, even zeer een constructiefout bij niet-geadopteerde kinderen.

Zaterdagochtend opstaan om 5.00u. Om 7.00u moeten we van de kamer, om 7.30u vertrekken we naar de luchthaven. Ruim 7u vliegen van Beijing naar Helsinki, minder dan 3u van Helsinki naar Brussel. Op het vliegtuig vanuit China krijgen we al zeker drie plaatsen (oef!). Omdat Zeno pas volgende week twee wordt, moesten we geen zetel voor hem betalen maar hadden we daar dus ook geen recht op. Het vliegtuig zit niet vol en mevrouw Wan Yu heeft even gebeld voor onze families... Als we om pakweg 18.30u à 19.00u Belgische tijd in de aankomsthal van Zaventem verschijnen, is het in Beijing al zondag, meer bepaald 2u 's nachts. Op dat moment hebben we een reis van meer dan 18u achter de kiezen. We zullen er dus okselfris uitzien. Ofwel, hier is de adrenaline weer, klaar voor een doorstart. Nee piloten, niet jullie, wij!

De reactie van Zeno is onvoorspelbaar. Ofwel slaapt hij als een marmot. Ofwel volgt een paniekaanval: hij kan zelfs niet tegen een lift met veel volk erin. Ofwel reageert hij heel gewoontjes. In alle drie de gevallen willen we jullie vragen afstand te bewaren. We weten dat een aantal mensen ons komt begroeten en vinden dat enorm fijn, echt waar. Maar vermijd aub contact met Zeno. Begluur hem stiekem (toegestaan!), maar raak hem niet aan. De eerste twee maanden kunnen familie, vrienden, collega's, kennissen... hem best zoveel mogelijk negeren. Deze korte periode in een heel mensenleven helpt om onze jongen, met zijn rugzakje vol gevoelens van 2 jaar weeshuis, eerst aan mama en papa te laten hechten. Jullie stellen hem zwaar op de proef door deze vraag niet te respecteren. En dat wil toch niemand van de Zenoclub op zijn/haar geweten hebben, nee?

Bedankt iedereen voor het lezen, reageren en mailen. Het spijt ons dat we niet iedereen konden antwoorden, soms zaten we om 1.00u 's nachts nog te mailen of te bloggen.

Dit was het dan.

Kusjes van Linda en Danny,