Deze weblog is opgedragen aan onze zoon, een kostbaar geschenk uit China.
03-02-2007
Reuzedag
Hallo
Voor het slapengaan zet ik nog enkele foto's op de weblog. Linda beschreef daarstraks al de voormiddag op de vlooienmarkt. Deze namiddag zijn we op de kamer gebleven. We hebben ons rot geamuseerd met Zeno, die het dan uitgiert van de pret. Met de blokken gespeeld, geflodderd, prentjes bekeken boekjes, kusjes GEKREGEN (van het erg natte soort, en dan?), op bed gelegen, papa een judowedstrijd verloren. Ik geef toe dat ik gewoon op mijn rug lag op het speeldekentje en mijn zoon in een overwinningsroes mij in een leuke wurggreep heeft genomen - zie foto.
Zeno is naar bed gegaan zonder één traantje te laten. Dat heeft ons behoorlijk wat tijd gekost, maar het was het waard. 's Ochtends steekt hij vanuit het half openstaand babybed zijn armpjes uit, krijgt knuffels, een fles melk en een nieuw draagbaar toilet en ontwaakt dan heel langzaam tussen mam en pap in. Maantje wordt zonnetje. Genieteuh!!
Tijdens het avondeten was het een hartelijk weerzien met de 4 koppels die per vliegtuig uit Hefei zijn gearriveerd. Je hebt via de weblogs wel een ideetje van de kinderen, maar "in het echt" zijn ze nog leuker. Eigenlijk zijn we niet bijgepraat want het was bedtijd voor de kindjes. We zijn echt met ons gat in de boter gevallen: wat een toffe groep mensen zit hier bij elkaar. Morgen zal nog veel gepraat worden, dan gaan we met zijn allen naar de zoo. Jullie hebben nog wat foto's te goed, ik denk dat ik eens voor middernacht ga slapen. Net lekkere jasmijnthee gezet als slaapmuts, daarna ga ik met Linda meedromen over onze smurf.
Papa van Zeno
vlooienmarkt
Vandaag zijn we dus niet naar de zoo geweest maar naar de Vlooienmarkt, samen met onze hotelburen en tafelgenoten Fan, mama Wendy en papa Luc. Onderweg nog Anali, Isali, mama Marijke en papa Joost tegengekomen. Prachtig wat daar allemaal te zien is. We hebben 2 theepotjes gekocht. Terwijl Danny zich rot amuseert in het afbieden - samen met peter Pieter lacht hij zich krom met de afbiedscène van The Life of Brian - sta ik tien meter verder met Zeno. Ook aangeschaft: een stempel met Zeno's naam in het Nederlands en het Chinees. Op de stempel bovenaan staat een haan, want Zeno is geboren in het jaar van de Haan. Die zit in een mooi doosje met een potje inkt. Het is zeker geen vlooienmarkt zoals bij ons. Het waren allemaal prachtige spullen, zeker geen rommel. Bijna vergeten, we hebben ook nog 2 schilderijtjes gekocht voor zijn kamer. We kregen er 4 (2 voor Fan, 2 voor Zeno) voor de prijs die hij eerst vroeg voor 1. We hebben toch zeker een aantal uren rondgelopen op de markt, het weer was opnieuw prachtig: zonnig en windstil.
Vandaag komen ook de andere koppels uit Anhui aan. We zijn benieuwd naar hun kindjes en hun verhalen. Zeno was een toonbeeld van lieve jongen vandaag, hij heeft rustig meegereden in de buggy. Zo lang er geen eten in de buurt is, is onze jongen heel lief. Hij heeft duidelijk een eetprobleem. Als hij eten ziet, wil hij het en liefst alles. Zoals nu, hij weet dat er nog banaan is, dus weent hij tot hij die krijgt. We proberen dit gedrag te negeren.
Straks meer, Zeno roept !
02-02-2007
Chinese zoete ketchup
Met mijn rechterhand dop ik de Chinese friet diep in de die lekkere zoete tomatensaus en om de troepen extra te bevoorraden graai ik snel met mijn linkerhand wat provisie mee.
Mama!
Blokkendoos
Ah!
We stoppen even om iets te knabbelen en te drinken...
Voetenmassage...
ikke??
In het park...
speelden alle kindjes behalve ene...
Roosjes
Hoi
Mijn roosjes slapen allebei en de Chinezen hiernaast hebben zonet (23.55u) hun tv keihard gezet, ofwel is het een echtelijke ruzie met dramatische gevolgen. Linda heeft al verslag uitgebracht, maar wat ze niet schrijft is dat ze voor de tweede keer het potje eten van Zeno over mijn broek gekieperd heeft. Het was een andere broek, het was ook ander eten. Als ze dit tempo volhoudt en volgende week komt er iemand in zijn onderbroek de aankomsthal van Zaventem binnengestapt, dat is dan de pap van Zeno. Morgen gaan we met de buren en tafelgenoten Wendy, Luc en zoontje Fan naar de dierentuin. De taxi vandaag kostte 10 yuan (= 1 euro) voor enkele km. Naar de zoo is het 40' rijden, dat kost toch wel 50 yuan zeker! Vandaag strikte avondplanning: 18u eten, 19u badje + massage + liedjes, 20u slapen! Vergeet het! Wij komen om 17.50u beneden. Kunnen jullie even alles in orde maken voor het paspoort van de kleine? Drie keer terug naar boven kunnen gaan (het 15de) om dan weer het een, dan weer het ander te halen. Dat ineens zeggen, dat is erover in China. Bleek ook dat de notaris aan twee koppels foto's was vergeten mee te geven, aan ons bijvoorbeeld. Oh, dan laten jullie morgen ergens bij een fotograaf pasfoto's van de kleine nemen! Gelukkig ken ik alle fotografen van Peking persoonlijk. Linda en Zeno kwamen net van tafel toen ik om 19.15u eindelijk kon beginnen met lange tanden. Eerst nog even, voor de derde keer vandaag, aan de receptie een nieuw babybedje gevraagd, het is er, oef. Naar boven gelift en dan ons schema mooi toegepast. Er is nog wat werk aan de avondwinkel, maar dat komt allemaal dik in orde met onze Zeno Peno Potloodgat. De arme duts heeft nog steeds erg moeilijke momenten, maar de liefde die hij nu al aan ons geeft, ik had niet verwacht dat het zo snel ging gaan. Realistisch blijven: de echte hechting kan 6 maanden duren, we zijn nu meer een veilige thuishaven. Maar de manier waarop hij zich vandaag tegen ons vleidde... Ja, ik weet het, qua stroopgehalte zit ik bijna op ET-niveau, maar dit is echt. Dat onze kwistenbiebel verschillende keren "mama" heeft gezegd heeft hij volgens mij tactisch ferm gezien, 't is geen pipo. Binnen twee weken wordt hij 2 en je kan nooit weten wat die mams dan spendeert!
Zo, de liga van doven en slechthorenden hiernaast heeft na drie muurboenken mijnentwege de tv stiller gezet. Of: er zijn doden gevallen. Ik kruip tegen mijn lepeltje Linda maar beloof jullie eerst nog wat foto's. We hebben er vandaag meer dan 100 genomen en ook veel gefilmd in het zonnige, erg aangename weer.
De groetjes en tot morgen! Danny
vandaag een dagje in het park
Danny ligt op het bed te rusten en Zeno probeert wat alleen te spelen. Alleen wil hij persé bij Danny liggen. Ze zijn echt al dikke vrienden. Mama is meer de troostende persoon. Hij brabbelt nu eindelijk een beetje, we begonnen ons al wat ongerust te maken. Hij ligt nu vanalles te vertellen aan papa, die er niets van begrijpt. Vandaag zijn we in een park gaan wandelen, echt heel mooi. We zijn wel met een taxi teruggekomen omdat het nogal ver wandelen was om terug naar het hotel te gaan. De rug van Danny is al iets beter maar we willen toch niets forceren. De eerste helft van de wandeling heeft Zeno geslapen, de andere helft heeft hij geweend. Ik val hier net van mijn stoel ! Zeno heeft net mama geroepen! Snif, waar is mijn zakdoek. Ik ga mijn zoon knuffelen! tot later groetjes Linda
01-02-2007
En later...
word ik een showgast met een (mini-)Porsche.
Ja, ik kan zelf eten!
We kunnen de foto's zelf onmiddellijk terug zien, een reactie eronder kan dus opnieuw.
Speelgoeddag
Hallo Zeno-fans!
Vandaag was het winkeldag. Zeno mocht dus wat langer slapen en werd dan heeeeeeeeeeeeeeeeel rustig en heeeeeeeeeeeeeeeeel kalm wakker gemaakt. Even in het grote bed (hoewel: hier staan twee gescheiden twijfelaars, dus slapen we maar lepeltje-lepeltje in één bed) van de mam en de pap die mij onmiddellijk een fles melk, een knuffelbeest en zoentjes geven zodat ik heeeeeeeeeeeeeeeeeel langzaam kan wakker worden. Ging dat goed zeg, geen kik! Het slapengaan daarnet daarentegen... Zucht. Vandaag zijn we weer eens met ons tijdschema hopeloos de mist ingegaan en hebben dan een kapitale fout gemaakt (nog maar 5 dagen moe en va, wordt ons toch vergeven, ja?). Zeno was nog opgewonden van het spelen maar het werd al laat. Dus domweg badritueel + massage met crème + liedjes drastisch ingekort en onmiddellijk het bedje in. En dat zal Peking geweten hebben. Niet alleen met nieuwjaar wordt hier vuurwerk afgestoken. Randje hysterie. Dus zijn mama en papa gaan slapen en mocht Zeno opblijven. Ook vervelend zeg! Een beetje later lag Zeno bovenop mama te maffen, ter hoogte van haar hals zodat ze in een kruis lagen. Eerst Linda van de verstikkingsdood gered en daarna onze petoet zijn bedje ingelegd en de tent was terug vredig en stil. Trouwens: ik moet morgenvroeg aan de receptie gaan vragen of het kinderbed terug kan gelijmd worden. Een van de vorige nachten was hij ook eventjes boos bij het inslapen en had fors uitgehaald naar het al gammele kinderbed. Linda legt deze namiddag zijn bedje goed en heel de boel stortte in elkaar. Wat zei ik ook alweer van die tandenstokerfabriek? Ook vandaag een paar scènes (leuk in een restaurant!) te zien gekregen: het verlegen baasje komt met de dag meer uit zijn schulp. Maar buiten die kuurtjes blijft hij natuurlijk een onwaarschijnlijke schat: hij is even lief en guitig als hij eruit ziet op de foto's. Dan vergeet je snel de driftbuien die eigen zijn aan de dreumesentijd, ook wel eens de puberteit van deze leeftijd genoemd. Vergeten we ook niet dat hij vijf dagen geleden al bijna twee jaar in een weeshuis zat en heel zijn broze leventje drastisch veranderd ziet. Je zou voor minder een dipje kennen.
En wat hebben we vandaag gekocht? Drie stukken speelgoed voor Zeno. De doos legoblokken kreeg hij vandaag: hij kieperde onmiddellijk het emmertje om en begon tot onze grote verbazing alle stukjes terug in te laden, inclusief de knuffels die ook op zijn speelmatje lagen. Dat heeft hij dus ook geleerd. En het gras maaien? En schilderen? Mmmmm?? Als hij een verse pamper wil, dan trekt hij die even naar boven, ook handig. 's Morgens na het ontwaken krijgt hij onmiddellijk een nieuwe pamper, wat doet meneer dan gemiddeld vijf minuten later? Juist: er een hoopje in deponeren. Ofwel wordt hij gesponsord door Pampers, ofwel gaat hij gewoon zoals iedereen graag op een propere wc. Terug naar vandaag: we bezochten een vrij Westerse brede winkelstraat, de prijzen waren ook Westers: 120 yuan (= 12 euro) voor een eenvoudige katoenen muts: in België is het goedkoper. Dan sla je één zijstraat in en zie je de arme achterbuurten die lijken op souks. Bedankt mama en papa van Joney en Linne voor de tip: toen ik de mail las kwamen we net terug en we zijn inderdaad in de straatjes geweest waar kuikentjes en insecten bereid worden. Sterker nog: ik heb er gefilmd zonder commentaar te krijgen! 's Middags gaan eten in een eendenrestaurant. Voor Zeno hadden we een rijstschoteltje bij, wij bestelden geroosterde eend met kool en eend die eruit ziet als gebakken zeeanemonen met broccoli. We hebben nog een extra schotel geroosterde eend kunnen bijbestellen, ik moet zeker al niet meer vertellen hoe dat komt...ongelooflijk, nu begint hij ook al vlees te eten. En toen wou Zeno de eetstokjes van mama en papa houden en de obers wilden die niet verkopen aan papa. Oh Oh! Ban Ki-moon, hulp! Chinezen koppig? 't Is maar een gedacht. Als je op de foto's de eetgewoonte van Zeno bekijkt, valt er dan niks op, oma en opa?
De volgende dagen blijven aan de rustige kant. Zaterdag arriveren onze vrienden uit Hefei hier en dan gaan we samen, met 9 families dus, de grote toeristische uitstappen maken. Morgen gaan we rustig wandelen in een groot park. Rustig gelukkig wezen met de kleine spruit (binnenkort savooi). Daarna op de kamer spelen we met de Bumbabal (China - België: 4-2, gelukkig wordt hij binnekort genaturaliseerd), de Zenomobiel, de legoblokjes en al de rest. Volgende aankoop: een valies.
De groetjes aan familie, meter, peter, voogd, vrienden, kennissen en iedereen die meevolgt. Tot morgen! Danny
Hallo aan de troepen in het zuiden
We spreken al dagen af dat we een foto van de kindjes zouden maken en als het zover was, ontbrak er wel net iemand. Eindelijk is het ons gelukt.
Groetjes van Beijing aan Hefei!
foto 2
31-01-2007
Gieren!!
En later word ik charmezanger. Of kapper.
Eindelijk niks doen
Hallo Hemiksem en aangrenzende continenten
Als ik met vakantie ben en een dag niks te doen heb, verveel ik me rot. Vandaag hadden we niks te doen (op het versturen van faxen naar het ministerie in Brussel na, de mannen hebben dat op anderhalfuurtje samen gefikst) en de dag was zeer leuk. Eindelijk tijd voor Zeno. 's Ochtends voor de eerste keer rustig ontbijten zonder tijdslimiet, daarna te voet naar de supermarkt, 's middags de dut, 's namiddags spelen en 's avonds benen onder tafel en daarna het bad/bedritueeltje. Hij bloeit open. Toen hij de eerste dag zielig aan het hoekje van de hotelkamerdeur ging zitten wachten om weg te kunnen lopen staat voor eeuwig in mijn geheugen gegrift. Dat gaat door merg en been en je staat er machteloos tegenover. Vandaag is meneer Zeno gestart met favoriete kinderspelletjes: ik gooi teddy/bumba/pingu/de auto/een prentjesboekje zo ver mogelijk weg en mama loopt of papa slakkegangt erachter. Dat is gieren! Voor Zeno. Voor paps vanavond een extra spierontspannertje. Of me van het bed laten schuiven en er daarna als een volleerde aap terug inkruipen - in de voormiddag nog met steuntje en rollebol, in de namiddag zonder - en dan maar kirren! Wat ook aan alle kinderen opvalt: je krijgt ze in handen als vrij hulpeloze wezentjes, maar geef ze de tv-zapper en ze zetten een ander kanaal op. We weten dus wat het weeshuis toepaste om ze rustig te houden...
Avondritueel: in het water van de goudvissen in de hotellounge gaan pletsen. Trouwens: als een of ander Spielberg ooit de zondvloed van Vergilius wil verfilmen, dan raad ik onze badkamer na het Zeno-badje aan als geschikte locatie. Op één nachtje na (volgens Linda toch, zelfs de buren hadden het gekrijs gehoord, maar ik niet natuurlijk) slaapt hij goed. Maar inslapen: een kwartier brullen en stampen om dan van zijn eigen gezeur in slaap te vallen. Gelukkig passen we de goede taktiek toe. 's Ochtends wakker maken = op struisvogeleieren lopen.
Beste collega's van Caldic Belgium en het Stedelijk Lyceum Jan de Vos. We weten dat jullie de firma/school draaiende houden terwijl wij toch maar lekker met vakantie zijn. Maar vergeet niet: arbeid adelt! Weet dat wij in gedachten bij jullie zijn. Terwijl jullie 's middags broodjes of boterhammen verorberen ben ik net naar het dessertenbuffet geweest terwijl ik aan jullie denk. Ik stuur dan ook met plezier een fotootje mee. Beetje te veel de Sade gelezen. Het vanillepuddinkje (of zoiets) in het toetje linksachteraan maakt Zeno wild. Maar geroosterde baksteen met cementsaus waarschijnlijk ook: onze gft-bak geraakt nooit meer vol met onze zoon in huis.
Het weer valt tot dusver enorm mee. Hier staan we dan, bepakt als de assistenten van een nieuwe poolexpeditie met Dixie Dansercoer. Voor de anti-polaire onderlijfjes van Damart, die ik natuurlijk nog geen seconde heb aangehad, heb ik bijna een tweede hypotheek op ons huis moeten nemen. Het is 5 à 10°C en constant zonnig. Maar... als wind opsteekt gaat dat, zoals we wisten, door merg en been. We vertrokken deze ochtend en aan het eerste kruispunt aan het hotel merken we dat we onze maar ook Zeno's handschoenen vergeten zijn. Wij terug, maar een signaalgeefster tikte ons onmiddellijk op de vingers. Slechte ouders! Een signaalgeefster zegt u? Als er ooit nog een job moet uitgevonden worden, daar is men China specialist in. De signaalgeefster staat op het kruispunt om fietsers tegen te houden. Als de verkeerslichten op rood springen. Waarom staat zij er dan te transformeren in een ijslolly met haar rode vlagje als er lichten zijn? Mail het mij als iemand het weet. Aan de ingang van het hotel staan 3 mannen in Robbedoes-outfit om de deur open te houden. Kom ik eraan met de buggy en kon ik het zelf doen, ze waren aan het lameren. Aan de drie liften staan soms twee meisjes in traditionele klederdracht. Als er iemand aankomt duwt een van beiden op het knopje van de lift en kijkt dan terug strak voor zich uit. Aan de grill van het hotelrestaurant staan 2 à 3 koks. Pakweg elk kwartier moeten zij eens vlees of vis (die inktvis!) bakken. Ik denk dat China lage werkloosheidscijfers heeft.
We appreciëren het dat we veel reacties en ook veel mailtjes krijgen. Vergeef het ons dat we niet iedereen persoonlijk hebben kunnen beantwoorden. De voorbije dagen hadden we geen tijd en vandaag is de laptop bewust erg lang in de kluis blijven staan: Zeno ging voor en dat begrijpen jullie ongetwijfeld.
Middernacht nadert. Ik kruip onder wol en geniet samen met Linda van het feit dat we toch maar lekkere gelukzakken zijn.
Tot de volgende keer! Danny
30-01-2007
2 mannen
Vandaag hebben we Zeno zijn eerste echte badje gegeven. Jullie denken misschien : Wat nu pas! Maar we hebben hem heus wel gewassen maar vandaag dus in bad. Zeno is echt bang van alles maar vooral van iedereen. Wij dus met een bang hartje Zeno in bad gestoken, en zo waar hij kirde het uit van plezier. We hebben er geen fotootjes van omdat papa mee nat gemaakt moest worden. Hij is helemaal zot van in bad gaan. Hij begint bij ons nu echt los te komen maar weent nog vaak, zeker als hij ergens is waar er teveel volk is. Zo wil hij wel in de lift met ons drietjes maar niet als er andere instaan. Tja, er is nog werk aan de winkel. Vandaag heeft ook mama een ongeloofelijk glimlach gehad, maar papa is toch zijn lieveling. Ondertussen zijn mijn 2 mannen in slaap gevallen. Ik hoop dat ik vanacht ook eindelijk goed zal slapen. Morgen gaan we proberen een groepsfoto te maken! Tot morgen mama Linda
dinsdag
Hallo vrienden
We zijn nu ongeveer een uur op de kamer en de administratieve rompslomp is zo goed als afgelopen. Probleem is wel dat de scenario's hier op een half uur tijd drie keer kunnen veranderen. Deze ochtend gingen we naar de notaris. Daarna voor een pasfoto van Zeno naar het politiebureau. Maar de dag ervoor waren we al bij een fotograaf geweest voor extra pasfoto's (we hadden schrik dat we er niet genoeg bij hadden) en een verplichte familiefoto, dat kon dus niet ineens. Daarna door Burgerlijke Zaken teruggestuurd, wandeling met de buggy over en weer, want onze Zeno zat te laag tussen ons in op die foto. Ook grappig: Linda haar haar werd gekamd en haar decolleté even weggewerkt. Aan mijn haar zijn ze niet begonnen wegens hopeloos, misschien wilden ze er wel zwaluwnestjessoep van maken. Bij de notaris vandaag was Zeno al erg schreierig, die vermoeidheid, in dat politiebureau heeft hij in dat oververhitte fotohokje Peking en omstreken bijeengebruld.Vier entertainende vrouwen daarrond, hoe meer moeite die deden, hoe meer decibels. Toen werden de dames echt ongeduldig en opdringerig. Zeno werd een beetje geforceerd. Ik 99°C. Maar geen enkele foto werd goed genoeg bevonden. Linda en ik hebben dan gezegd dat we de laatste foto wel goed vonden (ondanks het bleitgezicht, zal ons worst wezen hoe hij op zijn reispas staat) en besloten ermee te kappen. Trop is te veel en te veel is trop. Wij buiten en Zeno stil. De gids in lichte paniek, gaan spreken met de directeur over de foto en die heeft dan gelukkig zijn zegen gegeven.
Veel belangrijker: de evolutie van onze petoet. Er zijn momenten dat hij zeer aanhankelijk wordt, bv. als we liedjes zingen en met de Bumbabal spelen. Er zijn nog die momenten van intens verdriet. Opvallend: hij wil van geen andere mensen weer weten, alleen zijn mam en pap. Grapje in de groep: zeker een racist die niks moet hebben van Chinezen. Wat doet hij graag? Eten, liefst veel. We zijn nu al aan het overschakelen op rijst met groentjes en fruit in plaats van dat eeuwige rijstwater en de eieren die ze constant willen opsolferen. Een ietsipietsie konijn (sorry Nijntje) met veel worteltjes en patatjes: njam njam! Brokje gekookte zalm: nee, ordinair. Maar gerookte zalm (is die hier lekker - de pap): jammie x2! Honingmeloen achteraf: best lekker. Volgende week bestelt hij waarschijnlijk een kreeftje belle-vue. Wat doe hij nog graag? Met de buggy rijden. En achter het busraampje naar buiten kijken, is dat fascinerend! Hem wakker maken is in de stijl dat ik Linda wek. Om mijn 2 gezinsleden niet teveel tegen mij in het harnas te jagen houd ik het op...euh...licht humeurig.
Linda en Zeno slapen op dit moment naast elkaar in het grote bed, een welverdiende middagdut. Zeno is oververmoeid en verkouden, maar het betert. Linda heeft sinds vrijdag op zaterdagnacht niet meer geslapen. Over vermoeidheid gesproken: gisteren in het restaurant wilde Linda het kommetje rijst met eitje en soep van Zeno op de hoek van tafel zetten. Ik schreef gisteren dat het een ronde tafel was. En op die hoek, die er dus niet was, zat papa Danny. Wandelende reclame voor Uncle Ben's! De rijst van mijn hemd geplukt en zelfs uit mijn schoenen gevist.
Maar morgen en overmorgen hebben we vrij. Eerst slapen we langer, dat heeft de spruit verdiend. En de mam. We krijgen de bus met chauffeur ter beschikking en hebben al wat plannen gemaakt. Rekening houdend met onze schatjes gaan we leuke uitstapjes doen.
Veerle en Jeroen, eindelijk kunnen we op jullie weblog. Dat ziet er echt prachtig uit! Stralende gezichten van gelukkige ouders en snoezige meisjes. Zonder te willen concurreren: wij kennen het gevoel. Een dikke proficiat aan alle mama's en papa's van de groep zuid! Dat zal een leuk weerzien worden volgende week.
