Deze weblog is opgedragen aan onze zoon, een kostbaar geschenk uit China.
01-02-2007
Ja, ik kan zelf eten!
We kunnen de foto's zelf onmiddellijk terug zien, een reactie eronder kan dus opnieuw.
Speelgoeddag
Hallo Zeno-fans!
Vandaag was het winkeldag. Zeno mocht dus wat langer slapen en werd dan heeeeeeeeeeeeeeeeel rustig en heeeeeeeeeeeeeeeeel kalm wakker gemaakt. Even in het grote bed (hoewel: hier staan twee gescheiden twijfelaars, dus slapen we maar lepeltje-lepeltje in één bed) van de mam en de pap die mij onmiddellijk een fles melk, een knuffelbeest en zoentjes geven zodat ik heeeeeeeeeeeeeeeeeel langzaam kan wakker worden. Ging dat goed zeg, geen kik! Het slapengaan daarnet daarentegen... Zucht. Vandaag zijn we weer eens met ons tijdschema hopeloos de mist ingegaan en hebben dan een kapitale fout gemaakt (nog maar 5 dagen moe en va, wordt ons toch vergeven, ja?). Zeno was nog opgewonden van het spelen maar het werd al laat. Dus domweg badritueel + massage met crème + liedjes drastisch ingekort en onmiddellijk het bedje in. En dat zal Peking geweten hebben. Niet alleen met nieuwjaar wordt hier vuurwerk afgestoken. Randje hysterie. Dus zijn mama en papa gaan slapen en mocht Zeno opblijven. Ook vervelend zeg! Een beetje later lag Zeno bovenop mama te maffen, ter hoogte van haar hals zodat ze in een kruis lagen. Eerst Linda van de verstikkingsdood gered en daarna onze petoet zijn bedje ingelegd en de tent was terug vredig en stil. Trouwens: ik moet morgenvroeg aan de receptie gaan vragen of het kinderbed terug kan gelijmd worden. Een van de vorige nachten was hij ook eventjes boos bij het inslapen en had fors uitgehaald naar het al gammele kinderbed. Linda legt deze namiddag zijn bedje goed en heel de boel stortte in elkaar. Wat zei ik ook alweer van die tandenstokerfabriek? Ook vandaag een paar scènes (leuk in een restaurant!) te zien gekregen: het verlegen baasje komt met de dag meer uit zijn schulp. Maar buiten die kuurtjes blijft hij natuurlijk een onwaarschijnlijke schat: hij is even lief en guitig als hij eruit ziet op de foto's. Dan vergeet je snel de driftbuien die eigen zijn aan de dreumesentijd, ook wel eens de puberteit van deze leeftijd genoemd. Vergeten we ook niet dat hij vijf dagen geleden al bijna twee jaar in een weeshuis zat en heel zijn broze leventje drastisch veranderd ziet. Je zou voor minder een dipje kennen.
En wat hebben we vandaag gekocht? Drie stukken speelgoed voor Zeno. De doos legoblokken kreeg hij vandaag: hij kieperde onmiddellijk het emmertje om en begon tot onze grote verbazing alle stukjes terug in te laden, inclusief de knuffels die ook op zijn speelmatje lagen. Dat heeft hij dus ook geleerd. En het gras maaien? En schilderen? Mmmmm?? Als hij een verse pamper wil, dan trekt hij die even naar boven, ook handig. 's Morgens na het ontwaken krijgt hij onmiddellijk een nieuwe pamper, wat doet meneer dan gemiddeld vijf minuten later? Juist: er een hoopje in deponeren. Ofwel wordt hij gesponsord door Pampers, ofwel gaat hij gewoon zoals iedereen graag op een propere wc. Terug naar vandaag: we bezochten een vrij Westerse brede winkelstraat, de prijzen waren ook Westers: 120 yuan (= 12 euro) voor een eenvoudige katoenen muts: in België is het goedkoper. Dan sla je één zijstraat in en zie je de arme achterbuurten die lijken op souks. Bedankt mama en papa van Joney en Linne voor de tip: toen ik de mail las kwamen we net terug en we zijn inderdaad in de straatjes geweest waar kuikentjes en insecten bereid worden. Sterker nog: ik heb er gefilmd zonder commentaar te krijgen! 's Middags gaan eten in een eendenrestaurant. Voor Zeno hadden we een rijstschoteltje bij, wij bestelden geroosterde eend met kool en eend die eruit ziet als gebakken zeeanemonen met broccoli. We hebben nog een extra schotel geroosterde eend kunnen bijbestellen, ik moet zeker al niet meer vertellen hoe dat komt...ongelooflijk, nu begint hij ook al vlees te eten. En toen wou Zeno de eetstokjes van mama en papa houden en de obers wilden die niet verkopen aan papa. Oh Oh! Ban Ki-moon, hulp! Chinezen koppig? 't Is maar een gedacht. Als je op de foto's de eetgewoonte van Zeno bekijkt, valt er dan niks op, oma en opa?
De volgende dagen blijven aan de rustige kant. Zaterdag arriveren onze vrienden uit Hefei hier en dan gaan we samen, met 9 families dus, de grote toeristische uitstappen maken. Morgen gaan we rustig wandelen in een groot park. Rustig gelukkig wezen met de kleine spruit (binnenkort savooi). Daarna op de kamer spelen we met de Bumbabal (China - België: 4-2, gelukkig wordt hij binnekort genaturaliseerd), de Zenomobiel, de legoblokjes en al de rest. Volgende aankoop: een valies.
De groetjes aan familie, meter, peter, voogd, vrienden, kennissen en iedereen die meevolgt. Tot morgen! Danny
Hallo aan de troepen in het zuiden
We spreken al dagen af dat we een foto van de kindjes zouden maken en als het zover was, ontbrak er wel net iemand. Eindelijk is het ons gelukt.
Groetjes van Beijing aan Hefei!
foto 2
31-01-2007
Gieren!!
En later word ik charmezanger. Of kapper.
Eindelijk niks doen
Hallo Hemiksem en aangrenzende continenten
Als ik met vakantie ben en een dag niks te doen heb, verveel ik me rot. Vandaag hadden we niks te doen (op het versturen van faxen naar het ministerie in Brussel na, de mannen hebben dat op anderhalfuurtje samen gefikst) en de dag was zeer leuk. Eindelijk tijd voor Zeno. 's Ochtends voor de eerste keer rustig ontbijten zonder tijdslimiet, daarna te voet naar de supermarkt, 's middags de dut, 's namiddags spelen en 's avonds benen onder tafel en daarna het bad/bedritueeltje. Hij bloeit open. Toen hij de eerste dag zielig aan het hoekje van de hotelkamerdeur ging zitten wachten om weg te kunnen lopen staat voor eeuwig in mijn geheugen gegrift. Dat gaat door merg en been en je staat er machteloos tegenover. Vandaag is meneer Zeno gestart met favoriete kinderspelletjes: ik gooi teddy/bumba/pingu/de auto/een prentjesboekje zo ver mogelijk weg en mama loopt of papa slakkegangt erachter. Dat is gieren! Voor Zeno. Voor paps vanavond een extra spierontspannertje. Of me van het bed laten schuiven en er daarna als een volleerde aap terug inkruipen - in de voormiddag nog met steuntje en rollebol, in de namiddag zonder - en dan maar kirren! Wat ook aan alle kinderen opvalt: je krijgt ze in handen als vrij hulpeloze wezentjes, maar geef ze de tv-zapper en ze zetten een ander kanaal op. We weten dus wat het weeshuis toepaste om ze rustig te houden...
Avondritueel: in het water van de goudvissen in de hotellounge gaan pletsen. Trouwens: als een of ander Spielberg ooit de zondvloed van Vergilius wil verfilmen, dan raad ik onze badkamer na het Zeno-badje aan als geschikte locatie. Op één nachtje na (volgens Linda toch, zelfs de buren hadden het gekrijs gehoord, maar ik niet natuurlijk) slaapt hij goed. Maar inslapen: een kwartier brullen en stampen om dan van zijn eigen gezeur in slaap te vallen. Gelukkig passen we de goede taktiek toe. 's Ochtends wakker maken = op struisvogeleieren lopen.
Beste collega's van Caldic Belgium en het Stedelijk Lyceum Jan de Vos. We weten dat jullie de firma/school draaiende houden terwijl wij toch maar lekker met vakantie zijn. Maar vergeet niet: arbeid adelt! Weet dat wij in gedachten bij jullie zijn. Terwijl jullie 's middags broodjes of boterhammen verorberen ben ik net naar het dessertenbuffet geweest terwijl ik aan jullie denk. Ik stuur dan ook met plezier een fotootje mee. Beetje te veel de Sade gelezen. Het vanillepuddinkje (of zoiets) in het toetje linksachteraan maakt Zeno wild. Maar geroosterde baksteen met cementsaus waarschijnlijk ook: onze gft-bak geraakt nooit meer vol met onze zoon in huis.
Het weer valt tot dusver enorm mee. Hier staan we dan, bepakt als de assistenten van een nieuwe poolexpeditie met Dixie Dansercoer. Voor de anti-polaire onderlijfjes van Damart, die ik natuurlijk nog geen seconde heb aangehad, heb ik bijna een tweede hypotheek op ons huis moeten nemen. Het is 5 à 10°C en constant zonnig. Maar... als wind opsteekt gaat dat, zoals we wisten, door merg en been. We vertrokken deze ochtend en aan het eerste kruispunt aan het hotel merken we dat we onze maar ook Zeno's handschoenen vergeten zijn. Wij terug, maar een signaalgeefster tikte ons onmiddellijk op de vingers. Slechte ouders! Een signaalgeefster zegt u? Als er ooit nog een job moet uitgevonden worden, daar is men China specialist in. De signaalgeefster staat op het kruispunt om fietsers tegen te houden. Als de verkeerslichten op rood springen. Waarom staat zij er dan te transformeren in een ijslolly met haar rode vlagje als er lichten zijn? Mail het mij als iemand het weet. Aan de ingang van het hotel staan 3 mannen in Robbedoes-outfit om de deur open te houden. Kom ik eraan met de buggy en kon ik het zelf doen, ze waren aan het lameren. Aan de drie liften staan soms twee meisjes in traditionele klederdracht. Als er iemand aankomt duwt een van beiden op het knopje van de lift en kijkt dan terug strak voor zich uit. Aan de grill van het hotelrestaurant staan 2 à 3 koks. Pakweg elk kwartier moeten zij eens vlees of vis (die inktvis!) bakken. Ik denk dat China lage werkloosheidscijfers heeft.
We appreciëren het dat we veel reacties en ook veel mailtjes krijgen. Vergeef het ons dat we niet iedereen persoonlijk hebben kunnen beantwoorden. De voorbije dagen hadden we geen tijd en vandaag is de laptop bewust erg lang in de kluis blijven staan: Zeno ging voor en dat begrijpen jullie ongetwijfeld.
Middernacht nadert. Ik kruip onder wol en geniet samen met Linda van het feit dat we toch maar lekkere gelukzakken zijn.
Tot de volgende keer! Danny
30-01-2007
2 mannen
Vandaag hebben we Zeno zijn eerste echte badje gegeven. Jullie denken misschien : Wat nu pas! Maar we hebben hem heus wel gewassen maar vandaag dus in bad. Zeno is echt bang van alles maar vooral van iedereen. Wij dus met een bang hartje Zeno in bad gestoken, en zo waar hij kirde het uit van plezier. We hebben er geen fotootjes van omdat papa mee nat gemaakt moest worden. Hij is helemaal zot van in bad gaan. Hij begint bij ons nu echt los te komen maar weent nog vaak, zeker als hij ergens is waar er teveel volk is. Zo wil hij wel in de lift met ons drietjes maar niet als er andere instaan. Tja, er is nog werk aan de winkel. Vandaag heeft ook mama een ongeloofelijk glimlach gehad, maar papa is toch zijn lieveling. Ondertussen zijn mijn 2 mannen in slaap gevallen. Ik hoop dat ik vanacht ook eindelijk goed zal slapen. Morgen gaan we proberen een groepsfoto te maken! Tot morgen mama Linda
dinsdag
Hallo vrienden
We zijn nu ongeveer een uur op de kamer en de administratieve rompslomp is zo goed als afgelopen. Probleem is wel dat de scenario's hier op een half uur tijd drie keer kunnen veranderen. Deze ochtend gingen we naar de notaris. Daarna voor een pasfoto van Zeno naar het politiebureau. Maar de dag ervoor waren we al bij een fotograaf geweest voor extra pasfoto's (we hadden schrik dat we er niet genoeg bij hadden) en een verplichte familiefoto, dat kon dus niet ineens. Daarna door Burgerlijke Zaken teruggestuurd, wandeling met de buggy over en weer, want onze Zeno zat te laag tussen ons in op die foto. Ook grappig: Linda haar haar werd gekamd en haar decolleté even weggewerkt. Aan mijn haar zijn ze niet begonnen wegens hopeloos, misschien wilden ze er wel zwaluwnestjessoep van maken. Bij de notaris vandaag was Zeno al erg schreierig, die vermoeidheid, in dat politiebureau heeft hij in dat oververhitte fotohokje Peking en omstreken bijeengebruld.Vier entertainende vrouwen daarrond, hoe meer moeite die deden, hoe meer decibels. Toen werden de dames echt ongeduldig en opdringerig. Zeno werd een beetje geforceerd. Ik 99°C. Maar geen enkele foto werd goed genoeg bevonden. Linda en ik hebben dan gezegd dat we de laatste foto wel goed vonden (ondanks het bleitgezicht, zal ons worst wezen hoe hij op zijn reispas staat) en besloten ermee te kappen. Trop is te veel en te veel is trop. Wij buiten en Zeno stil. De gids in lichte paniek, gaan spreken met de directeur over de foto en die heeft dan gelukkig zijn zegen gegeven.
Veel belangrijker: de evolutie van onze petoet. Er zijn momenten dat hij zeer aanhankelijk wordt, bv. als we liedjes zingen en met de Bumbabal spelen. Er zijn nog die momenten van intens verdriet. Opvallend: hij wil van geen andere mensen weer weten, alleen zijn mam en pap. Grapje in de groep: zeker een racist die niks moet hebben van Chinezen. Wat doet hij graag? Eten, liefst veel. We zijn nu al aan het overschakelen op rijst met groentjes en fruit in plaats van dat eeuwige rijstwater en de eieren die ze constant willen opsolferen. Een ietsipietsie konijn (sorry Nijntje) met veel worteltjes en patatjes: njam njam! Brokje gekookte zalm: nee, ordinair. Maar gerookte zalm (is die hier lekker - de pap): jammie x2! Honingmeloen achteraf: best lekker. Volgende week bestelt hij waarschijnlijk een kreeftje belle-vue. Wat doe hij nog graag? Met de buggy rijden. En achter het busraampje naar buiten kijken, is dat fascinerend! Hem wakker maken is in de stijl dat ik Linda wek. Om mijn 2 gezinsleden niet teveel tegen mij in het harnas te jagen houd ik het op...euh...licht humeurig.
Linda en Zeno slapen op dit moment naast elkaar in het grote bed, een welverdiende middagdut. Zeno is oververmoeid en verkouden, maar het betert. Linda heeft sinds vrijdag op zaterdagnacht niet meer geslapen. Over vermoeidheid gesproken: gisteren in het restaurant wilde Linda het kommetje rijst met eitje en soep van Zeno op de hoek van tafel zetten. Ik schreef gisteren dat het een ronde tafel was. En op die hoek, die er dus niet was, zat papa Danny. Wandelende reclame voor Uncle Ben's! De rijst van mijn hemd geplukt en zelfs uit mijn schoenen gevist.
Maar morgen en overmorgen hebben we vrij. Eerst slapen we langer, dat heeft de spruit verdiend. En de mam. We krijgen de bus met chauffeur ter beschikking en hebben al wat plannen gemaakt. Rekening houdend met onze schatjes gaan we leuke uitstapjes doen.
Veerle en Jeroen, eindelijk kunnen we op jullie weblog. Dat ziet er echt prachtig uit! Stralende gezichten van gelukkige ouders en snoezige meisjes. Zonder te willen concurreren: wij kennen het gevoel. Een dikke proficiat aan alle mama's en papa's van de groep zuid! Dat zal een leuk weerzien worden volgende week.
nnnncnccccec cc mclkkcc,,,,nnnnnnnnnnnnbbbbbbbbbbbbbbbbbb,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,eeeeeeeeeeennnnnnnnn nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnffff ccccccccccccccccccccccccccccccccnnnnnnnnnnnnnnnnnnn nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnndddddffffff nnnnnfffffffffffffffffffffffffnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen
dat vestje hebben ze ook op de groei gekocht...
29-01-2007
met vertraging: maandag
Voorafje: kunnen jullie aub GEEN reacties plaatsen onder foto's? Het duurde twee dagen eer we zelf de foto's zagen en dus ook de ingeschreven reacties. Gelukkig hadden meter Noëlla en Petra de reacties al naar het hotmail adres gestuurd!
Beste thuisfront, gisteren voor het slapengaan de tekst op de weblog gezet, ergens 's nachts bleek hij verloren en natturlijk vergeten op te slaan. Vandaar de vertraging. We zijn overstelpt met mails en reacties op de weblog. Dat pakt ons ongelooflijk. De laptop is al twee maal verzopen in de tranen (leest mijn vader dit?, het is zijn laptop). Zeno stelt het goed maar is verschrikkelijk vermoeid. Dat komt zo, hoewel ik mezelf had voorgenomen niks over de vervelende administratie te schrijven. De kindjes moeten 's middags slapen van 11u tot 13u, dat zijn ze zo gewoon van in het weeshuis en de eerste dagen verander je geen vaste gewoonten. De Chinezen wijzen er ons constant op dat we zowat alles verkeerd doen (hij moet een kousenbroek aan, een hemd+trui+vestje+donzen anorak+muts vinden ze "veel te licht gekleed!") We kregen Zeno met verkoudheid, maar krijgen dan te horen: "Zie je wel dat hij verkouden is, met die lichte kledij!" Slechts 1 staaltje wil ik vertellen. We moesten naar het kantoor van burgerlijke zaken, zeer vroeg, dus we zetten Zeno om 5u uit zijn bed, concert in do groot, zelf slapen was er de eerste twee nachten toch niet bij vanwege de jetlag (Linda niks, Danny in totaal ongeveer 5u). Om 11.20u moeten nog twee koppels doorgelicht worden. Ja, we werden opnieuw doorgelicht, je houdt dat echt niet voor mogelijk. Maar toen bleek het etenstijd voor de ambtenaren, tegen 15.00u terug! Wij dus met de ganse bus op restaurant. Dat was zeer leuk. Een groep krijgt meestal een eigen ruimte aan een grote ronde tafel met ronddraaiend glazen blad in het midden. De gids voorspelde een zeer eenvoudige maaltijd. Er werden dan ook maar een goede twintig schotels binengebracht voor vijf koppels met kindjes. Soep, vlees, vis, groenten (die aubergines!), fruit. Dit is de echte Chinese (Peking)keuken. En ik verzeker jullie, kameraden Bourgondiërs, die is dus niet gewoon lekker, maar superlekker. Je moet het ontbijt- en avondbuffet in het hotel zien: klasse. Ik ging afvallen in China. Talloren. Maar wat ik eigenljik wou zeggen: de kindjes weer geen middagdut en zo stilaan over hun toeren. Onze Zeno bloeit wel open. Hij begint zich behoorlijk aan ons te hechten, maar reageert soms nog zeer paniekerig en heeft nog zijn erg verdrietige momenten. Zielig en pakkend. Ik ga onmiddellijk voort op dinsdag!
papa Danny
28-01-2007
Onze eerste nacht
Gisteren hebben we Zeno in zijn bedje gelegd rond 20u, het is nu bijna 4 u in de morgen en hij slaapt nog altijd. Af en toe komt hij een kijkje nemen of we er nog zijn en hopla hij valt prompt terug in slaap. Als dat zo mag blijven. Maar woelen! Binnen 14 dagen kan dat kinderbedje alleen nog dienen als grondstof voor een tandenstokerfabriek. Alleen mama en papa liggen wakker en kunnen niet slapen. Jetlag? Emotie? Woordjes ontsnappen nog niet uit Zeno's mondje. Maar gisteren waren we al wel dolgelukkig op die luttele uren een kleine evolutie te merken. Een schichtig jongetje begon een beetje te ontluiken tijdens het avondeten - hoewel het woord schranspartij mischien iets beter van toepassing is - de eerste glimlach kon eraf. Nee thuisfront: géén grapjes à la "die is blijkbaar goed gematched". We zijn blij dat jullie de foto's zien want hier in China kunnen we dat niet, ook niet de commentaren die er bij staan. Morgen staat er voor ons nog wat papierenrompslomp op het progamma maar voor de andere groep zal het dan zo ver zijn. We zullen zeker aan hen denken. Veerle, Jeroen, Annemie, Katleen, Bart, Irma en Shane, we kunnen momenteel niet in jullie gastenboek schrijven , daarom : Heel veel succes morgen, het is echt ongelooflijk! Hopelijk kunnen we jullie foto's zien!
Linda en Danny
Een dag te vroeg geadopteerd...
Hier spreekt de nog-geen-beetje-trotse-papa van superbink ZENO!!
Om 7.15u Chinese tijd (00.15u in België) zijn we geland in Peking. De gids wist ons meteen te vertellen dat we eerst even naar het hotel reden en de kindjes vandaag, zondag, al zouden afhalen in plaats van 's maandags. Alle zombies plots klaarwakker - adrenalinestootje. De bus was amper vertrokken of scenario 2 dook op: we rijden recht nar het weeshuis. Aangezien ik goed gezind ben zal ik stellen dat de papierwinkel maar een heel klein beetje chaotisch verliep. (Morgen deel twee van de papieren.) En toen werden ze binnengebracht...ik krijg terug een krop in mijn keel en de waterval van Coo uit beide ogen. Onze Zeno, nu iets ronder en met weelderige haardos. En timide! Helemaal zijn vader. Langzaam aan beginnen we een beetje door te dringen tot dit breekbare mensje. Maar we hebben tijd!
We gaan nu avondeten, eigenlijk ons ontbijt. Familie, vrienden en internetkennissen: duizend maal dank voor jullie steun, jullie zijn schatten (ik vind wel: vooral de vrouwen).
ps 1. Foto's volgen: de verbinding is hier eerder traag... 2. Mijn rug is flink geweest, wel veel bekijks gehad terwijl ik mijn oefeningen deed op het vliegtuig, zo van die blikken: die occasie is ook een jaar te vroeg.
papa en Zeno
Gastenboek
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
