Ik ben Evi
Ik ben een vrouw en woon in Deurne () en mijn beroep is Studente Lerarenopleiding Lager Onderwijs.
Ik ben geboren op 03/08/1986 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Dansen, fotografie, lezen, schrijven.
Mijn dagboek online
21-11-2008
Hoe kinderen nieuwsgierig maken...
Dan toch nog maar een berichtje vandaag.
Ik ben de lay-out, vooral het lettertype dan, van de vorige berichten allemaal in Arial aan het zetten. Dat oogt veel mooier. Net voordat ik dit bericht typte, veranderde ik het lettertype van het bericht over het lijk in de auto. Ik moest meteen denken aan de stage die ik net achter de rug heb. Die kinderen waren altijd heel enthousiast wanneer ik een verhaal vertelde van iets dat ik meegemaakt heb. Ze wilden altijd meer verhalen weten. En als je het dan nog op een mysterieuze manier vertelt, krijgen ze helemaal geen genoeg van dat soort verhalen.
Mensen toch, wat mis ik dat klasje. Ik hoop echt dat ik mijn eindstage daar mag doen! Ik heb nog steeds geen antwoord gekregen van de stagecoördinator wat dus wil zeggen dat de eindstages nog niet vast staan!
Ik ben vandaag begonnen met de lesvoorbereidingen van de zorgstage die bij mijn eindwerk gestoken moeten worden. Het is echt wel moeilijker dan ik dacht. Alles moet doordacht zijn omdat er gewerkt wordt met kinderen die een visuele handicap hebben. Dat is echt niet gemakkelijk. In een klas van het gewoon onderwijs is alles eigenlijk vanzelfsprekend, ah ja, ze kunnen alles zien. Maar de kinderen met een visuele handicap kunnen dat uiteraard niet. Alles wat je doet of wat zij moeten doen moet je verwoorden in plaats van te tonen. Gelukkig heb ik veel tijd om de lessen te maken. Als ik er nu elke dag aan werk, geraakt het zeker wel af. Tegen dat het dan stage is, kan ik die lessen al eens afgeven om te laten nakijken. Ik vermoed dat ik er veel dingen aan zal moeten aanpassen maar dat maakt me niet uit. Zolang ik er maar iets uit leer.
Ik heb er echt zin in. Het zal niet gemakkelijk zijn maar dat schrikt me niet af. Moeilijk gaat ook!
Wel, misschien schrijf ik vandaag nog wel een berichtje. Groetjes van mij -xxx-
Vandaag was het weer een les niet-confessionele zedenleer. De les begint altijd om half twee dus ik was er iets voordat de les zou beginnen. Diane was ondertussen ook al aangekomen. Krijg ik kort na half twee telefoon van onze lector, Marc Van Camp en die vertelt ons dat hij op de begrafenis is van één van zijn beste vrienden. Hij zou een uurtje later zijn. Hij zat op dat moment nog in Wilrijk. Diane en ik waren toch wel slechtgezind omdat hij ons niet eerder iets had laten weten. De andere studenten kwamen maar niet dus wij vonden het steeds minder grappig worden. Ik had al een berichtje gestuurd naar Liselot om te vragen of zij daar van wist. Haar antwoord was 'Waar zitten jullie?'. Zij was dus ook op school aangekomen. Om drie uur kwam Marc Van Camp aan op school. We waren met drie studenten. Daar kregen we te horen dat de begrafenis uitgelopen was en dat als hij had geweten dat het zo lang zou duren dat hij dan wel veel eerder iets had laten weten.
Uiteindelijk hebben we nog les gehad tot ongeveer kwart over vijf. Dat was voor mij echt wel lang genoeg. De les ging over de historiek van NCZ. Van in de achttiende eeuw tot wanneer NCZ echt bestond. Pff, dat was toch wel even zwoegen om me te blijven concentreren. Naar het einde toe werd het interessanter omdat het einde van de historiek in zicht was. Volgende week leren we over het ontstaan van de big bang. Omdat met de big bang alles begonnen is.
Wel, dat was zo wat het belangrijkste van vandaag. Tot de volgende.
In één van de vorige berichten vertelde ik dat ik 15/20 op mijn stage heb. Dat waren de punten van de eerste week stage. Voor mijn tweede week heb ik ook 15/20. Toch heb ik voor mijn stage, als eindresultaat, een 17/20 gekregen. Wie had dat ooit gedacht. Ik ben nog nooit zo blij geweest! Maar ik voel me ook helemaal anders voor de klas. Ik moet nooit kijken van 'Oei, wat moest ik nu weer doen?' Dat gaat allemaal vanzelf. Dat doet me echt goed.
Gisteren was er een etentje van de mensen die mee aan het professioneel hulpdienstenforum werken. Daarop vind je foto's en uitleg van ongevallen, branden, huizen onder water, gaslekken, ... . Het was heel gezellig. Helaas zijn we later naar huis gegaan dan ik eigenlijk gepland had. Daar was één iemand verantwoordelijk voor.
Maar goed, uiteindelijk lag ik dan toch in bed. En ik heb heerlijk geslapen. Deze ochtend heb ik mijn wekker gezet om kwart voor zeven en toen hij afging verzette ik hem naar kwart over zeven. Zo kan ik altijd nog een halfuurtje blijven liggen. Toen het kwart over zeven was, kon ik er zonder probleem uit.
Bewegen op zondag was weer fijn. Anneke kon vandaag niet komen, maar Bart wel. Het parcours dat we voor de kleutertjes gemaakt hebben, is ook fantastisch. Het lijkt op trivial pursuit. In het midden lagen vier dikke, blauwe matten op elkaar. Daar rond hebben we heel het parcours gebouwd. Het parcours werd door middel van banken gekoppeld aan de matten in het midden. Op deze manier konden de kinderen kiezen of ze de cirkel volgden, of dat ze een stuk afsneden door langs het midden te gaan. Het lesje dat Bart gaf was ook heel leuk. De ouders moesten boom spelen waarbij de kleuters dan omhoog moesten klimmen, of mama of papa die fietste met het kleutertje zo met de voeten tegen elkaar of de kinderen die zich heel klein moesten maken en als pakje aan mama of papa gegeven konden worden. Dat laatste was eigenlijk grappig. Ik heb ook pakjes aan mama of papa gegeven. Wat waren de ouders blij!
Het opruimen ging ook heel vlot. Bart had me al gevraagd of ik er ook meestal al vroeg ben. Hij komt namelijk bijna nooit, enkel wanneer er volk te weinig is. Hij heeft de sleutel aan mij gegeven, want hij komt dus volgende week niet. Ik wel. Dan kan ik de poort open maken.
Maar goed, dit was het berichtje van vandaag. Misschien tot morgen. -xxx- Greetz
Ik heb eindelijk mijn eigen laptop en ik heb er niets voor moeten betalen. Enkel de stroomkabel dan want de originele was stuk gegaan.
Het zit zo: Ik wilde al heel lang een laptop maar vond het altijd te duur. Ik wilde er niet zoveel geld aan geven. Dus elke keer ik er een in de winkel zag, droomde ik er maar gewoon verder van. Tot mijn allerliefste schatje eens zei dat hij z'n oude laptop in orde zou brengen. Ik had hem al eens opgezet en wilde het in orde hebben maar Nico had het op dat moment druk dus heb ik hem uiteindelijk maar weer afgezet.
Nu, zo'n week à twee weken later heb ik mijn eigen laptop. Ik had al een stroomkabel gekocht in makro en Nico heeft heel de laptop in orde gebracht.
Vandaag heeft hij een router bij ons geïnstalleerd zodat ik internet op de laptop heb. Als hij nu foto's moet doorsturen ivm interventies kan hij met zijn eigen laptop op ons netwerk.
Echt super leuk! Wel, 'k moet door. Tot de volgende -xxx-
Morgen is mijn voorlaatste dag van mijn stage. Ik sta in het tweede leerjaar op de Parkschool Te Boelaer. Het is echt een heel fijne klas en een heel lieve mentor. Mijn lector is al twee keer komen observeren en ze vindt het allemaal goed! Ze vindt zelfs dat ik expressief voor de klas sta, dat ik plezier heb tijdens het lesgeven en dat het aanstekelijk werkt. Dat doet me echt goed. Ze heeft me een 15/20 gegeven. In de vorige drie jaar had ik nooit meer dan een 12/20 en in mijn tweede jaar was ik voor twee stages gebuisd!
Ik hoop echt dat ik mijn vijf weken stage (eindstage) ook in die klas mag doen. Ik heb het al gevraagd maar krijg geen antwoord. Ik vind dat niet grappig! Maar ja, veel kan ik er toch niet aan doen.
Zoals jullie weten of niet weten, ik zit nu in mijn laatste jaar. Twee van de drie stages staan op dit moment al vast. De eerste stage is dit semester en duurt twee weken. Ik sta in een tweede leerjaar, om precies te zijn in 2C. Ik heb er echt zin in. Ik ben echt jaloers op al mijn klasgenoten die zich nu juf of meester kunnen noemen. Ik wil mijn eerste stage zo super goed doen, dat ze me misschien vragen om daar te komen lesgeven. Het is in de Parkschool Te Boelaer. Dat is echt een heel fijne school. Ik heb er al eens stage gedaan twee jaar geleden en die was echt wel goed. Ik zie mezelf echt als een juf met mijn eigen klasje. Ik heb ervaring opgedaan deze zomervakantie door bij buitenschoolse kinderopvang te werken. Ik werk nu op zondag bij 'Bewegen op zondag'. Daar kan ik leren te 'durven' zonder dat iemand op mijn vingers staat te zien en me zegt hoe het moet!
Ik weet gewoon dat ik geboren ben om juf te worden! En ik zal het worden ook. Ik ben nog nooit zo gemotiveerd geweest als dit jaar. Ik sta al op twee geweldige scholen, ik mag het eindwerk doen dat ik zelf gekozen heb. En ik zit in mijn laatste jaar!
Mijn moeder en ik hebben handpoppen gemaakt. We zijn er al aan bezig van vorig schooljaar. Op www.netlog.com/popjezz kun je foto's en meer uitleg vinden. Als je geïnteresseerd bent, kan je altijd eens een kijkje gaan nemen. Sommige foto's zijn wat onduidelijk maar daar ga ik iets aan doen.
Voor meer informatie kan je altijd mailen naar g_r_popjes@hotmail.com
Ik heb net een film gezien met Jennifer Aniston. De film heet 'The good girl'. De film is wel goed gemaakt maar ik vind het verhaal echt super vreemd. Haar echtgenoot in de film is elke dag high. Daar kan zij moeilijk mee leven. Haar job in een plaatselijk warenhuis vindt ze ook niet super. Tot er een jongeman komt werken. Het is een vreemde jongen maar zij blijkt hem toch te begrijpen. Het komt zover dat ze een affaire krijgt met die jongen. Ze doet er zelfs alles aan opdat haar echtgenoot het niet te weten komt. Daarvoor slaapt ze zelfs met de beste vriend van haar man omdat hij dreigt het te zullen vertellen als ze niet met hem vrijdt. De jongeman van op haar werk doet enkele keren een voorstel om samen weg te lopen maar dat ziet ze niet zitten. Ze kiest steeds weer voor haar echtgenoot. Uiteindelijk blijkt ze zwanger te zijn. Ze weet alleen niet of het van de jongeman is of van de beste vriend van haar echtgenoot. Van haar echtgenoot kan het niet zijn want zijn sperma was niet goed. Dat werd bevestigd door een test die ze daarop uitgevoerd hebben. Op een dag is er geld gestolen uit het warenhuis en ze weten allemaal dat het de jonge kerel geweest is. Nadat Jennifer ondervraagd is en naar huis gaat, ziet ze hem ergens op de parking staan. Hij vertelt haar dat hij het geld gestolen heeft om samen weg te kunnen lopen. Ze spreken af in het motel waar ze elkaar altijd ontmoetten om dan samen weg te gaan en alles voorgoed achter hen te laten. In plaats van naar het motel te gaan, zegt ze tegen haar baas waar hij en de politie de jonge kerel kunnen vinden zodat hij opgepakt kan worden. Bij het arresteren van de jongeman sterft hij. Op het einde van de film komt haar echtgenoot alsnog te weten dat ze vreemdgegaan is. Hij denkt te weten wie het is, maar die heeft er eigenlijk niets mee te maken. Toch zegt Jennifer dat hij het was. Het laatste beeld is van haar met haar echtgenoot en hun kindje.
Er is nog heel wat gebeurd hoor maar dat zijn te veel details. Dit is de grote lijn van het verhaal. Ik begrijp niet dat je zoveel op het spel zet om dan uiteindelijk toch weer naar je drugsverslaafde echtgenoot te gaan. Ik denk dat ik al lang weggegaan zou zijn. Ik zou niet kunnen leven met iemand die elke dag drugs neemt... Ik zeg er wel bij 'denk ik'. Echt zeker weet ik dat eigenlijk niet.
Beetje een triest bericht maar het is wel de realiteit vermoed ik...
Mijn eindwerk is goedgekeurd. Ik heb antwoord gekregen van mijn opleidingscoördinator. Ze vindt m'n onderzoeksvraag erg goed en vindt dat ik al knap werk geleverd heb. Ze heeft de klas van juf Bernadette opgeschreven. Ik mag stage doen in Siblo De Leydraad. Omdat de juf van die klas de periode moest weten van wanneer die stage valt, weet ik dat nu ook al. Dan weet ik tegen wanneer het meeste af moet zijn om het uit te proberen in de klas.
Echt, 'k ben super blij! Ik kan mijn eindwerk dus alleen doen; hoef ik niet samen te werken met de studenten die nu naar het derde jaar gaan. Ik ken daar niemand van en weet dus ook niet of het harde werkers zijn of niet. Dan liever een eindwerk alleen...
Het is me gelukt! Nu kan ik beginnen uitwerken. 'k Heb al heel veel ideeën en ook al veel mensen die me kunnen helpen.
Ik heb deze zomervakantie (die voor mij nog steeds bezig is) vier weken bij Stekelbees gewerkt. Dat is een buitenschoolse kinderopvang voor bedrijven. Via mail kreeg ik alle uitleg die ik nodig had. Net zoals alle andere monitoren natuurlijk. Daarin stond ook naar welke opstapplaats we de volgende week moesten. Bij mij zagen de opstapplaatsen er zo uit:
De eerste keer bij een nieuwe opstapplaats is altijd het spannendst. Je gaat binnen, schrijft de namen van alle kinderen die daarheen komen op drie stickers, legt de namenlijst klaar om afgetekend te worden en wacht op de eerste ouder met zijn of haar spruitjes. Dan geef je de kinderen een sticker op hun trui, eentje op hun jas en nog eentje op hun rugzakje. Dan weten alle monitoren achteraf wie wie is. De ouder tekent af bij de na(a)m(en) van hun kind(eren) en gaan dan werken. Bij sommige kindjes is dat geen probleem maar andere kindjes hebben eerst nog 30 kusjes en 50 knuffels nodig van mama of papa. Soms komt er dan nog een portie gehuil bij maar na een beetje troosten is alles weer in orde.
Van het moment dat alle kindjes er zijn, is het wachten op de bus die ons naar Stekelbees zal brengen. Bij Centea komt de bus om 8u50 en bij Fidea om 8u40. De eerste stop is bij KBC maar daar heb ik niet gestaan. Met alle kindjes en monitoren rijdt de bus naar Stekelbees. Daar mogen ze eersdt vrij spelen. Kort daarna krijgen de kinderen een koek en drinken en daarna wordt er een activiteit per leeftijdsgroep gedaan. Na die activiteit is het tijd voor het middageten. Dan iets meer dan een uur vrij spel en de namiddagactiviteit. Na die activiteit krijgen de kinderen een koek en drinken en dan moet iedereen zich klaarmaken voor de bus. Alle kinderen worden verzameld aan de hand van de kleur van de sticker. Als monitor weet je wel welke kindjes bij jou horen, maar bij KBC of SD Worx (andere bus) zijn het veel kindjes. Dan is het wel handig als je naar de kleur van de sticker kunt kijken.
Dan is het tijd om weer naar huis te gaan.
Ik vond het wel spijtig toen die vier weken voorbij waren. Ik heb me echt rotgeamuseerd en ik werd er nog voor betaald ook!
Ik maak zelfs kans om volgend jaar hoofdmonitor te zijn; 'k weet enkel niet of ik dat wel zie zitten...
Het is weeral een tijdje geleden, zo te zien. Zoals je in de titel kan zien, mijn eindwerk begint vorm te krijgen. Ik wilde mijn eindwerk doen over werken met kinderen met een visuele of auditieve handicap. Ik heb verschillende instanties aangesproken (CLB, scholen, ziekenhuizen, ...). Ik heb een reactie gekregen van de klastitularis van de visuele afdeling in Siblo De Leydraad. Ik ben ook naar de school geweest en heb met de juf gesproken. Ik zou er stage kunnen doen en mijn ideeën die ik zal uitwerken uittesten.
Nu wacht ik enkel nog op een reactie van mijn opleidingscoördinator. In die mail zal staan of het onderwerp voor mijn eindwerk goedgekeurd wordt of niet. Dat is dus wel spannend
Een tijdje geleden kwam m'n ventje bij ons binnen en vertelde ons dat er een lijk in zijn auto zat. Je kijk waarschijnlijk verbaasd nu. Wel, wij ook. Nu bleek dat er een muis tussen de velg en de band zat. Hoe die daar geraakt is, ik heb geen idee maar ze zat er wel! Ik had ook al eens een kijkje genomen. Ik zag een pootje en een stuk van de staart ofzo. Enkele dagen later zei Nico dat hij toch eindelijk van dat beest af wilde. Mama had al gezegd om er met een hogedrukreiniger op te spuiten maar volgens mij zou dat niet gelukt zijn. De muis zat echt geklemd tussen de velg en de band. Dan de beruchte dag; wij gingen proberen die muist eruit te halen. Nico haalde een oude, kapotte balpen uit de pennenzak achterin zijn auto en we gingen aan het werk. Hij duwde meteen sleutel de velg opzij en ik duwde met de balpen tegen/onder de muis zodat die eruit zou floepen. Uiteindelijk is het ons gelukt. Omdat het zo walgelijk was, gingen we even wat verder staan. Toch wilde ik nog eens even gaan kijken en ging weer dichterbij staan. Ik zag dat het hoofd vol met maden zat die hun buikje vulden. 'Interessant' dacht ik bij mezelf. 'Zoiets heb ik nog nooit gezien...' Tot plotseling die stinkende geur mijn neus binnendrong. Ik kreeg spontaan braakneigingen! We vluchtten het huis in. Nico kreeg enkele minuten later een telefoontje van een maat die iets wilde gaan drinken. Dus moesten we weer naar de auto en weer langs die muis... 'Snel de auto in en wegwezen' dachten we bij onszelf. Toen we aankwamen was het te donker om iets te zien maar de volgende ochtend zagen we dat de muis verdwenen was. Misschien had iemand ze in de struiken gezwierd, had een kat ze meegenomen en opgegeten (jakkie) of kleefde ze nu aan de onderkant van een band van een auto. We zullen het waarschijnlijk nooit weten!
Nogal een verhaal he! Maar wij zijn gelukkig van die stinkende, dode muis verlost!
Het is blijkbaar al wel lang geleden dat ik hier nog iets gezet heb. Maar ja, de lessen zijn terug begonnen dus echt veel tijd had ik niet. En ik moet toegeven dat ik er niet meer aan gedacht heb.
Maar goed. Die titel, waarom heb ik die daar gezet? Wel, vanochtend in de les had ik al een hele tijd een lopende neus. Dus ik snuit, en snuit nog wat meer en bleef snuiten. Op een moment kon ik niet anders dan blijven snuiten, want er bleef snot komen. Tot ik naar m'n zakdoekje keek... Bloed... Ik had een bloedneus, voor de eerste keer terwijl ik in de klas zat. Ik ging even naar de wc, twee verdiepingen naar beneden, speelplaats over en wc binnen. Doordat ik m'n neus goed dichtgeknepen had, was het gauw weer in orde en kon ik terug naar het klaslokaal. Al een geluk!
Vandaag zijn we naar de 10 miles geweest. Er waren 15.000 deelnemers - echt ongelooflijk veel mensen - van jong tot oud. Soms schrok ik wel van mensen die de 10 miles toch uitgelopen hebben. 16 km is niet niks! Spijtig genoeg heb ik niemand bekend gezien, misschien liep er wel iemand mee dat ik kende, maar met dat we zo rondgelopen hebben, heb ik die misschien net gemist.
Phaedra, de vriendin van de nonkel van mijn vriend, heeft die 16 km uitgelopen. Ze was uitgeput tot en met, maar ze heeft het wel tot het einde gehaald. Proficiat Phaedra!!!!
Ik heb me wel geamuseerd. Ik heb foto's kunnen maken, zelfs van Geert Hoste. Die liep ook mee! Haha. Allee, 'k lach hem niet uit eh, 'k vind dat knap dat hij meeloopt, 'k had het alleen nooi gedacht.
Vedior heeft vandaag gebeld om te vragen of ik van morgen (dinsdag) tot vrijdag in Crown Cork kan werken. Ik doe de shift van 14.00 tot 22.00. Ik ben eens benieuwd wat dat inhoudt. Ik weet dat ik sorteerwerk moet doen, maar volgens mij gaat het niet zo tof zijn. Bijna acht uur rechtstaan en sorteren, pff... Maar het betaalt goed en het is maar voor vier dagen. Alles wat ze je aanbieden moet je aannemen, vind ik. Tenzij het je totaal niet aanspreekt of wanneer het iets is dat je echt niet kan. Maar ja, langs de andere kant, wat je niet kunt, kun je leren.
Al een geluk zet ik nu meestal mijn gsm op luid. Want vorige keer had ik een job misgelopen! Stommerik dat ik ben. Maar deze keer belden ze eerst naar mij en mijn gsm stond luid. Ik blij natuurlijk...
'k Moest dan langs Vedior gaan om mijn contract te handtekenen en dan moest ik ook een risicoanalyse en het blad met de waarborg van de werkkleren die ik meekreeg tekenen. Daarna ben ik samen met papa weer naar huis gegaan. Hij had me even met de auto tot daar gebracht omdat we van ergens kwamen. Daarna heb ik nog een heleboel dingen gedaan, maar meer alledaagse dingen.
Mijn dag heeft er vandaag al zo uitgezien: 1. Mama geholpen met de handpoppen: hoofdjes gevuld en dichtgenaaid 2. Langs Vedior 3. Langs de bank 4. Langs de bakker 5. Mama geholpen met de strijk 6. Begonnen aan de foto's in mijn album te kleven. 7. Gegeten + tv gekeken 8. Afgewassen 9. Foto's kleven afgewerkt 10. Affiche gemaakt voor handpoppen
Bij puntje twee hoort ook nog: Ik ben langs Vedior geweest om te horen of ze nog een nieuwe job hadden, maar er was nog niets. Naar de uitleg die de mevrouw me gaf, zullen ze mij opbellen als er iets is, want ze zei 'We hebben je nummer...'
Bij puntje drie hoort ook nog: Ik had geld nodig want vrijdag begint de Afrikaanse dans weer Now I'm very happy!
Vandaag ben ik weer gaan werken in C&A. Vandaag had er een andere mevrouw de leiding. Ze had de blauwe map (voor de jobstudenten) al opengelegd op mijn naam. Dat was gemakkelijk om te paraferen.
Ik had eerst mijn spullen in het kastje gelegd en mijn t-shirt aangetrokken, dan heb ik naast mijn naam geparafeerd. Vandaag moest ik zowat hetzelfde werk doen als vorige keer. Ik begon gewoon in een andere afdeling. Op de tafels waar de kleren niet meer netjes lagen, heb ik ze opgeplooid en weer deftig gelegd. Daarna heb ik in de damesafdeling kleren juist gehangen. Dat ging nu veel vlotter dan vorige keer, hoewel ik bij Clockhouse toch vrij goed moest kijken vooraleer ik vond waar iets moest hangen.
De dag ging ook veel sneller vooruit dan de keer ervoor; minder rugpijn en minder voetenpijn (wanneer ik thuis was). Ik heb me wel geamuseerd. 't Is nu geen werk dat ik voor de rest van mijn leven wil doen, maar als studentenjob is het niet slecht!
Ik heb eens uitgerekend hoeveel ik verdien met die twee dagen werk. Donderdag: 64,525 Maandag: 64,525
Vandaag moest mijn liefje foto's gaan maken van een brandweeroefening. Ik mocht mee en zijn broer ook; ik heb natuurlijk ook foto's gemaakt! Zo'n 130, misschien iets meer :) Er waren veel brandweerkorspen. Diegene die ik nog weet, zijn brandweer Kontich, Duffel, Wommelgem, Boom. Er waren er nog hoor...
Er stond zogezegd een bedrijf in brand en de brandweer moest dat "blussen". In totaal werd er zo'n 400.000 liter water gebruikt. De brandweer had nog extra water nodig dat ze haalden uit een soort van vijver. Maar die vijver bevond zich 3 km verder. Dus ze moesten een dubbele rij brandslangen leggen om tot bij het bedrijf te geraken met dat water. Die slangen werden vastgemaakt aan brandweerwagens die op bepaalde punten stonden op de weg van de vijver tot het bedrijf. Daarom dat er zoveel brandweerkorpsen nodig waren.
Mijn liefje, Tim en ik hebben zowat van alle kanten foto's gemaakt. Het blijkt nu dat ik veel close-ups neem. Terwijl Nico en Tim ruimere foto's maken. Maar het hoeft ook niet allemaal hetzelfde te zijn, he...
Op een bepaald moment stonden we bij de 'waterpomp' (ofzoiets) en Peter draait een brandslang toe met een soort kraantje, waardoor de andere er gewoon afgebombardeerd wordt! Echt waar. Je hebt zo'n stuk waaraan je een brandslang vastklikt. Dat stuk is er mee afgevlogen! En dan moet je weten dat dat stuk van ijzer is. Dat vloog tussen het hoofd van Nico en een brandweerman! Ze hebben chance gehad, want als je dat op je hoofd krijgt! Achteraf drong dat pas door hoeveel geluk ze gehad hebben!
en ik heb er niets voor moeten betalen. Enkel de stroomkabel dan want de originele was stuk gegaan.
