Ik ben Evi
Ik ben een vrouw en woon in Deurne () en mijn beroep is Studente Lerarenopleiding Lager Onderwijs.
Ik ben geboren op 03/08/1986 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Dansen, fotografie, lezen, schrijven.
Mijn dagboek online
18-05-2010
Een beetje info...
Heey iedereen Eerst en vooral mijn excuses dat het meer dan een jaar geduurd heeft vooraleer ik hier iets gezet heb. Maar het is al druk geweest de laatste tijd en dan verlies je zoiets gauw uit het oog, vind ik.
Maar goed, even bijwerken. Ik ben dit schooljaar in september afgestudeerd als lerares lager onderwijs en niet-confessionele zedenleer. Het heeft me 4 jaar gekost om het af te ronden, maar het is me gelukt. Nu geef ik al bijna een heel schooljaar les waarvan het grootste deel op één school.
Ik woon al meer dan een jaar samen met mijn vriend en vind het nog steeds heerlijk. Al kijk ik wel uit naar een huisje, want ons appartement is me toch iets te klein...
Ik ben tante geworden in september en ben meter van mijn neefje.
Ik was getuige bij de trouw van mijn allerbeste vriendin. We zijn al 20 jaar beste vrienden. Nog steeds zijn we heel close, al zien we elkaar niet meer zo vaak.
Het schooljaar zit er bijna op en ik ben blij dat het bijna vakantie is. Ik heb echt het gevoel dat ik het goed kan gebruiken.
Hier rond ik af, ik vertel volgende keer nog wel iets. Groetjes van mij -xxx-
Ik weet niet of ik het reeds verteld heb, maar ik volg nu ook de opleiding niet-confessionele zedenleer. Ik moet er ook een eindwerk voor maken en ik heb het volgende onderwerp gekozen: Mijn dagboek en ik.
Ik probeer een zo ruim mogelijk onderzoek te doen naar wie wel of niet in een dagboek schrijft. Daarom ga ik hier ook de vragen zetten. Als je dan tijd hebt om de vragen even te beantwoorden, ben ik je meer dan dankbaar! Het theoretisch gedeelte is namelijk vooral gebaseerd op de antwoorden die ik op mijn onderzoeksvragen krijg. Over de voor en nadelen van een dagboek en wat het met je doet, vind je geen informatie in boeken of op internet.
Hopelijk hebben jullie heel even tijd om de vragen te beantwoorden. Het zijn er niet veel. Als u niet in een dagboek schrijft, zou u dan kunnen zeggen waarom niet? Je kan een bericht achterlaten in mijn gastenboek of je kan mailen naar evi.ludikhuyze@telenet.be.
Interview:
Hoe lang schrijft u al in een dagboek?
Waarom bent u er mee begonnen?
Wat schrijft u er in?
Op welke manier schrijft u er in? Schrijft u aan iemand of schrijft u de datum op een speciale manier?
Hebt u er altijd op dezelfde manier in geschreven of verschilt vroeger met nu?
Welk effect heeft een dagboek op u?
Vindt u dat een digitaal dagboek hetzelfde is als een geschreven dagboek?
Leest u zelf graag dagboeken die werden uitgegeven? Waarom wel / niet?
In de krant van vandaag stond een artikel met de titel: 'Eerste prentenboek voor blinde kindjes'. Aangezien ik mijn eindwerk daar rond doe, heeft Nico dat artikel uitgeknipt en aan mij gegeven. Toen ik het artikel las, schrok ik me een bult. Het gaat over mijn stageklas. Aan Kubra, het meisje waarover het artike voor een deel gaat, ga ik lesgeven. Juf Bernadette Van Gilse is mijn mentor.
Nu ben ik heel trots dat er een artikel in de krant stond van een leerling waar ik binnenkort les aan ga geven. Da 's echt fantastisch!
Wel, vandaag is 't maar een kort berichtje. Tot nog eens. -xxx-
Toen ik woensdag in de les van onderwijskunde zat, hoorde ik dat de les van vrijdag over 'beleidsvoerend vermogen' bij onderwijskunde hoort. Ik hoorde dus dat ik ook naar die les moest.
Vanochtend ben ik opgestaan om 7 uur en ben ik rond 8 uur de deur uitgestapt. Hier viel het qua koud-zijn nog wel mee, maar eens ik op de Groenplaats was voelde het aan als een snijdende koude. Je zit natuurlijk ook wel dichter bij de Schelde. Het was twaalf voor negen toen ik aan het lokaal kwam en uit beleefdheid wachtte ik op de gang. Sam Binon zei me dat ik binnen mocht komen en dat ze niet zouden bijten. Hij en Rijn (iemand die mee uitleg kwam geven) moesten nog de beamer klaarzetten, zorgen dat er plaats was voor de overheadprojector en de banken nog in eilandjes zetten. Aangezien ik dan toch al in de klas was, heb ik mijn hulp aangeboden. Sam Binon vroeg of ik samen met Rijn de banken al in zes eilandjes kon zetten. Uiteindelijk stroomden de studenten binnen, met een beetje hulp van Sam die naar de refter was gegaan.
De les zelf was heel interessant. Ik heb er veel van bijgeleerd en heb een deel van mijn nieuwe klasgenoten leren kennen. Dat is goed, want ik moet er voor de rest van het academiejaar nog mee in de klas zitten.
Op het einde van de les moesten we noteren wat er allemaal goed was aan hun infoles en wat er nog verbeterd kan worden. Voor mij was alles goed: de organisatie van de les, de voorbereiding op wat we allemaal zouden gaan doen, de bewegingsspelletjes tussendoor om de concentratie niet te verliezen, de opdrachten die we moesten doen en het uur pauze tussen de twee delen van de les. Wat ik niet zo goed vond, was dat ze vijf minuten voor de les zou beginnen nog een heleboel in orde moesten brengen. Waarschijnlijk weten ze nu ook wel dat ik dat heb geschreven, maar het is zo. Ze hebben ons in de opleiding geleerd dat je alles op voorhand moet klaarzetten en dat je alles op voorhand moet testen. Gelukkig was er met de overheadprojector of de beamer niets mis, want anders hadden ze daar nog wel even mee bezig geweest.
Op het laatste moment, toen ik het klaslokaal uitging, hoorde ik Sam zeggen: "Oh, wacht eens even, diegenen die er nu nog zijn, kunnen jullie even de banken weer in de oorspronkelijke schikking zetten?" Nog voor die zin af was, was ik al weg. Ik heb de banken al mee goed gezet voor de les, dacht ik zo bij mezelf. Dus ging ik maar door.
Ik heb al van de problemen verteld rond het lesgeven van woensdag 26 november en de misverstanden die erbij horen. Wel, vandaag heb ik samen met Sofie Pincé, een meisje dat nu ook in het derde jaar zit, het zesde leerjaar B overgenomen van SB De Kangoeroe. De juf moest op bijscholing naar een secundaire school en Sofie en ik namen haar klas een dagje over.
In het begin merkten we wel dat enkele kinderen probeerden, zoals wij dat noemen, maar ze merkten al snel dat dat bij ons niet pakte. De lessen vielen ook goed mee, want de juf had allemaal zelfstandig werk-lessen voorzien. We moesten enkel de werkbladen eerst even klassikaal overlopen en daarna ook klassikaal verbeteren. Een deel werd dan aan bord verbeterd en een deel mondeling. Alle leerlingen hebben goed meegewerkt, dus dat was wel fijn.
De les van juf Sofie vonden ze fantastisch. Aangezien de leerlingen het nog eens wilden doen en we na de namiddagspeeltijd nog een uurtje hadden (eigenlijk een muzieklesje), hebben we de leerlingen het dramalesje nog eens laten doen. Deze keer mochten ze zelf de groepjes kiezen en de toneeltjes waren eigenlijk een heel stuk beter dan wanneer ze de groepjes niet mochten kiezen.
Zowel Sofie als ik vonden het fantastisch dat de kinderen zo enthousiast waren. Je zou denken: 'Oh, een nieuwe juf(fen) voor één dag, dat wordt feestje bouwen!' Maar dat was dus niet het geval.
Vandaag kwam er een meisje naar me toe en ze vroeg of ik ooit op een andere school les had gegeven. Ik vertelde haar dat ik op Sint-Rumoldus lesgegeven heb en dat zij toen in mijn klasje zat. Ik was enkel haar naam vergeten. Haar gezicht straalde toen ze merkte dat ik haar ook herkende. Toen zat ze in het derde leerjaar en nu in het vijfde.
Het was echt een geslaagde dag en zeker voor herhaling vatbaar!
Vandaag, dinsdag 25 november, is niet zo leuk begonnen. Ik stond deze ochtend op rond acht uur omdat ik tegen half negen naar 'De Kangoeroe' wilde vertrekken. Ik ging vragen of ik de juf of meester al eens kon spreken en of ik eventueel al lesonderwerpen mee naar huis kon nemen. Toen ik er op school aankwam, vroeg ik aan enkele juffen in de leraarskamer waar ik de directrice kon vinden. Ze vertelden me dat ze toezicht hield op de speelplaats van de kleuters. Ik stelde voor dat ik even zou wachten en ze zeiden me: 'Ah ja, zet je er maar even bij.' Ik heb er gewacht op de directrice en kort erna trof ik ze in haar bureau. Ik vertelde haar dat ik één van de studentes was die les zou geven morgen en ik vroeg of ik de leerkracht wiens klas ik zou overnemen al eens kon spreken. Ze vertelde me dat ze een mail had gekregen van Artesis Hogeschool Antwerpen dat woensdag niet doorging, maar dat de studenten verplaatst waren naar donderdag, overmorgen dus. Ik wist uiteraard van niets. Ik heb bevestiging gekregen dat ik een klas moest overnemen, maar een mail ivm de verandering van datum heb ik niet gekregen. De directrice heeft mijn naam en telefoonnummer opgeschreven zodat ze me in geval ik toch moet komen alsnog kan contacteren. Toen ben ik maar naar huis vertrokken.
Ik merkte onderweg dat ik heel voorzichtig moest zijn. Het is op veel stukken nog steeds glad. Ik fietste de hoek om en net op het laatste stukje, op het voetpad op de hoek van de straat begint mijn achterwiel weg te glijden en val ik op de grond. Dat deed echt niet deugd. Ik deed de deur open en zei tegen mama: 'Het is vandaag officieel een rotdag!' Na mijn uitleg dat ik gevallen was, gaf mama me meteen crême die ik op mijn bil moest doen zodat hij niet dik zou worden. Dat heb ik ondertussen al twee keer herhaald. Het is maar een beetje dik en lichtblauw. De crême heeft dus wel geholpen.
Ik ga nu eens een mail sturen naar mijn school om te vragen of er iets mis gegaan is.
Wel, misschien tot nog een ander berichtje vandaag. -xxx-
Zoals iedereen wel weet komt Kerstmis stilaan dichterbij en dan moeten we toch al beginnen denken aan kerstkaartjes sturen en vooral naar wie! Nico kwam op het idee om zelf onze kerstkaartjes te maken. We zijn dan diezelfde dag (ik denk dat het eergisteren was) naar het Shopping Center in Wijnegem geweest om in de 'Pipoos' (dat is een knutselwinkel) vellen papier te kopen waar je de prentjes van moet uitknippen om niveaus te creëren. Gisteren heb ik twee kaartjes gemaakt en Nico drie. Vandaag maakte ik er ook nog eens drie. Ik vind dat echt super leuk om te doen.
We hebben wel afgesproken dat we de kaartjes gewoon gaan geven omdat we al geld in het maken van de kaarten hebben gestoken. Anders moeten we de postzegels ook betalen. Nu niet dat dat veel uitmaakt, maar als we de kaarten zo kunnen geven, is het veel gemakkelijker (en dus ook goedkoper).
Bij gebrek aan enveloppen, kunnen we de kaarten nog niet mooi wegsteken. Morgen hebben we normaal gezien wel enveloppen. Dus nog eventjes geduld
Een tijdje geleden stond er een bericht op blackboard dat ze veertien studenten zochten om de klassen van basisschool De Kangoeroe over te nemen op woensdag 26 november. Dat leek me wel fijn om te doen; alle oefening is welkom. Ik wil alleen graag in een tweede, derde of vierde leerjaar lesgeven. Dat ligt me het meest. Morgen ga ik al eens langs De Kangoeroe om te vragen welke klas ik moet overnemen. En dan krijg ik misschien de lesonderwerpen al mee naar huis. Ik wil ook graag mijn lessen een beetje voorbereiden, anders sta ik daar woensdag zeker te sukkelen. Eigenlijk wilde ik vandaag al langs gaan maar omdat Nico bleef slapen door de sneeuwstorm van gisteren, ben ik vandaag niet gegaan. Ik weet niet precies wanneer het middagpauze is, anders had ik eventueel dan kunnen gaan. Maar morgen gaat ook nog, dus er is geen probleem. Nico staat deze week toch met de nacht en slaapt morgen toch tot na de middag. Ik heb er eigenlijk wel zin in en ik hoop dat het meevalt.
Deze namiddag zeiden Nico en ik dat we het wel tof zouden vinden dat het deze winter zou sneeuwen. Ik dan vooral. Als het vriest, moet het sneeuwen ook, anders is het niet fijn! Toen begon het zachtjes te sneeuwen. Ik riep: "Het sneeeeeeeuwt!" Dat was het begin van een hevige en lange sneeuwbui. Nico wilde graag dat de sneeuw zou blijven liggen, maar dat gebeurde niet. Op het vogelhuisje, de auto's, de brievenbus en de stenen naast het poortje wel, maar op de grond niet. We werkten een beetje aan ons handwerk om de kerstkraam bij mij op school te versieren toen Nico ineens merkte dat de sneeuw wel bleef liggen! We besloten om even het park in te gaan. Ik haalde een dikkere trui, mijn warme wandelschoenen, mijn muts, mijn handschoenen en een dikkere jas. In het park was het prachtig. Echt alles was volledig wit. Overal waar je keek... Enkel hier en daar zag je nog een beetje groen van klimop of naaldbomen. Echt zo mooi!
Mijn motto is: 'Sneeuw is lol!' Echt, ik liep op zoveel verschillende manieren door de sneeuw; het is gewoon super leuk om allerlei verschillende soorten voetsporen te maken. Op een bepaald moment begon ik te dansen en Nico trok er natuurlijk meteen een foto van. Toen we weer thuis aankwamen, hingen we volledig onder de sneeuw. Mijn paarse muts was op dat moment wit! En de slierten haar die onder mijn muts uitkwamen waren lekker nat en koud! Op de steen aan het poortje lag zo'n pak sneeuw... Niet normaal! Volgens ons is het zeker 5 à 6 cm. Ik had mijn wijsvinger er eens ingestoken; die zat er bijna volledig in! Nico heeft er ook een foto van gemaakt.
Kortom, het was gewoon zalig buiten! En zeker met mijn ventje erbij
Ik ben de lay-out, vooral het lettertype dan, van de vorige berichten allemaal in Arial aan het zetten. Dat oogt veel mooier. Net voordat ik dit bericht typte, veranderde ik het lettertype van het bericht over het lijk in de auto. Ik moest meteen denken aan de stage die ik net achter de rug heb. Die kinderen waren altijd heel enthousiast wanneer ik een verhaal vertelde van iets dat ik meegemaakt heb. Ze wilden altijd meer verhalen weten. En als je het dan nog op een mysterieuze manier vertelt, krijgen ze helemaal geen genoeg van dat soort verhalen.
Mensen toch, wat mis ik dat klasje. Ik hoop echt dat ik mijn eindstage daar mag doen! Ik heb nog steeds geen antwoord gekregen van de stagecoördinator wat dus wil zeggen dat de eindstages nog niet vast staan!
Ik ben vandaag begonnen met de lesvoorbereidingen van de zorgstage die bij mijn eindwerk gestoken moeten worden. Het is echt wel moeilijker dan ik dacht. Alles moet doordacht zijn omdat er gewerkt wordt met kinderen die een visuele handicap hebben. Dat is echt niet gemakkelijk. In een klas van het gewoon onderwijs is alles eigenlijk vanzelfsprekend, ah ja, ze kunnen alles zien. Maar de kinderen met een visuele handicap kunnen dat uiteraard niet. Alles wat je doet of wat zij moeten doen moet je verwoorden in plaats van te tonen. Gelukkig heb ik veel tijd om de lessen te maken. Als ik er nu elke dag aan werk, geraakt het zeker wel af. Tegen dat het dan stage is, kan ik die lessen al eens afgeven om te laten nakijken. Ik vermoed dat ik er veel dingen aan zal moeten aanpassen maar dat maakt me niet uit. Zolang ik er maar iets uit leer.
Ik heb er echt zin in. Het zal niet gemakkelijk zijn maar dat schrikt me niet af. Moeilijk gaat ook!
Wel, misschien schrijf ik vandaag nog wel een berichtje. Groetjes van mij -xxx-
Vandaag was het weer een les niet-confessionele zedenleer. De les begint altijd om half twee dus ik was er iets voordat de les zou beginnen. Diane was ondertussen ook al aangekomen. Krijg ik kort na half twee telefoon van onze lector, Marc Van Camp en die vertelt ons dat hij op de begrafenis is van één van zijn beste vrienden. Hij zou een uurtje later zijn. Hij zat op dat moment nog in Wilrijk. Diane en ik waren toch wel slechtgezind omdat hij ons niet eerder iets had laten weten. De andere studenten kwamen maar niet dus wij vonden het steeds minder grappig worden. Ik had al een berichtje gestuurd naar Liselot om te vragen of zij daar van wist. Haar antwoord was 'Waar zitten jullie?'. Zij was dus ook op school aangekomen. Om drie uur kwam Marc Van Camp aan op school. We waren met drie studenten. Daar kregen we te horen dat de begrafenis uitgelopen was en dat als hij had geweten dat het zo lang zou duren dat hij dan wel veel eerder iets had laten weten.
Uiteindelijk hebben we nog les gehad tot ongeveer kwart over vijf. Dat was voor mij echt wel lang genoeg. De les ging over de historiek van NCZ. Van in de achttiende eeuw tot wanneer NCZ echt bestond. Pff, dat was toch wel even zwoegen om me te blijven concentreren. Naar het einde toe werd het interessanter omdat het einde van de historiek in zicht was. Volgende week leren we over het ontstaan van de big bang. Omdat met de big bang alles begonnen is.
Wel, dat was zo wat het belangrijkste van vandaag. Tot de volgende.
In één van de vorige berichten vertelde ik dat ik 15/20 op mijn stage heb. Dat waren de punten van de eerste week stage. Voor mijn tweede week heb ik ook 15/20. Toch heb ik voor mijn stage, als eindresultaat, een 17/20 gekregen. Wie had dat ooit gedacht. Ik ben nog nooit zo blij geweest! Maar ik voel me ook helemaal anders voor de klas. Ik moet nooit kijken van 'Oei, wat moest ik nu weer doen?' Dat gaat allemaal vanzelf. Dat doet me echt goed.
Gisteren was er een etentje van de mensen die mee aan het professioneel hulpdienstenforum werken. Daarop vind je foto's en uitleg van ongevallen, branden, huizen onder water, gaslekken, ... . Het was heel gezellig. Helaas zijn we later naar huis gegaan dan ik eigenlijk gepland had. Daar was één iemand verantwoordelijk voor.
Maar goed, uiteindelijk lag ik dan toch in bed. En ik heb heerlijk geslapen. Deze ochtend heb ik mijn wekker gezet om kwart voor zeven en toen hij afging verzette ik hem naar kwart over zeven. Zo kan ik altijd nog een halfuurtje blijven liggen. Toen het kwart over zeven was, kon ik er zonder probleem uit.
Bewegen op zondag was weer fijn. Anneke kon vandaag niet komen, maar Bart wel. Het parcours dat we voor de kleutertjes gemaakt hebben, is ook fantastisch. Het lijkt op trivial pursuit. In het midden lagen vier dikke, blauwe matten op elkaar. Daar rond hebben we heel het parcours gebouwd. Het parcours werd door middel van banken gekoppeld aan de matten in het midden. Op deze manier konden de kinderen kiezen of ze de cirkel volgden, of dat ze een stuk afsneden door langs het midden te gaan. Het lesje dat Bart gaf was ook heel leuk. De ouders moesten boom spelen waarbij de kleuters dan omhoog moesten klimmen, of mama of papa die fietste met het kleutertje zo met de voeten tegen elkaar of de kinderen die zich heel klein moesten maken en als pakje aan mama of papa gegeven konden worden. Dat laatste was eigenlijk grappig. Ik heb ook pakjes aan mama of papa gegeven. Wat waren de ouders blij!
Het opruimen ging ook heel vlot. Bart had me al gevraagd of ik er ook meestal al vroeg ben. Hij komt namelijk bijna nooit, enkel wanneer er volk te weinig is. Hij heeft de sleutel aan mij gegeven, want hij komt dus volgende week niet. Ik wel. Dan kan ik de poort open maken.
Maar goed, dit was het berichtje van vandaag. Misschien tot morgen. -xxx- Greetz
Ik heb eindelijk mijn eigen laptop en ik heb er niets voor moeten betalen. Enkel de stroomkabel dan want de originele was stuk gegaan.
Het zit zo: Ik wilde al heel lang een laptop maar vond het altijd te duur. Ik wilde er niet zoveel geld aan geven. Dus elke keer ik er een in de winkel zag, droomde ik er maar gewoon verder van. Tot mijn allerliefste schatje eens zei dat hij z'n oude laptop in orde zou brengen. Ik had hem al eens opgezet en wilde het in orde hebben maar Nico had het op dat moment druk dus heb ik hem uiteindelijk maar weer afgezet.
Nu, zo'n week à twee weken later heb ik mijn eigen laptop. Ik had al een stroomkabel gekocht in makro en Nico heeft heel de laptop in orde gebracht.
Vandaag heeft hij een router bij ons geïnstalleerd zodat ik internet op de laptop heb. Als hij nu foto's moet doorsturen ivm interventies kan hij met zijn eigen laptop op ons netwerk.
Echt super leuk! Wel, 'k moet door. Tot de volgende -xxx-
Morgen is mijn voorlaatste dag van mijn stage. Ik sta in het tweede leerjaar op de Parkschool Te Boelaer. Het is echt een heel fijne klas en een heel lieve mentor. Mijn lector is al twee keer komen observeren en ze vindt het allemaal goed! Ze vindt zelfs dat ik expressief voor de klas sta, dat ik plezier heb tijdens het lesgeven en dat het aanstekelijk werkt. Dat doet me echt goed. Ze heeft me een 15/20 gegeven. In de vorige drie jaar had ik nooit meer dan een 12/20 en in mijn tweede jaar was ik voor twee stages gebuisd!
Ik hoop echt dat ik mijn vijf weken stage (eindstage) ook in die klas mag doen. Ik heb het al gevraagd maar krijg geen antwoord. Ik vind dat niet grappig! Maar ja, veel kan ik er toch niet aan doen.
Zoals jullie weten of niet weten, ik zit nu in mijn laatste jaar. Twee van de drie stages staan op dit moment al vast. De eerste stage is dit semester en duurt twee weken. Ik sta in een tweede leerjaar, om precies te zijn in 2C. Ik heb er echt zin in. Ik ben echt jaloers op al mijn klasgenoten die zich nu juf of meester kunnen noemen. Ik wil mijn eerste stage zo super goed doen, dat ze me misschien vragen om daar te komen lesgeven. Het is in de Parkschool Te Boelaer. Dat is echt een heel fijne school. Ik heb er al eens stage gedaan twee jaar geleden en die was echt wel goed. Ik zie mezelf echt als een juf met mijn eigen klasje. Ik heb ervaring opgedaan deze zomervakantie door bij buitenschoolse kinderopvang te werken. Ik werk nu op zondag bij 'Bewegen op zondag'. Daar kan ik leren te 'durven' zonder dat iemand op mijn vingers staat te zien en me zegt hoe het moet!
Ik weet gewoon dat ik geboren ben om juf te worden! En ik zal het worden ook. Ik ben nog nooit zo gemotiveerd geweest als dit jaar. Ik sta al op twee geweldige scholen, ik mag het eindwerk doen dat ik zelf gekozen heb. En ik zit in mijn laatste jaar!
Mijn moeder en ik hebben handpoppen gemaakt. We zijn er al aan bezig van vorig schooljaar. Op www.netlog.com/popjezz kun je foto's en meer uitleg vinden. Als je geïnteresseerd bent, kan je altijd eens een kijkje gaan nemen. Sommige foto's zijn wat onduidelijk maar daar ga ik iets aan doen.
Voor meer informatie kan je altijd mailen naar g_r_popjes@hotmail.com
Ik heb net een film gezien met Jennifer Aniston. De film heet 'The good girl'. De film is wel goed gemaakt maar ik vind het verhaal echt super vreemd. Haar echtgenoot in de film is elke dag high. Daar kan zij moeilijk mee leven. Haar job in een plaatselijk warenhuis vindt ze ook niet super. Tot er een jongeman komt werken. Het is een vreemde jongen maar zij blijkt hem toch te begrijpen. Het komt zover dat ze een affaire krijgt met die jongen. Ze doet er zelfs alles aan opdat haar echtgenoot het niet te weten komt. Daarvoor slaapt ze zelfs met de beste vriend van haar man omdat hij dreigt het te zullen vertellen als ze niet met hem vrijdt. De jongeman van op haar werk doet enkele keren een voorstel om samen weg te lopen maar dat ziet ze niet zitten. Ze kiest steeds weer voor haar echtgenoot. Uiteindelijk blijkt ze zwanger te zijn. Ze weet alleen niet of het van de jongeman is of van de beste vriend van haar echtgenoot. Van haar echtgenoot kan het niet zijn want zijn sperma was niet goed. Dat werd bevestigd door een test die ze daarop uitgevoerd hebben. Op een dag is er geld gestolen uit het warenhuis en ze weten allemaal dat het de jonge kerel geweest is. Nadat Jennifer ondervraagd is en naar huis gaat, ziet ze hem ergens op de parking staan. Hij vertelt haar dat hij het geld gestolen heeft om samen weg te kunnen lopen. Ze spreken af in het motel waar ze elkaar altijd ontmoetten om dan samen weg te gaan en alles voorgoed achter hen te laten. In plaats van naar het motel te gaan, zegt ze tegen haar baas waar hij en de politie de jonge kerel kunnen vinden zodat hij opgepakt kan worden. Bij het arresteren van de jongeman sterft hij. Op het einde van de film komt haar echtgenoot alsnog te weten dat ze vreemdgegaan is. Hij denkt te weten wie het is, maar die heeft er eigenlijk niets mee te maken. Toch zegt Jennifer dat hij het was. Het laatste beeld is van haar met haar echtgenoot en hun kindje.
Er is nog heel wat gebeurd hoor maar dat zijn te veel details. Dit is de grote lijn van het verhaal. Ik begrijp niet dat je zoveel op het spel zet om dan uiteindelijk toch weer naar je drugsverslaafde echtgenoot te gaan. Ik denk dat ik al lang weggegaan zou zijn. Ik zou niet kunnen leven met iemand die elke dag drugs neemt... Ik zeg er wel bij 'denk ik'. Echt zeker weet ik dat eigenlijk niet.
Beetje een triest bericht maar het is wel de realiteit vermoed ik...
Mijn eindwerk is goedgekeurd. Ik heb antwoord gekregen van mijn opleidingscoördinator. Ze vindt m'n onderzoeksvraag erg goed en vindt dat ik al knap werk geleverd heb. Ze heeft de klas van juf Bernadette opgeschreven. Ik mag stage doen in Siblo De Leydraad. Omdat de juf van die klas de periode moest weten van wanneer die stage valt, weet ik dat nu ook al. Dan weet ik tegen wanneer het meeste af moet zijn om het uit te proberen in de klas.
Echt, 'k ben super blij! Ik kan mijn eindwerk dus alleen doen; hoef ik niet samen te werken met de studenten die nu naar het derde jaar gaan. Ik ken daar niemand van en weet dus ook niet of het harde werkers zijn of niet. Dan liever een eindwerk alleen...
Het is me gelukt! Nu kan ik beginnen uitwerken. 'k Heb al heel veel ideeën en ook al veel mensen die me kunnen helpen.
Nog steeds zijn we heel close, al zien we elkaar niet meer zo vaak.
