Ik ben Laura Wittevrongel
Ik ben een vrouw en woon in Lichtervelde (België) en mijn beroep is student maatschappelijk werk.
Ik ben geboren op 14/07/1996 en ben nu dus 29 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: KSA.
In het raam van cultureel werk
bundeling van verwerkingsopdrachten
26-11-2015
Verwerkingsopdracht 2
MIJN CULTUREEL KAPITAAL
Ons gezin is niet zo cultuurgericht, maar we nemen er af en toe wel aan deel. Hierbij wil ik dan ook de nadruk leggen op deel-nemen, vooral het consumeren van cultuur. Heel af en toe een voorstelling in het cultureel centrum gaan bekijken, of eens naar een tentoonstelling gaan. Onze culturele deelname blijft dan ook beperkt tot hoogstens 3 keer per jaar. Toen ik nog jonger was, was er al helemaal geen sprake van. Gelukkig, dankzij school is daar toch iets van verandering in gekomen, maar daarover later meer. Onze deelname is sterk afhankelijk van wat ons echt interesseert als individu. Wanneer dit ook andere leden van het gezin aanspreekt, kan het soms een gezinsuitje worden. Om even een beeld te geven van mijn cultuurparticipatie zal ik het voorbije jaar eens schetsen. Deze zomer zijn we met ons gezin naar de tentoonstelling Bodyworlds geweest, een toch wel omstreden lijkententoonstelling. Wat meer in het voorjaar gingen we naar een lezing van een lijkschouwer. Vooraleer je nu begint te denken dat ik nogal wat rare fantasieën heb, een show van Els De Schepper kan er voor ons gezin ook altijd af. Een maand geleden ging ik samen met mijn vriend naar The Farewell Party kijken, dit was een gratis aangeboden film in Cinema De Keizer. Je merkt het al, heel wat populaire cultuur trekt onze aandacht. Daartegenover heb je dan The Farewell Party, een toch wat alternatievere film.
Doorheen mijn middelbare school is die interesse voor andere films gegroeid. Ik besef dan ook goed dat ik geluk heb gehad met mijn school en richting. Ik studeerde Humane Wetenschappen en kreeg les van zeer enthousiaste cultuurfans (als ik hen zo mag benoemen). Dit resulteerde in Dag van het Woord, Dag van het Beeld, het Kineforum en nog zoveel meer. Door het Kineforum is die interesse beginnen groeien. We kregen met onze richting 3 dagen films voorgeschoteld, met alles erop en eraan. Van inleiding tot gesprekken met de regisseur. We kregen er films te zien zoals Jagten, Beasts of the Southern Wild, The Artist, Lore, La Cinquieme Saison enz. Ik had nog nooit van mijn leven film zo gezien, ik wist zelfs niet dat het bestond. Sindsdien bekijk ik af en toe zon film en geniet ik daar echt van. Ik kan echt gefascineerd zijn door bepaalde beelden.
Naast die films, werd er natuurlijk ook verwacht dat je naar andere voorstellingen ging. Daarvan moest je dan een verslag schrijven. Achteraf gezien kan ik maar 2 zaken daarover zeggen, goed bedoeld maar spijtig. Op die manier gingen we als student wel naar een voorstelling kijken maar de manier waarop vind ik zelf volledig verkeerd. We gingen omdat we moesten
Er zijn dan ook verschillende drempels voor mezelf, al vind ik dat het zeker geen redenen zijn om mijzelf achter te verschuilen. Als eerste is er het tijdsgebrek, ik ben leidster in een jeugdbeweging en daar kruipt er zeer veel tijd in. Van activiteiten in de namiddag tot vergaderingen s avonds in het weekend. Daarnaast speelt er nog de geografische drempel, ik woon op het platteland. Er is wel een cultureel centrum, maar dit is toch wel een eindje rijden. Al moet ik wel zeggen dat hun jaaraanbod wel eentje is om trots op te zijn, ondanks hun ligging. Van een sociale drempel heb ik niet zoveel last. Wanneer ik naar een voorstelling wil gaan kijken, staan mijn ouders open om mee te gaan. In mijn vriendenkring is dit niet zo, al is het wel al eens gelukt om ze mee te krijgen.
Deelname aan cultuur heeft verschillende effecten. Van het effect dat het je gelukkig maakt ben ik zelf het meest overtuigd. De reden daarvoor is omdat ik het meestal zelf ervaar. Toen ik naar huis ging van The Farewell Party had ik echt een gelukzalig gevoel. Het feit dat je onder de indruk bent en dat je het tot jezelf kan laten doordringen, opent verschillende deuren. Bij mezelf ondervind ik dat ik veel meer dingen kan relativeren en meer opensta voor zaken. Dat goed gevoel heeft natuurlijk invloed op je omgeving enz. Ik wil wel benadrukken dat dit niet altijd zo is Voor mezelf heeft dit dan ook te maken met hoe dicht het thema bij mij staat, of ik iets op voorhand had gelezen of gezien erover. Ik besef dan ook maar al te goed dat je over bepaalde competenties moet beschikken om dit te kunnen ervaren. Spijtig genoeg wordt er in het onderwijs veel te weinig op ingezet
Banksy is een anonieme Britse graffitikunstenaar. Hij is niet het modelvoorbeeld van heteronome kunst, maar toch zijn er heel wat kenmerken van zijn stijl in terug te vinden. Hierbij wil ik duidelijk stellen dat ik verwijs naar zijn beginjaren in volledige anonimiteit. Toen nog onttrokken aan de populariteit en het commerciële.
Zijn bekendheid heeft hij te danken aan zijn originele cocktail van humor, politiek en kunst. Met zijn satirische beelden over hedendaagse kunst en infiltraties bereikt hij een groot publiek. Hij is dan ook één van de weinige kunstenaars die erin slaagt geloofwaardig te zijn als activist en kunstenaar. Zijn werk is dan ook direct, verstaanbaar en idealistisch. De eenvoud van Banksys beeldtaal strookt met de eenvoud van zijn boodschap. Hij vervangt dodelijke ernst door humor, conceptuele poespas door rake beelden. Hij gelooft dan ook in de idealen die hij belijdt, namelijk vrede.
Zijn kunst vind je terug in hoekjes, op muren, waarschuwingsborden en verbodsplakkaten waar de Britse publieke ruimte mee bezaaid is. Hij gaat op zoek naar onzichtbare plekjes in de stad.
Met zijn kunst schept hij een publiek en vraagt van de toeschouwer een kritische zelfstandige houding. Hij werkt dan wel niet samen met anderen, toch is de betrokkenheid zeer groot. Door zijn beelden komen maatschappelijke themas onder de aandacht.
Cowboy Henk heeft samen met 8 andere kunstenaars de Brugse gevangenis onder handen genomen. Dit vanuit het gedacht dat ook delinquenten recht hebben op kunst. Al bijna 25 jaar was die in dezelfde, saaie gele kleur geschilderd. Onder meer tekenaar Herr Seele bracht daar verandering in door samen met delinquenten een fresco van Cowboy Henk van bijna 20 meter lang te schilderen. Op die manier komen gedetineerden in contact met kunst en kunnen ze creatief bezig zijn.
De betrokkenheid tijdens dit project stond centraal, de gedetineerden werkten samen met de kunstenaar. Ze werden een actieve partner in de creatie en betekenisgeving.
Gevangen vormen een microsamenleving, maar buiten die muren maken ze ook deel uit van de bredere samenleving. Door vrijheidsberoving en het traditioneel gevangenismodel zijn de natuurlijke mogelijkheden tot interactie beperkter.
De Rode Antraciet vzw werkt aan een maximale interactie tussen gevangen en de buitenwereld. Vanuit die drijfveer brengt de vzw een groepsaanbod van sport en cultuur in de gevangenissen van Vlaanderen en Brussel. Op die manier wordt er een brug gevormd tussen mensen in gevangenschap en vrijheid.
Enerzijds wordt er ingezet op sport, op die manier wordt de dagelijkse sleur doorbroken en wordt er ingespeeld op de grote behoefte aan beweging in gevangenissen.
Anderzijds zet de vzw in op cultuur, via een bewuste keuze voor de sociaal-culturele methodiek met aandacht voor mens en samenleving. Door ontmoeting en informeel leren worden sociale, culturele en communicatieve competenties ontwikkeld. De activiteiten zijn zowel aanbod gestuurd als vraaggericht en op maat ontwikkeld. Cultuur met een kleine c in al haar vormen en kleuren staat centraal, want cultuur is van iedereen.
De Rode Antraciet vzw zorgt dat organisaties die in de buitenwereld projecten en vormingen aanbieden de weg vinden naar het gevangenispubliek. Op die manier wordt wat buiten leeft toegankelijk gemaakt voor mensen in een gevangeniscontext. Daarnaast creëert ze ook zelf culturele activiteiten. Hun aanbod bevat lezingen, concerten, kookavonden enz.
In de eerste plaats richt het aanbod zich tot gevangen. Soms wordt de directe sociale omgeving ook betrokken, zoals familie, gezin, gevangenispersoneel enz.
Dit aanbod wordt gerealiseerd met en door gevangen. Op die manier komt zuurstof van buiten de gevangenis binnen en omgekeerd. Gevangen krijgen hierdoor als mens de ruimte voor engagement, zelfontplooiing en sociale verbinding.
De Rode Antraciet vzw benadert cultuur smal. Ze richt zich op de effecten van het individu door hun aanbod. De focus ligt op elementen van cultuur, voorstellingen, workshops
De aandacht gaat zowel naar product als proces. Product; ze willen gevangenen de mogelijkheid bieden om cultuur te beleven en dus het product te ervaren. Daarnaast ligt de focus op product ook bij het maken van producties, workshops enz. Proces is ook zeer belangrijk in hun werking, op die manier kunnen gevangen betekenis geven aan cultuurelementen, ze zich toe eigenen. Doorheen dit proces wordt ook de link gemaakt met zelfontplooiing en sociale verbinding.
In hun werking vinden we verschillende functies terug:
1) Cultuurspreiding;
= de vzw biedt mogelijkheid tot cultuur, ze kunnen vinden wat ze nodig hebben. Dit gaat van sport, tot boeken (bib), tot lezingen enz.
2) Cultuuroverdracht;
= er wordt cultuur overgebracht vanuit de brede SL, waar men door de gevangeniscontext de toegang niet tot heeft. Er wordt dan ook veel belang gehecht aan het begeleiden v processen van verwerking en verinnerlijking. Dit onder meer door gesprekken over hoe men het beleefde.
3) Cultuurbeleving;
= de vzw biedt de mogelijkheid tot beleving van cultuur, organiseert en ondersteunt die ook.
4) Cultuurschepping;
= bij bepaalde projecten krijgen de gevangen de mogelijkheid om mee vorm te geven aan culturele producten en processen
De interventiestrategieën die op de vzw van toepassing zijn, zijn cultuurconsumptie organiseren en cultuurproductie organiseren. Cultuurconsumptie organiseren omdat ze de gevangen de mogelijkheid geven tot het deel-nemen, in contact komen met cultuur.
Cultuurproductie organiseren vanwege het feit dat men actief kan deel- hebben en zijn bijdrage leveren bij het aanbod, tijdens de workshops enz.
Bij De Vieze Gasten is een sociaalartistieke organisatie met diep verankerde wortels in de Gentse volkswijk de Brugse Poort. Ze wil via artistieke projecten de samenhang in die diverse buurt verstevigen en deelnemers, kunstenaars, vrijwilligers en bezoekers door participatie versterken in hun kunnen. Via kunst en cultuur wil men een bijdrage leveren aan de buurt en de samenleving.
In eerste instantie richt men zich op de Brugse Poort, maar ook niet-buurtbewoners zijn welkom. Ze zetten projecten op met, voor en door bewoners van de wijk.
Deelnemers van projecten werken samen met professionele artiesten en beslissen samen wat er binnen de projecten gedaan wordt, hoe een voorstelling eruit zal zien enz.
De Vieze gasten is een creatieve ontmoetingsplaats waar buurtbewoners, deelnemers en kunstenaars elkaar ontmoeten.
De Vieze gasten benaderen cultuur op een smalle manier. Desondanks ze met hun projecten de samenhang in de buurt willen verstevigen (dus een brede kijk hebben), blijft de focus op een eindresultaat.
De aandacht tijdens hun projecten ligt zowel op product als proces. Proces; men wil mensen met elkaar in contact brengen, ze laten samenwerken en zo de samenhang versterken. Daarnaast is er ook aandacht voor het product, dit is het eindresultaat van hun proces, bijvoorbeeld een theatervoorstelling.
In hun werking vinden we verschillende functies terug.
1) Cultuuroverdracht;
via hun werking en eindproducten probeert men cultuur over te brengen naar de brede samenleving. Dit zowel diagonaal als verticaal, bij de Vieze Gasten kan iedereen terecht en is iedereen welkom, zowel jong en oud, als arm of rijk.
2) Cultuurbeleving;
men biedt de mogelijkheid tot beleving van cultuur, dit wordt door hen georganiseerd en ondersteund.
3) Cultuurschepping;
staat zeer centraal, men geeft mensen de kans mee vorm te geven aan culturele producten en processen.
De interventiestrategie cultuurproductie organiseren staat centraal bij De Vieze Gasten. Ze stimuleren mensen tot actief deelnemen en laten deelnemers zelf bijdrage leveren. Op die manier kan men alles van dichtbij meemaken en zelf creëren in groep. Daarnaast organiseert ze ook cultuurconsumptie door het voorstellen van hun producties voor publiek.
