Hallo,

Maandag was de laatste les van culturele methodiek. Eigenlijk was het geen les, we gingen op bezoek naar de Schouwburg. Daar leerden we hun werking beter kennen via een gesprek en de audio walk. Ik herinner mij nog perfect hoe ik de eerste les binnenstapte, zeer onwennig. Ik had als enigste van maatschappelijk werk gekozen voor cultureel werk. Ik kwam terecht in een totaal andere groep en een totaal ander perspectief. In het begin was het dan ook moeilijk om de knop om te draaien. Als maatschappelijk werker staan waarden als empowerment, ondersteuning, begeleiding één op één centraal terwijl in dit vak totaal nieuwe begrippen (toch voor mij) aan bod kwamen, zoals cultuurparticipatie, kunsteducatie. Het was dan ook niet makkelijk om zonder enige bagage de lessen te volgen en de opdrachten te maken. Ondanks het feit  dat het een onwennige stap in het onbekende was, was het een echte meevaller. Ik heb dan ook een ander beeld gekregen van cultureel werkers, een beeld vol verwondering. Ze vervullen dan ook een belangrijke rol in onze maatschappij. Achteraf gezien ben ik zeer blij met mijn keuze, ik heb een ander beeld gekregen op cultuur, ik zie dingen anders.

Hopelijk hebben jullie van mijn blog genoten, mij rest nog het studeren van mijn cursus. Maar voor dit vak zijn er nog enkele vervullingen, ik voel het dan ook onze morele plicht als sociaal werker om af en toe een schouwburg of en cultureel centrum te bezoeken. Een brede kijk behouden en leren openstaan voor dingen...

Groetjes Laura

17-12-2015 om 08:22 geschreven door Laura Wittevrongel  

 Stel je voor dat je morgen aangeworven wordt als programmator binnen de schouwburg van Kortrijk. Welke inhoudelijk accenten zou jij dan naar voor schuiven? Hoe zou je deze inhoudelijke accenten vertalen in concrete acties binnen de schouwburg?

Eerst en vooral zou ik de huidige variatie binnen hun programmatie blijven behouden. Hun breed aanbod is een grote sterkte. Om mensen meer te integreren in de schouwburg zou ik themaweekends organiseren, uiteraard beperkt in aantal. Daarbij zou ik een centraal thema plaatsen bijvoorbeeld duurzaamheid. Als basis zou ik in de vaste programmatie in dat weekend, voorstellingen i.v.m. het thema plaatsen. Vervolgens zou ik kunstenaars uitnodigen om aan dit project mee te werken, en werken selecteren i.v.m. met dit thema. Daarna zou ik het ganse gebouw openstellen tijdens dat weekend en over heel het gebouw werken plaatsen. Op die manier komt men in contact met de schouwburg, zowel het vaste publiek komt langs als mensen voor wie de schouwburg nieuw is. Zoals je al merkt zou dit een totaalconcept zijn, waarbij ik dan ook zou voorstellen om met de lokale economie samen te werken in het thema van duurzaamheid. Zoals bijvoorbeeld lokale appelsap aanbieden enz. Natuurlijk hangt aan dit project een hoog prijskaartje waar zeel veel tijd in kruipt, middelen die maar in beperkte mate aanwezig zijn. Daarom zou ik voorstellen om samen met organisaties, scholen en vrijwilligers te werken. Op die manier wordt er ook getoond dat men wel degelijk openstaat voor de mening van het ‘publiek’.

Om de schouwburg meer in het straatbeeld te plaatsen zou ik de deuren van de schouwburg letterlijk willen openzetten. Ik zou bijvoorbeeld ‘The Cotton Club’ iedere dag openhouden, bijvoorbeeld als cafetaria of bar, op die manier komt men zonder dat men het beseft in de schouwburg. S’ avonds zou ik dan kleine concertjes organiseren voor lokaal talent. Dit is dubbele winst : men komt in contact met iets nieuws en je geeft mensen een kans. Dit voorstel is van niet zo’n grote aard dan de themaweekends van hierboven, maar wel zeer doeltreffend.

Een ander voorstel is meer tentoonstellingen plaatsen in de openbare ruimte van de schouwburg. Zo komt men ook in contact met iets anders dan datgene voor wat men effectief in de schouwburg is, een concert of voorstelling.

“Veranderingen binnen het kunstenlandschap beginnen bij de makers, de kunstenaars. Een schouwburg vervult enkel de rol van presentatieplek.”

Ik ben niet volledig akkoord met deze stelling. Eerst en vooral richt ik mijn aandacht op de rol van presentatieplek. Een schouwburg is zoveel meer dan enkel een presentatieplek. Het is een plek van ontmoeting, een plek om je horizon te verbreden, een plek om met nieuwe zaken in contact te komen, het is een ander soort wereld waar je in staat. Naast hun rol van presentatie heeft men ook andere rollen, zoals hun toeleidingsrol. Mensen dichter bij het gebeuren van de schouwburg brengen, dit door verschillende acties. Daarnaast hebben ze ook een kritische rol, door de presentaties van kunstenaars in de schouwburg krijgt men reacties. Die reacties keren terug naar de kunstenaar. Een schouwburg weet waar een publiek fan van is en daar ligt het belangrijkste in. Naast voorstellingen of optredens presenteren wat voor het publiek gekend is, ligt hun rol juist in het presenteren van het andere, het nog ongekende. Persoonlijk vind ik dan ook dat ze een zeer belangrijke rol hebben, door hun programmatie bepalen ze hoe mensen in contact komen met hun cultuur. Hun aanbod is hetgene waar men uit mag kiezen en daarin is het belangrijk om zoveel mogelijk variatie te brengen. Voor elk wat wils, of toch een zo’n breed mogelijke benadering ervan.

Wanneer men kiest voor een programmatie die voor het publiek ongekend is, moet men meer doen dan enkel presenteren. Men moet omkaderen, zodat mensen zaken beter begrijpen en zo zaken meer kunnen smaken. Kortom, ik vind het nogal kort door de bocht gezegd wanneer een schouwburg enkel de rol van een presentatieplek is. Het is en moet zoveel meer zijn dat dat!

Bijlagen:
http://schouwburgkortrijk.be/