dag 7 : Van Cody naar Gardiner (noord-Yellowstone)
De cowboys moeten nu plaats maken voor de wildlife en 200 % natuur.
We rijden Yellowstone NP binnen via de east entrance. Lang aanschuiven moeten we niet, destijds in de grand canyon was het wel even anders. Vanaf nu begint het profijt van onze jaarpas die we in het begin gekocht hebben. Bij het visitorcenter bekomen we de nodige info en voorzien we ons van een aantal brochures met de bezienswaardigheden. Het beloven 2 zware dagen te worden.
Nog geen 10 minuten verder zien we al wildlife, een bizon die zich een bad neemt en dan doodgemoederd de baan oversteekt en in de verte loopt een wolf. (gespot door de verrekijker) Bizons komen we vandaag nog regelmatig tegen. Eerste stop is een canyon met 2 watervallen van ongeveer 100m hoog. We luisteren hier een tijdje naar een ranger die uitleg geeft over de geschiedenis van het park en de dieren die er leven.
Op weg naar het volgende punt zien we een aantal wagens geparkeerd staan. We dachten dat we al aangekomen waren aan de petrified rock, maar er was blijkbaar een blackbear gespot...jammer maar net te laat. Niet getreurd, wat verder staat er een file in beide richtingen en daar hebben we meer geluk, een black bear is beneden een heuvel zich aan het volproppen met salade.
Laatste stop voor vandaag zijn de Mammoth Hot Springs. Dit lijkt een beetje op Pamukale in Turkije. We komen zeer laat toe in het hotel en hebben nog maar een uurtje om een grote pizza binnen te schrokken met een litertje "wijn" (zeg maar limonade).
Het is heel warm in de kamer en het duurt uren voor ze gekoeld geraakt; dus heel slecht geslapen. En we gingen nochtans vroeg vertrekken: too bad.
Onze eindbestemming is Cody, een stadje waar alles draait om rodeo, cowboys en paarden.
Maar eerst, na weer lekker geslapen te hebben, gaan we naar gewoonte in de plaats van overnachting nog eens rondwandelen. En naar gewoonte heeft Sandra zich daar ook weeral eens laten gaan bij het shoppen. Weeral 3 stuks om in de valies te steken. Als dit zo doorgaat moeten we de laatste dag nog een valies bij kopen.
Dan 'we hit the road' voor 2 en half uur rijden naar Cody. We verlaten hier de interstate 90, en rijden verder over de scenic byway de bergen in . Via het 'bighorn forrest' naar de Shell canyon om vervolgens ongeveer 100 mijl door een soort woestijn te rijde, waar we af en toe enkele antilopen zien rennen. Vreemd hoe het landschap hier verandert. Blijkbaar regent het dze kant van de berg veel minder. We picknikken bij een vliegtuigkerkhof zoals je ze soms in films ziet.
Omstreeks 16 u komen we aan bij ons hotel. Dit blijkt een buitenzwembad te hebben en Sandra is niet meer te houden( ze heeft het water wel niet gevoeld ). Het is trouwens 30 graden hier.
Tegen 20 u worden we verwacht in de plaatselijke rodeo-arena, dus nog tijd om ne ferme steak te gaan eten. De steak was awsome en de rodeo wel eens de moeite om zien.
Omstreeks 22u30 terug op de kamer en na een koffie het bed in. Morgen trekken we Yellowstone binnen.
Vandaag is het een overgangsdag. Laat opgestaan, en eerst uitgebreid inkopen gedaan in Walmart, gezonde voeding voor mij en ongezonde voor Diet. 's Middags gepicknicked op een toffe rest area onder een betonnen teepee. Daarna op 't gemakske doorgereden naar Devil's Tower, een vulkanische rots en het eerste National Monument van de US. Een wandelingetje gemaakt van ongeveer een uur en daarna verder gereden door een landschap met grote molshopen tot in Sheridan, waar we een mooie comfortabele kamer hebben met alle confort. Eindelijk nog wat tijd om de bagage op te rommelen en onze blog bij te werken. Nu gaan we eten, prefab om op te warmen in de microwave...we zijn nu eenmaal in Amerika, nietwaar!
Vandaag gaan we naar Badlands NP. Eerst passeren we langs Mall, waar een zogezegd groot shopping center is. Het blijkt een toeristische trekpleister te zijn, voor families met kinderen met veel souvenirshops. Niks voor ons dus. We gaan daar wel op doktersbezoek, want Sandra heeft een gezwollen gezicht door een "insectenbeet" (deer fly). Ze krijgt een zalf voorgeschreven, antibiotica en een anti-allergisch pilleke.Nu weten we ineens wat een doktersbezoekje in de States kost: 94 USD. Daarna rijden we door grasvlaktes (teletubbie-land) naar de Badlands waar plots het landschap enorm verandert. Ongelooflijk wat een prachtige natuur. Geërodeerde rotsformaties in verschillende kleuren. We hebben een route gevolgd met de auto met een aantal viewpoints om foto's te nemen. Dit gebied is niet toegankelijk te voet. Dan zagen we ineens op onze kaart "Wounded Knee" staan. Daar moesten we toch zeker geweest zijn. De battlefield tussen de Amerikanen en de Indianen. We waren er bijna voorbij gereden. Wounded Knee, nothing to see. Er staat een klein tentje en een bord met wat tekst en that's it. Een koppel wou wat juwelen verkopen en da wast. Dit is weer typisch; de Amerikanen willen dit niet in de belangstelling en de Indianen hebben geen financiële middelen om dit commercieel uit te baten. Dan nog een lange rit naar Mount Rushmore waar we 's avonds om 21.00u de plechtige ceremonie willen bijwonen. Er is een pak volk en er wordt eerst een filmpje getoond met wat geschiedenis over de 4 uitgehouwde presidenten. Op en top patriotisme. Ze kennen allemaal het volkslied vanbuiten en staan fier mee te zingen met hun rechter handpalm op hun hart. Ik zie de Belgen dit al doen. We kwamen heel laat toe in het volgende hotel, nadat we onze eerste Mac Donalds binnengespeeld hadden. MMMMMMMMMMMM ZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
Vandaag staat één van de langste trips op het programma, ongeveer 500 km. We rijden dan richting de Badlands en Mount Rushmore.
Eerst terug een Amerikaans ontbijt genomen. Dit betekent 4 wafels (zelf gebakken), een muffin, dieet-yogurt en enkele toasten. Dan rijden we even Cheyenne downtown binnen. Het stadje is versierd met grote cowboy-boots beschilderd door artiesten. Vooral winkels met cowboy en cowgirl stuff vind je hier. We lopen zo een winkel binnen en worden overweldigd met de geur van leder. Honderden boots met prijzen om van achterover te vallen. Voor de hoeden heb je ook keuze te over.
We lopen buiten met een topje voor Sandra, een ceintuur voor mij....en een stetson op mijn hoofd.
Dan de auto in voor een five hour drive naar Rapid city. Voor we daar aankomen bezoeken we nog het Wind Cave NP en het Custer State Park. In het Wind Cave park lopen we een korte trail waar we vooral prairie dogs zien (een soort marmotten), en één hert. Leuk detail, waar prairie dogs zitten zijn meestal ook ratelslangen.
Het Custer Park bestaat uit een wildlife loop die je kan afrijden met de auto. In het begin enkel herten en nog eens herten. Iedere Amerikaan stopt daar alsof ze nog nooit een hert gezien hebben. Wat later komen we een kudde ezels tegen (bijna tam) lijkt wel de beekse bergen. Als top of the bill zien we een 100-tal bizons. Deze staan langs de weg te grazen en lopen dan rustig tussen de auto's door. Wel imposante beesten van zo dicht bij.
Gisteren zijn we als een blok in slaap gevallen. Het bed was goed, dus goed geslapen en vroeg op.
Naar het volgende hotel is niet zo ver, dus beslissen we om langs het rocky mountain NP te rijden. Dit is anderhalf uur rijden vanuit Denver. Snel verandert het landschap van vlakte in heuvels en dan bergen. Onze oren suizen van de hoogte, we rijden naar 3100 m. Na wat info in het visitorcenter besluiten we een trail te lopen naar de verschillende meren in de buurt. Dit betekent 2 uur klimmen en een dik uur terug naar beneden.Steeds was het licht aan het motregenen en in de verte regelmatig een donderslag en bliksem. De streek staat hier bekend om de snelle weersveranderingen.
Na 2 en een half uur rijden (met tussendoor wat shoppingstops in de Walmart en co.) komen we aan in onze tweede hotel. Dit ligt in Cheyenne, een stadje doordrenkt met de cowboy en rodeo sfeer. Hier vindt trouwens dit weekend een van de grootste rodeo's plaats. Het hotel zelf ligt in de middle of nowhere. Aan de receptie vertellen ze ons dat het binnenzwembad nog een uur open is. Dit halen we echter niet meer. Eens het bed gezien vallen mijn (Dirk) blaffeturen bijna dicht.
Eindelijk terug naar de States! Om 6u15 stond de taxi voor de deur. Het begin van een lange dag. We zien wel een beetje op tegen de lange reis. Op Zaventem waren we veel te vroeg. Dan nog snel even een babbeltje gemaakt met David uit Valencia. Daarna de gebruikelijke vraagjes beantwoord van de immigration service, en ingechecked. Bij het instappen wordt plots mijn naam afgeroepen. Voorbereid op slecht nieuws naar de balie dus. Bleek een overboeking te zijn en we werden geupgraded naar business....de reis kon niet meer stuk. Een vluchtje in business naar de states kan ik iedereen aanbevelen.
Aangekomen in Chicago sloeg de warmte in ons gezicht bij het verlaten van het vliegtuig.
Bij imigration foto's en vingerafdrukken zoals echte gangster, en dan door naar customs. Er zaten natuurlijk nog 2 appelen in onze rugzak. (in business geen honger gehad om deze op te eten), dewelke prompt werden in beslag genomen. Daardoor sta ik nu geregistreerd als potentiële terrorist ( ik moest inderdaad mijn paspoort afgeven).
Ook de vertrekhal was zweterig warm. Dit werd nog warmer (voor ons dan toch) aangezien we zonnecrème hadden gekocht in Zaventem van 200 ml en deze geweigerd werd bij de security. De zak waarin het zat was nochtans gesealed. Probleem op Chicago is dat je de transit verlaat wanneer je naar een andere terminal moet. Wij dus terug naar de check-in, daar een doos gekocht (10 $) en deze dan met de bagage verstuurd. en dan voor de 3de keer die dag door de security.
In Denver aangekomen blijkt onze bagage er al te staan (ook het doosje met zonnecrème en parfum, oeff). Was al met een vroegere vlucht meegekomen. Nu op zoek naar de ALAMO stand. Dit was een shuttle-bus die ons 20 minuten verder bracht naar een groot parkeerterrein waar alle verhuurbedrijven samen zitten. Snel het papierwerk en dan mochten we een auto uitkiezen, noja kiezen...het waren allemaal dezelfde. We hadden geen zin om in een soort lijkwagen rond te rijden, dus terug naar de customer service. Na wat zoeken toch een chevy malibu gekregen, en we moesten de dag nadien maar eens bellen of er een ander voertuig beschikbaar was. Dat hebben we dus gedaan en zijn uiteindelijk vertrokken met een Hyundai Sonata GLS (soort limousine)
). Het is trouwens 30 graden hier.
Vandaag is het een overgangsdag.
Vandaag staat één van de langste trips op het programma, ongeveer 500 km.
Gisteren zijn we als een blok in slaap gevallen. Het bed was goed, dus goed geslapen en vroeg op.
