Onze laatste dag !!!!!!!!!!!! En wat zullen we doen ????
Eerst de valiezen reorganiseren voor de terugvlucht en dan shoppen !!!!!!!!!!!
We rijden naar de dichtstbijzijnde mall en spenderen daar een godganse dag.
Dirk eet zich nog eens mottig bij de Chipotle, een mexicaanse keten, waar je je kan ziek eten voor geen geld: je laat er een burrito vullen met alles wat je wil: rijst, bonen, maïs, kip, saus, sla, tomaten, .... moet ik nog verder gaan ? Je kan dat ding bijna niet vasthouden om op te eten, zo zwaar weegt dat.
Wat we allemaal gekocht hebben : dat zullen we thuis wel laten zien!
Niet veel naar onze normen. We hebben immers al besloten om terug te komen naar de States. Bij leven en welzijn en als de financiën het toelaten.
We hebben een prachtige reis achter de rug en hopen jullie binnenkort terug te zien in Belgium, you know.
Er wacht ons een lange tocht naar Denver, maar de route onderweg is allesbehalve saai.
Er is een ongelooflijke afwisseling in het landschap. We starten met kale zwarte bergen, en dan weer bossen met daartussen skigebieden. Deze streek is enorm populair in de winter.
We rijden door tunnels en we volgen voortdurend de stroom van de Colorado river.
Na onze aankomst in het laatste hotel, gaan we te voet richting downtown en blijven daar tot s avonds. Je vindt er blijkbaar enkel eetgelegenheden, en weinig shops met kleding enzo.
We drinken en eten in een populaire bar: Paramount Café. De plaatselijke cocktails zijn straffer dan we dachten en we gaan een beetje tipsy en slenterig terug naar ons hotel.
We kunnen blijkbaar niet goed meer tegen alcohol. Tja, wat wil je. Al bijna 3 weken zonder.
We worden wakker en ik had al gehoord dat het aan het regenen was. En het kan hier zwaar regenen hoor. Niet dikwijls naar het schijnt(volgens de filmkes dat ze ons tonen), maar als het regent dan is het gebied hier heel gevaarlijk. De canyons krijgen dan zoveel water te slikken, dat er gevaar is voor wassend water en je geraakt dan niet meer naar boven. Bepaalde wegen worden afgesloten voor alle verkeer en je mag op bepaalde paden ook niet wandelen.
Eerst even skypen met de Johan en Christel, een telefoontje naar het thuisfront (huwelijksverjaardag van mijn ouders) en dan op het bed liggen overwegen wat we zouden doen. Uiteindelijk vertrekken we richting Canyonlands National Parks, The Needles, maar aangezien je daar vooral de natuur te voet moet bewonderen, valt dit lettelijk in het water. We besluiten verder door te rijden naar het Zuiden, want daar schijnt de zon precies. We rijden richting Natural Bridges National Monument %%%foto1%%%. Het is er overtrokken, maar we doen toch 2 trails tot aan de natuurlijke bruggen. Het is echt indrukwekkend als je onder zon boog staat. De enige voor mij gruwelijke hindernis onderweg is dat je met een houten ladder een stuk naar beneden moet. Ik heb een hekel aan ladders. Mijn scheenbenen zullen weer blauw zien.
Moe maar voldaan rijden we terug naar het hotel. Hopelijk is het morgen iets beter weer, want we zouden nog een ander deel van het park willen doen: Islands in the Sky en dead horse point. Anders rijden we maar door naar het volgende hotel in Grand Junction. Afwachten.
%%%foto1%%% Yeaah. Het weer is opnieuw beter, dus we kunnen onze planning verder afwerken en rijden op ons gemakje naar de Canyonlands. Het is er prachtig. Je rijdt eerst tussen grasvelden en dan ineens sta je daar voor een afgrond van verschillende canyons. Onvoorstelbare uitzichten.
We hebben nog één straffe wandeling gedaan naar een grote krater. De wetenschappers weten niet goed of het een ingeslagen meteoriet is geweest of een omhoog gestuwde zoutkolom.
Enfin, het is een eigenaardig fenomeen. Heb weeral op handen en voeten moeten kruipen om er te geraken. Moe maar zeer voldaan rijden we naar het volgende hotel in Grand Junction. Het is opnieuw een hotel van de La Quinta keten, maar deze keer trekt het op niks.
Het internet is tergend traag, er is gene frigo, geen microwave en de prijs was dezelfde als het vorige. Heb gereclameerd, maar dat bracht weinig op.
