Yup, Het ticket is nu binnen, nu zou het pas echt beginnen. Hoe ik het fysiek zou aanpakken wist ik niet maar dat was ook niet erg daarvoor was Stijn Demeulemeester de man op zn plaats. Hij presteerde het in 2004 eerste niet prof en eerste Belg te zijn in DE ironman van Hawaii waar we toen ook met enkele vrienden bij waren om hem te steunen. Ook een belevenis om nooit te vergeten. Later werd hij ook nog vice europees kampioen. En met een leuze dat rusten de (of een van) de belangrijkste training is zou dat wel goed komen...
Het was lang, van februari tot nu aan maar 1 ding denken soms onbewust maar meestal goed bewust. Iedere training doen met een doel, nooit vertrekken met het gedacht een toerke te doen en zien waar je uitkomt of hoeveel je goesting je hebt. Maar het doel nu bekeken was het zeker de moeite! Ook de aard van trainingen waren leuk, veel afwisseling. Ik kon kiezen: interval, recuperatie of lange duurrit. Gewoon gevoel voor de training en kijken hoeveel tijd je hebt en go! Je moest ze wel allemaal in 1 week doen.
Van februari tot mei liep alles gesmeerd, motivatie in overvloed. Begin mei had ik voor mezelf een "test" ingelast. Met enkele vrienden deden we in de ardennen een 3daagse wedstrijd. Die viel voor mij wat tegen. De eerste twee dagen waren niet zoals ik gehoopt had. Niks lukte, iedere boom die ik tegenkwam raakte ik en in de ardennen staan er toch een heel hoopke! Precies of ik zat nog nooit op een mtb. Moest Filip niet bij mij gebleven zijn, ik was waarschijnlijk gestopt. Bij deze nogmaals thx Filip! De derde dag ging het beter maar toen reed ik lek... Die 2 dagen bleven me mentaal ergens wel parten spelen, hoe doe ik dat bij 9 dagen? De trainingen bleven echter komen en voelde me ook sterker worden en dankzij de companen ook telkens plezant om te doen! Eind juni deed ik mee aan de triatlon van Brugge in trio. Dat was wel een succes.
Van half juli tot half september verliepen alle trainingen een beetje op "automatische piloot": kijken welke training ik moest doen, kledij aan en hop weg. Die periode was ook iedereen bezig met zijn eigen schema, en het was ook volop wedstrijdseizoen. Op zich was dit nu ook weer niet erg, tijdens de croc zal ik mss ook veel alleen rijden want met iemand (die je niet kent) gemiddeld 100km per dag gaan fietsen is niet evident en 1km/h sneller rijden om niet alleen te moeten rijden kan je wel zuur opbreken op 9 dagen denk ik?
Nu op 2 weken van vertrek wegen de laatste loodjes wel symbolisch wat zwaar maar met de vooruitzichten kan/ mag ik niet klagen. De stress die er is, is er één van onwetendheid dus die zal vlug weg zijn als ik er ben en de eerste dag in de benen heb.
Alé veel leesplezier en ik ga nog een trainingske gaan doen!
Precies of ik zat nog nooit op een mtb. Moest Filip niet bij mij gebleven zijn, ik was waarschijnlijk gestopt. Bij deze nogmaals thx Filip! De derde dag ging het beter maar toen reed ik lek...
