De werken zijn gestart ...

Op maandag 27/09 om 07.00u staan de werkmannen hier.  We kunnen eraan beginnen!!  Kappen, breken, slijpen, nieuwe steunbalken steken… 

In het huisje boven hebben we het ondertussen best gezellig gemaakt, of toch in de mate van het mogelijke.  Toch hebben Gino en Chiara de indruk dat ze op chirokamp zijn !!  En wanneer Anne dan op fb zet: “Nu nog een thema bedenken en dan een kampvuurtje …” moet ik toch even lachen.  Maar hey, wie heeft er in België de mogelijkheid om tijdens verbouwingswerken gewoon in een ander huisje in de tuin te ‘kamperen’? 

Dinsdag 28/09 knippen Chiara en Baiano Flicka’s manen kort en geven ze haar een bad met een anti-tekenproduct.  Flicka is eigenlijk wel mooi met haar korte manen.

Er is  nog wat product over en nadat Baiano dus ook maar meteen zijn twee hengsten behandeld heeft, mogen Ennio en Chiara nog even een ritje maken.  Gino is ontroerd.  Van Chiara schrikken we uiteraard niet meer, die kan er al aardig mee overweg.  Maar Ennio … geweldig om zien.  Nergens bang voor en precies of hij al zijn ‘hele leven’ niets anders doet!!  Hij vindt het zó leuk.

Woensdag rijden we naar Saquarema om een CPF-nummer voor mij aan te vragen.  Dat is blijkbaar een kaart aan de hand waarvan men in Brazilië behalve je identiteit ook kan controleren of je geen openstaande schulden hebt.  Bijgevolg heb je die kaart ook nodig voor elke aankoop.

Ik doe een aanvraag zodat ik nadien een ziekteverzekering kan afsluiten.

Alleen hebben ze hier een gigantisch probleem met onze namen.  In Brazilië hebben de mensen allemaal meerdere namen, ook altijd zowel de familienaam van de vader als van de moeder.  In België is dat niet de gewoonte en als wij al meerdere namen hebben, dan zijn het enkele voornamen die NOOIT gebruikt worden.  Nu staan die op mijn paspoort niet voluit en dus zet de postbediende ze er gewoon niet bij!!  Aanvraag ingediend … niet correct en dus mag ik over een week terugkeren … voor een nieuwe aanvraag met alle voornamen voluit geschreven.  Dat komt dan weer niet overeen met mijn paspoort en dus zal ik bij officiële instanties ook altijd een officieel geboortedocument moeten meenemen!!  Enfin, ik probeer me er niet druk in te maken, heeft geen zin en dus ‘zullen we de problemen oplossen als ze zich voordoen’ .

Donderdag 30/09 heeft Chiara op school toetsen en nadat papa de toetsen vertaald heeft, mag Chiara gewoon weer mee naar huis (idem op vrijdag).  Bij de toetsen zitten alle leerlingen van héél de school door elkaar.  De lijst met het lokaal waar elke leerling moet zijn, hangt aan de poort.

De rest van de dag brengt Chiara bijna volledig door … op een krukje met een spannend boek … naast Flicka.  En die schijnt het wel leuk te vinden!!  Ruiken en snuffelen.  En ze heeft Chiara voortdurend in de gaten.  Ze kruipt nu ook 2sec op Flicka haar rug, niet langer.  Even op en af, zodat ze het gewoon wordt.  Ik had altijd gehoord dat je niet op een paard mag rijden voordat ze 3jr oud is o.w.v. de rug, maar er gewoon even op en af kan blijkbaar geen kwaad.  Zolang je maar niet wandelt!!  Zo doen de mensen het hier.

Vrijdag 01/10 mag Ennio voor het eerst naar school, d.w.z. in de namiddag van 13u tot 17u.  Aangezien we Ennio héél goed kennen, was het plan van hem gewoon te droppen en dan te vertrekken.  De korte pijn, zoniet zou hij nog maanden aan een stuk zeuren en wenen, en liever bij mama blijven!  Hij is een écht mamakindje.  In België verliep het exact hetzelfde: papa brengt Ennio naar school en die is flink, mama brengt hem naar school op precies dezelfde manier en … hij weent! 

Hier worden we echter als onmensen bekeken, wanneer we Ennio alleen achter willen laten!!  “É muito tímido!”  Mijn oren, ja !!!  Het is duidelijk dat ze hem nog niet kennen, maar dat zal niet lang duren!  Enfin, hij mag dus niet alleen blijven (want hij is erg verlegen??????!!!!?!??!!!!), hoewel Ennio zich daar al bij neergelegd had.  Hij had natuurlijk vrij snel door dat er discussie was en dus vroeg hij of zus bij hem mocht blijven…  Och arme, zusje.  Zij blij dat ze eens een paar uurtjes van haar vermoeiende broer af was, heeft ze de hele namiddag een klas vol jengelende peuters rond haar oren hangen!!!!!  Wanneer we haar gaan halen, heeft ze hoofdpijn en is ze moe.  En de juf maar vertellen hoe flink Ennio wel was…  Dat zal wel!!

We krijgen na school een hele waslijst mee van dingen die we moeten halen voor Ennio, van kleurtjes tot vingerverf, papier, 1 speelgoedje, 2 geschiedenisboeken van bekende auteurs (geen godsdienstige boeken), zeep, tandenborstel, borstel, 4 rollen WC-papier ‘van goede kwaliteit’, 1 tafelkleedje, veiligheidsspelden, 1kg bloem, 1kg zout … kortom, alles dus!!  En … 1 rolo de durex grosso?!??!!  Moet ik toch eens even zoeken wat dat is, hoor .

Het was wel super dat Gino en ik toch even een paar uurtjes voor onszelf hadden!!!  Wel eerst nog even naar huis, afspraak met de electricien.

Als we terugkeren naar de ‘stad’ ontdek ik waarachtig een …. pralinenwinkeltje!!!!!

We gaan nog even RUSTIG met z’n tweetjes gezellig een koffietje drinken.

’s Avonds gaan we nog de tegels voor de living bestellen.  En meteen ook een extra raam en een nieuwe voordeur.  Hier moeten we nog even terugkeren, want onze cheques zijn voorlopig op.  En … de banken zijn in staking en dat heeft vorig jaar … 4 weken geduurd!!!  Yeah!!

Wanneer we ’s avonds in de zetel zitten en het begint te regenen, krijgen we plots een invasie van motten!!  Even later komen er 3 gekko’s tevoorschijn en algauw zitten we met zijn vieren te supporteren voor die lieve beestjes die ons helpen met het vernietigen van alle ongedierte : muggen, motten, vliegjes…

Zaterdag 02/10 heb ik enkele uren doorgebracht in de volière .  Gisteren hadden Marc en Mieke een vogeltje mee.  Het beestje was bij hen naar binnen gevlogen en had zich kennelijk bezeerd.  Het kon niet meer vliegen.  Ik heb het beestje in de volière gezet.  Wanneer ik vandaag opnieuw ga kijken, zit het beestje heel rustig in een hoekje en zoekt om één of andere reden altijd mijn gezelschap op.  Misschien is het elders wel ontsnapt uit een volière?!  Hoe dan ook, ik kruip erbij en het vogeltje komt na een tijdje gewoon op mijn schouder zitten.  Zou het een mannetje zijn?  Hij maakt zich de hele tijd dik en zit te dansen…

02-10-2010 om 19:34 geschreven door Tittin

4 weken voorbij...

Vorige zaterdag 18 september zijn we voor het eerst naar Buzios geweest, het plaatselijke Saint-Tropez.  Het was een lange rit: zo’n 80km waarvoor we zeker 1,5u nodig hadden!!  Genoten tot het laatste zonnestraaltje om dan met regen terug te keren met 2 uitgetelde kinderen op de achterbank …

Onderweg nog even gestopt bij de matrassenwinkel.  Ik heb hier nu al dikke 3 weken op een té zachte matras geslapen en mijn rug begint ervan te weten.  Ik ben bang dat het niet meer lang zal duren vooraleer ik volledig geblokkeerd zit…  Dit voelt niet goed!

Maandag 19 september hebben Marc en Mieke ons voorgesteld aan Lucas.  Hij heeft bij hen een groot deel van de verbouwingen voor zijn rekening genomen.  Hij maakt een schatting van het kostenplaatje voor de verbouwing (uitbreiding van de living met een gedeelte van het terras + de terrasvloer ophogen + de keuken open maken) én van de tijd: 3 weken …  Waarop Mieke, die uit ervaring spreekt, meteen naar ons toe reageert: “Doe dat maar maal 2 en dan weet je hoe lang hij er effectief over zal doen.”  We gaan akkoord en vanaf volgende maandag zullen we dus stof vreten !! 

Die Brazilianen, het is toch écht een ras apart hoor…  Kom ik in de week bij Marc en Mieke thuis, zie ik daar 10 man tillen aan het zwembad!!  Ze installeren een nieuw zwembad.  Allemaal handenarbeid, een kraan komt er hier niet aan te pas.  Net zo min als een waterpas.  Niet nodig.  Een waterslang met een luchtbel werkt net zo goed!  Ongelooflijk…  En eigenlijk kan je hiervoor alleen maar bewondering hebben.

Enfin, verder hebben we diezelfde dag nog het huisje boven ‘uitgemest’, want daar zullen we vanaf maandag een tijd lang ons leefgedeelte onderbrengen.

’s Avonds wordt ons NIEUWE BED geleverd.  Joepie !!!!!!!  Een goede matras, wat ben ik blij…  Maar het zal toch wat wennen zijn.

Wanneer we op dinsdag 20 september Chiara  op school gaan oppikken, stoppen we eerst even bij de post.  De post wordt hier niet aan huis geleverd.  Je gaat gewoon 1x per week naar het plaatselijke postkantoor om je post op te halen.  BELANGRIJK: Als je post verwacht, moet je exact weten hoe die geadresseerd werd.  De post wordt immers geklasseerd op de eerst voorkomende naam op de enveloppe.  Dus: staat er ‘Gino Corneillie’ zit het bij de G.  Staat er ‘Corneillie Gino’ zit het bij de C.  En verder zijn er dan nog 2 mogelijheden : Martine Vandevoordt of Vandevoordt Martine.  Dus, lieve iedereen: als je iets opstuurt, geef ons dan a.u.b een seintje hoe het geadresseerd is !!

Chiara komt uit school: traantjes !!  Ze krijgt het moeilijk.  Dat was te verwachten.  Nu begint het feit te spelen dat ze nog geen Portugees spreekt.  (Nu moet ik er meteen bijzeggen dat ik haar eigenlijk enorm bewonder, mijn dochtertje!!  Want wanneer ze ’s avonds haar mailtje aan tante Chris en pépé voorleest, vertelt ze over haar verdriet, maar ze voegt er toch meteen aan toe dat het hier écht wel fantastisch is, zo mooi en dat ze nu al weet dat ze hier nooit meer weg wil!!)  Wanneer we na school slipjes kopen voor Chiara, begrijp ik waarom de meisjes hier vaak al op uiterst jonge leeftijd mama worden.  Ik sta bij de kinderslipjes en vraag de winkeljuffrouw welke maat ik voor Chiara moet nemen.  Waarop zij me vol ongeloof aankijkt en me meeneemt naar de volwassenafdeling…  Voor kinderen van die leeftijd zijn het al geen gewone slipjes meer, maar … tanga’s en zelfs al BH’tjes.  Chiara neemt uiteindelijk dan toch maar enkele tanga’s mee en vertelt me op de terugweg dat in haar klasje alle meisje inderdaad al een BH’tje dragen, ook als er nog niets van ‘welving’ te zien is.

Woensdag 21 september wil ik nog wel eens met die gigantische bak rondrijden!!  Tenslotte moet ik er toch mee overweg kunnen, wanneer Gino terugkeert naar België.  Alleen … dan moet ik natuurlijk wel die handrem kunnen bedienen: het is zo’n raar hendeltje aan het stuur.  Je moet eerst een klein knopje induwen, lichtjes naar links en dan onmiddellijk naar rechts draaien en daarna induwen!!!  Simpel toch?!!  Ewel, mijn schouder is lichtjes ontwricht !!!!!!!!!!!  Ik krijg dat ding totaal niet ingeduwd…  Dat wordt oefenen, oefenen en nog eens oefenen.

Donderdag 22 september komt er voor het eerst een vriendinnetje van Chiara mee naar huis, Gabriela.  De meisjes kunnen het ondanks het taalverschil heel goed met mekaar vinden.  Ze hebben reuzepret!!!

Ennio valt weer in geen velden te bespeuren...  Natúúrlijk!!!!!  Hij zit weer bij Baiano: ze planten ‘slechte kokosnoten’ (lees: noten die niet verkocht kunnen worden) en daaruit groeien dan nieuwe mudas, jonge kokosbomen, die dan wat later verkocht worden.

Vrijdag 23 september wordt voor Chiara EEN ONVERGETELIJKE DAG!!!!!!!!  Wanneer Marc en Mieke ’s avonds bij ons komen BBQ’en hebben ze voor haar een vervroegd verjaardagscadeau mee.  Ze hadden voordien wel gevraagd of wij er bezwaar tegen hadden…  Chiara weet van niets en wordt meegelokt onder het voorwendsel dat er bij de werkmannen een meisje op haar staat te wachten die haar beter zou willen leren kennen.  Chiara ziet een wit veulentjes staan van 1 jaar oud!!  Ze loopt er uiteraard meteen naar toe, maar heeft het niet door.  Mieke zegt: “Dit is het meisje dat je beter wil leren kennen.”  Chiara begrijpt er niets van .  We moeten haar overtuigen dat het veulentje voor haar is en dan … begint ze te wenen!!!!!   Ze kan er gewoon niet bij.  Iedereen is ontroerd door haar reactie.  Ze is gewoon door het dolle heen.  Even later probeert ze via skype naar moeke te bellen, tevergeefs!!  En ze valt bijna flauw van opwinding.  Haar paardje heeft ondertussen ook een naam: Flicka, wat volgens haar ‘mooi meisje’ betekent.  Nu weet Chiara weer wat doen de volgende jaren, want volgens Marc is het beestje bij de vorige eigenaar niet echt goed verzorgd.  Ze staat té mager en heeft ook heel wat teken (hier niet ziekte-overdragend, maar toch).

Het wordt nog een leuke avond!!  En wanneer iedereen wil gaan slapen, kruipt Chiara achter de pc en begint naar iedereen berichtjes te versturen … terwijl ze me nog eens aankijkt en vraagt: "Mama, dit is toch geen droom, hé?!  Dit is toch écht?!"

26-09-2010 om 01:40 geschreven door Tittin

25-09-2010 om 00:00 geschreven door Tittin