Het aftellen kan beginnen

Eigenlijk een vreemd gevoel ...  Ik heb hier zó lang naar uitgekeken, maar nu het dichterbij komt, word ik soms overvallen door allerlei vreemde gevoelens die ik niet allemaal kan 'plaatsen'.  Al 18 jaar weet ik zéker dat ik niet in ons Belgenlandje wil blijven!!  En toch, af en toe weet ik met mezelf geen blijf.  Het feit dat ik toch net dat beetje meer heb op te geven dan Gino zal hier zeker iets mee te maken hebben.  

Ik heb een ontzettend lieve mama, die ik héél zeker erg zal missen, een papa die door onze kindjes 'bopa nurk' genoemd wordt, 3 lieve zussen en een lieve broer. (Mijn mama en één van de zussen, samen met haar man, komen gelukkig in de kerstvakantie al op vakantie.  Joepie!!)
Van het nieuwe fitnesscentrum lig ik niet zozeer wakker.  Dat loopt wel los!  En het is zeker een manier om net dat tikkeltje sneller de taal te leren.
Mijn allerbeste vrienden, vooral diegenen die al meer dan 20 jaar meegaan, zal ik ook wel missen!!  Al weet ik zeker dat die banden onbreekbaar zijn en dat wij mekaar nooit uit het oog zullen verliezen.  Ik hou van jullie!!

Maar ach, ik heb nog altijd 12 dagen om lekker emotioneel te doen ;o).  Al wil ik best toegeven dat die laatste weken inderdaad héél emotioneel zijn en iedereen die we nog zien net ietsje stiller is dan gewoonlijk.  Over ons vertrek wordt dus ook wijselijk gezwegen, niet in het minst om het mezelf een beetje makkelijker te maken ;o).

Wat zal ik in het begin verloren lopen in Brazilië na de afgelopen 2 HECTISCHE maanden.  Onze agenda zit echt afgeladen vol!!  En toen ik Gino vroeg wanneer hij dacht dat ik de koffers zou kunnen inpakken, antwoordde hij me doodleuk: 'Ah 's nachts, hé schatje.'  Waarmee meteen bevestigd wordt hoe druk het nu wel is.

15-08-2010 om 00:00 geschreven door Tittin