|
4 weken voorbij...
Vorige zaterdag 18 september zijn we voor het eerst naar Buzios geweest, het plaatselijke Saint-Tropez. Het was een lange rit: zon 80km waarvoor we zeker 1,5u nodig hadden!! Genoten tot het laatste zonnestraaltje om dan met regen terug te keren met 2 uitgetelde kinderen op de achterbank 
Onderweg nog even gestopt bij de matrassenwinkel. Ik heb hier nu al dikke 3 weken op een té zachte matras geslapen en mijn rug begint ervan te weten. Ik ben bang dat het niet meer lang zal duren vooraleer ik volledig geblokkeerd zit
Dit voelt niet goed!
Maandag 19 september hebben Marc en Mieke ons voorgesteld aan Lucas. Hij heeft bij hen een groot deel van de verbouwingen voor zijn rekening genomen. Hij maakt een schatting van het kostenplaatje voor de verbouwing (uitbreiding van de living met een gedeelte van het terras + de terrasvloer ophogen + de keuken open maken) én van de tijd: 3 weken
Waarop Mieke, die uit ervaring spreekt, meteen naar ons toe reageert: Doe dat maar maal 2 en dan weet je hoe lang hij er effectief over zal doen. We gaan akkoord en vanaf volgende maandag zullen we dus stof vreten  !!
Die Brazilianen, het is toch écht een ras apart hoor
Kom ik in de week bij Marc en Mieke thuis, zie ik daar 10 man tillen aan het zwembad!! Ze installeren een nieuw zwembad. Allemaal handenarbeid, een kraan komt er hier niet aan te pas. Net zo min als een waterpas. Niet nodig. Een waterslang met een luchtbel werkt net zo goed! Ongelooflijk
En eigenlijk kan je hiervoor alleen maar bewondering hebben.
Enfin, verder hebben we diezelfde dag nog het huisje boven uitgemest, want daar zullen we vanaf maandag een tijd lang ons leefgedeelte onderbrengen.
s Avonds wordt ons NIEUWE BED geleverd. Joepie  !!!!!!! Een goede matras, wat ben ik blij
Maar het zal toch wat wennen zijn.
Wanneer we op dinsdag 20 september Chiara op school gaan oppikken, stoppen we eerst even bij de post. De post wordt hier niet aan huis geleverd. Je gaat gewoon 1x per week naar het plaatselijke postkantoor om je post op te halen. BELANGRIJK: Als je post verwacht, moet je exact weten hoe die geadresseerd werd. De post wordt immers geklasseerd op de eerst voorkomende naam op de enveloppe. Dus: staat er Gino Corneillie zit het bij de G. Staat er Corneillie Gino zit het bij de C. En verder zijn er dan nog 2 mogelijheden : Martine Vandevoordt of Vandevoordt Martine. Dus, lieve iedereen: als je iets opstuurt, geef ons dan a.u.b een seintje hoe het geadresseerd is  !!
Chiara komt uit school: traantjes  !! Ze krijgt het moeilijk. Dat was te verwachten. Nu begint het feit te spelen dat ze nog geen Portugees spreekt. (Nu moet ik er meteen bijzeggen dat ik haar eigenlijk enorm bewonder, mijn dochtertje!! Want wanneer ze s avonds haar mailtje aan tante Chris en pépé voorleest, vertelt ze over haar verdriet, maar ze voegt er toch meteen aan toe dat het hier écht wel fantastisch is, zo mooi en dat ze nu al weet dat ze hier nooit meer weg wil!!) Wanneer we na school slipjes kopen voor Chiara, begrijp ik waarom de meisjes hier vaak al op uiterst jonge leeftijd mama worden. Ik sta bij de kinderslipjes en vraag de winkeljuffrouw welke maat ik voor Chiara moet nemen. Waarop zij me vol ongeloof aankijkt en me meeneemt naar de volwassenafdeling
Voor kinderen van die leeftijd zijn het al geen gewone slipjes meer, maar
tangas en zelfs al BHtjes. Chiara neemt uiteindelijk dan toch maar enkele tangas mee en vertelt me op de terugweg dat in haar klasje alle meisje inderdaad al een BHtje dragen, ook als er nog niets van welving te zien is.
Woensdag 21 september wil ik nog wel eens met die gigantische bak rondrijden!! Tenslotte moet ik er toch mee overweg kunnen, wanneer Gino terugkeert naar België. Alleen
dan moet ik natuurlijk wel die handrem kunnen bedienen: het is zon raar hendeltje aan het stuur. Je moet eerst een klein knopje induwen, lichtjes naar links en dan onmiddellijk naar rechts draaien en daarna induwen!!! Simpel toch?!! Ewel, mijn schouder is lichtjes ontwricht  !!!!!!!!!!! Ik krijg dat ding totaal niet ingeduwd
Dat wordt oefenen, oefenen en nog eens oefenen.
Donderdag 22 september komt er voor het eerst een vriendinnetje van Chiara mee naar huis, Gabriela. De meisjes kunnen het ondanks het taalverschil heel goed met mekaar vinden. Ze hebben reuzepret!!!
Ennio valt weer in geen velden te bespeuren... Natúúrlijk!!!!! Hij zit weer bij Baiano: ze planten slechte kokosnoten (lees: noten die niet verkocht kunnen worden) en daaruit groeien dan nieuwe mudas, jonge kokosbomen, die dan wat later verkocht worden.
Vrijdag 23 september wordt voor Chiara EEN ONVERGETELIJKE DAG!!!!!!!! Wanneer Marc en Mieke s avonds bij ons komen BBQen hebben ze voor haar een vervroegd verjaardagscadeau mee. Ze hadden voordien wel gevraagd of wij er bezwaar tegen hadden
Chiara weet van niets en wordt meegelokt onder het voorwendsel dat er bij de werkmannen een meisje op haar staat te wachten die haar beter zou willen leren kennen. Chiara ziet een wit veulentjes staan van 1 jaar oud!! Ze loopt er uiteraard meteen naar toe, maar heeft het niet door. Mieke zegt: Dit is het meisje dat je beter wil leren kennen. Chiara begrijpt er niets van  . We moeten haar overtuigen dat het veulentje voor haar is en dan
begint ze te wenen!!!!! Ze kan er gewoon niet bij. Iedereen is ontroerd door haar reactie. Ze is gewoon door het dolle heen. Even later probeert ze via skype naar moeke te bellen, tevergeefs!! En ze valt bijna flauw van opwinding. Haar paardje heeft ondertussen ook een naam: Flicka, wat volgens haar mooi meisje betekent. Nu weet Chiara weer wat doen de volgende jaren, want volgens Marc is het beestje bij de vorige eigenaar niet echt goed verzorgd. Ze staat té mager en heeft ook heel wat teken (hier niet ziekte-overdragend, maar toch).
Het wordt nog een leuke avond!! En wanneer iedereen wil gaan slapen, kruipt Chiara achter de pc en begint naar iedereen berichtjes te versturen
terwijl ze me nog eens aankijkt en vraagt: "Mama, dit is toch geen droom, hé?! Dit is toch écht?!"
26-09-2010 om 01:40
geschreven door Tittin
|
