28-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

Kinshasa, zondagochtend… meteen is het duidelijk dat het vandaag een zeer warme dag zal worden. We hadden gisteren al besloten om het vandaag wat rustig aan te doen na al die fijne maar ook vermoeiende avonturen, maar nu het ook nog eens een dag wordt met temperaturen tot 37°C en volle zon is de beslissing snel genomen! Het wordt een dag met wat cultuur en een frisse duik in het zwembad!

We hebben eigenlijk niet veel last van de hoge temperaturen, het is vooral de zon die alles bepaalt. De zonnestralen hier in Afrika branden zo hard dat je het niet lang kan volhouden zonder schaduw, je ziet hier dus geen zonnekloppers J Gelukkig is het omwille van het regenseizoen haast continue bewolkt, al valt er amper een druppeltje uit (buiten het onweer tijdens onze tweede nacht en wat gemiezer enkele dagen terug heeft het hier nog niet geregend…).

Cultuur dan,

Oma Vera brengt ons naar de Académie de Beaux Arts in het centrum van Kinshasa. Het is een opleidingscentrum voor kunstenaars in spé. We bezoeken enkele exposities met werken van de professoren en van de studenten en meteen merken we enkele mooie exemplaren op en zelfs de kindjes zijn gefascineerd door de mooie kunstwerken (binnenkort gaan we nog eens terug om iets te kopen dus J). In de tuin rond de gebouwen staan beeldhouwwerken die vooral leed en pijn laten zien (slavenhandel, onderdrukking, geweld, …) en tevens allemaal een beetje verwaarloosd waardoor het niet zo een mooie indruk nalaat. De kindjes, en dan vooral Amelie met haar blondje krulletjes, hebben weeral succes bij de Congolezen en worden zelfs gevraagd te poseren zodat ze een foto van hen kunnen nemen. We willen dan nog een bezoek brengen aan twee anderen gebouwen waar kunstwerken te vinden zijn maar helaas, beiden zijn op zondag gesloten…

We besluiten dan maar om te gaan zwemmen in ASK, het openluchtzwembad waar we reeds geweest zijn. Een beetje is afkoeling is welkom!

Als de nacht valt, maken we nog een vuurtje in de tuin en grillen we onze visjes (die we eergisteren zelf gevangen hebben) samen met wat worstjes voor de kleinsten… Nog wat groentjes erbij die de kinderen gisteren kochten bij een mevrouw die wekelijks deur aan deur komt aankloppen, een lekker glas rosé, een mooie halve maan boven ons hoofd aan de hemel en een knetterend vuurtje… de “hemel”in Afrika dus!

Tot de volgende!

Bijlagen:
DSC05470 (800x600).jpg (321.1 KB)   

27-12-2014, 11:05 geschreven door Peter  

Dat zijn de woorden van Tuur na het vangen van een tiental vissen!

We bezochten een goed verborgen stukje groen van Kinshasa waar we tevens konden vissen. Het domein was vroeger eigendom van een of andere sekte die trachtte te overleven door zelf aan veeteelt te doen, vis te kweken, groenten te telen op hun eigen stuk grond. Nadien door een minister gekocht en nu opnieuw verkocht… dus waarschijnlijk gedoemd om vol met huisjes gebouwd te worden.

Na een tocht door een klein stukje jungle (hetgeen zeer mooi was, maar ook heel warm J) konden we aan onze “visvangst” beginnen. De ene na de andere vis werd gevangen, grote visjes en kleine visjes… de kinderen waren zo enthousiast dat Tuur ter plekke besliste om later visser te worden!

Johanna en Tuur vinden het hier trouwens fantastisch in Afrika! Ze bekijken alles op hun eigen manier en het is leuk om de verhalen uit de koffer te horen! (in de auto zitten de kinderen steeds in de koffer op kleine bankjes en dan horen we tijdens de terugweg steeds hun interpretatie van de dag)

Ze verbazen zich elke dag aan de loslopende kippen en koeien, de mensen die allerhande zaken op hun hoofd dragen, de mensen die tussen de auto’s allerlei gadgets trachten te verkopen.

Vooral Tuur is gefascineerd door de geweren en uniformen van de soldaten en politie (hij bekijkt dit natuurlijk anders dan ons…)

Elke dag vragen ze ’s morgens aan oma Vera “wat gaan we vandaag doen?” en elke dag beleven ze samen met ons een fantastisch avontuur!

Ze doen trouwens aan iedereen de groetjes!

27-12-2014, 08:42 geschreven door jo&co  

1975. Peter is 6 maanden oud en zit langs de Nsele met zijn ouders en mémé en pépé. Nu, 40 jaar later, gaan we op zoek naar diezelfde plek. Het verkeer zit niet mee. In de cités staan we stil in de file. Niet zoals in België echter, er valt enorm veel te zien. Het ziet er zwart van het volk en er zijn heel veel politie en militairen om de (h)orde(n)  te handhaven. De mannen en vrouwen in uniform en met geweren maken indruk op de kindjes die in de kofferbak zitten. Roestbakken met twee verdiepingen opgestapeld: een laag goederen, een laag mensen bovenop, geitjes op het dak, koeien in de laadbak, een auto vol levende kippen, de “esprits de mort”: kleine taxibusjes waar de passagiers ingepropt worden – al rijdend of stilstaand, verkopers en bedelaars, een occasionele begrafenisstoet of trouwpartij, het standbeeld van Lumumba, een kadaver van een dode hond … We kijken onze ogen uit. Als we eindelijk de drukke volkswijken uit geraken kunnen we doorrijden, putten en obstakels op de baan vermijdend. Met haar herinnering als gids geeft oma Vera aanwijzingen aan papa Jean, de chauffeur. Uiteindelijk komen we aan in “Nganda Yala”. Een heerlijke plek. We kiezen een plekje onder een mangoboom en terwijl de kinderen een potje petanque spelen, komen ze onze bestelling opnemen. Meteen wordt ons ook een tochtje in de “pérogue” aangeboden en “des cannes à pêche”. We nemen de full option. Voor het eten gaan we met de prauw stroomopwaarts en zien we mannen het rivierzand van de bodem opscheppen in hun prauwen. Met het vissen hebben we minder geluk dan gisteren. Onze wormen worden opgegeten, maar we hebben geen enkele keer beet. Ondertussen is onze maaltijd klaar. Het smaakt heerlijk: kip met frietjes, moambe met saka saka (de Afrikaanse spinazie van maniokbladeren) en rijst, liboke (eten klaargemaakt in bladeren) en ik eet mijn eerste gegrilde geit met bakbananen. Wanneer het donker wordt, pakken we onze spullen en rijden huiswaarts. Terug door de drukte van de cités, maar de sfeer is iets grimmiger omdat het ondertussen al donker geworden is, maar we geraken veilig en wel thuis. Alweer een boeiende dag achter de rug.

27-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

Vanochtend stond de groentevrouw, “Mama Double” (want ze heeft een tweeling), aan de poort. De uitgelezen gelegenheid om de kinderen een woordje Lingala te leren en hen de boodschappen te laten doen. “Nalinga kosomba ananas, haricots, tomates, …” en dan “combien” en “merci beaucoup”  om te betalen. Om beurten kopen de kinderen en oma Vera had een voorraad verse groenten.

27-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

26-12-2014, 10:21 geschreven door Peter  

26-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

26-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

26-12-2014, 00:00 geschreven door Lianne  

Uitstap naar “Symphonies Naturelles”. Na een heerlijk ontbijt met toastjes en choco, vers fruit, yoghurt en malariapillen maken we ons gereed om te vertrekken naar een verborgen paradijs midden in Kinshasa. Tien jaar geleden bracht oma Vera een eerste bezoek aan deze plek en vandaag is ze nog mooier dan ze zich kon herinneren. Langs een (voor ons) bijna onberijdbare zandweg komen we terecht in een oase van rust. Helaas gesloten, maar we maken weer kennis met de Congolese gastvrijheid. Nu we daar toch zijn mogen we blijven en neemt een gids ons mee in de brousse. Prachtige bloemen, planten en bomen, grotten en bronnen en dichtbegroeide wildernis. Het is de warmste dag tot nu toe. Bij 35° en een zwoele lucht wurmen we ons door het struikgewas met duizendpoten en slakken en hopen we allemaal dat het gaat regenen. Er wordt dus gezweet, veel gezweet, maar het is de moeite waard. Wanneer de wandeling achter de rug is, krijgen we een plekje aan de visvijver. Met bamboehengels vissen we er op los. Alle vis die we vangen mag mee naar huis. En het gaat vlot, heel vlot. De kinderen halen de ene tilapia na de andere uit de vijver en hebben de tijd van hun leven. Ook papa Jean, onze chauffeur, vist zijn allereerste vis ooit. Op het einde van de namiddag, als ons bekertje wormen op is, triëren we de vis. De kleintjes gaan terug de vijver in, de twee kilo die overblijft verdwijnt in mijn oranje draagtas en gaan we morgen op spiesjes bakken boven ons kampvuur. Voor we huiswaarts keren, stoppen we langs de fleuve(Congostroom). Het krioelt er van de militairen en we mogen geen foto’s maken. Langs de oever stoppen we op een terrasje waar we iets kunnen drinken. Zodra we uitstappen, voelen we de blikken van de locals, hier komen amper blanken. We zitten vlak naast het kolkende water en genieten van een pintje of een “sicré”. Plots steekt er felle wind op en het zand uit de groeven aan de overkant waait ons in de ogen. De wind maakt wel komaf met de muggen. Na vier dagen zijn we bijna lek gestoken. Tijd om naar de auto terug te keren. Onze chauffeur houdt nog een militair kalm die had gezien dat we fototoestellen bij hebben en moeilijk deed. Hij bewaakt de grens aan de Congostroom en wij zijn potentiële spionnen, hoewel Google Earth meer informatie oplevert om een invasie door de maïsvelden voor te bereiden dan onze foto’s zouden kunnen opleveren. We kunnen zonder amok vertrekken. De regen waar we allen op hoopten, blijft uit. Er is geen stroom op het parcel als we aankomen. Kerstmis is voorbij en de mensen worden weer zonder stroom gezet. We wassen de kinderen in een teil met water dat overdag lekker is opgewarmd door de zon. Bij het licht van de zaklantaarns spoelen we al het zweet van de dag weg en trekken de kinderen hun pyjama’s aan, dan kunnen ze genieten van pasta en zijn ze blij hun bedje weer te zien. Onder de muskietennetten leggen we hen op luchtmatrassen te slapen. Vier op een rij, vertrokken binnen de minuut. De volwassenen gaan nu ook aan tafel. We eten de gerookte vis op die we meebrachten in de koelboxen met couscous en grijze noordzeegarnalen. Het smaakt. Plots gaat de stroom weer aan, zodat de airco aan kan en de pillichten uit. Dan is het ook voor ons tijd om ons te wassen en te ruste te gaan.

26-12-2014, 00:00 geschreven door Lianne  

De vuilnisman is langs geweest om de vuilniszakken mee te nemen met zijn pousse pousse. Waar hij het vuilnis naartoe brengt of er mee doet, weet ik niet.

26-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

Het was gisteren (24dec) een speciale kerst voor ons!

Het was tevens een warme kerst (letterlijk en figuurlijk dan) die we begonnen met een rondritje door Kinshasa (waar we her en der een in elkaar geknutselde kerstboom konden spotten) en een bezoek aan de school waar Liza, Peter en Bart naar school gingen.

Nadien nog een leuke tijd in het zwembad om  wat af te koelen. We hebben dan aan de rand van het zwembad  maar ons kerstdiner gehad J (vol-au-vent, hamburgers, gebraden kip en een lekkere Skol…het is eens wat anders)

Tijdens de terugweg naar huis hebben de kindjes uit volle borst kerstliedjes gezongen en nadien mochten natuurlijk de cadeautjes niet ontbreken (dat was al de ganse dag HET gespreksonderwerp!)

Als laatste wil ik jullie nog even laten genieten van de fauna en flora in Vera haar tuin, het is hier prachtig!

En nu? Op naar de Bonobo’s!

Skol!

25-12-2014, 09:02 geschreven door jo&co  

Zoals Jo al beschreven heeft hebben we vast gezeten in de modder, hebben we de bonobo’s gezien en hebben we een prachtige wandeling gemaakt rond het meer van Lac Ma Vallée. Na de wandeling hebben we het nationale gerecht van Congo gegeten: kip met moambesaus, rijst en saka saka. Moambe is een superlekkere saus op basis van palmnoten. Saka saka zijn gestampte maniokbladeren. Overheerlijk! En dit in een hutje aan de rand van het meer. Mijn hoofd is leeg, weg met de stress!

25-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

Kerstdag!

Programma: Bonobo’s en Lac ma Vallée

Tijdens de rit door de cité keken we weer vol verbazing naar hetgeen we langs de kant van de weg zagen. Het is net alsof we in een film meespelen… uitgelaten mensen en alle kindjes in mooie kleedjes (Kerstmis is hier het groot feest van de kindjes), chaos op de weg, bedelende kindjes, originele kerstboompjes, marktjes en allerhande koopwaar langs de kant van de weg…

Eens we de dorpjes achter ons lieten kwamen we meer en meer in de brousse met als gevolg…ook slechte wegen (wegen zijn het eigenlijk niet…) Dus je kan het al raden… het duurde niet lang of we zaten hopeloos vast in de modder (nochtans Toyota 4X4). Het eerste echte grote avontuur was begonnen J. Om een lang verhaal kort te maken…. Onmiddellijk een handvol Congolezen met een schop (en een kapotte emmer…) die ter hulp schoten en nog een heel aantal toeschouwers die keken naar al die blanke mensen die hier vast zaten in de modder… Al bij al vlotjes onze tocht kunnen verder zetten na 3X vast te zitten in de modder (met steeds dezelfde gasten die achter ons aan liepen om ons telkens uit te graven!)

Het was even schrikken toen de menigte naast onze wagen opeens een haan te pakken kreeg en vlak voor onze neus vakkundig de haan “een kopje kleiner” maakte… Waarom? We weten het niet…het leek wat op uitdagen maar Roger (Congolees die ons met alles wat helpt) vond het vrij normaal…

Dan de Bonobo’s! Het is een reservaat dat opgericht is om de Bonobo’s op te vangen die men in het straatleven aantreft. Ze worden daar verkocht als attractie of als vlees… Ongelooflijk dat Congo dit project niet steunt, het reservaat kan enkel overleven door donaties. Terwijl de Bonobo een nationale trots zou moeten zijn! Het bezoek zelf was vrij kort (door werkzaamheden) maar toch indrukwekkend om in de brousse rond te lopen en Bonobo’s in hun habitat te zien.

En dan nog Lac ma Vallée, een heus paradijs! We hebben een mooie wandeling gemaakt langs het meer met de geluiden van de brousse achter ons. Genieten!

En als afsluiter op Kerstdag…. Een heerlijk echt Afrikaans diner langs de rand van het meer! Wees maar zeker dat het gesmaakt heeft!

Tot de volgende!

25-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

24-12-2014, 10:26 geschreven door Peter  

In de namiddag zijn we naar de Elais geweest, een luxueuze club. Prachtig zwembad, proper water, lekker eten. De kinderen hebben er zich weer rot geamuseerd. Op de foto zie je de grote ogen van Amelie, het is de eerste keer dat ze zelfstandig zwemt, weliswaar met bandjes aan. In eerste instantie was ze zeer verbouwereerd dat ik haar losliet in het midden van al dat water maar toen ze zag dat ze bleef drijven en dat ze met haar beentjes zich kon voortduwen was ze heel fier: “Kijk, konkel Jo, ik zwem…”. Inderdaad, voorlopig is het nog “konkel” Jo in plaats van nonkel Jo.

24-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

Vandaag langs mijn oude school gereden, de Prins van Luik School. Ik heb daar gezeten van de eerste kleuterklas tot het vijfde leerjaar, heb daar heel leuke tijden beleefd met heel toffe vrienden. Leuk om mijn wortels te herontdekken. En we kwamen er toevallig een oude bekende tegen, Michel Adriaensen, indertijd de beste vriend van mijn vader.

24-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

Zo, ons avontuur is begonnen!

Gisteren na een goede vlucht aangekomen in Kinshasa, 34 graden, zwoel en meteen de sfeer  van Afrika bij het openen van de deuren in het vliegtuig…

De rit naar het huis van oma Vera was indrukwekkend. Karel en Tuur in de koffer… Peter, Lianne, Vera en Amelie op de achterbank… Jo en Johanna vooraan…. Maar vooral hetgeen we allemaal langs de kant van de weg zagen was een heuse cultuurshock… (chaos, duizenden mensen, kleine hutjes/huisjes/krotten, volgeladen auto’s en vrachtwagens…)

Nadien goed aangekomen ten huize oma (waar al de hele dag geen stroom was), even verfrist in de kommen met water  (hetgeen leuker was dan de foto doet vermoeden), lekkere spaghetti gegeten en de stroom was net op tijd terug om in een gekoelde kamer te kunnen slapen J

Vanochtend dan een heus drie sterren ontbijtje en momenteel zijn de kapoenen zich letterlijk zwart aan het maken op een berg zand in de tuin… hoe krijgen we die proper zonder stromend water bedenk ik me opeens J

Tot de volgende!

23-12-2014, 13:52 geschreven door jo&co  

23-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

23-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

Gisterenavond goed aangekomen in Kinshasa. Vlotte vlucht, vlotte passage bij de douane. Mama had mensen gevraagd om onze bagage te regelen zodat wij direct zonder bagage konden doorrijden naar haar huis. In een overvolle jeep met assistent Roger en 2 kinderen (Karel en Tuur) in de achterbak, chauffeur Jean en de rest van ons ergens anders in de auto door de drukke cités huiswaarts. Thuis toegekomen in het pikkedonker, de dagelijkse elektriciteitspanne was nog aan de gang. Gelukkig was die tegen 22u00 weer gefikst zodat we koeling op de slaapkamers kregen.

Deze ochtend lekker ontbeten, Luc (de strijker van het huis) had lekkere fruitsalade gemaakt van exotisch fruit: mango, ananas, passievrucht en papaja. In de voormiddag hebben we de tuin verkend, de kinderen zagen er even zwart uit als de locals toen ze hier een berg zand hadden ontdekt. Ze waren ook gefascineerd door de kikkers en kikkervisjes in het niet gevulde zwembad van mama, waar wel een grote regenplas is achtergebleven. Het is hier regenseizoen maar we hebben nog geen tropische regen gezien.

In de voormiddag is er nog een palmboomsnoeier gepasseerd die zonder beveiliging 30 meter hoog zijn werk deed. Fascinerend.

In de namiddag zijn we naar de ASK gegaan, een openluchtzwembad hier in de buurt. Fantastisch om in de buitenlucht met een tropische zon te kunnen zwemmen. Een echte opkikker. Dit is een zwembad waar ik als kind vaak kwam zwemmen, ik heb me daar vaak rot geamuseerd. En toen ik Karel zag ravotten in het water, zag ik mezelf bezig als kind. Plezant gevoel. Op de terugweg naar huis zijn we nog langs het huis van mijn jeugd gereden, ik leef momenteel in een flashback.

En op vraag van Karel hebben we de avond afgesloten met een kampvuur. Mooie dag!

23-12-2014, 00:00 geschreven door Peter  

Alles (behalve gordijnen kleinkinderen) is klaar! Binnen enkele uren zijn ze daar! Hier dreigt intussen onweer, zou al eerste spektakel kunnen zijn en zou ook voor wat afkoeling zorgen. Ik ben curieus!

22-12-2014, 15:28 geschreven door Vera  

22-12-2014, 10:27 geschreven door jo&co