Deze morgen vond ik één plat bedje in de kleinkinderenkamer... Sammy heeft intussen het gaatje ontdekt en  zal dat morgen vakkundig overplakken.

De koeling in Jo zijn kamer werkt perfect. Die van Peter en Lianne niet, moet dus nog hersteld worden. In kleinkinderenkamer is de test bezig.

Daarnet een grote casserole gaan bijkopen, zodat er toch een pot kan opgezet worden om water te warmen. Toch aangenamer om de haren te wassen. Ook nog kleurige bekers, soepkommetjes en telloren voor de kleinkinderen, plus een (goedkope) thermos om het theewater warm te houden (hoop ik toch, want van Chinese makelij...). Ik vroeg (pro forma, rethorische vraag) aan de Congolese verkoper: "Est-ce de la qualité ?" Waarop hij de thermos uit mijn hand nam, de dop er af schroefde, en dan de thermos aan zijn oor te luisteren legde ... Na enkele ogenblikken met zijn ogen gerold te hebben, zei hij: "Pour vous dire la vérité, je crains qu'il ne va pas garder la chaleur toute la journée".  Heb de thermos toch maar gekocht, als het water al een uur kan warm blijven, de tijd van het ontbijt of vieruurtje, is het OK.

Intussen schrik ik van de teller op de blog: nog maar 7 dagen...! Het nadert... en dat het naderbij komt, het moment dat ik jullie uit de aankomsthall zal zien buiten komen, dat zal toch even emotioneel worden, voel ik nu al.

14-12-2014, 22:08 geschreven door Vera  

13-12-2014, 18:17 geschreven door Vera  

Daarnet het wikkelpak uitgepakt in aanwezigheid van papa Gaby, Roger en Sammy, een Congolese architect, die helpt bij kleine verbeteringen aan het huis. Ze stonden verstomd dat er zoveel uit dat pak is gehaald. Vooral de luchtmatrassen waren een openbaring. Sammy zei opgewonden: "Si on peut mettre ces lits dans des petits studios dans la cité, on peut tout de suite augmenter le loyer, car pendant la journée, c'est un petit salon, la nuit on y dort". 

 Seffens wordt de nieuwe WC-bril gemonteerd, de "bedden" staan al op de toekomstige kleinkinderenkamer, de bedden voor Peter + Lianne en Jo zijn ook al in hun respectievelijke kamers geplaatst. Het enkel bed staat intussen in het salon, kan dienst doen als sofa, vermits ik geen salonmeubelen heb... en 's nachts slaap ik er op, geheel volgens de zienswijze van Sammy ...

13-12-2014, 17:38 geschreven door Vera  

als ik uit het vliegtuig kom dan spring  ik in  het  zwembad

en ik ga vlechtjes in mij haar laten doen

johanna

13-12-2014, 09:37 geschreven door jo&co  

"Quelle nouvelle aujourd'hui?", vraag ik steevast 's morgens aan Roger vooraleer naar het werk te vertrekken.

"Ah, on a tué des agents de la SNEL au quartier Ngaba quand ils sont venus réparer le courant!", antwoordt hij. Naar het schijnt kampte de buurt Ngaba al meer dan 2 weken aan een stuk met een volledige stroompanne. Als de elektriekers van de SNEL (Société Nationale d'ELectricité) de toestand wilden herstellen, zijn ze door de bevolking aangevallen en  zodanig afgetroefd dat ze ter plaatse overleden zijn. "Et maintenant, le quartier Ngaba est toujours dans le noir?", vraag ik. "Non, c'est réparé maintenant, on a envoyé des militaires pour protéger les agents de la SNEL...", is het antwoord.

Als ik dit triestig voorval later op de dag vertel aan Jean, de chauffeur van het project, bevestigt hij me dat de bevolking echt kwaad en door en door gefrustreerd is. Overal stroompannes, dikwijls veroorzaakt door de SNEL-agenten zelf om daarna geld aan de de mensen te vragen om de panne terug te herstellen. Vermits de mensen hier proberen te overleven met allerlei kleine commerce, zoals bvb. koud water in plastic zakjes verkopen,  is elke stroompanne die langer dan een paar uur duurt een katastrofe: stock kwijt en niet mogelijk nieuwe inkomsten te verwerven. Men kan ook geen voorraden aanleggen, men moet eten wat men de dag zelf aankoopt. "Vraiment, on souffre trop!"

12-12-2014, 00:00 geschreven door Vera  

' s Morgens is het aan de beurt van Roger en Ley om uitbundig "Bon retour parmi nous" te roepen. Roger regelt alles wat met het huishouden te maken heeft, hij is vooral mijn buffer naar de nogal opdringerige en niet al te betrouwbare buitenwereld, zeker als vrouw alleen. Ley onderhoudt part-time de tuin. "Alors Liza, elle vient ou elle ne vient pas?", vraagt Roger. "Non, elle ne peut pas venir, à cause de sa grossesse", antwoord ik. "Aaaaaahhhhh, madame, c'est trop triste! Comment moi, Roger,  je ne vais jamais voir Liza... Mais bon , on parlera avec son mari, et avec Peter et aussi avec les petits-enfants".

Als ik hem vraag of alles goed verlopen is tijdens mijn aanwezigheid, antwoordt hij enthousiast; "Très, très magnifique!"

"Mais il y a quand même quelque chose de grave qui s'est passé dans le voisinage...". Hij vertelt daarop dat er een paar huizen verder een Congolees kind van vier overleden is. De mama-kinderoppas wilde het (buiten) wassen, zag dat ze de zeep vergeten was, ging terug naar binnen, en als ze weer, amper 5 minuten later, buiten kwam, was het kind verdwenen. Na overal zoeken in de grote tuin, vond men het kind onderaan in het zwembad, dood. In kliniek Ngaliema is het kind dan onderzocht en was men verbaasd dat er geen water in de longen zat. "On ne comprend pas, comment expliquer cela?", zegt hij. "Cela veut dire que l'enfant était déjà mort avant de tomber dans la piscine", zeg ik. "Aaaaaaahhhhh, non, madame, cela n'est pas possible! On pense qu'il y a eu un esprit qui s'est transformé en crocodile ou en serpent, qui a pris l'enfant et l'a tiré vers le bas..."

11-12-2014, 00:00 geschreven door Vera  

Na een verblijf van 3 weken in België (waarvan 2 gevuld met seminaries ivm werk, 1 week verlof) terug aangekomen in Kinshasa, na een zachte landing van het volgeladen vliegtuig, waarvoor luid applaus en vreugdekreten van de passagiers aan het adres van de piloot. Via de aangereden trap naar beneden tot op de tarmac, waar een busje de passagiers oppikt om hen aan de aankomst"hall" af te zetten. "Il fait chaud ici", zegt een Congolees meisje van een jaar of 9, dat blijkbaar voor de eerste keer op familiebezoek komt in Congo. De rit met het busje is vrij nieuw, toen ik in 2004 aan een nieuw Congo-avontuur begon, moesten we nog het hele eind stappen. Om deze verbetering in comfort te kunnen onderhouden wordt, van elke uit de luchthaven N'Djili vertrekkende passagier, 50 USD bijdrage geïnd onder de titel "Go-Pass".

De immigratiebeambte mompelt iets van achter zijn vensterglas, dat ik uiteindelijk kan begrijpen als de vraag: "Provenance?" Op zich toch een rare vraag, als je weet dat er maar 1 vliegtuig is toegekomen en alle mensen in de rij voor mij ook al uit datzelfde vliegtuig stapten en bij hem passeerden. Daarbij moet men tijdens de vlucht een kaart invullen waarop de luchthaven van vertrek en het vluchtnummer vermeld staan,bij aankomst af te geven aan diezelfde immigratie-beambte. "Bruxelles", antwoord ik, en dan krijg ik de stempel die me toelaat het Congolese territorium te betreden. Dus, Peter en Jo, begin al maar te oefenen op deze vraag en antwoord... 

Na deze paspoortcontrole, geel vaccinatieboekje laten zien aan de dienst "Hygiène aux frontières", dan weer een paspoortcontrole om te checken of de aankomststempel wel werd gezet, waarna men in de ruimte wordt toegelaten waar de bagage op een kleine transportband toekomt. Daar staat Baudouin Tabuka, protocole-man van BTC, me breed lachend op te wachten. Hij handelt vakkundig alle formaliteiten af en loodst me dan naar buiten naar de wagen waarmee hij me naar huis voert. "Dans quelques jours ma famille viendra me visiter", zeg ik, "mon fils s'inquiète déjà qu'il ne saura pas comment sortir de l'aéroport". "Pas de problème", verzekert hij me, "Je serai là avec une grande pancarte". Thuis aangekomen, aan de inkompoort langs de straatkant , staat een onvangstcomité van  nachtwakers van de buren klaar met handgeklap en een enthousiast "Bon retour parmi nous, madane!"

Aan de andere kant van de poort, al even vrolijke welkomstgroeten van mijn eigen nachtwaker, papa Gaby, en een gejank van blijdschap van mijn hond, Mish. Bagage uitgeladen, en we zijn weer thuis, inderdaad warm, 29 graden rond 21 uur. Een van mijn twee stukken bagage is een vormeloos pak, helemaal in plasticfolie gewikkeld 's morgens bij vertrek in Zaventem, voor de zachte prijs van 7 euro, verzekering inbegrepen. Het pak is in perfecte staat aangekomen, ik voel me opgetogen, want hierin zitten 2 elektrisch opblaasbare luchtmatrassen voor telkens 2 personen, een nieuwe WC-bril voor het toilet van de gastenbadkamer, 4 Disney-fleece-dekentjes voor de kleinkinderen (met de koeling aan kan het 's nachts wat te fris zijn voor hen), 3*2 ophangsystemen om een gedeelte van de gang  om te toveren tot een kleerkast, kauwstokjes en wat nep-knoken voor Mish. In mijn grote valies nog extra bestek, meegeritst uit Nieuwrode, een oplaadbare lamp om de stroompannes te verslaan, een nieuw hoofdkussen voor Johanna. De camping geraakt stilaan ingericht voor het nakend bezoek!

Ik zoek in mijn reserve naar iets eetbaars. Vind een pakje oplossoep, een blik tonijn, en wat ParoVita-graankoeken.Net als ik het tafeltje op het terras gedekt hebt: stroompanne... We're back in donker Afrika!

10-12-2014, 00:00 geschreven door Vera