Ritten van 135 km ben ik niet meer van plan nog te rijden, die kosten mij teveel moeite, ik ga vandaag voor 87 km tot bij mijn dochter in Hulste.

Ze moeten mij niet wijsmaken zoals Brel wel eens deed, “Vlaanderen mijn vlakke land” want de weg zit vol met heuvels , zitten we niet in Heuvelland, of de Brabantse heuvels dan zitten we wel in de Vlaamse Ardennen. En geloof me ik ben niet erg geoefend om bergop te rijden, ik zet mij daarvoor op de kleinste versnelling, mijn volle gewicht op mijn zadel en geloof me op de duur krijg je daar zadelpijn van.

In Oudenaarde blokkeren mijn trappers, ik heb het gevoel dat mijn ketting afligt of meer zelfs dat mijn ketting geblokkeerd zit. Ik ga naar het voetpad om te zien wat er aan de hand is, en zie dat mijn zakdoek  tussen mijn tandwielen en mijn versnellingsapparaat gedraaid zit. Nu weet ik op welke manier ik mijn tandwielen kan kuisen.

Ik kom in Hulste aan en hoor dat ook de moterhome daar maar net aangekomen is. Vanavond zien wij onze twee kleinzonen terug.

05-02-2009, 00:00 geschreven door compostella  

Het is tien uur in de morgen en ik vertrek voor de eerste trip van mijn route naar Compostella vanuit Rekem Lanaken.

Ik zie er meer uit als een gemeentewerker met mijn fluo regenjas aan, dan als een Compostella pelgrim. Ik doe dit opzettelijk een gemeentewerker heeft waarschijnlijk veel minder kans om overvallen te worden dan een eenzame pelgrim, en daarbij wil ik ook niet varen als mijn schoon grootvader, ook een wielerfanaat die één jaar na zijn pensionering werd omver gereden door niet zichtbaar genoeg te zijn en daarna nooit meer op een fiets gezeten heeft.

Deboosere en de zijnen , zijn leugenaars zij hebben opklaringen voorspelt en in plaats daarvan krijgen we overtrokken weer met besneeuwde fietspaden, we zijn nog geen vijf km op weg als een bushokje midden op het fietspad staat, ik rij de rechtse kant van de baan, mijn schoonzoon de linkse, iets voor mij, en terwijl ik een uitweg zoek om het bushok te vermijden slaat mijn schoonzoon rechts af omdat hij weet dat het fietspad achter het bushok doorloopt, om een botsing te vermijden sla ik mijn remmen dicht en op het gladde wegdek plof ik tegen de grond. Niet getreurd verder gereden.

Ten hoogte van Lummen heb ik een korte hevige klim, op het einde van die klim is er een verplichtte stop, ik spring met mijn twee voeten op de grond en op die moment blokkeren mijn beide knieën, ik kan geen kant meer op, na enkele minuten over mijn fiets te staan, laat ik mijn fiets vallen en stap er met stijve benen over. Fietsen zonder te eten wordt afgestraft voortaan zal ik de tijden voor het eten respecteren zodat mijn spieren niet zonder suikers vallen.

Ik leer mijn nieuwe gps nog kennen blijkbaar heeft hij er genoegen aan mij in rondjes te doen rijden, ik rij nu rond Diest en zie dat ik op enkele honderden meters ben van de plaats van waar ik vertrokken ben op de ringweg.

Het is al avond nu wij het centrum van Brussel passeren , de Turkse cafés zitten hier overvol en wij moeten ons tussen verkeer laveren, na een rit van 135 km komen wij aan bij de moterhome die geparkeerd staat op het Marktplein in Dilbeek.

04-02-2009, 00:00 geschreven door compostella