We worden het stilaan gewoon op zondag  schijnt de zon hier niet, het ziet er druilig uit en het voelt fris aan, ik ben aan het twijfelen welke kleren ik zal aandoen, ik kies tenslotte voor hetzelfde van gisteren met uitzondering dat ik mijn overschoenen en volle handschoenen aantrek.

We verzetten de moterhome om te lozen en de ruiten te kuisen, vanuit een andere moterhome wordt er naar ons geroepen: “Monsieur, votre parabol”  , wij hadden inderdaad onze schotel niet ingedraaid het was immers maar voor enkele meters,dat konden die mensen echter niet weten. De schuifladder komt goed van pas want stelselmatig land het wieltje van de schotel naast het ijzeren plaatje Anita heeft al haar vaste plaats op de schuifladder als de schotel naar beneden gaat.

In de rit van Peyrechorade naar St Jean-de-Luz de voorbereiding van de Pyreneeën geeft de hoogtemeter van mijn fiets gps wel echt rare hoogtes aan, ik zit nu op -3m, nu ja de hoogtemeter van mijn gps geeft niet echt hoogtes aan, maar wel hoogtelijnen van de landkaart  waarop hij zich op dit moment bevindt en waarschijnlijk fiets ik over een berm door polderland.

Het begint nu ook echt te regenen en daar het naar 12 uur toegaat, zoek ik een schuilplaats in een bushokje, waar ik dan ook mijn boterhammen opeet . Het glas waartegen mijn rug ligt voelt ijskoud aan, zeker doordat mijn fietsshirt kletsnat is. Er komt een dame naast mij staan die duidelijk op de bus wacht, even later komen nog drie oudere dametjes aangesukkeld, ze komen met zo een slakke gangetje voorbij zodat ik denk dat zij ook de bus gaan nemen , ik vermoed dat ik teveel plaats neem op het bankje en schuif op tot de rand van het bankje, mijn rug terug tegen een koud gedeelte van het glas drukkend, de rillingen lopen over mij als ik zie hoe de dametjes verder schuifelen en helemaal geen aanstalten maken om te gaan zitten of de bus te nemen.

Het vinden van de moterhome loopt iets stroever dan gewoonlijk, ik heb een straatnaam door gekregen , en rij de straat volledig op en af  geen moterhome  te vinden. Ik heb wel opgemerkt dat boven het tunneltje waar ik doorheen rij , er enkele moterhomes staan. Ik neem de trap om eens een kijkje te gaan nemen en ja hoor daar staat de moterhome, de gps van Anita heeft gewoon de straat onder haar op de display laten verschijnen.

De reis verloopt vlot voor mij en ik kijk uit waar er gas kan getankt worden, ik zie een benzine station die reclame aan geeft met “gpl” dus een meevaller, ik keer terug via het ronde punt en rij het station in, niet te geloven het is zondag vandaag er is niemand aan de kassa en de gps is afgesloten. Dus ik kom van een kale reis thuis. Verder dan maar.. de volgende kilometers gaan vlot tot op een tweetal kilometers van de plaats waar ik moet zijn, ik heb zowat alle hoeken van de stad gezien, heb me dan aan de kant gezet en de gps opnieuw ingesteld toen lukte het wel, het was wel even passen om op de parking te geraken maar uiteindelijk sta ik toch, na Raf te hebben doorgegeven waar ik sta, zit ik nog een hele tijd te genieten achter mijn stuur van al de moterhomes die voorbij rijden, plots schiet ik in een lach, de hond doet precies hetzelfde als ik , we zitten alle twee naar buiten te kijken. Terwijl ik zit te eten komt er een moterhome naast me staan helemaal beschildert , allé “ moterhome”  een bestelwagen  met de achterdeuren open en dichtgemaakt met houten planken ,helemaal in het groen geverfd met hertjes, konijnen , everzwijn, bossen enz.. erop. Op zich niet slecht, maar wat verder op de flanken staat “ artiste peintre”. Ik zie mijn moterhome nog zo direct niet beschilderd.De “artiste “ kijkt naar onze nummerplaat, en mompeld iets van “ je ne sais pas parle contre ces Gents” waarop hij verder stad inwaarts wandelt.

01-03-2009, 00:00 geschreven door compostella  

We kiezen voor de weg van de minste weerstand, en gaan onze reis verder zetten via Bayonne en de Spaanse kust, ben ik gisteren al 200m gezakt dan zak ik er nu eens 200 en jawel we zitten bijna op zeeniveau, en zeggen dat dit de aanloop  moet zijn om de Pyreneeën over te geraken. Ik vraag me soms af als ge van op 500m naar 1500m rijd of van 0 naar 1000m wat dan het verschil is, maar goed dat zien we dan wel overmorgen. We maken ons klaar om Spanje binnen te rijden en hebben dan ook onze gasfles waar nog wel iets in is, vervangen door een nieuwe in de hoop onze ijskast en verwarming te laten branden tot in Sintiago de Compostella. Door het niveauverschil maak ik de 75 km weeral af in drie uur tijd. Ik denk niet dat het  zal blijven duren.

Voor ik verder rij met de moterhome, maak ik eerst nog een foto van mijn ventje in Pau, er zijn niet zoveel foto’s getrokken, we zijn ook niet zoveel samen he. Voor mij is het een lange rit, hij duurt naar mijn gevoel lang, alhoewel ik voor 12 u aankom op de plaats van afspraak, het is een officiële parking, en er komt veel volk. Het is een komen en gaan van moterhomes die komen lozen of gewoon even verpozen. Daardoor heb ik veel te zien en is Raf er voor ik het weet.

28-02-2009, 00:00 geschreven door compostella  

Wij staan aan een grootwarenhuis “Leclerc” waar op de parking een officiële moterhome parking en service dienst is voorzien. Je kan het natuurlijk niet laten inkopen of diensten te gebruiken in het grootwarenhuis te gebruiken. Ik stap vandaag naar de kapster. Om 8u45 gaat de grote deur al open, doch de kleine winkeltjes openen maar om 9 u. Snel zijn was de boodschap want het mocht niet te lang duren. Ik was de tweede en al gauw werd ik geholpen door een hele jonge kapster. Toch een beetje anders dan bij ons, terwijl de kleur aan het trekken is ( oei nu weet iedereen dat ik grijs ben) krijg ik een Frans roddelblad in mijn handen gestoken ,niet alvorens  de kapster me vroeg: “ vous voulez lire?” waarop ik zei “Oui, madame” in plaats van een tijdschrift komt ze af met twee plastieke strookjes, jawel om over de beentjes van mijn bril te doen, grappig maar de bril bleef er wel schoon mee. Na 1u30 verwennerij stond ik buiten , snelde ik vlug naar de moterhome omdat ik wou dat Raf het zag terwijl het net gedaan was. ‘k moet zeggen ik zie er toch iets anders uit of anders.

Doordat wij vandaag zeker internet moeten hebben kiezen we voor een grote plaats. Pau dus. Ik vertrek in Lourdes met op mijn gps een hoogte van 420 m en ik kom in Pau toe op een hoogte van 192 m een rit zonder beklimmingen met de wind in de rug, als ge het mij vraagt noemen ze dit een Pyreneeën rit ik sta dan ook na twee uur al terug bij de moterhome.

Het is hier wel mooi misschien een beetje artificieel maar de bloeiende kerselaars tussen de aangeplante palmbomen bij een schitterende zon maken er hier echt een plaatje van.

Gisteren heb ik nog kontact gehad met de adventure verkoper van de Garmin, hij bevestigde dat het inderdaad niet kon dat de korte rit langer is dan de snelste, er moet ergens een bug zitten in het toestel, een volledige reset  zou hier een uitkomst bieden, maar ik ben bang dat ik ook mijn kaart van Europa ga kwijt spelen en stel de volledige reset nog een beetje uit. Marijke bedankt voor het telefoonnummer en de eerste contacten .

In het rijden met de moterhome naar Pau, schrok ik toch even, het is regelmatig 50, 70, 90 en af en toe weet ik het niet meer. Totdat ik in zone 50 kom en de politie zie schrijven, ik verzeker u ge weet direct hoeveel je mag rijden, eigenlijk ben ik een voorstander van snelweg, maar ja, dan zie je zo weinig he.

De parking in Pau die ik moet opzoeken, ligt wel een eindje in het centrum , het oude centrum is mooi aangelegd , maar men is toch vergeten dat de straatjes wat smal zijn geworden. Ik ben niet alleen die moet manoeuvreren  om overal door te kunnen, nog niet gesproken van de auto’s die verkeerd geparkeerd staan. Al zwetend kom ik op de grote parking , en geloof me het is van de zon dat ik zweet. We  moeten de vensters in de moterhome openzetten om een beetje verkoeling te krijgen. De hond ligt er voor dood bij, zo warm is het. Terwijl ik dit zit te typen zie ik een auto voorbij rijden met een handdoek tussen de ramen om de zon een beetje te weren.

Tot de volgende keer en warme groetjes

27-02-2009, 00:00 geschreven door compostella  

Gisteravond kwam een plaatselijke bewoner ons bezoeken, een hele vriendelijke man die kwam vragen of we tevreden zijn van onze moterhome. Nou en of!!Hij zelf is ook een fiere moterhome bezitter en reist twee maal per jaar twee maanden lang. In de winter heeft hij de bergen dicht in de beurt om te gaan skieën . Nog voor we de ramen konden sluiten hadden we ons zicht in de overbuurman die druk doende was zijn garage te legen met mooie bloempotten ,die hij heel voorzichtig in de voortuin zette.

Deze morgen ga ik naar de bakker. Voor één keer dat ik een mooi rond brood kan bekomen, dat zij voor mij willen snijden niet “coupe” maar “ trancher” duidelijk verschil tussen in twee of in drie stukken of in plakjes snijden. Ik had al gauw in de mot dat het met het brood ook niet zo pluis  is, het gesneden brood is nog heet in mijn handen en natuurlijk nu we het willen opeten plakt het gezellig terug aan elkaar. Genietend van onze ochtend koffie zien we de jaloerse blikken van de gemeente werkmannen die aan de andere zijde hun atelier hebben en reeds druk in de weer zijn, twee aan het discussiëren , één met de handen in de zakken en ééntje plastiek aan het snijden  om er bloementjes in te planten. Voor we vertrekken help ik Raf de schotel indraaien, ik wil dat wel eens zien op het dak, en klauter op de uitgetrokken ladder naar boven. Zo te zien moet Raf goed mikken want er liggen daar nog twee zonnepanelen op, terwijl ik sta te kijken zie ik dat het wieltje voorbij het plaatje komt, een goed roffel op de moterhome en mijn ventje begreep direct wat er aan de hand is. Toch goed dat we een ladder mee hebben al is het om eens te ’t checken.

26-02-2009, 00:00 geschreven door compostella  

Raf is reeds weg ;kort na mijn  vertrek deze morgen begin ik reeds te stijgen, bochten enz.. hoe verder ik rij hoe mooier uitzicht ik krijg, spijtig kan ik er niet volop van genieten want het is best de handen  aan het stuur te houden. Het raam staat al voor de tweede dag open, de zon schijnt volop gewoon genieten dus. Al hoewel het niet zoveel kilometers zijn, is het toch een lastige rit, als ik een haarspeldbocht neem geraakt de gps in verwarring, hier naar rechts, hier naar rechts… meerdere keren pas na enkele bochten geeft zij het op en zwijgt. Ik nader Tarbes en het landschap is al prachtig, dat beloofd voor de komende dagen.

Als ik tegen de middag een bergkam over ga zie ik  de eerste besneeuwde toppen van de Pyreneeën,ik zie nu nog wel hier en daar een gaatje om er door te glippen, maar hoe dichter ik kom hoe meer de muur van besneeuwde toppen zich optrekt  het lijkt wel alsof er geen doorkomen meer aan is. Nu de gps ons toch al bijna tot in Tarbes gebracht heeft is het misschien de moeite morgen in Lourdes eens een schietgebedje te gaan doen in café halfweg. Die twintig kilometers omweg zullen het nu ook niet meer uitmaken.

25-02-2009, 00:00 geschreven door compostella  

Het wekkertje is nog steeds niet ingesteld en we laten ons wekken door de ochtendzon , op de radio klinkt het “ beau temp stoute la journeé” en we kleden er ons dus op om onze trip te doen.  Raf is reeds vertrokken, terwijl ik nog enkele kleinigheden weg leg, want het heeft me al geleerd dat alles kan rollen, ook wat vierkant is. Er komt een bejaarde man vragen van waar ik kom, wat ik hier in het dorp doe, en hoe lang ik nog blijf, want hij weet wanneer ik hier toegekomen ben. Met andere woorden we worden in de gaten gehouden, dat is nu net het leuke van de reis en de kleine dorpen er is sociale controle, en ik hou er een klapke aan over. Hij vraagt welke kaart ik gebruik en toon de gps, zijn reactie was komisch, handen in de lucht en “ olalala” dat was zijn reactie.

Vrolijk na het babbeltje vertrek ik, ik moet goed opletten, alle dat moet altijd, maar vandaag moet het toilet geleegd worden, dus goed naar de bordjes kijken. Ik zie Raf rijden en Hera gaat als een gekke hond te keer. Ik sus haar, en terwijl zie ik een “ point bleu” dus we kunnen de wc legen.

Ik rij het straatje in en kom voor een verbodsteken “route barrée”  dus keer ik me om in het veel te kleine straatje, hoe ik me omkeer zie ik Raf voorbij rijden, hij komt naar mij maar ik moet verder omdat het groen is,maar parkeer juist voorbij het licht. Raf zegt: “ Dat madammeke zegt dat ge erdoor moogt met de moterhome tot aan het service punt “ en zegt ook dat het madammeke  enkele kinderen heeft wonen in België, de rest woont in Irak.

Bij het verlaten van het dorp zien we een plakkaat Lyrak doorstreept, dus haar kinderen wonen niet zover. De rest woont dicht bij haar.

Ik zwaai eens naar Raf en zet aan want het is nog ver rijden. Ik kom voorbij een warenhuis en bedenk dat mijn ventje graag s avonds een pintje drinkt, dus stop ik, en haast me de winkel in.

Aan de kassa merk ik dat de bankkaart in de auto ligt, ik laat mijn kar staan, wie kan daar nu iets mee doen en loop om mijn franse bankkaart. De boodschappen staan in de auto en samen met het hondje zet ik de kar weg, groot is mijn verbazing op te merken dat  het één euro stuk verdwenen is. Ik had mijn kar beter niet alleen gelaten.

Even later komt ook Raf voorbij hetzelfde warenhuis en bedenkt , dat hij ook in het land van de wijn, graag een blik zwaar bier drinkt, hij propt dan ook een aantal blikken in zijn fietsbakje en zet zijn weg verder.

Bij zijn aankomst geeft hij mij zoals gewoonlijk al zijn toebehoren die aan zijn fiets vastzitten aan mij. Trots toont hij mij zijn zes blikken bier, waarvan spijtig genoeg ééntje leeg is, blijkbaar kan er toch niet zoveel in dat bakje. Dus was ik nu twee paar handschoenen die doordrenkt zijn van het bier.

24-02-2009, 00:00 geschreven door compostella  

Het is zeven uur en ik trek met mijn hondje naar de bakker. Van op een stelling zit een  merel mij uit te lachen en ik roep hem terug toe: “ ge moet mij niet uitlachen gelijk altijd, want ik moet nu niet meer gaan werken , ben een vrije vogel zoals gij”. Ik heb geen schrik dat iemand mij hoort of mij iemand mij verstaat,Nederlands kunnen ze hier allicht och niet.

Het is rond tien uur als ik in Bergerac over de Dordogne rij, die de stad in twee snijd, ik moet mijn mening van gisteren herzien, deze kant van de stad staan alle helling wel degelijk vol met wijnstokken. Er zal hier dus wel een litertje wijn gemaakt worden. We voelen ons nu eindelijk vertrokken want de  Garmin gps geeft nu dezelfde kilometers als de medion gps. Ik weet nu dat mijn Garmin gps in routeringen buiten op kortere afstand, in de volg de weg opties, ook op snelste berekening moet staan.

Maar kan er mij iemand zeggen wat Garmin bedoelt met de drie andere mogelijkheden,
1. snelste berekening, (in het engels Quickest calculatien)
2. snelle berekening, (in het engels quick calculatien)
3. betere weg ( in het engels better route)
4. beste weg (in het engels best route)
Ik  denk er het mijne van:
 1, wil zeggen ga recht op uw doel af
2. we gaan een ommetje maken
3. wat heb je nog niet gezien vandaag
4. we gaan nog niet naar huis, belange niet, belange niet.
maar dat zal wel niet hetgene zijn dat Garmin daarmee bedoeld.

70 km rijden en 70 km verder aankomen voelt wel prettig aan.

23-02-2009, 00:00 geschreven door compostella