|
https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6290961182230940897
Twee dagen doorbrengen in het
nh-hotel, gewoon de max! Reeds vanaf 7.00 u. zijn er een paar die zich tegoed
doen aan het formidabele ontbijt. Er is van alles en nog wat om achter de
kiezen te proppen: diverse soorten koekjes, keus te over aan fruitsappen,
brood, vlees, kaas en groenten,... Te veel om op te noemen, je kan het maar
best bekijken op de foto's.
Het merendeel van onze Okra-groep
komt er, zoals afgesproken tegen 7.30 u. aan. We moeten ons niet haasten, we
hebben een ganse dag voor de boeg om de laatste 20 km af te wandelen, maar we
moeten wel om 8.30 u. op de bus plaats nemen. Die brengt onze terug naar de
plaats waar we de dag voordien in Arca zijn gestopt, het hotel O Pino. De
Santiago-wegpaal duidt aan nog '20,857' km te wandelen.
Sommigen starten trekkebenend,
anderen met pijn aan de rug, aan hun laatste stapdag. Het wordt nu wel een beetje
een boetetocht.
We trekken aanvankelijk nog dor
mooie paadjes. De zon is ondertussen door het wolkendek gebroken en zorgt voor
prachtige kleuren op de bloemen en planten.
10.30 u. even halt houden om een
Okra-klever te plaatsen op een bord alwaar al heel wat boodschappen staan. Johan
is de grootste van de groep om hoog op het bord onze klever te plaatsen. We
stappen verder en de hoek om staat een prachtig beeld. We bereiken Santiago.
Tijd om plaatsjes te schieten, de heren, de dames, enkele vrienden en
vriendinnen samen...
We stappen verder voorbij de
luchthaven van Lavacolla. Een laatste brengt ons naar de 'Monte do Gozo', de
berg der gelukzaligheid. Bovenaan staat een monument ter herinnering aan de
komst van Paus Johannes-Paulus II naar Santiago. Er worden opnieuw heel wat
plaatsjes geschoten.
Een steile afdaling brengt ons
naar het bar-restaurant O Tangueiro. Het is precies 13.30 u. geworden. Het is
een plaats waar inktvis (pulpo) wordt geserveerd. In een grote pot worden de
beestjes gekookt. Irma en Katrien genieten van een bordje pulpo, terwijl Johan
van Oostende, de viskenner die er recht voor zit, zich niet kan voorstellen hoe
lekker zo'n inktvis kan smaken. En die inkt dan?
Nadat iedereen opnieuw zijn batterijen
heeft opgeladen, trekken we veder met nog 3 kilometer voor de boeg. Het is nu
straat in, straat uit doorheen het steeds naderende einddoel. We bereiken het
grote bord 'Santiago de Compostele'. Af en toe is het nu wel wachten aan de
verkeerslichten. En plots... de toren van de kathedraal is in zicht. Het is nu
een kwestie van nog enkele honderden meter.
We trekken het oude stadsgedeelte
via de 'Porta do Camino'. En... om 15.15 u. stipt staan we voor de kathedraal,
ons einddoel na 343 km stappen. We vallen elkaar in de armen, wensen elkaar
proficiat... Een prachtige groepsfoto onder een stralende zon, voor de
kathedraal in de steigers is het volgende objectief.
Daarna trekken we naar de plaats
waar we onze 'Compostela' kunnen krijgen, het bewijs dat de minstens 100 km
hebben gestapt. Jan moet alles gegevens van de groep invullen op een blad,
terwijl wij genieten van de stralende zon in de mooie tuin. Daarna trekken we
naar het 'Huis van de Lage Landen'. Een koppels Nederlanders verwelkomt ons met
koffie, thee of koud water. Het is echt genieten van onze prestatie.
16.45 u. We keren op onze stappen
terug tot voorbij de kathedraal en hebben nog een klein half uurtje te stappen
om opnieuw ons hotel te bereiken.
Iedereen is nu vrij te doen wat
hij wil... Na het opfrissen trekken er zelfs enkele terug naar de kathedraal,
anderen toeven aan het zwembad...
Om 20.00 u. is het opnieuw
genieten van een avondmaal met een enorme keuzemogelijkheid. En tot slot neemt
Irma het woord namens de groep. Ze bedankt Jan voor de prachtige begeleiding.
Het was fijn stappen met de Okra-groep, waarbij niemand, op geen enkel moment
gezaagd of geklaagd heeft. Ook ikzelf wordt uitvoerig bedankt voor de vele
foto's en de verslagen.
Ik heb het graag gedaan.
PS. Het verslag van vandaag
woensdag, het pelgrimmis en de terugvlucht zal pas na thuiskomst kunnen worden
opgemaakt.
|
