Dinsdag, 23 mei 2016

https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6288357079820738273

We worden om 7.00 u. aan de ontbijttafel verwacht. De start van de koninginne-etappe over 35 km en de beklimming van het hoogste punt van onze hele onderneming, de 'Puerto de Palo' met 1146 m. zal zeker ook heel wat tijd vergen.

Beneden in de bar staat om 7.0 u. nog niets klaar. Gelukkig springen we bij, Irma roostert wat brood, enkele anderen plaatsen de tassen op tafel... Al snel kunnen we toch wat koekjes en brood verorberen... Jan is niet op zijn gemak... Om 7.15 u. ontbreken er nog twee dames op het appel. Dan maar even naar de kamer gaan zien of ze al uit bed zijn. Gelukkig, ze zijn let alles klaar, ze dachten alleen maar dat het ontbijt om 7.30 u. was.

Om 7.45 u. staan we klaar met de rugzak goed gevuld, voor het hotel Nueva Allandesa. Na de dagelijkse groepsfoto kunnen we om 7.50 u. de start nemen. We komen voorbij het 'monument van de migratie' en onmiddellijk kunnen we een klim aanvatten. De tocht gaat verder doorheen het bos. Het is bijzonder goed wandelweer, doorheen het bos tamelijk vlak, af en toe een streepje zon doorheen het bladerdek... Kortom, iedereen geniet met volle teugen van de natuur.

9.45 u. een korte rustpauze. Voor ons zien we de pas die we over moeten: de 'Puerto de Palo'. Ja dat ziet er een ferme klim uit. Niet getreurd... iedereen begint er met volle moed aan... en tegen 10.10 u. zit iedereen reeds vrolijk te kijken naar de Franse fotograaf om er een groepsfoto te maken. Die mag toch niet ontbreken op het hoogste punt van onze twaalfdaagse tocht. We nemen rustig de tijd om te genieten van het schitterende berglandschap... Wat is het hier toch zalig mooi! De fototoestelletjes klikken zoveel ze kunnen.

Na een tiental minuten vindt Jan dat we de steile afdaling kunnen aanvatten. Johan van Oostende heeft echter nog energie te over en loopt nog tot aan verderop gelegen parking om de dalende groep te kunnen filmen. De bloeiende planten en de vele orchideeën maken het dalen nog zoveel aangenamer. We lopen doorheen een oude hoeve en de prachtige haan met zijn kippen staart ons aan en denkt wellicht "welke bonte bende laten ze hier nu voorbij lopen?" Om 11.45 u. bereiken we het kerkje van 'Sante Maria de Lago'. Tijd om opnieuw even te poseren. Na een korte klim trekken we verder door een tamelijk vlak pad en vervolgens door een leuk bos. We plagen nu voortdurend Rachel. Moedig al ze is loopt ze met ferme tred aan de leiding en we vragen of ze nu eindelijk die epo gevonden heeft in haar valies die de dochter erin hebben gestopt?? Jaja, geloof ons vrij, we mogen tussen de ferme beklimmingen toch ook af en toe even lachen.

13.00 u. we bereiken het dorpje Berducedo en in Casa Marqués vinden we alles wat we nodig hebben, drank en brood. Het duurt wel even vooraleer alles klaar is gemaakt, maar wanneer de gepierste jongeling komt aandraven met de belegde boterhammen, dan zijn dat nogal formidabele exemplaren.

13.40 u. We zetten onze tocht verder. We hebben nog een ferme trip voor de boeg, het bord duidt aan 'Grandas de Salime 19,2 km'. Het begint inderdaad met een extra zware klim. Eenmaal boven is het dan lange tijd lichtjes afdalen op de gewone asfaltweg. Maar rond 14.00 u. begint het zowaar lichtjes te druppelen. Voor de ene het signaal om de regenjaar boven te halen of de paraplu, anderen stappen gewoon verder en zijn niet bang van die enkel spetters. Zo bereiken we La Mesa. Voor velen is dat hier het eindpunt van hun tocht in een refuge. Voor ons niet, wij moet na een sanitaire stop en het bijvullen van de waterflessen verder. Maar wat krijgen voorgeschoteld... een enorme klim op de gewone asfaltweg. Na iedere bocht komt er een nieuw stuk te voorschijn... Er komt maar geen eind aan en... het begint zowaar water te gieten. Iedereen is nu wel verplicht zijn jas uit zijn rugzak te halen. Het water gutst met bakken uit de hemel.

Nog 13 km te gaan. Er volgt een 7 km lange afdalingnaar het meer toe. Gelukkig, naarmate we vorderen, regent het minder. We houden nog even een fotostop wanneer we het meer zien en dan dalen we moedig verder... Dalen, af en toe nog wel een klimmetje... maar na wat we vandaag reeds voorgeschoteld kregen, zijn dat te verwaarlozen beklimmingen. Eenmaal beneden aan het stuwmeer schijnt de zon opnieuw in alle hevigheid. Nog 6 km te gaan.

De dwarsen het stuwmeer en aan de overzijde begint opnieuw een lange klim naar het nog 6 km verder gelegen dorp Grandas de Salime. Het is inderdaad opnieuw een kuitenbijter en de laatste 1,5 km klimmen we verder door het bos. En zo bereiken we om 18.40 u. met zijn allen, zonder morren, klagen of zagen het dorp. Nog het dorp doorstappen naar het hotel 'La Barra' en we kunnen met zijn allen terugblikken op een prachtige dagtocht.

De kamers worden verdeeld, iedereen frist zich op en om 20 u. verschijnen we aan tafel voor een fijn avondmaal. Een ferme soep en varkensvlees met sla en frietjes.. en.. voro wie het nog niet had begrepen... de niet ontbrekende mayonaise.

(beste lezers. Verontschuldig me. Ik was ook moe en om 22.45 u. heb ik de laptop dicht gegooid en ben pas deze morgen om 6.30 u. aan mijn reportagewerk begonnen. Veel leesplezier.

De filmpjes zijn momenteel nog aan het uploaden. Zullen er straks een voor een bijkomen.)