Fietstocht naar Compostela: voor het goede doel * Vertrek vanuit Heverlee op 17 mei 2015.
Een spiritueel avontuur, de moeite waard !
29-06-2015
DAG 44 * SANTIAGO * 28 km. - 2.712 km. van huis * 29 juni * gelukkig zijn ... wat een dag ...
"Je bent verantwoordelijk voor wat je hebt 'tam' gemaakt" zegt de vos tot de kleine Prins ... Met deze gedachte begin ik de blog. Immers, veel mensen, familie, confraters, vrienden, lotgenoten en "toevallige" passanten onderweg zijn betrokken in ons "Compostela-verhaal", ze bemoedigden, sponsorden, leven mee. Ik voel me daarom ook wat (aangenaam) verplicht om elke dag iets te schrijven, soms wel eens een karwei ! Alleen gisteren, de dag van onze "aankomst - ons doel" was zó vol en veelzijdig, dat we toch al om 10 uur in bed lagen, alleen met een persoonlijke mededeling via het adressenboek... Deze morgen pas onze blog, na een goede nacht een rustige eucharistie viering en een lekker ontbijt in Don Bosco...
We zijn er geraakt ! Nu ons verslag: De maandag 29/6 begon bloedheet, we vertrokken in volle zon, onze dame Josephine hebben we niet meer gezien, maar de avond voordien was ze zeer blij met ons schelpje van dank ! Nog enkele zeer straffe beklimmingen tot 10%, Compostela geeft zich tot de laatste kilometer niet gewonnen ! Deze laatste zware etappe wijdde ik van harte en in gebed toe aan Jacky ... hij draagt nog véél zwaardere etappes in zijn levenspelgrimstocht! Veel sterkte Jacky ! De geurende natuur en de mooie vergezichten en het voelen van de 'eindmeet' maken het wat dragelijker. Om 10.30 uur komen we op het grondgebied Compostela, we laten ons trekken door twee Spaanse schonen. Het raakt je wel als je even later de torens van de kathedraal ziet, we wensen elkaar proficiat, de twee oudjes van 65 hebben het toch maar gehaald. Nu nog de pelgrimsstad "binnenklimmen" want ook dat is niet gemakkelijk. Op het plein voor de kathedraal, waar alle pelgrims samenkomen is het gezellig druk, enkele Spaanse jongeren herkennen ons van vorige albergues... tof. Plots roepen Ko en Geert (de pelgrims die we in Logroño het eerst zagen) onze naam... Een broederlijk onthaal en felicitaties nét onze familie. We vertellen en beluisteren elkaar, zó gewoon en vanuit het hart, eigenlijk een echt "thuis komen" Dank aan jullie beiden !!! We horen nog info over andere ons nog bekende pelgrims en ontmoeten nog stappers uit Boortmeerbeek plus hun dochter, ze zat in Don Bosco Haacht. Uiteindelijk gaan we even "danken" in de kathedraal en dan met ons vier een pint in Las Vegas, want daar had Martin (wiens vergeten ritsbroek we onderweg ergens hebben opgehaald) geld voor een pint achtergelaten, de pint hebben wij al in elk geval ... zijn broek ??? Nog hartelijk maar ook ernstig praten Geert is diaken en zijn partner is protestant... We delen onze visies en zijn samen toch blij om onze religieuze roots én beleving ! Na een broederlijk afscheid trekken we naar het pelgrimsbureau om onze oorkonde... Er us een Nederlands onthaalhuis, waar een kop koffie krijgen en weer andere stappers en fietsers uit de lage landen ontmoeten... ZE weten van onze komst en de trouw, veel nieuws loopt dus onderweg van pelgrim tot pelgrim. Eén grote familie. Dan de stad rond, eerst nog eens op het plein... We zoeken de weg naar Don Bosco, moeilijk per fiets, want plots na zoveel klimmen sta je voor een trap ... Terug naar af. Even na 16 uur komen we eraan, we zijn verwacht, een jonge confrater José toont ons de keurige kamer, we zetten onze fiets weg, want die hebben we niet nodig, op 10 minuten zitten we in volk stad. Vlug een douche en snel naar de kleine kapel in de kathedraal, op het appél bij Luca en Denise. De familie weet van onze komst, hartelijk Italiaans welkom. We spreken met de priester af voor ons "looft God in zijn heiligdom..." Nét voor het evangelie gaat de tweeling zingen - zo kondigt de voorganger aan. In mijn beste Engels vertel ik van deze bijzondere story op de camino. We zingen en danken... Denise is heel ontroerd, wij ook. Na de viering schuiven we mee aan bij de receptie met tapas. De ouders en familie nemen ons van harte op in de kring. Het hele gebeurd heeft beziens... Rond 8.30 uur nemen we afscheid, als van familie. Hoewel we ook nog moesten dineren met hen, maar het zou te laat worden. We drinken ergens nog er pint en eten een ensalada, nog wat babbels en weerzien van de Ierse meiden van eergisteren en om 21.30 slopen we Don Bosco binnen ... Moe en voldaan ons bedje in... God zij dank, wat werd er ons toch veel geschonken op deze Camino. Na een goede nacht (de Spanjaarden hebben wel kleine bedden) worden we hartelijk onthaald in kapel en eetplaats van deze kleine gemeenschap, net als in Oostende... Daarna maak ik de blog, intussen ronkt de GSM van de inkomende berichtjes... We voelen ons gedragen tot en met, door zovelen, vandaag zagen we zoveel gelukkige mensen ... Seffens naar stad om alles te regelen voor fiets en bagage ... Tot later.
