De eerste trainingsweek is volop aan de gang en verloopt goed. Alles is natuurlijk nog op een rustig tempo door de periode van het jaar, maar toch wordt er dagelijks een training op de planning gezet. Maandag begonnen om 6u met een zwemtraining (3200m) gevolgd door een korte looptraining van 45min in zone 1. Dinsdag stond er 1u45min fietsen op het programma en dankzij de goeie weersomstandigheden kon ik deze training afwerken op de baan. Woensdag opnieuw lopen (57min van zone 1 naar zone 2). Deze morgen opnieuw om 6u gaan zwemmen (3200m). Morgen nog lopen, zaterdag zwemmen en zondag fietsen (hopelijk ook mooi weer, maar t ziet er niet goed uit) en de eerste week zit er op.
In zone 1 lopen is echt traag. Vroeger liep ik altijd tot ik een uur getraind had en ik wou toch telkens rond de grens van de 13km geraken binnen dat uur. Nu vraagt het toch een aanpassing om plots op een tempo van 5min26 per kilometer te lopen. Maar eerst moeten we dus een goeie basis leggen om dan vanaf januari lichtjes aan de snelheid op te trekken.
In december leg ik nog een fietstest af om ook voor deze discipline te weten waar ik sta en de waarden te hebben om juist te trainen.
Op de bijgevoegde afbeelding zie je het verloop van mijn lactaattest op de loopband. Is dit een goede test geweest? Ikzelf kan er niet veel uitleg bij geven, want ik versta er zelf niet zoveel van. Maar naar het schijnt zou ik nog een stuk beter moeten kunnen. Dat klinkt natuurlijk goed in mijn oren
Ik ben er wel van overtuigd dat je eens zo'n test moet ondergaan om juist te kunnen trainen.
Gisteren ben ik naar Aalst gereden om er eens een lactaattest te doen onder begeleiding van Wim Van de Wielle.Wim helpt sinds dit jaar mee met Wim Dedoncker onder de "3coach.be"- naam. Met die waarden zou ik beter in mijn juiste zones kunnen trainen. Vanaf volgende week worden mijn schema's dan ook op die waarden gemaakt. De komende weken zal ik vooral moeten werken aan mijn basis om dan na een tijd toch aan mijn snelheid te werken. Wat heb ik nu uit die test geleerd? Ten eerste: lopen op een loopband is zeker niet hetzelfde als op de baan. Wim gaf het al aan bij het begin dat lopen op de loopband lastiger is dan op de baan. We zijn begonnen aan 10km/u. Ik moest die snelheid telkens 6 minuten aanhouden en daarna kreeg ik telkens een prikje. Alles ging redelijk vlot tot we aan 15km/u zaten. Vanaf dan begon het toch iets zwaarder te worden en het zweet begon letterlijk van mijn lichaam te stromen. De 6 minuten aan 16km/u kon ik ook nog uitlopen, maar toen ik op 17 km/u moest lopen begonnen mijn benen toch ferm tegen te pruttelen. Na 3min30 aan 17km/u ben ik moeten stoppen en op dat moment gaf mijn laatste prik een lactaat aan van 13.0! Verzuurd dus. Maar misschien nog niet helemaal tot het einde. Nu het was de eerste keer dat ik dit deed en de volgende test zal ik al meer weten hoe het in elkaar zit.
Vanaf maandag train ik dus niet meer op procenten, maar in de zones die ik als resultaat kreeg op de test. En in het begin is het echt traag lopen. We zullen wel zien wat het geeft. De zin is er en vanaf volgende week vliegen we er in.
Deze morgen om 9u organiseerde IVAC op de piste in Izegem opnieuw een uurloop. Bedoeling is waarschijnlijk voor iedereen duidelijk: zoveel mogelijk afstand afleggen in precies 1 uur tijd. Door de rustigere periode die ik momenteel achter de rug heb verwachtte ik er eigenlijk geen knalprestatie, maar toch wou ik er uithalen wat er inzat. Ik vond onmiddellijk een goed tempo en heb dit praktisch het volledige uur kunnen volhouden. Na 1u haalde ik een afstand van 15km265m. Alhoewel mijn Garmin 15km700m aangaf. Ik denk dat de echte juiste afstand daar ergens tussenin moet liggen doordat ik regelmatig gedubbelde atleten moest inhalen en daarvoor naar rechts moest uitwijken. Maar een verschil van 435m is toch net iets teveel, dus ik schat dat de echte juiste afstand ergens rond de 15km400m moet liggen. Nu, ik ga er mij niet teveel mee bezighouden en ik neem de afstand van 15km265m als resultaat. Hiervan kan ik zeggend dat ik daarmee zeer tevreden ben, maar ooit wil ik toch eens die grens van de 16km halen.
Winterslaap voorbij en steunzolen vormen aanpassing
Gisteren mocht ik mijn steunzolen afhalen die ik moet dragen om de pijn in mijn teen te doen wegnemen. Dat zorgt eigenlijk wel voor een grote aanpassing in het begin. Vroeger deed ik mijn schoenen aan en ik was weg. Nu moet ik telkens eerst de steunzolen verleggen telkens als ik van schoeisel veranderen. Heb ondertussen al mijn loopschoenen aangepast en gelukkig geraak ik er nog overal in. Nu maar nooit vergeten om mijn steunzolen in te leggen want ik heb al de originele zolen moeten verwijderen (maar dat zal ik wel onmiddellijk voelen zeker). Straks ga ik er voor de eerste keer echt mee lopen. Hopelijk zorgt de kleine verandering in mijn voetenstand niet voor andere blessures.
Ondertussen zijn we uit onze winterslaap aan het ontwaken en beginnen we terug een beetje in actie te komen. De zin is er, dus waarom zouden we nog veel langer wachten? Deze week heb ik reeds 2 keer gezwommen (5,9km); 1 keer gelopen (13,5km) en 1 keer gefietst (52km). Niks moet eigenlijk, dus is het nog een beetje genieten van een trage loop- of fiets- of zwemtraining.
Het wordt ook een beetje uitkijken naar de wedstrijdkalender voor volgend jaar zodat ik de wedstrijden kan uitkiezen waar ik graag zou deelnemen. Dit vraagt immers hier en daar een aanpassing op het werk en moet het best zo snel mogelijk in orde komen.
Zeker is alvast dat ikdit jaar enkel kwarttriatlons zal deelnemen. Vorig jaar heb ik me goed geamuseerd in de halve van Brasschaat, maar ik heb er niet specifiek kunnen, moeten en mogen naartoe trainen. Dit jaar zal ik dus met dat probleem niet moeten kampen. Gewoon trainen voor de kwartjes en dan in 2009 hoogstwaarschijnlijk wel terug halve en misschien daarna in 2010 een volledige? Wie zal het zeggen. We mogen nog niet te ver vooruit lopen.
En jullie, hoe staat het met jullie trainingen en doelen voor volgend jaar? reageer gerust op dit artikel of stuur me een mail (b.colpaert@telenet.be) want ik weet ook graag wat de anderen gaan uitsteken.
Vrijdag ben ik dus langsgeweest om de uitslag te krijgen over mijn pijnlijke voet (gewricht aan grote teen van rechtervoet). Ik had al aan vanalles gedacht, maar hetgeen ik te horen kreeg was toch wel het verste van mijn gedachten. Volgens de dokter heb ik te kapen met artrose in het gewricht en door daar altijd mee te sporten is daar een ontsteking op gekomen wat de pijn verklaart. Feit is wel dat ik dus blijvend met een verminderde beweeglijkheid zal zitten in deze teen. De oplossing volgens de dokter: steunzolen om te stappen in het dagelijks leven en om te sporten. Hierdoor zou de teen minder bewegen wat de ontsteking zou moeten wegnemen en bijgevolg ook de pijn. Als dit na 3 maanden nog niet verbeterd is zou hij toch verdere stappen willen ondernemen. Nu, het goeie van de zaak is dat ik gewoon mag blijven verder trainen (vanaf woensdag eigenlijk omdat ik dan mijn steunzolen ga hebben). We zullen wel zien wat er van komt, maar ik krijg alleszinds na enkele flauwe weken weer de zin om goed te beginnen trainen. Dus gaan we dat doen ook hé.
Maandagvoormiddag om 10u30 moest ik op bezoek bij Dr. Roussel voor een onderzoek van mijn voet. Ik sukkel namelijk al meer dan een jaar met een pijnlijke plek ter hoogte van mijn grote teen en na een voetbalmatch een week of 4 geleden is het er niet op verbeterd. Het is ook al aan een voetbalmatch te danken dat ik met de pijn zat en omdat het nu een rustige periode is voor triatleten dacht ik om er toch eens naar te laten kijken.Veel ben ik na de consultatie niet wijzer geworden. Volgende week dinsdag moet ik in de scanner en de vrijdag moet ik een foto laten nemen. Daarna zal ik weten wat er aan scheelt. Eén ding is volgens Dr. Roussel zeker en dat is dat er iets aan scheelt en hij deed een voorspelling: volgens hem zou het gaan om een barst die nooit de tijd heeft gehad om te genezen en daar zou nu een ontsteking op zitten. Rust zou dan hoogstwaarschijnlijk de beste remedie zijn, maar dat zint me eigenlijk niet echt. Vanaf november zouden we normaal terug opnieuw beginnen trainen. Hopelijk kan ik volgende week terugkomen met ander nieuws dan voorgeschreven rust. Ik kan alvast met grote zekerheid zeggen dat de voetbalsport volledig uit mijn agenda wordt geschrapt.
Gisterenavond heb ik een schokkend telefoontje gekregen met de spijtige mededeling dat de voorzitter van onze club in de namiddag overleden is. Hij zou gaan fietsen zijn in de streek van de Kluisberg en zou daar getroffen zijn aan een hartstilstand of hartaderbreuk (oorzaak nog niet zeker). Wat nu juist de precieze oorzaak zou zijn doet er eigenlijk niet toe. Luc is overleden en hoe het komt doet er dan eigenlijk helemaal niet meer toe. Voor onze club is dit een groot verlies. Luc kon om bepaalde redenen niet altijd aanwezig zijn op de vergadering, maar het werk dat hij achter de schermen leverde was van groot belang voor de club. Ik wens bij deze de familie en vrienden van Luc veel sterkte toe in deze moeilijke periode.
Lang geleden dat ik nog eens iets op mijn blog plaatste. Deze week ben ik terug rustig begonnen met wat sport te doen. Heb eigenlijk een maand behoorlijk kalm geweest en ik ben ook iemand die niet te lang mag stilzitten of de kilo's plakken er serieus aan. Vandaar dat ik deze week 2 keer gelopen heb, 1 keer gezwommen en deze namiddag ga ik nog rustig met Bert 2 uurkes fietsen.
Het lopen gaat redelijk behalve dan dat ik te kampen heb met een pijnlijke rechtervoet (overblijfsel van het voetballen). Het is toch al een groot jaar geleden dat ik eens een serieuze stamp op mijn voet kreeg en dat bleef altijd maar een pijnlijke plaats. Om te lopen gaf dit niet direct een probleem; enkel wanneer ik snel van schoenen moest wisselen kon dit wel eens zorgen voor een pijnscheut. Drie weken geleden heb ik nog eens meegedaan omdat onze ploeg met enkele gekwetsten zat en enkelen die moesten werken en natuurlijk kwam ik weer van het plein met pijn. Bijgevolg heb ik een afspraak gemaakt bij Dr. Roussel op maandag 29 oktober om dit eens wat nader te bekijken. Hopelijk kan hij mij geruststellen met te zeggen: Niet meer voetballen en alles zal wel beteren, maar iets in mijn doet me toch geloven dat er op die dag een groot jaar geleden een klein stukje bot losgekomen was. We zullen wel zien.
Op de afbeelding zie je het verloop van mijn duurloop van donderdag. Je ziet: niet snel, maar ik heb er wel van genoten.
Het is rustig in bloggen-land, dat is het enige wat ik erover kan zeggen. nu het seizoen ten einde is zit elke triatleet wel in een rustig periode en zijn we aan het genieten van andere dingen. Behalve dan de atleten die in volle voorbereiding zijn voor Hawai! Dat is het leuke aan het bloggen. Luc, Marino en Rutger posten regelmatig het verloop van hun trainingen en hun verblijf in Hawai en zo kunnen we perfect volgen wat ze daar allemaal beleven. Zaterdagavond ga ik samen met Bert, Rudy, Henk en Stijn naar de paëlla-avond van Joury Gokel waar we de hele nacht het verloop van de Ironman kunnen volgen op groot scherm. Zeer tof initiatief van Joury waar ik niet wil op ontbreken. Ik heb een zeer goed voorgevoel bij de prestaties van onze Belgen. Rutger en Marino staan scherp; dat is zeker. Maar van Luc verwacht ik ook veel. Op zijn blog komen zijn verslagjes zeer overtuigend over en het zit goed in de Luc zijn koppeke! Hopelijk krijgen we een Belgische overwinnaar, maar volgens mij vinden we er zonder pech 3 terug in de top-10. Ook naar de prestatie van Wout Moreel ben ik benieuwd. Wout kwalificeerde zich een tijdje geleden voor Hawai en is zonder twijfel bezig aan een erg sterk seizoen. Hopelijk wordt het ook voor hem een mooie afsluiter.
Na deze week zal ik zelf ook terug beginnen met mezelf te verzorgen. Iets meer beginnen trainen, dit jaar eens letten op de voeding, vroeg naar bed (???hmmm???). We zullen wel zien, maar deze week profiteer ik er nog wat van en begin ik mezelf opnieuw op te laden. Ik zal ook beginnen nadenken hoe ik mijn wedstrijdplanning zal indelen en wanneer de kalender voor 2008 bekend raakt zal ik dan ook zo snel mogelijk kijken waar ik allemaal zal starten.
Allé, geniet er nog allemaal van en tot de volgende.
Gisteren met totaal geen goeie voorbereiding heb ik deelgenomen aan de Izegemse Massaloop. Elk jaar gaat dit door op het einde van september en dit jaar konden we genieten van een aangename najaarszon. Ik heb de wedstrijd gelopen met mijn Garmin aan zodat ik perfect kon weten hoe snel ik gelopen heb en wat de precieze afstand nu was. In de afbeelding zie je het verloop van mijn wedstrijd. De totale afstand bedroeg 10,06km en mijn tijd was 37min53sec. Niet echt schitterend, maar ik ben toch behoorlijk tevreden aangezien het een wedstrijd zonder verwachting was.
Ik ben nu al sedert anderhalve maand in het bezit van mijn garmin forerunner 305 en ik heb eigenlijk nog geen enkele keer een printscreen van de informatie die hij me geeft op mijn blog geplaatst. Naar aanleiding van de massaloop hier in Izegem komende zondag ben ik vandaag nog eens met mijn papa gaan lopen. Het werd een sneller tempo dan ik gewoon ben op training, maar ik heb er ongetwijfeld deugd van gehad. Kijk maar eens naar de grafiek die ik krijg wanneer ik mijn horloge aan de pc koppel. Zondag doe ik he zeker ook aan zodat ik eventuele foefelaars na de wedstrijd (mensen die het gemiddelde vergeten met een korreltje zout te nemen => zijn er altijd van overtuigd dat de afstand perfect klopt) de waarheid onder hun neus kan duwen.
Het seizoen is ten einde en dus kunnen we voldoende tijd vrijmaken om eens wat meer aandacht aan andere dingen te besteden. Zo ben ik vandaag eens naar het zwembad geweest met Robbe. Tijdens het seizoen lukte dit niet altijd want meestal moest ik werken en als ik thuis was ging ik nogal vaak trainen (vooral dan de fietstrainingen die veel tijd namen). Vandaag alleen thuis dus was het ideaal om eens te kijken wat hij nog allemaal durfde in het water. In het begin was er duidelijk een beetje schrik en dat toonde al onmiddellijk hoe belangrijk het is om zoiets te onderhouden (net als onze conditie in feite). Maar na verloop van tijd kwam hij behoorlijk los en ging hij zelfs ten aanval tegen het andere geslacht door een watergevecht te houden. De keel werd alleszinds goed gespoeld en ik denk dat er vanavond nog wel enkele pamperkes volgeplast zullen worden. Volgende week probeer ik zeker terug te gaan.
Zopas op de radio het schokkende nieuws vernomen dat duatleet Benny Vansteelant deze morgen overleden is in het ziekenhuis van Roeselare. Schokkend; dat is het enige wat ik hier kan over zeggen. België verliest hier een groot atleet. Bij deze wil ik de familie veel sterkte toewensen.
Alle wedstrijden zitten er voor mij dit jaar op, dus kan ik eens een vlugge analyse maken van mijn seizoen en neerschrijven wat de plannen zijn voor volgend jaar.
2007 moest voor mij iets van een "terug opnieuw beginnen" jaar worden. Weer regelmatig trainen, regelmatig een wedstrijd en mij toch een heel stuk meer verzorgen dan wat ik de voorbije jaren al gedaan had. Optimaal was het toch nog niet dit jaar. Ik volgde mijn schema's zo goed als mogelijk, maar soms was het door het werk en/of de opvang voor mijn zoon niet altijd even gemakkelijk. Positief was wel dat ik eigenlijk bitter weinig trainingen heb geschrikkeld omdat ik geen zin had. Ook de goeie sfeer in de club en de afspraken om te trainen op het forum hadden hierbij een positieve invloed. Ik vind van mezelf dat de resultaten van mijn wedstrijden mogen gezien worden op enkele haperingen na. Over het zwemmen kan ik dit jaar alleen maar zeer tevreden zijn. Ik slaagde erin om tijdens iedere wedstrijd (behalve de 1/2e van Brasschaat) waar ik deelnam als eerste het water te verlaten. Soms met een mooie voorsprong, soms samen met een klein groepje, maar ik toonde wat ik kon in het water. Het fietsen was andere jaren steeds mijn minpunt en hier verloor ik telkens veel plaatsen. Zelfs tijdens het stayeren kon ik vroeger soms niet mee. Dit jaar was het anders. Dankzij de betere begeleiding tijdens het fietsen en het groter aantal kilometers die ik op mijn fiets gezeten heb, was mijn fietsen veel verbeterd (wel nog niet uitstekend wel te verstaan). Maar ze reden me er toch niet meer af en in Hamme slaagde ik er zelfs in om samen met Koen Veramme uit de greep van de andere te blijven en met ons twee konden we met een grote minuut voorsprong aan het lopen beginnen. Het lopen was dit jaar mijn grote minpunt. In mijn betere wedstrijden dit jaar haalde ik slechts 15km/u terwijl dit duidelijk te traag is in een kwart om vooraan mee te strijden voor de overwinning of ereplaatsen. In Izegem ging het zelfs compleet mis en haalde ik amper 13,5km/u.
Wat zijn nu mijn doelstellingen voor volgend jaar? Eerst en vooral blijf ik van die sigaretten af. Dat zal sowieso zonder extra training al tot betere prestaties leiden. Tijdens de wintermaanden zal ik stevig aan mijn lopen werken (natuurlijk zorgen dat ik niet uitgeblust in de cruciale maanden terechtkom). Ik zal mijn wedstrijden voor volgend jaar zorgvuldig uitkiezen en me eens iets meer mengen tijdens de SP's. Daarom zal het belangrijk zijn om mijn loopsnelheid bij te schaven. Izegem wordt sowieso opnieuw DE wedstrijd van het jaar alhoewel Kortrijk ook met een groot "!" zal aan gestipt worden aangezien het daar volgend jaar Belgisch Kamioenschap is.
Ik hoop alleszinds van hier op mijn blog regelmatig een mooi verslagje te kunnen neerzetten over een knappe prestatie.
Zondag vond dus de laatste triatlonwedstrijd -voor mij atlhans- van het seizoen plaats in het domein de sterre in St. Niklaas. Zeer mooie locatie, alleen moesten de toeschouwers 220 toegang betalen om het domein binnen te geraken om ons in actie te zien. De itc'ers waren sterk vertegenwoordigd met 3 ploegen van 5 atleten en daar was de organistaie alvast zeer tevreden mee want blijkbaar was één van onze sponsors (ALPRO) de hoofdsponsor van de wedstrijd, dus waren wij zeer welkom met onze blauwe alpro-outfit.
Gelukkig waren we vroeg vertrokken en hadden we nog ruim de tijd om eens het fietsparcours te verkennen, want met de aangekondigde stakingsacties van de seingevers bleek dit verstandig te zijn. Met dank hierbij aan Eric Coppé voor de deskundige kennis van het kaartlezen.
Wij vertrokken met onze ploeg in de voorlaatste wave om 14u40. Op papier moest dit de tweede beste wave zijn, dus dachten we van ons toch aan de nodige tegenstand te kunnen verwachten. Vooraf hadden we een duidelijke taktiek afgesproken hoe we het verloop van de wedstrijd gingen aanpakken. Philip en ik moesten op kop zwemmen en tijdens het fietsen zoveel mogelijk op kop rijden en dan konden we het lopen aan de jonge "rappe" gasten overlaten. Zo gezegd zijnde vertrokken wij om 14u40 stipt en we hielden onsaan de afspraak. Alles verliep vrij vlot en we kwamen bij de eersten uit het water. Het moet gezegd dat Thijs hier al bewees dat hij van plan was om alles te geven, want hij had een fantastische zwembeurt achter de rug. De wissel verliep ook zeer vlot en we vertrokken als eerste ploeg op de fiets. Hier kwam onze verkenning goed uit, want we wisten precies waar we naartoe moesten. Aanvankelijk gingen alles zeer goed en we draaiden mooi rond en ik keek af en ote eens achter mij en in de verste verte zag ik geen enkele andere ploeg. tjidens het einde van het fietsen werd duidelijk dat ik mijn beste pijlen verschoten had en dat Hannes, Pieter en Thijs er nog serieus fris uitzagen om aan het lopen te beginnen (gelukkig voor mij en ik denk dat Philipke ook blij was). Het afsluitende lopen heb ik dus van langs de kant meegemaakt en ik zag dat het goed was. Bij de aankomst riep de speaker dat we een nieuwe beste tijd gerealiseerd hadden. Euforie alom dus en wetende dat er nog 8 ploegen volgden, waren we al zeker van een top tien plaats.
Maar het werd nog beter, veel beter. Uiteindelijk werd het secondespel met de andere ploegen en strandden we op de meest ondankbare plaats: 4de. Op 30 seconden van de eerste en op een luttele 8 seconden van brons.
Al vlug sloeg de ontgoocheling over in tevredenheid en mochten we fier zijn op onze prestatie. Izegem had zich getoond en ik denk dat iedereen dat zal beamen.
Bijna een week! Zover reikt mijn rookstop op dit moment. Moeilijk is het wel, vooral dan na het eten en 's morgens en 's avonds en... heel de dag eigenlijk. De vele aanmoedigende berichtjes zitten echter in mijn hoofd en helpen me om er af te blijven. Ik ga er hier niet teveel over neertokkelen want het doet me er dan enkel meer aan denken, dus gaan we het weer iets meer over de sport hebben.
Morgen vindt de laatste triatlonwedstrijd (voor mij althans) van het seizoen plaats in St. Niklaas. Het gaat over een 1/8ste ploegentriatlon. Samen met Pieter, Thijs, Hannes en Philip zullen we proberen om het beste van onszelf te geven. Tijdens het zwemmen zal het de kunst zijn om alles mooi samen te houden wat niet evident zal zijn in open water met beperkt zicht. Misschien moeten we maar het voetje tik inschakelen om te voelen of iedereen nog mee is. In het fietsen zal er weinig tactiek aan te pas komen, maar zal het gewoon alles geven worden. Ikzelf ga zoveel mogelijk mijn deel van het werk doen aangezien ik mezelf dit jaar niet zie meelopen met die jonge gasten als Hannes,Pieter en Thijs. dat zijn gewoon gelijk raketten dat ze afschieten.
Het wordt ongetwijfeld alweer een leuke dag met hopelijk een sterk resultaat. Vandaag nog bericht gekregen dat we van wave veranderd zijn en we moeten het nu opnemen tegen de sterkere ploegen. Eens benieuwd wat we met onze ploeg zullen bereiken.
Het is zover!! Vandaag ben ik 26jaar en ik ben begonnen aan mijn zware opdracht! De eerste morgen valt redelijk mee, maar ik ga het ongetwijfeld nog lastig krijgen. De vele reacties die ik kreeg op mijn vorig berichtje zitten alleszinds in mijn kopke en ik zal er vaak aan denken op een moeilijk moment.
Zondag wordt ik 26 jaar en ik heb mezelf een zeer groot doel voor ogen gesteld om deze verjaardag nooit meer te vergeten. Ik zou het even goed voor mezelf kunnen houden, maar ik heb er zo mijn redenen voor om dit op mijn blog neer te schrijven. Zoals velen van de club wel weten ben ik nog steeds mijn slechte gewoonte om dagelijks mijn portie nicotine tot mij te nemen niet verleerd. Ik had eigenlijk in het begin van het seizoen al gehoopt het roken te kunnen laten, maar tot op vandaag is het mij nog niet gelukt. Ondanks vele aanmoedigingen van een heleboel mensen heb ik er eigenlijk ferm mijn voeten aan geveegd. Vandaar dat ik het via mijn blog wil verkondigen. Hoe meer mensen het weten, hoe meer ik me gedwongen zal voelen om in mijn opdracht te slagen. De resultaten van het voorbije jaar waren goed, maar kunnen nog beter. Met dezelfde training en zonder de sigaretten zal het sowieso al stukken beter gaan, maar sporters willen altijd maar meer. Maandag (27 augustus) moest ik op medische controle voor het werk en daar hebben ze mij onderworpen aan een test om mijn longvolume te berekenen. Het resultaat bedroeg 5,8l Voor een gemiddelde mens viel dit redelijk goed mee, maar voor een triatleet was dit eerder zwak (dit zijn de woorden van de dokteres) Op weg naar huis heb ik dan tegen mezelf gezegd dat dit niet verder kan. Op 2 september is het dus mijn verjaardag en ik heb besloten om nog te roken tot zaterdagavond en dan alles aan de kant te leggen.
Ik wil, moet en zal erin slagen. Verschillende pogingen liepen al na enkele uren fout, maar nu voel ik dat ik het echt wil. Ik zou zo graag eens concureren met de betere van de club en ook eens ergens meedingen voor de podiumplaatsen en alleen door te stoppen met roken zit er kans in op slagen.
Ik weet dat ik hier een heleboel mensen zeer tevreden mee zal stellen. Mijn familie die naar zoveel mogelijk wedstrijden komen kijken, mijn gezin, mijn vrienden die me zot verklaren,... Ik wil dat ze volgend jaar nog betere resultaten zullen zien en ik zal aan hen bewijzen dat ik het kan.
Ik weet dat er moeilijke momenten zullen zijn (vooral dan 's morgens en na het eten) maar ik zal op zo'n momenten mijn loopschoenen aantrekken, mijn fiets kuisen, mijn materiaal in orde brengen,... en dan zal ik wel beseffen waarom ik het laat.
Vandaag heb ik de uitslag van de tijdrit in Torhout ontvangen en ik deed het 28sec sneller dan vorig jaar (op 6,8km) en haalde een gemiddelde van 41,223km/u
