Gisterenavond heb ik een schokkend telefoontje gekregen met de spijtige mededeling dat de voorzitter van onze club in de namiddag overleden is. Hij zou gaan fietsen zijn in de streek van de Kluisberg en zou daar getroffen zijn aan een hartstilstand of hartaderbreuk (oorzaak nog niet zeker). Wat nu juist de precieze oorzaak zou zijn doet er eigenlijk niet toe. Luc is overleden en hoe het komt doet er dan eigenlijk helemaal niet meer toe. Voor onze club is dit een groot verlies. Luc kon om bepaalde redenen niet altijd aanwezig zijn op de vergadering, maar het werk dat hij achter de schermen leverde was van groot belang voor de club. Ik wens bij deze de familie en vrienden van Luc veel sterkte toe in deze moeilijke periode.
Lang geleden dat ik nog eens iets op mijn blog plaatste. Deze week ben ik terug rustig begonnen met wat sport te doen. Heb eigenlijk een maand behoorlijk kalm geweest en ik ben ook iemand die niet te lang mag stilzitten of de kilo's plakken er serieus aan. Vandaar dat ik deze week 2 keer gelopen heb, 1 keer gezwommen en deze namiddag ga ik nog rustig met Bert 2 uurkes fietsen.
Het lopen gaat redelijk behalve dan dat ik te kampen heb met een pijnlijke rechtervoet (overblijfsel van het voetballen). Het is toch al een groot jaar geleden dat ik eens een serieuze stamp op mijn voet kreeg en dat bleef altijd maar een pijnlijke plaats. Om te lopen gaf dit niet direct een probleem; enkel wanneer ik snel van schoenen moest wisselen kon dit wel eens zorgen voor een pijnscheut. Drie weken geleden heb ik nog eens meegedaan omdat onze ploeg met enkele gekwetsten zat en enkelen die moesten werken en natuurlijk kwam ik weer van het plein met pijn. Bijgevolg heb ik een afspraak gemaakt bij Dr. Roussel op maandag 29 oktober om dit eens wat nader te bekijken. Hopelijk kan hij mij geruststellen met te zeggen: Niet meer voetballen en alles zal wel beteren, maar iets in mijn doet me toch geloven dat er op die dag een groot jaar geleden een klein stukje bot losgekomen was. We zullen wel zien.
Op de afbeelding zie je het verloop van mijn duurloop van donderdag. Je ziet: niet snel, maar ik heb er wel van genoten.
Het is rustig in bloggen-land, dat is het enige wat ik erover kan zeggen. nu het seizoen ten einde is zit elke triatleet wel in een rustig periode en zijn we aan het genieten van andere dingen. Behalve dan de atleten die in volle voorbereiding zijn voor Hawai! Dat is het leuke aan het bloggen. Luc, Marino en Rutger posten regelmatig het verloop van hun trainingen en hun verblijf in Hawai en zo kunnen we perfect volgen wat ze daar allemaal beleven. Zaterdagavond ga ik samen met Bert, Rudy, Henk en Stijn naar de paëlla-avond van Joury Gokel waar we de hele nacht het verloop van de Ironman kunnen volgen op groot scherm. Zeer tof initiatief van Joury waar ik niet wil op ontbreken. Ik heb een zeer goed voorgevoel bij de prestaties van onze Belgen. Rutger en Marino staan scherp; dat is zeker. Maar van Luc verwacht ik ook veel. Op zijn blog komen zijn verslagjes zeer overtuigend over en het zit goed in de Luc zijn koppeke! Hopelijk krijgen we een Belgische overwinnaar, maar volgens mij vinden we er zonder pech 3 terug in de top-10. Ook naar de prestatie van Wout Moreel ben ik benieuwd. Wout kwalificeerde zich een tijdje geleden voor Hawai en is zonder twijfel bezig aan een erg sterk seizoen. Hopelijk wordt het ook voor hem een mooie afsluiter.
Na deze week zal ik zelf ook terug beginnen met mezelf te verzorgen. Iets meer beginnen trainen, dit jaar eens letten op de voeding, vroeg naar bed (???hmmm???). We zullen wel zien, maar deze week profiteer ik er nog wat van en begin ik mezelf opnieuw op te laden. Ik zal ook beginnen nadenken hoe ik mijn wedstrijdplanning zal indelen en wanneer de kalender voor 2008 bekend raakt zal ik dan ook zo snel mogelijk kijken waar ik allemaal zal starten.
Allé, geniet er nog allemaal van en tot de volgende.
Gisteren met totaal geen goeie voorbereiding heb ik deelgenomen aan de Izegemse Massaloop. Elk jaar gaat dit door op het einde van september en dit jaar konden we genieten van een aangename najaarszon. Ik heb de wedstrijd gelopen met mijn Garmin aan zodat ik perfect kon weten hoe snel ik gelopen heb en wat de precieze afstand nu was. In de afbeelding zie je het verloop van mijn wedstrijd. De totale afstand bedroeg 10,06km en mijn tijd was 37min53sec. Niet echt schitterend, maar ik ben toch behoorlijk tevreden aangezien het een wedstrijd zonder verwachting was.
Ik ben nu al sedert anderhalve maand in het bezit van mijn garmin forerunner 305 en ik heb eigenlijk nog geen enkele keer een printscreen van de informatie die hij me geeft op mijn blog geplaatst. Naar aanleiding van de massaloop hier in Izegem komende zondag ben ik vandaag nog eens met mijn papa gaan lopen. Het werd een sneller tempo dan ik gewoon ben op training, maar ik heb er ongetwijfeld deugd van gehad. Kijk maar eens naar de grafiek die ik krijg wanneer ik mijn horloge aan de pc koppel. Zondag doe ik he zeker ook aan zodat ik eventuele foefelaars na de wedstrijd (mensen die het gemiddelde vergeten met een korreltje zout te nemen => zijn er altijd van overtuigd dat de afstand perfect klopt) de waarheid onder hun neus kan duwen.
Het seizoen is ten einde en dus kunnen we voldoende tijd vrijmaken om eens wat meer aandacht aan andere dingen te besteden. Zo ben ik vandaag eens naar het zwembad geweest met Robbe. Tijdens het seizoen lukte dit niet altijd want meestal moest ik werken en als ik thuis was ging ik nogal vaak trainen (vooral dan de fietstrainingen die veel tijd namen). Vandaag alleen thuis dus was het ideaal om eens te kijken wat hij nog allemaal durfde in het water. In het begin was er duidelijk een beetje schrik en dat toonde al onmiddellijk hoe belangrijk het is om zoiets te onderhouden (net als onze conditie in feite). Maar na verloop van tijd kwam hij behoorlijk los en ging hij zelfs ten aanval tegen het andere geslacht door een watergevecht te houden. De keel werd alleszinds goed gespoeld en ik denk dat er vanavond nog wel enkele pamperkes volgeplast zullen worden. Volgende week probeer ik zeker terug te gaan.
Zopas op de radio het schokkende nieuws vernomen dat duatleet Benny Vansteelant deze morgen overleden is in het ziekenhuis van Roeselare. Schokkend; dat is het enige wat ik hier kan over zeggen. België verliest hier een groot atleet. Bij deze wil ik de familie veel sterkte toewensen.
Alle wedstrijden zitten er voor mij dit jaar op, dus kan ik eens een vlugge analyse maken van mijn seizoen en neerschrijven wat de plannen zijn voor volgend jaar.
2007 moest voor mij iets van een "terug opnieuw beginnen" jaar worden. Weer regelmatig trainen, regelmatig een wedstrijd en mij toch een heel stuk meer verzorgen dan wat ik de voorbije jaren al gedaan had. Optimaal was het toch nog niet dit jaar. Ik volgde mijn schema's zo goed als mogelijk, maar soms was het door het werk en/of de opvang voor mijn zoon niet altijd even gemakkelijk. Positief was wel dat ik eigenlijk bitter weinig trainingen heb geschrikkeld omdat ik geen zin had. Ook de goeie sfeer in de club en de afspraken om te trainen op het forum hadden hierbij een positieve invloed. Ik vind van mezelf dat de resultaten van mijn wedstrijden mogen gezien worden op enkele haperingen na. Over het zwemmen kan ik dit jaar alleen maar zeer tevreden zijn. Ik slaagde erin om tijdens iedere wedstrijd (behalve de 1/2e van Brasschaat) waar ik deelnam als eerste het water te verlaten. Soms met een mooie voorsprong, soms samen met een klein groepje, maar ik toonde wat ik kon in het water. Het fietsen was andere jaren steeds mijn minpunt en hier verloor ik telkens veel plaatsen. Zelfs tijdens het stayeren kon ik vroeger soms niet mee. Dit jaar was het anders. Dankzij de betere begeleiding tijdens het fietsen en het groter aantal kilometers die ik op mijn fiets gezeten heb, was mijn fietsen veel verbeterd (wel nog niet uitstekend wel te verstaan). Maar ze reden me er toch niet meer af en in Hamme slaagde ik er zelfs in om samen met Koen Veramme uit de greep van de andere te blijven en met ons twee konden we met een grote minuut voorsprong aan het lopen beginnen. Het lopen was dit jaar mijn grote minpunt. In mijn betere wedstrijden dit jaar haalde ik slechts 15km/u terwijl dit duidelijk te traag is in een kwart om vooraan mee te strijden voor de overwinning of ereplaatsen. In Izegem ging het zelfs compleet mis en haalde ik amper 13,5km/u.
Wat zijn nu mijn doelstellingen voor volgend jaar? Eerst en vooral blijf ik van die sigaretten af. Dat zal sowieso zonder extra training al tot betere prestaties leiden. Tijdens de wintermaanden zal ik stevig aan mijn lopen werken (natuurlijk zorgen dat ik niet uitgeblust in de cruciale maanden terechtkom). Ik zal mijn wedstrijden voor volgend jaar zorgvuldig uitkiezen en me eens iets meer mengen tijdens de SP's. Daarom zal het belangrijk zijn om mijn loopsnelheid bij te schaven. Izegem wordt sowieso opnieuw DE wedstrijd van het jaar alhoewel Kortrijk ook met een groot "!" zal aan gestipt worden aangezien het daar volgend jaar Belgisch Kamioenschap is.
Ik hoop alleszinds van hier op mijn blog regelmatig een mooi verslagje te kunnen neerzetten over een knappe prestatie.
Zondag vond dus de laatste triatlonwedstrijd -voor mij atlhans- van het seizoen plaats in het domein de sterre in St. Niklaas. Zeer mooie locatie, alleen moesten de toeschouwers 220 toegang betalen om het domein binnen te geraken om ons in actie te zien. De itc'ers waren sterk vertegenwoordigd met 3 ploegen van 5 atleten en daar was de organistaie alvast zeer tevreden mee want blijkbaar was één van onze sponsors (ALPRO) de hoofdsponsor van de wedstrijd, dus waren wij zeer welkom met onze blauwe alpro-outfit.
Gelukkig waren we vroeg vertrokken en hadden we nog ruim de tijd om eens het fietsparcours te verkennen, want met de aangekondigde stakingsacties van de seingevers bleek dit verstandig te zijn. Met dank hierbij aan Eric Coppé voor de deskundige kennis van het kaartlezen.
Wij vertrokken met onze ploeg in de voorlaatste wave om 14u40. Op papier moest dit de tweede beste wave zijn, dus dachten we van ons toch aan de nodige tegenstand te kunnen verwachten. Vooraf hadden we een duidelijke taktiek afgesproken hoe we het verloop van de wedstrijd gingen aanpakken. Philip en ik moesten op kop zwemmen en tijdens het fietsen zoveel mogelijk op kop rijden en dan konden we het lopen aan de jonge "rappe" gasten overlaten. Zo gezegd zijnde vertrokken wij om 14u40 stipt en we hielden onsaan de afspraak. Alles verliep vrij vlot en we kwamen bij de eersten uit het water. Het moet gezegd dat Thijs hier al bewees dat hij van plan was om alles te geven, want hij had een fantastische zwembeurt achter de rug. De wissel verliep ook zeer vlot en we vertrokken als eerste ploeg op de fiets. Hier kwam onze verkenning goed uit, want we wisten precies waar we naartoe moesten. Aanvankelijk gingen alles zeer goed en we draaiden mooi rond en ik keek af en ote eens achter mij en in de verste verte zag ik geen enkele andere ploeg. tjidens het einde van het fietsen werd duidelijk dat ik mijn beste pijlen verschoten had en dat Hannes, Pieter en Thijs er nog serieus fris uitzagen om aan het lopen te beginnen (gelukkig voor mij en ik denk dat Philipke ook blij was). Het afsluitende lopen heb ik dus van langs de kant meegemaakt en ik zag dat het goed was. Bij de aankomst riep de speaker dat we een nieuwe beste tijd gerealiseerd hadden. Euforie alom dus en wetende dat er nog 8 ploegen volgden, waren we al zeker van een top tien plaats.
Maar het werd nog beter, veel beter. Uiteindelijk werd het secondespel met de andere ploegen en strandden we op de meest ondankbare plaats: 4de. Op 30 seconden van de eerste en op een luttele 8 seconden van brons.
Al vlug sloeg de ontgoocheling over in tevredenheid en mochten we fier zijn op onze prestatie. Izegem had zich getoond en ik denk dat iedereen dat zal beamen.
Bijna een week! Zover reikt mijn rookstop op dit moment. Moeilijk is het wel, vooral dan na het eten en 's morgens en 's avonds en... heel de dag eigenlijk. De vele aanmoedigende berichtjes zitten echter in mijn hoofd en helpen me om er af te blijven. Ik ga er hier niet teveel over neertokkelen want het doet me er dan enkel meer aan denken, dus gaan we het weer iets meer over de sport hebben.
Morgen vindt de laatste triatlonwedstrijd (voor mij althans) van het seizoen plaats in St. Niklaas. Het gaat over een 1/8ste ploegentriatlon. Samen met Pieter, Thijs, Hannes en Philip zullen we proberen om het beste van onszelf te geven. Tijdens het zwemmen zal het de kunst zijn om alles mooi samen te houden wat niet evident zal zijn in open water met beperkt zicht. Misschien moeten we maar het voetje tik inschakelen om te voelen of iedereen nog mee is. In het fietsen zal er weinig tactiek aan te pas komen, maar zal het gewoon alles geven worden. Ikzelf ga zoveel mogelijk mijn deel van het werk doen aangezien ik mezelf dit jaar niet zie meelopen met die jonge gasten als Hannes,Pieter en Thijs. dat zijn gewoon gelijk raketten dat ze afschieten.
Het wordt ongetwijfeld alweer een leuke dag met hopelijk een sterk resultaat. Vandaag nog bericht gekregen dat we van wave veranderd zijn en we moeten het nu opnemen tegen de sterkere ploegen. Eens benieuwd wat we met onze ploeg zullen bereiken.
Het is zover!! Vandaag ben ik 26jaar en ik ben begonnen aan mijn zware opdracht! De eerste morgen valt redelijk mee, maar ik ga het ongetwijfeld nog lastig krijgen. De vele reacties die ik kreeg op mijn vorig berichtje zitten alleszinds in mijn kopke en ik zal er vaak aan denken op een moeilijk moment.
Zondag wordt ik 26 jaar en ik heb mezelf een zeer groot doel voor ogen gesteld om deze verjaardag nooit meer te vergeten. Ik zou het even goed voor mezelf kunnen houden, maar ik heb er zo mijn redenen voor om dit op mijn blog neer te schrijven. Zoals velen van de club wel weten ben ik nog steeds mijn slechte gewoonte om dagelijks mijn portie nicotine tot mij te nemen niet verleerd. Ik had eigenlijk in het begin van het seizoen al gehoopt het roken te kunnen laten, maar tot op vandaag is het mij nog niet gelukt. Ondanks vele aanmoedigingen van een heleboel mensen heb ik er eigenlijk ferm mijn voeten aan geveegd. Vandaar dat ik het via mijn blog wil verkondigen. Hoe meer mensen het weten, hoe meer ik me gedwongen zal voelen om in mijn opdracht te slagen. De resultaten van het voorbije jaar waren goed, maar kunnen nog beter. Met dezelfde training en zonder de sigaretten zal het sowieso al stukken beter gaan, maar sporters willen altijd maar meer. Maandag (27 augustus) moest ik op medische controle voor het werk en daar hebben ze mij onderworpen aan een test om mijn longvolume te berekenen. Het resultaat bedroeg 5,8l Voor een gemiddelde mens viel dit redelijk goed mee, maar voor een triatleet was dit eerder zwak (dit zijn de woorden van de dokteres) Op weg naar huis heb ik dan tegen mezelf gezegd dat dit niet verder kan. Op 2 september is het dus mijn verjaardag en ik heb besloten om nog te roken tot zaterdagavond en dan alles aan de kant te leggen.
Ik wil, moet en zal erin slagen. Verschillende pogingen liepen al na enkele uren fout, maar nu voel ik dat ik het echt wil. Ik zou zo graag eens concureren met de betere van de club en ook eens ergens meedingen voor de podiumplaatsen en alleen door te stoppen met roken zit er kans in op slagen.
Ik weet dat ik hier een heleboel mensen zeer tevreden mee zal stellen. Mijn familie die naar zoveel mogelijk wedstrijden komen kijken, mijn gezin, mijn vrienden die me zot verklaren,... Ik wil dat ze volgend jaar nog betere resultaten zullen zien en ik zal aan hen bewijzen dat ik het kan.
Ik weet dat er moeilijke momenten zullen zijn (vooral dan 's morgens en na het eten) maar ik zal op zo'n momenten mijn loopschoenen aantrekken, mijn fiets kuisen, mijn materiaal in orde brengen,... en dan zal ik wel beseffen waarom ik het laat.
Vandaag heb ik de uitslag van de tijdrit in Torhout ontvangen en ik deed het 28sec sneller dan vorig jaar (op 6,8km) en haalde een gemiddelde van 41,223km/u
Vandaag hebben we met 16 atleten van de club deelgenomen aan een recreatieve tijdrit in Torhout. Bedoeling was om één ronde alleen tegen de klok te fietsen en daarna met ploegjes dit zelfde parcours 3 maal te herhalen. Voor ons is dit een hele andere wedstrijd dan een triatlon. Net zoals vorig jaar konden we daar heel wat atleten opmerken met serieuze tijdritmachienes. Wij kwamen daar toe met ons gewone koersfietske met een opzetstuurke, dus sprongen we daar zeker niet in het oog. Vorig jaar nam ik daar ook deel, maar toen was mijn niveau tijdens het fietsen nog een stuk lager. Dit jaar zou ik dus aan mijn tijden zien of er vooruitgang was op individiueel gebied. Bij gebrek aan de uitslag van vorig jaar kan ik niet juist zeggen hoeveel ik nu juist sneller was, maar ik eindigde op een 9e plaats. Onze ploeg werd gevormd door Thijs Vanhee, Lowie Dewitte, Jens Deloof en mezelf. Het was een zeer jonge ploeg en we vertrokken zonder al te hoge verwachtingen. Thijs zei nog voor we starten: het enige wat niet mag is dat we laatste zouden zijn. We vertrokken in de eerste ronde niet vollen bak en dat is maar goed geweest ook. Alle 3 de rondes hebben we volgens mij aan een redelijk constant tempo gefietst. Dat Thijs een ferm stukske kon fietsen dat wisten we al en hij stelde ons dan ook niet teleur. Jens is nog maar aan zijn eerste jaar triatlon bezig, maar hij heeft vandaag zichzelf overtroffen. Ik denk dat hij serieus over zijn toeren is gegaan, maar er was zeker geen haar op zijn hoofd die er aan dacht om ons te laten gaan (en dat wilden we ook niet). Hij deed zoals allemaal zijn dele van het kopwerk en mag zeker en vast fier zijn op zijn prestatie. Van Lowie hadden we ook al gans het seizoen zijn kunnen bewondert en hij kwam dan ook nooit in de problemen en trok in de laatste rechte lijn zelfs nog eens al zijn registers open. In plaats van laatste werden we 3e in de ploegentijdrit en volgens Lowie zijn kilometerteller deden we de 3 rondes aan een gemiddelde van 40,8km/u.
De correcte resultaten zal ik morgen neerschrijven als ik de uitslag heb.
Ik heb me alvast kostelijk geamuseerd vandaag en de ITC'ers hebben daar getoond dat ze zeker hun mannetje kunnen staan in het fietsen. (Onze eerste ploeg heeft trouwens de ploegentijdrit gewonnen met Pieter Vanhee, Hannes Cool, Bram Deruyck en Tom Kerckhof)
De ontgoocheling van de zwakke prestatie tijdens de kwarttriatlon van Izegem is enkele dagen later toch al wat in volume afgenomen. Ik zit nog steeds voor mezelf een uitleg te zoeken waar het nu precies verkeerd is gegaan? Er zijn waarschijnlijk zoveel redenen op te geven, maar nadien is het altijd gemakkelijk praten. Te snel gezwommen, te lang alleen moeten fietsen, te snel willen alleen fietsen, teveel zenuwen, te weinig gelopen in de voorbereiding,.... Dit zijn allemaal mogelijkheden maar zeker zullen we het nooit weten. Maar geen nood: uit gemaakte fouten kan je veel leren! Dat is ook wat ik zal doen tijdens de wintermaanden . Ik zal me zeker niet opblazen zodat ik moe de winter uitkom, maar ik zal er zeker voor zorgen dat ik niet stilval. Ik weet dat mijn levensstijl van de laatste jaren me zeker geen windeieren heeft gelegd en eigenlijk moet ik tevreden zijn met wat ik dit seizoen heb kunnen presteren. Daarom geloof ik erin dat het volgend seizoen nog een stuk beter zal gaan. Het bloggen zal misschien wat afnemen doordat er minder nieuws zal te vertellen zijn, maar het triatlonseizoen bevindt zich nu eenmaal tijdens de warmere maanden. Niettegenstaande zal ik wel hier en daar eens een loopwedstrijd meedoen en dan laat ik ook zeker het resultaat weten.
Vandaag vond dus de 1/4e triatlon in eigen stad (izegem) plaats. Aan stress vandaag geen gebrek en ik wou er echt eens goed invliegen, maar de afloop was minder succesvol.
Nochtans ging het zwemmen uitstekend. Ik kwam als eerste uit het water met meer dan een minuut voorsprong op Dennis Devriendt en Koen Veramme, dus het zag er op dat moment nog allemaal goed uit. De eerste ronde van het fietsen stond ik er dan wel alleen voor, maar ik wist dat er mij al snel iemand zou bijhalen. Devriendt en Veramme haalden me net voor het einde van de eerste ronde in en met z'n drieën probeerden we zo goed als mogelijk vooruit te blijven. Ik voelde toen al dat de benen maar slapjes waren. Ik probeerde wel mee rond te draaien, maar af en toe moest ik wel eens passen ook. Ook Devriendt had er blijkbaar niet veel zin in, want ik ben er zeker van dat hij onder zijn niveau reed. Enkel Koen deed wat we eigenlijk alledrie moesten gedaan hebben, maar dan nog gingen we volgens mij de aansluiting van de achtervolgende groep niet kunnen vermijden hebben. Een groep van een 14-tal atleten haalden ons in met hardrijder Jan Peiren op kop. Ook Pieter, Hannes en Philip zaten in deze groep, dus de kansen om eerste ITC'er te worden waren al meteen naar de knoppen. Met 17 kwamen we dus samen de wissel in en voor het publiek was dit wel verwennerij na de 5 vorige edities die Fred Vanlierde won. Van in de eerste loopmeters voelde ik dat er niks meer in mijn benen zat. Een oorzaak kan ik er niet voor geven, maar het was wel een echte off-day. Iedereen snelde weg van mij en ik wist dat er zeker nog enkele atleten uit de achtergrond zouden komen. Stijn Vanhevele begeleidde me tijdens het lopen (waarvoor velen dank trouwens) en ik zag op zijn kilometerteller: 13km/u en versnellen was uit den boze. Ik durf eerlijk zeggen dat ik veel goesting gehad heb om huiswaarts te lopen of om een stukje te wandelen, maar ik kon toch op mij tanden bijten en de 11km volledig uitlopen (joggen). Ik finishte uiteindelijk als 18e en dat is toch een stuk beneden mijn gehoopte top 10 plaats.
Ik weet waar mijn zwakke punt ligt en ik ben er rotsvast van overtuigd dat ik me volgend jaar wil revancheren en dat ik er tijdens de winter serieus zal aan werken!! Meer lopen, nog enkele kilootjes te veel kwijt,....
Desondanks eindigden we met 5 itc'ers in de top 20, dus zijn we toch mooi in beeld geweest.
Het is een tijdje geleden dat ik nog iets liet weten op mijn blog, maar dit komt door een weekje verlof aan de Belgische kust. We hebben er deugd van gehad en ondanks we niet echt het zomerweer gehad hebben waar we op rekenden, hebben we er toch ferm van genoten. Zalig toch om 's morgens te kunnen uitslapen en tijd op overschot hebben om uw trainingen te doen. Het was een rustige week want we moesten toeleven naar de triatlon van Izegem die morgen op het programma staat.
Of het morgen een succesrijke dag wordt valt af te wachten. Zoals elke jaar ben ik één brok zenuwen voor de start van onze triatlon. Na een jaar van goed trainen en mooie prestaties (niet alleen voor mezelf, maar in het algemeen van al de leden van onze club) zou dit de kers op de taart moeten worden.
Voor mezelf wil ik de lat nooit te hoog leggen, maar dit jaar heb ik eens in mijn binnenste gezegd dat ik er dit jaar klaar voor ben en dat het niet verkeerd kan gaan. Ik ben eens benieuwd wat deze nieuwe strategie zal opleveren. Ik wil ook zeker niet te veel hoogmoed naar boven halen, maar ik moet leren in mezelf geloven.
Van het zwemmen weet ik dat het goed zit. Elke wedstrijd die ik dit seizoen deed kwam ik als eerste of bij de kopgroep uit het water, dus zou dit morgen zeker ook zo moeten zijn. Hopelijk kan ik eens een goeie wissel neerzetten dat ik onmiddellijk aansluiting kan vinden bij de kop. We zullen morgen met 300 atleten zijn en er zitten toch enkele zeer goeie namen tussen dus hoop ik op een kopgroepje van een 5-tal. Het fietsen is dit jaar enorm veel verbeterd en dit vooral dankzij de vele kilometers en de goeie begeleiding van onze trainers. Het was het eerste jaar dat er in clubverband zo goed gefietst werd en volgend jaar moeten we daar zeker een vervolg aan breien. Het lopen kan nog stukken beter! Ik loop elke wedstrijd wel boven de 15km/u, maar om voorin mee te strijden voor de podiumplaatsen is dit toch zeker 1km/u te traag. Daarvan kan ik nu al zeggen dat ik daar de komende winter serieus zal aan werken.
Wat het resulaat morgen ook mag zijn, ik kan alvast het volgende besluiten over mijn seizoen dit jaar: IK BEN BLIJ DAT IK HET WEER GRAAG DOE! IK BEN BLIJ MET DE GOEIE RESULATEN VAN DIT JAAR! EN BOVENAL: IK GA ER ALLES AAN DOEN OM VOLGEND JAAR MEE TE STRIJDEN VOOR DIE PODIUMPLAATSEN!
Dat het morgen een mooie triatlondag mag worden voor onze club want er zijn een heleboel mensen die voor en/of achter de schermen er veel tijd en energie ingestoken hebben en hopelijk mag hun ijver beloond worden.
Gisteren heb ik dus deelgenomen aan de recreatieve triatlon van Berlare. Bijna elk jaar voor Izegem neem ik hier aan deel omdat dit toch telkens nog eens een goeie training en waardemeter blijkt voor de wedstrijd van het jaar in Izegem. 1200m zwemmen, 37km fietsen en 9km lopen moesten we vervolmaken op de eerste echte warme zomerdag. Er waren 220 atleten ingeschreven, maar blijkbaar waren er toch een aantal die afgeschrikt werden door de warmte. In tegenstelling tot andere jaren, werd er bij de start niet teveel getreuzeld aan de start en konden we redelijk stipt van start gaan. 50m van de start van het zwemmen moesten we een flauwe bocht naar rechts nemen rond een boei, dus was de boodschap: sprinten tot aan de boei om in een goeie positie te liggen. Ik draaide in eerste stelling aan de boei, maar vlak naast mij zag ik de one and only Hannes Cool. Na de boei werd er in een rechte lijn gezwommen tot aan het einde van onze zwemproef. Ik wist dat ik op kop lag en wilde deze traditiegetrouw niet meer afstaan, maar ik voelde ook dat er iemand in mijn voeten lag, want af en toe voelde ik een tikje tegen mijn tenen. Uiteindelijk bleken we met 2 de wissel in te duiken (mezelf en lokale held Wouter Monchy). Ik wilde in Berlare eens iets proberen met mijn schoenen en ik heb er eigenlijk meer nadeel dan voordeel van ondervonden met als gevolg dat ik nooit meer tot bij Wouter geraakt ben op de fiets en dat ik de eerste ronde volledig alleen heb moeten fietsen. In de tweede ronde kreeg ik het gezelschap van een tweetal (niemand minder dan mijn twee ploegmaats Hannes Cool en Pieter Vanhee). We probeerden zo goed als mogelijk rond te draaien, maar we kregen er maar 20 seconden af van de achterstand die we hadden op de koploper. Achter ons kwam er niemand meer opdagen, dus vertrok Pieter als tweede, ik als derde en Hannes als vierde aan de loopproef. Warm was het wel, zeer warm en aanvankelijk ging het zeer goed. Pieter haalde zelfs de koploper in en ik deed op mijn beurt hetzelfde, dus liepen wij op dat moment als eerste en tweede. Maar mooie liedjes duren niet lang, dus ook gisteren niet. Enkele sterke lopers uit een achtervolgend groepje haalden mij toch nog bij en dus strandde ik op een 6e (maar achteraf gezien wel tevreden) plaats. Ik had eigenlijk echt gehoopt dat Pieter met de overwinning naar huis zou komen, want ik heb hem toch wel willen helpen op de fiets om zo dicht mogelijk bij de koploper te komen, maar in de laatste 500m werd hij nog voorbijgelopen door de uiteindelijke winnaar Wout Moreel. Jammer, maar toch schitterend 2e. Thijs werd zelfs nog knap 5e met een prachtige prestatie tijdens het lopen. Chapeau!!! Hannes werd knap 8ste (en dat in een seizoen waarin hij geteisterd is door kwetsuren).
Uiteindelijk finishten er 4 atleten van onze club bij de eerste 8 en dat mag toch een zeer knappe prestatie genoemd worden!!!!
Vandaag moest ik werken en eventjes naast de kwestie, maar met het warme weer werd het een topdag met zo maar eventjes 2350 bezoekers!!
Ik ben er nu eventjes tussenuit naar zeer voor een week!!!
Zaterdag aanstaande vind mijn laatste voorbereiding voor de triatlon van Izegem plaats in Berlare. Het is nu al de 4e keer dat ik daar deelneem en het blijkt telkens een goeie laatste test voor Izegem te zijn en daarna kunnen we de trainingen ietwat doen minderen. Deze week wordt er niet echt toegeleefd naar Berlare. Tenzij vrijdag een 20-tal minuten lopen moet ik deze week elke dag blijven verder trainen. Maandag had ik een mindere dag en hoewel er twee keer zwemmen op het schema stond heb ik een dagje gerust. Ik sukkel een beetje met een verkoudheid, maar deze komt halfweg de voormiddag goed los, dus kunnen we in de namiddag wel trainen. Gisteren een intervaltraining gehad en ik heb eens mijn uurwerk enkel en alleen gebruikt om mijn hartslag te volgen en niet naar de tijd te kijken. Het warme weer; het alleen lopen; mijn verkoudheid deden mij waarschijnlijk geen scherpe tijden lopen, maar ik had vandaag geen last van mijn benen en dat gaf een goed gevoel. Vandaag ben ik gaan fietsen (lees rustig fietsen) met drie Ironmans (Philip, Johan en Bertje) en met het aangename weer maakten we er een aangename tocht van. Vanavond nog eens zwemmen en morgen nog eens fietsen en dan kunnen we ons klaar achten om het Donkmeer te betreden. Ik heb al eens naar de deelnemerslijst gekeken en denk dat ik mezelf -zonder pech- wel ergens weet te situeren in de einduitslag, maar ik ga het voor mezelf houden
Verslagje van de wedstrijd volgt zondag.
Aan allen die nog serieus bezig zijn: BLIJVEN GAAN!
Aan allen die aan het rusten zijn van geleverde inspanningen: GENIET ERVAN!
