Op reis in Zuid Amerika . Reisverslag van drie wereldreizigers .
19-01-2023
Cartagena.
Grootste havenstad van Zuid-Amerika. Onze volgende miljoenenstad. Cartahena, het mag op z'n Gents uitgesproken, heeft natuurlijk zijn naam ontleend aan de Spaanse stad, hé Miguel.
Een stad met vele gezichten. Het ommuurde koloniale gedeelte is werelderfgoed.
De moderne stad grossiert weer in flatgebouwen.
Kleurrijke fruitverkoopsters, toeristen overal.
Voor het eerst horen we ook veel Europese talen.
Onze wijk waar we verblijven, Getsemani, is nu een hippe trendy buurt, ooit, niet zo lang geleden, een drugsbuurt die totaal verloederd was.
Één boottochtje vandaag op de zonnigste dag van onze reis. Met de fietstaxi naar de boot. En dan op weg naar een archipel van piepkleine eilandjes. Wij bezochten Isla de Tintipán. Colombianen poseren graag, leuk voor ons (en jullie). Één eilandje is het dichtstbevolkte ter wereld (je ziet alleen maar daken, zelfs geen boom). En elke goede boottocht eindigt toch met het laatste stuk zelf door zee te gaan, zeker in de Golf van Morrosquillo. Zonsondergang met karakter, dachten we.
Een dagje aan zee. Zon, plus dertig graden, sfeer, en kei-luide muziek van overal. Zo hoort het in Colombia, dus. Eten is hier ook een feest, van ontbijt over een almuerzo tot avondmaal. Het ontbijt is meestal een eitje, een lekkere arepa, fijne kaas en fruit. De almuerzo of lunch staat steeds klaar. De abuela (grootmoe) heeft steeds een heerlijke soep klaar en daarna het hoofdgerecht met kip, varken of rund als keuze. En daarbij heerlijke rijst, gebakken banaan en sla. Het avondmaal zie je op de foto's. De zalmforel op allerlei manieren bereid is hier mijn topgerecht.
Na 32 dagen met veel oefenen was het vandaag de koninginnenrit in de Tour van Colombia. Een busritje van 12 uur. Eerst een bergketen, vijf uur op het tempo van de meest overladen trucker, tot je er toch nog voorbij raakt. Daarna door een vlakker stuk, een tweevaksbaan heen en weer, snelheden tot 110 kilometer, en natuurlijk ook nog inhalen. Maar vooraan de bus was er een Christus met krans vol doornen en de tekst: Jesús En Vos Confío, dus zijn we aangekomen. En met de fietstaxi tot de juiste plek.
Tweede passage in deze grootstad. Vertrokken met mooi weer in Guatapé, (foto 2 toont wat je als eerste ziet op je terras) en dan terug naar Medellín. "Den botanikken hof" was, na een stevig onweer, de eerste plek waar je in deze stad nu eens rust kon vinden. En natuurlijk fauna en flora.
U kon deze steen gisteren reeds bemerken tijdens onze boottocht, vandaag volgde de beklimming. Een rots van 200 meter, 675 trappen omhoog, 679 om af te dalen. De trap is in de rots bevestigd, langs de buitenkant ga je omhoog, daarachter verscholen is de trap om af te dalen. Vanaf de top zie je het volledige kunstmatige meer met schattige eilandjes. De moeite om het klimmetje te doen.
Het volgende Colom-BUS-je bracht ons kronkelend en schokkend naar een kunstmatig meer. De pittoreske huizen van dit stadje zijn meestal voorzien van Zócalo's (vierkante reliëfs op de muren). Een rustig boottochtje was de planning, luide muziek en gillende dames bij het optreden van Dani García werden ons deel.
Onze volgende dagvullende uitstap kwam er al aan. Santa Fe is een nationaal monument vanwege de bewonderenswaardige en prachtige architectuur uit het koloniale tijdperk en dus ook uit het netwerk van erfgoedsteden van dit land. Het heeft zeven kerken en huizen uit de 16de, 17de en 18de eeuw.
De tweede grootste stad van Colombia staat ook op ons programma. We vertrokken in Jardín voor een heerlijke bergrit van amper 140 km en kwamen ruim 4 uur later in Medegín (zo spreken ze het hier uit) aan. We zagen dus onderweg de menselijke verkeerslichten weer om het verkeer beurtelings door de vele werken te loodsen. In deze stad hebben ze een heuse metrolijn, en die bracht ons reeds bij de beelden van Botero. Verder de zondagse activiteiten hier met spel en dans.
Aangekondigd als een verplaatsing van 213 km zou de bergrit van vandaag van het krieken van de dag tot valavond in beslag nemen. Een busverbinding met koffiestop, een wegomleiding, wegenwerken XXXL, verkeerschaos, slechte staat van de wegen waren de ingrediënten van de mooie maar moeilijke verplaatsing. Zo kwamen we ook laat aan in de Tuin van Colombia. Het dorp met de meeste terrasjes van het land.
Manizales, op 2160 meter hoogte, is een stad met veel gezichten.
Neem alleen maar al de beeldende kunst van Rodrigo Arenas Betancourt of Luis Guillermo Vallejo Vargas. Het is ook een stad om even te ontvluchten wegens de overheersende drukte. Een park net buiten de stad brengt dan rust. Steile wegen brengen bussen soms in een bepaalde positie, zelfs met 14 "miss-verstanden" aan boord. En 's avonds loeiharde muziek op het Bolivarplein.
Het park Recinto del Pensamiento bracht dus rust ver van het getoeter, gebrom en huilende, brullende bussen of overdreven luide muziek. Honderdtwintig colibrisoorten en bloemen voor een hele ruiker. De natuur van Colombia in Andesgebied. Top.
De volgende indrukwekkende bergrit door het Andesgebied bracht ons 42 kilometer verder. Deze keer gingen we eens met een kabelbaan van de terminal naar het hotel. Een anderhalf uur durende parade liep door onze straat. Groot feest dus. Viva la 66 Feria de Manizales, la mejor Feria de América. Jong en ouder dansten, zongen, swingden of liepen voor onze deur. Zelfs miss Venezuela, holá. Oh ja, het feest is ter ere van miss koffieboon.
We reisden door naar een grote winkelstad. Een uurtje rijden, een busje waar je zelf je muziekje op een soort vliegtuigschermpje kan kiezen. Een lust voor het oor. Op de Plaza Bolívar zie je zelfs de Simon zonder kleding. Speciale kerk met unieke zoldering. Gezelligheid op Simons pleintje, voor jong en oud. Schaken op bijna elke hoek, wie wint, ontvangt pesos. We logeren tegenover een grote kliniek, zo heb je de zekerheid van een "voor-spoed-IG" jaar, toch.
Nieuwjaarsdag. Kwart na zeven in de ochtend werden we al met een schoentrekker in een pick-up (Willy) gewrongen. Normaal biedt zo'n 4x4 plaats aan 5 passagiers. Men verdubbelde dit aantal en de eerste opdracht van 23 was aan boord blijven gedurende 20 minuten. Toch de moeite om vol te houden, te zien aan de foto's. Een natuurpark met bergbeklimmen, speciale palmbomen en veel beestjes. De eerste colibri wou zelf even poseren. De wandeling van 12 km, zodat onze stappenteller na exact drie weken 350.000 aangeeft. En je wil niet weten hoeveel hoogtemeters daar tussen zitten!
