Op reis in Zuid Amerika . Reisverslag van drie wereldreizigers .
22-01-2023
Santa Marta.
Aangekomen bij mijn tweede voornaam. Cartagena - Santa Marta is 225 km, of 5 uur bus. Ook aan zee gelegen, weer mooie zonsondergang, daar drinken we een pintje op (anderhalve liter bier, 1 euro). Tamales is het gerecht in een blad, gestoomde rijst met vlees en groenten. Foto 6, 7 en 8 is één almuerzo, een lunch. Drank (kersensap), soep (vissoep) en hoofdgerecht (vis, rijst, gebakken banaan, bruine bonen, sla) samen net geen 4 euro. Verder nog wat culinaire genoegens.
Wie op het internet zoekt wat de topbelevenissen van Colombia zijn, krijgt steevast deze stad op nummer één in de toptien. Het koloniale verleden, de historische gebouwen, de vele standbeelden, het grootste verdedigingsfort van Zuid-Amerika, de huizenhoge muurschilderingen, de moderne stad en haven, het kleurrijke avondleven en de ontelbare straatartiesten: helemaal niet makkelijk om uit een veelvoud aan foto's de juiste te kiezen. In elk geval kan de Michael op een Belgisch uurwerk de tijd in het oog houden (laatste foto).
Één echte vulkaan bezocht vandaag, een moddervulkaan van ongeveer 1500 diepte. 50 heelkundige krachten werken vanaf nu volop aan onze lichamelijke gezondheid en verwijderen elke negatieve energie, als die al aanwezig was. Zelfs een sympathieke Antwerpse televisiemaker ging ons voor tijdens zijn reisprogramma in Colombia, we zullen dus vanaf nu in een "waas verder reizen". Drie nieuwe mensen...
Grootste havenstad van Zuid-Amerika. Onze volgende miljoenenstad. Cartahena, het mag op z'n Gents uitgesproken, heeft natuurlijk zijn naam ontleend aan de Spaanse stad, hé Miguel.
Een stad met vele gezichten. Het ommuurde koloniale gedeelte is werelderfgoed.
De moderne stad grossiert weer in flatgebouwen.
Kleurrijke fruitverkoopsters, toeristen overal.
Voor het eerst horen we ook veel Europese talen.
Onze wijk waar we verblijven, Getsemani, is nu een hippe trendy buurt, ooit, niet zo lang geleden, een drugsbuurt die totaal verloederd was.
Één boottochtje vandaag op de zonnigste dag van onze reis. Met de fietstaxi naar de boot. En dan op weg naar een archipel van piepkleine eilandjes. Wij bezochten Isla de Tintipán. Colombianen poseren graag, leuk voor ons (en jullie). Één eilandje is het dichtstbevolkte ter wereld (je ziet alleen maar daken, zelfs geen boom). En elke goede boottocht eindigt toch met het laatste stuk zelf door zee te gaan, zeker in de Golf van Morrosquillo. Zonsondergang met karakter, dachten we.
Een dagje aan zee. Zon, plus dertig graden, sfeer, en kei-luide muziek van overal. Zo hoort het in Colombia, dus. Eten is hier ook een feest, van ontbijt over een almuerzo tot avondmaal. Het ontbijt is meestal een eitje, een lekkere arepa, fijne kaas en fruit. De almuerzo of lunch staat steeds klaar. De abuela (grootmoe) heeft steeds een heerlijke soep klaar en daarna het hoofdgerecht met kip, varken of rund als keuze. En daarbij heerlijke rijst, gebakken banaan en sla. Het avondmaal zie je op de foto's. De zalmforel op allerlei manieren bereid is hier mijn topgerecht.
