Het is niet alleen dat, maar probeer je niet te fel voor anderen te zorgen ?
Misschien probeer ik te fel voor andere te zorgen. Ik heb daarover nagedacht en ik vind het ook een beetje mijn taak. Ik en Taki hebben de verantwoordelijkheid voor die mensen/kinderen op ons genomen en we schulden hen dus de zorg die ze nodig hebben. Misschien gaat het hiet over de woorden 'nodig hebben' voor jou. Misschien veronderstel ik veel te snel dat ze het nodig hebben maar ik denk dat ik er toch problemen bij zou hebben om juist te weten waar de zorg moet beginnen en eindigen. Het is nu eenmaal in mijn aard. En misschien is het te fel - maar hoe verander ik het?
Wie zegt dat die andere willen dat er voor hun gezorgd wordt ?
Ik vermoed dat als ze voor hun eigen wou zorgen zouden ze het doen. Zo zou ik toch reageren. Ik zou dood gelukkig zijn als bv Kristen van 23 jaar haar meer zoals een verantwoordelijke volwassenen wou gedragen. Ik geef haar ook genoeg kansen om het te doen. Toch neemt ze geen initiatief. Het zal ook wel waar zijn dat ze niet in haar eigen geloven en dat ze een knak heeft gekregen doordat ze vorig jaar gebuist was en dat ze voor een tijd veel weed rookten. We proberen haar toch veel positieve erkenning te geven voor de dingen die haar wel lukt... ja, het heeft geen zin dat ik daarover doordrammen. Toch, voor een 15-jarige uit Zuid-Afrika die daar heel zware feiten heeft meegemaakt die zijn eigen niet kan stoppen om te stelen, moeten we toch voor zorgen? Ik denk niet dat hij (Lucky) alleen hier uit zal geraken. En voor de 2 kleintjes moet er ook voor gezorgd worden. Misschien bedoel je meer loslaten? Ik ben er ook voorstaander van. Ik zal mijn eigen eens nauw bekijken om te zien of ik het ook echt toepas.
Hoe vaak zorg je oprecht voor jezelf ?
Ik schrijf bijna ieder dag aan mijn boek. Ik heb een droom om gepubliceerde schrijfster te zijn en ik werk er ieder dag heel hard aan. Ik ga ieder week naar Brussel naar een schrijversclub. Ik lees veel als ik de kans krijg en ik ga op zoek gaan naar een ander job waar ik mijn schrijven kan inpassen. Af en toe spreek ik iets af met vriendinnen. Ik denk dat ik toch voor mijn eigen ook zorg. Of niet?
Je zegt dat je weet wat actief luisteren is, doch er is een heel groot verschil tussen weten, en het toepassen ... En wat weet je er echt van ?
Ik zei dat ik in theorie wist wat actief luisteren was, maar dat ik het waarschijnlijk niet toepast. Dit is een punt waar ik nu aan zal moet gaan werken.
Ik stel je voor dat je de opdracht die ik je gaf toch eens doet en dat je me volgende keer weet te zeggen wat actief luisteren is.
De WIEWAHOEWA opdracht?
Het is goed dat je de goede bedoelingen van anderen ziet, zolang je die blijft zien, is en blijft er hoop.
We kunnen een nieuwe afspraak maken, maar dan moet je me eerst een aantal dingen laten weten:
Hoe is het met je agressie naar anderen toe, want dat was je insteek waarom je in de eerste keer bij mij gekomen bent. Hier hoor ik niets meer van.
Ik dacht dat het van mijn dagboek duidelijk was dat ik (tot nu toe) mijn uitbarstingen onder controle had. Ik zeg rap wat er op mijn hart ligt op een kalm maar rechtuite manier en het wordt, tot nu toe, aanvaart. Soms vang ik mijn eigen terug dat ik dingen binnen begin op te stapelen en dan zorg ik zo snel mogelijk (of probeer ik enerzins) het met de persoon uit te spreken. Ik ben heel fier op mijn eigen en hoop dat ik het kan volhouden. Daarom dat ik een nieuwe afspraak wou maken. Ik wil niet dat dit ooit weer verdwijnt. Ik vind mijn eigen veel fijner zoals ik nu ben. Gisterenavond ben ik boos geworden op Kristen. Het was kort, het was luidt, het was rap gedaan en er werd niets gezegd om haar te kwetsen. Toch geloof ik niet dat ze mij gehoort heeft. Dus was het niet effectief. Maar gewoon praten lukt bij haar ook niet momenteel. Ze moet dingen zelf gaan beseffen in haar leven en totdat ze daarvoor klaar is kan niemand haar forceren. Het blijft heel frustrerend om haar bezig te zien. Maar iedere twintiger gaat door een periode van zelf twijfel en Kristen zit er nu in. We moeten gewoon positief blijven. Ik zie geen ander oplossing.
Verder op dit voorgaande punt... Zijn je doelstellingen heden verandert ? Wat zou je willen bereiken met de volgende sessies ?
Ik wil zeker zijn van mijn eigen dat de persoon die ik de laatste weken ben geweest, ook blijft. Ik wil niet terugkeren naar dat gat van schuldgevoelens, onmacht en zelf haat.
Hoe vaak doe je de oefening van de good-room ? Hier mis ik een beetje van in je dagboek, ervaringen, geuren, kleuren...
Ik probeer zo 'n 2 keer per week de good-room te doen maar eerlijk, de laatste keren lukt hetr mij niet zo goed om alles in de hier en nu achter te laten. Het helpt natuurlijk als het stil is in huis (ik twijfel of ik al zo ver ben om het op de bus of trein te doen). Ik zal het ook blijven doen. Het maakt dan ook een groot verschil als ik daaruit komt en ik voel mij rustig en kalm. Het was de laatste 2 keren niet gebeurt. Ik weet niet wat ik fout doen.
Zijn er nog vragen, aarzel dan niet om me terug te mailen of telefonisch contact met me op te nemen.
13/10: Dingen lopen thuis nog zeker niet ideaal en het zal nog een lange weg zijn eerdat we daar zijn maar ik voel mijn eigen sterk genoeg om het aan te kunnen. Ik weet dat ik Juliet (en hopelijk ook Lucky) zal kunnen begeleiden/steunen tot op een plaats waar hun huidige problemen in het verleden zijn. En als er nieuwe problemen opdijken, zullen we die ook kunnen aanpakken. Ik en Taki staan nu ook meer op een lijn, we zijn nog niet helemaal daar maar we proberen allebei en dit maakt ons ook sterker. Ik wist het, Taki wist het, maar we waren het voor een lang tijd vergeten. We zijn zo in deze negatieve spiraal opgevangen geweest dat we bijna geen daglicht meer konden zien. Maar pak de kinderen positief aan, moedig ze aan en prijs hen heel veel (al moet je soms heel hard kijken om iets positiefs te zien) en ze zijn ander mensen. Ze zullen terugvallen, Juliet is gisteren weer eventjes teruggevallen, maar ze komen daar weer ook uit. Ze voelen zich beter en geloven meer in hun eigen en dit is toch wat we allemaal willen. Mijn nieuwe motto: Positief zijn.
