Ongerust geslapen, maar zonder overvallen te worden. Vroeg opgestaan en het Western Australian Museum van Geraldton bezocht. Hoewel een aanrader volgens de reisgidsen, bleek dit niet echt interessant: opgezette Australische fauna en resten van schipbreuken. Ook een film gezien over de eerste blanken (Hollandse vloot: Batavia) die door schipbreuk de Australische kust bereikten. Vlug doorgereden naar Northhampton waar een aantal heritage buildings de moeite waard zouden zijn. Deze stop viel nogal tegen: lastige vliegjes, verzengende hitte en de oude gebouwen waren tja, oude gebouwen. En aangezien de plaatselijke pub uitzonderlijk gesloten was op dat moment op naar Kalbarri en bijhorend NP. Onderweg gestopt bijPort Gregory waar niet veel te zien was behalve het curieuze roze meer (pink lake), de roze kleur is afkomstig van bèta-caroteen. In Kalbarri hebben we eerst een slaapplaatsje gezocht, voor 2 nachten deze keer. Leuke en goed geprijsde motelkamer gevonden. Eerst boodschappen doen en dan de eerste verkenning van Kalbarri NP: de coastal cliffs. Een hele reeks stops langs de kust, makkelijk bereikbaar met de auto. Al dat natuurschoon maake onze dag dubbel en dik goed! Op elke stop een ander verbluffend zicht op de zee en de kliffen. Echt prachtig! Om al dit moois vast te leggen op foto ging Christophe zo ver door de knieën dat zijn broek ervan scheurde J lol J Hopelijk heeft die vernielde broek toch mooie plaatjes opgeleverd! Daar twijfel ik zelfs niet aan want het uitzicht was telkens fantastisch. Hier zou je uren kunnen staren naar het zeewater dat tegen de rotsen klotst en naar de zachte aarde-kleuren van de kliffen. We spotten ook enkele kangoeroes tussen het groen op het vasteland. We zagen de zon zakken in de zee en waren zeer tevreden over deze dag. Opnieuw een restaurantje opgezocht, ik at pasta met scampi en Christophe verorberde een krab, het ontleden duurde drie kwartier, het opeten 5 minuten J. Maar zeker en vast: heel lekker!
Vanuit Cervantes onze tocht noordwaarts verdergezet. Volgende stop: Dongara-PortDenison. Eerst naar het visitor-centre een wandelbrochure opgepikt en gestopt bij het telecentre om de eerste keer onze webblog aan te vullen. Het wandelen was allerminst vanzelfsprekend, moedig begonnen we aan de Irwin River Nature Trail (slechts? 4,6 km). We wisten al gauw dat we onze beschermende hoed tegen de vliegen moesten opzetten (zie fotos), althans als we Christophe nog ooit sane terug naar België willen krijgen. Hoewel die hoed de vliegen kropen er zelfs nog onder bij Christophe, wat tijdens het wandelen tot heel wat gemor leidde, maar hij zette toch flink door J. En dat was wel de moeite, want ondanks de hitte, de vliegen en de muggen konden we genieten van een prachtig landschap. De rivier, de vogels, de kleuren van de oeverstruiken echt fantastisch mooi ! Toch blij toen we terug bij de auto aankwamen : airco ipv de hitte en vliegvrij ! Onderweg naar Geraldton wouden we nog stoppen bij Greenough maar Greenough was gesloten ♪ en de sleutel was gebroken ♪ Dan maar naar Geraldton verdergereden waar we een slaapplaatsje zochten. Eerst een kamer van 157 AUD genomen maar dat vonden we dan toch te duur en na die kamer te hebben geannuleerd een kamer van 80 AUD gevonden in een ietwat louche uitziend motel, de concierge waarschuwde ons dat we ZEKER de deuren moesten op slot houden Benieuwd of we dit overleven. Als avondmaal op restaurant een zeeschotel gegeten met een lekker flesje witte wijn. Terug naar ons louche motel, hopelijk tot morgen!
Eerste keer lang uitgeslapen. Rond 12u vertrokken richting Cervantes. Vandaag was het echt warm, nog steeds een beetje wind maar wel een warme wind nu. We zagen voor het eerst kangoeroes, spijtig genoeg wel dood, langs de weg. Om 14.30u daar aangekomen en eerst een slaapplaats gezocht. Opnieuw (net zoals gisteren) een cottage gevonden, zo kunnen we zelf eten klaarmaken (besparing!) en hebben we veel ruimte. De prijs valt goed mee (100 AUD), zoveel hebben we ook betaald voor ons piepklein hotelkamertje in Perth! Valiezen binnen sleuren en boodschappen doen. Rond 16u aangekomen in het Nambung NP: hier moet je zijn om de beroemde Pinnacles te zien. Dit is een landschap vol geërodeerde rotspunten. Een soort vreemd aandoend woestijnlandschap. Met je auto maak je een loop doorheen deze prachtige natuurcreatie. Minpuntje : als je uit de auto stapt zit je gezicht na enkele seconden vol met vliegen, dus staat iedereen (en vooral Christophe J) als gek met zn armen te zwaaien om de vliegen weg te jagen. In onze lonely planet-gids stond dat het park vooral mooi is bij zonsopgang en ondergang. Daarom maakten we nog twee extra rondjes door het park en inderdaad de kleuren en schaduwen maakten dit schouwspel bij zonsondergang (tussen 18u en 18.30u) nog mooier. De terugweg van het park naar Cervantes was ook zaaaalig mooi: een ondergaande zon, prachtige natuur en enkele kangoeroes wipten de baan over. Ons avondmaal J is weer spaghetti, nu carbonara. Alweer een prachtige dag in Australië! Yeah, mate! No worries!
Voor de liefhebbers: het weer blijft hetzelfde: zeer zonnig maar redelijk stevige frisse wind. Op plaatsen waar de wind niet kan komen is het behoorlijk warm. Eerste stop vandaag: Yanchep NP. Park met een meer, veel eendjes en allerlei vogels. Dit park is echter vooral gekend voor een aantal koalas en een specifieke kangoeroesoort. De koalas hebben we gezien (schattige beestjes), de kangoeroes echter komen pas s morgens of s avonds ofte als de temperatuur draagbaar is, te voorschijn. Ook een leuk wandelingetje gemaakt in het woodland. Onze tocht in noordelijke richting verdergezet: kleine tussenstop in Guilderton waar de MooreRiver uitmondt in de zee. Einddoel vandaag is Lancelin. Hier konden we kite-surfers bewonderen. Als avondmaal een lekkere zelfgemaakte spaghetti bolognèse.
De bedrust was van korte duur. In de voormiddag pikten we onze huurauto op. Een mooie, grote, nog maar 1 keer (1039 Km) gebruikte Toyota Camry (voor de dames: een lichtgrijze auto J). Op deze eerste dag staat het verkennen van Perth op het programma. Dankzij de GPS waren we snel in het centrum. We maakten een wandelingetje langsheen de voornaamste bezienswaardigheden (zie fotos). Het was redelijk druk in de stad. We wandelden naar KingsPark, een heel mooi aangelegd park met bloemen en planten uit verschillende West-Australische regios. Ondanks het duidelijk aanwezig toeristisch karakter (visitor center, wc-blokken, mooi aangelegde wandelpaadjes) toch een heerlijk park om in rond te kuieren. Het was mooi weer maar met een redelijk frisse wind. Na een namiddag wandelen, aten we nog een pizza (geen alcohol, we waren immers het BYO-systeem uit het oog verloren d.i. bring-your-own: in restaurants zonder alcoholvergunning moet je zelf je alcohol meebrengen als je er wil). Het was een aangename eerste dag, morgen begint onze trip naar het noorden.
Vandaag begint onze vakantie echt. Deze morgen rond 8u opgestaan en de laatste taken afgewerkt. Rond half elf afscheid genomen van Rastatje en vertrokken richting Eke. Als laatste middagmaal een lekkere Blue Pearl pitta! Mmmm. Op de luchthaven aangekomen om half 3 en ons gestort in de fijne wereld van vliegtuigen, piloten en hostessen, inchecken, paspoorten, (ver)dwalen in luchthaventerminals en niet te vergeten: security controls. De hoofdactiviteit in deze wereld is wachten afgewisseld met aanschuiven en wachten. De eerste vlucht (Brussel-Frankfurt) was een dolle rit: opstijgen, eten en landen, dit alles binnen de 40 minuten. Conclusie: Frankfurt is niet ver! J Na de lange vlucht overseas in Singapore overgestapt op de vlucht naar Perth (met vertraging). Enkele uurtjes later konden we eindelijk onze eerste stappen op Australische bodem zetten, recht naar de taxi die ons naar het hotel bracht. De nachtelijke self-service check-in bleek niet te werken daar stonden we dan midden in de nacht met ons valiezen voor een gesloten deur! Maar zoals ze hier zeggen no worries: er was een emergency-knop voorzien waarmee we de nachtwaker uit zijn slaap wakker maakten en alsnog het hotel binnenraakten. Een bed! Eindelijk!
Na herhaaldelijke aansporingen heeft Christophe eindelijk tijd gemaakt om een webblog op te starten! Zo kunnen jullie onze avonturen in het verre Australië op de voet volgen. Voorwaarde is natuurlijk dat wij tijd en moed vinden om regelmatig verslagen en foto's te posten; dat valt nog af te wachten... De te verwachten reacties van collega's (Waarom zitten zij in Australië en ik hier op bureau?), vrienden (Ze zijn zich daar aan het amuseren!) en familie (Oef, ze leven nog!) indachtig, zullen wij ons best doen om veel van ons te laten horen.
