Deze ochtend zoals 10tallen anderetoeristen naar het strand getrokken om te kijken naar een groep wilde dolfijnen die hier elke morgen langskomt om gevoederd te worden (net zoals de pelikanen zeker niet voldoende om te overleven zodat ze wild blijven). Dat zijn echt lieve en sociale dieren! Ze speelden met elkaar en interageerden in zekere mate met de toeristen. We mochten ze echter niet aanraken om zeker geen virussen op ze over te zetten. Ook dit was op en top een toeristisch gebeuren maar wel een mogelijkheid om de dolfijnen eens van heel dichtbij te kunnen bekijken. Na de dolfijnen zijn we onmiddellijk uit Monkey Mia vertrokken. Eerst hadden we gedacht tot in Carnarvon te rijden maar aangezien daar niet zoveel te beleven valt, zijn we onmiddellijk doorgereden naar CoralBay. 150 km achter een vrachtwagen gereden die een huis vervoerde. Onmogelijk om voorbij te steken (oversized load, had bijna anderhalf rijvak nodig en zwenkte af en toe uit) maar hij reed gelukkig nog redelijk snel: 100 km/u terwijl de maxsnelheid 110 is. Onderweg enkele dieren gezien: emoes, runderen, geiten, roofvogels en een soort reiger(?). Dicht bij CoralBay zagen we ook enkele pinnacle-achtige rotsen opduiken in het landschap. Zo brachten we het grootste deel van de dag in de auto door. Het voordeel is dat we nu 2 dagen op ons gemak in CoralBay kunnen vertoeven. Hier kunnen we snorkelen en wildlife-spotting boottochten maken, benieuwd wat dat zal geven!
PS We kunnen onze blog niet zo regelmatig updaten als gehoopt aangezien in de meeste stadjes wel internet is maar geen mogelijkheid om een usb-stick aan te sluiten. Jullie zullen dus allicht af en toe een paar dagen extra moeten wachten op nieuws maar we doen zeker en vast ons best om telkens de internetlocaties op te zoeken om te kunnen bloggen.
Deze morgen vroeg opgestaan voor een grappige toeristische bezienswaardigheid: het voederen van de pelikanen. Elke morgen om kwart voor 9 komt iemand uit het dorp met een emmertje vis naar het strand. Daar komen enkele pelikanen op af. Deze morgen waren het er 4, volgens de voedster zijn het er gemiddeld 10 en 1 keer waren het er 40. De pelikanen krijgen maar een klein beetje vis zodat ze niet van het voederen afhankelijk worden. De aanwezige kindjes kregen een visje dat ze in de lucht moesten gooien zodat de pelikanen het konden oppikken. Echt toeristisch maar wel leuk. Daarna stond een lange autorit op het programma: van Kalbarri naar Monkey Mia (+- 450 km). Enkele korte stops onderweg: 1. de uitkijkpunten Hawks Head en Ross Graham in het Kalbarri NP: mooi maar niet anders dan de vorige canyons; 2. Hamelin Pool: marien reservaat bekend om de stromatolieten, dit zijn eeuwenoude steenachtige formaties van micro-organismen aan de kust, deze fossielen zijn allicht zeer interessant voor geologen en biologen, voor ons leken dit gewoon rotsen J. De aankomst in Monkey Mia was niet fantastisch, er is hier alleen een resort waar we van tevoren een kamer geboekt hadden maar hoewel het er veelbelovend uitzag, valt het wat tegen. Het lijkt hier niet superproper en de kamer is klein en zonder airco. Gelukkig hoeven we hier niet lang te blijven, morgenochtend gaan we kijken naar het voederen van de dolfijnen en daarna zetten we onze tocht verder. s Avonds nog een wandelingetje gemaakt langs het strand, in het ondiepe water zwommen roggen en aan het einde van de steiger zwom een grote zeeschildpad. Een leuke afsluiter van een vermoeiende dag.
Rugzak gepakt voor de 8km lange loop-wandeling van het Kalbarri NP (brochures raden minimum 3 liter water pp aan). De rit erheen was een avontuur op zich: het startpunt kon je alleen bereiken via een bumpy zandweg: rijden op zand, t is eens iets anders, met het nodige slippen en beetje slieren door de bochten, Christophe was in zijn nopjes! Eerst halve kilometer stappen tot het fameuze Natures Window (zie fotos), zicht door een rots op de diep ingesneden Murchison River. Dan konden we beginnen aan de 4 tot 6 uur durende wandeling rond een bocht van deze rivier (The Loop). Na een half uur stappen en over rotsen klauteren, hebben we toch maar besloten om terug te keren (net zoals de andere aanwezige toeristen). Het was gewoon veel te warm, vermoedelijk rond de 40 graden, nergens schaduw en na dat half uur waren we al door de helft van onze watervoorraad, verder doorgaan zou gewoon te gevaarlijk zijn in dit weer. Het landschap hier was wel mooi en wijds maar niet overdonderend. Het was na onze klimpartij en achter de bocht van de rivier ook niet veranderd waardoor we het niet zo erg vonden om terug te keren. Met de auto terug de zandweg op naar een ander lookout-point: Z Bend. Opnieuw halve kilometer stappen naar de lookout. Ook hier zicht op de Murchison River: dit zicht was veel mooier dan bij the Loop. De kleuren waren donkerder en meer gevarieerd. Daarna terug naar ons motel voor het middageten. Gezien onze vervroegde terugkeer hadden we nog tijd voor een extraatje. Christophe koos de Rainbow Jungle een must see volgens het plaatselijke foldertje. Hier kweken ze allerlei soorten papegaaien, parkieten en cockatoos, te bewonderen in afgeschermde kooien. Maar er was ook een walk-through kooi waar papegaaien van allerlei pluimage J vrij rondvlogen. Daar was Christophe voor gekomen, ik echter was al snel weer buiten J (Die vogels scheren rakelings langs je hoofd! Niets voor mij J) s Avonds de plaatselijke fusion keuken uitgeprobeerd. Steak met scampi. Geen waw-effect, gewoon lekker. Maar dineren met zicht op zee dit is vakantie!!!
Ongerust geslapen, maar zonder overvallen te worden. Vroeg opgestaan en het Western Australian Museum van Geraldton bezocht. Hoewel een aanrader volgens de reisgidsen, bleek dit niet echt interessant: opgezette Australische fauna en resten van schipbreuken. Ook een film gezien over de eerste blanken (Hollandse vloot: Batavia) die door schipbreuk de Australische kust bereikten. Vlug doorgereden naar Northhampton waar een aantal heritage buildings de moeite waard zouden zijn. Deze stop viel nogal tegen: lastige vliegjes, verzengende hitte en de oude gebouwen waren tja, oude gebouwen. En aangezien de plaatselijke pub uitzonderlijk gesloten was op dat moment op naar Kalbarri en bijhorend NP. Onderweg gestopt bijPort Gregory waar niet veel te zien was behalve het curieuze roze meer (pink lake), de roze kleur is afkomstig van bèta-caroteen. In Kalbarri hebben we eerst een slaapplaatsje gezocht, voor 2 nachten deze keer. Leuke en goed geprijsde motelkamer gevonden. Eerst boodschappen doen en dan de eerste verkenning van Kalbarri NP: de coastal cliffs. Een hele reeks stops langs de kust, makkelijk bereikbaar met de auto. Al dat natuurschoon maake onze dag dubbel en dik goed! Op elke stop een ander verbluffend zicht op de zee en de kliffen. Echt prachtig! Om al dit moois vast te leggen op foto ging Christophe zo ver door de knieën dat zijn broek ervan scheurde J lol J Hopelijk heeft die vernielde broek toch mooie plaatjes opgeleverd! Daar twijfel ik zelfs niet aan want het uitzicht was telkens fantastisch. Hier zou je uren kunnen staren naar het zeewater dat tegen de rotsen klotst en naar de zachte aarde-kleuren van de kliffen. We spotten ook enkele kangoeroes tussen het groen op het vasteland. We zagen de zon zakken in de zee en waren zeer tevreden over deze dag. Opnieuw een restaurantje opgezocht, ik at pasta met scampi en Christophe verorberde een krab, het ontleden duurde drie kwartier, het opeten 5 minuten J. Maar zeker en vast: heel lekker!
Vanuit Cervantes onze tocht noordwaarts verdergezet. Volgende stop: Dongara-PortDenison. Eerst naar het visitor-centre een wandelbrochure opgepikt en gestopt bij het telecentre om de eerste keer onze webblog aan te vullen. Het wandelen was allerminst vanzelfsprekend, moedig begonnen we aan de Irwin River Nature Trail (slechts? 4,6 km). We wisten al gauw dat we onze beschermende hoed tegen de vliegen moesten opzetten (zie fotos), althans als we Christophe nog ooit sane terug naar België willen krijgen. Hoewel die hoed de vliegen kropen er zelfs nog onder bij Christophe, wat tijdens het wandelen tot heel wat gemor leidde, maar hij zette toch flink door J. En dat was wel de moeite, want ondanks de hitte, de vliegen en de muggen konden we genieten van een prachtig landschap. De rivier, de vogels, de kleuren van de oeverstruiken echt fantastisch mooi ! Toch blij toen we terug bij de auto aankwamen : airco ipv de hitte en vliegvrij ! Onderweg naar Geraldton wouden we nog stoppen bij Greenough maar Greenough was gesloten ♪ en de sleutel was gebroken ♪ Dan maar naar Geraldton verdergereden waar we een slaapplaatsje zochten. Eerst een kamer van 157 AUD genomen maar dat vonden we dan toch te duur en na die kamer te hebben geannuleerd een kamer van 80 AUD gevonden in een ietwat louche uitziend motel, de concierge waarschuwde ons dat we ZEKER de deuren moesten op slot houden Benieuwd of we dit overleven. Als avondmaal op restaurant een zeeschotel gegeten met een lekker flesje witte wijn. Terug naar ons louche motel, hopelijk tot morgen!
Eerste keer lang uitgeslapen. Rond 12u vertrokken richting Cervantes. Vandaag was het echt warm, nog steeds een beetje wind maar wel een warme wind nu. We zagen voor het eerst kangoeroes, spijtig genoeg wel dood, langs de weg. Om 14.30u daar aangekomen en eerst een slaapplaats gezocht. Opnieuw (net zoals gisteren) een cottage gevonden, zo kunnen we zelf eten klaarmaken (besparing!) en hebben we veel ruimte. De prijs valt goed mee (100 AUD), zoveel hebben we ook betaald voor ons piepklein hotelkamertje in Perth! Valiezen binnen sleuren en boodschappen doen. Rond 16u aangekomen in het Nambung NP: hier moet je zijn om de beroemde Pinnacles te zien. Dit is een landschap vol geërodeerde rotspunten. Een soort vreemd aandoend woestijnlandschap. Met je auto maak je een loop doorheen deze prachtige natuurcreatie. Minpuntje : als je uit de auto stapt zit je gezicht na enkele seconden vol met vliegen, dus staat iedereen (en vooral Christophe J) als gek met zn armen te zwaaien om de vliegen weg te jagen. In onze lonely planet-gids stond dat het park vooral mooi is bij zonsopgang en ondergang. Daarom maakten we nog twee extra rondjes door het park en inderdaad de kleuren en schaduwen maakten dit schouwspel bij zonsondergang (tussen 18u en 18.30u) nog mooier. De terugweg van het park naar Cervantes was ook zaaaalig mooi: een ondergaande zon, prachtige natuur en enkele kangoeroes wipten de baan over. Ons avondmaal J is weer spaghetti, nu carbonara. Alweer een prachtige dag in Australië! Yeah, mate! No worries!
Voor de liefhebbers: het weer blijft hetzelfde: zeer zonnig maar redelijk stevige frisse wind. Op plaatsen waar de wind niet kan komen is het behoorlijk warm. Eerste stop vandaag: Yanchep NP. Park met een meer, veel eendjes en allerlei vogels. Dit park is echter vooral gekend voor een aantal koalas en een specifieke kangoeroesoort. De koalas hebben we gezien (schattige beestjes), de kangoeroes echter komen pas s morgens of s avonds ofte als de temperatuur draagbaar is, te voorschijn. Ook een leuk wandelingetje gemaakt in het woodland. Onze tocht in noordelijke richting verdergezet: kleine tussenstop in Guilderton waar de MooreRiver uitmondt in de zee. Einddoel vandaag is Lancelin. Hier konden we kite-surfers bewonderen. Als avondmaal een lekkere zelfgemaakte spaghetti bolognèse.
De bedrust was van korte duur. In de voormiddag pikten we onze huurauto op. Een mooie, grote, nog maar 1 keer (1039 Km) gebruikte Toyota Camry (voor de dames: een lichtgrijze auto J). Op deze eerste dag staat het verkennen van Perth op het programma. Dankzij de GPS waren we snel in het centrum. We maakten een wandelingetje langsheen de voornaamste bezienswaardigheden (zie fotos). Het was redelijk druk in de stad. We wandelden naar KingsPark, een heel mooi aangelegd park met bloemen en planten uit verschillende West-Australische regios. Ondanks het duidelijk aanwezig toeristisch karakter (visitor center, wc-blokken, mooi aangelegde wandelpaadjes) toch een heerlijk park om in rond te kuieren. Het was mooi weer maar met een redelijk frisse wind. Na een namiddag wandelen, aten we nog een pizza (geen alcohol, we waren immers het BYO-systeem uit het oog verloren d.i. bring-your-own: in restaurants zonder alcoholvergunning moet je zelf je alcohol meebrengen als je er wil). Het was een aangename eerste dag, morgen begint onze trip naar het noorden.
Vandaag begint onze vakantie echt. Deze morgen rond 8u opgestaan en de laatste taken afgewerkt. Rond half elf afscheid genomen van Rastatje en vertrokken richting Eke. Als laatste middagmaal een lekkere Blue Pearl pitta! Mmmm. Op de luchthaven aangekomen om half 3 en ons gestort in de fijne wereld van vliegtuigen, piloten en hostessen, inchecken, paspoorten, (ver)dwalen in luchthaventerminals en niet te vergeten: security controls. De hoofdactiviteit in deze wereld is wachten afgewisseld met aanschuiven en wachten. De eerste vlucht (Brussel-Frankfurt) was een dolle rit: opstijgen, eten en landen, dit alles binnen de 40 minuten. Conclusie: Frankfurt is niet ver! J Na de lange vlucht overseas in Singapore overgestapt op de vlucht naar Perth (met vertraging). Enkele uurtjes later konden we eindelijk onze eerste stappen op Australische bodem zetten, recht naar de taxi die ons naar het hotel bracht. De nachtelijke self-service check-in bleek niet te werken daar stonden we dan midden in de nacht met ons valiezen voor een gesloten deur! Maar zoals ze hier zeggen no worries: er was een emergency-knop voorzien waarmee we de nachtwaker uit zijn slaap wakker maakten en alsnog het hotel binnenraakten. Een bed! Eindelijk!
