Mijn moeders eerste lief was een beeldhouwer, hij noemde John. Zij ontmoette hem op een feestje dat oom Luc organiseerde op de zolderkamer waar het intellectuele vriendenclubje elkaar in de weekends ontmoette. Love was in the air !
Zo vertrokken ze in de eerstvolgende schoolvakantie samen naar Algerije omdat hun oom Marcel die witte pater was, hen had uitgenodigd in het klooster waar hij toen werkte.
Daar moesten ze elkaar in het geheim zien omdat het regime daar nogal conservatief was en moeder had een hele vrije geest, John was zelfs wat westers decadent. Want op een keer toen ze elkaar bij zonsopgang hevig kusten kregen ze het aan de stok met de lokale bewoners.Oom Marcel mocht het komen uitleggen, hij sprak gelukkig vloeiend Arabisch.
Maar moeder moest voor de rest van de vakantie bij de nonnetjes slapen !
Dolverliefd kwamen ze terug aan in Vlaanderen maar het gevaar voor hun prille relatie loerde om elke hoek. Moeder wantrouwde vooral een zekere schatrijke Suzanne die de laatste tijd veel rond John hing. Haar wantrouwen kreeg bevestiging toen Suzanne en John openlijk met elkaar flirten. Nog voor John het kon uitleggen liet moeder verstaan dat hij carte blanche kreeg. Ze duwde hem letterlijk in Suzannes armen. Suzanne was dan wel rijk maar was 20 jaar ouder dan John !
Jaren gingen voorbij maar moeder bleef hem zien tot grote ergernis van Suzanne. Suzanne die vanwege haar financiële positie niks te vrezen had veranderde uit pure jaloezie prompt van kapsel en liet lange sluike blonde haren groeien precies zoals mijn moeders look was
in die tijd.
Anno 2012 blijft er van de grote liefde die moeder en John voelden niet veel meer over. Een beroemde beeldhouwer is John nooit geworden, alleen zijn Porsche en zijn miljoenen zijn een troost voor hem.
Want onlangs liepen ze elkaar tegen het lijf in de supermarkt. John vertelde dat zijn vrouw Suzanne twee weken eerder overleden was. Hij klonk bijna opgelucht !
Toen ik zestien jaar was wou mijn vader mij inwijden in één van de familiegeheimen.
Ik was echt verbaasd toen hij mij vertelde wat het was. Trots was ik wel maar dan toch ook weer niet. Het was een dubbel gevoel.
Het familiegeheim was een zeer berucht persoon die heel wat op zijn geweten had.
Niks met de nazi's te maken hoor, maar zijn motto was wel hetzelfde: 'Het doel heiligt de middelen.' Hij leefde in de 18de eeuw en was nogal rebels en had in het begin zeker wel hogere idealen. Maar eens hij de macht had gegrepen werd hij een doorslechte man.
Rarara, wie zou die man dan toch zijn waarover mijn familie zo angstvallig zweeg tot je zestien werd. Er werd gefluisterd dat één van mijn betovergrootvaders terloops met de meid geslapen had waardoor zij ongewenst zwanger werd. Het familiegeheim zou dus een bastaard zijn want de baron was in de verste verte niet van plan met de meid trouwen. Hij zou haar wel financiëel steunen.
Van jongsafaan kreeg het ongewenst kind dus te maken met klasseverschillen en was erg in de war vanwege het standsverschil tussen beide ouders. Want hij werd niet geaccepteerd door zijn vaders familie.Zo zon hij al vroeg op wraak.
De gevolgen laten zich raden, hij begon er als puber revolutionaire ideëen op na te houden en wat later begon hij daadwerkelijk...
Maar ssst...nu ga ik zwijgen anders is het geen familiegeheim meer !
