Goede God, Gij zijt niet tevreden met een wereld waarin onrecht, tegenslag en onheil het leven van mensen vergallen. gij wilt een vredevolle wereld waarin mensen elkaar hoop en vreugde brengen. Sta ons bij vandaag en morgen bij elke inspanning die wij daartoe trachten te leveren. Amen.

      N.

Om nieuw inzicht bidden we voor allen die voorgaan in onze kerken, opdat ze met vreugde de weg van de Blijde Boodschap blijven gaan.

Om nieuw leven bidden we voor allen die ontgoocheld zijn, opdat ze voelen dat er om hen gegeven wordt.

Om nieuw licht bidden we voor hen die verblind en verdwaasd zijn, opdat hun ogen en oren opengaan.

Om nieuwe energie bidden we voor al die mensen die aan vrede werken, opdat ze niet moe worden.

Om vrede bidden we voor de mensen die betrokken zijn in de oorlog in Irak, opdat die verschrikking uit de wereld mag verdwijnen.

Om bemoediging bidden we voor hen die binnenkort hun plechtige geloofsbelijdenis doen, voor de kinderen die zich voorbereiden op de eerste communie, voor onze zieken.

Om eeuwig leven bidden we voor hen die ons zijn voorgegaan in de dood.
In het bijzonder bidden we voor:
... Laat ons bidden.

Gezegend zij Gij,
om uw licht, uw kracht en uw leven.
Verhoor onze gebeden
door Jezus Christus, uw Zoon en onze Heer. Amen.

"In de nacht kwam de Farizeeër Nikodemus bij Jezus.
Ze spraken een hele tijd met elkaar
zonder dat Nikodemus begreep wat Jezus hem wilde verduidelijken.
Zijn ogen bleven gesloten toen Jezus hem zei
dat alleen wie van bovenuit, uit water en geest geboren wordt,
het koninkrijk van God kan zien.
Toen zei Jezus: Evenals Mozes in de woestijn de slang omhoog heeft geheven
moet de Mensenzoon omhoog worden geheven,
opdat eenieder die gelooft in Hem eeuwig leven zal hebben.
Zozeer immers heeft God de wereld lief gehad
dat Hij Zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven,
opdat al wie in Hem gelooft niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben.
God heeft Zijn Zoon niet naar de wereld gezonden om de wereld te oordelen,
maar opdat de wereld door Hem zou worden gered.
Wie in Hem gelooft wordt niet geoordeeld,
maar wie niet gelooft is al veroordeeld,
omdat hij niet heeft geloofd in de Naam van de eniggeboren Zoon Gods.
Hierin bestaat het oordeel:
Het licht is in de wereld gekomen,
maar de mensen beminden de duisternis meer dan het licht,
omdat hun daden slecht waren;
ieder die slecht handelt heeft afschuw van het licht en gaat niet naar het licht toe
uit vrees dat zijn werken openbaar gemaakt worden;
maar wie de waarheid doet gaat naar het licht,
opdat van zijn daden moge blijken dat zij in God zijn gedaan."

Broeders en zusters,
God die rijk is aan erbarming,
heeft wegens de grote liefde waarmee Hij ons heeft liefgehad
ons met Christus ten leven gewekt,
hoewel wij dood waren door onze zonden;
aan zijn genade dankt gij uw redding.
En Hij heeft ons samen met Hem doen opstaan
en zetelen in de hemelen, in Christus Jezus,
om de naderbij komende Eeuwen de overgrote rijkdom van Zijn genade te tonen
door Zijn goedheid jegens ons in Christus Jezus.
Ja, aan die genade dankt gij uw heil, door het geloof;
niet aan uzelf : Gods gave is het;
niet aan uw werken, niemand mag zich verhovaardigen.
Gods werk zijn wij, geschapen in Christus Jezus
om in ons leven de goede dagen te verrichten
die God voor ons al bereid heeft.

In die dagen maakten ook al de voornaamste priesters en het volk
zich herhaaldelijk schuldig aan de gruweldaden der heidenen
en ontheiligden de tempel van Jeruzalem die aan de Heer gewijd was.
En de Heer, de God van hun voorvaderen, stuurde al maar gezanten naar hen toe,
want Hij had medelijden met Zijn volk en met Zijn woning;
Maar zij verachtten Gods gezanten, spotten met hun boodschap
en maakten zich vrolijk over de profeten,
zodat tenslotte de toorn des Heren wel genadeloos moest losbarsten over het volk.
De koning der Chaldeeën liet de tempel in brand steken
en de muur van Jeruzalem afbreken en alle paleizen liet hij plat branden
zodat alle kostbaarheden verloren gingen.
Allen die aan het zwaard ontkomen waren
liet hij in ballingschap wegvoeren naar Babel,
waar zij hem en zijn zonen als slaven moesten dienen
tot het Perzische rijk aan de macht kwam.
Zo ging de voorspelling in vervulling die de Heer bij monde van Jeremia gedaan had:
"Zolang het land zijn sabbatjaren niet vergoed gekregen heeft,
zal het braak blijven liggen : zeventig jaar lang."
In het eerste regeringsjaar van Cyrus, de koning van Perzië,
ging de voorspelling in vervulling, die de Heer bij monde van Jeremia gedaan had :
de Heer wekte de geest op van Cyrus, de koning van Perzië.
Deze liet in heel zijn koninkrijk de volgende boodschap afkondigen
en ook schriftelijk verspreiden : "Zo spreekt Cyrus, de koning van Perzië:
de Heer, de God des Hemels heeft mij alle koninkrijken der aarde geschonken.
Hij heeft mij opgedragen voor Hem te Jeruzalem in Juda een tempel te bouwen:
laten allen onder u die tot het volk des Heren behoren
onder de hoede van de Heer, hun God, terugkeren naar Jeruzalem."

       N.

God,
Gij die niet ophoudt ons te roepen
trek ons uit het duister,
kom in ons midden,
groei in ons.
Wakker aan in ons
het geloof dat een andere wereld mogelijk is.
Moedig ons aan
kleine stapjes van solidariteit te zetten.
In navolging van Jezus, onze Heer. Amen.

MIJN  PRIESTERSCHAP  EN  EEN  ONBEKENDE

BARON  WILHELM  EMMANUEL  DE  KETTELER  (1811-1877)

Wij allemaal hebben wat we zijn en onze roeping

te danken aan het gebed en het offer van anderen.

In het geval van de bekende bisschop Mgr. Ketteler,

een opmerkelijk figuur van het Duitse episcopaat uit de XIXe eeuw

en één van de belangrijkste figuren onder de stichters van de katholieke sociologie,

was een werkzuster zijn weldoenster,

de laatste en meest gewone zuster van haar klooster.

            In 1869, was de bisschop van een Duits bisdom samen met zijn gast, Mgr. Ketteler van Mainz. In de loop van het gesprek benadrukte de diocesane bisschop de vele liefdadigheidswerken van zijn gast. Mgr. Ketteler legde toen aan zijn gesprekspartner uit: “Al wat ik met Gods hulp heb kunnen doen, heb ik te danken aan het gebed en het offer van iemand die ik niet ken. Ik kan alleen zeggen dat iemand haar leven voor mij aan God geofferd heeft en ik heb het aan haar te danken dat ik priester geworden ben”.

            En hij vervolgde: “Aanvankelijk voelde ik mij niet bestemd om priester te worden. Toen ik mijn staatsdiploma van rechten bekomen had, streefde ik nog slechts naar een belangrijke loopbaan in de wereld en naar eer, aanzien en fortuin. Een buitengewone gebeurtenis verplichtte mij deze weg te verlaten en een andere in te slaan.

            Op een avond, toen ik alleen was in mijn kamer, gaf ik me over aan mijn ambitieuze dromen en toekomstplannen. Ik weet niet wat er toen gebeurde, of ik wakker was of ingeslapen: wat ik zag, was het werkelijk of was het een droom? Ik weet slechts één zaak: ik zag de reden van de ommezwaai in mijn leven. Ik zag heel duidelijk in een lichtende wolk boven mij Christus die me Zijn Heilig Hart toonde. Voor Hem zat een zuster geknield die haar handen ophief in een smekende houding. Uit de mond van Jezus hoorde ik deze woorden: “Zij bidt onophoudelijk voor u!”. Ik zag scherp het beeld van de zuster, haar fysionomie is zo in mij ingeprent dat zij vandaag nog voor mij staat. Zij leek mij een gewone werkzuster. Haar habijt was schamel en ruw. Was het een droom of niet? Wat er ook van zij, voor mij was dit buitengewoon; diep geschrokken door wat me was overkomen, besloot ik toen mij helemaal aan God te wijden door priester te worden.

            Ik trok me terug in een klooster voor een retraite en heb alles met mijn biechtvader besproken. Op mijn dertigste ben ik theologie gaan studeren. Het vervolg kent u. En als u denkt dat iets goeds tot stand gekomen is door mijn persoon, dan weet u nu wie er de verdienste van heeft: het is deze zuster die, misschien zonder mij te kennen, voor mij gebeden heeft. Want ik ben ervan overtuigd dat voor mij in het geheim gebeden werd en dat ik zonder dit gebed de zending niet zou kunnen vervullen die God mij heeft toevertrouwd.”

            “Weet u wie voor u gebeden heeft, en waar, heeft u daar een idee van?” vroeg de diocesane bisschop. “Nee, maar ik kan God slechts dagelijks vragen dat Hij haar zegent, als zij nog in leven is, en haar duizend keer teruggeeft wat zij voor mij gedaan heeft”.

DE  STALZUSTER

            ’s Anderendaags bezocht Mgr. Ketteler een klooster van religieuzen in de naburige stad en droeg voor hen de Mis op in de kapel. De communie liep ten einde en zijn blik fixeerde zich op een zuster. Doodsbleek, bleef hij onbeweeglijk en toen hij zich herpakt had, gaf hij de Communie aan de zuster die niets bemerkt had en vroom op haar knieën zat. De Heilige Mis eindigde sereen.

            De diocesane bisschop van de dag voordien kwam  in het klooster voor het ontbijt. Mgr. Ketteler vroeg de overste hem al de zusters van de gemeenschap te willen voorstellen; kort daarop kwamen zij. De twee bisschoppen kwamen naderbij en Mgr. Ketteler groette en observeerde hen; hij leek niet degene te vinden die hij zocht. Hij vroeg stilletjes aan de overste: “Zijn alle zusters hier?”. Haar blik ging over de gemeenschap en ze zei: “Excellentie, ik heb ze allemaal laten roepen, maar inderdaad één ontbreekt”. – “Waarom is zij niet gekomen?” De overste zei: “Zij houdt zich bezig met de stal en omdat zij zo voorbeeldig is in haar ijver, vergeet zij soms andere dingen”. – “Ik verlang die zuster te kennen”, insisteerde de bisschop. Korte tijd later, kwam de zuster. Hij verbleekte opnieuw en na enkele woorden tot de gemeenschap gesproken te hebben, vroeg hij of men hem met haar alleen wou laten.

            Hij vroeg haar: “Kent u mij?” – “Ik heb uwe Excellentie nooit gezien.” – “Heeft u voor mij gebeden of goede werken voor mij opgedragen?” trachtte hij te weten te komen. “Ik ben er mij niet van bewust, omdat ik van uw bestaan niet afwist, Excellentie.” De bisschop bleef enkele ogenblikken bewegingsloos en stil en ging door met zijn vragen: “Welke devotie pratikeert u het liefst?” – “De devotie tot Jezus’ Heilig Hart”, was haar antwoord. “U lijkt de moeilijkste taak in het klooster te vervullen”, vervolgde hij. “Oh nee, Excellentie”, antwoordde zij, “zeker, ik kan niet ontkennen dat ze mij soms tegenstaat”. – “Wat doet u wanneer u zich door bekoringen belaagd ziet?” – “Ik heb de gewoonte aangenomen uit liefde voor God met vreugde en ijver iedere bezigheid te volbrengen die me moeite kost. En ik maak er een offer van voor een ziel op deze aarde. Het komt de goede God toe te kiezen wie de begunstigde van Zijn genade is, ik wil het niet weten. Met dezelfde bedoeling offer ik Hem elke avond de aanbidding van het Heilig Sacrament van acht tot negen uur.” – “En hoe is bij u de idee opgekomen dat allemaal voor een ziel te offeren?” – De zuster antwoordde: “Het is een gewoonte die ik had toen ik nog in de wereld leefde. Op school had mijnheer pastoor ons geleerd voor anderen te bidden zoals voor zijn eigen familie. Hij zei bovendien: ‘er moet veel gebeden worden voor zielen die het gevaar lopen verloren te gaan. Maar omdat God alleen weet wie er vooral nood aan heeft, is het best gebeden te offeren aan het Heilig Hart van Jezus, vertrouwend op Zijn wijsheid en alwetendheid’. Dat is wat ik gedaan heb en ik heb altijd gedacht dat God de gepaste ziel vindt”.

DAG  VAN  DE  GEBOORTE  EN  DAG  VAN  DE  BEKERING

            “Wat is uw leeftijd?”, vroeg Ketteler. “Drieëndertig jaar, Excellentie.” In de war onderbrak de bisschop even en vroeg dan: “Wat is uw geboortedatum?”. De zuster zei de dag en de bisschop slaakte een kreet: het was precies de dag van zijn bekering! Op die dag had hij haar juist gezien zoals zij op dit ogenblik voor hem stond. “Weet u niet of uw gebeden en offers verhoord werden?” “Nee, Excellentie.” – “Zou u het niet willen weten?” – “De goede God weet wanneer iets goeds gedaan wordt, dat volstaat”, antwoordde zij eenvoudig. De ontstelde bisschop zei: “Om de liefde Gods, ga door met uw werk!”.

            De zuster knielde voor hem neer en vroeg zijn zegen. De bisschop verhief plechtig de handen en door diepe ontroering aangegrepen, zei hij: “Door mijn bisschoppelijke macht, zegen ik uw ziel, uw handen en het werk dat zij verrichten, ik zegen uw gebeden en uw offers, uw zelfopoffering en uw gehoorzaamheid. Ik zegen u heel bijzonder voor uw laatste uur en bid God dat Hij u bijstaat en u troost”. – “Amen”, antwoordde de zuster rustig, daarna ging zij weg.

EEN  LES  VOOR  HEEL  HET  LEVEN

            Mgr. Ketteler, ging, erg geschrokken, naar het venster en keek naar buiten terwijl hij probeerde zijn kalmte terug te vinden. Later nam hij afscheid van de overste om terug te keren naar de woonplaats van zijn vriend en confrater. Hij vertrouwde hem toe: “Nu heb ik degene gevonden aan wie ik mijn roeping te danken heb. Het is de laatste en  schamelste werkzuster van het klooster. Ik zal God nooit genoeg kunnen danken voor Zijn barmhartigheid, want deze zuster bidt bijna 20 jaar voor mij. En God heeft haar gebed bij voorbaat aanvaard en had voorzien dat de dag van haar geboorte zou samenvallen met de dag van mijn bekering; later heeft God de gebeden en goede werken van deze zuster aangenomen.

            Wat een les en welke waarschuwing voor mij! Indien ik ooit zou kunnen bekoord worden om tegenover de mensen trots te zijn over bepaalde successen of werken, zou ik er moeten aan denken dat dit alles komt door het gebed en het offer van een schamele dienares die in de stal van een klooster werkt. En wanneer een onbelangrijk werk mij van weinig waarde lijkt, moet ik eraan denken dat wat deze povere dienares in nederige gehoorzaamheid aan God doet en Hem met zelfopoffering aanbiedt, ten overstaan van God zo een waarde heeft dat al haar werken in feite een bisschop voor de Kerk waard zijn”.

Einde.

VIER EN VEERTIGSTE VERSCHIJNING

Vrijdag, 2 januari 1976 om 17.53 uur, de negende dag

Eerst verschijnt het Licht en dan zoals gewoonlijk Jezus die zijn stralend Hart ontbloot.

"De negende dag"

"Ik zal de meest verstokte harten verwarmen, de ijskoude zielen, die mijn Hart het diepste kwetsen."

“Onze Vader...” “Wees gegroet Maria...” (driemaal).

Door uw smartvol Lijden, Heer, ontferm U over ons en over de hele wereld.

Eer aan God in den hoge. Vrede op aarde en Vreugde aan de mensen, die Hij liefheeft."

"Zegt dit hardop : (Madeleine zegt iedere zin opnieuw, na Hem.)

“Ik beloof de zielen die vol berouw naar de voet van het Glorierijke Kruis gaan en elke dag het gebed bidden wat Ik hun geleerd heb, dat in dit leven Satan geen macht meer over hen zal hebben en dat zij, na een lange periode van onreinheid, in één ogenblik rein zullen worden en Gods kinderen zullen zijn voor eeuwig. Mijn Vader, wiens Goedheid oneindig is, wil de mensheid redden die zich aan de rand van de afgrond bevindt. Door deze allerlaatste Boodschap dient u zich voor te bereiden.

Maakt het Kruisteken.

Dan laat Jezus zijn handen zakken en zonder instructie om te herhalen :

Overweegt in uw hart de woorden die u gehoord heeft, zonder iets te zeggen. Ondanks de tijd die verstrijkt moet uw geloof onwankelbaar blijven."

Jezus lacht haar toe en verdwijnt.

Madeleine schrijft :

"Nu zijn die negen heerlijke dagen voorbij. De laatste woorden die Jezus mij kwam zeggen hebben mij in de veronderstelling gelaten dat ik Hem niet spoedig zal terugzien... de maanden gaan voorbij. Jezus verschijnt niet meer. Zijn Boodschap is zonder twijfel afgelopen.

Maar ondanks de Boodschap die Jezus vraagt om aan de wereld te verkondigen en die de Kerk behoort te erkennen, blijf ik in de grote Vrede... Oh mijn God, dat toch uw Rijk kome maar zorg ervoor dat uw Boodschap zich eerst over de hele wereld verspreidt…

Ik bid voor hen die twijfelen, dat Jezus hun verstand verlicht. Hij is altijd in mijn hart aanwezig, vooral na iedere communie..."

Madeleine bidt en doet boete opdat de voltrekking van Gods plan plaats moge vinden.

---------------------                      -----------------------                       ---------------------

Toen kwam Gérard Cordonnier naar Dozulé.

Madeleine heeft altijd gedacht dat het God zelf was die hem gezonden heeft. Zij heeft hem helemaal in vertrouwen genomen en hem haar schriften toevertrouwd die zij met behulp van de Heilige Geest geschreven had...

Wordt  vervolgd.
 

Lezing uit de 1e brief van de apostel Paulus aan de Tessalonisenzen 3,7-13.
Psalmen 90(89),3-4.12-13.14.17.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 24,42-51.

Lezing uit de 1e brief van de apostel Paulus aan de Tessalonisenzen 3,7-13.

Daarom broeders, zijn we bij al onze nood en druk door uw geloof met troost over u vervuld;
want nu leven we op, zo gij maar vast staat in den Heer.
Hoe kunnen we God genoeg om u danken voor al de vreugde, waarmee we ons over u verblijden voor het aanschijn van onzen God.
Vurig bidden we nacht en dag, om u te mogen weerzien, en de leemten aan te vullen in uw geloof.
Moge dan onze God en Vader zelf en onze Heer Jesus òns de weg naar u banen;
moge de Heer ú echter vervullen en doen overvloeien van liefde tot elkander en tot iedereen, zoals wij ze hebben tot u.
Zo make Hij uw harten sterk en onberispelijk in heiligheid voor het aanschijn van God, onzen Vader, bij de komst van onzen Heer Jesus, met al zijn heiligen.


Psalmen 90(89),3-4.12-13.14.17.

Maar de mensen laat Gij tot stof vergaan, En zegt: Keert er toe terug, gij kinderen der mensen!
Ja, duizend jaren zijn als de dag van gisteren in uw oog, En als een nachtwaak, wanneer ze voorbij is.
Leer ons dan zó onze dagen tellen, Dat we er verstandig van harte door worden.
Ach Jahweh, wend U eindelijk toch eens tot ons, En ontferm U over uw dienaars;
Verzadig ons met uw genade, als we nog jong zijn, Opdat we heel ons leven mogen jubelen en juichen.
Moge de goedheid van Jahweh, onzen God, met ons blijven, En het werk onzer handen doen gedijen!


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Mattheus 24,42-51.

Waakt dus, omdat gij niet weet, op welke dag uw Heer zal komen.
Dit weet gij wel: zo een huisvader wist, op welk uur de dief zou komen, dan zou hij zeker wakker blijven en niet laten inbreken in zijn huis.
Weest ook gij dus bereid, want de Mensenzoon komt op een onverwacht uur.
Wie is nu de trouwe en voorzichtige knecht, dien de meester over zijn ondergeschikten heeft gesteld. om hun spijs te geven te rechter tijd?
Gelukkig de knecht, dien de heer bij zijn komst daarmee bezig zal vinden.
Voorwaar, Ik zeg u: Hij zal hem stellen over heel zijn bezit.
Maar zo die dienaar slecht is, en denkt bij zichzelf:
"Mijn heer komt nog lang niet," zo hij zijn medeknechten gaat slaan, en met de dronkaards eet en drinkt,
dan zal de heer van dien knecht komen op een dag, waarop hij het niet verwacht, en op een uur, dat hij niet kent.
En hij zal hem in stukken houwen, en hem het lot der huichelaars doen delen: daar zal geween zijn en gekners der tanden.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

 Warmhartige God,
uw liefde vraag ik om mensen in nood
warmte en geborgenheid te geven.

 Uw troost vraag ik
om naar het voorbeeld van Jezus
geknakte en gebroken mensen
hoop te blijven geven.

 Uw zachtmoedigheid vraag ik
om de wereld
een stukje beter te maken.

 Uw gerechtigheid vraag ik
om onrecht
tegen te gaan.

 Uw barmhartigheid vraag ik
om met een open hart
bekommerd te blijven om andere mensen.

 Uw vrede vraag ik
om aan al uw mensen
dichtbij en veraf te vertellen
dat Gij een God van gerechtigheid zijt.
Geef me uw kracht om
te kiezen voor solidariteit en dienstbaarheid.

De engel is het symbool
van de verbinding tussen hemel en aarde,
tussen God en de mensen.
De engel is de brenger van goed nieuws,
steeds in de weer en niet vast te leggen.

 Engelen zijn wezens van een andere planeet
of uit oude, mythische verhalen…
Wie gelooft nu nog in engelen?

En toch kunnen we ze nog zien, Gods engelen,
toch kunnen we hun aanwezigheid
bij momenten nog ervaren,
al was het maar in engelen van mensen,
in mensen die de kunst verstaan
zelfvergeten te gaan leven,
in mensen die het nooit moe worden
dienstbaar voor anderen te zijn,
in mensen die tegen stroom in
blijven leven,
in mensen die niet toegeven
aan de mentaliteit van elk voor zich,
in mensen die dag in dag uit
voor een ander blijven zorgen,
in mensen die hun grootste
vreugde vinden
in een ander gelukkig te maken.

Zo'n mensen laten ons ervaren:
God is niet veraf,
Hij komt ons heel nabij.
In zo'n mensen wordt duidelijk:
God laat zijn mensen niet in de steek,
en blijft zijn engelen sturen
om zijn vreugdevolle boodschap
te laten weerklinken.

        N.

Toon mij het veld waarop ik zaaien mag.
Maar één keer leef ik, Heer, één enkele keer slechts ga ik
als zaaier door de velden van dit korte, broze leven.
Ik wil geen onkruid zaaien,
geen ééndagsbloemen langs de weg,
maar graan dat onze diepste honger stilt.

Leg in mijn handen, Heer, het graan van uw liefde
en toon mij het veld waarop ik zaaien mag.
Met uw genade zal ik moedig gaan,
uw liefde zaaiend in de smalle voren
van deze onrustige, verwarde tijd,
en elke avond huiswaarts keren met lege handen,
vol vertrouwen op de oogst die volgen zal.

Wil, Heer, geven wat daarvoor nodig is:
een groot geloof, veel vertrouwen
en heel veel edelmoedigheid.
Heer, help ons.
Al het schone in de wereld
vindt zijn oorsprong
in de durf van de edelmoedigheid.

N.