DE  HELLENISTISCHE  RELIGIE.

Filosofieën  als  het  platonisme  en  het  stoïcisme  functioneerden  en  zekere  zin  als  relegies.  Ze  trachtten  de  menselijk  natuur  en  haar  plaats  in  de  wereld  te  verklaren  en  ze  spraken  over  God  en  verlossing,  maar  ook  over  hoe  een  deugdzaam  leven  kon  worden  geleid.  Maar  er  waren  meer  populaire  culten,  veelal  overgenomen  van  de  Grieken.  De  cultus  van  de  Griekse  goden  draaide  rond  een  serie  verhalen  over  die  goden  en  de  mensen  waarmee  ze  omgingen.  De  belangrijkste  van  deze  verhalen  staan  in  de  werken  van  Homerus  en  Hesiodus,  twee  vroege  Griekse  dichters  van  wie  de  boeken  als  het  ware  de  Bijbel  van  de  Griekse  religie  vormden.  In  de  tijd  van  Plato  en  Aristoteles,  maar  ook  later  in  het  hellenistische  tijdperk,  werden  deze  werken  gezien  als  echte  geschiedenis  en  mythologie.   Men  dacht  dat  de  schrijvers  goddelijk  waren  geïnspireerd  en  dat  de  goden  via  hen  hadden  gesproken,  door  hun stemmen  te  bespelen  zoals  een  musicus  een  fluit  bespeelt.  Vanwege  de  grote  betekenis  in  het  Romeinse  Rijk  werden  de  mythen  door  Latijnsprekende  schrijvers  bewerkt  en  in  het  Griekssprekende  deel  van  het  rijk  werden  Homerus  en  Hesiodus  op  scholen  onderwezen  naast  andere  grote  werken  uit  het  verleden.  Het  werd  niet  alleen  gezien  als  grootse  literatuur -  leerlingen  werden  gestimuleerd  om  zich  de  moeilijke  stijl  van  de  dichters  eigen  te  maken  en  te  imiteren -  maar  ook  als  zedenleer.  Men  was  van  mening  dat  het  werk  van  Homerus  alle  ethiek  en  de  waarheid  over  de  goden  bevatte.  Aangezien  er  ook  opvallend  expliciete  vechtscénes  in  voorkomen  de  afkeurenswaardig  gedrag  van  zowel  de  helden  als  de  goden,  gaf  dit  problemen.  Daarom  dachten  velen  dat  Homerus  zijn  werk  allegorisch  had  bedoeld.  Heraclitus,  een  schrijver  uit  de  eerste  eeuw  (  niet  te  verwarren  met  een  vroegere  Griekse  filosoof  met  dezelfde  naam ),  schreef  een  verweerschrift  over  Homerus,  waarin  hij  toonde  hoe  elk  verhaal  kon  worden  geïnterpreteerd.  Wanneer  we  in  de  Odyssee  lezen  over  de  liefdesgodin  Aphrodite  die  overspel  pleegt  met  de  oorlogsgod  Ares,  moeten  we  dit  bijvoorbeeld  zien  als  een  les  over  hoe  liefde  oorlog  kan  overwinnen.  Maar  er  was  ook  kritiek  op  Homerus  van  minder  traditioneel  denkende  mensen ;  de  filosoof  Heraclitus  beweerde  zelfs  dat  Homerus  gestraft  en  niet  genoemd  had  moeten  worden  voor  zijn  moreel  laakbare  werk. 

WORDT  VERVOLGD.

Verkondig aan de wereld mijn grote, ondoorgrondelijke barmhartigheid.
Bereid de wereld voor op mijn tweede komst.
Voordat ik als rechter kom, zet ik eerst de poort van mijn barmhartigheid nog heel ver open.

De vlammen van mijn barmhartigheid verteren mij.
Ik voel me opgedrongen deze over de zielen uit te storten.

Uit al mijn wonden, in het bijzonder mijn Hart, vloeien stromen van liefde.

Om te straffen heb ik de hele eeuwigheid; nu verleng ik nog de tijd van mijn barmhartigheid.
Ik straf alleen als men mij daartoe dwingt.

Ik wil, dat de zondaars zonder enig vrees tot mij komen.
De grootste zondaars hebben heel speciaal recht op mijn barmhartigheid.
Ik ben verheugd als zij hun toevlucht nemen tot mijn barmhartigheid.
Ik overlaad hen met mijn liefde, meer nog dan zij verwachten.
Omwille van hen ben ik naar deze aarde gekomen; omwille van hen heb ik mijn bloed vergoten.
Geen enkele zonde, al was zij een afgrond van slechtheid, kan mijn barmhartigheid uitputten; want hoe meer men neemt, des te rijkelijker stroomt zij.

Al waren zijn misdaden zo zwart als de nacht, toch zal de zondaar, die zijn toevlucht neemt tot mijn barmhartigheid mij verheerlijken en mijn lijden eren.
In het uur van zijn dood zal ikzelf hem verdedigen als mijn eer.

De grootste zondaar ontwapent mijn toorn, als hij roept om mijn medelijden.
Ik zal hem recht doen door mijn ondoorgrondelijk, oneindige barmhartigheid.

Ik ben de heilig en de kleinste zonde vervult mij met afschuw.
Als de zondaars echter berouw hebben, is mijn barmhartigheid grenzeloos.
Ik achtervolg hen met mijn barmhartigheid op al hun wegen.
Als zij tot mij terugkeren, vergeet ik alle bitterheid en verheug me over hun thuiskomst.
Zeg hun, dat ik nooit ophoud op hen te wachten:
Ik luister naar hun harten om de geringste hartslag op te vangen, die voor mij bedoeld is.
Ik achtervolg hen met wroeging en beproevingen, met storm en bliksem en met de lokgroep van de Kerk.
Als zij echter al mijn genaden afwijzen, laat ik hen aan zichzelf over en geef hun nog, hetgeen zij wensen.

Wie niet door de deur van mijn barmhartigheid wil gaan, moet voor mijn gerechtigheid verschijnen

Ik ben blij, als men veel van mijj verlangt; want het is mijn verlangen veel te geven, steeds meer en meer.
Bekrompen mensen, die weinig verlangen, maken me verdrietig.

Mijn dochter, laat iedereen weten dat ik een en al liefde en barmhartig ben.
Eenieder, die met vertrouwen tot mij komt, ontvangt mijn genade zo overvloedig, dat hij ze niet bevatten kan en hij zal ze ook naar andere mensen laten stromen.

Als een ziel mijn goedheid prijst, beeft satan en vlucht naar de diepste hel.

Zeg tegen de priester, die hun best doen om apostelen van mijn barmhartigheid te worden, dat ik aan hun woorden onweerstaanbare kracht en overtuiguiging geef en de harten zal aanraken van eenieder, die zij aanspreken.

Niets kwetst mij zo zeer als het gebrek aan vertrouwen van een godgewijde ziel.
Haar ontrouw doorboort mijn Hart.
De zonden van twijfel aan mijn goedheid treffen mij het wreedst!
Gelooft dan toch minstens mijn Wonden.

De zielen, in de wereld en in het klooster, die mij zonder voorbehoud beminnen, zijn een vreugde voor mijn Hart en de blik van mijn Vader rust met welbehagen op hen.
Zij zijn degenen, die een dam opwerpen tegen mijn gerechtigheid en de sluizen van mijn barmhartigheid openzetten.
De liefde van deze zielen draagt de wereld.

Een  ander  verslag  beschrijft  de  dood  van  Cyprianus,  bisschop van  Carthago,  die  in  258  werd  onthoofd  tijdens  de  vervolging  door  Valerianus.  Het  allerlaatste  wat  de  martelaar  zag,  was  een  stapel  lappen  die  door  christenen  onder  het  blok  was  gelegd  waarop  hij  zou  sterven.  De  lappen  vingen  het  bloed  op  zodra  hij  werd  onthoofd  en  zouden  kostbare  relikwieén  worden.  De  christenen  geloofden  namelijk  dat  God  met  de  martelaren  was  en  dat  hun  overblijfselen  heilig  waren.  De  stoffelijke  overschotten  werden  meestal  voor  veel  geld  gekocht  van  de  beulen.  De  meeste  werden  begraven  in  de  catacomben  op  speciale  heilige  plaatsen.  Rond  de  vierde  eeuw  waren  de  martelarengraven  crypten  geworden,  kapelletjes  of  kerkjes  gebouwd  rond  de  tombe,  waar  de  gelovigen  konden  bidden  in  aanwezigheid  van  de  martelaar. 

DE  HELLENISTISCHE  CULTUUR.

De opkomst  van  de  cultus  van  de  martelaren  was  niet  de  enige  verandering  van  het  christendom  in  de  Romeinse  wereld.  Er  waren  ook  subtielere  veranderingen  doordat  de  religie  elementen  van  de  Romeinse  cultuur  overnam ;  een  cultuur  waarin  al  veel  van  de  oudere  hellenistische  cultuur  was  verwerkt. 

DE  HELLENISTISCHE  FILOSOFIE.

De  Grieken  waren  de  pioniers  van  de  filosofische  en  wetenschappelijke  kijk  op  de  wereld,  vooral  in  de  vierde  eeuw  v. C..,  de  bloeiperiode  van  Athene.  Dat  was  de  tijd  van  Socrates,  zijn  leerling  Plato  en  diens  leerling  Aristoteles.  Plato  had  vlak  buiten  Athene  een  school  gesticht,  de  Academie,  een  soort  aristocratische  denktank  van  hoog  niveau.  Na  de  dood  van  de  meester  ontwikkelden  de  ‘platonisten’  er  een  filosofisch  systeem  gebaseerd  op  hun  denkbeelden.  Dit  systeem  draaide  om  het  onderscheid  tussen  de  natuurlijke  en  de  spirituele wereld.  Platonische  filosofen  spoorden  mensen  aan  om  verder  te  kijken  dan  wat  hun  zintuigen  waarnamen,  om  eerder  hun  geest  te  gebruiken  dan  hun  ogen  en  zo  de  spirituele  realiteit  te  leren  kennen.  Ze  geloofden  dat  de  fysieke  wereld  slechts  een  soort  vage  afspiegeling  was  van  deze  hogere,  meer  reële  wereld.  Het  platonisme  ontwikkelde  ook  het  idee  dat  de  natuurlijke  wereld  actief  wordt  geleid  door  de  spirituele  wereld.  Volgens  hen  was  er  een  ‘Wereldziel’ ,  een  soort  goddelijk  wezen  dat  heel  de  wereld  bestuurde  zoals  de  menselijke  ziel  het  lichaam  bestuurde.  Platonisten  geloofden  namelijk  ook  in  een  ziel,  een  deel  van  de  mens  dat  tot  een  hogere  wereld  behoorde  en  dat  daar  na  de  dood  van  het  lichaam  naartoe  zou  gaan.  Sommige  platonisten  maakten  onderscheid  tussen  de  Wereldziel  en een  hogere  God,  de  ultieme  oorzaak  van  al  het  andere.  Een  andere  belangrijke  denkwijze  die  ontstond  na  de  tijd  van  Plato,  was  het  stoïcisme.  De  stoicijnen -  genoemd  naar  de  stoa  of  zuilengang  in  Athene  waar  ze  debatteerden -  stonden  bekend  om  hun  strenge  ethiek.  Ze  geloofden  dat  het  ware  geluk  alleen  kon  worden  bereikt  door  deugd,  niet  door  genot  of  rijkdom.  In  tegenstelling  tot  de  platonisten  dachten  ze  niet  dat  er  iets  niet- fysieks  kon  bestaan,  maar  ze  geloofden  wel  in  God ;  ze  dachten  dat  God  fysiek  was.  Ze  geloofden  ook  in  een  soort  Wereldziel  die  ze  ‘Logos’,  noemden,  wat  zowel  ‘principe’  als  ‘woord’  betekent,  en  ze  dachten  dat  deze  Lagos  als  een  zacht  vuur  op  aarde  aanwezig  was. 

Wordt  vervolgd.

Twee nieuwe ’mirakels’ toegeschreven aan Johannes Paulus II

Geplaatst door Theo Borgermans op vrijdag 3 april 2009 om 11:45u

VATICAANSTAD (RKnieuws.net) - Er zijn de afgelopen dagen getuigenissen bekendgemaakt over twee nieuwe ’mirakels’ die aan de Poolse paus Johannes Paulus II worden toegeschreven.

Mgr. Stanislaw Dziwisz, aartsbisschop van Krakau, en jarenlang privé-secretaris van Johannes Paulus II, heeft de genezing bekend gemaakt van een 9-jarige Poolse jongen die was gaan bidden de graftombe van de paus. De jongen leed aan kanker.

Uit Amerika komt het getuigenis van een priester uit een ziekenhuis in Cleveland over een 26-jarige man. Hij raakte bij een overval zwaar gewond aan het hoofd en overleefde na een rozenkrans gekregen te hebben die gezegend werd door de overleden paus. (tb)

Wordt nuchter en waakzaam. Uw tegenpartij, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, zoekende wie hij zal verslinden. Wederstaat hem, vast in het geloof, wetende, dat aan uw broederschap in de wereld hetzelfde lijden wordt toegemeten. (1 Petr 5:8-9).

Als je lid bent van het lichaam van Christus, maak je dan op om een woedende duivel tegemoet te moeten treden. Je denkt hier liever niet aan of wil dat liever niet accepteren - maar als je besloten bent Jezus te volgen met je gehele hart, dan heeft satan je gemarkeerd om je kapot te maken. En hij gaat je leven met een vloed van allerlei soorten narigheid overspoelen.

De apostel Petrus waarschuwt: "Het einde aller dingen is nabijgekomen. Komt dus tot bezinning en wordt nuchter, opdat gij kunt bidden" (1 Petr 4:7). Hij zegt, met andere woorden: "Dit is niet de tijd voor lichthartigheid. Je moet nuchter worden in je denken over geestelijke zaken. Het is een zaak van leven of dood."

Waarom is het zo belangrijk om hier serieus mee om te gaan? Het einde der tijden is nabij - en onze vijand heeft de boel flink opgestookt. Hij is ons als een leeuw aan het stalken (= besluipen, achtervolgen), verbergt zich in het gras, en wacht op een gelegenheid om ons te bespringen. Hij wil ons verslinden - en ons geloof in Christus geheel vernietigen.

Sommige christenen zeggen dat we niet eens over de duivel zouden moeten spreken, dat we er beter aan doen hem gewoon te negeren. Anderen proberen hem uit ons bestaan weg te redeneren. Vrijzinnige theologen, bij voorbeeld, beweren dat er geen duivel is, geen hel, geen hemel.

Maar de vijand van onze zielen gaat niet zomaar weg. Weinig Bijbelse figuren zijn zo duidelijk en uitgebreid beschreven. Hij wordt genoemd: Lucifer, satan, duivel, bedrieger, hinderpaal, die valserik, overweldiger, misleider, beschuldiger, verslinder, god van deze wereld, heerser van het rijk der duisternis, oude slang.

Deze duidelijke beschrijvingen vertellen me dat de duivel een realiteit is. En we weten van de Schriften dat hij echte macht bezit. Ook nu is hij op de aarde aan het werk: in onze naties, steden, kerken, huizen en persoonlijke levens. En we mogen zeker niet onwetend zijn over zijn methodes en strategieën van oorlogsvoering tegen ons.

---

De apostel Johannes vertelt ons dat de duivel de hele
geschiedenis door drie keer de oorlog heeft verklaard.

---

Openbaringen 12 noemt 3 gebeurtenissen waarbij satan de oorlog heeft verklaard:

1. Hij verklaarde eerst God Zelf de oorlog. Johannes schrijft:

"En er kwam oorlog in de hemel; Michaël en zijn engelen hadden oorlog te voeren tegen de draak; ook de draak en zijn engelen voerden oorlog, maar hij kon geen standhouden, en hun plaats werd in de hemel niet meer gevonden. En de grote draak werd (op de aarde) geworpen, de oude slang, die genaamd wordt duivel en de satan, die de gehele wereld verleidt; hij werd op de aarde geworpen en zijn engelen met hem" (Openb12:7-9).

Dit passage vertelt het ogenblik in de hemel dat satan in rebellie opstond tegen Gods hoogste gezag. In die tijd was zijn naam Lucifer, een engel die groot gezag had. Maar Lucifer wilde als God zijn. Dus, door een derde van de engelen achter zich te krijgen, leidde hij een opstand tegen de Almachtige.

Maar God wierp Lucifer uit de hemel, samen met de andere opstandige engelen. De gehele hemel verheugde zich in de overwinning. De duivel verloor die oorlog, evenals zijn plaats in de hemel.

2. Een verslagen satan verklaarde toen zijn tweede oorlog: deze was gericht tegen Gods zoon: Jezus Christus. Johannes schrijft:

"En er werd een groot teken in de hemel gezien: een vrouw, met de zon bekleed, met de maan onder haar voeten en een krans van twaalf sterren op haar hoofd; en zij was zwanger en schreeuwde in haar weeën en in haar pijn om te baren.

En er werd een ander teken in de hemel gezien, en zie, een grote rossige draak met zeven koppen en tien horens, en op zijn koppen zeven kronen. En zijn staart sleepte een derde van de sterren des hemels mede en wierp die op de aarde. En de draak stond voor de vrouw, die baren zou, om, zodra zij haar kind gebaard had, dit te verslinden" (Openb 12:1-:4).

Satan wist dat een ongelooflijke kerk op het punt stond geboren te worden uit het overblijfsel van het Oude Testament. Het zou een roemrijk lichaam zijn, bekleed met de zon van gerechtigheid. Dus verklaarde de duivel nogmaals de oorlog, en redeneerde dat hij nu oorlog kon voeren op zijn terrein: de aarde.

Dit passage veronderstelt dat satan wist dat hij niet bij het kind in de baarmoeder van Maria kon komen. Dus besloot hij Christus te vernietigen zodra hij geboren was. Hij verzamelde al zijn demonische machten rond Bethlehem, en zond geesten van bedrog naar de schriftgeleerden, priesters en farizeeën om hen te verblinden. Daarna kwam zijn eigen geest in koning Herodus, en nam bezit van hem. Als satan Christus zelf niet kon doden, dan zou hij een man hebben klaarstaan, om deze taak voor hem te verrichten.

Maar de legerscharen des Heren van hemelse engelen waakten over het kind, zodat satan hem niet kon aanraken. De duivel zou nog dertig jaar moeten wachten om Christus te verslinden.

Hij nam zijn volgende kans waar bij het begin van de bediening van Jezus, toen de Heilige Geest aan Jezus zei dat Hij de Messias was. Op dat punt leidde Christus satan in de wildernis om verleid te worden. Maar Jezus versloeg hem ook in die strijd. God beschermde zijn zoon weer, en zond engelen naar Hem om Hem te dienen toen Hij zich lichamelijk zwak voelde.

De duivel zou nog een laatste keer proberen om Christus te verslinden. Dit keer kwam hij met machten die moesten proberen Jezus te doden door Hem te kruisigen en Hem in het graf te werpen. Hij zond demonische geesten om een menigte mensen op te zwepen, die de lichamen van priesters binnengingen, soldaten, politieke leiders en valse getuigen. Eindelijk, zo dacht satan, had hij zijn uur van macht. Nu zou hij een totale oorlog voeren.

Maar je weet de rest van het verhaal: De opstandingsdag was satans meest vernederende nederlaag. Toen Jezus naar de hemel steeg, was hij voor altijd buiten het bereik van de duivel. "…haar kind werd plotseling weggevoerd naar God en zijn troon" (Openb 12:5). De gehele hel werd door elkaar geschut omdat satan weer had verloren. Alhoewel hij al zijn macht gebruikte, kon hij toch niet de Zoon van God verslaan.

3. De duivel verklaarde zijn derde en laatste oorlog aan het zaad van Christus. Dit betekent dat hij in oorlog is met iedere echte gelovige op aarde. Johannes schrijft:

"En toen de draak zag, dat hij op de aarde was geworpen, vervolgde hij de vrouw, die het mannelijke kind gebaard had" (vers 13). "En de draak werd toornig op de vrouw en ging heen om oorlog te voeren tegen de overigen van haar nageslacht, die de geboden van God bewaren en het getuigenis van Jezus hebben;" (vers 17).

Satan heeft zijn woede gericht op de kerk van Jezus Christus. En hij heeft zijn ergste woede bewaard voor gelovigen die Gods geboden bewaren en in Hem vertrouwen.

De duivel weet dat deze oorlog zijn laatste kans is, omdat het alleen nog maar een korte tijd is voordat Christus terugkeert voor zijn bruid: "…wetende, dat hij weinig tijd heeft" (vers 12). Daarom is de oorlog van satan tegen de kerk het meest intens van allemaal. Hij wil de grond terugwinnen die hij verloor tegen Christus - daarom zal niets hem doen stoppen om het geloof van de bruid van Christus te vernietigen. Dat betekent dat hij al zijn wapenen tegen ons zal gebruiken - alle vernuftigheid, leugens en middelen.

---

Ik heb ijverig gebeden voor een openbaring over de
verschrikkelijke geestelijke oorlog die we tegemoet zien
met onze tegenstander.

---

Toen ik een jonge prediker was, dacht ik niet veel na over geestelijke oorlogsvoering. Ik dacht dat een ieder die in de overwinning leefde helemaal geen problemen zou moeten hebben in de strijd tegen de duivel. Voor mij was het eenvoudig een zaak van tegenstand bieden aan hem. Maar spoedig vond ik een brullende leeuw die me plotseling met al zijn macht op mijn zwakheden zat aan te vallen en ik voelde me hulpeloos om met hem te strijden.

Maar al te vaak zie ik dat de duivel het zelfde doet bij andere oprechte christenen. Ik ken massa's vrome dienaren, mensen die een zuiver hart hebben, die in genade leven, maar die plotseling overweldigd werden door een demonische vloed van verwarring en wanhoop.

Zulke christenen kunnen al jaren ijverig voor de Heer werken. Maar dan, op een dag, injecteert satan beschuldigende gedachtes in hun geest. En plotseling zijn ze overweldigd door verschrikkelijke narigheid: onverwachte verleidingen, begeerte, depressie. Hun beproevingen zijn zo diep, vreemd en mysterieus dat deze heiligen geen idee hebben waar ze vandaan komen.

Ik geloof dat er één verklaring is: hun narigheid is een demonische aanval. Steeds weer heb ik dit zien gebeuren bij christenen die geweldig aan het groeien zijn. Op de grootste hoogte van hun geestelijke groei brengt satan een oude verleiding op hun pad. Het kan een oude lust zijn - iets waarvan ze dachten dat ze het jaren ervoor hadden overwonnen. Maar nu, nadat ze jaren lang in de overwinning hadden geleefd, hebben ze het moeilijk en zijn bijna zover dat ze zich overgeven aan een lust die hen terug kan brengen in een verschrikkelijke geestelijke slavernij.

Ik ontving enige tijd geleden een hartverscheurende brief van een beste senior-pastor. Hij schreef: "Ik ben vijf en zestig jaar oud, en de mensen in mijn gemeente kennen me als een man van gebed. Maar nu, uit het niets, beginnen demonische gedachtes mij te kwellen. Een lust komt over me die ik nooit heb ervaren in mijn leven.

"Ik heb niet toegegeven aan de verleiding. Maar ik ben maanden lang constant hierdoor belaagd geworden. Ik weet dat het een aanval is van de vijand. Hij wil de bediening vernietigen die God hier heeft toegestaan te begunstigen. Alstublieft, bid voor mij." Dit, geloof ik, was satans poging om die beste heilige van God te verslinden.

Christelijke huwelijken worden nu meer dan ooit aangevallen. Een stel kan al jaren van elkaar houden en dan opeens verstrikt raken in een verschrikkelijke strijd die ze niet begrijpen. De ene minuut zegt een trouwe echtgenote: "Ik houd van mijn maatje", maar het volgende ogenblik roept ze: "Ik kan die man niet uitstaan. Ik wil zelfs niet bij hem in de buurt zijn." Wat anders kan dit zijn dan een satanische poging om een vroom huwelijk te verslinden en vernietigen?

Dag na dag worden deze stelletjes meer ontmoedigd, verleid en wanhopig. En spoedig komt satan met een vloed van andere beschuldigende gedachtes: "Je faalt als ouder. Je kunt niets goed doen. En je kent God niet echt goed. Je bent een oplichter, een hypocriet. Je bent niet wat mensen denken dat je bent. Je bent een armzalig voorbeeld van wat een christelijke partner hoort te zijn."

Geliefde, een sociaalwerker, een pastor of psycholoog kan geen diagnose stellen over wat er gebeurt in die relatie. Niemand kan de destructieve geest doorgronden die dat huwelijk in zijn geest heeft gekregen. Hoe kan dat? Omdat het bovennatuurlijk is, demonisch: een aanval rechtstreeks uit de hel. Satan valt ieder huis aan waar Jezus Heer is. En hij zal niet rusten totdat hij ieder middel heeft opgebruikt om te verslinden en ruïne en chaos te brengen.

Al deze beproevingen, narigheden en verleidingen zijn bekend als de vloed van de duivel. Johannes schrijft: "En de slang wierp uit haar bek water achter de vrouw als een stroom, om haar door de stroom te laten medesleuren" (Openb 12:15). Jesaja waarschuwt dat satan een vloed zal brengen tegen allen die "de naam des Heren vrezen…de vijand zal komen als een vloedgolf (letterlijk vertaald vanuit de KJV, Jesaja 59:19).

Ik heb deze vloed ervaren. En massa's gelovigen zitten nu ook in zo'n vloedgolf. Ze worden overspoeld door vervolging, fysieke aanvallen, geestelijke kwellingen, heftige verleidingen en lusten uit de hel, en vrienden die zich als vijanden tegen hen keren. Satan heeft als doel een volkomen aanval voor de laatste dagen, die bedoeld is ons in totale wanhoop weg te vagen.

---

Waarom komt de duivel met een vloedgolf die zo hevig is?

---

De sleutel om te kunnen begrijpen hoe satan opereert tegen de kerk wordt gevonden in het woord rebellie. Eenvoudig gezegd: rebellie betekent: ingaan tegen de regels en de autoriteit van Gods Woord. Toen Lucifer God de oorlog verklaarde, rebelleerde hij tegen het Woord van de Almachtige.

Je moet begrijpen: Gods macht ligt in zijn Woord. Hierdoor bracht Hij de werelden tot stand. En hierdoor worden de zon, maan en sterren op zijn plaats gehouden. Zijn Woord bracht alle dingen tot stand en gaat voort leven te produceren. En door zijn Woord haalt God koningen neer en verheft Hij naties. Door zijn Woord zegent Hij en redt, oordeelt Hij en vernietigd.

Satans bedoeling is altijd om Gods volk te verleiden te rebelleren tegen zijn Woord. Hij plantte gedachten van rebellie in Adam en Eva, waardoor zij gingen denken: "Ik weet wat God zei. Maar ik ga doen wat ik zelf wil." Die gedachten veroorzaakten de val van de mensheid.

Satan slaagde er ook in zaadjes van rebellie te planten in Gods uitverkoren volk, Israël. De Psalmist zegt van Israël: "een weerbarstig en weerspannig geslacht, een geslacht, onstandvastig van hart, en welks geest niet trouw was jegens God." (Psalm 78:8). De Schriften zeggen ook van Israël: "Maar gij wildet niet optrekken en waart weerspannig tegen het bevel van de HERE, uw God" (Deut 1:26).

Merk alsjeblieft op: God maakte zijn Woord heel duidelijk tegen al deze mensen. En toch rebelleerden ze er allemaal tegen. Waarom? Ze waren verleid door de Tegenstander.

Satan zal ook proberen je te verleiden om te gaan rebelleren tegen Gods Woord. Hij weet dat hij je niet kan bereiken door brutale verleidingen. En daarom injecteert hij subtiele verleidingen in je gedachten door je leven te overspoelen met pijn, beproevingen, strijd. En hij zal proberen Gods zegeningen in je leven te blokkeren, net zoals hij Paulus hinderde in zijn bediening.

Velen zijn gevallen voor satans subtiele verleidingen. De Psalmist zegt van zulke gelovigen "Er waren er, die in donkerheid en diepe duisternis zaten, gebonden in ellende en ijzer. Omdat zij de woorden Gods hadden weerstreefd en de raad des Allerhoogsten versmaad" (Psalm 107:10-11)

---

De duivel zoekt naar een enkel gebied in ons leven
dat we niet overgegeven hebben aan Gods Woord.

---

Satan is er niet in geïnteresseerd je tot een afvallige te maken. Alles wat hij voor je wil is dat je slechts op één gebied van je leven rebelleert. Dat zal hem genoeg ruimte geven om hem voet aan de grond te geven.

Op dit ogenblik heeft hij zijn machten en overheden wakende om hem van intelligente verslagen te voorzien van ons leven. Deze demonische machten observeren onze daden en horen onze conversatie. En als ze iets vleselijks horen, dan richten ze al hun helse verleidingen op dat zwakke gebied.

Jezus vertelde zijn discipelen: "De overste der wereld komt en heeft aan Mij niets" (Johannes 14:30). Hij zei, in wezen: "Als satan naar mij komt, kan hij geen plek vinden waar hij voet aan de grond zou kunnen krijgen. Ik ben geheel onder de autoriteit van mijn Vader."

Evenzo kan satan niet het lichaam of de geest binnenkomen van een gelovige van wie het leven geheel overgegeven is aan Gods Woord. Er moet hem een plek gegeven worden zodat hij voet aan de grond kan krijgen. En dat gebeurt alleen als een persoon "een gedeelte van de prijs" vasthoudt. Laat me het je uitleggen.

In Handelingen 5 verkocht een echtpaar, genaamd Ananias en Safira een gedeelte van hun land en gaven de opbrengst aan de nieuwe kerk in Jeruzalem. Maar, toen ze het bedrag legden aan de voeten van Petrus, stond de apostel perplex. Hij vroeg hen: "Waarom heeft de satan uw hart vervuld om de Heilige Geest te bedriegen en iets achter te houden van de opbrengst van het stuk land?" (Hand 5:3). Zodra Petrus deze woorden tot het echtpaar sprak, vielen ze ter plekke dood neer.

Wat is de les die God wilde dat zijn kerk hierdoor leerde? Ik geloof niet dat het iets te maken had met het materiële stukje land dat Ananias en Safira bezat. Veeleer had het te maken met het innerlijke gebied van hun hart.

Dit echtpaar geloofde dat ze voldoende deden door voor 95 procent gehoorzaam te zijn aan God, en dat ze verder veilig ongehoorzaam konden zijn op een klein gebied. Ze hadden Gods zuivere Woord horen prediken, maar ze rebelleerden tegen wat ze wisten dat waar was. Ze overtuigden zichzelf ervan dat ze: "de Heer konden dienen, maar toch aan dat ene ding konden vasthouden." Dat was een leugen tegen de Heilige Geest.

Dus, het gedeelte van de prijs dat ze vasthielden had niets te maken met geld, maar met een klein stuk begeerte in hun hart. Het was een stukje dat net groot genoeg was om satan een bolwerk te geven. En met hun ene koppige ongehoorzaamheid, stonden ze toe dat de vijand hun hart vervulde.

Daarom waarschuwt Paulus: "Geeft de duivel geen voet" (Efeze 4:27). Het voorbeeld van Ananias en Safira is duidelijk: de kosten voor een overwinnend leven zijn geen kleine zaak. Het betekent ons leven geheel aan Gods Woord onderwerpen, met geen donkere plekken meer, geen verborgen lust of rebellie. Geef satan geen millimeter grond. Want dat is alles wat hij nodig heeft om binnen te komen om zijn machtsgebied te vestigen.

---

Ik wil je vier voorbeelden geven van hoe satan
grond kan claimen in ons leven.

---

1. De schrijver van Hebreën vertelt ons: "Wij moeten onze eigen bijeenkomst niet verzuimen, zoals sommigen dat gewoon zijn, maar elkander aansporen, en dat des te meer, naarmate gij de dag ziet naderen" (Hebreeën 10:25).

Je bent misschien echt een heel goed iemand: vriendelijk, zorgzaam, en jezelf gevend. Maar als je dit woord leest uit Hebreeën en het moedwillig negeert, dan geef je grond aan de satan. Als je week na week in bed blijft op zondagmorgen in plaats van naar Gods huis te gaan om aangespoord te worden in rechtvaardigheid, dan heb je de leugenaar een plek in je hart gegeven. Net zoals Ananias en Safira, hou je dan een gedeelte van de prijs voor jezelf.

Precies het volgende vers beschrijft ons het oordeel dat over ons komt als we ook maar een enkel gebied van Gods Woord verwaarlozen: "Want indien wij opzettelijk zondigen, nadat wij tot erkentenis der waarheid gekomen zijn, blijft er geen offer voor de zonden meer over, maar een vreselijk uitzicht op het oordeel en de felheid van een vuur, dat de wederspannigen zal verteren" (vers 26-27).

2. Jezus vertelt ons: "Want indien gij de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven; maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven" (Mattheüs 6:14-15).

Christus waarschuwt ons: "Je bent misschien gehoorzaam op elk ander gebied in je leven: vroom, toegewijd en getrouw. Maar als je onvergevingsgezind blijft naar iemand toe, dan stapelen je eigen zonden zich tegen je op, omdat ze niet vergeven worden door de Vader".

Als je vasthoudt aan onvergevingsgezindheid, dan wordt je een grotere schuldenaar dan degene die tegen jou gezondigd heeft. Die persoon heeft misschien al berouw gehad en is dan vergeven door de Heer. Maar als je vasthoudt aan je pijn, dan eis je een prijs van hem die Jezus al betaald heeft. En je kunt dat van niemand vragen.

Maar het echte gevaar van onvergevingsgezindheid is dat je je hart opent voor satanische aanvallen. De vijand neemt dat kleine stukje grond, begint van daaruit zijn handeltje en zijn werk om je te verslinden. En je hebt het laten gebeuren door iets van de prijs vast te houden.

3. Jacobus vertelt ons: "Indien gij echter bittere naijver en zelfzucht in uw hart hebt, beroemt u dan niet en liegt niet tegen de waarheid. Dat is niet de wijsheid, die van boven komt, maar zij is aards, ongeestelijk, duivels; want waar naijver en zelfzucht heerst, daar is wanorde en allerlei kwade praktijk" (Jac 3:14-16).

Let erop wie Jacobus hier aanspreekt. In vers 13 zegt hij: "Wie is wijs en verstandig onder u?" Hij zegt tegen ons: "Je hebt misschien grote geestelijke wijsheid en kennis. Maar als er bitterheid in je huis is, ruzie in je hart, jaloersheid op je werkplek, denk dan helemaal niet dat je geestelijk bent. Dan leef je een leugen".

Als Jacobus spreek over ruzie en bitterheid, praat hij over redetwisten en het vinden van fouten bij elkaar. En hij zegt dat dit allemaal duivels is, zinnelijk, werken van de duivel. In het kort: iemand die vasthoudt aan bitterheid veroorzaakt ruzie - en wat erger is: hij opent zijn hart voor demonisch bezit.

Ken je mensen van wie hun bitterheid leidde tot satanische in bezit neming? In de loop van de tijd begint hun uiterlijk de duisternis die ze binnen in zich hadden, te manifesteren. Uiteindelijk begint hun lichaam kapot te gaan, het wordt ziek en verkreukeld, en ze lijden aan geestelijke labiliteit. Als de duivel dat soort grond is gegeven, dan werkt hij totale verwoesting uit.

Dus, ga er maar mee door: houd vast aan je wrok, houd vast aan je bitterheid. Ga vooral door met ruzie maken. Als je dat doet, zul je in totale rebellie staan tegenover God en zijn Woord. En je zult jezelf openen voor satan. Je zult geestelijk blind worden en verharden in je hart.

Aan de andere kant, als je geestelijk bent, moedwillig gehoorzaam aan Gods Woord, dan zul je, hoe gekwetst je ook bent, de vredige wijsheid laten zien van vriendelijkheid door vergeving.

4. Bij een reisje naar Jeruzalem dat ik pasgeleden heb gemaakt, zag ik een sterk voorbeeld van hoe satan een demonische voet kan krijgen op zelfs maar het kleinste stukje grond. Toen ik neerkeek over de heilige berg vanaf de Olijfberg, zag ik de plek waar de Koepel van de Rots tempel van de Moslims stond. Dat is maar een heel klein stukje grond.

Maar op de één of andere manier heeft satan hier de hand op weten te leggen en er een tempel voor hem zelf gebouwd. En nu is het de gruwel der verwoesting geworden, zoals genoemd in de Schriften. De duivel heeft het klaargespeeld zijn macht precies in het midden van Gods eens gekozen volk, Israël, te focussen. Dit is een levendig beeld van wat satan doet wanneer hij maar het kleinste stukje grond krijgt.

---

Wat voor bescherming hebben we tegen die verslinder?

---

Als je aan welke christen dan ook vraag hoe je moet strijden tegen de duivel, zal hij waarschijnlijk Jacobus 4:7 citeren: "Biedt weerstand aan de duivel, dan zal hij van je wegvlieden". Maar wat bedoelt Jacobus met: "weerstand bieden"? Hoe bieden we weerstand aan satans macht?

Johannes geeft ons het antwoord in Openbaringen 12: "En zij hebben hem overwonnen door het bloed van het Lam en door het woord van hun getuigenis" (Openb. 12:11). Wanneer je het gebrul van de leeuw hoort, wanneer de vloedgolven binnendenderen en je erdoor overspoeld wordt, ren dan gewoon naar het Heilige der Heilige. Door geloof kom je dan in de tegenwoordigheid van God zelf op zijn troon, omdat het Lam voor jou een weg heeft gebaand, door zijn bloed.

"Daar wij dan, broeders, volle vrijmoedigheid bezitten om in te gaan in het heiligdom door het bloed van Jezus, langs de nieuwe en levende weg, die Hij ons ingewijd heeft, door het voorhangsel, dat is, zijn vlees" (Hebreeën 10:19-20).

Als je alleen bent met God in gebed, ben je geheel beschermd tegen de aanvallen van de duivel. Daarom: ren naar zijn troon door geloof, roep tot Hem, en sta in de kracht van het bloed van Christus.

Johannes schrijft dan: "En aan de vrouw werden de twee vleugels van de grote arend gegeven om naar de woestijn te vliegen, naar haar plaats, waar zij onderhouden wordt buiten het gezicht van de slang, een tijd en tijden en een halve tijd" (Openb. 12:14). Ik geloof dat de twee vleugels die hier genoemd worden het Oude en het Nieuwe Testament van Gods Woord zijn. Hij heeft ze ons gegeven om ons te dragen naar een plaats van voeding, zodat wanneer de duivel tegen ons strijdt, we in staat zijn over hem heen te vliegen op de vleugels van Gods Woord.

De apostel Paulus gebruikt ook het woord: "voeding" als hij schrijft: "wèl onderlegd (gevoed) in de woorden des geloofs en der goede leer" (1 Tim. 4:6). Het Griekse woord voor "gevoed" betekent hier: "onderwezen". Paulus spreekt over onderwezen worden in de Schriften, kennis van Gods Woord hebben.

Jezus is ons voorbeeld hier. Toen Hij verleidingen weerstond met Gods Woord, vluchtte de duivel. Waarom? De waarheid ontmaskerde satan, en legde al zijn leugens bloot. En Hebreeën zegt dat allen die op Gods Woord hebben vertrouwd: "door het geloof koninkrijken hebben onderworpen, gerechtigheid hebben geoefend, de vervulling der belofte hebben verkregen, en muilen van leeuwen hebben dichtgesnoerd" (Hebreeën 11:33). We snoeren de machten van de hel de mond dicht door op Gods Woord te staan.

Dus, als je het gebrul hoort van de leeuw, val dan op je aangezicht voor de Vader. En dompel jezelf onder in zijn Woord. Zijn adelaars vleugels zullen je over iedere overspoelende vloed van verleiding heen dragen.

NAJU 1985-2002 ( enkele mirakelen in het kort)

De liefdesboodschappen.

Bij de eerst komende teksten staan de foto's in kleur gedrukt in het boekje van BOODSCHAPPEN uit
NAJU ZUID- KOREA

FOTO'S van het aangegevene

9 november 2001 Terwijl Julia en de bedvaarders de kruisweg deden gingen Jezus en Maria naast Julia.
Langs de weg tussen het 13e en 15e statie weenden Jezus en Maria bloedtranen die op de vele kleine rotsstenen en bladeren vielen.
De H. Maagd tot Julia:
'Ik vergezel u allen terwijl ik bloedtranen ween aan de zijde van mijn zoon Jezus die voor uw bloed vergiet.

Het resultaat van de DNA test op het bloed toonde aan dat het menselijk bloed is.

Julia plaatst een vinger op het bloed en merkt dat het vers bloed is en vloeibaar.
Bedevaarders kijken naar het kostbare bloed aan de twaalfde statie.
Kostbaar bloed op tegels aan de 15e statie.
Bedevaarders in het gebed bij de vijftiende statie.
Julia verzamelt rotssteentjes.

24 november 2001: terwijl Julia en enkele helpers rond 7 u. de kruisweg bemediteerden zag Julia aan de 12e statie plots krachtige en zeer mooie lichtstralen afkomstig van Jezus op het kruis. Zijn wonden openden zich en het bloed liep er uit. De stromen bloed vloeiden samen, veranderden in en Hostie die neerdaalde in de mond van Julia.

De helpers die de Hostie zagen neerdalen waren diep onder de indruk.

Jezus aan Julia: ' Mijn kleine ziel ontvang en nuttig dit. Het is het Bloed van mijn Verbond dat Ik vergoten heb om de zonden van mijn kinderen uit te wissen, en het Vlees dat de zielen voedt.

1 jabuari 2002: Julia en enklele personen staan rond 10 u. te bidden voor het kruis op de Kalvarieberg. Op de rechtervoet van Jezus verschijnt een druppel bloed valt, verandert in een Hostie, en zegt Julia, de Echaristische Jezus legde zich op mijn tong, alles gebeurde in een oogwenk.

Getuigen die de Hostie hebben zien neerdalen.

Julia neemt de Hostie van haar tong.

Kijkt naar Jezus op het kruis vanwaar de Hostie neerdaalde, en aanbid de Heilige Echaristie.

Jezus tot Julia: 'Och mijn lieve kleine ziel! Dit is het hemels Voedsel dat Ik u geef om over u de totaliteit van mijn Liefde te verspreiden. Haast u om het te ontvangen en nuttig het!

18 januari 2002 : Om 9.30 u. ontdekten Julia en de bedevaarders verse bloedvlekken op heel de afstand vanaf de 7e tot de 13e statie op de tegels van de weg voor de gehandicapten en op de weg met rotssteentjes.

Het bloed bij de 12e statie nam een vorm van een kruis aan.

Aan de 12e statie was de heel de bodem met vers bloed bevlekt. In een visioen zag Julia de bloedende Jezus en de H. Maagd die bloedtranen weende.

Julia en helpers observeren de bloedvlekken. Meerdere bedevaarders die op verschillende plaatsen van de kruisweg de tekens van vers bloed zagen waren zer verbaasd.

18 januari 2002 :Jezus: 'Al mijn lieve kinderen van de wereld ! Tweeduizend jaren zijn voorbij, ,maar op dit uur kom Ik tot u terwijl Ik mijn Bloed vergiet om met u te zijn.

11 juni: 2002 Een gedenkplaat op de plaats waar het echaristisch mirakel plaatsvond op 22 september 1995.
Heel vroeg in de morgen bad Julia op de berg van de H. Maagd, op de plaats waar op 22 september de Hostie op haar tong veranderde in Vlees en Bloed tijdens de mis opgedragen door Mgr. Danylack. Nu ziet zij tijdens een extase dat Jezus zijn in stukken gereten Hart opende en stukken Vlees en Bloed op de grond en de rotsen vielen. Op deze plaats zagen Julia en een helper veel bloedvlekken op de grond.

11 juni 2002: Kleine rotsstenen met Bloed uit het Hart van Jezus en grotere rotsblokken met bebloed water.

Och mijn geliefde zonen en dochters die geroepen werden! Ik heb heel mijn H.Hart voor u geopend en tot de laatste druppel Bloed en Water vergoten voor uw redding

11 juni 202: Julia en getuigen kijken naar de met bloed bevlekte steentjes. Op sommige stenen was het bloed zo dik en bewoog alsof het ademde.

Wanneer Julia haar vinger in het bloed drukte ademde het voort. Zij voelde een levendige hartslag in het Bloed dat krachtig bewoog. Verschillende mensen rondom Julia waren bij machte om de hartslag van het bloed te tellen, alsook de polsslag van Julia heel duidelijk van elkaar te onderscheiden waren.

Een van de vele foto's die door hemelse tussenkomst is ontstaan ( Beeld van Maria en Hostie met Bloed.

Boodschap 11 juni 2002 : 'Ik ben werkelijk levend in de Echaristie en mijn adem bezielt de Echaristie. Ik ben er aan aanwezig met mijn Lichaam, mijn Bloed, mijn Ziel en mijn Godheid.

Vergroting van de Hostie

Julia in extase op de berg van de H. Maagd, op de plaats waar tweemaal een echaristisch mirakel plaatsvond en waar op 11 juni 2002 veel verse bloedvlekken ontdekt werden. ze ontvangt een boodschap van Jezus. Getuigen waren Mgr. Dominic Su, pater Filip Su uit Maleisie en een groep bedevaarders.

Julia en Mgr. Su verzamelen de met bloed bevlekte steentjes bloed dat deze dag overvloedig te voorschijn kwam op de plaats waar tweemaal een echaristisch mirakel plaats had.

Het mooie Maria beeld op de berg waar de wonderbare feiten zich voordoen.

15 augustus 2002: Bisschop Dominic Su toont met zijn vinger een weinig van het bloed dat op de vele steentjes gekomen is.

Getuigen van het bloedwonder op 15 augustus 2002: pater Francis Su, bisschop Dominic Su, Julia Kim, pater Filip Su , Julio Kim.

Rapport van het bloedonderzoek.
Het bloed dat op 15 augustus 2002, in aanwezigheid van bisschop Dominic Su en twee priesters uit Maleisie en bedevaarders uit verschillende landen, op wonderbare wijze op de stenen verscheen werd onderzocht en heeft bloedgroep AB, resopositief. Deze bloedgroep AB komt eveneens voor:
Op de lijkwade van Turijn,
OP de zweetdoek van Oviedo, die sedert de 8ste eeuw in de kathedraal van Oviedeo in Spanje bewaard wordt en
Op het 'Vlees en Bloed' van het echaristisch wonder van Lanciano.

Mirakelen

1--Tranen en bloedtranen die 700 dagen overvloedig van een beeldje liepen.

2-- Het lijden van Julia en de stigmata.

3-- De welriekende olie die 700 dagen uit het beeldje sijpelde.

4-- Hosties veranderden in vlees en bloed.

5---Hosties die neer daalde van af het kruis.

6-- Bloedsporen en olie op de kruisweg.

7-- Twee miraculeuze bronnen.

8-- Geneeskracht van het miriaculeuze water.

9-- Op 5 juni verschijnt Jezus aan Julia.

Tijdens de Commnunie voelt Julia een golf van bloed in haar mond komen, ze komt in extase en ziet Jezus En ziet Jezus aan het kruis genageld, het bloed loopt over zijn lichaam.

10- Sinds juli ondergaat Julia regelmatig de pijnen die de embryo's doorstaan wanneer ze in de moederschoot vermoord worden.

11- 3 februari 1998: Julia krijgt hevige aanvallen van duivels te verduren.
Ze beletten haar de boodschap van 2 februari op te schrijven.
De volgende dag zijn de sporen die de duivels hebben nagelaten op de grond , nog zichtbaar.

12- 21 december 1999 : terwijl Julia de boodschap van 21 december opschrijft wordt ze opnieuw zwaar aangevallen en gekwetst door de duivel. Hij is zo kwaad dat hij haar meerdere keren met geweld op de grond werpt.

Geschiedschrijver  Eusebius  schreef  aan  het  einde  van  de  tweede  eeuw  in  het  Gallisch  een  levendig  verslag  van  de  vervolgingen  ;  Eerst  doorstonden  (  de  gearresteerde  christenen )  grootmoedig  de  door  het  volk  toegebrachte  verwondingen -  schreeuwen,  slaan,  slepen,  stelen,  stenigen  en  arresteren -  alles  wat  een  woedende  menigte  graag  met  haar  vijanden  doet.  Daarna  werden  ze  door  de  tribuun  en  het  plaatselijk  gezag  naar  het  forum  gebracht,  verhoord  in  aanwezigheid  van  alle  mensen,  en  na  de  bekentenis  gevangen  gezet  tot  de  komst  van  de  gouverneur (…)  de  aanstaande  getuigen  waren  duidelijk  gereed  en  bekenden  gretig.  Maar  sommigen  leken  onvoorbereid  en  zwak  en  konden  zo’n  beproeving  niet  doorstaan.  Circa  tien  van  deze  mislukkelingen  (  die  hun geloof  ontkenden )  maakten  ons  verdrietig  (….) .  Enkele  van  onze  heidense  bedienden  werden  ook  gearresteerd,  aangezien  de  gouverneur  had  bevolen  dat  ieder  van  ons  openbaar  moest  worden  verhoord.  Door  Satan  op  het  verkeerde  pad  gebracht,  bang  voor  de  folteringen  en  opgehitst  door  soldaten,  beschuldigden  zij  ons  valselijk  van  Thyestes – banketten (  kannibalisme )  en  Oedipus -  gemeenschap )  ( incest ) ,  en  van  daden die  we  niet  mogen  uitspreken  of  bedenken,  en  waarvan  we  niet  kunnen  geloven  dat  iemand  ze  ooit  pleegt.  Toen  deze  beschuldigingen  werden  geuit,  ging  iedereen  als  wilde  dieren  tegen  ons  tekeer.  (..)  ( De  gearresteerde  christenen )  werden  opgesloten  in  de  donkerste  en  walgelijkste  delen  van  de  gevangenis,  met  hun voeten  uitgerekt  tot  het  vijfde  gat  in  het  blok  en  andere  gruwelijkheden (..).  Velen  stikten  in  de  gevangenis,  door  de  Heer  uitgekozen  voor  deze  dood,  zodat  zijn  glorie  in  hen  kon  worden  gezien (…).  Maturus,  Sanctus,  Blandina  en  Attalus  werden  naar  het  amfitheater  gebracht  om  voor  de  wilde  dieren  te  worden  gegooid  en  het  heidense  publiek  een  wrede  vertoning  te  geven (..) .  Maturus  en  sanctus  (..)  ondergingen  de  gebruikelijke  vernederingen  en  het  geweld  van  de  wilde  dieren  en  alles  wat  de  woedende  mensen  riepen  en  wilden,  en  tot  slot  de  ijzeren  stoel  waarin  hun  lichamen  werden  geroosterd  en  de  stank  hen  folterde  (..)  Attalus)  werd  werd  het  amfitheater  rondgeleid  met  een  bord  waarop  in  het  Romeins  was  geschreven ;  ‘Dit  is  Attalus  de  christen’ ,  en  de  mensen  werden  woedend  op  hem (..)  toen  Attalus  in  de  ijzeren  stoel  werd  gezet  en  de  stank  oprees  uit  zijn  brandende  lichaam,  zei  hij  in  het  Romeins  tegen  de  mensen ;  ‘Kijk !  Wat  jullie  nu  doen  is  mensen  opeten,  maar  wij  eten  geen  mensen,  en  doen  ook  niets  anders  wat  verdorven  is ‘ (..)  Na  de  geseling,  de  wilde  beesten  en  de  gloeiende  stoel,  werd  ( Blandina)  uiteindelijk  in  een  net  gewikkeld  en  voor  een  stier  gegooid.  Ze  werd  door  het  dier  heen  en  weer  geslingerd,  maar  voelde  niets  van  alles wat  haar  overkwam,  wegens  haar  hoop  en  stevige  houvast  die  haar  waren  toevertrouwd  en  haar  omgang  met  Christus,  waarna  ook  zij  werd  geofferd.  De  heidenen  zeiden  dat  een  vrouw  nog  nooit  zo  veel  en  zulke  erge  folteringen  had  verdragen.

Wordt  vervolgd.

MAANDELIJKSE  BOODSCHAP  VAN  MARIA  AAN 

MIRJANA  DRAGICEVIC .

“Lieve  kinderen.  Gods  liefde  is  in  Mijn  woorden.  Mijn  kinderen,

dat  is  de  liefde  die  ernaar  verlangt  om  u  tot  de  rechtvaardigheid

en  de  waarheid  te  brengen. 

Dat  is  de  liefde  die  ernaar  verlangt  om  u  te  redden  van  de  misleidingen.

En  wat  met  u,  Mijn  kinderen ?

Uw  harten  blijven  gesloten ;  ze  zijn  verhard  en  antwoorden  niet  op  Mijn 

oproepen.

Ze  zijn  hyporciet.

Met  een  moederlijke  liefde  bid  Ik  voor  u,  omdat  ik  voor  u  allen  wens  dat 

u  verrijst  in  Mijn  Zoon”.

www.bloggen.be/medjugorje   

O, geliefde mensheid! O, mensen die Mijn kinderen zijn, maak je vrij van de banden waarin jullie de duivel jullie heeft geketend tot de dag van vandaag, door jullie vrees aan te jagen voor een Vader die niets dan Liefde is!
Komt nader jullie hebben alle rechten om tot jullie Vader te naderen.
Zet jullie hart wijd open; bidt tot Mijn Zoon opdat Hij jullie steeds beter Mijn goedheid voor jullie laat kennen.
O, jullie die de gevangenen zijn van bijgeloof en van duivelse wetten, verlaat deze tirannieke slavernij en komt tot de Waarheid der waarheden.
Herkent Degene die jullie geschapen heeft en die jullie Vader is.
Streeft er niet naar jullie rechten te gebruiken om aanbidding en hulde te betonen aan hen die jullie hebben meegesleept om hier een nutteloos leven te leiden.
Maar komt tot Mij die jullie allemaal verwacht, omdat allen Mijn kinderen zijn.
En jullie die het ware Licht zijn vertel hen hoe zalig het is in de Waarheid te leven.
Zeg nog eens tot de christenen, tot die geliefde schepselen, Mijn kinderen hoe heerlijk het is eraan te denken dat er een Vader is die alles ziet, en alles weet, die overal voor zorgt, die oneindig goed is, die gemakkelijk kan vergeven, die alleen met tegenzin en langzaam straft.
Zeg hen tenslotte, dat Ik hen niet wil verlaten in de ellende van het leven, alleen en zonder verdiensten, maar laat hen tot Mij komen; Ik zal hen helpen, Ik zal hun last verlichten, Ik zal hun zo harde leven verzachten, en hun in verrukking brengen in Mijn Vaderlijke Liefde, om hen gelukkig te maken in tijd en eeuwigheid.

En jullie, Mijn kinderen, die het Geloof verloren hebben en leven in de duisternis, hef jullie ogen omhoog en ziet het stralende licht dat komt om jullie te verlichten.

Ik ben de Zon, die verlicht, die verwarmt en opnieuw verwant ziet en erkent dat Ik jullie Schepper ben, jullie Vader, jullie enige en unieke God.

Omdat Ik jullie liefheb ben Ik gekomen om Mij bemind te maken, opdat allen gered worden.

Ik wend Mij tot alle mensen van de wereld om deze oproep van Mijn Vaderlijke Liefde te laten weerklinken; deze oneindige Liefde die Ik verlang aan jullie bekend te maken ie een blijvende realiteit.
Bemind, bemind altijd, maar maakt deze Vader ook bemind, zodat Ik vanaf heden aan allen de Vader kan tonen, die een zeer hartstochtelijke liefde voor jullie heeft.
En jullie, Mijn geliefde zonen, priesters, monniken, Ik spoor jullie aan deze Vaderlijke Liefde bekend te maken die Ik koester voor de mensen en voor jullie in het bijzonder.
Jullie zijn verplicht te werken opdat Mijn Wil zich zal realiseren in de mensen en over jullie.
Welnu, deze wil is dat Ik gekend, geëerd en bemind zal worden, laat Mijn Liefde niet lange tijd inactief zijn, omdat Ik dorstig ben van verlangen bemind te worden!
Dit is de eeuw die boven alle anderen bevoorrecht is; laat dit voorrecht niet voorbijgaan; in de vrees, dat het jullie ongetroffen zal worden! De zielen hebben zekere Goddelijke aanrakingen nodig en de tijd dringt; weest nergens bang voor, Ik ben jullie Vader, Ik zal jullie helpen, in jullie spanningen en in jullie werk.
Ik zal jullie altijd steunen en jullie reeds hier beneden de Vrede en de Vreugde van de ziel laten proeven en jullie dienst en jullie ijverige werken vruchten laten dragen; een onschatbare gave, omdat de ziel, die in Vrede en Vreugde is, al een voorsmaak van de Hemel heeft, terwijl zij de eeuwige beloning verwacht.

Als Ik vooral iets verlang op het huidige moment, dan is het alleen een grotere vurigheid van de komst van de rechtvaardigen een tegemoetkoming voor de bekering van de zondaars, een eerlijke en volhardende bekering , de terugkeer van de verloren kinderen naar het Huis van de Vader, in het bijzonder van de Joden en al die anderen die ook Mijn Schepselen en Mijn kinderen zijn, zoals schismatielen, ketters, vrijmetselaars, arme gelovigen, heilig schennis en de verschillende geheime sekten want goed of kwaadschiks, de hele wereld zal weten, dat er een God is en een Schepper.

Evenwel, wat Ik verlang is de trouwe nadering van de Geboden die Ik aan Mijn Kerk gegeven heb, omdat jullie met verstand begaafde schepselen zijn en niet lijken op dieren door jullie bandeloosheid en slechte neigingen, want jullie kunnen tenslotte de schat bewaren die jullie ziel is, die Ik jullie gegeven hebben, die Ik bekleed met de Goddelijke schoonheid.

Doet dan zoals Ik verlang.

Onrechtvaardigheid die jullie de rechtvaardigheid aandoen, het is een wonde voor het meest gevoelige deel van Mijn Hart, het is vergeleken, een verachten van Mijn Vaderlijke Liefde voor jullie.
Dat wat Mij het meest bedroefd heeft in Mijn volk Israël en wat Mij nog steeds bedroefd in de huidige mensheid is dit verkeerd begrepen respect ten omwille van Mij.
De vijand van de mensen heeft dit in feite laten dienen om hen te laten vallen in afgoderij en scheuringen.
En nog steeds bediend hij zich ervan en zal er zich altijd van blijven bedienen tegen jullie, om jullie te verwijderen van de Waarheid van Mijn Kerk en van Mij.
Ach laat jullie je niet meeslepen door de vijand, Gelooft in de Waarheid die jullie steeds weer geopenbaard wordt en wacht in het Licht van deze Waarheid.

7 Hoofdstuk 7 is een hele paragraaf over Melchisedech waarin Paulus gaat aantonen dat het Nieuw Verbond en het Nieuw Priesterschap superieur zijn aan het Oude…

7, 1  De paragraaf begint met een citaat uit Genesis 14, 18-20 en Psalm 110,4.

i.v.m. Melchisedech. Koning van Salem, priester van de allerhoogste God. Hij kwam Abraham tegemoet, en Abraham gaf hem tienden van alles Hij heeft geen vader, geen moeder, geen stamboom (stambomen waren belangrijk voor priesters in Israël. Zij moesten kunnen bewijzen dat ze afstamden van de stam van Levi), zijn leven heeft geen begin noch einde (d.i. het is eeuwig) Hij lijkt op de Zoon van God, hij blijft voor altijd priester.

Melchisedech ontving 1/10 van de buit van Abraham en hij was niet eens van zijn geslacht. Dus heeft eigenlijk Levi tienden betaald in de persoon van Abraham. Melchisedech was dus ver verheven boven Abraham. En Melchisedech heeft Abraham, drager van de beloften gezegend. De meerdere zegende de mindere (7,6).

De figuur van Melchisedech is zeer bestudeerd geworden: hij wordt vermeld in Gen. 14 en Psalm 110.  Sommige Targoems identificeren Melchisedech met Shem of Cham of met een engel. Volgens het boek der geheimen van Henoch (begin 1^ste eeuw, h. 23) is Melchisedech, priester, miraculeus geboren zonder tussenkomst van een man. Er bestond in de 4^de eeuw in Palestina een Christelijke cultus tot Sint Melchisedech (cfr. reisverslag van Etherie).  De oudste christelijke papyrus (ca. 90 na Chr.) vermeldt hem. In Nag Hammadi vond men een koptisch traktaat over Melchisedech. In Qumran (11 Q Melch.) wordt hij vermeld (cfr. NTS XII,1966 pp. 301-326) en geïdentificeerd met de hemelse rechter of met de engel Michaël die de rechtvaardigen bevrijdt van Belial. Melchisedech in Hebr. staat dus niet alleen en er is een hele exegese te vinden in de Joodse literatuur reeds voor Christus en ook Filo en Flav. Jos. spreken erover (1^ste eeuw na Chr.). Melchisedech wordt vergeleken met Jezus Christus zoals de figuur vergeleken wordt met de realiteit op het precieze punt van het priesterschap. Melchisedech is een figuur van de realiteit die Jezus is op het gebied van het priesterschap. Jezus Christus heeft wel een moeder gehad en een stamboom, maar qua priesterschap is hij Hogepriester zoals Melchisedech, d.w.z. zijn priesterschap is verhevener dan dat van het O.T. (1^ste en 2^de arg.) en het is eeuwig, niet tijdelijk zoals dat van het O.T., en uniek, d.i. het wordt niet overgeërfd zoals in het O.T. Het is een verhevener priesterschap want het is volmaakter dan dat van het O.T.: - de Heer Jezus is voortgekomen uit Juda die geen priesterlijke stam was. - Hij is hogepriester geworden uit kracht van het onvergankelijk, eeuwig leven, op de wijze van Melchisedech, d.w.z. niet overerfbaar. Het Christelijk priesterschap gaat niet over van vader op zoon… Dus Jezus is niet op basis van een wettelijk voorschrift priester geworden (de Wet met zijn bepalingen heeft Hij aan het kruis geslagen, d.w.z. afgeschaft schrijft Paulus in de Galatenbrief!).

7,20 Dit ging gepaard met een eed van God (7,20-21: De Heer heeft het gezworen en zal het niet herroepen: Gij zijt priester voor eeuwig!) Dus God heeft een eed gezworen dat de Zoon van God priester zou zijn voor eeuwig. Voor het priesterschap van Aaron heeft hij nooit zoiets gezworen…(7,20).

7,22 Hoeveel voortreffelijker moet dan het verbond zijn waar Jezus borg voor staat. Het Nieuw Verbond is ook verhevener zoals ook het priesterschap van het Nieuw Verbond verhevener is. Het nieuw Verbond is eeuwig, het blijft voor altijd. Cfr. de woorden van de consecratie (het nieuw en eeuwig verbond)! Ook zijn offer is uniek.

7,26-28 is de slotconclusie van h. 7: zo een hogepriester hadden we ook nodig, die smetteloos (onbesmet: zuiver van hart: het priesterschap van Christus is geen louter rituele zuiverheid, het vereist een innerlijke zuiverheid) en heilig (gr. hosios osios: heilig, toegewijd aan God) is, afgescheiden van de zondaars en verheven boven de hemelen (niets zondigs kan Christus raken, de hemel is even ver verwijderd van het aardse als de zonde verwijderd is van de priester)… Zoals de persoonlijke heiligheid van Jezus Christus is, zo is ook de heiligheid van de priesters van het N.T.

7,27  Zijn Offer is uniek en onherhaalbaar. De O.T. offers werden vaak herhaald (ter gelegenheid van bepaalde feesten, bij nieuwe maan, op sabbat ed., zelfs elke dag werden offers gebracht cfr. Talmoed spreekt erover!). Maar onze Hogepriester heeft zichzelf opgedragen als offer voor de zonden van het volk.

De Zoon van God is volmaakt voor eeuwig. Zijn offer is uniek, slechts 1 enkele daad. De partic. aorist 7,27  anenegkas anenegkas verwijst naar het ene offer op Calvarie. Het werkwoord anaferô anaferw betekent plaatsen, offeren op het altaar. Christus dood op het kruis is dus een offer met het kruis als altaar (1 Petr. 2,5).

 -----------

Dit is de overgang naar h. 8: over het thema van Verbond en Offer. Het 2^de grote doctrinaire deel van het Epistel.

H. 8-9  De Cultus van het Nieuw testament.

8,1-5  God had een eed gezworen i.v.m. zijn Zoon: "Gij zijt Hogepriester voor eeuwig". Dat was de aankondiging van een eeuwig priesterschap. Hij zit aan de rechterhand van God (8,1), in de hemel opgestegen.

Hij draagt het offer op in de hemel, de waarachtige tabernakel (gr. skènè alèthinè skhnh  alhqinh  waarachtige,  authentieke tent. Tegenover het aardse tabernakel van Mozes in de woestijn of de tempel van Jeruzalem die aards en vergankelijk waren…)

8,6  De bediening (gr. leitourgia leitourgia liturgische functie leitourgos werker, dienaar, bedienaar van de eredienst cfr. Rom. 15,16; Jes. 61,6; Jer. 33,21) van Jezus is veel verhevener zoals ook het Verbond waarvan Hij Bemiddelaar (gr. mesitès mesiths middelaar: Christus is Middelaar tussen God en de mensen cfr Test Dan 6,2) is beter is, omdat het op betere beloften berust (dit zijn beloften die vervuld werden door bemiddeling van de Messias).

Het 1^ste punt is dat van een nieuwe priesterlijke bediening.

8,7-13 Het 2^de punt is dat van een nieuwe Middelaar: de enige die spreekt van een nieuw Verbond  = berith hadasha (term die Jezus gebruikt). Cfr de profetie van Jeremias LXX 38,31-34 is de enige die de term 'nieuw verbond' gebruikt (het oude verbond was dat van de Sinaï), in het gr. diathèkè kainè diaqhkh kainh: het is een technische kwalificatie van de heilseconomie die Jezus Christus gebracht.

Het oud Verbond was verouderd verklaard (8,8 & 8,13): Ik zal met Juda en Israël een nieuw verbond (diathèkè koinè) sluiten. Het zal anders zijn dan het verbond dat ik met hun vaderen sloot. Mijn wetten leg ik in hun geesten ik grif ze in hun hart. Dit is de besnijdenis naar het hart door het doopsel.

8,11 Jer. LXX 38,34 Allen zullen ze mij kennen (gr. eidèsousin d.m.v. het bovennatuurlijke licht van de genade van het doopsel. 'God kennen' betekent ook zich  hechten aan God) van de kleinste (gr. Jer. apo mikrou autôn apo mikrou autwn van de kleinste, geringste onder hen…= pasgeboren baby Apok. 11,18) tot de grootste. Ik zal hun ongerechtigheden vergeven (dat gebeurt door het doopsel).

De 'kleinste' is de pasgeboren baby die door het doopsel gerechtvaardigd wordt. Cfr. Petrus' rede op Pinksteren: laat U dopen want de belofte geldt ook voor U en uw kinderen (profetie van Joël 2,28-30) "Maria heeft het beste deel gekozen" zegt de Heer Jezus als Martha haar beklag komt doen…Het beste deel is ons priesterschap. Voor Maria is het zitten luisteren aan de voeten van Jezus. Het 'geestelijk deel' is altijd beter dan het materiële deel. Het leven als priester is beter dan het leven  als leek in de wereld.

------------------

H.9, 1-14    herneemt meer in detail de ideeën van het priesterschap.

        15-28  gaat over Christus' priesterlijk ambt in de hemel.

                   en het Nieuwe Verbond.

Meer in contrast staan: hemels en aards heiligdom, de cultus van Oud en Nieuw Verbond (offercultus van oud verbond en van Christus)  tot 10,18.

----

9,1-10  Het eerste verbond had een aards heiligdom : de tent van Mozes : er waren twee delen in dat heiligdom, men spreekt zelfs van twee tenten. In Heb. volgt een beschrijving die is overgenomen uit Exodus. In het Heilige der Heiligen stond de ark met de tafels van het Verbond. Dat Heilige der heiligen werd maar 1x per jaar betreden door de Hogepriester alleen, met het geofferd bloed van de offerdieren. Voor de rest mocht niemand het heilige der heiligen betreden. De H. Geest gaf hiermee te kennen dat het heilige der heiligen nog niet openstond zolang de eerste tent nog dienst deed, m.a.w. dat de poort naar het hemels heiligdom nog niet open was. Christus, in het O.T. symbolisch voorgesteld door de Hogepriester, zal ons de weg naar de hemel openbaren, en de weg openen voor alle mensen om naar de hemel te gaan. 9,10 De cultus en de offers en reinigingsvoorschriften van het O.T. bleven immers maar bestaan tot de tijd van het betere bestel (kairos diorthôseôs kairos diorqwsews tijd van herstel van de orde. Hapax in NT., met nuance van verbetering, correctie van de oude orde diorthôsis: verbetering, nieuwe orde) was gekomen.

9,11-14  Maar nu is Christus gekomen, de hogepriester van de komende goede dingen. Hij is door een verhevener en volmaaktere tent  het heiligdom binnengegaan, die niet gemaakt is door mensenhand.  Volgens Spicq o.p. gaat het om het verheerlijkt lichaam van de verrezen Christus, dat niet tot de geschapen orde behoort. Dia dia is instrumentalis. Cfr. A. van Hoye Biblica 1965, pp. 1-28. De vertaling 'la tente de son corps' is een vrije vertaling door pater van Hoye. Beter ware 'corps de gloire') (voor de literaire analyses van de brief verkies ik pater van Hoye, maar voor de wetenschappelijke exegese, nuances van woorden ed. verkies ik toch pater Spicq) De exegese van pater Van Hoye i.v.m. 9,11 is toch verhelderend: de tent is het middel dat de toegang verschaft tot het heiligdom. Die toegang is het Lijden van Christus waardoor Hij zijn glorie is binnengegaan. De mensheid van Christus is de weg naar de hemel, een weg die Christus ons is voorgegaan om zo de glorie van de Vader binnen te gaan. Deze Christologische interpretatie van pater van Hoye doet ons beter de uitdrukking begrijpen van 'de waarachtige tent' en het verband met het 'eigen bloed van Christus' (9,12) dat het geweten zuivert van dode werken (zonden worden dode werken genoemd) om de levende God te dienen (de vreugde om God te dienen door de Christelijke Liturgie, een 'dienstwerk'). Aldus is de actie van Christus' bloed tweevoudig en superieur aan het bloed van de offerdieren die alleen maar rituele reinheid bewerkten (9,14)

 9,12  en eens en voorgoed is hij het heiligdom binnengegaan, met zijn eigen bloed en Hij heeft eeuwige verlossing (gr. lutrôsis lutrwsis bevrijding, verlossing. De uitdrukking 'eeuwige verlossing' komt voor in Qumran 1 Q M en de Palestijnse Targoem Gen. 49,18) verworven. Hij is de hemel binnengegaan door het offer van zijn Lichaam en bloed (heel speciaal met zijn eigen bloed) om zo eeuwige verlossing te verwerven. 

9,13-14 leveren het bewijs van de eeuwige verlossing. Vers 14 is zelfs een theologisch hoogtepunt van heel de Brief!!

Door de eeuwige Geest heeft Hij zichzelf aan God geofferd als een smetteloos offer dat ons geweten zuivert van dode werken om de levende God te dienen.

De eeuwige Geest = pneuma betekent de goddelijke natuur die niet onderhevig is aan de dood. Door de pneuma heeft Hij zich geofferd. Zijn offer blijft duren tot in de hemel.

9,15-28 Daarom is Hij de Middelaar van een nieuw Verbond. Zijn sterven heeft bevrijding gebracht van de zonden bedreven in het O.T. en zo kunnen de rechtvaardigen van het O.T. het hemels erfdeel ontvangen. Dat konden ze voordien niet want de hemel was nog gesloten, tot aan Christus!

9,16-23  Paulus onderstreept hier de rol van het geofferd bloed voor het verbond (21-22). Zonder vergoten bloed is er geen vergeving van de zonden (cfr. Lev. 17,11) Daarom werd in het Oud Verbond alles gereinigd met bloed, want bloed had een zuiverende werking. Als nu de voorafbeelding (Wet van Mozes, de tent in de woestijn, de oude rituelen) met bloed moest gezuiverd worden hoeveel te meer dan de realiteit (de waarlijke tent, de christelijke liturgie) zelf door een bloed van een hogere waarde. Thornton, Meaning of haimatekxusia, JTS 15 1964 pp 63-65. (aimatekcusia the shedding of blood)

9,12-21 het argument van het bloed dat een zuiverende werking had. Alleen vergoten bloed kon zonden vergeven. Filo Spec. Leg. I,205; Talmoed Yoma 5a; Menahot 93b. Er werden offers gebracht voor de vergeving van de zonden, voor de kwijtschelding (gr. afesis act of freeing from captivity, guilt, debt, or sin Matth. 26,28; Mark. 3,29) van de schuld of zonde. Het aardse is een beeld van de hemelse realiteit, hetis een analogie: als de aardse dingen moesten gezuiverd worden met bloed van bokken en stieren, hoeveel te meer dan de hemelse realiteit met het bloed van Christus dat veel waardevoller is. Het is natuurlijk maar een analogie want in de hemel moet niets meer gezuiverd worden.

9,28 Christus is eenmaal geofferd om de zonden van allen ( pollôn pollwn  lat. multorum = 'allen' we moeten  polloi in Matth. ook verstaan in de zin van 'allen'. In dezelfde zin zegt de Heer Jezus in het Johannesevangelie 'ik zal allen tot mij trekken' de zonden van velen in 9,28 wordt geplaatst in de context van Jes. 53, 12 waar velen = allen, d.i. Joden en niet-Joden) op zich te nemen. Hij zal wederkomen in glorie zonder geofferd te worden, maar in triomf.

Hoofdstuk 10  recapitulatie: de doeltreffendheid van het offer van Christus.

10,1-10  De Wet is slechts een schaduw van de goede dingen die moesten komen. De offers van het O.T. waren onvolmaakt, ze reinigen niet van zonde, aldus Paulus! Daarom zegt de Schrift: Slachtoffers en gaven hebt U niet gewild maar U hebt voor mij een lichaam bereid. Brandoffers en zoenoffers konden U niet behagen. Hier ben ik. Ik ben gekomen om uw wil te doen. cfr Psalm 40 1,6

9-10  Hij schaft het eerste af om het tweede te laten gelden. Door die wil zijn wij geheiligd, eens en voor altijd, door het offer van het lichaam van Jezus Christus. Resumé: Christus heeft de offers van het O.T. afgeschaft en ze vervangen door het ene offer van zijn lichaam! Het werkw 'afschaffen' staat in de tekst (He. 10,9 gr. anairéô wegnemen, vernietigen, abolish, abrogate…) Het gaat wel degelijk om 'afschaffen' aldus pater Spicq o.p. (op cit p 167).

En en drukt de efficiënte oorzaak uit (door zijn wil), dia dia drukt de instrumentele oorzaak uit (door zijn offer)

10,11-18  Iedere priester verricht staande de dienst en draagt offers op die toch geen zonden kunnen wegnemen. Hij daarentegen is gezeten aan de rechterhand van God na één enkel offer voor de zonde te hebben gebracht.

10,16 Dit is het Verbond (Nieuw Verbond cfr. Jeremias LXX 38) dat ik met hen zal sluiten na die dagen. De Wet (Nieuwe Wet) grif ik in hun hart en in hun geest (de geest van de mens) En hun zonden zijn vergeven (niet langer gedenken = vergeven)

10,19-25  Door het bloed van Jezus hebben wij vrije toegang gekregen tot het heiligdom. Hij heeft voor ons een nieuwe levende weg gebaand door het voorhangsel heen, dat is zijn aardse gestalte (door het voorhangsel van zijn menselijk lichaam heen).

22-25 Laten we dus naderen met een vast geloof, met een hart dat vrij is van zondebesef (gr. apo suneidèseôs ponèras - door de H. Geest zijn we innerlijk zuiver, vrij van zonde) met een lichaam gewassen met zuiver water (door het doopsel = een bad met water). Laten we vasthouden aan de belijdenis van onze hoop omdat God getrouw is aan zijn beloften. Laten we elkaar aansporen tot liefde en goede werken. De liefde is onafscheidbaar van goede werken. Men vindt hier terug de drie theologale deugden die zo typisch zijn voor andere paulinische epistels.

10,26-31 Na de aanmoediging komt de waarschuwing:

Wie het Bloed van het Verbond profaneert (door doodzonde = d.i. vrijwillig en bewust in een zware materie en zonder berouw te hebben 10,26 'zondigen' hamartanontôn part. pres. drukt een obstinatie uit! Het gaat dus om een toestand van zonde, niet om één geïsoleerde zonde!; bv. apostasie of geloofsafval…d.i. doodzonde tegen de geloofsbelijdenis = kennis van de waarheid 10,26) moet zo iemand dan niet strenger gestraft worden dan wie zich bezondigt aan de Wet van Mozes? Het moet vreselijk zijn om in de handen van de levende God te vallen. Hij is rechter, Hij veroordeelt tot oordeel en vuur (10,27 het vuur is het instrument van de goddelijke wraak: Deut. 4,24)

10,32-39 Denk terug aan de dagen van vroeger (toen U het doopsel hebt ontvangen. De geloofsbelijdenis, ge zijt er voor vervolgd geworden, gehoond en onderdrukt geworden (gr. thlipsis = onderdrukking, verdrukking; oneidismos = hoon, verwijt) en uw bezit werd geroofd (10,34).

Dit is misschien een zinspeling op een grote vervolging in Jeruzalem na de marteldood van Stefanus ca. 37/38. De groep aan wie de Hebreeërbrief is gericht heeft zich toen bekeerd. Nog een korte tijd en hij die komen moet zal komen (bij zijn 2^de komst). Mijn rechtvaardige zal door geloof leven (dit is een tekst die Paulus ook citeert in Rom. 1 en Gal. 3 en die ook in Qumran voorkomt en in de rabbijnse geschriften). Wij die geloven, we zullen het leven winnen (peripoièsis peripoihsis = technische term van Bijbelse theologie en betekent het heil 'sôtèria', met het accent van in bezit houden van heil!) We deinzen voor niets terug

H. 11   Lofzang op het geloof!

God beloont allen die hem zoeken en wie bij hem wil komen moet geloven dat Hij bestaat! Zonder geloof is het onmogelijk God welgevallig te zijn!

Het geloof is de vaste grond voor wat we hopen, het bewijs voor wat we niet zien!

Nu volgt een hele reeks van voorbeelden van het geloof van O.T. patriarchen die Paulus geeft als voorbeeld aan de Hebreeërs: het geloof van Abel, van Henoch, van Noach, van Abraham, van Sara, Jakob…Ze zijn allemaal gestorven in geloof. Hun verlangen ging uit naar het hemels vaderland (11,16 gr. epouranios  epouranios hemels) maar ze hebben niet ontvangen wat hun beloofd was!

Verder spreekt h. 11 over het geloof van Abraham, Isaak, Jakob, de ouders van Mozes, het geloof van de Israëlieten bij de uittocht uit Egypte, het geloof van de Joden voor de muren van Jericho en verder van alle profeten en rechters. Door het geloof werd hun zwakheid kracht, ze werden gestenigd, doormidden gezaagd en terecht gesteld. Ze waren te goed voor deze wereld. Ze werden bespot en gemarteld. Ook vrouwen werden vervolgd omwille van hun geloof.

Heel deze reeks voorbeelden wil het geloof ophemelen…

Het geloof is de basis voor wat we hopen schrijft Paulus (11,1). Het is niet de cultus van het O.T. die we moeten bewaren want die is juist geannuleerd maar we moeten volharden in het geloof!  Daarvan gaven de O.T. figuren en ook vrouwenfiguren ons het voorbeeld! Ze werden vervolgd omwille van hun geloof. Zo ook de Hebreeërs die omwille van hun geloof in Christus en het doopsel vervolgd en bespot werden door hun volksgenoten! Het is door hun geloof dat ze gered worden. In een andere brief schrijft Paulus dat Abraham gerechtvaardigd werd door zijn geloof, zijn geloof in de Belofte! Welnu, zo hebben alle oudtestamentische rechtvaardigen geloofd in de Belofte van God...

Voor hen was het geloof ook de basis van hun hoop, hoop op de messiaanse verlossing. Bij Jesaja zeer duidelijk! Bij David wordt duidelijk de verhevenheid van het ene offer van Christus geleerd boven de vele offers van het Oud Verbond, wierookoffers, brandoffers etc. Al die offers hebben God niet behaagd. Wat God wel heeft behaagd is juist het geloof. 11,6 Zonder geloof is het onmogelijk aan God te behagen. Dit vers is hét klassieke vers over de noodzaak van het geloof. Het geloof heeft op zijn minst 2 objecten: - het bestaan van een persoonlijke God, onzichtbaar van nature! - het bestaan van zijn Voorzienigheid die beloont of straft. Dit impliceert het geloof in een Middelaar (Joh. 17,3). Prioriteit van het geloof. We moeten het geloof bewaren in de Belofte van Christus. De hemel is voor ons open gegaan en Jezus is ons voorgegaan om ons een plaats te bereiden en om bij God de Vader als Middelaar op te treden en voor ons te smeken om alle genaden van Verlossing te bekomen. We zien ook in het leven van de Heer dat het geloof steeds door Hem geprezen wordt.

Hoofdstuk 12

De volharding in het geloof wordt verder aangeprezen in h. 12. Als er in het O.T. zoveel getuigen zijn van het geloof en volharding, dan moeten we ons aangemoedigd weten door Christus' Lijden en zijn volharding tot aan het kruis en ook standvastig blijven in ons geloof aan de Heer Jezus Christus.

12,3-4    Denk aan Hem die zoveel tegenstand van zondaars te verduren heeft gehad en ge zult de moed nooit opgeven. Ge hebt uw bloed nog niet moeten vergieten voor de zonde…Dat hebben sommigen in het O.T. wel ondergaan en ook sommige Christenen in de vervolging na de steniging van Stefanus.

Als ge beproefd wordt zie dat dan als een straf voor de zonde!

12,5-8    Ieder kind wordt al wel eens bestraft door zijn vader, schrijft Paulus!

Als ge geen straf krijgt dan zijt ge geen kinderen, maar wel bastaards! Onze vaders hebben ons hard opgevoed. Paulus is zelf als rabbijn opgevoed in de tradities van de voorvaderen.

12,10 Maar God de Vader voedt ons op om ons te laten delen in zijn heiligheid.

Tucht en discipline leveren op lange termijn vrede en gerechtigheid ook al is ze op het moment zelf niet prettig. Onthoud dat bij de opvoeding van uw kinderen als ze bijv. een straf verdienen. Een Duits spreekwoord zegt: "besser die Kinder weinen jetzt als die Eltern später".

12,12-13  Daarom strek de slappe handen en de wankele knieën. Het kreupele lichaamsdeel (to chôlon = wat verlamd is)  mag niet ontwricht worden maar moet genezen. In de beproeving moet ge niet wankelen (wankele knieën - knikkende knieën zegt het boek Job).

Neemt een voorbeeld aan de rechtvaardigen van het O.T. en aan de Heer Jezus en aan de vervolgde Christenen die trouw gebleven zijn aan hun geloof en hun hoop op beloning. God beloont de trouw aan het geloof. De ontrouw wordt gestraft. Laat geen dwaalleraars uw geloof bedreigen.

12,14-15  Verspil de genadegave van God niet. Laat geen bitter onkruid opkomen, d.w.z. laat geen dwaalleraars uw geloof bedreigen.   

12,16  Wees niet ontuchtig of goddeloos zoals Esau die voor een bord linzensoep zijn 1^ste geboorterecht verkocht. Hij werd erdoor afgewezen door God!

12,18-28 De oudtestamentische Openbaring ging gepaard met schrikwekkende tekenen, vuur en storm en angst bij het volk. De nieuwtestamentische God is een rechtvaardige rechter en Jezus Christus is Middelaar van een nieuw Verbond, wiens Bloed nog krachtiger roept dan het bloed van Abel! Weigert niet naar de stem van God uit de hemel te luisteren. Laten we God danken en aanbidden. Hij gaf ons een koninkrijk dat niet wankelt. Geen geschapen ding, want alle geschapen dingen wankelen, maar het is het 'eeuwig' koninkrijk! Jezus noemt het ‘het koninkrijk der hemelen' en daarvan is het huis van God de gelovige gemeente, vooral de geloofsgemeenschap die stevig gebouwd is op de rots van het geloof en op het fundament van de apostelen!

13,1-4  Denk aan de broeders. Vergeet de gastvrijheid niet. Iedereen moet het huwelijk (gr. gamos huwelijk = de onverbreekbare binding tussen man en vrouw is de meest sacrale van alle bindingen; I Kor 7, Efez. 5) in ere houden. Het echtelijk bed moet onbezoedeld blijven. Ontuchtigen (gr. pornos fornicator) en echtbrekers (gr. moichos echtbreker) zullen door God geoordeeld worden.

13,5   Leef niet alleen voor het geld, wees tevreden met wat U hebt. We kunnen met vertrouwen zeggen: de Heer is mijn helper. Ik heb niets te vrezen. Wat kan een mens mij aandoen? (Deut. 31,6). Vreest niet alleen diegenen die het lichaam kunnen doden, vreest eerder Hem die en ziel en lichaam kan doden.

Hier begint de laatste sectie van de Hebreeërbrief.

13,7  Neem voorbeeld aan het geloof van uw leiders.

13,8  Jezus Christus is dezelfde, gisteren, vandaag, en tot in eeuwigheid.

Hij is onveranderlijk. Zijn Godheid is steeds dezelfde. Zijn verheerlijkte mensheid zoals Hij nu in de hemel is, is steeds dezelfde. De Christus van de geschiedenis is de aardse Jezus: de Christus van gisteren is dezelfde als de goddelijke Christus, d.i. de Christus van ons geloof. Het is de Christus van vandaag en van in eeuwigheid…Er zijn zo van die moderne theorieën die zeggen dat Jezus niet meer dezelfde is en dat de Jezus van de geschiedenis niet dezelfde is als de Christus van het geloof van de Kerk. Het object van het geloof is alles wat Jezus geleerd en gedaan heeft.

Daarom schrijft Paulus "Laat U niet van de wijs brengen door allerlei theorieën. Wij steunen op Gods genade en niet op de Joodse spijswetten van Joodse rabbijnen" (13,9) We hebben een altaar (13,10). Dit zou een 1^ste verwijzing zijn naar het eucharistisch altaar, het christelijke offeraltaar kunnen zijn; de heilige maaltijd volgt het offer (1 Kor. 10,18): de 1^ste Christenen hadden nog niet veel luxe aan liturgische voorwerpen in hun huizen. 'Ons altaar' is Jezus Christus zelf. Zijn lichaam is het altaar 1 Petr. 2,24 In zijn lichaam heeft hij onze zonden op het kruishout gedragen; cfr. Spicq o.p. p.220 denkt ook dat de Eucharistie buiten het perspectief van de auteur blijft. Persoonlijk opteer ik voor Van Hoye S.J. p. 103: het 'altaar' in Hebr. 13,10 is het kruis. Dankzij het kruis hebben we een offer waarvan we kunnen eten, d.i. de Eucharistie. De adepten van de cultus van de tent zijn de Joden die het kruisoffer van Christus verwerpen. De Eucharistie is onverenigbaar met de rituele wetten van de tempeldienst.

13,12  Jezus heeft buiten de stadspoort geleden, om het volk te heiligen door zijn Bloed. Laten wij die met Hem buiten gegooid zijn uit het aardse Jeruzalem in zijn smaad delen. We hebben hier toch geen blijvende stad op aarde. Onze stadstaat is in de hemel. Ons echt vaderland (gr. politeuma Fil. 3,2) is in de hemel. Dat is de stad van de toekomst (13,14) d.w.z. voor ons de toekomstige wereld, het hemels heiligdom waar Christus het Middelaarschap uitoefent.

13,17  Gehoorzaam aan uw leiders en doe wat ze verlangen en zorg ervoor dat ze hun taak goed kunnen vervullen, d.w.z. de onderdanen moeten hun leiders helpen.

13,22-25  Deze laatste lijnen zijn van Paulus die er zijn goedkeuring wilde aan geven. Deze lijnen zijn er aan toegevoegd om aan de homilie een epistelvorm te geven (Van Hoye p. 108).       

Weet dat onze broeder Timotheüs is vrijgelaten. Als hij komt zal hij mij vergezellen als ik U bezoek. De broeders uit Italië laten U groeten. Waarschijnlijk werd de brief geschreven vanuit Italië in de 1^ste Romeinse gevangenschap of in de tijd van na de vrijlating. Een preciezere reconstructie is niet mogelijk.

Gods genade zij met U allen.

--------------------------

Dank U voor u volgehouden aandacht.

Tot daar mijn reeks lezingen over Paulus' brieven. Het was een vervelende lessenreeks maar het geduld is verdienstelijk en God zal het U lonen….

De Brief aan de Hebreeën.

E. H. P. Van de Kerckhove

INLEIDING

De brief aan de Hebreeërs is eigenlijk een exegetisch commentaar met theologische implicaties. De Brief doet soms onpaulinisch aan en vele exegeten twijfelen dan ook aan de authenticiteit ervan. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat de brief wel van Paulus is maar dat deze gericht is tot een bijzondere groep van geadresseerden, namelijk Joodse christenen die in Jeruzalem als priesters en/of levieten verbonden geweest waren aan de Tempeldienst maar die zich bekeerd hebben na Pinksteren en die gevlucht waren.

De Hebreeërbrief is moeilijk te dateren, waarschijnlijk geschreven ergens tussen 60-64 na Chr., eerder naar het einde toe van Paulus' leven en vanuit Rome of ergens vanuit Italië. Daarvoor zijn aanwijzingen in de brief zelf! Qua datering moet m.i. de Hebreeënbrief voor 2 Tim. geplaatst worden want 2 Tim. is het geestelijk testament van Paulus, zijn laatste schrijven voor zijn marteldood. Hebreeën is geen gevangenschapsbrief. Er is in de brief geen enkele zinspeling op een gevangenschap. Het is een theologisch zwaar beladen traktaat over het priesterschap van Christus, waarschijnlijk geschreven vanuit Italië na de vrijlating uit de 1^ste Romeinse gevangenschap maar zeker weten doen we dit niet.

De brief bevat enkele vage allusies op Italië. 13,23: Timotheüs is vrijgelaten. Als hij komt zal hij mij vergezellen als ik u bezoek. De broeders uit Italië laten U groeten. Deze brief werd m.i. geschreven tussen 60-61 vanuit Rome. Paulus is nadien nog teruggekeerd naar het Oosten. Persoonlijk dateer ik de Hebreeërbrief rond 60 bij de vrijlating uit de 1^ste Romeinse gevangenschap.

De bedoeling van de brief is ongetwijfeld Joodse Christenen aanmoedigen en vermanen. Onder druk van Joodse vervolgingen begonnen bekeerde Joodse priesters hun moed te verliezen en ze verlangden terug naar de pracht en praal van de tempel (dit is mijn puur hypothetische reconstructie van mogelijke omstandigheden waarin deze brief tot stand gekomen is….) Paulus was hiervan op de hoogte en men vroeg hem om een woordje van vertroosting. De Brief aan de Hebreeën is m.i. een aaneenschakeling van homelies (commentaren op de H. Schrift, preken van een missionarispredikant) die Paulus gehouden heeft aan Joodse Christenen en die hij later heeft verwerkt in een Brief. Er is geen aanspreking aan het begin (maar dat is ook zo in 1^ste brief van Joh. en in enkele brieven op papyri uit de 1^ste-2^de eeuw.). Er is een epistolaire conclusie aan de brief toegevoegd. Maar er is geen afzender vermeld. Bij de andere brieven van Paulus is er altijd een afzender vermeld (bijv. Van Paulus apostel aan…) Dat ontbreekt dus wel in de Hebreeën.

Zoals gezegd, er ontbreekt een aanhef, en dat zou erop wijzen volgens sommige specialisten (o.a. A. van Hoye S.J.) dat het geen brief was maar eerder een homilie, een missiepreek (cfr. Spicq o.p) of een soort catechese over de Zoon van God. Waarom is er geen aanhef maar wel een epistolair slot?

Het slot van de Brief is wel typisch epistolair. In de 1^ste brief van Joh. is er evenmin een aanhef. Het doet misschien vreemd aan maar men vindt hetzelfde fenomeen op ostraka (brieven geschreven op  potscherven) van Lakis (Egypte) en in een aantal brieven op papyrus van 1^ste-2^de eeuw (bijv. P Oxy 525). Het apocriefe Epistel van Barnabas heeft evenmin een aanspreking. Persoonlijk ben ik eerder geneigd om te zeggen dat het hier wel om een brief gaat zonder aanhef, dus zonder aanspreking in het begin. Er zijn soms brieven die onmiddellijk met de deur in huis vallen… Hebreeën is een brief die met de deur in huis valt: God heeft gesproken in het O.T. door de profeten maar nu, op het einde van de dagen, door zijn Zoon.

Authenticiteit:

Dat Paulus de auteur is van Hebreeën wordt tegenwoordig fel betwist. De oosterse kerken houden vast aan de paulinische authenticiteit maar in de moderne westerse exegese gelooft men er niet meer in. Ik persoonlijk houd wel vast aan de paulinische authenticiteit maar men moet rekening houden met de speciale doelgroep van vervolgde Joodse christenen die behoord hebben tot de priesterklasse van Jeruzalem en die bekeerd zijn maar wier geloof op de proef gesteld werd. Hebreeën en de andere paulinische epistels drukken hetzelfde geloof uit. Paulus is een getuige van de Traditie (Ik heb U overgeleverd wat ikzelf heb ontvangen schrijft hij in 1 Kor.). In Hebr. 2,3 Christus heeft de leer (de redding) verkondigd die getrouw aan ons is doorgegeven door hen die hem gehoord hebben. Voor zover we weten waren noch Lukas noch Paulus directe getuigen van de historische Jezus, maar Paulus was wel eerst Kerkvervolger. Hij wist dus reeds voor zijn bekering wat het Christendom inhield maar dat betekent niet dat hij de Heer Jezus ontmoet heeft voor zijn bekering. Zijn bekering begon met een visioen op weg naar Damascus.

Dat Paulus de auteur is wordt bevestigd door de gehele manuscripttraditie die van de Hebreeërbrief de 14^de brief van Paulus maakt. De Canon van Muratori (ontdekt in de 18^de eeuw door Ludovico Muratori in een codex van de 7^de eeuw) is een lijst van Bijbelboeken uit de 2^de eeuw! De Canon vermeldt Hebreeën niet. De Hebreeënbrief werd in het Westen pas later (4^de eeuw) toegevoegd aan de Canon. De Vetus Latina (oudste Latijnse Bijbelvertaling) kende het epistel aan de H. waarschijnlijk niet. Pater Spicq ontkent de paulinische authenticiteit van Hebreeën, helaas! Volgens hem was Apollos de auteur. Pater Spicq baseert zich o.m. op de gelijkenis qua religieus milieu tussen Filo van Alexandrië en de Hebreeënbrief. Ook Apollos was een Jood uit Alexandrië en erudiet genoeg om de auteur te zijn van de Hebreeënbrief, aldus Spicq o.p. 

Er zijn wel thema's in deze brief die we niet terugvinden in andere brieven (bijv. Jezus Hogepriester, culturele categorieën…). Speciale argumentatie met Bijbelse commentaren (typisch voor het genre van Hebreeën!) is niet uniek voor het N.T. Reeds in de Galatenbrief vindt men een dergelijke argumentatie maar in een heel andere doctrinaire context en een heel andere apologetische bedoeling…Hebreeën is zeker doctrinair en apologetisch bedoeld maar de bijzonderheid zit hem vooral in de speciale doelgroep, een groep Joodse christenen die vervolgd werd in hun geloof. Men noemt ze "Hebreeën" (de titel komt pas vanaf de 2^de eeuw voor in Alexandrië. Nadien komt de titel ook voor de in de manuscripttraditie). De Hebreeën werden zodanig beproefd dat ze wilden terugkeren naar de oude eredienst die in de tempel met pracht en praal werd gecelebreerd. Volgens anderen waren de geadresseerden van de brief, een groep heidense bekeerlingen die bedreigd werden door Judaïsanten die hun de schoonheid voorhielden van de tempelcultus en van het Oud Verbond. Dat zou uiteraard ook kunnen! Het geschrift is echter niet expliciet genoeg. We zullen er ons in de loop van deze lezing een beeld van trachten te vormen…

--------------------------

PLAN van het Epistel:

1,1-4     vers 4 is een overgangsvers van Inl. naar 1^ste grote doctrinair thema.

1,5 - 10,18  doctrinair deel in twee delen

                   1,5 - 6,20   en  7,1 - 10,18

10,19 - 13,21   Parenese!

13,22 - 25    Slot of postscriptum! Het is een toevoegsel om een epistolair karakter aan de homilie te geven (althans in de hypothese die in H. een homilie ziet)

-----------------------

Pater A. van Hoye analyseert de bindwoorden tussen verschillende stukken en hij verdeelt het epistel als volgt volgens de aangekondigde thema's: 1,4; 2,17; 5,9-10; 10,36-39; 12,13.

INLEIDING 

1,1 - 4 Nadat God vroeger vele malen tot de vaderen had gesproken door de profeten, heeft Hij nu op het einde der dagen (ep'eschaton tôn hèmerôn ep escaton twn hmerwn: d.i. de laatste periode in de heilsgeschiedenis, dus de messiaanse tijden), gesproken tot ons door Zijn Zoon die erfgenaam is van al wat bestaat (juridisch gezien is de Zoon erfgenaam door zijn filiatie (Gal. 4,7). Heel de aarde is zijn erfenis Dan. 7,14 Hem werd de heerschappij gegeven. Alleen de Zoon heeft zo een macht).