Een schrijven over alle kinderen van de gehele aard.
Vele voelen dat hun leven, weinig betekenis heeft en is in hun ogen niet veel meer waard.
Onrust, stress, en de macht dat speelt nu ook de overhand.
En het kan zo mooi zijn, want gevuld is toch zo snel een kinderhand.

Met moederliefde zijn de handen toch zo snel gevuld.
Is dat ook niet het licht, en de kracht te hebben van veel geduld.
Moeder velen hebben in U heel veel vertrouwen.
Want met Uw licht kan men heel veel liefde voor elkander opbouwen.

Vele zielen komen hier Moeder Uw Kapel bezoeken.
Voor hulp, voor kracht, en ook om een verloren weg terug te zoeken.
Moeder door vertrouwen en door eerlijkheid.
Geeft U aan dat U altijd door het gebed voor het goede strijd.

Moeder help dan degene die het licht van andere niet kunnen verdragen.
Waaruit alleen haat en nijd uitgaat, en nog zo vele moeilijke vragen.
Geef ze de kracht, dat zij deze haat en nijd willen vergeten.
Want dit heeft al zoveel verdriet en tranen gekost ook in het in verleden.

Telkens wordt de mens overrompeld door zijn kwaadheid.
Steeds gaat hij maar, door deze onenigheid in de strijd.
Geef hem de kracht, zodat hij in gaat zien, wat doe ik mijn moeder toch zo'n pijn.
Dat hij het eens en voor altijd gaat beseffen, liefde en een eenheid dat is toch zo fijn.

Nederigheid als bron van heil

“Eén van de basisgesteldheden van de christen in ware navolging van zijn Heer Jezus Christus is de nederigheid. Nederigheid is een onontbeerlijke gesteldheid voor de ziel die volkomen wil openbloeien als een bloem in het Licht van de Goddelijke Wijsheid en in de warmte van de Goddelijke Liefde. De ziel moet de nederigheid beschouwen als de gesteldheid waardoor haar menselijke natuur zo klein mogelijk wordt gemaakt. Door de nederigheid maakt de ziel als het ware haar menselijke natuur kleiner en kleiner, en legt zij de kanalen droog doorheen dewelke haar menselijke natuur gevoed kan worden. De menselijke natuur is verwond door de erfzonde, en trekt hierdoor gemakkelijker duisternis aan dan Licht. Door een volhardende nederigheid laat de ziel als het ware zich zelf, alles wat drager kan zijn van sporen van duisternis, leeg lopen, zodat steeds méér ruimte ontstaat voor het Goddelijk Leven. Dit is de eerste reden waarom Ik jou sedert jaren onderwerp aan een strenge discipline in zelfvernedering jegens Mij.

Hoe kan de ziel groot worden in nederigheid? Door zich voor God te vernederen. Zij kan dit doen op twee wijzen, die in hun uitwerkingen gelijkwaardig zijn:

1. de ziel kan zich op uiteenlopende wijzen vernederen jegens de Allerheiligste Drievuldigheid – de Eeuwige Vader, Jezus Christus, de Heilige Geest – en het Kruis van Jezus als het grote symbool voor Gods Eeuwige Waarheid en voor de Mysteries van de Menswording van Gods Zoon, en van de Verlossing;

2. de ziel kan zich eveneens jegens God vernederen in Zijn Werken. Het grootste, absoluut volmaakte Werk van God ben Ik, Maria, de Onbevlekte Ontvangenis. De ziel die zich jegens Mij vernedert door diep voor Mij neer te knielen, verheerlijkt hierdoor het Meesterwerk uit Gods handen. De verlossende en heiligende waarde van de diepe vernedering jegens Mij in Mijn allerhoogste hoedanigheid – deze als Meesteres van alle zielen – heeft in Gods ogen een identiek effect als de rechtstreekse zelfvernedering jegens de Godheid.

Ik beklemtoon jegens de zielen dat de zelfvernedering jegens God, hetzij rechtstreeks, hetzij ten aanzien van het Kruis, hetzij ten aanzien van Mij, de Meesteres van de zielen, een buitengewoon krachtige reinigende werking in de ziel ontplooit, daar elke handeling en gemoedsbeweging van totale zelfvernedering jegens God, jegens het Kruis of jegens Mij vergeleken kan worden met een aderlating waardoor de ziel zich ontledigt van een golf van duisternis die in haar werkzaam was. De zelfvernedering moet daarbij evenwel gebaseerd zijn op een gevoel van oprechte Liefde.

Er zijn zielen die vrezen dat zij God mishagen door zich voor Mij te vernederen. Integendeel. Ik ben de Brug tussen Hemel en aarde, de Hemelse Brug over dewelke Gods Genaden in de zielen stromen en de zielen het Paradijs van Gods Hart kunnen betreden. Doordat de ziel zich voor Mij vernedert, ontledigt zij zich van zichzelf, van haar behoefte om over zichzelf te beschikken. Zij vertrouwt hierdoor zichzelf aan Mij toe.

Hierdoor kan Ik deze ziel geleidelijk aan vervullen van alles wat Ik in Mij draag. Aangezien Ik een Schatkamer van volmaaktheden ben, die God in Mij heeft verzameld, kan Ik in deze ziel steeds méér van Mijzelf laten overvloeien, zodat zij spoedig kan bloeien in de nieuwe lente van een steeds grotere gelijkenis met God. Hierdoor worden al haar handelingen, woorden en zelfs gedachten vruchtbaar, en al haar wegen tot veroveringen in het Rijk van het Goddelijk Leven.

In Gods ogen is de zelfvernedering van de ziel jegens de Meesteres van alle zielen een erkenning van de hoedanigheid van Zijn Meesterwerk, en een akte van verlangen naar volmaaktheid en naar maximale vruchtbaarheid van de ziel voor Zijn Plannen en Werken. Daarom wordt een leven van zelfvernedering jegens Mij voor de ziel tot een onuitputtelijke bron van rijkdommen en van goedmaking van vroegere fouten.

Vergeet niet dat zeer vele zonden een component van hoogmoed in zich dragen: elke zonde is in wezen een tekortkoming in haar liefde tot God. Welnu, telkens de ziel tekortschiet in haar liefde tot God, is het alsof zij tot Hem zegt: “Ik heb Uw Liefde niet nodig”. Dit is hoogmoed, want indien Gods Liefde één seconde lang niet in de ziel mocht stromen, zou zij sterven, daar het de Goddelijke Liefde is, die het Leven draagt.

Door de zelfvernedering van de ziel jegens Mij, het Meesterwerk van God, stelt de ziel zich volledig open voor de instroming van de Liefde, en dus van het Goddelijk Leven. De zelfvernedering van de ziel jegens Mij als Meesteres van de zielen is een gouden sleutel tot de Bron van het Goddelijk Leven, want samen met de verheerlijking van het Kruis en van de gekruisigde Christus, vormt deze zelfvernedering het grootste eerbetoon aan God en de duidelijkste akte van verlangen om in Zijn Wonderwerken te delen”.

                       VASTEN.

Nu  de  veertigdagentijd  er  aankomt,  willen  we  ons  even  bezinnen  over  de  diepere  betekenis  van  het  vasten.  Wij  doen  dit  aan  de  hand  van  een  interview  dat  nog  werd  afgenomen  door  Pater  Slavko  Barbaric,  z.g..  met  een  Kroatische  zuster  die  wel  onbekend  wilde  blijven.  Deze  vastenbezinning  is  een  echt  persoonlijk  getuigenis.  Deze  zuster,  die  door  de  boodschappen  van  Medjugorje  het  vasten  begon  te  waarderen  vertelt  over  haar  weg  van  vasten  en  de  vruchten  ervan.

Toen  u  de  eerste  keer  hoorde  van  de  uitnodiging  tot  vasten,  hoe  hebt  u  dat  ervaren ?

Toen  ik  de  boodschap  over  het  vasten  hoorde  heb  ik  me  ontzettend  verheugd,  maar  zelf  wist  ik  niet  waarom.  Nu  18  jaar  nadat  ik  de  boodschappen  begon  toe  te passen,  denk  ik  dat  ik  me  zo  verheugde  omdat  ik  voelde  dat  er  iets  zou  gaan  veranderen  in  mijn  leven,  en  dat  ook  ik  iets  goeds  voor  mij  en  voor  mijn  naasten  mocht  doen,  iets  wat  in  de  kerk  in  vergetelheid  is  geraakt.

Werd  in  uw  familie  ooit  gevast ?

Wat  ik  me  heel  goed  herinner  vanuit  mijn kindertijd  is dat  men  op  vastendagen  heel  streng  op  brood,  uien  en  water  vastte  en  daarbij  zware  lichamelijke  arbeid  deed.  Dit  was  altijd  heel  bijzonder.  We  vastten  ook  op  de  vrijdagen,  niet  alleen  in  de  vastentijd.  Op  Aswoensdag  en  Goede  Vrijdag  kwam  er  bij  ons  thuis  geen  vis  op  tafel.  Tijdens  de  vasten  mochten  we  ook  niet  naar  muziek  luisteren  en  geen  TV  kijken,  alleen  naar  de  nieuwsberichten.  Toen  ik  volwassen  werd  begon  men  te  beweren  dat  men  het  vasten  door  iets  anders  kon  vervangen.  Door  je  iets  te  ontzeggen,  bv  niet  roken,  geen  alcohol  drinken,  geen  zoetigheid  eten.  Opeens  verdween  het  vasten.  We  spraken  samen  met  vrienden  over  het  vasten  ook  met  moslimvrienden,  die  vastten  een  tijd  in  het  jaar  heel  streng,  dat  verwonderde  me.  Ik  vond  het  jammer  dat  wij  christenen  heel  weinig  vastten.  Juist  daarom  was  de  boodschap  uit  Medjugorje  over  het  vasten  voor  mij  als  een  nieuw  licht.  Ik  was  er  van  overtuigd  dat  door  het  vasten  iets  nieuws  ging  gebeuren  in  de  katholieke  kerk. 

Herinnert  u  zich  nog  iets  bijzonders  toe  u  begon  te  vasten ?

Nu  kan  ik  zeggen  dat  ik  in  het  begin  twee  fasen  heb  meegemaakt.  In  het  begin  vastte  ik  alleen  omdat  Onze  Lieve  Vrouw  ons  ertoe  had  uitgenodigd.  Dat  waren  ook  altijd  vreugdevolle  dagen.  Ik  bakte  zelf  het  brood  en  ik  verheugde  mij  daarop.  Niemand  in  ons  gezin  gaf  commentaar  op  het  vasten.  Ook  op  mijn  werk  had  ik  een  bijzondere  ervaring.   Ik  had  collega’s  uit  Medjugorje  en  zodoende  kon  ik  dag  na  dag  vragen  of  Onze  Lieve  Vrouw  iets  bijzonders  gezegd  had.  Op  een  dag  zei  me  iemand  dat  Onze  Lieve  vrouw  gezegd  had,  dat  ze  wenste  dat  we  zouden  vasten  op  water  en  brood  op  woensdag  en  vrijdag.  Onmiddellijk,  de  volgende  vrijdag  nam  ik  in  de  refter  alleen  brood  en  water,  aan  mijn  tafel  liet  ik  alleen  mensen  plaats  nemen  die  hetzelfde  deden.  Stil  aan  begonnen  veel  van  mijn  collega’s  te  vasten.  Het  was  interessant  dat  de  kok  helemaal  niet  geïrriteerd  werd.   Sedertdien  vast  ik  iedere  woensdag  en  vrijdag  op  water  en  brood  en  op  de  andere  vastendagen,  die  ik  zelf  uitkies,  eet  ik  ook  fruit  bij  het  brood.  Een  zelfde  enthousiasme  had  ik  toen  we  uitgenodigd  werden  de  Heilige  Schrift  te  lezen.  De  pastoor  verlangde  tijdens  de  preek  in  de  zondagsmis,  dat  we  daartoe  zo  ongeveer  een  belofte  deden.  Ik  begon  met  grote  vastberadenheid.  Het  lezen  van  de  Heilige  Schrift  veranderde  mijn  dagelijks  leven.  Door  het  lezen  in  het  evangelie  werd  ik  verliefd  op  Jezus,  in  Hem  vond  ik  datgene  waar  mijn  gehele  wezen  naar  verlangde.

En  wat  was  de  tweede  fase  van  het  vasten ?

In  een  boek  vond  ik  een  fantastische  regel  over  de  zin  van  het  vasten,  zo  ongeveer ;  “De  zin  van  het  vasten  op  water  en  brood  is,  dat  het  ons  Jezus  in  de  Eucharistie  dichterbij  brengt  omdat  Jezus  onder  de  vorm  van  brood,  in  de  Heilige  Eucharistie  bij  ons  wil  blijven “.  Tot  dan  toe  had  ik  alleen  gevast  uit  liefde  voor  Onze  Lieve  Vrouw,  om  haar  wens  te  vervullen.  Hier  ontstond  in  mij  een  groot  verlangen  op  brood  te  leven  om  Jezus  steeds  nader  te  komen.  Dit  verlangen  heeft  mij  nooit  verlaten.  Dit  verlangen  leidt  me  om  steeds  dichter  bij  Jezus  te  willen  zijn.  Zo  werd  mijn  betrekking  tot  de  Heilige  Mis  en  de  Eucharistische  aanbidding  aanmerkelijk  versterkt. 

U  hebt  een  verband  ontdekt  tussen  gebed,  aanbidding  en  vasten ?

Ik  kan  echt  zeggen  dat  men  niet  kan  vasten  zonder  tegelijkertijd,  tijd  te  maken  voor  het  gebed.  De  Eucharistische  aanbidding  is  voor  mij  heel  belangrijk,  daar  ervaar  ik  de  nabijheid  van  Jezus  steeds  dieper.  Het  is  voor  mij  niet  belangrijk  of  ik  heel  erg  geconcentreerd  ben  of  niet,  of  ik  moe  ben  of  uitgerust.  Het  is  voor  mij  heel  belangrijk  dat  ik  bij  Jezus  ben.  Ofschoon  ik  ondervonden  heb  dat  het  veel  gemakkelijker  is  om  te  vasten  wanneer  men  bidt  en  aanbidt,  heb  ik  toch  ook  moeilijke  vastendagen.  Het  is  precies  of  me  alles  onttrokken  wordt  wat  me  op  andere  dagen  juist  draagt.  Toch  doe  ik  voort  met  het  vasten.  Er  zijn  echt  gevleugelde  vastendagen,  maar  ook  moeilijke,  dat  wisselt  constant. 

Bent  u  buiten  woensdag  en  vrijdag  ook  op  andere  dagen  begonnen  met  vasten ?

Dat  klopt.  Ondertussen  ben  ik  ingetreden  in  het  klooster.  Zo  begon  ik  eenvoudig  verschillende  novenen  te  bidden  en  ook  te  vasten.  Ik  weet  zelf  niet  hoe  dat  kwam  maar  ik  begon  me  met  novenen  voor  te  bereiden  op  de  grote  feestdagen.  Daarbij  vastte  ik  niet  streng  op  brood  en  water,  maar  ik  reduceerde  de  maaltijden  tot  een  minimum.  Tijdens  de  oorlogstijd  vastte  ik  gedurende  meerdere  novenen,  minstens  iedere  maand  één.  Vaak  nam  ik  de  kalender  en  zocht  ik  de  feestdagen  op.  Wanneer  verschillende  feestdagen  dicht  bij  elkaar  waren,  deed  ik  een  noveen  en  een  triduùm.   Zo  wilde  ik  tijdens  de  oorlog  een  bijdrage  leveren  aan  de  vrede.  Toen  ik  door  mijn  orde  naar  Medjugorje  werd  overgeplaatst,  vastte  ik  nog  strenger.  In  de  advent  en  de  vasten  vastte  ik  iedere dag  behalve  op  zondag.  Ik  voelde  dat  het  kon.  In  het  jubileumjaar  maakte  ik  het  voornemen  nog  meer  te  vasten  om  nader  te  komen  tot  de  Heilige  Drievuldigheid. 

Hebt  u  een  bepaalde  ervaring  opgedaan  bij  de  novenen ?

Elke  noveen  is  een  bijzondere  ervaring.  Maar  vooral  na  de  strenge  novenen  voor  een  feestdag  voelde  ik  op  die  feestdag  een  onbeschrijfelijke  nabijheid  van  God.  Dat  gaf  me  nieuwe  kracht  om  met  vasten  door  te  gaan.  Een  genadevolle  ervaring  op  het  feest  van  Christus  Koning,  waar  ik  me  met  streng  vasten  op  had  voorbereid,  is  voor  mij  onvergetelijk.  Toen  ervoer  ik  heel  sterk  Gods  nabijheid  en  tegelijkertijd  de  nabijheid  van  alle  mensen  als  broeders  en  zusters.  Ik  voelde  een  onmetelijke  liefde  voor  de  mensen  in  de  Kerk  en  voor  alle  mensen  op  de  hele  wereld.  Omdat  die  ervaring  zo  intensief  was  bad  ik  eenvoudig ,  “Lieve  God.  Niet  voor  mij  alleen,  ik  vraag  U ;  laat  deze  genade  van  Uw  nabijheid  alle  mensen  doen  voelen  en  pas  dan  aan  mij.  “Bij  deze  ervaring  zag  ik  bewust  af  van  alle  genade,  die  ik  ontving  door  de  noveen.  Ik  wist  wat  ik  zei.  Sedertdien  is  deze  ervaring  van  Gods  nabijheid  niet  meer  zo  intensief.  Vaak  ben  ik  dan  toch  treurig,  maar  ik  weet  dat  het  juist  is  God  te  zoeken,  ook  wanneer  men  Zijn  nabijheid  niet  gewaar  wordt. 

U  zei  dat  de  relatie  tot  andere  mensen  zich  ook  gewijzigd  heeft ?

Veel  is  er  bij  mij  veranderd.  Het  is  me  onmogelijk  dit  allemaal  in  woorden  te  vatten.  Heel  graag  zou  ik  allen  de  ervaring  van  vreugde  en  relatie  tot  God  willen  duidelijk 

O God laat me leven.
Moeder Maria, Fatima, bid voor mij dat ze WEL om mij geven.

Ik ben nu verborgen, en ik ben nog zo klein.
Nu ben ik nog gelukkig, en voel ik me in deze moederschoot nog zo fijn.
Maar krijg ik nog wel het recht om het leven in te gaan.
Ik voel me angstig ik wil leven, ik wil in het aardse levenslicht komen staan.

Ik ben nu al helemaal volgroeid, ook mijn zenuwen werken,
nu zal ik dan ook de pijn gaan merken
Ik voel het al aankomen,
Ik kreeg al vreselijke dromen.

Want mijn moeder wil mij verstoten,
De Staat, doktoren, en ook mijn moeder die wil me doden.
Mijn Vaders wil geschied, maar de grote mens moord, daarom zal ik het levenslicht nooit aanschouwen,
Was ik maar in een ander moederschoot terecht gekomen, die staat te huilen om een kind te mogen behouwen.

Dat de Staat, toch eens in zal zien, dat zij zelf de grootste moordenaars zijn.
Zij denken dat zij het recht hebben over leven en dood , maar daarvoor zijn zij toch te klein
Maar als het koordje breekt van het aardse leven, en zij naar de gene zijde gaan.
Komen ze als moordenaars voor Gods troon te staan.

Nu hebben ze nog geen benul, en lachen ze je uit.
Maar owee de laatste uren, minuten, van het leven dan brullen ze het uit.
Dan komt naar voren het leven hoe je op aarde leefde.
Daar zul je gaan boeten in de duisternis omdat je niks om mensen geefde.

Iedereen is toch geboren zonder hemd zonder broek.
Jullie hebben ze toch ook het leven geschonken, en niet weggeduwd in een of andere hoek.
Maria Fatima U geeft aan bid de Rozenkrans dat zal de zielen liefde geven en kracht.
Want heeft Zij ook niet aangegeven, als men Mijn waarschuwen, niet aanneemt
zal men zweren en bloedingen krijgen en dan is men een moeder die niet meer lacht.

Dat we door Fatima's liefde en kracht.
Dit moorden mogen overwinnen van de macht.
Want de mens heeft geen recht, om te oordelen over leven en dood.
Alleen God Onze Vader die beslist, die neemt ons leven, of Hij geeft ons dagelijks brood.

Men  had  het  gevoel  dat  de  catacomben  een  heilige  omgeving  waren.  Hoewel  ze  eerst  werden  aangelegd  om  financiele  redenen,  werden  ze  om  religieuze  redenen  buitengewoon  groot  werden.  De  meeste  catacomben  begonnen  met  een  trap  die  tot  een  diepte  van  minimaal  12  meter  was  uitgegraven  en  die  uitkwam  in  een  nieuwe  gang  met  aan  weerszijden  meerdere  nissen  boven  elkaar.  Andere  openingen  voerden  naar  meer  gangen  en  trappen  leidden  naar  lagere  niveaus,  soms  wel  drie  of  vier  in  totaal.  In  de  catacomben  lagen  letterlijk  miljoenen  lichamen  en  men  schat  dat  de  totale  lengte  van  alle  gangen  meer  is  dan  de  lengte  van  Italie.  De  christenen  groeven  het  merendeel  zelf  bij  lamplicht,  waarbij  stenen  en  aarde  in  zakken  naar  boven  werden  gedragen.  In  de  catacomben  lagen  de  doden  als  in  een  enorme  slaapzaal.  Want  dat  was  het  natuurlijk  voor  de christenen,  die  geloofden  dat  ze  allemaal  tegelijk  zouden  verrijzen  zodra  Jezus  terugkeerde.  Het  gebruik  van  de  catacomben,  buiten  de  stad,  met  alle  doden  bij  elkaar,  bevestigde  opnieuw  dat  de  christenen  zich  zagen  als  een  aparte  groep,  waar  de  leden  gezamenlijk  deel  van  uitmaakten.  Het  is  dan  ook  niet  verwonderlijk  dat  er  kamers  waren  gereserveerd  voor  het  houden  van  diensten  waarin  de  doden  werden  herdacht.  Waarschijnlijk  aten  de  christenen  met  elkaar  om  de  doden  te  herdenken,  zoals  de  meeste  Romeinen  in  die  tijd  deden.  De  catacomben  leveren  ook  de  eerste  uitgebreide  verzameling  van  christelijke  kunst,  want  de  christenen  schilderden  afbeeldingen  op  de  wanden  van  de  graven  en  de  kamers,  net  als  de  ongelovigen  en  joden  deden  in  hun  catacomben.  Uiteraard  komt  Jezus  regelmatig  voor.  Doorgaans  is  hij  afgebeeld  als  een  jonge,  baardeloze  Romein.  Zijn  jeugd  is  niet  alleen  historisch  correct  ( Jezus  was  waarschijnlijk  begin  dertig  toen  hij  stierf )  maar  getuigt  ook  van  de  jeugdigheid  van  het  geloof ;  Jezus  is  een  jonge  god,  die  is  gekomen  om  de  oude  Romeinse  culten  te  vervangen.  Hij  wordt  vaak  geschilderd  als  een  genezer  die  zijn  handen  of  een  staf  op  zieken  en  stervenden  legt,  of  als  een  Goede  Herder,  die  schapen  op  zijn  schouders  draagt,  om  aan  te  geven  hoe  hij  de  ziel  van  de  gelovigen  draagt.

Wordt  vervolgd.

Bedevaart ter gelegenheid van de Heiligverklaring van Pater Damiaan in Rome

Vertrek: donderdag 8 oktober in Wezembeeck Oppem

Wij rijden tot Zwitserland : Fluëlen en bezoeken de plaatsen van de Heilige Nicolaas

Avondeten en slapen in hotel” Tourist”.

Vrijdag 9 oktober: vertrek na ontbijt

Avondeten en slapen gedurende ons verblijf in Rome bij de Zusters van Bethlehem, vlak aan het Vatikaan.

Zaterdag  10 oktober: na het ontbijt bezoek aan Rome.

Zondag11 oktober:  bezoek aan het Vatikaan en Heilige Mis op het Sint Pietersplein, met de Heiligverklaring van Pater Damiaan.

Maandag12 oktober:  na het ontbijt vertrekken wij terug richting Zwitserland en gaan slapen in Einsiedeln, Zwitsers Heiligdom van Onze Lieve Vrouw.

Avondeten en Slapen

Dinsdag 13 october:  ontbijt en vertrek huiswaarts lans Kussnacht waar Koningin Astrid verongelukte met de auto

In kleine bus van 17 personen met 1 chauffeur en 16 pelgrims

Prijs 415 euro in half pensioen

Logement in tweepersoonskamers

Aangezien het zeer druk zal zijn in Rome en wij de kamers moeten vastleggen, gelieve zo vlug mogelijk in te schrijven.

Bedevaarten P.M.P.

De Vos Patty, Kasteelstraat, 81, 9140 Temse.

Tel.03/711.09.69-Gsm.0479.82.92.09-Fax.03771.27.34              

E.Mail:patty_de_vos@hotmail.com

Het juiste zielevoedsel.

“Zielen in de schaduw van het Kruis van Jezus Christus, Ik ben de Meesteres van de zielen. Vanaf Mijn Onbevlekte Ontvangenis wordt Mijn hele wezen eeuwigdurend bevloeid met nooit geëvenaarde stromen van Gods Liefde, Gods Wijsheid en Gods macht. De Allerheiligste Drievuldigheid heeft Mij bekleed met de zon, en de maan onder Mijn voeten gelegd. Dit betekent dat Zij Mij deel heeft gegeven aan Zichzelf – de Zon – in een mate die binnen de hele schepping voor eeuwig waarlijk uniek is en blijft, en die nooit door enig ander schepsel benaderd kan worden. Het betekent verder dat Zij Mij macht heeft gegeven over de uitvoering van Haar Werken – de maan als afspiegeling van de Werken van het Licht van de Godheid – evenals over de werken der duisternis. Ik herinner de zielen tevens aan wat Ik vroeger reeds in dit verband heb gezegd (*).

Begrijp toch wat Ik voor jullie kan betekenen zodra jullie zich vóór Mijn voeten neerwerpen in de meest totale overgave. Wees van Mij, om op de diepste wijze God toe te behoren. God heeft Mij een onbeperkte macht over de engelen geschonken, die wachten op jullie jawoord aan Mij, om samen met hen de duisternis en alle ellende van de wereld te verjagen. De wereld behoort van nature God alleen toe, doch is door de onmetelijke zondenlast van de mensheid aan de satan overgeleverd.

Zielen, Ik heb jullie vrije wil nodig om de overwinning van het Licht over de duisternis te voltooien. Wijd mij al jullie beproevingen toe, opdat Ik hen kan omzetten in stromend water van Goddelijk Leven dat de werken van de satan verzwelgt.

Voed jullie hart, geest en ziel niet langer met dode lectuur, beelden die de werken der duisternis verheerlijken, en bezigheden die de ziel niet tot ontplooiïng brengen. Ik breng jullie de Wetenschap van het Goddelijk Leven. Hoe kunnen jullie stand houden in de stormen van het leven wanneer jullie geen zielevoedsel opnemen? Zovele zielen vullen hun hart en geest met holle kennis. In werkelijkheid bestaat het landschap van hun zieleleven slechts uit vermolmde bomen. Wanneer de storm opsteekt, klampen zij zich vast aan takken die onmiddellijk breken en hen ongenadig meesleuren met de bruisende wateren van bekoringen, misleidende of verontrustende beelden en dwalingen, die hun oorsprong vinden in een leefwereld die door de satan tot een schijnwereld is gemaakt.

Wanneer jullie lezen, stel jullie dan de vragen:

- brengt dit mij dichter bij God?

- leer ik hierdoor Zijn Werken beter kennen?

- leer ik hierdoor mijzelf beter kennen?

- vind ik hierin richtlijnen om de heiligheid in mijzelf te helpen ontbloeien en om bij te dragen tot Gods Werken, en het licht van hoop en bemoediging om Gods hand ook in de nevelen der beproeving te leren herkennen?

De ziel die haar geest voedt met ballast die niet aan deze voorwaarden voldoet, neemt als het ware vermolmd hout in zich op. Wanneer zij dit verbrandt door de werken die zij verricht en de woorden die zij spreekt, blijkt de verbranding onzuiver, zodat de ziel als het ware rook ontwikkelt en dus nog meer duisternis in zichzelf en om zich heen verspreidt.

Zielen, word jullie ervan bewust dat de satan jullie blindheid voor de Hemelse achtergronden bij alle omstandigheden van het leven, en voor Gods tussenkomsten in jullie leven, uitbuit om jullie de werkelijkheid anders te laten zien dan zij waarlijk is. De ziel die zich niet voedt met kennis uit de Tuin van Gods Eeuwige Waarheid, ontwikkelt niet het vermogen om dwars doorheen de schijnwerkelijkheid van alle gebeurtenissen uit haar leven heen te kijken, en aldus de talloze pogingen te herkennen die de satan onderneemt om zielen te misleiden.

Zielen van Mijn Hart, als de Meesteres van de zielen bestaat Mijn roeping hierin, in deze Laatste Tijden de mensenzielen naar de volle Waarheid van het Goddelijk Leven te leiden. Daartoe moet Ik waarlijk kunnen heersen over jullie hele levensweg, over jullie beproevingen, over jullie hele gevoels- en denkwereld, over alles wat via de zintuigen in jullie opgenomen wordt, over al jullie werken en woorden, en over jullie vrije wil. Ik heb de macht om jullie te bevrijden uit alle misleiding, om alle nevelen om jullie hart en geest op te lossen in het vuur van Mijn volmaakte Hemelse Liefde, en om jullie te leiden naar de ware beleving van de Verlossing, die Jezus tegen zulke hoge prijs voor jullie heeft verworven.

Zielen in de schaduw van het Kruis van Verlossing en van Gods Eeuwige Waarheid, grote beloften heeft Jezus jullie gedaan. De heerlijkheden van de inhoud van Zijn Goddelijke Woorden kan geen mensenverstand zich voorstellen. De weg naar het leven in dit paradijs, reeds op aarde, loopt over de Brug van Mijn Hart. Het is een weg van totale overgave aan Mij, opdat Ik jullie volgens Mijn volkomen inzichten kan inzetten in de laatste strijd tegen de vorst der duisternis. Mijn macht over deze vorst is absoluut, want Ik ben voor eeuwig het Tabernakel van het Licht der Wereld, de Ark van het Nieuw Verbond. Ik kom jullie sterken voor deze strijd met Mijn onderrichtingen in de Wetenschap van het Goddelijk Leven.

Ik vraag jullie daarom met aandrang:

1. Bestudeer alle richtlijnen die Ik jullie sedert jaren als Meesteres van alle zielen doorheen Mijn profeet bekend maak;

2. Wijd jullie hele leven en jullie hele wezen aan Mij, de Meesteres van alle zielen, toe, opdat Ik jullie beproevingen optimaal kan benutten;

3. Klamp jullie niet langer vast aan de vermolmde bomen van lege lectuur en wereldse beelden, die jullie niet heilig kunnen maken, doch jullie slechts kunnen ontmoedigen en verzwakken voor de grote strijd voor Gods Rijk;

4. Gebruik jullie vrije wil uitsluitend voor de Werken van God. Gedenk dat Jezus jullie Zichzelf heeft geschonken als een Goddelijke Schat, dat Ikzelf de Schatkist ben met dewelke Hij vanaf Zijn Menswording één is geworden, en dat jullie vrije wil de sleutel is die deze Schatkist moet openen om zich de inhoud ervan eigen te maken: de Verlossing, de heiliging, de eeuwigdurende verheerlijking, en de grondvesting van Gods Rijk van volmaakte Liefde op aarde.

Al Mijn woorden zijn Waarheid, want Ik put hen uit de Bronnen der Eeuwige Wijsheid, en laat hen over jullie uitstorten door Mijn profeet, die Mijn bezit en eigendom is. Aanvaard Mij dus als de Dageraad van de Eeuwige Lente en de Zaaister van de vruchten die de boomgaard van elke ziel voltooien. Dat is wat Ik ben van Gods wege, en wat Ik wil zijn voor ieder van jullie”.

_____________________

(*) in een openbaring op 1 februari 2008 zei Maria in dit verband onder meer nog:

“(...) Ik heb de maan onder Mijn voeten : Ik heb je gezegd dat de maan de spiegel is van Gods Licht in de duisternis. Ik heb dus alle duisternis, elke antiGoddelijke kracht, onder Mijn voeten : zij is overgeleverd aan Mijn macht. Ik ben bekleed met de zon omdat de volheid van het Licht volkomen één is geworden met Mij, en geen spoor van duisternis Mij kan raken noch ooit in Mij is doorgedrongen. Ik ben totaal versmolten met de Heilige Geest, de zon van de Waarheid en de Wijsheid, en met het Licht der wereld. (...)”.

Tegen de achtergrond van het vele kwaad dat vandaag de dag steeds meer ter sprake is.
Waarschuwt Maria, Moeder van alle Volkeren voor, verwording, rampen en oorlog.
Niemand kan ontkennen de verwording op gebied van geloofsbeleving en moraal gedrag ontstellend groot is in deze tijd.
En die verwording brengt straffen met zich mee, in de vorm van rampen en oorlog.

Daarentegenover hamert de Vrouwe van ale Volkeren erop dat het kruis weer moet worden opgenomen weer midden in de wereld moeten komen te staan: Laat ze in de moderne wereld met zijn moderne techniek dat eenvoudige kruis niet vergeten (14-2- 1950).
Het is de moeite waard eens na te gaan, hoe vaak de Vrouwe aandacht vraagt voor het kruis.
Het begint al bij de eerste verschijning (25-3-1945); de tekst daarvan zegt aan het eind.
Dan wordt er een kruis voor mij neergelegd en ik moet dat opnemen.
Ik neem het heel langzaam op en het is zwaar.
Zo ook in de tweede verschijning (21-4-(1945), dan legt de Vrouwe bij die woorden een kruisbeeld in mijn hand en ik moet dat rond mij heen laten zien.
De derde verschijning (29-9-1945) wederom; en de Vrouwe plant op het offeraltaar een kruis en dan zie ik a.h.w. de hele wereld daarom heen staan.
En nog zovele malen.
En we komen voor een groot kruis te staan, neem het op, Hij is je voorgegaan, zegt de Vrouwe.
Ik weiger en voel me alsof alle mensen van heel de wereld dit doen en het kruis de rug toe draaien.
Hij gaat de wereld in met het kruis, maar niemand volgt Hem (7-10-1945).

De Vrouwe zegt weer: Het is een geestelijke strijd.
Dan zegt de Vrouwe tegen mij: Kom en wijst naar mijn hand.
Het is daar alsof daar een z.g.
kruis ingelegd wordt en nu wijst de Vrouwe wat ik moet doen.
Ik ga met die hand, met het kruis erin, boven de aarde rond en ik moet het kruis laten zien.
Dan zegt de Vrouwetegen mij: Ja kijk naar dat kruis.
Ik doe dit en terwijl ik kijk, gaat dat kruis uit mijn hand en maak ik een vuist.
Ook daarnaar moet ik kijken.
Dan zegt de Vrouwe weer: kijk nu weer naar het kruis en het kruis ligt weer in mijn hand.
Dan zei ik het kruis weer midden in de wereld staan, en de Vrouwe wijst daarnaar.
Ik moet het opnemen en draai het hoofd om.
Het is alsof ik de mensheid ben en het kruis van me afgooi.
Neen, zegt de Vrouwe dat moet, opgenomen en middenin gezet en zal een categorie mensen zijn die zullen, vechten, vechten daarvoor en Ik zal ze brengen daarnaar toe (3-1- 1946).
Maria wijst op Christus die het huis draagt.
De Vrouwe wijst weer naar de wereld en zegt: Zoek maar of je Hem kunt vinden.
Ik zoek en zoek en zeg tegen Haar: ik wordt zo moe en krijg een vreselijke pijn.
Ineens zie ik van har afkomen een groot lang kruis en het is alsof iemand het voortsleept.
De Persoon zie ik niet, alleen het kruis gaat de lange weg naar beneden, naar de arde, en ineens zie ik het midden in de wereld staan (25-2-1946).
De Vrouwe draait zich om en zegt: Hem ( en Ze wijst op het Kind) wil ik weer op die wereld brengen.
Maar terwijl Ze dat zo zegt, schudt de Vrouwe met Haar hoofd steeds van neen.
Ik kijk naar dat Kind en terwijl ik kijk, verandert dat Kind in een kruis.
Ineens valt dat kruis op de grond voor mij en is verbrokkeld.
Ik zie naar de wereld en zie die geheel in het donker liggen.
Dan hoor ik de Vrouwe ineens roepen: Breng Hem terug in die wereld! En Ze wijst naar dat kruis (29-3-1946) De Vrouwe geeft ook een waarschuwing voor verschillende landen.
Waarschuw toch voor Duitsland, en Italië, het is nog te redden, werken tegen de verwording van Duitsland.
We moeten daar het kruis weer brengen en het middenin plaatsen.
Zij moeten beginnen bij de jeugd het geloof weer op te werken en het geloof er weer in te brengen (19-11-1949).
Elders nog: voor Duitsland wil Ik zeggen: Laat men toch in dit land hard en hard werken om de mensen die ver en ver afgedwaald zijn, terug te brengen naar dit middelpunt : HET KRUIS.
Priesters zijn er te weinig, maar leken zijn er velen.
Voer toch een grote actie onder de leken, om ze te op te roepen tot dit doel ( 11-2-1951).
Over ons land begint op de helling te komen.
Dan zie ik de jeugd en de Vrouwe zegt: zij staan bij een helling (3-12-1949).
Een andere keer, weer na een beeld van het kruis, wordt gezegd: Christeneenheid, gij kent uw grote gevaar niet, er is en geest om u te ondermijnen (15-8-1951).
Al eerder had Maria in die geest gesproken.
De Vrouwe zegt weer: de godsdienst zal een zware strijd krijgen en men wil ze vertrappen.
Dit zal geraffineerd gaan, dat bijna niemand daar erg in zal hebben.
Maar Ik waarschuw en Ze kijkt zeer ernstig en wijst op de kelk ( 29-3-1946).

Het teken van het KRUIS zal aan de hemel staan.
Wanneer de Heer komt om te oordelen.
Dan zullen de dienaren van het kruis.
Die zich in hun geluk vormig hebben gemaakt.
Aan de GEKRUISIGDE met groot vertrouwen tot Christus naderen.

BOODSCHAP van in de hemel opgenomen Moeder Gods en de primaat van het milliennium,
Kardinaal Stefan Wyszynski, geopenbaard in het heiligdom van de Moeder Gods,
de Koningin van het Heelal en de Vrede Gods, aan de ziener Kamierz Domanski op 15-08-2001
De Moeder is omgeven door de engelen en naast Haar staat primaat Wyszynski.
De Moeder Gods komt naderbij.L
" Ik die in de hemel opgenomen Moeder Gods, ben neergedaald in het Heiligdom van de Moeder Gods, de Koningin
van het Heelal en de Koningin van de vrede, waar het godsvolk zich verzamelt.
Mijn zoon, Ik ben neergedaald om het godsvolk en de priesters die naar het heiligdom zijn gekomen te zegenen.
Mijn zoon, uw overste, de kardinaal is niet gekomen om het beeld van de primaat in te wijden.
Hij zou nochtans moeten komen want kardinaal Wyszynski was de Poolse primaat in het voorbije millennnium.
Uw overste heeft het beeld van de primaat veracht.
eeens zal hij neerknielen en God de Vader, de Zoon en de H.Geest om vergiffenis vragen wegens
deze weigering om het beeld te wijden.
Mijn zoon, dit is nog nooit eerder gebeurd in de kerk dat men weigert om een beeld te wijden van een van Mijn dienaars.
Kardinaal Wyszynski is een verdienstlijk primaat van het milennium.
Hij heeft eens gezegd dat zolang hij zou leven, de Kerk in Polen zal bestaan.
Hij is de weg gegaan want hij bad de rozenkrans en smeekte God de Vader, de Zoon en de H. Geest en de
Allerheiligste Moeder Gods om de redding van zijn vaderland.
Hij heeft gebeden en gesmeekt opdat Polen moge gered worden, opdat de Kerk in Polen moge gered worden.

Zie, mijn zoon, in Tsjechie, in Slowakije, in Oost-Duitsland en in andere communistische landen waren de heiligdommen
gesloten en de priesters geinterneerd.
Jezus Christus en Ik, de Moeder Gods hebben u hier beschermd.
Wee hen, die zich afwenden van Jezus Christus, Mijn Zoon!
Hier is Mijn Zoon aanwezig in het Allerheiligste Sacrament des altaars, in de bloedige hostie!
Dit is Zijn Lichaam en Bloed!
Niet allen geloven dat het bloed is van Mijn Zoon.
Ooit heeft men degenen die boodschappen bekomen, vervolgd.
Mijn zoon, ook ten dage zijn er vervolgers die onenigheid willen.
Bisschoppen en Kardinalen moeten hun ogen richten op het heiligdom van de Moeder Gods.
Ik heb reeds meerdere malen gezegd dat de vonk van de Vrede Gods vanuit dit oord zal uitgaan.
Ik vraag u, Mijn kinderen, bid de heilige rozenkrans en dan zullen allen naar hier komen.
U hebt de brieven gezonden aan de kardinaal en de priesters in de stad, maar ze zijn niet gekomen.
Ik dank de priesters uit slowakije en uit de verschilende streken van Polen.
Mijn Zoon, Mijn Hart is verheugd omdat het godsvolk de weg gaat die Mijn Zoon en Ik, de Moeder Gods tonen.

Mijn zoon, vooral vandaag, op het feest van de Ten - Hemel - Opneming van de Moeder Gods, met ziel en lichaam,
ben Ik met primaat Wyszynski neergedaald.
Mijn zoon, hij is verheugd omdat vandaag zijn beeld door de priesters werd gewijd, maar spijtig is niet een bisschop,
noch een kardinaal gekomen.
Wee hen die zich verheffen, die meer dan primaat Wyszynski willen zijn!
Mijn zoon, primaat Wyzynski is reeds heilig, maar de Kerk moet dat erkennen om hem te verheffen tot de eer der altaren Mijn zoon,
bid tot hem en hij zal u leiden.
Er is slechts een groot beeld van primaat Wyszynski in Neder - Silezie.
Mijn zoon, u gaat de weg Jezus Christus en Ik, de Moeder Gods, tonen.
Ik leid u, Mijn zoon,!
Het is goed dat hier ook beelden staan van de stadhouder Johannes Paulus II, Pater Pio, de H.Maximillaan Kolbe en primaat Wyzynski.
Het is een grote genade want deze heiligen zullen voor dit oord bidden.
Mijn zoon, de zegen voor de stadhouder Johannes Paulus II, voor alle bisschoppen en kardinalen.

Zeg aan allen dat ze moeten bidden voor uwe kardinaal opdat hij de weg zou gaan die Jezus Christus gaat.
Hij moet naar hier komen en God de Vader, de Zoon en de H. Geest om vergeiffenis vragen.
Dit is het heiligdom van Mijn Zoon en van Mij.
Ik zegen de priesters die bij het altaar staan.
Zij gaan d weg die ik en Mijn Zoon getoond hebben.
Zij hebben geen angst en zij volgen de Heer Jezus en de Moeder van Gods.
Buig uw hoofden!
Nu zal Ik alle gelovigen en de priestes zegenen, Mijn zoon, nu gaat primaat Wyszynski spreken:
"Mijn broeders, dienaars, die de weg gaan die Jezus Christus getoond heeft, gij erkent de Heer Jezus en de Moeder Gods.
Vandaag kom ik samen met de Moeder Gods, de Koningin van de Vrede, de Koningin van het Heelal, neerdalen.
Mijn zoon bid voor de hele H. Kerk.
Er moet veel gebeden worden voor de priesters, de bisschoppen en de kardinalen want zij gaan
niet de weg die Jezus Christus getoond heeft.

Moest ik op aarde zijn, veel priesters en bisschoppen zouden weggaan omdat ze niet de goede weg bewandelen.
Ze moeten zich bekeren!
Het allerheiligste Sacrament des Altaars, het tabernakel van de heer Jezus moet op het hoofdaltaar zijn.
Zo kan het het niet meer verder zoals de dienaars vandaag handelen.
Ze schuiven de heer Jezus en het tabernakel in de hoek.
Wee hen wanneer ze zullen verschijnen voor Gods oordeel zoals iedereen en dan zal Jezus Christus hen vragen:
waarom hebt ge Mij verschoven van het hoofdaltaar?
Er zal geen antwoord zijn.
Mijn zoon, het gaat er vreselijk aan toe in de Kerk.
Ik, primaat Wyszynski, zal bidden voor het poolse volk omdat zij hun leven gegeven hebben voor het geloof en de H. Kerk.
Het volk is die weg gegaan, die ik gegaan ben en heeft voor mij gebeden opdat ik zo vlug mogelijk de gevangenis mocht verlaten.
Zo was de wil van de Heer, Jezus en de Moeder Gods.
God de Vader, de Zoon en de H.Geest hebben mij behoed.
Ik ben nu, mijn zoon, samen met de Heer, Jezus en de Moeder Gods in de hemel.
Mijn hart is verheugd.
Ik, primaat Wyszynski, zal alle landgenoten en alle gelovigen zegenen die hier naar het heiligdom komen.
Buig uw hoofden.
Nu zegent primaat Wyszynski u.

Domanski: "Ik dank U, Moeder Gods, omdat U vandaag zijt neergedaald voor het godsvolk
en de naar hier gekomen priesters.
Moeder Gods, U hebt hen vandaag gesterkt en ook primaat Wyszynski.
Wij vragen u, primaat, bid voor ons in de hemel opdat ons vaderland trouw blijft aan de Heer, Jezus en de Moeder Gods.
Moeder Gods, behoed ons vaderland, behoed onze Johannes Paulus II en de gehele H. Kerk."
Onze Lieve Vrouw. "Mijn zoon, Ik behoed de stadhouder Johannes Paulus II en heel de Kerk.
Velen hebben zich afgekeerd van Johannes Paulus II, maar eens zullen ze zich moeten verantwoorden
omdat ze niet achter hem gestaan hebben.
Hij is de stadhouder van Jezus Christus op aarde.
De vrede zij met u! " En met Uw Geest."

HET  LEIDEN  VAN  DE  GEMEENSCHAP.

De  geestelijke  leiders  van  de  christelijke  gemeenschappen  moesten  uiteraard  gedoopt  zijn  en  door  de  uitgestelde  doop  werd  men  soms  op  één  dag  gedoopt  en  tot  priester  gewijd.  Maar we  weten  weinig  over  hoe  de  bevestiging  van  het  priesterambt  en  de  andere  geestelijke  functies  zich  ontwikkelde.  De  verwarring  die  over  de  terminologie  bestond  in  het  Nieuwe  Testament  duurde  voort  in  de  tweede  eeuw.  Ignatius  van  Antiochié  benadrukt  in  een  geschrift  uit  107  herhaaldelijk  de  macht  van  de  ‘bisschop’.  Volgens  hem  was  de  kerk  opgedeeld  in  een  aantal  gemeenschappen,  één  in  elke  stad,  en  was  elke  groep  trouw  verschuldigd  aan  zijn  bisschop.  In  een  schrijven  aan  de  inwoners  van  Smyrna  stelt  hij ;  ‘Waar  de  bisschop  is,  daar  zijn  de  mensen,  want  daar  is  de  katholieke  kerk.  ‘Dit  is  de  eerste  keer  dat  de  term  ‘katholieke  kerk’  wordt  genoemd,  als  verwijzing  naar  alle  christenen.  In  de  Didaché,  een  anoniem  document  dat  lijkt  te  zijn  geschreven  in  de  tweede  eeuw  en  waarin  het  leven  en  de  organisatie  van  de  kerk  wordt  beschreven,  stonden  bisschoppen  echter  gelijk  aan  ‘profeten’  en  ‘leraren’.  De  organisatie  van  de  kerk  ontwikkelde  zich  waarschijnlijk  overal  op  diverse  manieren,  maar  aan  het  einde  van  de  tweede  eeuw  was  er  zo  ongeveer  een  uniforme  organisatie  van  bisschoppen,  priesters  en  diadeken  ontstaan.  De  bisschop  was  het  hoofd  van  de  kerk  in  een  bepaalde  stad.  In  theorie  was  hij  degene  die  doopte  en  de  eucharistie  leidde.  Hij  kon  deze  taken  ook  delegeren  aan  de  priesters  die  hem  ondersteunden.  Zij  kregen  op  hun  beurt  assistentie  van  de  diadeken,  die  geen  doop  of  eucharistie  mochten  uitvoeren  en  dus  ‘leek’  of  ongewijd  waren.  Vooral  gezaghebbende  posities  lijken  altijd  door  mannen  te  zijn  bekleed.  In  dit  stadium  waren  er  echter  veel  vrouwen  in  de  gemeenten,  in  tegenstelling  tot  enkele  andere  culten  ( in  het  mithraisme  waren  vrouwen  geheel  uitgesloten  van  de  eredienst ).  Dit  vind  zijn  oorsprong  in  de  eerste  eeuw,  toen  Paulus  kennelijk  veel  vrouwen  bekeerde;  zijn  brieven  wemelen  van  de  vrouwennamen.

Wordt  vervolgd.

"Gods vergévende Líefde"

Míjn Kínderen...

Zié... hoe de H. Geest - zích...
Over de Aarde... Verspreíd!!
De Léégte... te vullen ín de ménsen!!

De Wégen... te Wíjzen...
Naar... God dé Vader!!
Die... zích over hén - óntfermt!

Hoe díep... zijn vélen gezónken!
In de - dónkerte - van de - Duísternis!!
Sátan... ís in de Wéreld - gekomen!

En hééft... bezít van vélen - genomen:
Pás op... wees - vóór - bereíd!!
Op zíjn... Huichelarij!!!

De Satan... ís bezíg!!
Vélen nog... ín zíjn Mácht te kríjgen!!
In de Poel... van Verdérf...

Door... Wellúst... en Losbándigheíd!
De kínderen - móórden...
Door dé... Abortus!!!

Het ís... en blíjft!
Een - ménsen - kínd!!
Hoe kleín... en níetig het ook ís!

Het zíeltje zit ál... ín het Zaadje!!
Het vrúchtje... dat Gód...
In het... Wézentje.. heeft gewíld...

Zíjn... Scheppíng!!
Wordt... Vermóórd... Verwónd!!
Als - was - hét - níets!!

De Móórd... op 'n Kind ván God!
Zal zwaar zíjn... ín het Oóg...
Van... dé Vader...

Níemand... heeft 't Récht!!
De Scheppíng...
Van Gód... te Mísbruiken!!

Door - dé - Embrioos...
Voor ándere... doel... eínden!!
té - gebruíken!!!

Zíjn... Stráffen...
Zullen - júllíe - tréffen!!
Ongestraft... laat dé Vader...

Dit... níet - langer - gebéuren!!
Níemand... óntkomt!!!
Aan - Zíjn - Geréchtigheid!

Die zéér... Zwáár zal zíjn!!
Maar ook... Récht - vaardig...
Stóp... met díe... Kínder - Moord!

De... Abórtus!
De Aarde... ís bedékt...
Met het Blóed... van de líjkjes!!
Van Uw... eígen... Kínderen!!

De Hémel... Schreídt!!
Door dít... gróte... Verdríet...
De Mássa... Sláchting!!

Onder Góds... Onschuldige Kínderen!!
Die íeder... zíjn Récht heeft...
Op déze - Aarde - té - zíjn!!

Wíe - Dúrft zích...
Bóven... Hém... te Verhéffen!!!
Het léven... van 'n Kind te óntnemen!

Nú... kunnen júllie nog!!
In déze - Eínd - Tíjd...
Vergéving... aan dé - Vader - vrágen!!

Voor de... Zónden!
In Uw... Léven begaan!!

Het... Heílig... Sacráment:
Van - dé - Bíecht!!
Zal nóg... Uw Reddíng zíjn!!

Nú... er nóg weínig...
Goéde... Príesters zíjn!!
De Príesters... díe de Bíecht:
Níet meer... belangríjk vínden!!

Daar moet... véél...
Voor gebéden... worden!!
Ze zíjn... aan hét afglíjden!

Naar de... Bodémloze... put!
Door de... Ongehoor - zaamheíd...
En Ontrouw... aan hún Gelóóf!!!

De Wáárheid... Verzwíjgend!
En zó... vélen... Zíelen...
In de - Afgrónd... dríjven!!

De Tíjd - Is - nóg kort!
Word... Wákker... het ís Ernstig!!
U zál... de Schrík!
Van - Uw - Léven - Kríjgen.

Als dé "Geréchtigheid"
Zích... zal láten zíen!!

Open - Uw - Ogen!
Open... Uw... Hart...
Kom térug... nu het nóg kan!!
Anders... Is... het té laat.

"Amen"
Hille Kok

Wij moeten openstaan voor wat Zij ons zegt en zodoende zullen we begrijpen wat god ons wil zeggen.
De Heer zal ons raken door Haar gratie, door Haar genade.
Eveneens, Het is het mooiste produkt van Zijn Liefde.

5 BOODSCHAPPEN STAAN HIER BESCHREVEN

DE BOODSCHAP VAN MARIA- DE ONBEVLEKTE REINHEID-GEGEVEN
AAN IVETKA KORCAKOVA OP 6 MAART1994 TE LITMANOVA

Mijn lieve kinderen,
Ik hou van jullie en Ik dank jullie dat jullie hier naar toegekomen zijn.
Ik vraag jullie om je liefde voor God en voor je naasten.
Velen van jullie bidden oppervlakkig en daarom beleven jullie in het gebed niets.
Voor een diepgaand gebed is het noodzakelijk om er alles van jezelf in te leggen met alles
wat we hebben en alles wat we zijn.
Jullie laten zich verblinden door de westerse verslavingen en daardoor beminnen jullie te oppervlakkig.
God is liefde en alleen de liefde kan jullie bevrijden.

DE BOODSCHAP VAN 3 APRIL TE LITMANOVA

Mijn lieve kinderen,
Ik wil jullie in naam van hem die door zijn liefde de dood overwonnen heeft,
begroeten, en Ik verheug Mij dat Ik met jullie kan zijn.
Jullie vragen Mij waarom Ik gekomen ben.
Op deze heilige dag wil Ik jullie eraan herinneren, dat jullie voor de liefde geschapen zijn.
Ik wil jullie leren voor de liefde te leven en nodig jullie uit te naderen tot Gods barmhartigheid.
Ook wil Ik jullie een stukje van de vreugde van de Hemel geven.

DE BOODSCHAP VAN 8 MEI TE LITMANOVA

Lieve kinderen,
Ik dank jullie dat jullie hierheen gekomen zijn en Ik wil jullie zeggen,
dat jullie de Heer jullie God slechts oppervlakkig kennen.
Jullie praten wel veel over God, maar jullie beleven Hem te weinig.
Jullie hebben jullie daden, jullie harten en jullie woorden nog niet door de liefde laten rijpen.
De wereld is ziek, want zij is vervuld van afschuw, afkeer, walgelijke dingen en onreinheid.
Denk niet zoals deze wereld en verlang niet naar de dingen die deze wereld naar verlangt!
Ik houd van jullie en er is Mij zeer veel aan de reinheid van jullie harten gelegen.

BOODSCHAP VAN MARIA KONINGINVAN DE VREDE
ZOALS GEGEVEN AAN MARIJA PAVLOVIC
OP 25 MAART 1994 TE MEDJUGORJE

Lieve kinderen, Vandaag verheug Ik me met u en nodig u uit voor Mij open te stellen en in
mijn handen instrumenten te worden tot heil van de wereld.

Kleine kinderen, Ik verlang dat u allen die doorheen deze boodschappen,
die Ik u geef de geur van de heiligheid hebt ervaren, deze zoudt uitdragen naar de wereld,
die hongert naar God en naar de liefde van God.

Ik dank u allen, die zo talrijk geantwoord hebt en Ik zegen u met Mijn Moederlijke zegen.
Dank dat u aan Mijn oproep gehoor hebt gegeven hebt.
De Gospa was blij)

DE BOODSCHAP VAN 25 APRIL 1994 TE MEDJUGORJE

Lieve kinderen,
Vandaag nodig Ik jullie allen uit, de beslissing te nemen te bidden voor Mijn intenties.
Mijn lieve kinderen, Ik nodig eenieder van jullie uit mee te helpen aan de verwezenlijking van Mijn plan, via deze parochie.

Op bijzondere wijze nodig Ik jullie nu uit, lieve kinderen, de beslissing te nemen de weg van de heiligheid te bewandelen.
Alleen op deze wijze zullen jullie dicht bij Mij kunnen zijn.

Ik hou van jullie en wens jullie allen met Mij naar het Paradijs te leiden.
Als jullie echter niet bidden niet nederig zijn en niet gehoorzamen aan de boodschappen die Ik jullie geef,
dan kan Ik jullie niet helpen.

Ik dank dat jullie aan mijn oproep gehoor hebben gegeven.

Nu schijnen de gebeurtenissen van Kibeho naar hun einde te lopen.
De ene na de andere ziensters heeft verklaard hun laatste verschijning gehad te hebben,
althans in het openbaar.
Hoogstwaarschijnlijk echter blijft het contact behouden.
Bijna allen zijn ze naar hun respectievelijke families teruggekeerd.
Marie-Claire is onderwijzeres aan de lagere school van de parochie Mushubi.
Eigenaardig genoeg bevestigen sommige meisjes van de Heilige Maagd de opdracht te hebben ontvangen
om hun families te verlaten en elders te gaan wonen om zelfs hun studie stop te zetten.
Aldus blijven Anathalie, Valentine en Agnes bij de zusters van de school te Kibeho.
Dit feit is markant want het is de gewoonte in Rwanda dat de ongehuwde dochters thuis blijven.

De Bisschop van de plaats, heeft zich gevoegd naar de gebruiken van de Kerk.
Voorzichtigheidhalve heeft hij zich niet tevreden gesteld met de verklaringen van de meisjes,
maar heeft twee studiecommissies opgericht.
De ene bestaat uit dokters en psychiaters, de andere theologen.
Samen bestuderen zij het "geval Kibeho".
Intussen dient men te wachten op en zich onderwerpen aan de uiteindelijke uitspraak van Kerk.

Wat gelukkig niet weg te cijferen valt, is de hernieuwde devotie, het terugkomen van het geloof,
de ommezwaai die zich niet alleen in Kibeho maar in heel Rwanda laat voelen.

Wij moeten ons opnieuw ontvankelijk opstellen voor de boodschap van de Hemel, boodschap
waarvan Mgr.Gahamanyi zegt dat zij oprecht christelijk is.
Wij dienen vooral te onthouden dat de Heilige Maagd een moeder is, waarvoor wij geen schrik hoeven te hebben.
Zij is de meest getrouwe spiegelbeeld van God.

Doorgaans gingen de verschijningen gepaard met zegeningen die de meisjes beweerde te doen in
de naam van de Heilige Maagd.
Op 30 oktober 1982 vroeg de Heilige Maagd om enkele personen te zegenen.
Het meisje merkte op dat dit de taak van de Heilige Maagd zelf was maar verklaarde zich bereid
te gehoorzamen op voorwaarde dat Maria haar zou begeleiden.
Meermaals waren er ook de wonderbare stortregens.
Op 31 mei 1983, aldus een getuige, vroeg Anathalie tijdens de verschijning water aan de Heilige Maagd.
Ik vraag water als een onuitputtelijke bron.
Niet voor mij voor de gehele wereld, zo zei ze.
De Heilige Maagd vroeg om vertrouwen en geduld.
Die dag zou ze water hebben, bron van zegen, maar niet voortspuitend uit een bron.

Toen vroeg Alphosine de Heilige Maagd om water omdat ze dorst had.
De Helige Maagd wees naar het water dat klaarstond op het podium om door Haar gezegend te worden.
Alphonsine dronk ervan en plots begon het over Kibeho te regenen.
Net een sproeier, zei een getuige.
Velen, waaronder zieken, verklaarden dat die regen een zegen voor hen was.
Hun pijnen werden draaglijker en een wonderbare kracht vervulde hen.
En Alphonisine zelf was niet nat.
Hetzelfde was al gebeurd op 5 augustus 1982, en wel 's avonds.
In augustus regent het bijna nooit in Kibeho.
De Heilige Maagd vroeg aan Anathalie:
Waarom vraag je niet om water?
Anathalie droomde steeds van een bron zoals te Lourdes en te La Salette.
U hebt steeds gezegd dat U zou geven en wanneer U het wilde geven, was het antwoord van het meisje.
En de Heilige Maagd herhaalde en als ik nu eens een gezegende regen zou geven?
Toen brak een hels onweer los, vergezeld van een gutsende regen.
En Maria verduidelijkte dat de putten die zich in de omgeving van de slaapzaal bevonden,
zouden gevuld worden met gewijd water en de andere met gewoon water.

Na  - uiteindelijk -  de  religie  grondig   te  hebben  bestudeerd,  hoopte  de  catechumeen  gedoopt  te  worden  en  een  volwaardig  lid  van  de  christelijke  gemeenschap  te  worden.  Over  het  algemeen  werden  dopen  ‘opgespaard’  en  een  massa  uitgevoerd  tijdens  Pinksteren  of  Pasen  ( de  jaarlijkse  viering  van  de  opstanding  van  Jezus ).  Dit  waren  toen  kennelijk  de  belangrijkste  feesten  van  het  christelijk  jaar ;  andere  joden  feesten  werden  niet  gevierd.  In  het  boek  Handelingen  worden  al  complete  huishoudens  gedoopt,  maar  de  kinderdoop  wordt  voor  het  eerst  genoemd  door  de  Latijnse  christelijke  auteur  Tertullianus  in  206  De  doop  was  de  initiatie  in  de  christelijke  gemeenschap ;  men  hoorde  erbij.  Vermoedelijk  was  de  redenering  dat  het  onredelijk  was  om  kinderen  uit  te  sluiten  van  iets  waartoe  de  ouders  zelf  wel  behoorden.  Toen  bestond  er  ook  een  tendens  in  de  tegenovergestelde  richting,  om  de  doop  uit  te  stellen.  De  kracht  van   de  ceremonie  werd  namelijk  steeds  serieuzer  genomen.  Paulus  had  in  Romeinen  6  vers  3  geschreven ;  ‘Weet  u  niet  dat  wij  wie  gedoopt  zijn  in  Christus  Jezus,  zijn  gedoopt  in  zijn  dood ?’  Men  geloofde  dat  de  doop  de  zonden  van  de  nieuwe  gelovige  wegwaste  en  dus  moest  men  daarbij  onberispelijk  leven.  De  kerk  had  weinig  op  met  mensen  die  zondigden  na  te  zijn  gedoopt.  Over  het  algemeen  was  één  grote  misstap  na  de  doop  toegestaan  en  kon  de  zondaar  na  een  passende  tijd  van  boetedoening  weer  worden  toegelaten  tot  de  communie ;  daarna  waren  de  kansen  ‘verbruikt’.  Veel  mensen,  die  bang  waren  dat  ze  nog  veel  zouden  zondigen,  kozen  er  daarom  voor  om  de  doop  uit  te  stellen,  om  zo  de  kans  op  terugval  daarna  zo  klein  mogelijk  te  maken.  Het  was  niet  ongewoon  om  te  wachten  tot  de  dood  nabij  was.  Uitgestelde  doop  was  vooral  gebruikelijk  onder  mensen  met  beroepen  die  wezenlijk  onchristelijk  waren,  zoals  soldaten,  die  wilden  wachten  totdat   ze  de  laatste  tegenstander  of  misdadiger  hadden  gedood  voordat  ze  werden  gedoopt  voor  een  religie  die  al  het  ombrengen  veroordeelde.