De knaap maakte eveneens de boete mee die hem deed delen in het lijden van Jezus en Maria.
Ook hij vastte gedurende elf dagen.
Ik geloof zei hij tot Jezus, dat u veertien of vijftien pijnen hebt gekend.
Ook ik wil er kennis mee maken.
Kunt U ze me laten Zien:"
Tijdens een extase viel hij veertien maal.
Een getuige zegt dat hij op een ogenblik riep tot O.L. Vrouw, die na Jezus was verschenen:
Ik lijd veel, ik ga sterven, het is nu genoeg.
Jezus heeft me niet in die mate doen lijden maar U doet me verschrikkelijk veel pijn.
En Segatashya zei:"
Indien de mensen wisten wat zonden doen lijden!...
Indien ik zoveel moet doorstaan terwijl ik niet heb gezondigd,
Wat zullen diegenen die wel hebben gezondigd dan niet lijden?"

Op 22 december 1982 verklaart Anathalie dat O.L.Vrouw de wereld een aansporing heeft gegeven tot boete en verterving.
Maria en Haar Zoon hebben haar veel doen lijden in navolging van hun eigen lijden.
Zij belegden daarbij de nadruk op de kruisweg, het vallen van Jezus, Zijn dood en verrijzenis.
Anathalie begreep aanvankelijk niet waarom haar werd gevraagd de nacht knielend en met geheven armen door te brengen.
Het antwoord luidde: boete tot herstel van Jezus'lijden en de Smarten van Onze-Lieve-Vrouw.
Om deze redenen vastte het meisje gedurende 14 dagen tijdens de vasten van dat jaar.
Meermaals verscheen Jezus haar om de zin van boetedoening uit te leggen.
Hij wou haar vertrouwd maken met het leed dat Hijzelf had doorstaan gedurende Zijn veertigdaagse vasten in de woestijn.
Ook met de honger en de dorst die hem op het kruis hadden gemarteld.
Jezus vroeg haar te bidden tijdens dit lijden voor het heil voor de zondaars, zoals Hijzelf het had gedaan.

Het was de gelegenheid bij uitstek voor het meisje om aan den lijve te ondervinden wat de Heer op het kruis had uitgestaan...
Dat is het geval van Jezus zelf geweest in de woestijn; zo ook was de duivel niet afwezig bij de boete van de jeugdige zienster.
Hij verscheen haar onder de gestalte van en jonge vrouw die medelijden betoonde en die haar smeekte te eten van wat ze haar aanbood teneinde haar honger te stillen.
Vervolgens onder de gestalte van een zeer sympathieke jonge man die haar rijkelijk maaltijd aanbood.
Tenslotte onder de gestalte van een jong meisje dat er haar toe aanzette enkele druppels uit een glas water te drinken.?

Agnes Kamagaju moest eveneens, opdezelfde wijze en om dezelfde redenen gedurende acht dagen vasten.
Ze moest zwijgend te bed blijven en leed onbeschrijflijke pijnen.
De duivel herhaalde hetzelfde als wat hij met Anathalie had geprobeerd.
Eerst kwam hij als een jonge vrouw opdagen en informeren naar haar gezondheid.
Agnes zweeg.
Toen kwam een op haar moeder lijkende oudere vrouw, die haar voedsel aanbood.
Dat was werkelijk verleidelijk, maar Jezus had haar gewaarschuwd.
Ze kon alleen steun vinden in het kruisbeeld dat naast haar lag.
Agnes greep naar het kruis en de oudere vrouw verdween.
En tenslotte kwam en jongeling haar een gemakkelijk en frivool leven aanbieden.
Dit alles in tegenstelling tot navolging van de Gekruisigde.
Toen al deze pogingen niet slaagden, vertoonde hij zich onder de meest schrikaanjagende voorstellingen in de hoop
Agnes aan het huilen te brengen.
Maar Agnes bleef zwijgen.

ONZE-LIEVE-VROUW STAAT ONS ALTIJD BIJ

Tijdens dat herstel, tijdens boete en versterving staat O.L.Vrouw ons altijd bij.
Op 25 september 1983, wanneer Zij afscheid nam omdat Haar opdracht volbracht was, zei ze tot Agnes:
Heb vertrouwen, aanroep Mij en denk vooral niet dat Ik je vergeten ben.
Wanneer je lijdend bent, zal Ik je troosten, Ik zal je nabij zijn wanneer je het lastig hebt.

DE  JONGE  KERK.

Het  tijdperk  van  de  apostelen -  de  eerste  leiders  van  de  christelijke  kerk -  eindigde  aan  het  einde  van  de  eerste  eeuw  n. C.  De  periode  van  de  tweede  tot  de  vijfde  of  zesde  eeuw  is  vooral  bekend  als  die  van  ‘de  kerkvaders’ ;  de  christenen  die  als  eersten  een  gevestigde  religie  erfden,  maar  die  nog  veel  werk  moesten  verzetten  om  deze  goed  te  begrijpen  en  te  interpreteren.  In  deze  periode  kreeg  het  christendom  de  vorm  die  we  ook  nu  zouden  herkennen,  met  vastgestelde  doctrines,  liturgieen  en  een  kerkhiërarchie.  Veel  van  deze  ontwikkelingen  vonden  plaats  tijdens  de  tweede  en  de  derde  eeuw,  toen  het  christendom  nog  illegaal  was.

HET  ROMEINSE  RIJK.

Het  christendom  ontstond  in  een  ‘afhankelijke  staat’  van  het  Romeinse  Rijk,  een  onbeduidend  land  dat  slechts  theoretisch  onder  Romeins  bestuur  viel.  Toch  gedijde  het  en  kreeg  het  een  identiteit  binnen  de  Romeinse  wereld.  Maar  hoe  zag  die  wereld  eruit ?   Na  de  dood  van  Vespasianus’  zoon  Domitianus  in  96  begon  het  rijk  aan  zijn  machtige  periode,  die  bekend  staat  als  de  tijd  van  ‘de  vijf  goede  keizers’.  Nerva,  Trajanus,  Hadrianus,  Antoninus  Pius   en  Marcus  Aurelius  regeerden  allen  op  verstandige  wijze  tot  laatstgenoemde  in  180  overleed.  Ten  tijde  van  de  dood  van  Trajanus  in  117  was  het  Romeinse  Rijk  het  grootst.  Zijn  opvolgers  waren  zo  verstandig  om  niet  nog  meer  militaire  overwinningen  te  willen  behalen  en  gebruikten  het  leger  om  de  orde  in  het  bestaande  machtsgebied  te  handhaven  en  invallen  van  buitenaf  te  voorkomen.  Er  werd  geen  geld  verspild  aan  zinloze  oorlogen  en  het  rijk  floreerde.  De  pax  Romana,  de  Romeinse  vrede  die  men  beweerde  te  brengen,  was  niet  alleen  een  positieve  term  die  arrogante  veroveraars  gebruikten  binnen  een  rijk  dat  met  geweld  was  veroverd.  Her  Middellandse  Zeegebied  beleefde  onder  de  Romeinen  inderdaad  een  tijd  van  vrede  en  overvloed,  in  ieder  geval  ten  tijde  van  Augustus  en  de  vijf  goede  keizers.  Er  vonden  weinig  oorlogen  plaats  binnen  het  enorme  rijk  en  de  veiligheid  werd  gegarandeerd  door  de  keizerlijke  legioenen.  De  Romeinen  gaven  de  overwonnen  volkeren  een  ongekende  hoge  levensstandaard.  Een  van  de  meest  opvallende  dingen  die  de  Romeinen  deden,  was  dat  ze  mensen  niet  als  ‘overwonnenen’  behandelden.  Integendeel,  ze  wilden  juist  de  barriéres  tussen  veroveraars  en  verslagen  wegnemen  met  een  proces  van  romanisering.  Iedereen  in  het  keizerrijk  werd  geïntegreerd,  wat  betekende  dat  iedereen  eigenlijk  Romein  werd,  maar  ook  de  definitie  van  ‘Romein’  werd  verbreed.  Welke  etnische  achtergrond  je  ook  had,  je  kon  toch  ‘Romein’  zijn.  Iedereen  kon  in  het  Romeinse  ambtenarij  of  andere  beroepen  hogerop  komen,  zodat  er  na  de  tijd  van  Augustus  legerofficieren,  generaals,  plaatselijke  bestuurders  en  zelfs  senatoren  in  de  stad  Rome  waren,  die  niet  uit  Italie  of  de kern  van  de  oude  republiek  kwamen.

Wordt  vervolgd.

VOLG  GOED  DE  LINK  OP  MIJN  SITE ;
www.bloggen.be/medjugorje   

EN  BID  VEEL.
NELLY

Heer Jezus Christus U hebt Uw Moeder Maria
verheerlijkt door haar Onbevlekte Ontvangenis - en door vele andere gunsten.

Geef dat wij, die nu Haar voorspraak inroepen
naar haar voorbeeld mogen leven om later in de hemel met U samen te kunnen zijn.

Dan vragen wij eerbiedig aan U die met de Vader en de H. Geest eeuwig leeft en heerst.

Amen.

.....

Heer Jezus Christus U hebt dikwijls eenvoudige mensen in deze wereld uitgekozen om Uw grote
werken te volbrengen - opdat wij niet groot zouden gaan op onszelf.

Zo hebt U gewild dat Uw Moeder een medaille aan ons zou geven door de Catharina Laboure
om ons te helpen meer te geloven in onze verlossing.

In de Onbevlekte Ontvangenis van Uw Moeder,
zien wij het best waartoe Uw verlossing in staat is.

U hebt in Maria de zonden overwonnen Zij werd er zelfs niet door aangetast.

Wij smeken U, - bevrijd ook ons van de zonden.

Amen.

Ook op dit ogenblik, Heer,
buigt de priester
voor Uw altaar,
voor de gehele wereld en ook voor mij.
Heer en God,
vergeef mij al mijn schulden
en sterk mij voor mijn taak,
dat ik haar goed uitvoer.
Voeg bij Uw allergrootste offer
en bij de schatkamer van Uw Kerk
waarin de verdiensten
van alle heiligen verzameld zijn,
ook mijn lijden, mijn vermoeidheid.
alle tranen van verlangen,
mijn honger en kou,
de dofheid van mijn geest;
al mijn zorgen
voor de vrijheid van mijn vaderland,
voor het welzijn van mijn geliefden
en van mijn vrienden,
voor de zielen van hen
die in de strijd zijn gevallen.
Heer, erbarm U ook over hen
die ons vervolgen en pijnigen;
laat ook zij
de zoetheid van Uw liefde ondervinden.
 AMEN.

Vertrouw op Mij, Ik zal je leiden.
Ik ben je rots, je toeverlaat.
Al komen er nare tijden.
Wees maar niet bang, want heus het gaat.

Je weet toch, Ik heb sterke armen.
Ik draag je en Ik weet de weg.
Laat Mij begaan en kom je warmen.
Aan het troostend woord dat Ik je zeg.

Luister naar Mij, Ik ben toch in je.
Je bent geen speelbal van het lot.
Geloof Mij, wordt stil, bezin je.
Ik plan je leven, Ik je God.

Denk niet steeds aan tegenslagen.
Al is het leven ook vaak hard.
Als mensen je soms overvragen.
Kom dan tot Mij, want ook Mijn pad.

Ging niet voortdurend over rozen.
Elk leven gaat door vreugd en pijn.
Maar heb je voor Mijn weg gekozen.
Probeer dan consequent te zijn.

Ik ben je kracht, geef Mij je handen.
Kijk met Mijn ogen waar je gaat.
Dan zal je hart van Liefde branden.
Voor alle mensen waar je gaat.

Ik wil U volgen Jezus, echt.
En zoek U eerlijk en oprecht.
Ik verlang om opnieuw als een kind te mogen zijn.
Zoals ik uit de moederschoot kwam innerlijk zo schoon en rein.

Al wat slecht is wil ik weren.
Om mij geheel, met uw Vaders geboden naar U toe te keren.
Maar vergeef mij eerst iedere fout.
Dat ik mij gereinigd voel, dat mij niets meer ophoud.

U gaf mij zoveel liefde, toen ik deze nodig had.
Zoveel gekregen, als ik lag te mediteren op de bank of in het bad.
Echt Uw liefde voelde ik steeds weer.
Want dit had deze jongen ook nodig in zijn grote verweer.

Dat was toen in zijn tijd van verdriet en geestelijke pijn.
Nu heeft de Vredestichter de weg gevonden, en wil blijven als een kind zo klein.
Zodat hij de waarheid kan spreken over de slapendedood, over liefde, eerlijkheid en trouw.
Dus Jezus geef dan aan Uw Moeder door, dat ik zoveel van haar houd.

De Goddelijke wereld geeft het niets voor niets steeds aan.
De mensheid zal een verandering ondergaan.
En dat zal met grote onrust kunnen gaan geschieden.
Wat de mens ellende zal brengen in vele gebieden.

Want het kwade zal voorheen gaan triomferen.
Dit zal de mens tot andere gedachten brengen, zodat er velen zich laten bekeren.
Want de Goddelijke werken zullen een doorgang vinden.
En wij allen zullen dan sterker met Onze God gaan verbinden.

Dan zal het goede, het gaan overwinnen van het kwaad.
Want God wil niet dat we kwaad met kwaad vergelden, neem aan deze goede raad.
Want met praten en met het gebed, kan men veel meer bereiken.
Dan landen met fosfor granaten bestrijken.

De Goddelijke wereld vraagd om de wapens neer te leggen.
Dat de liefde het krijgt voor het zeggen.
Dan zal de vrede aan de deur van je ziel gaan kloppen.
Voor een eenheid voor alle volkeren, zodat alle oorlogen zullen gaan stoppen.

Je pijnigt daarmee je medemens.
Want je kunt hem zo ver laten komen dat hij komt over zijn verdrietige pijngrens.
Door onzorgvuldig te oordelen krijg je onenigheden met elkaar.
Voor je er erg in hebt, heb je emotionele gedachten open gemaakt bij hem of bij haar.

Dat kan nu verdriet en pijn, boven brengen, al heb je het dan zo niet bedoeld.
Nu schrik je erzelf van, want dit had je zo van tevoren niet aangevoeld.
Als je dan om je medemens geeft, ga je hoe dan ook je ecxuus aanbieden.
Het is dan te hopen dat hij je dan wil vergeven, anders is hij voor jou ook niet te genieten.

Oordelen dat is nooit goed, alleen God oordeelt over goed of slecht.
Die oordeelt over ons aardseleven, over het kleine of grote onrecht.
Elke handeling in het goede of in het slechte, heeft Hij in de gaten.
Denk eens goed na, van je doen en laten.

Van onzorgvuldig te oordelen, krijg jij zelfs ook moeilijke tijden.
Probeer dit dan te vermijden.
Houd je onzorgvuldige gedachte bij jezelf, en je pijnigt hierdoor dan niemand.
Dan blijf je gelukkig, en er is nooit meer wat aan de hand.

Uit alle landen, zelfs van over zee, kwamen de mensen naar pater Pio om te danken voor ontvangen genaden. Zo kwam ook een echtpaar uit Zwitserland. De vrouw vertelde dat ze zwaar ziek was geweest. De specialisten vonden geen verklaring voor haar ziekte aan de wervelkolom. Ze had ontzettende pijnen moest dagenlang op planken slapen en zij kon steeds maar op een dezelfde zij liggen. De pijn was ontzaglijk en haar man was troosteloos. Onverwacht leenden familieleden hem een boek over pater Pio; voordien hadden zij niets over hem gehoord. Vol vertrouwen schreven zij onmiddellijk aan pater Pio en spoedig kwam het eenvoudige antwoord, dat hij voor hen bad en hun zegende. Enige dagen later, 's ochtens om 5 uur, vertelde de genezen vrouw, leek het plotseling of er iemand in de kamer was. Plotseling nam zei een wonderbaarlijke geur waar ( dat is de onzichtbare aanwezigheid van pater Pio zoals het in de boeken wordt beschreven). Op hetzelfde ogenblik voelde zij een hevige pijn in de wervelkolom, het leek alsof iemand hem uiteentrok. De vrouw wilde het uitschreeuwen, maar haar stem verstikte in haar keel. Onmiddellijk daarop zag zij een hand voor zich, waarop een aantal kleine steentjes lag, net als galstenen. De hand verdween en de vrouw rook nogmaals de wonderlijke geur. Op hetzelfde ogenblik voelde zij zich genezen. Zij sprong op en riep uit: " Ik ben genezen, ik ben genezen!." Daardoor werd haar man wakker. Zij was inderdaad genezen. Door wie? Een grote vraag, maar zij veronderstellen door pater Pio. Zij gingen op reis maar jammer genoeg kon de vrouw pater Pio niet te spreken krijgen door de grote drukte. Maar de man slaagde na 16 dagen in de biechtstoel te komen. Na de biecht vroeg hij: "Pater Pio, mag ik vragen of u mijn vrouw misschien hebt genezen?" Deemoedig antwoordt de pater: "Wel, heb ik het misschien niet goed gedaan? "En hij voegde hieraan toe: "Ga nu weer tevreden en gelukkig naar Zwitserland terug." Nu was de man zeer 'verwonderd, pater Pio wist dat ze uit Zwitserland kwamen en zo werd deze gebeurtenis bevestigd.

Een bekende arts uit Rome bracht zijn vrouw in het laatste stadium van kanker naar pater Pio. Toen de vrouw in een kamer was ondergebracht, ging de arts naar pater Pio in de sacristie en zei: " Pater Pio, ik ben zelf arts, maar menselijk kunnen helpt niet meer bij mijn vrouw, zij is ten dode opgeschreven. Helpt u door uw gebed. Ik reis niet eerder weg dan zij genezen is." Uit nederigheid gaf pater Pio geen antwoord, omdat deze vrouw weer gezond was.

Als dank aan pater Pio en hopelijk ook tot versterking van uw geloof en tot meer eer aan God het volgende voorval. In het jaar 1953 lag een man op sterven tengevolge van lange jaren gevangenschap in Siberië. Hij kwam zwaar ziek naar huis en had in 1953 een hevige instorting. Hij leed aan een zwaar verschrompelde long met af en toe longbloedingen met een koortsachtige toestand. Met het hart zag het er nog erger uit, zoals de dokter zei, in hoge mate beschadiging van de hartspieren. Daarbij kwam nog dat beide nieren ernstig waren aangetast. Na een hevige bloedspuwing, waardoor hij nauwelijks meer kon spreken, was hij stervende. Hij ontving de laatste H. Sacramenten. Toen zag hij plotseling in een droom pater Pio, die hem verstaan gaf, dat hij naar hem toe moest komen. Toen hij weer wakker werd dacht hij: " Het is zo, er heeft eens een Pastoor van Ars geleefd, een H. Franciscus en andere heiligen. Wanneer we nu boeken over hen lezen benijden we mensen, die naar hen toe trokken, ze hebben gezien en gesproken. En nu leeft een pater Pio die de H. Wonden draagt en we gaan hem zo achteloos voorbij. Maar nu hebben vele pelgrims op zijn voorspraak rijke genade ontvangen en wij die niet op hem letten blijven met lege handen. Tevoren wist hij alleen maar dat een pater Pio leefde, die de H. Wonden droeg, maar van alles wist hij nog niets. Toen rees het verlangen deze man nog voor mijn dood te zien. Met dit doel voor ogen wilde ik naar hem toe. Als door een wonder kon alles zo geregeld worden dat ik, hoewel doodziek, op reis kon gaan. Het bleef hem hetzelfde of hij nou in Wenen zou sterven of in Italië. De reis koste hem veel opoffering en uiteindelijk kwam ik bij pater Pio aan. Zodra hij hem zag was hij diep ontroerd. Men raadde hem aan ook bij hem te biechten, hoewel hij maar gebrekkig Italiaans sprak. Hij volgde deze raad op en na lang wachten kwam hij in de biechtstoel. Na de biecht zei pater Pio hem treurig: "Je bent ongeneeslijk ziek, er is geen hulp meer, je moet sterven." Daarbij wees hij hem alle zieke plekken van zijn lichaam, zodat hij hem goed zou begrijpen. Hij was zeer verbaasd dat pater Pio dit alles wist, wie had het hem verteld? Na een lange pauze zei hij, terwijl hij met de hand wees: "Nee, je zult niet sterven. Ik zal je pijn en lijden op mij nemen jij zult weer gezond worden."Hij was buiten zichzelf, zodat hij niet eens "dank u wel " of "God zal het u lonen "kon zeggen. Hij stond op en ging de biechtstoel uit, want dit was zijn laatste penitentie geweest. Lange tijd was hij geheel overstuur door deze gebeurtenis. In de volgende nacht droomde hij dat twee jonge mannen pater Pio op een baar aan hem voorbij droegen. De pater lag op de baar in verschrikkelijke pijnen stervende. Hij zag me treurig, maar vol goedheid aan en gaf me te verstaan: Kijk eens, deze verschrikkelijke pijn die ik lijd, want ik lig op het uiterste, moet ik langzaam van je afnemen en op mij laden. Kortom hij was weer gezond.

Op 5 augustus 1982 verklaarde O.L. Vrouw aan Anathalie dat de bekering erin bestaat door ons af te wenden
van het kwade dat we verrichten, om ons steeds weer vragen te stellen,
vergiffenis te vragen elke dag opnieuw en te vechten tegen de bekoring.

Innige verbondenheid met de gekruisigde...

Velen die God dienen zijn of te ongeduldig of te laks om Gods wil tot het uiterste te volbrengen.
Zo sprak O.L. Vrouw tot Verstine Salima op 27 november 1982.
Zij toonde op een Kruisbeeld waarop Jezus bewoog en een steunpunt zocht.
Zo zei de Heilige Maagd:
Het is Mijn Zoon die een beschutting zoekt maar er geen vindt.
Weliswaar nodigen velen Hem uit maar het is uitgesloten dat Hij Zijn intrek neemt waar zonde heerst.
Dat ieder zijn kruis opneme, ja zelfs aanvaardde dat hij eraan gekluisterd zou worden.
Mijn Zoon zal hem in Zijn eeuwige glorie opnemen".

..........vooral door bekering.....

Het Sacrament van de verzoening is heden ten dage in de vergetelhoek geraakt.
Nochtansis het middel bij uitstek om het kwaad te herstelen en del te nemen in het Mysterie van het Kruis.
Daaromtrent zei Jezus aan Sagatashya op 2 juli 1982:
Er is waardevermindering van het Boetesacrament.
Als argument word aangehaald dat de zondige mens zijn zonden niet dient op te biechten aan een andere mens,
eveneens een zondaar.
Men beweert dat alleen een

HEILIGE BIJ MACHTE IS OM ZONDEN TE VERGEVEN.

DAAROM HEEFT DE PRIESTER DE MACHT OM ZONDEN TE VERGEVEN,

WANT DIE MACHT HEB IK HEM GEGEVEN!

NIET HIJ VERGEEFT

MAAR IK!

HIJ IS MIJN PLAATSVERVANGER OP AARDE.

Zo heb Ik het gewild.
Gaat dan vlug biechten en als u denkt dat u zich vernedert door uw fouten aan een ander op te biechten
denk dan dat u zich alleen tegenover God vernedert".

.....een echt berouw....

Onze-Lieve-Vrouw zei aan Vestina Salima op 27 november 1982 dat zij die geloven in de waarde van het Boetesacrament er een heel gebruik van maken.
Zij zei:
Zij biechten uit schrik voor de straf en niet uit liefde tot God.
Wij moeten dit sacrament ontvangen met en hart vol spijt en leed omdat we God beledigd hebben en met
het vaste voornemen het niet meer te doen.
Het Hemelse leven dient voorbereid door het aanvaarden vanhet kruis.

Bijna allen die zeggen dat ze Christenen zijn, zijn huichelaars.
Immers zij blijven idolen koesteren, te weten, andere belangen die God verdringen".
Het gaat dus op een belangrijke optie in ons leven.
Tijdens dezelfde verschijning heeft O.L. Vrouw de jonge ziensters aan het kruis terwille van de zondigheid van de mensen.

In  werkelijkheid  is  er  niets  bekend  over  hoe  het  christendom  Edessa  bereikte.  De  religie  arriveerde  mogelijk  op  enig  moment  in  de  tweede  eeuw,  wellicht  onder  koning  Abgar  VIII  (  wat  de  verwarring  met  zijn  eerdere  naamgenoot  zou  kunnen  verklaren ) ,  maar  het  is  nog  steeds  waarschijnlijk  dat  Osrhoene  de  allereerste  staat  was  die  het  christendom  tot  zijn  officiële  godsdienst  maakte.  En  niet  alleen  dit  maakt  de  stad  Edessa  noemenswaardig ;  het  was  een  handelsstad  van  cruciaal  belang.  De  grote  weg  naar  het  oosten,  waarover  zijde  en  andere  goederen  vanuit  het  verre  China  werden  aangevoerd,  liep  eerst  door  Edessa  en  vervolgens  naar  Perzie  en  de  rest  van  de  Orient.  Door  de  komst  van  het  christendom  hier,  was  het  praktisch  gegarandeerd  dat  de  religie  zich  verder  zou  verspreiden -  in  ieder  geval  naar  Perzie,  dat  op  dat  moment  in  handen  was  van  de  Parthen -  en  inderdaad  werd  het  christendom  van  Edessa  kenmerkend  voor  heel  de  regio.  De  taal  van  Edessa,  een  dialect  van  het  Aramees  dat  bekend  werd  als  het  ‘Syrisch’ ,  was  eeuwenlang  de  taal  van  het  christendom  in  het  Midden  - Oosten.  De  Parthen,  die  destijds  heersten  over  Perzie,  kwamen  uit  het  gebied  het  oosten  van  de  Kaspische  Zee,  waar  het  zoroastrisme  de  grootste  religie  was.  Deze  was  tot  stand  gebracht  ( mogelijk  rond  1200 v. C. )  door  Zoroaster,  ook  wel  bekend  als  zarathoestra,  een  mysterieuze  maar  wel  zeer  belangrijke  figuur,  die  mogelijk  rond  dezelfde  tijd  als  Homerus  leefde,  maar  wellicht  eeuwen  eerder.  Waarschijnlijk  woonde  hij  in  wat  nu  Iran  is,  of  misschien  Afghanistan.  Hij  predikte  een  nieuw  geloof  dat  vaak  wordt  gezien  als  een  dualistische  religie  rondom  twee  grote  goden ;  een  goede  god  van  licht  en  een  kwade  van  duisternis.  Zoroaster  drong  er  bij  zijn  volgelingen  op  aan  een  goed  leven  te  leiden  en  zich  aan  te  sluiten  bij  de  goede  god,  die  vuur  als  symbool  had.  Hij  geloofde  dat  de  goede  god  ooit  zou  triomferen  en  zijn  volgelingen  zou  belonen  door  hen  op  te  wekken  uit  de  dood  en  te  begeleiden  naar  een  nieuw  tijdperk  van  onsterfelijkheid  en  licht.  Ondanks  de  dualistische  reputatie  is  het  dus  juister  om  het  zorosastrisme  een  monotheistische  godsdienst  te  noemen,  zoals  het  jodendom  en  het  christendom,  aangezien  men  de  goede  god  krachtiger  vond  dan  de  kwade.  Het  zoroastrisme  had  ongetwijfeld  enige  doctrines  die  verband  hielden  met  de  monotheistische  religies,  zoals  het  leven  na  de  dood,  het  oordeel,  enz,  nog  voordat  het  christendom  of  het  jodendom  die  hadden.  Dat  maakte  Zoroaster  tot  een  van  de  meest  invloedrijke  figuren  ooit.  Het  zoroastrime  was  de  toonaangevende  religie  in  Perzie,  maar  het  jodendom  speelde  ook  een  grote  rol.  Vermoedelijk  waren  er  ten  tijde  van  Jezus  zelf  meer  joden  in  Perzie  dan  elders.  Velen,  waren  er  gebleven  na  de  Babylonische  ballingschap,  toen  de  joden  in  de  zesde  eeuw  v. C.  tot  slaaf  waren  gemaakt  in  Babylon ;  een  veelvoud  hiervan  stamde  mogelijk  af  van  de  ‘verdwenen’  tien  stammen  van  Palestina,  die  door  de  oude  Assyriers  waren  verslagen  en  verstrooid.  Wat  de  waarheid  ook  is,  het  ging  veel  Perzische  joden  voor  de  wind ;  de  zijdehandel  met  China,  die  door  Perzié  liep,  werd  beheerst  door  joodse  kooplieden.  Waarschijnlijk  kwam  het  christendom  voor  het  eerst  naar  Perzie  via  deze  overwegend  Aramees  sprekende  joodse  gemeenschappen.  Volgens  een  andere  traditie  uit  de  derde  eeuw  had  de  apostel  Thomas  het  christendom  naar  de  Parthen  gebracht.  Hoe  dan  ook,  tegen  het  einde  van  de  tweede  eeuw  had  het  christendom  vaste  voet  in  Perzie,  hoewel  we  weinig  weten  over  hoe  de  Perzische  christenen  in  die  periode  leefden.

Wordt  vervolgd.

wilfried MEERT SDB

ENKELE VOORBEELDEN VAN DE GOEDE HERDER MET ZIJN SCHAPEN.

Andere penitenten wees de pater Pio alleen maar af met de woorden: " Maak eerst de zaak in orde!" De vooruitziende pater wist heel goed dat de afgewezene terug zou komen na een einde te hebben gemaakt aan de ergernis van het vrije huwelijk, om de absolutie te ontvangen en de innerlijke vrede te vinden. Hiervoor zijn talloze bewijzen. Een man deelt pater Pio hem in de biechtstoel de vijandschap met een buurman voorhield en hem aanmaande zich zo snel mogelijk te verzoenen. De man was diep geschokt dat pater Pio van deze vijandschap wist, hoewel hij nog nooit bij hem was geweest. Aan een man uit Moderna vroeg pater Pio of hij niet meer wist dat hem bij zijn schoonmaken van zijn auto een schroevendraaier, uit de hand was gevallen en dat hij daarbij verschrikkelijk had gevloekt. Maar God had het toch gehoord. De man verbleekte en was diep geschokt, het was alsof pater Pio erbij gestaan had, zo nauwkeurig wist hij het. Tegen een vrouw, die niets meer wist te zeggen in de biecht zei pater Pio: "Loop eens gauw naar de vijver, kijk erin en kom dan weer terug!" In de vijver zag zij het kindje dat ze 19 jaar geleden had vermoord en in een vijver had geworpen. Diep geschokt beleed zij hem haar, grote schuld.

. Een man kwam in de biechtstoel en bekende rouwmoedig zijn zonden. Plotseling vroeg pater Pio hem: "En die zaak van de gestolen portefeuille wil je niet bekennen?" heel verbaasd vroeg de man: " Welke portefeuille? " Toen antwoordde de pater: " Ik geloof dat je er niet meer aan denkt. Weet je nog, het was de tijdens de veldtocht in Frankrijk, je bent toen een huis binnengegaan en hebt een portefeuille met 75.000 franc gevonden. Je kwam niet tekort en hebt niet het recht gehad deze portefeuille te nemen!" De man antwoordde hierop: "Ik wist niet van wie de portefeuille was", "Eigenaardig. " zei pater Pio daarop. "Je wist ook niet van wie dat huis was, waarom heb je dat dan ook niet meegenomen? "Hierop kon de man geen antwoord op geven. Pater Pio droeg de man op om met dit bedrag van tijd tot tijd goede werken te doen "want je bent hiertoe, in staat " Toen zei de man: "Dat wil ik niet, pater. " Dan geef ik je ook geen absolutie. " De man ging onverrichtterzake Weg, maar enkele dagen later kwam hij rouwmoedig terug en beloofde de zaak goed te maken. Toen pas ontving hij de absolutie.

Treffend is ook een volgende gebeurtenis: een moordenaar, aan wie zijn geweten geen rust liet, ging op zekere dag naar pater Pio biechten en hoopte door zijn absolutie de zielerust terug te vinden. Hij beleed verscheidene misstappen in zijn leven, maar vond toch niet de moed, niettegenstaande alle goede wil, de verschrikkelijke misdaad, de moord, te biechten. Na deze onvolledige bekentenis zweeg hij en ook pater Pio zei niets. Beiden kenden de zware schuld. Na enige tijd verliet peter Pio de biechtstoel, nam de penitent bij de arm en leidde hem langs de naast de biechtstoel in banken zittende mannen. Plotseling stiet de man en doordringende kreet uit en viel bewusteloos neer. Toen hij kort daarna weer bij kwam nam de pater hem weer mee naar de biechtstoel. Na enige tijd kreeg de man de absolutie en verliet hij met opgeklaard gezicht de biechtstoel. Later deelde hij enige mensen mee dat de pater voor hemde genade had afgesmeekt de vermoorde op de bank in een schijngestalte te zien zitten, zoals de arme zielen en de heiligen verschijnen, hierdoor was het verschrikkelijke van zijn daad hem zo duidelijk geworden, dat hij de moed vond de zware schuld te biechten.

PATER PIO SCHOUWDE IN HET HIERNAMAALS.

Pater Pio zag niet alleen in de zielen, maar hij schouwde ook dikwijls in het Hiernamaals, hetgeen uit de volgende gevallen blijkt. Toen ik eens in de biechtstoel was vroeg ik de pater deemoedig of hij mij ook kon zeggen waar mijn gesneuvelde broer was. Plotseling verhelderde zijn gezichten hij gaf lachend ten antwoord: "Hij is al boven bij de Heer in de Hemel. "Deze mededeling was natuurlijk zeer verheugend. Maar er kwam ook eens een jonge advocaat in de biechtstoel en vroeg waar zijn 4 jaar geleden overleden grootvader zich bevond, de pater antwoordde: "Je grootvader was arts en omwille van de vele goede werken die hij tijdens zijn leven in zijn beroep heeft gedaan is hij reeds in de eeuwige aanschouwing van God. "Toen kwam de man op de gedachte ook naar zijn tweede grootvader, die al 15 jaar dood was, te vragen. Maar om dit te begrijpen moet ik eerst een verklaring geven, zoals de jonge man deze gaf. " Mijn andere grootvader, " zo zei hij, "was een onverschillig man. Waarom zou ik zondag's naar de mis gaan, dacht hij, ik ga liever de natuur in en bid daar of thuis. " Maar die dat zeggen doen het in de regel niet. "Waarom zou ik gaan biechten, ik heb niets gestolen, ik heb niemand omgebracht, " zo zei deze man. Op de vraag van de jonge man verbleekte pater Pio en sprak de verschrikkelijke woorden: "Ik kan hem niet aanzien, hij is zo verschrikkelijk lelijk en wentelt zich in de eeuwige vlammen.

Een man had zijn vrouw en twee kinderen verlaten en leefde 3 jaar samen met een andere vrouw. Hij kreeg kanker en lag op sterven. Men haalde hem over toch nog de laatste Sacramenten te ontvangen en hij stierf. Toen de eerste vrouw toevallig het bericht van zijn overlijden ontving vroeg zij pater Pio in de biechtstoel waar zijn ziel was. Hij werd bleek, begon te beven en te weende. "Ik zal het je zeggen omdat ik weet dat je het kunt verdragen, " zei hij, "de ziel van je man is voor eeuwig verdoemd. Hij heeft geen berouw, noch een goed voornemen. Ook heeft hij gezondigd tegen de barmhartigheid. Hij zei altijd: ik wil het leven nu genieten; wanneer ik eens oud zal zijn, zal ik me wel tot God bekeren.

Niet alleen pater Pio, ook de kinderen van Fatima en vele heiligen hebben de verdoemden in de hel gezien. God laat niet met zich spotten. De mens moet een van de drie kruisen op Golgotha kiezen, ofwel hij sterft onschuldig met Jezus, ofwel met de rouwmoedige moordenaar ofwel met de verdoemde moordenaar. Kies zelf het eeuwige geluk of de eeuwige verdoemenis! Een vrouw kwam in de biechtstoel en vroeg naar haar gestorven zuster, maar pater Pio zweeg. Drie weken later kwam ze weer in de biechtstoel en toen zei pater Pio uit zichzelf: "Je zuster is al in de hemel. " " O pater Pio hebt u soms voor mijn zuster gebeden en geleden? U lijdt toch elke dag zoveel pijn. "Hij zweeg. Toen zei de vrouw. "Pater Pio, vraagt u voor mij de genade dat ik voor mijn zuster mag lijden wat u voor haar hebt geleden. "Daarop antwoordde hij met ernstige stem: "Beste vrouw, je weet niet wat je zegt. Wanneer jij die pijnen op je zou moeten nemen, zou je eraan sterven."

Kibeho kent niet alleen de oproep tot het berouw maar ook de oproep tot gebed.
Op 26 maart 1983, tijdens een verschijning,
gaf Anathalie luidop weer wat de Heilige Maagd wenste voor de vasten.
Het kwam neer op trouw aan het gebed.
In een geest van opoffering en zelfverloochening.
Ook aan het sacrament van de Biecht werd grote aandacht geschonken.
Tenslotte was er de wens dat de mens zijn taak zou vervullen in nederigheid en eenvoud.
Tevens verduidelijkte Zij wat Zij reeds over het gebed had gezegd.
Het gebed moest een geheel zijn van lofzegging, dank, aanbidding, verzoek om Gods hulp en raad.
En zoals herhaaldelijk eerder legde Ze de nadruk op de Akte van Berouw als gebed.
Soms zondigen we uit onwetendheid.
De Akte van Berouw veelvuldig en met aandrang bidden, isdaartegen een geschikte remedie.
Tenslotte zei O.L. Vrouw nog dat Zij, die haastig ter communie gaan, zich zonder overleveren aan de dood.

Op augustus 1982 vroeg Anathalie aan de Heilige Maagd waarom Zij zo de nadruk legde op het gebed en Maria antwoordde dat het gebed maar al te vaak een lippenspel was zonder inhoud.
Staat ook niet in de bijbel geschreven:
Dit volk eert me met de lippen maar hun hart is ver van Mij".
Op 27 november 1982 zegde Anathalie dat er veel scheinheiligen waren die alleen baden om gezien te worden.
God zou ze wel in de kou laten staan, zo voegde ze er aan toe.
De grote boodschap van Kibeho is dan ook het intens gebed in naam van allen.
Op 3 december 1983 vroeg de Heilige Maagd nog meer aan Valentine Nyiramukiza.
Nog meer offers, nog meer de stilte te bewaren en dagelijks de volledige Rozenkrans te bidden.
Ook vroeg Zij haar om s'nachts op een door Haar aangewezen plaats te gaan bidden.
En Valentine bad, verloochende zichzelf, sliep op de grond, zonder lakens noch dekens, en vastte...

Wij allen vervallen wel eens in zonde.
Zonder ophouden vraagt O.L. Vrouw de echte spijt die tot uiting komt in het aanschouwen van Jezus'kruis
en van het lijden van Zijn Moeder, Mede-Verlosseres.
In die zin - zin en omdat het haar was opgedragen - bad Marie-Claire het Rozenhoedje van de Zeven Smarten.
De Heilige Maagd zei dat een dergelijk gebed Haar gepijnigd Hart goed deed en dat daarmee gespaard gaande
uitdrukking van spijt, een remedie tegen de zonde is en tezelfdertijd een bron van geluk.
Op 31 mei 1982 reeds verklaarde Zij!
Het is het berouw dat ik wens.
Het bidden van en het bezinnen over de Rozenkrans van Zeven Smarten zal u de moed geven om uw gedrag te wijzigen.
"Weinigen hebben heden ten dage nog berouw en daardoor kruisigen ze nog dagelijks Mijn Zoon...
Tevens heb ik u willen u waarschuwen".

In  een  brief  aan  Filemon  schrijft  Paulus  aan   een  christen  over  zijn  slaaf,  ook  een  christen.  Zoals  we  later  zullen  zien,  keken  de  rijken,  de  aristocraten  en  de  intellectuelen  in  de  regel  neer  op  de  christenen.  De  christenen  kwamen  nog  steeds  bij  elkaar  in  woonhuizen,  hoewel  ze  waarschijnlijk  ook  huizen  verbouwden  tot  gewijde  ontmoetingsplaatsen  toen  de  gemeenten  groeiden.  Het  oudste  gebouw  dat  werd  gebruikt  voor  christelijke  verering  staat  in  Doura – Europos  aan  de  Eufraat.  Het  is  een  groot  huis  dat  aan  het  begin  van  de  derde  eeuw  werd  omgebouwd  tot  een  christelijke  ontmoetingsplaats  met  ruimte  voor  zo’n  honderd  mensen.  Het  heeft  ook  een  baptisterium,  een  bassin  voor  het  dopen  van  mensen.  Hoewel  de  allereerste  generatie  christenen  Aramees  moet  hebben  gesproken,  de  taal  van  Jezus  in  Galilea,  was  Grieks  de  lingua  franca  van  de  christenen,  de  taal  van  het  oostelijke  keizerrijk.  Heel  het  Nieuwe  Testament  is  geschreven  in  het  Grieks  en  zelfs  de  christenen  in  Rome  en  elders  in  het  westen  spraken  dit  blijkbaar,  in  plaats  van  Latijn,  de  taal  van  het  westelijke  keizerrijk. 

BUITEN  HET  KEIZERRIJK.

Het  geloof  verspreidde  zich  over  de  grenzen  van  het  Romeinse  Rijk  heen.  Een  van  de  belangrijkste  centra  van  het  christendom  in  de  eerste  eeuwen  was  Edessa  ( het  huidige  Urfa ) ,  de  hoofdstad  van  het  kleine  koninkrijk  Osrhoene  in  het  noorden  van  Syrië.  Osrhoene  was  sinds  de  tweede  eeuw  v. C.  onafhankelijk  en  werd  geregeerd  door  zijn  eigen  koningshuis,  dat  afstamde  van  de  Assyriers  die  het  koninkrijk  eeuwen  eerder  hadden  gesticht.  In  216 n. C.  viel  Osrhoene  echter  toe  aan  het  Romeinse  Rijk  en  werd  Edessa  een  grensstad  van  het  rijk.  Er  bestaat  een  minstens  zeventien  eeuwen  oude  legende  over  de  komst  van  het  christendom  naar  dit  gebied.  Deze  vertelt  dat  koning  Abgar  V  van  Osrhoene  ernstig  ziek  werd.  Hij  hoorde  over  Jezus,  die  op  dat  moment  in  Galilea  predikte  en  genas,  en  zond  boden  naar  Jezus  met  de  vraag  naar  Edessa  te  komen  om  hem  te  genezen.  Jezus  schreef  een  beleefd  antwoord  waarin  hij  uitlegde  dat  hij  niet  kon  komen,  omdat  hij  werk  te  doen  had  in  Jeruzalem ;  hij  zou  de  koning  echter  op  afstand  genezen  en  beloofde  hem  discipelen  te  sturen  om  het  christendom  naar  Edessa  te  brengen.  Dit  gebeurde  en  hij  zond  een  apostel  genaamd  Addai  ( de  in  andere  opzichten  nogal  vage  Taddeus,  een  van  de  twaalf ) ,  die  het  koninkrijk  evangeliseerde.

Wordt  vervolgd.