Uit alle landen, zelfs van over zee, kwamen de mensen naar pater Pio om te danken voor ontvangen genaden. Zo kwam ook een echtpaar uit Zwitserland. De vrouw vertelde dat ze zwaar ziek was geweest. De specialisten vonden geen verklaring voor haar ziekte aan de wervelkolom. Ze had ontzettende pijnen moest dagenlang op planken slapen en zij kon steeds maar op een dezelfde zij liggen. De pijn was ontzaglijk en haar man was troosteloos. Onverwacht leenden familieleden hem een boek over pater Pio; voordien hadden zij niets over hem gehoord. Vol vertrouwen schreven zij onmiddellijk aan pater Pio en spoedig kwam het eenvoudige antwoord, dat hij voor hen bad en hun zegende. Enige dagen later, 's ochtens om 5 uur, vertelde de genezen vrouw, leek het plotseling of er iemand in de kamer was. Plotseling nam zei een wonderbaarlijke geur waar ( dat is de onzichtbare aanwezigheid van pater Pio zoals het in de boeken wordt beschreven). Op hetzelfde ogenblik voelde zij een hevige pijn in de wervelkolom, het leek alsof iemand hem uiteentrok. De vrouw wilde het uitschreeuwen, maar haar stem verstikte in haar keel. Onmiddellijk daarop zag zij een hand voor zich, waarop een aantal kleine steentjes lag, net als galstenen. De hand verdween en de vrouw rook nogmaals de wonderlijke geur. Op hetzelfde ogenblik voelde zij zich genezen. Zij sprong op en riep uit: " Ik ben genezen, ik ben genezen!." Daardoor werd haar man wakker. Zij was inderdaad genezen. Door wie? Een grote vraag, maar zij veronderstellen door pater Pio. Zij gingen op reis maar jammer genoeg kon de vrouw pater Pio niet te spreken krijgen door de grote drukte. Maar de man slaagde na 16 dagen in de biechtstoel te komen. Na de biecht vroeg hij: "Pater Pio, mag ik vragen of u mijn vrouw misschien hebt genezen?" Deemoedig antwoordt de pater: "Wel, heb ik het misschien niet goed gedaan? "En hij voegde hieraan toe: "Ga nu weer tevreden en gelukkig naar Zwitserland terug." Nu was de man zeer 'verwonderd, pater Pio wist dat ze uit Zwitserland kwamen en zo werd deze gebeurtenis bevestigd.

Een bekende arts uit Rome bracht zijn vrouw in het laatste stadium van kanker naar pater Pio. Toen de vrouw in een kamer was ondergebracht, ging de arts naar pater Pio in de sacristie en zei: " Pater Pio, ik ben zelf arts, maar menselijk kunnen helpt niet meer bij mijn vrouw, zij is ten dode opgeschreven. Helpt u door uw gebed. Ik reis niet eerder weg dan zij genezen is." Uit nederigheid gaf pater Pio geen antwoord, omdat deze vrouw weer gezond was.

Als dank aan pater Pio en hopelijk ook tot versterking van uw geloof en tot meer eer aan God het volgende voorval. In het jaar 1953 lag een man op sterven tengevolge van lange jaren gevangenschap in Siberië. Hij kwam zwaar ziek naar huis en had in 1953 een hevige instorting. Hij leed aan een zwaar verschrompelde long met af en toe longbloedingen met een koortsachtige toestand. Met het hart zag het er nog erger uit, zoals de dokter zei, in hoge mate beschadiging van de hartspieren. Daarbij kwam nog dat beide nieren ernstig waren aangetast. Na een hevige bloedspuwing, waardoor hij nauwelijks meer kon spreken, was hij stervende. Hij ontving de laatste H. Sacramenten. Toen zag hij plotseling in een droom pater Pio, die hem verstaan gaf, dat hij naar hem toe moest komen. Toen hij weer wakker werd dacht hij: " Het is zo, er heeft eens een Pastoor van Ars geleefd, een H. Franciscus en andere heiligen. Wanneer we nu boeken over hen lezen benijden we mensen, die naar hen toe trokken, ze hebben gezien en gesproken. En nu leeft een pater Pio die de H. Wonden draagt en we gaan hem zo achteloos voorbij. Maar nu hebben vele pelgrims op zijn voorspraak rijke genade ontvangen en wij die niet op hem letten blijven met lege handen. Tevoren wist hij alleen maar dat een pater Pio leefde, die de H. Wonden droeg, maar van alles wist hij nog niets. Toen rees het verlangen deze man nog voor mijn dood te zien. Met dit doel voor ogen wilde ik naar hem toe. Als door een wonder kon alles zo geregeld worden dat ik, hoewel doodziek, op reis kon gaan. Het bleef hem hetzelfde of hij nou in Wenen zou sterven of in Italië. De reis koste hem veel opoffering en uiteindelijk kwam ik bij pater Pio aan. Zodra hij hem zag was hij diep ontroerd. Men raadde hem aan ook bij hem te biechten, hoewel hij maar gebrekkig Italiaans sprak. Hij volgde deze raad op en na lang wachten kwam hij in de biechtstoel. Na de biecht zei pater Pio hem treurig: "Je bent ongeneeslijk ziek, er is geen hulp meer, je moet sterven." Daarbij wees hij hem alle zieke plekken van zijn lichaam, zodat hij hem goed zou begrijpen. Hij was zeer verbaasd dat pater Pio dit alles wist, wie had het hem verteld? Na een lange pauze zei hij, terwijl hij met de hand wees: "Nee, je zult niet sterven. Ik zal je pijn en lijden op mij nemen jij zult weer gezond worden."Hij was buiten zichzelf, zodat hij niet eens "dank u wel " of "God zal het u lonen "kon zeggen. Hij stond op en ging de biechtstoel uit, want dit was zijn laatste penitentie geweest. Lange tijd was hij geheel overstuur door deze gebeurtenis. In de volgende nacht droomde hij dat twee jonge mannen pater Pio op een baar aan hem voorbij droegen. De pater lag op de baar in verschrikkelijke pijnen stervende. Hij zag me treurig, maar vol goedheid aan en gaf me te verstaan: Kijk eens, deze verschrikkelijke pijn die ik lijd, want ik lig op het uiterste, moet ik langzaam van je afnemen en op mij laden. Kortom hij was weer gezond.

Op 5 augustus 1982 verklaarde O.L. Vrouw aan Anathalie dat de bekering erin bestaat door ons af te wenden
van het kwade dat we verrichten, om ons steeds weer vragen te stellen,
vergiffenis te vragen elke dag opnieuw en te vechten tegen de bekoring.

Innige verbondenheid met de gekruisigde...

Velen die God dienen zijn of te ongeduldig of te laks om Gods wil tot het uiterste te volbrengen.
Zo sprak O.L. Vrouw tot Verstine Salima op 27 november 1982.
Zij toonde op een Kruisbeeld waarop Jezus bewoog en een steunpunt zocht.
Zo zei de Heilige Maagd:
Het is Mijn Zoon die een beschutting zoekt maar er geen vindt.
Weliswaar nodigen velen Hem uit maar het is uitgesloten dat Hij Zijn intrek neemt waar zonde heerst.
Dat ieder zijn kruis opneme, ja zelfs aanvaardde dat hij eraan gekluisterd zou worden.
Mijn Zoon zal hem in Zijn eeuwige glorie opnemen".

..........vooral door bekering.....

Het Sacrament van de verzoening is heden ten dage in de vergetelhoek geraakt.
Nochtansis het middel bij uitstek om het kwaad te herstelen en del te nemen in het Mysterie van het Kruis.
Daaromtrent zei Jezus aan Sagatashya op 2 juli 1982:
Er is waardevermindering van het Boetesacrament.
Als argument word aangehaald dat de zondige mens zijn zonden niet dient op te biechten aan een andere mens,
eveneens een zondaar.
Men beweert dat alleen een

HEILIGE BIJ MACHTE IS OM ZONDEN TE VERGEVEN.

DAAROM HEEFT DE PRIESTER DE MACHT OM ZONDEN TE VERGEVEN,

WANT DIE MACHT HEB IK HEM GEGEVEN!

NIET HIJ VERGEEFT

MAAR IK!

HIJ IS MIJN PLAATSVERVANGER OP AARDE.

Zo heb Ik het gewild.
Gaat dan vlug biechten en als u denkt dat u zich vernedert door uw fouten aan een ander op te biechten
denk dan dat u zich alleen tegenover God vernedert".

.....een echt berouw....

Onze-Lieve-Vrouw zei aan Vestina Salima op 27 november 1982 dat zij die geloven in de waarde van het Boetesacrament er een heel gebruik van maken.
Zij zei:
Zij biechten uit schrik voor de straf en niet uit liefde tot God.
Wij moeten dit sacrament ontvangen met en hart vol spijt en leed omdat we God beledigd hebben en met
het vaste voornemen het niet meer te doen.
Het Hemelse leven dient voorbereid door het aanvaarden vanhet kruis.

Bijna allen die zeggen dat ze Christenen zijn, zijn huichelaars.
Immers zij blijven idolen koesteren, te weten, andere belangen die God verdringen".
Het gaat dus op een belangrijke optie in ons leven.
Tijdens dezelfde verschijning heeft O.L. Vrouw de jonge ziensters aan het kruis terwille van de zondigheid van de mensen.

In  werkelijkheid  is  er  niets  bekend  over  hoe  het  christendom  Edessa  bereikte.  De  religie  arriveerde  mogelijk  op  enig  moment  in  de  tweede  eeuw,  wellicht  onder  koning  Abgar  VIII  (  wat  de  verwarring  met  zijn  eerdere  naamgenoot  zou  kunnen  verklaren ) ,  maar  het  is  nog  steeds  waarschijnlijk  dat  Osrhoene  de  allereerste  staat  was  die  het  christendom  tot  zijn  officiële  godsdienst  maakte.  En  niet  alleen  dit  maakt  de  stad  Edessa  noemenswaardig ;  het  was  een  handelsstad  van  cruciaal  belang.  De  grote  weg  naar  het  oosten,  waarover  zijde  en  andere  goederen  vanuit  het  verre  China  werden  aangevoerd,  liep  eerst  door  Edessa  en  vervolgens  naar  Perzie  en  de  rest  van  de  Orient.  Door  de  komst  van  het  christendom  hier,  was  het  praktisch  gegarandeerd  dat  de  religie  zich  verder  zou  verspreiden -  in  ieder  geval  naar  Perzie,  dat  op  dat  moment  in  handen  was  van  de  Parthen -  en  inderdaad  werd  het  christendom  van  Edessa  kenmerkend  voor  heel  de  regio.  De  taal  van  Edessa,  een  dialect  van  het  Aramees  dat  bekend  werd  als  het  ‘Syrisch’ ,  was  eeuwenlang  de  taal  van  het  christendom  in  het  Midden  - Oosten.  De  Parthen,  die  destijds  heersten  over  Perzie,  kwamen  uit  het  gebied  het  oosten  van  de  Kaspische  Zee,  waar  het  zoroastrisme  de  grootste  religie  was.  Deze  was  tot  stand  gebracht  ( mogelijk  rond  1200 v. C. )  door  Zoroaster,  ook  wel  bekend  als  zarathoestra,  een  mysterieuze  maar  wel  zeer  belangrijke  figuur,  die  mogelijk  rond  dezelfde  tijd  als  Homerus  leefde,  maar  wellicht  eeuwen  eerder.  Waarschijnlijk  woonde  hij  in  wat  nu  Iran  is,  of  misschien  Afghanistan.  Hij  predikte  een  nieuw  geloof  dat  vaak  wordt  gezien  als  een  dualistische  religie  rondom  twee  grote  goden ;  een  goede  god  van  licht  en  een  kwade  van  duisternis.  Zoroaster  drong  er  bij  zijn  volgelingen  op  aan  een  goed  leven  te  leiden  en  zich  aan  te  sluiten  bij  de  goede  god,  die  vuur  als  symbool  had.  Hij  geloofde  dat  de  goede  god  ooit  zou  triomferen  en  zijn  volgelingen  zou  belonen  door  hen  op  te  wekken  uit  de  dood  en  te  begeleiden  naar  een  nieuw  tijdperk  van  onsterfelijkheid  en  licht.  Ondanks  de  dualistische  reputatie  is  het  dus  juister  om  het  zorosastrisme  een  monotheistische  godsdienst  te  noemen,  zoals  het  jodendom  en  het  christendom,  aangezien  men  de  goede  god  krachtiger  vond  dan  de  kwade.  Het  zoroastrisme  had  ongetwijfeld  enige  doctrines  die  verband  hielden  met  de  monotheistische  religies,  zoals  het  leven  na  de  dood,  het  oordeel,  enz,  nog  voordat  het  christendom  of  het  jodendom  die  hadden.  Dat  maakte  Zoroaster  tot  een  van  de  meest  invloedrijke  figuren  ooit.  Het  zoroastrime  was  de  toonaangevende  religie  in  Perzie,  maar  het  jodendom  speelde  ook  een  grote  rol.  Vermoedelijk  waren  er  ten  tijde  van  Jezus  zelf  meer  joden  in  Perzie  dan  elders.  Velen,  waren  er  gebleven  na  de  Babylonische  ballingschap,  toen  de  joden  in  de  zesde  eeuw  v. C.  tot  slaaf  waren  gemaakt  in  Babylon ;  een  veelvoud  hiervan  stamde  mogelijk  af  van  de  ‘verdwenen’  tien  stammen  van  Palestina,  die  door  de  oude  Assyriers  waren  verslagen  en  verstrooid.  Wat  de  waarheid  ook  is,  het  ging  veel  Perzische  joden  voor  de  wind ;  de  zijdehandel  met  China,  die  door  Perzié  liep,  werd  beheerst  door  joodse  kooplieden.  Waarschijnlijk  kwam  het  christendom  voor  het  eerst  naar  Perzie  via  deze  overwegend  Aramees  sprekende  joodse  gemeenschappen.  Volgens  een  andere  traditie  uit  de  derde  eeuw  had  de  apostel  Thomas  het  christendom  naar  de  Parthen  gebracht.  Hoe  dan  ook,  tegen  het  einde  van  de  tweede  eeuw  had  het  christendom  vaste  voet  in  Perzie,  hoewel  we  weinig  weten  over  hoe  de  Perzische  christenen  in  die  periode  leefden.

Wordt  vervolgd.

wilfried MEERT SDB

ENKELE VOORBEELDEN VAN DE GOEDE HERDER MET ZIJN SCHAPEN.

Andere penitenten wees de pater Pio alleen maar af met de woorden: " Maak eerst de zaak in orde!" De vooruitziende pater wist heel goed dat de afgewezene terug zou komen na een einde te hebben gemaakt aan de ergernis van het vrije huwelijk, om de absolutie te ontvangen en de innerlijke vrede te vinden. Hiervoor zijn talloze bewijzen. Een man deelt pater Pio hem in de biechtstoel de vijandschap met een buurman voorhield en hem aanmaande zich zo snel mogelijk te verzoenen. De man was diep geschokt dat pater Pio van deze vijandschap wist, hoewel hij nog nooit bij hem was geweest. Aan een man uit Moderna vroeg pater Pio of hij niet meer wist dat hem bij zijn schoonmaken van zijn auto een schroevendraaier, uit de hand was gevallen en dat hij daarbij verschrikkelijk had gevloekt. Maar God had het toch gehoord. De man verbleekte en was diep geschokt, het was alsof pater Pio erbij gestaan had, zo nauwkeurig wist hij het. Tegen een vrouw, die niets meer wist te zeggen in de biecht zei pater Pio: "Loop eens gauw naar de vijver, kijk erin en kom dan weer terug!" In de vijver zag zij het kindje dat ze 19 jaar geleden had vermoord en in een vijver had geworpen. Diep geschokt beleed zij hem haar, grote schuld.

. Een man kwam in de biechtstoel en bekende rouwmoedig zijn zonden. Plotseling vroeg pater Pio hem: "En die zaak van de gestolen portefeuille wil je niet bekennen?" heel verbaasd vroeg de man: " Welke portefeuille? " Toen antwoordde de pater: " Ik geloof dat je er niet meer aan denkt. Weet je nog, het was de tijdens de veldtocht in Frankrijk, je bent toen een huis binnengegaan en hebt een portefeuille met 75.000 franc gevonden. Je kwam niet tekort en hebt niet het recht gehad deze portefeuille te nemen!" De man antwoordde hierop: "Ik wist niet van wie de portefeuille was", "Eigenaardig. " zei pater Pio daarop. "Je wist ook niet van wie dat huis was, waarom heb je dat dan ook niet meegenomen? "Hierop kon de man geen antwoord op geven. Pater Pio droeg de man op om met dit bedrag van tijd tot tijd goede werken te doen "want je bent hiertoe, in staat " Toen zei de man: "Dat wil ik niet, pater. " Dan geef ik je ook geen absolutie. " De man ging onverrichtterzake Weg, maar enkele dagen later kwam hij rouwmoedig terug en beloofde de zaak goed te maken. Toen pas ontving hij de absolutie.

Treffend is ook een volgende gebeurtenis: een moordenaar, aan wie zijn geweten geen rust liet, ging op zekere dag naar pater Pio biechten en hoopte door zijn absolutie de zielerust terug te vinden. Hij beleed verscheidene misstappen in zijn leven, maar vond toch niet de moed, niettegenstaande alle goede wil, de verschrikkelijke misdaad, de moord, te biechten. Na deze onvolledige bekentenis zweeg hij en ook pater Pio zei niets. Beiden kenden de zware schuld. Na enige tijd verliet peter Pio de biechtstoel, nam de penitent bij de arm en leidde hem langs de naast de biechtstoel in banken zittende mannen. Plotseling stiet de man en doordringende kreet uit en viel bewusteloos neer. Toen hij kort daarna weer bij kwam nam de pater hem weer mee naar de biechtstoel. Na enige tijd kreeg de man de absolutie en verliet hij met opgeklaard gezicht de biechtstoel. Later deelde hij enige mensen mee dat de pater voor hemde genade had afgesmeekt de vermoorde op de bank in een schijngestalte te zien zitten, zoals de arme zielen en de heiligen verschijnen, hierdoor was het verschrikkelijke van zijn daad hem zo duidelijk geworden, dat hij de moed vond de zware schuld te biechten.

PATER PIO SCHOUWDE IN HET HIERNAMAALS.

Pater Pio zag niet alleen in de zielen, maar hij schouwde ook dikwijls in het Hiernamaals, hetgeen uit de volgende gevallen blijkt. Toen ik eens in de biechtstoel was vroeg ik de pater deemoedig of hij mij ook kon zeggen waar mijn gesneuvelde broer was. Plotseling verhelderde zijn gezichten hij gaf lachend ten antwoord: "Hij is al boven bij de Heer in de Hemel. "Deze mededeling was natuurlijk zeer verheugend. Maar er kwam ook eens een jonge advocaat in de biechtstoel en vroeg waar zijn 4 jaar geleden overleden grootvader zich bevond, de pater antwoordde: "Je grootvader was arts en omwille van de vele goede werken die hij tijdens zijn leven in zijn beroep heeft gedaan is hij reeds in de eeuwige aanschouwing van God. "Toen kwam de man op de gedachte ook naar zijn tweede grootvader, die al 15 jaar dood was, te vragen. Maar om dit te begrijpen moet ik eerst een verklaring geven, zoals de jonge man deze gaf. " Mijn andere grootvader, " zo zei hij, "was een onverschillig man. Waarom zou ik zondag's naar de mis gaan, dacht hij, ik ga liever de natuur in en bid daar of thuis. " Maar die dat zeggen doen het in de regel niet. "Waarom zou ik gaan biechten, ik heb niets gestolen, ik heb niemand omgebracht, " zo zei deze man. Op de vraag van de jonge man verbleekte pater Pio en sprak de verschrikkelijke woorden: "Ik kan hem niet aanzien, hij is zo verschrikkelijk lelijk en wentelt zich in de eeuwige vlammen.

Een man had zijn vrouw en twee kinderen verlaten en leefde 3 jaar samen met een andere vrouw. Hij kreeg kanker en lag op sterven. Men haalde hem over toch nog de laatste Sacramenten te ontvangen en hij stierf. Toen de eerste vrouw toevallig het bericht van zijn overlijden ontving vroeg zij pater Pio in de biechtstoel waar zijn ziel was. Hij werd bleek, begon te beven en te weende. "Ik zal het je zeggen omdat ik weet dat je het kunt verdragen, " zei hij, "de ziel van je man is voor eeuwig verdoemd. Hij heeft geen berouw, noch een goed voornemen. Ook heeft hij gezondigd tegen de barmhartigheid. Hij zei altijd: ik wil het leven nu genieten; wanneer ik eens oud zal zijn, zal ik me wel tot God bekeren.

Niet alleen pater Pio, ook de kinderen van Fatima en vele heiligen hebben de verdoemden in de hel gezien. God laat niet met zich spotten. De mens moet een van de drie kruisen op Golgotha kiezen, ofwel hij sterft onschuldig met Jezus, ofwel met de rouwmoedige moordenaar ofwel met de verdoemde moordenaar. Kies zelf het eeuwige geluk of de eeuwige verdoemenis! Een vrouw kwam in de biechtstoel en vroeg naar haar gestorven zuster, maar pater Pio zweeg. Drie weken later kwam ze weer in de biechtstoel en toen zei pater Pio uit zichzelf: "Je zuster is al in de hemel. " " O pater Pio hebt u soms voor mijn zuster gebeden en geleden? U lijdt toch elke dag zoveel pijn. "Hij zweeg. Toen zei de vrouw. "Pater Pio, vraagt u voor mij de genade dat ik voor mijn zuster mag lijden wat u voor haar hebt geleden. "Daarop antwoordde hij met ernstige stem: "Beste vrouw, je weet niet wat je zegt. Wanneer jij die pijnen op je zou moeten nemen, zou je eraan sterven."

Kibeho kent niet alleen de oproep tot het berouw maar ook de oproep tot gebed.
Op 26 maart 1983, tijdens een verschijning,
gaf Anathalie luidop weer wat de Heilige Maagd wenste voor de vasten.
Het kwam neer op trouw aan het gebed.
In een geest van opoffering en zelfverloochening.
Ook aan het sacrament van de Biecht werd grote aandacht geschonken.
Tenslotte was er de wens dat de mens zijn taak zou vervullen in nederigheid en eenvoud.
Tevens verduidelijkte Zij wat Zij reeds over het gebed had gezegd.
Het gebed moest een geheel zijn van lofzegging, dank, aanbidding, verzoek om Gods hulp en raad.
En zoals herhaaldelijk eerder legde Ze de nadruk op de Akte van Berouw als gebed.
Soms zondigen we uit onwetendheid.
De Akte van Berouw veelvuldig en met aandrang bidden, isdaartegen een geschikte remedie.
Tenslotte zei O.L. Vrouw nog dat Zij, die haastig ter communie gaan, zich zonder overleveren aan de dood.

Op augustus 1982 vroeg Anathalie aan de Heilige Maagd waarom Zij zo de nadruk legde op het gebed en Maria antwoordde dat het gebed maar al te vaak een lippenspel was zonder inhoud.
Staat ook niet in de bijbel geschreven:
Dit volk eert me met de lippen maar hun hart is ver van Mij".
Op 27 november 1982 zegde Anathalie dat er veel scheinheiligen waren die alleen baden om gezien te worden.
God zou ze wel in de kou laten staan, zo voegde ze er aan toe.
De grote boodschap van Kibeho is dan ook het intens gebed in naam van allen.
Op 3 december 1983 vroeg de Heilige Maagd nog meer aan Valentine Nyiramukiza.
Nog meer offers, nog meer de stilte te bewaren en dagelijks de volledige Rozenkrans te bidden.
Ook vroeg Zij haar om s'nachts op een door Haar aangewezen plaats te gaan bidden.
En Valentine bad, verloochende zichzelf, sliep op de grond, zonder lakens noch dekens, en vastte...

Wij allen vervallen wel eens in zonde.
Zonder ophouden vraagt O.L. Vrouw de echte spijt die tot uiting komt in het aanschouwen van Jezus'kruis
en van het lijden van Zijn Moeder, Mede-Verlosseres.
In die zin - zin en omdat het haar was opgedragen - bad Marie-Claire het Rozenhoedje van de Zeven Smarten.
De Heilige Maagd zei dat een dergelijk gebed Haar gepijnigd Hart goed deed en dat daarmee gespaard gaande
uitdrukking van spijt, een remedie tegen de zonde is en tezelfdertijd een bron van geluk.
Op 31 mei 1982 reeds verklaarde Zij!
Het is het berouw dat ik wens.
Het bidden van en het bezinnen over de Rozenkrans van Zeven Smarten zal u de moed geven om uw gedrag te wijzigen.
"Weinigen hebben heden ten dage nog berouw en daardoor kruisigen ze nog dagelijks Mijn Zoon...
Tevens heb ik u willen u waarschuwen".

In  een  brief  aan  Filemon  schrijft  Paulus  aan   een  christen  over  zijn  slaaf,  ook  een  christen.  Zoals  we  later  zullen  zien,  keken  de  rijken,  de  aristocraten  en  de  intellectuelen  in  de  regel  neer  op  de  christenen.  De  christenen  kwamen  nog  steeds  bij  elkaar  in  woonhuizen,  hoewel  ze  waarschijnlijk  ook  huizen  verbouwden  tot  gewijde  ontmoetingsplaatsen  toen  de  gemeenten  groeiden.  Het  oudste  gebouw  dat  werd  gebruikt  voor  christelijke  verering  staat  in  Doura – Europos  aan  de  Eufraat.  Het  is  een  groot  huis  dat  aan  het  begin  van  de  derde  eeuw  werd  omgebouwd  tot  een  christelijke  ontmoetingsplaats  met  ruimte  voor  zo’n  honderd  mensen.  Het  heeft  ook  een  baptisterium,  een  bassin  voor  het  dopen  van  mensen.  Hoewel  de  allereerste  generatie  christenen  Aramees  moet  hebben  gesproken,  de  taal  van  Jezus  in  Galilea,  was  Grieks  de  lingua  franca  van  de  christenen,  de  taal  van  het  oostelijke  keizerrijk.  Heel  het  Nieuwe  Testament  is  geschreven  in  het  Grieks  en  zelfs  de  christenen  in  Rome  en  elders  in  het  westen  spraken  dit  blijkbaar,  in  plaats  van  Latijn,  de  taal  van  het  westelijke  keizerrijk. 

BUITEN  HET  KEIZERRIJK.

Het  geloof  verspreidde  zich  over  de  grenzen  van  het  Romeinse  Rijk  heen.  Een  van  de  belangrijkste  centra  van  het  christendom  in  de  eerste  eeuwen  was  Edessa  ( het  huidige  Urfa ) ,  de  hoofdstad  van  het  kleine  koninkrijk  Osrhoene  in  het  noorden  van  Syrië.  Osrhoene  was  sinds  de  tweede  eeuw  v. C.  onafhankelijk  en  werd  geregeerd  door  zijn  eigen  koningshuis,  dat  afstamde  van  de  Assyriers  die  het  koninkrijk  eeuwen  eerder  hadden  gesticht.  In  216 n. C.  viel  Osrhoene  echter  toe  aan  het  Romeinse  Rijk  en  werd  Edessa  een  grensstad  van  het  rijk.  Er  bestaat  een  minstens  zeventien  eeuwen  oude  legende  over  de  komst  van  het  christendom  naar  dit  gebied.  Deze  vertelt  dat  koning  Abgar  V  van  Osrhoene  ernstig  ziek  werd.  Hij  hoorde  over  Jezus,  die  op  dat  moment  in  Galilea  predikte  en  genas,  en  zond  boden  naar  Jezus  met  de  vraag  naar  Edessa  te  komen  om  hem  te  genezen.  Jezus  schreef  een  beleefd  antwoord  waarin  hij  uitlegde  dat  hij  niet  kon  komen,  omdat  hij  werk  te  doen  had  in  Jeruzalem ;  hij  zou  de  koning  echter  op  afstand  genezen  en  beloofde  hem  discipelen  te  sturen  om  het  christendom  naar  Edessa  te  brengen.  Dit  gebeurde  en  hij  zond  een  apostel  genaamd  Addai  ( de  in  andere  opzichten  nogal  vage  Taddeus,  een  van  de  twaalf ) ,  die  het  koninkrijk  evangeliseerde.

Wordt  vervolgd.

Die de overwinning van God zal doormaken.
Het heil op aarde zal komen door Maria.
Een weinig later zal Ik komen.

Alvorens deze tijd daar is, niet een zal zeggen, ik wist het niet.
Zo zal ik in het Hart van mijn Kerk binnen gaan om de huichelaars bekent te maken.
Voor degene die als een wolf gekleed is en mijn schapen uiteen jaagt.

Zal mijn juk niet zacht zijn.
Amen.

O Maria, machtige Meesteres van alle zielen, Paradijs van volmaakte heiligheid,

De Allerhoogste heeft U aan de zielen gegeven als het ultieme Teken van Zijn onbegrensde Liefde.

O Paradijs van Hemelse verrukkingen, op wier woord het zaad van de grootste deugden uitgestrooid zal worden in elke ziel die oprecht en vurig naar U verlangt,

Hoezeer brandt mijn hart van verlangen naar de volkomen navolging van U op de wegen van het Goddelijk Leven.

O laat Uw Hart in mij tot leven komen, opdat ik de ware vrede moge vinden in de ervaring van Uw Hemelse Liefde.

Help mij toch, mijn hele wezen te ontledigen in de Tuin van Uw ziel, opdat al mijn gedachten, gevoelens en verlangens, en al wat in mij leeft, in U omgevormd kan worden tot kiemen van heiligheid.

Maak mij volkomen leeg aan mijzelf, opdat ik van U alleen vervuld kan worden, want in U zijn het vuur van de Liefde en de Wijsheid, de ware innerlijke vrede en aanvaarding, en het stille geluk van de ziel die de volheid van het Goddelijk Licht in zich heeft opgenomen.

O volmaakt heilige ziel, bekroning van Gods Werken en Spiegel van Zijn grootheid, met alle krachten van mijn hart en ziel smeek ik U, wil in mij de vermogens, de gesteldheden en de weerbaarheid tot ontwikkeling brengen, die mijn zieletuin tot volle bloei kunnen brengen.

O Maria, Paradijs van Goddelijk Leven en Meesteres van mijn hele wezen, vervul toch mijn diepste verlangen, en neem mij totaal op in Uw liefhebbend Hart, opdat ik door de macht van Uw heerschappij in mij, U volmaakt kan navolgen.
AMEN.

“Machtige Meesteres, in naam van alle mensenzielen van alle tijden belijd ik  aan Uw voeten dat U voor alle tijden de Meesteres van alle zielen bent. Moge deze belijdenis, die ik voor U afleg in naam van de hele mensheid en in vereniging met de engelen, alle uitwerkingen van Uw macht doorheen de eeuwen herstellen”.

Heilige Maagd Maria,

Ik geef U mijzelf en alles wat mij vandaag overkomt als een offergave om Licht van Verlossing af te roepen over deze duistere wereld.

Op kracht van het Kruis, het Bloed en de Wonden van Jezus Christus smeek ik om Uw machtige Voorspraak :

·        voor het breken van de macht van het kwaad

·        voor kracht tegen alle bekoring en inzicht in alle misleiding

·        om bevrijding van de wereld uit de last der zonden die op hem drukt

·        om de zielen te leiden naar het Licht der Waarheid in de Leer van Christus

·        om uitstorting van de Heilige Geest over alle zielen

O Maria, onbevlekt ontvangen Moeder van Jezus, Meesteres van de engelen, in naam van de hele mensheid smeek ik om Uw tussenkomst voor de Komst van het Rijk van Christus op aarde, tot vernietiging van alle kwaad.
AMEN.

“O Moeder Maria, welke heilige mantel hebt U over mij uitgespreid. Hoezeer is mijn hart ontvlamd. Moge mijn liefdesoffer, dat slechts U bekend is, deze avond in één mensenziel het ware licht van de ster van Bethlehem laten stralen, opdat zij moge begrijpen.

O Moeder, geen ziel die niet het vuur van Uw aanwezigheid heeft gevoeld, zal ooit begrijpen hoe onmetelijk voor mij het geschenk is, deze ervaring met U te mogen delen, brandend in het vuur van Uw Liefde in mijn hart, kijkend met Uw gezegende ogen, met het voorrecht, te mogen voelen wat Uw Hart werkelijk begeert, en U mijzelf te mogen geven als vuur voor de koude grot van deze wereld waarin U deze nacht de kleine Jezus zult baren.”

Allerheiligste Maagd Maria, hoogverheven Koningin aan wie God de macht heeft gegeven om de kop van de duivel te verpletteren, in naam van de hele lijdende mensheid smeek ik U, nu Uw macht te gebruiken tot zuivering van de wereld, opdat het Rijk Gods op aarde gevestigd moge worden in het Licht van het Kruis van Jezus Christus.

Breek nu de ketenen van de slavernij van de misleidingen waarin de duivel de mensheid gevangen houdt, maak alle zielen bewust van de schijn der wereldse dingen, en open alle ogen voor het Eeuwig Licht.

Maria, onbevlekt ontvangen, verpletter de duivel onder Uw heilige voeten.

Maria, onbevlekt ontvangen, bevrijd ons van de listen en misleidingen van de helse slang.

Maria, onbevlekt ontvangen, genees ons van de koorts van alle bekoring.

Maria, onbevlekt ontvangen, maak ons vrij van elke neiging tot zondigen.

Maria, onbevlekt ontvangen, ondermijn alle plannen der duivelen.

Maria, onbevlekt ontvangen, vernietig alle werken van Gods vijanden.

Maria, onbevlekt ontvangen, doorstraal de duisternis in al haar vormen.

Maria, onbevlekt ontvangen, verjaag door de wind van de Heilige Geest elke boze influistering.

Maria, onbevlekt ontvangen, baar het Kruis van Christus in alle zielen.

Maria, onbevlekt ontvangen, verban alle uitingen van het kwaad.

Maria, onbevlekt ontvangen, verneder de duivel onder Uw macht.

Maria, onbevlekt ontvangen, roei alles uit wat de wereld verziekt.

Maria, onbevlekt ontvangen, neem de angsten en onrust weg uit alle harten.

Maria, onbevlekt ontvangen, breek elke antichristelijke organisatie of vereniging.

Maria, onbevlekt ontvangen, maak een eind aan alle ontheiligende praktijken en heiligschennende erediensten.

Maria, onbevlekt ontvangen, verlos de aarde van de heerschappij van de antichrist.

Machtige Koningin van Hemel en aarde, ik draag U alle zonden der wereld op, opdat U ze zou veranderen in liefde.

Ik geef U alle duisternis, opdat U ze zou veranderen in licht.

Ik wijd U alle mensen toe, opdat elke ziel aan het kwaad ontrukt worde, in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
AMEN.

Bestrijding van het kwaad begint bij Uzelf. Het komt erop aan, in de gesteldheid van Uw eigen hart een basis te leggen die geschikt is om Uw ziel zuiver te maken en te houden. Wijd U totaal aan Maria toe, en laat Haar onbegrensd in U werken.

Dank, o Eeuwige Vader, voor deze dag die U mij schenkt als een nieuwe kans om mijzelf te geven voor de verwezenlijking van Uw Plan met de zielen.

Dank, o Jezus, voor de gaven van Uw Lichaam, Uw Bloed en Uw Woord, die de vruchten der Verlossing in mijn ziel leggen.

Dank, o Heilige Geest, voor Uw bezieling die mij nu reeds de bloemen uit Gods Tuin laat ruiken.

Dank, o Hemelse Moeder Maria, voor de zaligheid die mijn deel wordt wanneer Uw hand zich om de mijne sluit.

Dank, o engelen van God, voor Uw bescherming en trouwe leiding, die mij nu reeds in Gods handen leggen.

Dank, o heiligen van God, voor Uw voorbeeld dat mij bemoedigt en Uw voorspraak die mijn last verlicht.
AMEN.

“O Goddelijk Vuur dat de akker van mijn ziel bevrucht, verbrand alle onkruid dat de bloemen van mijn deugdzaamheid van hun voedsel berooft. Kom, Heilige Geest, stort het ware Leven in mijn grond, maak mij tot een tuin van Hemelse heerlijkheid”

“O mijn zo geliefde Hemelse Meesteres. Reeds omhult het Licht uit Uw ogen de armzaligheid van mijn wezen. Reeds ademt mijn hart de lucht uit Uw allerzuiverste mond. Reeds strelen Uw gedachten mijn geest. Reeds rusten Uw handen als Hemelse dauw op mijn ziel. Reeds hebben de ogen van mijn ziel deze afgrond van schijn verlaten voor de aanschouwing van Uw verheerlijkte schoonheid. Reeds leeft mijn hele wezen werkelijk in het Rijk van de Eeuwige Liefde om er aan mijzelf te sterven in Uw heiligheid, elk uur van elke dag en bij elke harteklop. O Hemels Vuur, verrukkelijke schoonheid die mijn ziel laat ontbranden, wanneer zullen Uw voeten alles verpletteren wat mijn volmaakte eenheid met U wil beletten”

Lieve Jezus,

Onder de stralen van de Heilige Geest verheugt zich mijn ziel in de aanblik van Uw reddend Kruis.

Hoe verscheurend is Uw pijn, hoe onlesbaar de dorst van Uw Liefde.

De mensenzielen, ooit voorbestemd als diamanten in de Kroon der Verlossing, werden tot stenen op Uw Kruis.

Uw eenzaamheid gunt mij geen rust. Om U te volgen tot de top van de Berg der Verlossing, heb ik het kruis tussen mijn ziel en de wereld geplant, want de Liefde van het Kruis kan de wereld niet huwen.

O Jezus, zoals destijds vanop Uw Kruis, geef mij vandaag nogmaals Maria tot Moeder, opdat ik Haar in mijn armzalig huis kan opnemen.

Kom vandaag met luister in mijn hart, dat Maria's Hemelbed wil zijn.

O word toch één met mij. Het is niet met mijn onwaardig wezen dat U zult versmelten, doch met de hoogverheven onbevlekte heiligheid van Maria, die in mijn hart heerst als de koningin van al mijn vreugden, smarten en verlangens.

O Goddelijke Parel, doorstraal mijn ziel, geest, hart en lichaam, opdat ik Maria's Kroon moge sieren.

Heeft het Kruis van Kalvarie niet de oneindige Bron der Genaden ontsloten ? Werd het niet als Teken van Waarheid geplant langs de Weg naar de Verheerlijking in het Eeuwig Leven ?

O Jezus, voel ik niet de stroom der genaden in beweging komen wanneer Maria mijn smeekbeden in Haar Hart sluit ?

Om Harentwil, laat toch de Zon van de Geest zo krachtig in mijn hart branden dat de vlammen van Liefde mijn hele omgeving verlichten, want ik verlang er zo naar, het Licht van Uw Kruis uit mijn hart te laten stralen tot getuigenis tegen de duisternis, die U gekruisigd heeft.

O Jezus, Bron van Leven, wees mijn Bron van kracht. Laat Uw Goddelijk Licht in mij stralen, opdat in mij de kaars van eeuwige lofprijzing ontstoken worde.

Kom, Gekruisigde Broeder, leef nu in en door mij, maak mij tot een levend teken van het Nieuw Verbond. Breng in mij het Mysterie tot leven, dat de dood heeft overwonnen.
AMEN.

“Maak mij tot een levend teken van het Nieuw Verbond” : deze uitspraak verwijst naar een plicht die elke christen draagt : de niet-christen moet aan U merken dat de vrucht van Jezus’ Heilswerk in U tot rijping komt.

Lieve Moeder Maria,

Sedert de dag van mijn geboorte sta ik bij U in de schuld.

U bent de onvolprezen, onzichtbare en daardoor zo vaak vergeten Gezellin op al mijn wegen.

Nu, in de stralengloed van Uw genade, mijn ogen Uw Licht hebben ontwaard, keer ik mij in het besef van mijn nietigheid naar U toe met woorden van dank waarop ik U, tot mijn schuld, zo vaak vergeefs heb laten wachten.

Dank U, mijn Voorspreekster. Voor Gods Aanschijn verdedigt U mij onvermoeibaar tegen alle aanspraken die Satan op grond van mijn dwalingen op mijn ziel kan maken.

Laat mij U op mijn beurt onvermoeibaar verdedigen tegenover Uw vele kinderen die U miskennen.

Dank U, mijn Middelares. Hoe zou ik ooit de deur van de hemel bereiken indien U mijn ziel niet onophoudelijk zou verlichten met de genaden die haar heiligen. Het meeste dat U voor mij doet, onttrekt zich aan mijn wereldse ogen. Toch behoef ik niet de schouwende ogen van de Eeuwigheid om in het bestaan van al deze verborgen geschenken te geloven, want U bent mijn liefhebbende Moeder.

Dank U, mijn Medeverlosseres. U hebt mij Jezus gegeven, en hebt Uw offer van gebed, ontbering, vervolging en zielepijn bij Zijn kruisoffer gevoegd om mij uit één Hart te verlossen van de eeuwige dood. Leer mij op mijn beurt mijn kruis op te nemen, opdat ik U mijn zielepijn kan aanbieden als bloemen van dank.

Dank U, mijn Beschermster. Geen nood of gevaar hebben mij ooit gedeerd, want in het warme toevluchtsoord van Uw Maagdelijke Mantel zal Uw kind niet verloren gaan.

Dank U, mijn Leidster. U bent de ster in mijn wereldse nacht. In Uw Aanwezigheid wijkt alle twijfel. U toont mij wegen die ik niet vond. Uw Stem in mijn hart is mijn wegwijzer. Maak mij klein, gedwee en volgzaam als het onwetend kind dat ik in mijn blindheid verloren waande, en ik zal groeien door nietigheid.

Dank U, mijn Moeder. Uw zorgen hebben mij gedragen als een reddingsboei in de stormen van dit leven. Uw Liefde laat mijn hart smelten tot ook ik alleen nog uit liefde zal bestaan, een zuivere bloem, gezaaid door de Vader, besproeid door de Heilige Geest, opengebloeid in de warmte van Uw Onbevlekt Hart, om ooit te worden geplukt door Jezus.

O Maria, kneed mij naar Uw welbehagen, leer mij leven in het constante besef van Uw weldaden in mijn ziel, en laat mij leven en sterven in dankbaarheid.
AMEN.

LEVENSLOOP

We gaan in de geest naar Zuid Italië. Op 25 mei 1887 werd pater Pio in Pietrelcina geboren. Zijn doopnaam luidde Franciscus. Reeds in zijn kinderjaren deed hij vrijwillig boete, evenals de kinderen van Fatima. Hij speelde nooit met een of ander speelgoed en terwijl zijn broertjes en zusters speelden, bad hij in zijn hoekje. Op school leerde hij ijverig. Hij was erg vroom; zijn grootste verlangen ging uit naar Jezus in de H. Communie. Toen hij 13 jaar oud was geschiedde - naar onze begrippen - iets wonderbaarlijks met hem, waarvan het volgende voorbeeld getuigt: er kwam eens een vrouw bij hem en pater Pio vroeg haar: "zeg eens ,. Heb heb jij mij eerst leren kennen of ik jou?" Zij zei: "Ik pater Pio". Toen glimlachte hij en zei nederig: "Nee ik heb jou het eerst leren kennen. Weet je, toen ik 13 jaar oud was heeft God mij al alle zielen laten zien, die eens tot mij zouden komen. Jij was ook daarbij.

Op de een of andere wijze is hij voor de zielen verantwoordelijk bij God. De vele boeken die over pater Pio zijn geschreven getuigen hiervan en evenzo vele voorbeelden. Nog een gebeurtenis uit het zelfde jaar: een vrouw zond hem dikwijls iets meestal en eens een zakje met kastanjes. Toen zij dit zakje terugkreeg besloot zij in haar eenvoud het nooit te wassen, omdat het als een relikwie beschouwde. Op een zaterdagavond ging zei met een brandende kaars naar de schuur, waar zij iets moest doen en waar een vat buskruit stond, dat haar man, die steenhouwer was, daar bewaarde. Een vonk viel in het kruit en er volgende en verschrikkelijke ontploffing. De vrouw viel bewusteloos neer. Het huis lag eenzaam en de vrouw was alleen thuis. Toen zij na enige tijd weer tot bewustzijn kwam sleepte zij zich op handen en voeten, hevig bloedend en onder verschrikkelijke pijnen naar de keuken. Daar herinnerde zij zich het zakje; met haar laatste krachten zocht zij het op en drukte het op haar wonden. Ogenblikkelijk was zij genezen. Dit was het eerste wonder dat God in pater Pio, toen hij een kind van 13 jaar was, deed.

Op 15 jarige leeftijd trad pater Pio in het klooster van de Kapucijnen. Hij bracht dit grote offer niettegenstaande zijn zwakke gezondheid. Dikwijls bad hij halve nachten lang omdat hij wist dat zonder offers niets groots tot stand komt en dat de kracht groeit door het afstand doen . "Wie mij wil volgen neme zijn kruis op", heeft de Heer gezegd. Maar dit was voor hem te weinig, pater Pio nam vrijwillig ook andere offers op zich. Hij was grootmoedig, maar God laat zich niet overtreffen. Maar ook de duivel deed zich gelden, evenals bij de Pastoor van Ars, doch om hem te sterken en vol te houden keurde God hem een hemelse verschijning waardig.

Op zekere dag hoorde hij een vanuit het tabernakeleen stem die zei: "je zult gegeseld worden, met doornen gekroond en gekruisigd, evenals de heilige Franciscus" Op een dag kreeg pater Pio en hevige koortsaanval. Men riep een dokter en toen hij de temperatuur wilde meten sloeg de thermometer stuk. Geheel ontdaan nam hij een tweede, doch deze sloeg ook stuk. Teneinde raad nam hij de thermometer waarmee men de warmte van het badwater meette en het kwik steeg tot 48,5 graden. Dit gebeurde meer en de grootste geleerden weten er geen verklaring voor. Uit nederigheid zweeg pater Pio erover, maar nu weet men het, hij heeft reeds op geheimzinnige wijze de pijnen van de kruisiging mee beleefd.

Op zekere dag at pater Pio niets meer en zijn oversten verwachtten elke dag dat hij zou sterven. Toen al 36 dagen waren verlopen waarschuwde men zijn ouders dat zij moesten komen, omdat hun zoon stervende was. Toen zijn vader kwam en zijn zoon zag zeide hij: "Ik laat mijn kind hier niet sterven; waneer hij moet sterven dan zal hij thuis sterven. Ik neem hem mee naar huis". Pater Gardiaan weigerde zijn toestemming te geven omdat de zoon een lid van de orde was, maar tenslotte gaf pater provinciaal zijn toestemming. Vader en zoon gingen met de trein naar huis. In Benevento moesten zij overstappen en terwijl zij op de aansluiting wachtte zei pater Pio onverwacht: "Vader, koop asjeblieft wat citroensap voor me, ik heb dorst". Zijn vader kocht het en pater Pio dronk het op en riep: "Nu ben ik weer sterk en gezond, koop asjeblieft nog een kaart, ik wil aan pater provinciaal schrijven dat ik weer gezond ben". Pater Pio at echter zo weinig, dat zelfs geen eenjarig kind ervan zou kunnen leven en dikwijls vergat hij dagenlang te eten. In het jaar 1910 werd pater Pio tot priester gewijd, vervolgens moest hij in militaire dienst, waar hij het erg moelijk had. Op 20 september 1915 ontving hij onzichtbaar de Wondertekenen van Christus en precies drie jaar later, op vrijdag 20 september 1918 werden hem deze zichtbaar ingeprent.

DE STIGMATISERING.

Wij weten heel nauwkeurig hoe dit is geschied, aangezien pater Pio het zelf aan zijn geestelijke leidsman als volgt heeft beschreven: "Geliefde vader! Ik bevond me na de H. Mis alleen in het koor om mijn dankgebed te verrichten. Toen maakte zich een zo groot bewustzijn van mijn eigen nietigheid van mij meester, dat ik geloofde te zullen sterven als het nog sterker zou worden. Hierop volgde een gevoel van diepe vrede. Ik sloeg de ogen op naar het Kruis en ik zag daaruit vijfvurige stralen op mij afkomen, die mijn handen, voeten en hart doorboorden. Daarna wist ik niets meer. "Op dit ogenblik slaakte pater Pio een kreet van pijn, verloor het bewustzijn en bleef met de handen over de borst gekruist liggen.

Pater Gardiaan, die zich in het vertrek naast het koor bevond, hoorde deze kreet en snelde onmiddellijk toe. Hij zag pater Pio op de grond liggen en dacht dat hij onwel was geworden. Hij riep enkele medebroeders te hulp om hem naar zijn cel te brengen, maar toen dezen hem op wilde tillen straalde zulk een serafijnse heiligheid van hem uit, dat zij hem nauwelijks aan durven raken. Eerst toen zij hem in zijn cel op zijn bed hadden gelegd, zagen zij wat er gebeurd was. Met de snelheid van de wind verspreidde het bericht van dit wonder over de gehele streek en van alle kanten snelden de gelovigen toe, om pater Pio te zien en te spreken. Sedert dat ogenblik tot aan de dood, 50 jaar later, hielden de wonden niet op te bloeden en bleven zij onveranderd. Aan handen en voeten waren zij meer dan 2 cm groot, door en door, zodat men vinger en duim er doorheen kon grijpen. De wonde aan het hart was 7 cm lang en 5 cm breed in de vorm van een omgekeerd kruis. Het weefsel was tot aan het hart vernield.

Een van de beroemdste artsen, Dr. Festa, die vroeger ongelovig was, heeft na een langdurig onderzoek het volgende oordeel gegeven: de wondtekenen van deze begenadigde priester zijn nauwkeurig gelijk aan die van de onze Goddelijke Verlosser. Zij kunnen op geen enkele natuurlijke wijze worden verklaard, aangezien zij in tegenspraak zijn met alle natuurwetten, want iedere wond geneest ofwel gaat in ontsteking over. Bij pater Pio is noch het een, noch het ander het geval, niettegenstaande de meest uitgebreide pogingen van de wetenschap. Van wetenschappelijk standpunt kan niet worden verklaard dat een open wond noch groter, noch kleiner wordt. Hoewel de wonde plekken aan de handen regelmatig met slechte kwaliteit zeep in gewoon water werd gewassen en voortdurend in aanraking kwamen met wollen handschoenen werden zij niet geïnfecteerd, maar genezen deden zij ook niet. Daarbij komt dat pater Pio in 1925 een borstoperatie heeft ondergaan; de wond van de operatie genas normaal en vormde een lidteken zonder enige complicatie, terwijl de wondtekenen onophoudelijk bloedden. Nachts droeg pater Pio witkatoenen handschoenen. Morgens waren deze vol bloed, hij waste ze zelf op zijn kamer. Ook de linkerzijde bloedde sterk, de hoeveelheid bloed, die hij per dag verloor, was ongeveer gelijk aan de inhoud van een theekopje. Pater Pio droeg altijd een strook linnen om de borst gewikkeld. Een vrouw heeft pater Pio eens gevraagd of de pijnen ook pijn deden en hij gaf ten antwoord: "Geloof je dat de lieve God ze mij als sieraad heeft gegeven?" Daarop vroeg een ander: Zegt u eens, pater Pio, hoe doet het pijn?" waarop hij antwoordde: "Net als wanneer je een spijker neemt, deze door je hand heen slaat, erin laat zitten en omdraait."

Hieraan kunnen we nagaan hoe pater Pio leed. Maar tijdens de H. Mis en in vastentijd was de pijn nog erger. Wat betekende voor pater Pio deze wondtekenen? Voor hem waren zij de grootste onderscheiding die God een mens geeft, waarbij we wel moeten bedenken, dat hij priester was. Wat betekenen deze wondtekenen voor ons? Voor ons zijn zij een ontroerende vermaning en een herinnering aan Christus de Verlosser. Omdat de mensen Jezus de Gekruiste vergeten hebben heeft Christus zich weer geopenbaard in zijn dienaar pater Pio opdat de mensen weer zouden zien tot welke hoge prijs Christus de zielen heeft vrijgekocht. Pater Pio had met Paulus kunnen zeggen: "Niet ik leef, maar Christus leeft in mij ". wat zei pater Pio zelf over de hevige pijnen die hij iedere dag leed? Hij gebruikte het mooie woord dat wij nauwelijks kunnen begrijpen: "Dit zijn de vlammen van de goddelijke liefde, ik lijd graag. Hij wist dat hij door lijden vele zielen kon redden. De zondaars lagen hem na aan het hart, pater Pio leed heel veel voor de bekering van de zondaars. Ook was hij een groot vereerder van de Moeder Gods en iedere dag weer wist hij ontelbare genaden van haar te verkrijgen. Zelf was hij een grootmeester in de nederigheid, zijn wezen was eenvoudig en hij probeerde alles wat opviel te vermijden.

HET STERVEN

Op 20 september 1968 was het 50 jaar geleden dat pater Pio de H. Wonden ontving, twee dagen later, 22 september, zong hij met zijn laatste kracht de Hoogmis. Tevoren had hij gezegd dat dit zijn laatste H. Mis zou zijn. Enige dagen daarvoor had hij ook zijn graf gezegen. Maandag 23 september nam zijn geliefde Meester hem tot zich in de Eeuwige Heerlijkheid, nadat hij nog voor het laatst in dit leven zijn geestelijke kinderen had gezegend. Zijn laatste woorden waren: "Ik ga naar de Vader in de Hemel."

Op 26 september werd zijn stoffelijk overschot door talrijke priesters en kloosterlingen en een onschatbare schaar pelgrims in de krypte van de nieuwe kloosterkerk van San Giovanni Rotondo te ruste gelegd. Pater Pio heeft God zijn leven aangeboden als zoenoffer, omdat zovele katholieken de plaatsbekleder van Christus op aarde, de Paus, niet meer gehoorzamen. Nog enkele dagen voor zijn dood heeft Paus Paulus VI geschreven : "Ik weet dat uw hart in deze tijd veel verdriet heeft, over het lot van de Kerk, in het bijzonder door het gebrek aan gehoorzaamheid jegens het leergezag, dat u met de bijstand van de H. Geest en in naam van God uitoefent. Ik offer mijn gebed en mijn leven voor u op, als een kleine, maar oprechte bijdrage van de geringste van uw kinderen, opdat de Heer u met Zijn genade zal troosten en u de moeizame, maar rechte weg van de verdediging van de eeuwige Waarheid verder kunt gaan, die Waarheid in de loop der tijden nooit zal veranderen. Ik dank u voor de duidelijke en besliste woorden die u in het bijzonder in de laatste encykliek HUMANAE VITAE hebt gezgd en ik vernieuw hierbij mijn geloof en onvoorwaardelijke trouw jegens uw verlichte voorschriften. Moge de Heer der Waarheid u naar de overwinning leiden!"

Onze-Lieve-vrouw leert ons hoe we terug van Gods vriendschap kunnen genieten.
Op 4 juli 1983 leert Zij aan Anathalie de deugden kennen die daartoe onmisbaar zijn.
Er is de de gave van onderscheiding want wij leven tussen teveel factoren
die het ons moeilijk maken het goede van het kwade te onder scheiden.
Er is de helderheid van geest opdat wij de juiste weg zouden kunnen kiezen.
Er is de kracht om vol te houden in het goede, alle schrik, ja zelfs die voor de dood negerend.
Er is het doorzettingsvermogen dat nodig is om te vechten en te lijden zonder te vervallen in kwetsbaarheid,
ontmoediging of weekheid.
Er is het geduld dat de lankmoedigheid van de ziel waarmaakt.
Er is de liefde tot God en het zich een voelen met Jezus om morele en fysische pijnen te boven te komen. Alhoewel elk mens zijn kruis draagt, moet hij het dragen met vreugde en liefde.
Aldus word hij een met Jezus teneinde de duivel de kans te ontnemen om tot bekering over te gaan.
Onze-Lieve-Vrouw nam haar toevlucht tot een vergelijking!
Als men opstaat, gaat men zich wassen.
Met open ogen.
Opstaan wil zoveel zeggen als de dagelijkse beslommeringen tegenmoet gaan.
Onze ziel reinigen is in feite zich wassen.
Het middel bij uitstek is de biecht.
De ogen ophouden is op zijn hoede zijn en voorzichtig de weg opgaan teneinde zich rein en gaaf te houden voor de Heer.

Toen Zij een laatste oproep tot de mensheid kwam doen,
vertelde Maria, in Haar hoedanigheid al Gods gezante, eigenlijk niets nieuws.
Toen men op 4 september 1982 om buitengewone tekenen vroeg,
antwoordde O.L. Vrouw dat zij er niet zouden komen en dat ook Zij geen zaken te zeggen had.
Tijdens de verschijning van augustus 1982, die de genoemde wreedheden toonde,
sprake de ziensters in naam van de gehele verziekte mensheid dit mooie gebed uit;
"Dat wij zwak zijn Moeder,
is sterker dan onszelf.
Geld en genot nemen ons in beslag.
Tijd om aan God te denken blijft er niet over.
Alleen u kunt onze harten,
onze monden en onze oren openen!.