In  een  brief  aan  Filemon  schrijft  Paulus  aan   een  christen  over  zijn  slaaf,  ook  een  christen.  Zoals  we  later  zullen  zien,  keken  de  rijken,  de  aristocraten  en  de  intellectuelen  in  de  regel  neer  op  de  christenen.  De  christenen  kwamen  nog  steeds  bij  elkaar  in  woonhuizen,  hoewel  ze  waarschijnlijk  ook  huizen  verbouwden  tot  gewijde  ontmoetingsplaatsen  toen  de  gemeenten  groeiden.  Het  oudste  gebouw  dat  werd  gebruikt  voor  christelijke  verering  staat  in  Doura – Europos  aan  de  Eufraat.  Het  is  een  groot  huis  dat  aan  het  begin  van  de  derde  eeuw  werd  omgebouwd  tot  een  christelijke  ontmoetingsplaats  met  ruimte  voor  zo’n  honderd  mensen.  Het  heeft  ook  een  baptisterium,  een  bassin  voor  het  dopen  van  mensen.  Hoewel  de  allereerste  generatie  christenen  Aramees  moet  hebben  gesproken,  de  taal  van  Jezus  in  Galilea,  was  Grieks  de  lingua  franca  van  de  christenen,  de  taal  van  het  oostelijke  keizerrijk.  Heel  het  Nieuwe  Testament  is  geschreven  in  het  Grieks  en  zelfs  de  christenen  in  Rome  en  elders  in  het  westen  spraken  dit  blijkbaar,  in  plaats  van  Latijn,  de  taal  van  het  westelijke  keizerrijk. 

BUITEN  HET  KEIZERRIJK.

Het  geloof  verspreidde  zich  over  de  grenzen  van  het  Romeinse  Rijk  heen.  Een  van  de  belangrijkste  centra  van  het  christendom  in  de  eerste  eeuwen  was  Edessa  ( het  huidige  Urfa ) ,  de  hoofdstad  van  het  kleine  koninkrijk  Osrhoene  in  het  noorden  van  Syrië.  Osrhoene  was  sinds  de  tweede  eeuw  v. C.  onafhankelijk  en  werd  geregeerd  door  zijn  eigen  koningshuis,  dat  afstamde  van  de  Assyriers  die  het  koninkrijk  eeuwen  eerder  hadden  gesticht.  In  216 n. C.  viel  Osrhoene  echter  toe  aan  het  Romeinse  Rijk  en  werd  Edessa  een  grensstad  van  het  rijk.  Er  bestaat  een  minstens  zeventien  eeuwen  oude  legende  over  de  komst  van  het  christendom  naar  dit  gebied.  Deze  vertelt  dat  koning  Abgar  V  van  Osrhoene  ernstig  ziek  werd.  Hij  hoorde  over  Jezus,  die  op  dat  moment  in  Galilea  predikte  en  genas,  en  zond  boden  naar  Jezus  met  de  vraag  naar  Edessa  te  komen  om  hem  te  genezen.  Jezus  schreef  een  beleefd  antwoord  waarin  hij  uitlegde  dat  hij  niet  kon  komen,  omdat  hij  werk  te  doen  had  in  Jeruzalem ;  hij  zou  de  koning  echter  op  afstand  genezen  en  beloofde  hem  discipelen  te  sturen  om  het  christendom  naar  Edessa  te  brengen.  Dit  gebeurde  en  hij  zond  een  apostel  genaamd  Addai  ( de  in  andere  opzichten  nogal  vage  Taddeus,  een  van  de  twaalf ) ,  die  het  koninkrijk  evangeliseerde.

Wordt  vervolgd.

Die de overwinning van God zal doormaken.
Het heil op aarde zal komen door Maria.
Een weinig later zal Ik komen.

Alvorens deze tijd daar is, niet een zal zeggen, ik wist het niet.
Zo zal ik in het Hart van mijn Kerk binnen gaan om de huichelaars bekent te maken.
Voor degene die als een wolf gekleed is en mijn schapen uiteen jaagt.

Zal mijn juk niet zacht zijn.
Amen.

O Maria, machtige Meesteres van alle zielen, Paradijs van volmaakte heiligheid,

De Allerhoogste heeft U aan de zielen gegeven als het ultieme Teken van Zijn onbegrensde Liefde.

O Paradijs van Hemelse verrukkingen, op wier woord het zaad van de grootste deugden uitgestrooid zal worden in elke ziel die oprecht en vurig naar U verlangt,

Hoezeer brandt mijn hart van verlangen naar de volkomen navolging van U op de wegen van het Goddelijk Leven.

O laat Uw Hart in mij tot leven komen, opdat ik de ware vrede moge vinden in de ervaring van Uw Hemelse Liefde.

Help mij toch, mijn hele wezen te ontledigen in de Tuin van Uw ziel, opdat al mijn gedachten, gevoelens en verlangens, en al wat in mij leeft, in U omgevormd kan worden tot kiemen van heiligheid.

Maak mij volkomen leeg aan mijzelf, opdat ik van U alleen vervuld kan worden, want in U zijn het vuur van de Liefde en de Wijsheid, de ware innerlijke vrede en aanvaarding, en het stille geluk van de ziel die de volheid van het Goddelijk Licht in zich heeft opgenomen.

O volmaakt heilige ziel, bekroning van Gods Werken en Spiegel van Zijn grootheid, met alle krachten van mijn hart en ziel smeek ik U, wil in mij de vermogens, de gesteldheden en de weerbaarheid tot ontwikkeling brengen, die mijn zieletuin tot volle bloei kunnen brengen.

O Maria, Paradijs van Goddelijk Leven en Meesteres van mijn hele wezen, vervul toch mijn diepste verlangen, en neem mij totaal op in Uw liefhebbend Hart, opdat ik door de macht van Uw heerschappij in mij, U volmaakt kan navolgen.
AMEN.

“Machtige Meesteres, in naam van alle mensenzielen van alle tijden belijd ik  aan Uw voeten dat U voor alle tijden de Meesteres van alle zielen bent. Moge deze belijdenis, die ik voor U afleg in naam van de hele mensheid en in vereniging met de engelen, alle uitwerkingen van Uw macht doorheen de eeuwen herstellen”.

Heilige Maagd Maria,

Ik geef U mijzelf en alles wat mij vandaag overkomt als een offergave om Licht van Verlossing af te roepen over deze duistere wereld.

Op kracht van het Kruis, het Bloed en de Wonden van Jezus Christus smeek ik om Uw machtige Voorspraak :

·        voor het breken van de macht van het kwaad

·        voor kracht tegen alle bekoring en inzicht in alle misleiding

·        om bevrijding van de wereld uit de last der zonden die op hem drukt

·        om de zielen te leiden naar het Licht der Waarheid in de Leer van Christus

·        om uitstorting van de Heilige Geest over alle zielen

O Maria, onbevlekt ontvangen Moeder van Jezus, Meesteres van de engelen, in naam van de hele mensheid smeek ik om Uw tussenkomst voor de Komst van het Rijk van Christus op aarde, tot vernietiging van alle kwaad.
AMEN.

“O Moeder Maria, welke heilige mantel hebt U over mij uitgespreid. Hoezeer is mijn hart ontvlamd. Moge mijn liefdesoffer, dat slechts U bekend is, deze avond in één mensenziel het ware licht van de ster van Bethlehem laten stralen, opdat zij moge begrijpen.

O Moeder, geen ziel die niet het vuur van Uw aanwezigheid heeft gevoeld, zal ooit begrijpen hoe onmetelijk voor mij het geschenk is, deze ervaring met U te mogen delen, brandend in het vuur van Uw Liefde in mijn hart, kijkend met Uw gezegende ogen, met het voorrecht, te mogen voelen wat Uw Hart werkelijk begeert, en U mijzelf te mogen geven als vuur voor de koude grot van deze wereld waarin U deze nacht de kleine Jezus zult baren.”

Allerheiligste Maagd Maria, hoogverheven Koningin aan wie God de macht heeft gegeven om de kop van de duivel te verpletteren, in naam van de hele lijdende mensheid smeek ik U, nu Uw macht te gebruiken tot zuivering van de wereld, opdat het Rijk Gods op aarde gevestigd moge worden in het Licht van het Kruis van Jezus Christus.

Breek nu de ketenen van de slavernij van de misleidingen waarin de duivel de mensheid gevangen houdt, maak alle zielen bewust van de schijn der wereldse dingen, en open alle ogen voor het Eeuwig Licht.

Maria, onbevlekt ontvangen, verpletter de duivel onder Uw heilige voeten.

Maria, onbevlekt ontvangen, bevrijd ons van de listen en misleidingen van de helse slang.

Maria, onbevlekt ontvangen, genees ons van de koorts van alle bekoring.

Maria, onbevlekt ontvangen, maak ons vrij van elke neiging tot zondigen.

Maria, onbevlekt ontvangen, ondermijn alle plannen der duivelen.

Maria, onbevlekt ontvangen, vernietig alle werken van Gods vijanden.

Maria, onbevlekt ontvangen, doorstraal de duisternis in al haar vormen.

Maria, onbevlekt ontvangen, verjaag door de wind van de Heilige Geest elke boze influistering.

Maria, onbevlekt ontvangen, baar het Kruis van Christus in alle zielen.

Maria, onbevlekt ontvangen, verban alle uitingen van het kwaad.

Maria, onbevlekt ontvangen, verneder de duivel onder Uw macht.

Maria, onbevlekt ontvangen, roei alles uit wat de wereld verziekt.

Maria, onbevlekt ontvangen, neem de angsten en onrust weg uit alle harten.

Maria, onbevlekt ontvangen, breek elke antichristelijke organisatie of vereniging.

Maria, onbevlekt ontvangen, maak een eind aan alle ontheiligende praktijken en heiligschennende erediensten.

Maria, onbevlekt ontvangen, verlos de aarde van de heerschappij van de antichrist.

Machtige Koningin van Hemel en aarde, ik draag U alle zonden der wereld op, opdat U ze zou veranderen in liefde.

Ik geef U alle duisternis, opdat U ze zou veranderen in licht.

Ik wijd U alle mensen toe, opdat elke ziel aan het kwaad ontrukt worde, in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
AMEN.

Bestrijding van het kwaad begint bij Uzelf. Het komt erop aan, in de gesteldheid van Uw eigen hart een basis te leggen die geschikt is om Uw ziel zuiver te maken en te houden. Wijd U totaal aan Maria toe, en laat Haar onbegrensd in U werken.

Dank, o Eeuwige Vader, voor deze dag die U mij schenkt als een nieuwe kans om mijzelf te geven voor de verwezenlijking van Uw Plan met de zielen.

Dank, o Jezus, voor de gaven van Uw Lichaam, Uw Bloed en Uw Woord, die de vruchten der Verlossing in mijn ziel leggen.

Dank, o Heilige Geest, voor Uw bezieling die mij nu reeds de bloemen uit Gods Tuin laat ruiken.

Dank, o Hemelse Moeder Maria, voor de zaligheid die mijn deel wordt wanneer Uw hand zich om de mijne sluit.

Dank, o engelen van God, voor Uw bescherming en trouwe leiding, die mij nu reeds in Gods handen leggen.

Dank, o heiligen van God, voor Uw voorbeeld dat mij bemoedigt en Uw voorspraak die mijn last verlicht.
AMEN.

“O Goddelijk Vuur dat de akker van mijn ziel bevrucht, verbrand alle onkruid dat de bloemen van mijn deugdzaamheid van hun voedsel berooft. Kom, Heilige Geest, stort het ware Leven in mijn grond, maak mij tot een tuin van Hemelse heerlijkheid”

“O mijn zo geliefde Hemelse Meesteres. Reeds omhult het Licht uit Uw ogen de armzaligheid van mijn wezen. Reeds ademt mijn hart de lucht uit Uw allerzuiverste mond. Reeds strelen Uw gedachten mijn geest. Reeds rusten Uw handen als Hemelse dauw op mijn ziel. Reeds hebben de ogen van mijn ziel deze afgrond van schijn verlaten voor de aanschouwing van Uw verheerlijkte schoonheid. Reeds leeft mijn hele wezen werkelijk in het Rijk van de Eeuwige Liefde om er aan mijzelf te sterven in Uw heiligheid, elk uur van elke dag en bij elke harteklop. O Hemels Vuur, verrukkelijke schoonheid die mijn ziel laat ontbranden, wanneer zullen Uw voeten alles verpletteren wat mijn volmaakte eenheid met U wil beletten”

Lieve Jezus,

Onder de stralen van de Heilige Geest verheugt zich mijn ziel in de aanblik van Uw reddend Kruis.

Hoe verscheurend is Uw pijn, hoe onlesbaar de dorst van Uw Liefde.

De mensenzielen, ooit voorbestemd als diamanten in de Kroon der Verlossing, werden tot stenen op Uw Kruis.

Uw eenzaamheid gunt mij geen rust. Om U te volgen tot de top van de Berg der Verlossing, heb ik het kruis tussen mijn ziel en de wereld geplant, want de Liefde van het Kruis kan de wereld niet huwen.

O Jezus, zoals destijds vanop Uw Kruis, geef mij vandaag nogmaals Maria tot Moeder, opdat ik Haar in mijn armzalig huis kan opnemen.

Kom vandaag met luister in mijn hart, dat Maria's Hemelbed wil zijn.

O word toch één met mij. Het is niet met mijn onwaardig wezen dat U zult versmelten, doch met de hoogverheven onbevlekte heiligheid van Maria, die in mijn hart heerst als de koningin van al mijn vreugden, smarten en verlangens.

O Goddelijke Parel, doorstraal mijn ziel, geest, hart en lichaam, opdat ik Maria's Kroon moge sieren.

Heeft het Kruis van Kalvarie niet de oneindige Bron der Genaden ontsloten ? Werd het niet als Teken van Waarheid geplant langs de Weg naar de Verheerlijking in het Eeuwig Leven ?

O Jezus, voel ik niet de stroom der genaden in beweging komen wanneer Maria mijn smeekbeden in Haar Hart sluit ?

Om Harentwil, laat toch de Zon van de Geest zo krachtig in mijn hart branden dat de vlammen van Liefde mijn hele omgeving verlichten, want ik verlang er zo naar, het Licht van Uw Kruis uit mijn hart te laten stralen tot getuigenis tegen de duisternis, die U gekruisigd heeft.

O Jezus, Bron van Leven, wees mijn Bron van kracht. Laat Uw Goddelijk Licht in mij stralen, opdat in mij de kaars van eeuwige lofprijzing ontstoken worde.

Kom, Gekruisigde Broeder, leef nu in en door mij, maak mij tot een levend teken van het Nieuw Verbond. Breng in mij het Mysterie tot leven, dat de dood heeft overwonnen.
AMEN.

“Maak mij tot een levend teken van het Nieuw Verbond” : deze uitspraak verwijst naar een plicht die elke christen draagt : de niet-christen moet aan U merken dat de vrucht van Jezus’ Heilswerk in U tot rijping komt.

Lieve Moeder Maria,

Sedert de dag van mijn geboorte sta ik bij U in de schuld.

U bent de onvolprezen, onzichtbare en daardoor zo vaak vergeten Gezellin op al mijn wegen.

Nu, in de stralengloed van Uw genade, mijn ogen Uw Licht hebben ontwaard, keer ik mij in het besef van mijn nietigheid naar U toe met woorden van dank waarop ik U, tot mijn schuld, zo vaak vergeefs heb laten wachten.

Dank U, mijn Voorspreekster. Voor Gods Aanschijn verdedigt U mij onvermoeibaar tegen alle aanspraken die Satan op grond van mijn dwalingen op mijn ziel kan maken.

Laat mij U op mijn beurt onvermoeibaar verdedigen tegenover Uw vele kinderen die U miskennen.

Dank U, mijn Middelares. Hoe zou ik ooit de deur van de hemel bereiken indien U mijn ziel niet onophoudelijk zou verlichten met de genaden die haar heiligen. Het meeste dat U voor mij doet, onttrekt zich aan mijn wereldse ogen. Toch behoef ik niet de schouwende ogen van de Eeuwigheid om in het bestaan van al deze verborgen geschenken te geloven, want U bent mijn liefhebbende Moeder.

Dank U, mijn Medeverlosseres. U hebt mij Jezus gegeven, en hebt Uw offer van gebed, ontbering, vervolging en zielepijn bij Zijn kruisoffer gevoegd om mij uit één Hart te verlossen van de eeuwige dood. Leer mij op mijn beurt mijn kruis op te nemen, opdat ik U mijn zielepijn kan aanbieden als bloemen van dank.

Dank U, mijn Beschermster. Geen nood of gevaar hebben mij ooit gedeerd, want in het warme toevluchtsoord van Uw Maagdelijke Mantel zal Uw kind niet verloren gaan.

Dank U, mijn Leidster. U bent de ster in mijn wereldse nacht. In Uw Aanwezigheid wijkt alle twijfel. U toont mij wegen die ik niet vond. Uw Stem in mijn hart is mijn wegwijzer. Maak mij klein, gedwee en volgzaam als het onwetend kind dat ik in mijn blindheid verloren waande, en ik zal groeien door nietigheid.

Dank U, mijn Moeder. Uw zorgen hebben mij gedragen als een reddingsboei in de stormen van dit leven. Uw Liefde laat mijn hart smelten tot ook ik alleen nog uit liefde zal bestaan, een zuivere bloem, gezaaid door de Vader, besproeid door de Heilige Geest, opengebloeid in de warmte van Uw Onbevlekt Hart, om ooit te worden geplukt door Jezus.

O Maria, kneed mij naar Uw welbehagen, leer mij leven in het constante besef van Uw weldaden in mijn ziel, en laat mij leven en sterven in dankbaarheid.
AMEN.

LEVENSLOOP

We gaan in de geest naar Zuid Italië. Op 25 mei 1887 werd pater Pio in Pietrelcina geboren. Zijn doopnaam luidde Franciscus. Reeds in zijn kinderjaren deed hij vrijwillig boete, evenals de kinderen van Fatima. Hij speelde nooit met een of ander speelgoed en terwijl zijn broertjes en zusters speelden, bad hij in zijn hoekje. Op school leerde hij ijverig. Hij was erg vroom; zijn grootste verlangen ging uit naar Jezus in de H. Communie. Toen hij 13 jaar oud was geschiedde - naar onze begrippen - iets wonderbaarlijks met hem, waarvan het volgende voorbeeld getuigt: er kwam eens een vrouw bij hem en pater Pio vroeg haar: "zeg eens ,. Heb heb jij mij eerst leren kennen of ik jou?" Zij zei: "Ik pater Pio". Toen glimlachte hij en zei nederig: "Nee ik heb jou het eerst leren kennen. Weet je, toen ik 13 jaar oud was heeft God mij al alle zielen laten zien, die eens tot mij zouden komen. Jij was ook daarbij.

Op de een of andere wijze is hij voor de zielen verantwoordelijk bij God. De vele boeken die over pater Pio zijn geschreven getuigen hiervan en evenzo vele voorbeelden. Nog een gebeurtenis uit het zelfde jaar: een vrouw zond hem dikwijls iets meestal en eens een zakje met kastanjes. Toen zij dit zakje terugkreeg besloot zij in haar eenvoud het nooit te wassen, omdat het als een relikwie beschouwde. Op een zaterdagavond ging zei met een brandende kaars naar de schuur, waar zij iets moest doen en waar een vat buskruit stond, dat haar man, die steenhouwer was, daar bewaarde. Een vonk viel in het kruit en er volgende en verschrikkelijke ontploffing. De vrouw viel bewusteloos neer. Het huis lag eenzaam en de vrouw was alleen thuis. Toen zij na enige tijd weer tot bewustzijn kwam sleepte zij zich op handen en voeten, hevig bloedend en onder verschrikkelijke pijnen naar de keuken. Daar herinnerde zij zich het zakje; met haar laatste krachten zocht zij het op en drukte het op haar wonden. Ogenblikkelijk was zij genezen. Dit was het eerste wonder dat God in pater Pio, toen hij een kind van 13 jaar was, deed.

Op 15 jarige leeftijd trad pater Pio in het klooster van de Kapucijnen. Hij bracht dit grote offer niettegenstaande zijn zwakke gezondheid. Dikwijls bad hij halve nachten lang omdat hij wist dat zonder offers niets groots tot stand komt en dat de kracht groeit door het afstand doen . "Wie mij wil volgen neme zijn kruis op", heeft de Heer gezegd. Maar dit was voor hem te weinig, pater Pio nam vrijwillig ook andere offers op zich. Hij was grootmoedig, maar God laat zich niet overtreffen. Maar ook de duivel deed zich gelden, evenals bij de Pastoor van Ars, doch om hem te sterken en vol te houden keurde God hem een hemelse verschijning waardig.

Op zekere dag hoorde hij een vanuit het tabernakeleen stem die zei: "je zult gegeseld worden, met doornen gekroond en gekruisigd, evenals de heilige Franciscus" Op een dag kreeg pater Pio en hevige koortsaanval. Men riep een dokter en toen hij de temperatuur wilde meten sloeg de thermometer stuk. Geheel ontdaan nam hij een tweede, doch deze sloeg ook stuk. Teneinde raad nam hij de thermometer waarmee men de warmte van het badwater meette en het kwik steeg tot 48,5 graden. Dit gebeurde meer en de grootste geleerden weten er geen verklaring voor. Uit nederigheid zweeg pater Pio erover, maar nu weet men het, hij heeft reeds op geheimzinnige wijze de pijnen van de kruisiging mee beleefd.

Op zekere dag at pater Pio niets meer en zijn oversten verwachtten elke dag dat hij zou sterven. Toen al 36 dagen waren verlopen waarschuwde men zijn ouders dat zij moesten komen, omdat hun zoon stervende was. Toen zijn vader kwam en zijn zoon zag zeide hij: "Ik laat mijn kind hier niet sterven; waneer hij moet sterven dan zal hij thuis sterven. Ik neem hem mee naar huis". Pater Gardiaan weigerde zijn toestemming te geven omdat de zoon een lid van de orde was, maar tenslotte gaf pater provinciaal zijn toestemming. Vader en zoon gingen met de trein naar huis. In Benevento moesten zij overstappen en terwijl zij op de aansluiting wachtte zei pater Pio onverwacht: "Vader, koop asjeblieft wat citroensap voor me, ik heb dorst". Zijn vader kocht het en pater Pio dronk het op en riep: "Nu ben ik weer sterk en gezond, koop asjeblieft nog een kaart, ik wil aan pater provinciaal schrijven dat ik weer gezond ben". Pater Pio at echter zo weinig, dat zelfs geen eenjarig kind ervan zou kunnen leven en dikwijls vergat hij dagenlang te eten. In het jaar 1910 werd pater Pio tot priester gewijd, vervolgens moest hij in militaire dienst, waar hij het erg moelijk had. Op 20 september 1915 ontving hij onzichtbaar de Wondertekenen van Christus en precies drie jaar later, op vrijdag 20 september 1918 werden hem deze zichtbaar ingeprent.

DE STIGMATISERING.

Wij weten heel nauwkeurig hoe dit is geschied, aangezien pater Pio het zelf aan zijn geestelijke leidsman als volgt heeft beschreven: "Geliefde vader! Ik bevond me na de H. Mis alleen in het koor om mijn dankgebed te verrichten. Toen maakte zich een zo groot bewustzijn van mijn eigen nietigheid van mij meester, dat ik geloofde te zullen sterven als het nog sterker zou worden. Hierop volgde een gevoel van diepe vrede. Ik sloeg de ogen op naar het Kruis en ik zag daaruit vijfvurige stralen op mij afkomen, die mijn handen, voeten en hart doorboorden. Daarna wist ik niets meer. "Op dit ogenblik slaakte pater Pio een kreet van pijn, verloor het bewustzijn en bleef met de handen over de borst gekruist liggen.

Pater Gardiaan, die zich in het vertrek naast het koor bevond, hoorde deze kreet en snelde onmiddellijk toe. Hij zag pater Pio op de grond liggen en dacht dat hij onwel was geworden. Hij riep enkele medebroeders te hulp om hem naar zijn cel te brengen, maar toen dezen hem op wilde tillen straalde zulk een serafijnse heiligheid van hem uit, dat zij hem nauwelijks aan durven raken. Eerst toen zij hem in zijn cel op zijn bed hadden gelegd, zagen zij wat er gebeurd was. Met de snelheid van de wind verspreidde het bericht van dit wonder over de gehele streek en van alle kanten snelden de gelovigen toe, om pater Pio te zien en te spreken. Sedert dat ogenblik tot aan de dood, 50 jaar later, hielden de wonden niet op te bloeden en bleven zij onveranderd. Aan handen en voeten waren zij meer dan 2 cm groot, door en door, zodat men vinger en duim er doorheen kon grijpen. De wonde aan het hart was 7 cm lang en 5 cm breed in de vorm van een omgekeerd kruis. Het weefsel was tot aan het hart vernield.

Een van de beroemdste artsen, Dr. Festa, die vroeger ongelovig was, heeft na een langdurig onderzoek het volgende oordeel gegeven: de wondtekenen van deze begenadigde priester zijn nauwkeurig gelijk aan die van de onze Goddelijke Verlosser. Zij kunnen op geen enkele natuurlijke wijze worden verklaard, aangezien zij in tegenspraak zijn met alle natuurwetten, want iedere wond geneest ofwel gaat in ontsteking over. Bij pater Pio is noch het een, noch het ander het geval, niettegenstaande de meest uitgebreide pogingen van de wetenschap. Van wetenschappelijk standpunt kan niet worden verklaard dat een open wond noch groter, noch kleiner wordt. Hoewel de wonde plekken aan de handen regelmatig met slechte kwaliteit zeep in gewoon water werd gewassen en voortdurend in aanraking kwamen met wollen handschoenen werden zij niet geïnfecteerd, maar genezen deden zij ook niet. Daarbij komt dat pater Pio in 1925 een borstoperatie heeft ondergaan; de wond van de operatie genas normaal en vormde een lidteken zonder enige complicatie, terwijl de wondtekenen onophoudelijk bloedden. Nachts droeg pater Pio witkatoenen handschoenen. Morgens waren deze vol bloed, hij waste ze zelf op zijn kamer. Ook de linkerzijde bloedde sterk, de hoeveelheid bloed, die hij per dag verloor, was ongeveer gelijk aan de inhoud van een theekopje. Pater Pio droeg altijd een strook linnen om de borst gewikkeld. Een vrouw heeft pater Pio eens gevraagd of de pijnen ook pijn deden en hij gaf ten antwoord: "Geloof je dat de lieve God ze mij als sieraad heeft gegeven?" Daarop vroeg een ander: Zegt u eens, pater Pio, hoe doet het pijn?" waarop hij antwoordde: "Net als wanneer je een spijker neemt, deze door je hand heen slaat, erin laat zitten en omdraait."

Hieraan kunnen we nagaan hoe pater Pio leed. Maar tijdens de H. Mis en in vastentijd was de pijn nog erger. Wat betekende voor pater Pio deze wondtekenen? Voor hem waren zij de grootste onderscheiding die God een mens geeft, waarbij we wel moeten bedenken, dat hij priester was. Wat betekenen deze wondtekenen voor ons? Voor ons zijn zij een ontroerende vermaning en een herinnering aan Christus de Verlosser. Omdat de mensen Jezus de Gekruiste vergeten hebben heeft Christus zich weer geopenbaard in zijn dienaar pater Pio opdat de mensen weer zouden zien tot welke hoge prijs Christus de zielen heeft vrijgekocht. Pater Pio had met Paulus kunnen zeggen: "Niet ik leef, maar Christus leeft in mij ". wat zei pater Pio zelf over de hevige pijnen die hij iedere dag leed? Hij gebruikte het mooie woord dat wij nauwelijks kunnen begrijpen: "Dit zijn de vlammen van de goddelijke liefde, ik lijd graag. Hij wist dat hij door lijden vele zielen kon redden. De zondaars lagen hem na aan het hart, pater Pio leed heel veel voor de bekering van de zondaars. Ook was hij een groot vereerder van de Moeder Gods en iedere dag weer wist hij ontelbare genaden van haar te verkrijgen. Zelf was hij een grootmeester in de nederigheid, zijn wezen was eenvoudig en hij probeerde alles wat opviel te vermijden.

HET STERVEN

Op 20 september 1968 was het 50 jaar geleden dat pater Pio de H. Wonden ontving, twee dagen later, 22 september, zong hij met zijn laatste kracht de Hoogmis. Tevoren had hij gezegd dat dit zijn laatste H. Mis zou zijn. Enige dagen daarvoor had hij ook zijn graf gezegen. Maandag 23 september nam zijn geliefde Meester hem tot zich in de Eeuwige Heerlijkheid, nadat hij nog voor het laatst in dit leven zijn geestelijke kinderen had gezegend. Zijn laatste woorden waren: "Ik ga naar de Vader in de Hemel."

Op 26 september werd zijn stoffelijk overschot door talrijke priesters en kloosterlingen en een onschatbare schaar pelgrims in de krypte van de nieuwe kloosterkerk van San Giovanni Rotondo te ruste gelegd. Pater Pio heeft God zijn leven aangeboden als zoenoffer, omdat zovele katholieken de plaatsbekleder van Christus op aarde, de Paus, niet meer gehoorzamen. Nog enkele dagen voor zijn dood heeft Paus Paulus VI geschreven : "Ik weet dat uw hart in deze tijd veel verdriet heeft, over het lot van de Kerk, in het bijzonder door het gebrek aan gehoorzaamheid jegens het leergezag, dat u met de bijstand van de H. Geest en in naam van God uitoefent. Ik offer mijn gebed en mijn leven voor u op, als een kleine, maar oprechte bijdrage van de geringste van uw kinderen, opdat de Heer u met Zijn genade zal troosten en u de moeizame, maar rechte weg van de verdediging van de eeuwige Waarheid verder kunt gaan, die Waarheid in de loop der tijden nooit zal veranderen. Ik dank u voor de duidelijke en besliste woorden die u in het bijzonder in de laatste encykliek HUMANAE VITAE hebt gezgd en ik vernieuw hierbij mijn geloof en onvoorwaardelijke trouw jegens uw verlichte voorschriften. Moge de Heer der Waarheid u naar de overwinning leiden!"

Onze-Lieve-vrouw leert ons hoe we terug van Gods vriendschap kunnen genieten.
Op 4 juli 1983 leert Zij aan Anathalie de deugden kennen die daartoe onmisbaar zijn.
Er is de de gave van onderscheiding want wij leven tussen teveel factoren
die het ons moeilijk maken het goede van het kwade te onder scheiden.
Er is de helderheid van geest opdat wij de juiste weg zouden kunnen kiezen.
Er is de kracht om vol te houden in het goede, alle schrik, ja zelfs die voor de dood negerend.
Er is het doorzettingsvermogen dat nodig is om te vechten en te lijden zonder te vervallen in kwetsbaarheid,
ontmoediging of weekheid.
Er is het geduld dat de lankmoedigheid van de ziel waarmaakt.
Er is de liefde tot God en het zich een voelen met Jezus om morele en fysische pijnen te boven te komen. Alhoewel elk mens zijn kruis draagt, moet hij het dragen met vreugde en liefde.
Aldus word hij een met Jezus teneinde de duivel de kans te ontnemen om tot bekering over te gaan.
Onze-Lieve-Vrouw nam haar toevlucht tot een vergelijking!
Als men opstaat, gaat men zich wassen.
Met open ogen.
Opstaan wil zoveel zeggen als de dagelijkse beslommeringen tegenmoet gaan.
Onze ziel reinigen is in feite zich wassen.
Het middel bij uitstek is de biecht.
De ogen ophouden is op zijn hoede zijn en voorzichtig de weg opgaan teneinde zich rein en gaaf te houden voor de Heer.

Toen Zij een laatste oproep tot de mensheid kwam doen,
vertelde Maria, in Haar hoedanigheid al Gods gezante, eigenlijk niets nieuws.
Toen men op 4 september 1982 om buitengewone tekenen vroeg,
antwoordde O.L. Vrouw dat zij er niet zouden komen en dat ook Zij geen zaken te zeggen had.
Tijdens de verschijning van augustus 1982, die de genoemde wreedheden toonde,
sprake de ziensters in naam van de gehele verziekte mensheid dit mooie gebed uit;
"Dat wij zwak zijn Moeder,
is sterker dan onszelf.
Geld en genot nemen ons in beslag.
Tijd om aan God te denken blijft er niet over.
Alleen u kunt onze harten,
onze monden en onze oren openen!.

Doordat  deze  twee  grote,  christelijke  leiders  allebei  in  Rome  stierven,  werd  deze  stad  in  de  jaren  daarna  des  te  belangrijker  voor  de  christenen.  In  deze  periode  werden  waarschijnlijk  ook  de  eerste  christelijke  symbolen  ontwikkeld  om  het  geloof  in  het  geheim  te  communiceren,  zoals  we  in  het  volgende  hoofdstuk  zullen  zien.  Nero  werd  net  zo  paranoia  als  Tiberius.  Hij  probeerde  iedereen  te  executeren  die  hij  verdacht  van  tegenwerking,  wat  leidde  tot  een  opstand  onder  de  aristocraten.  Hij  vluchtte  en  pleegde  zelfmoord  en  zei  daarbij,  nog  altijd  pretentieus ;  ‘Ik  voel  de  kunstenaar  in  mij  sterven’.  Na  een  periode  die  bekend  staat  als  ‘het  jaar  van  de  vier  keizers’ -  wat  enig  idee  geeft  van  de  politieke  chaos  in  die  tijd -  keerde  de  rust  weer  onder  Vespasianus,  een  generaal  die  door  zijn  troepen  werd  uitgeroepen  tot  nieuwe  keizer.  Hij  werd  opgevolgd  door  Titus  en  vervolgens  Domitianus,  die  regeerde  van  81  tot  96  n. C.  In  deze  periode  werden  christenen  ook  af  en  toe  vervolgd,  maar  het  is  onbekend  in  welke  mate.  Gedurende  deze  tijd  bleef  het  christendom  zich  verspreiden  in  het  keizerrijk.  De  Romeinse  provincie  Azié  ( Anatolié,  de  regio  tussen  de  Zwarte  Zee  en  de  Middellandse  Zee,  waar  nu  Turkijke  ligt )  werd  een  belangrijk  christelijk  centrum,  met  de  grootste  gemeente  in  Efeze,  waarvan  de  stichting  is  terug  te  voeren  op  Johannes  de  apostel.  Hoogstwaarschijnlijk  waren  er  ook  christenen  in  Alexandrié,  dat  concurreerde  met  Antiochié  wat  betreft  grootste  stad  van  het  oostelijke  Romeinse  Rijk.  In  Alexandrié  bestond  al  een  bloeiende  joodse  gemeenschap  die  bekend  stond  om  zijn  filosofen  en  geleerden.  Volgens  de  overlevering  was  het  Marcus,  een  metgezel  van  Petrus  en  ooit  gezien  als  schrijver  van  Het  Evangelie  volgens  Marcus,  die  het  christendom  naar  de  stad  bracht.  En  dat  terwijl  pas  aan  het  einde  van  de  tweede  eeuw  sprake  was  van  een  soort  kerk.  Dit  geeft  aan  dat  het  christendom  binnen  het  Romeinse  Rijk  vooral  een  stadsreligie  was.  In  Handelingen  staat  hoe  Paulus  en  andere  zendelingen  van  stad  naar  stad  reizen  en  er  is  sprake  van  groeiende  kerken  in  grote  bevolkingscentra  van  het  rijk,  maar  christenen  op  het  platteland  worden  niet  genoemd,  ondanks  dat  Petrus  er  veel  van  zijn  kameraden  vissers  waren  uit  Galilea.  De  leden  van  deze  kerken  behoorden  waarschijnlijk  ook  veelal  tot  de  lagere  klassen.  Paulus  schrijft  aan  de  Korintiers ;  ‘Denk  eens  aan  uw  roeping,  broeders  en  zusters.  Onder  u  waren  er  niet  veel  die  naar  menselijke  maatstaf  wijs  waren,  niet  veel  die  machtig  waren,  niet  veel  van  voorname  afkomst  waren. 

Wordt  vervolgd.

’Gelaat Christus verschijnt in kussen’

Geplaatst door Theo Borgermans op maandag 16 maart 2009 om 13:50u

PARIJS (RKnieuws.net) - Het plaatsje Saint-André op het Franse eiland Réunion is sinds dit weekeinde in rep en roer door een goddelijke verschijning in een rooms-katholiek kerkje. Dat meldt De Telegraaf.

In de plooien van het rugkussen van de stoel van de priester is het gezicht van Jezus Christus te zien, volgens de gelovigen.

Heer Jezus Christus, ons hele menselijk bestaan
hebt Gij door leeft.
Geboorte en dood,
Vreugde en lijden,
Vriendschap en eenzaamheid,
En niets menselijk is U vreemd gebleven.
Wij hebben ook de belofte van Uw aanwezigheid
altijd en overal als wij in Uw naam verenigd zijn.
Daarom Heer, bidden wij U:
Blijf in ons leven aanwezig;
Help ons onze weg te gaan,
De gewone weg van ons aards bestaan,
Van dag tot dag;
Laat ons niet tweifelen maar voortgaan in
geloof en vertrouwen.
Laat zo Uw rijk komen in ons persoonlijk leven,
in onze gezinnen,
En overal waar mensen wonen en werken.
Dit alles vragen wij U
door de voorspraak van Uw Moeder Maria,
die eenmaal zalig geprezen werd om Haar geloof
En die nu deelt in Uw leven bij de Vader
in alle eeuwigheid.
Amen.

Op 27 september 1982 vroeg Anathalie aan de Heilige Maagd waarom Haar Goddelijke Zoon zo bedroefd was als Hij kwam.
O.L. Vrouw antwoordde haar" dat Haar Zoon het jammer vond dat de mensen zich niet wilden losmaken van de zonde en dat Hem dat zo'n verdriet deed"
Immers, op 2 juli 1982 zei Jezus zelf op klagende toon aan Segatashya dat
de mensen niet meer voldoende belang hechten aan de dingen van de Hemel.
De waarheden geopenbaard in en beschermd door de Bijbel vinden geen gehoor meer bij de mensen ofwel doen ze alsof ze er niets van af weten.
Het laat hen bijvoorbeeld koud dat het einde van de wereld nakend is en vinden het niet nodig naar volmaaktheid te treven.
Wat ik zeg slaan ze in de wind".
Met lede ogen stelde de Heer vast dat zowat overal het Sacrament van de Biecht in de vergetelhoek was geraakt.

Op 2 mei 1983 verscheen Jezus aan de kleine Agnes Kamagaju.
Een aanwezige gaf de boodschap aldus weer:
De mensen moeten hun wegen die uiteenlopen, verlaten om enkel de weg te volgen die leidt naar God.
Ze moeten hun slechte handelingen stopzetten en terugkeren naar Hem,
zich losmaken van de goederen der aarde om zich aan het Hemelse te hechtten.
Ze moeten zich niet vastklampen aan aardse rijkdom maar aan Hemelse schatten.
Ze moeten zich nooit beklagen over hun moeilijkheden,
maar integendeel om hulp te vragen om deze te dragen.

Ze moeten zich inspannen om te beminnen, te hopen, om hun fouten te betreuren,
zich te versterven en het lijden te dragen.
Immers ging Jezus verder, de mensen moeten weten dat wie hoopt op God hem niets zal ontberen.
Met steun van het gebed zal hij, die honger of dorst lijdt, verzadigd worden.
Hij die zich in het leed tot Jezus wendt, zal getroost worden.
Hem zal hulp verleend worden die in Jezus gelooft wanneer een onheil hem overkomt en hij die hier beneden de ogen op Jezus gericht houdt, zal door de Hemel niet vergeten worden".
Jezus eindigde Zijn boodschap zeggende;
Ik heb u altijd lief maar er word er weinig voor bedankt... Ik ruk u uit de droefheid, maar u vergroot de mijne".
Zowel Jezus en maria zijn bedroefd.
Ook de kleine Agnes, die een eerste publieke verschijning meemaakte, vroeg naar het waarom.
Ze kon niet begrijpen waarom Maria zo bedroefd was.
Met luide stem gaf zei ten antwoord van O.L. Vrouw weer:
"Ik ben gekomen om de mensen te verwittigen.
Ze blijven echter hardhorig en bekeren zich niet"
En op 2 juli 1982 zei Jezus aan Segastashya:
God moet het niet hebben van halve getrouwen of van gedeelde liefde.
Bekeert u dus.
Hij verwacht u en is bereid u te helpen... als u tot bekering bereid bent".