Dank, o Eeuwige Vader, voor deze dag die U mij schenkt als een nieuwe kans om mijzelf te geven voor de verwezenlijking van Uw Plan met de zielen.

Dank, o Jezus, voor de gaven van Uw Lichaam, Uw Bloed en Uw Woord, die de vruchten der Verlossing in mijn ziel leggen.

Dank, o Heilige Geest, voor Uw bezieling die mij nu reeds de bloemen uit Gods Tuin laat ruiken.

Dank, o Hemelse Moeder Maria, voor de zaligheid die mijn deel wordt wanneer Uw hand zich om de mijne sluit.

Dank, o engelen van God, voor Uw bescherming en trouwe leiding, die mij nu reeds in Gods handen leggen.

Dank, o heiligen van God, voor Uw voorbeeld dat mij bemoedigt en Uw voorspraak die mijn last verlicht.
AMEN.

“O Goddelijk Vuur dat de akker van mijn ziel bevrucht, verbrand alle onkruid dat de bloemen van mijn deugdzaamheid van hun voedsel berooft. Kom, Heilige Geest, stort het ware Leven in mijn grond, maak mij tot een tuin van Hemelse heerlijkheid”

“O mijn zo geliefde Hemelse Meesteres. Reeds omhult het Licht uit Uw ogen de armzaligheid van mijn wezen. Reeds ademt mijn hart de lucht uit Uw allerzuiverste mond. Reeds strelen Uw gedachten mijn geest. Reeds rusten Uw handen als Hemelse dauw op mijn ziel. Reeds hebben de ogen van mijn ziel deze afgrond van schijn verlaten voor de aanschouwing van Uw verheerlijkte schoonheid. Reeds leeft mijn hele wezen werkelijk in het Rijk van de Eeuwige Liefde om er aan mijzelf te sterven in Uw heiligheid, elk uur van elke dag en bij elke harteklop. O Hemels Vuur, verrukkelijke schoonheid die mijn ziel laat ontbranden, wanneer zullen Uw voeten alles verpletteren wat mijn volmaakte eenheid met U wil beletten”

Lieve Jezus,

Onder de stralen van de Heilige Geest verheugt zich mijn ziel in de aanblik van Uw reddend Kruis.

Hoe verscheurend is Uw pijn, hoe onlesbaar de dorst van Uw Liefde.

De mensenzielen, ooit voorbestemd als diamanten in de Kroon der Verlossing, werden tot stenen op Uw Kruis.

Uw eenzaamheid gunt mij geen rust. Om U te volgen tot de top van de Berg der Verlossing, heb ik het kruis tussen mijn ziel en de wereld geplant, want de Liefde van het Kruis kan de wereld niet huwen.

O Jezus, zoals destijds vanop Uw Kruis, geef mij vandaag nogmaals Maria tot Moeder, opdat ik Haar in mijn armzalig huis kan opnemen.

Kom vandaag met luister in mijn hart, dat Maria's Hemelbed wil zijn.

O word toch één met mij. Het is niet met mijn onwaardig wezen dat U zult versmelten, doch met de hoogverheven onbevlekte heiligheid van Maria, die in mijn hart heerst als de koningin van al mijn vreugden, smarten en verlangens.

O Goddelijke Parel, doorstraal mijn ziel, geest, hart en lichaam, opdat ik Maria's Kroon moge sieren.

Heeft het Kruis van Kalvarie niet de oneindige Bron der Genaden ontsloten ? Werd het niet als Teken van Waarheid geplant langs de Weg naar de Verheerlijking in het Eeuwig Leven ?

O Jezus, voel ik niet de stroom der genaden in beweging komen wanneer Maria mijn smeekbeden in Haar Hart sluit ?

Om Harentwil, laat toch de Zon van de Geest zo krachtig in mijn hart branden dat de vlammen van Liefde mijn hele omgeving verlichten, want ik verlang er zo naar, het Licht van Uw Kruis uit mijn hart te laten stralen tot getuigenis tegen de duisternis, die U gekruisigd heeft.

O Jezus, Bron van Leven, wees mijn Bron van kracht. Laat Uw Goddelijk Licht in mij stralen, opdat in mij de kaars van eeuwige lofprijzing ontstoken worde.

Kom, Gekruisigde Broeder, leef nu in en door mij, maak mij tot een levend teken van het Nieuw Verbond. Breng in mij het Mysterie tot leven, dat de dood heeft overwonnen.
AMEN.

“Maak mij tot een levend teken van het Nieuw Verbond” : deze uitspraak verwijst naar een plicht die elke christen draagt : de niet-christen moet aan U merken dat de vrucht van Jezus’ Heilswerk in U tot rijping komt.

Lieve Moeder Maria,

Sedert de dag van mijn geboorte sta ik bij U in de schuld.

U bent de onvolprezen, onzichtbare en daardoor zo vaak vergeten Gezellin op al mijn wegen.

Nu, in de stralengloed van Uw genade, mijn ogen Uw Licht hebben ontwaard, keer ik mij in het besef van mijn nietigheid naar U toe met woorden van dank waarop ik U, tot mijn schuld, zo vaak vergeefs heb laten wachten.

Dank U, mijn Voorspreekster. Voor Gods Aanschijn verdedigt U mij onvermoeibaar tegen alle aanspraken die Satan op grond van mijn dwalingen op mijn ziel kan maken.

Laat mij U op mijn beurt onvermoeibaar verdedigen tegenover Uw vele kinderen die U miskennen.

Dank U, mijn Middelares. Hoe zou ik ooit de deur van de hemel bereiken indien U mijn ziel niet onophoudelijk zou verlichten met de genaden die haar heiligen. Het meeste dat U voor mij doet, onttrekt zich aan mijn wereldse ogen. Toch behoef ik niet de schouwende ogen van de Eeuwigheid om in het bestaan van al deze verborgen geschenken te geloven, want U bent mijn liefhebbende Moeder.

Dank U, mijn Medeverlosseres. U hebt mij Jezus gegeven, en hebt Uw offer van gebed, ontbering, vervolging en zielepijn bij Zijn kruisoffer gevoegd om mij uit één Hart te verlossen van de eeuwige dood. Leer mij op mijn beurt mijn kruis op te nemen, opdat ik U mijn zielepijn kan aanbieden als bloemen van dank.

Dank U, mijn Beschermster. Geen nood of gevaar hebben mij ooit gedeerd, want in het warme toevluchtsoord van Uw Maagdelijke Mantel zal Uw kind niet verloren gaan.

Dank U, mijn Leidster. U bent de ster in mijn wereldse nacht. In Uw Aanwezigheid wijkt alle twijfel. U toont mij wegen die ik niet vond. Uw Stem in mijn hart is mijn wegwijzer. Maak mij klein, gedwee en volgzaam als het onwetend kind dat ik in mijn blindheid verloren waande, en ik zal groeien door nietigheid.

Dank U, mijn Moeder. Uw zorgen hebben mij gedragen als een reddingsboei in de stormen van dit leven. Uw Liefde laat mijn hart smelten tot ook ik alleen nog uit liefde zal bestaan, een zuivere bloem, gezaaid door de Vader, besproeid door de Heilige Geest, opengebloeid in de warmte van Uw Onbevlekt Hart, om ooit te worden geplukt door Jezus.

O Maria, kneed mij naar Uw welbehagen, leer mij leven in het constante besef van Uw weldaden in mijn ziel, en laat mij leven en sterven in dankbaarheid.
AMEN.

LEVENSLOOP

We gaan in de geest naar Zuid Italië. Op 25 mei 1887 werd pater Pio in Pietrelcina geboren. Zijn doopnaam luidde Franciscus. Reeds in zijn kinderjaren deed hij vrijwillig boete, evenals de kinderen van Fatima. Hij speelde nooit met een of ander speelgoed en terwijl zijn broertjes en zusters speelden, bad hij in zijn hoekje. Op school leerde hij ijverig. Hij was erg vroom; zijn grootste verlangen ging uit naar Jezus in de H. Communie. Toen hij 13 jaar oud was geschiedde - naar onze begrippen - iets wonderbaarlijks met hem, waarvan het volgende voorbeeld getuigt: er kwam eens een vrouw bij hem en pater Pio vroeg haar: "zeg eens ,. Heb heb jij mij eerst leren kennen of ik jou?" Zij zei: "Ik pater Pio". Toen glimlachte hij en zei nederig: "Nee ik heb jou het eerst leren kennen. Weet je, toen ik 13 jaar oud was heeft God mij al alle zielen laten zien, die eens tot mij zouden komen. Jij was ook daarbij.

Op de een of andere wijze is hij voor de zielen verantwoordelijk bij God. De vele boeken die over pater Pio zijn geschreven getuigen hiervan en evenzo vele voorbeelden. Nog een gebeurtenis uit het zelfde jaar: een vrouw zond hem dikwijls iets meestal en eens een zakje met kastanjes. Toen zij dit zakje terugkreeg besloot zij in haar eenvoud het nooit te wassen, omdat het als een relikwie beschouwde. Op een zaterdagavond ging zei met een brandende kaars naar de schuur, waar zij iets moest doen en waar een vat buskruit stond, dat haar man, die steenhouwer was, daar bewaarde. Een vonk viel in het kruit en er volgende en verschrikkelijke ontploffing. De vrouw viel bewusteloos neer. Het huis lag eenzaam en de vrouw was alleen thuis. Toen zij na enige tijd weer tot bewustzijn kwam sleepte zij zich op handen en voeten, hevig bloedend en onder verschrikkelijke pijnen naar de keuken. Daar herinnerde zij zich het zakje; met haar laatste krachten zocht zij het op en drukte het op haar wonden. Ogenblikkelijk was zij genezen. Dit was het eerste wonder dat God in pater Pio, toen hij een kind van 13 jaar was, deed.

Op 15 jarige leeftijd trad pater Pio in het klooster van de Kapucijnen. Hij bracht dit grote offer niettegenstaande zijn zwakke gezondheid. Dikwijls bad hij halve nachten lang omdat hij wist dat zonder offers niets groots tot stand komt en dat de kracht groeit door het afstand doen . "Wie mij wil volgen neme zijn kruis op", heeft de Heer gezegd. Maar dit was voor hem te weinig, pater Pio nam vrijwillig ook andere offers op zich. Hij was grootmoedig, maar God laat zich niet overtreffen. Maar ook de duivel deed zich gelden, evenals bij de Pastoor van Ars, doch om hem te sterken en vol te houden keurde God hem een hemelse verschijning waardig.

Op zekere dag hoorde hij een vanuit het tabernakeleen stem die zei: "je zult gegeseld worden, met doornen gekroond en gekruisigd, evenals de heilige Franciscus" Op een dag kreeg pater Pio en hevige koortsaanval. Men riep een dokter en toen hij de temperatuur wilde meten sloeg de thermometer stuk. Geheel ontdaan nam hij een tweede, doch deze sloeg ook stuk. Teneinde raad nam hij de thermometer waarmee men de warmte van het badwater meette en het kwik steeg tot 48,5 graden. Dit gebeurde meer en de grootste geleerden weten er geen verklaring voor. Uit nederigheid zweeg pater Pio erover, maar nu weet men het, hij heeft reeds op geheimzinnige wijze de pijnen van de kruisiging mee beleefd.

Op zekere dag at pater Pio niets meer en zijn oversten verwachtten elke dag dat hij zou sterven. Toen al 36 dagen waren verlopen waarschuwde men zijn ouders dat zij moesten komen, omdat hun zoon stervende was. Toen zijn vader kwam en zijn zoon zag zeide hij: "Ik laat mijn kind hier niet sterven; waneer hij moet sterven dan zal hij thuis sterven. Ik neem hem mee naar huis". Pater Gardiaan weigerde zijn toestemming te geven omdat de zoon een lid van de orde was, maar tenslotte gaf pater provinciaal zijn toestemming. Vader en zoon gingen met de trein naar huis. In Benevento moesten zij overstappen en terwijl zij op de aansluiting wachtte zei pater Pio onverwacht: "Vader, koop asjeblieft wat citroensap voor me, ik heb dorst". Zijn vader kocht het en pater Pio dronk het op en riep: "Nu ben ik weer sterk en gezond, koop asjeblieft nog een kaart, ik wil aan pater provinciaal schrijven dat ik weer gezond ben". Pater Pio at echter zo weinig, dat zelfs geen eenjarig kind ervan zou kunnen leven en dikwijls vergat hij dagenlang te eten. In het jaar 1910 werd pater Pio tot priester gewijd, vervolgens moest hij in militaire dienst, waar hij het erg moelijk had. Op 20 september 1915 ontving hij onzichtbaar de Wondertekenen van Christus en precies drie jaar later, op vrijdag 20 september 1918 werden hem deze zichtbaar ingeprent.

DE STIGMATISERING.

Wij weten heel nauwkeurig hoe dit is geschied, aangezien pater Pio het zelf aan zijn geestelijke leidsman als volgt heeft beschreven: "Geliefde vader! Ik bevond me na de H. Mis alleen in het koor om mijn dankgebed te verrichten. Toen maakte zich een zo groot bewustzijn van mijn eigen nietigheid van mij meester, dat ik geloofde te zullen sterven als het nog sterker zou worden. Hierop volgde een gevoel van diepe vrede. Ik sloeg de ogen op naar het Kruis en ik zag daaruit vijfvurige stralen op mij afkomen, die mijn handen, voeten en hart doorboorden. Daarna wist ik niets meer. "Op dit ogenblik slaakte pater Pio een kreet van pijn, verloor het bewustzijn en bleef met de handen over de borst gekruist liggen.

Pater Gardiaan, die zich in het vertrek naast het koor bevond, hoorde deze kreet en snelde onmiddellijk toe. Hij zag pater Pio op de grond liggen en dacht dat hij onwel was geworden. Hij riep enkele medebroeders te hulp om hem naar zijn cel te brengen, maar toen dezen hem op wilde tillen straalde zulk een serafijnse heiligheid van hem uit, dat zij hem nauwelijks aan durven raken. Eerst toen zij hem in zijn cel op zijn bed hadden gelegd, zagen zij wat er gebeurd was. Met de snelheid van de wind verspreidde het bericht van dit wonder over de gehele streek en van alle kanten snelden de gelovigen toe, om pater Pio te zien en te spreken. Sedert dat ogenblik tot aan de dood, 50 jaar later, hielden de wonden niet op te bloeden en bleven zij onveranderd. Aan handen en voeten waren zij meer dan 2 cm groot, door en door, zodat men vinger en duim er doorheen kon grijpen. De wonde aan het hart was 7 cm lang en 5 cm breed in de vorm van een omgekeerd kruis. Het weefsel was tot aan het hart vernield.

Een van de beroemdste artsen, Dr. Festa, die vroeger ongelovig was, heeft na een langdurig onderzoek het volgende oordeel gegeven: de wondtekenen van deze begenadigde priester zijn nauwkeurig gelijk aan die van de onze Goddelijke Verlosser. Zij kunnen op geen enkele natuurlijke wijze worden verklaard, aangezien zij in tegenspraak zijn met alle natuurwetten, want iedere wond geneest ofwel gaat in ontsteking over. Bij pater Pio is noch het een, noch het ander het geval, niettegenstaande de meest uitgebreide pogingen van de wetenschap. Van wetenschappelijk standpunt kan niet worden verklaard dat een open wond noch groter, noch kleiner wordt. Hoewel de wonde plekken aan de handen regelmatig met slechte kwaliteit zeep in gewoon water werd gewassen en voortdurend in aanraking kwamen met wollen handschoenen werden zij niet geïnfecteerd, maar genezen deden zij ook niet. Daarbij komt dat pater Pio in 1925 een borstoperatie heeft ondergaan; de wond van de operatie genas normaal en vormde een lidteken zonder enige complicatie, terwijl de wondtekenen onophoudelijk bloedden. Nachts droeg pater Pio witkatoenen handschoenen. Morgens waren deze vol bloed, hij waste ze zelf op zijn kamer. Ook de linkerzijde bloedde sterk, de hoeveelheid bloed, die hij per dag verloor, was ongeveer gelijk aan de inhoud van een theekopje. Pater Pio droeg altijd een strook linnen om de borst gewikkeld. Een vrouw heeft pater Pio eens gevraagd of de pijnen ook pijn deden en hij gaf ten antwoord: "Geloof je dat de lieve God ze mij als sieraad heeft gegeven?" Daarop vroeg een ander: Zegt u eens, pater Pio, hoe doet het pijn?" waarop hij antwoordde: "Net als wanneer je een spijker neemt, deze door je hand heen slaat, erin laat zitten en omdraait."

Hieraan kunnen we nagaan hoe pater Pio leed. Maar tijdens de H. Mis en in vastentijd was de pijn nog erger. Wat betekende voor pater Pio deze wondtekenen? Voor hem waren zij de grootste onderscheiding die God een mens geeft, waarbij we wel moeten bedenken, dat hij priester was. Wat betekenen deze wondtekenen voor ons? Voor ons zijn zij een ontroerende vermaning en een herinnering aan Christus de Verlosser. Omdat de mensen Jezus de Gekruiste vergeten hebben heeft Christus zich weer geopenbaard in zijn dienaar pater Pio opdat de mensen weer zouden zien tot welke hoge prijs Christus de zielen heeft vrijgekocht. Pater Pio had met Paulus kunnen zeggen: "Niet ik leef, maar Christus leeft in mij ". wat zei pater Pio zelf over de hevige pijnen die hij iedere dag leed? Hij gebruikte het mooie woord dat wij nauwelijks kunnen begrijpen: "Dit zijn de vlammen van de goddelijke liefde, ik lijd graag. Hij wist dat hij door lijden vele zielen kon redden. De zondaars lagen hem na aan het hart, pater Pio leed heel veel voor de bekering van de zondaars. Ook was hij een groot vereerder van de Moeder Gods en iedere dag weer wist hij ontelbare genaden van haar te verkrijgen. Zelf was hij een grootmeester in de nederigheid, zijn wezen was eenvoudig en hij probeerde alles wat opviel te vermijden.

HET STERVEN

Op 20 september 1968 was het 50 jaar geleden dat pater Pio de H. Wonden ontving, twee dagen later, 22 september, zong hij met zijn laatste kracht de Hoogmis. Tevoren had hij gezegd dat dit zijn laatste H. Mis zou zijn. Enige dagen daarvoor had hij ook zijn graf gezegen. Maandag 23 september nam zijn geliefde Meester hem tot zich in de Eeuwige Heerlijkheid, nadat hij nog voor het laatst in dit leven zijn geestelijke kinderen had gezegend. Zijn laatste woorden waren: "Ik ga naar de Vader in de Hemel."

Op 26 september werd zijn stoffelijk overschot door talrijke priesters en kloosterlingen en een onschatbare schaar pelgrims in de krypte van de nieuwe kloosterkerk van San Giovanni Rotondo te ruste gelegd. Pater Pio heeft God zijn leven aangeboden als zoenoffer, omdat zovele katholieken de plaatsbekleder van Christus op aarde, de Paus, niet meer gehoorzamen. Nog enkele dagen voor zijn dood heeft Paus Paulus VI geschreven : "Ik weet dat uw hart in deze tijd veel verdriet heeft, over het lot van de Kerk, in het bijzonder door het gebrek aan gehoorzaamheid jegens het leergezag, dat u met de bijstand van de H. Geest en in naam van God uitoefent. Ik offer mijn gebed en mijn leven voor u op, als een kleine, maar oprechte bijdrage van de geringste van uw kinderen, opdat de Heer u met Zijn genade zal troosten en u de moeizame, maar rechte weg van de verdediging van de eeuwige Waarheid verder kunt gaan, die Waarheid in de loop der tijden nooit zal veranderen. Ik dank u voor de duidelijke en besliste woorden die u in het bijzonder in de laatste encykliek HUMANAE VITAE hebt gezgd en ik vernieuw hierbij mijn geloof en onvoorwaardelijke trouw jegens uw verlichte voorschriften. Moge de Heer der Waarheid u naar de overwinning leiden!"

Onze-Lieve-vrouw leert ons hoe we terug van Gods vriendschap kunnen genieten.
Op 4 juli 1983 leert Zij aan Anathalie de deugden kennen die daartoe onmisbaar zijn.
Er is de de gave van onderscheiding want wij leven tussen teveel factoren
die het ons moeilijk maken het goede van het kwade te onder scheiden.
Er is de helderheid van geest opdat wij de juiste weg zouden kunnen kiezen.
Er is de kracht om vol te houden in het goede, alle schrik, ja zelfs die voor de dood negerend.
Er is het doorzettingsvermogen dat nodig is om te vechten en te lijden zonder te vervallen in kwetsbaarheid,
ontmoediging of weekheid.
Er is het geduld dat de lankmoedigheid van de ziel waarmaakt.
Er is de liefde tot God en het zich een voelen met Jezus om morele en fysische pijnen te boven te komen. Alhoewel elk mens zijn kruis draagt, moet hij het dragen met vreugde en liefde.
Aldus word hij een met Jezus teneinde de duivel de kans te ontnemen om tot bekering over te gaan.
Onze-Lieve-Vrouw nam haar toevlucht tot een vergelijking!
Als men opstaat, gaat men zich wassen.
Met open ogen.
Opstaan wil zoveel zeggen als de dagelijkse beslommeringen tegenmoet gaan.
Onze ziel reinigen is in feite zich wassen.
Het middel bij uitstek is de biecht.
De ogen ophouden is op zijn hoede zijn en voorzichtig de weg opgaan teneinde zich rein en gaaf te houden voor de Heer.

Toen Zij een laatste oproep tot de mensheid kwam doen,
vertelde Maria, in Haar hoedanigheid al Gods gezante, eigenlijk niets nieuws.
Toen men op 4 september 1982 om buitengewone tekenen vroeg,
antwoordde O.L. Vrouw dat zij er niet zouden komen en dat ook Zij geen zaken te zeggen had.
Tijdens de verschijning van augustus 1982, die de genoemde wreedheden toonde,
sprake de ziensters in naam van de gehele verziekte mensheid dit mooie gebed uit;
"Dat wij zwak zijn Moeder,
is sterker dan onszelf.
Geld en genot nemen ons in beslag.
Tijd om aan God te denken blijft er niet over.
Alleen u kunt onze harten,
onze monden en onze oren openen!.

Doordat  deze  twee  grote,  christelijke  leiders  allebei  in  Rome  stierven,  werd  deze  stad  in  de  jaren  daarna  des  te  belangrijker  voor  de  christenen.  In  deze  periode  werden  waarschijnlijk  ook  de  eerste  christelijke  symbolen  ontwikkeld  om  het  geloof  in  het  geheim  te  communiceren,  zoals  we  in  het  volgende  hoofdstuk  zullen  zien.  Nero  werd  net  zo  paranoia  als  Tiberius.  Hij  probeerde  iedereen  te  executeren  die  hij  verdacht  van  tegenwerking,  wat  leidde  tot  een  opstand  onder  de  aristocraten.  Hij  vluchtte  en  pleegde  zelfmoord  en  zei  daarbij,  nog  altijd  pretentieus ;  ‘Ik  voel  de  kunstenaar  in  mij  sterven’.  Na  een  periode  die  bekend  staat  als  ‘het  jaar  van  de  vier  keizers’ -  wat  enig  idee  geeft  van  de  politieke  chaos  in  die  tijd -  keerde  de  rust  weer  onder  Vespasianus,  een  generaal  die  door  zijn  troepen  werd  uitgeroepen  tot  nieuwe  keizer.  Hij  werd  opgevolgd  door  Titus  en  vervolgens  Domitianus,  die  regeerde  van  81  tot  96  n. C.  In  deze  periode  werden  christenen  ook  af  en  toe  vervolgd,  maar  het  is  onbekend  in  welke  mate.  Gedurende  deze  tijd  bleef  het  christendom  zich  verspreiden  in  het  keizerrijk.  De  Romeinse  provincie  Azié  ( Anatolié,  de  regio  tussen  de  Zwarte  Zee  en  de  Middellandse  Zee,  waar  nu  Turkijke  ligt )  werd  een  belangrijk  christelijk  centrum,  met  de  grootste  gemeente  in  Efeze,  waarvan  de  stichting  is  terug  te  voeren  op  Johannes  de  apostel.  Hoogstwaarschijnlijk  waren  er  ook  christenen  in  Alexandrié,  dat  concurreerde  met  Antiochié  wat  betreft  grootste  stad  van  het  oostelijke  Romeinse  Rijk.  In  Alexandrié  bestond  al  een  bloeiende  joodse  gemeenschap  die  bekend  stond  om  zijn  filosofen  en  geleerden.  Volgens  de  overlevering  was  het  Marcus,  een  metgezel  van  Petrus  en  ooit  gezien  als  schrijver  van  Het  Evangelie  volgens  Marcus,  die  het  christendom  naar  de  stad  bracht.  En  dat  terwijl  pas  aan  het  einde  van  de  tweede  eeuw  sprake  was  van  een  soort  kerk.  Dit  geeft  aan  dat  het  christendom  binnen  het  Romeinse  Rijk  vooral  een  stadsreligie  was.  In  Handelingen  staat  hoe  Paulus  en  andere  zendelingen  van  stad  naar  stad  reizen  en  er  is  sprake  van  groeiende  kerken  in  grote  bevolkingscentra  van  het  rijk,  maar  christenen  op  het  platteland  worden  niet  genoemd,  ondanks  dat  Petrus  er  veel  van  zijn  kameraden  vissers  waren  uit  Galilea.  De  leden  van  deze  kerken  behoorden  waarschijnlijk  ook  veelal  tot  de  lagere  klassen.  Paulus  schrijft  aan  de  Korintiers ;  ‘Denk  eens  aan  uw  roeping,  broeders  en  zusters.  Onder  u  waren  er  niet  veel  die  naar  menselijke  maatstaf  wijs  waren,  niet  veel  die  machtig  waren,  niet  veel  van  voorname  afkomst  waren. 

Wordt  vervolgd.

’Gelaat Christus verschijnt in kussen’

Geplaatst door Theo Borgermans op maandag 16 maart 2009 om 13:50u

PARIJS (RKnieuws.net) - Het plaatsje Saint-André op het Franse eiland Réunion is sinds dit weekeinde in rep en roer door een goddelijke verschijning in een rooms-katholiek kerkje. Dat meldt De Telegraaf.

In de plooien van het rugkussen van de stoel van de priester is het gezicht van Jezus Christus te zien, volgens de gelovigen.

Heer Jezus Christus, ons hele menselijk bestaan
hebt Gij door leeft.
Geboorte en dood,
Vreugde en lijden,
Vriendschap en eenzaamheid,
En niets menselijk is U vreemd gebleven.
Wij hebben ook de belofte van Uw aanwezigheid
altijd en overal als wij in Uw naam verenigd zijn.
Daarom Heer, bidden wij U:
Blijf in ons leven aanwezig;
Help ons onze weg te gaan,
De gewone weg van ons aards bestaan,
Van dag tot dag;
Laat ons niet tweifelen maar voortgaan in
geloof en vertrouwen.
Laat zo Uw rijk komen in ons persoonlijk leven,
in onze gezinnen,
En overal waar mensen wonen en werken.
Dit alles vragen wij U
door de voorspraak van Uw Moeder Maria,
die eenmaal zalig geprezen werd om Haar geloof
En die nu deelt in Uw leven bij de Vader
in alle eeuwigheid.
Amen.

Op 27 september 1982 vroeg Anathalie aan de Heilige Maagd waarom Haar Goddelijke Zoon zo bedroefd was als Hij kwam.
O.L. Vrouw antwoordde haar" dat Haar Zoon het jammer vond dat de mensen zich niet wilden losmaken van de zonde en dat Hem dat zo'n verdriet deed"
Immers, op 2 juli 1982 zei Jezus zelf op klagende toon aan Segatashya dat
de mensen niet meer voldoende belang hechten aan de dingen van de Hemel.
De waarheden geopenbaard in en beschermd door de Bijbel vinden geen gehoor meer bij de mensen ofwel doen ze alsof ze er niets van af weten.
Het laat hen bijvoorbeeld koud dat het einde van de wereld nakend is en vinden het niet nodig naar volmaaktheid te treven.
Wat ik zeg slaan ze in de wind".
Met lede ogen stelde de Heer vast dat zowat overal het Sacrament van de Biecht in de vergetelhoek was geraakt.

Op 2 mei 1983 verscheen Jezus aan de kleine Agnes Kamagaju.
Een aanwezige gaf de boodschap aldus weer:
De mensen moeten hun wegen die uiteenlopen, verlaten om enkel de weg te volgen die leidt naar God.
Ze moeten hun slechte handelingen stopzetten en terugkeren naar Hem,
zich losmaken van de goederen der aarde om zich aan het Hemelse te hechtten.
Ze moeten zich niet vastklampen aan aardse rijkdom maar aan Hemelse schatten.
Ze moeten zich nooit beklagen over hun moeilijkheden,
maar integendeel om hulp te vragen om deze te dragen.

Ze moeten zich inspannen om te beminnen, te hopen, om hun fouten te betreuren,
zich te versterven en het lijden te dragen.
Immers ging Jezus verder, de mensen moeten weten dat wie hoopt op God hem niets zal ontberen.
Met steun van het gebed zal hij, die honger of dorst lijdt, verzadigd worden.
Hij die zich in het leed tot Jezus wendt, zal getroost worden.
Hem zal hulp verleend worden die in Jezus gelooft wanneer een onheil hem overkomt en hij die hier beneden de ogen op Jezus gericht houdt, zal door de Hemel niet vergeten worden".
Jezus eindigde Zijn boodschap zeggende;
Ik heb u altijd lief maar er word er weinig voor bedankt... Ik ruk u uit de droefheid, maar u vergroot de mijne".
Zowel Jezus en maria zijn bedroefd.
Ook de kleine Agnes, die een eerste publieke verschijning meemaakte, vroeg naar het waarom.
Ze kon niet begrijpen waarom Maria zo bedroefd was.
Met luide stem gaf zei ten antwoord van O.L. Vrouw weer:
"Ik ben gekomen om de mensen te verwittigen.
Ze blijven echter hardhorig en bekeren zich niet"
En op 2 juli 1982 zei Jezus aan Segastashya:
God moet het niet hebben van halve getrouwen of van gedeelde liefde.
Bekeert u dus.
Hij verwacht u en is bereid u te helpen... als u tot bekering bereid bent".

HET  CHRISTENDOM  IN  HET  KEIZERRIJK.

Caesar  Augustus  ( 63 v. C , - 14 n. C. )  regeerde  het  Romeinse  Rijk  veertig  jaar,  wat  vooral  in  de  oudheid  een  lange  tijd  was.  De  gemiddelde  levensverwachting  in  Rome  was  in  die  tijd  maar  veertig  jaar.  Toen  hij  stierf,  waren  er  nog  maar  weinig  mensen  die  Rome  als  republiek  hadden  gekend.  Zijn  opvolgers  waren  duidelijk  zwakkere  mannen.  Zijn  stiefzoon  en  erfgenaam,  Tiberius,  was  een  paranoïde  kluizenaar  die  enorm  veel  mensen  liet  vervolgen  die  volgens  hem  tegen  hem  samenzwoeren.  Zijn  opvolger  Gaius,  bekend  als  Caligula,  was  nog  erger  en  werd  gaandeweg  krankzinnig.  Maar  de  ergste  was  Nero  ( 37- 68 n. C. )  met  zijn  bewind  van  ontaarde  decadentie.  Volgens  de  legende  gaf  de  keizer  zo  weinig  om  zijn  volk,  dat  hij  gewoon  op  zijn  lier  speelde  en  zong  toen  Rome  in  64  n. C.  in  brand  stond.  Dit  was  de  tijd  waarin  de  Romeinse  autoriteiten  zich  gingen  richten  op  de  christenen.  Er  is  weinig  bekend  over  het  begin  van  de  vervolging  in  de  jaren  zestig  n. C.  We  weten  niet  precies  waarom  Nero  de  christenen  uitkoos,  hoewel  ze  waarschijnlijk  werden  gezien  als  leden  van  een  ondermijnde  organisatie.  Ook  weten  we  niet  of  er  een  wet  was  die  het  christendom  verbood,  of  dat  het  vermeende  ondermijnende  karakter  van  de  religie  de  acties  voldoende  rechtvaardigde.  Nero  gaf  de  christenen  de  schuld  van  de  brand  in  Rome  en  velen  werden  daarom  geëxecuteerd.  Waarschijnlijk  beschikte  hij  dus  niet  over  een  wet  die  het  christendom  als  zodanig  verbood  maar  hij  had  een  excuus  gevonden  voor  de  vervolging.  We  weten  niet  hoeveel  christenen  bij  deze  vervolging  omkwamen,  hoewel  het  er  niet  heel  veel  kunnen  zijn  geweest ;  de  religie  was  nog  steeds  een  heel  kleine  sekte.  Waarschijnlijk  stierf  ook  Petrus  in  die  tijd.  Het  staat  vast  dat  hij  vanwege  zijn  geloof  omkwam,  zoals  vermeld  in  zowel  de  eerste  brief  van  Clemens,  geschreven  rond  90  n. C. ,  als  het  evangelie  van  Johannes,  hoewel  geen  van  beide  op  de  omstandigheden  ingaat.  Volgens  de  overlevering  stierf  Petrus  in  Rome,  waar  hij  ook  de  christelijke  gemeenschap  leidde.  Er  bestaat  een  nogal  onwaarschijnlijk  verhaal  dat  hij  op  eigen  verzoek  ondersteboven  werd  gekruisigd,  omdat  hij  zich  niet  waardig  voelde  om  precies  zo  te  sterven  als  Jezus.  Men  vermoedt  dat  hij  op  de  Vaticaanse  heuvel  is  geëxecuteerd  en  ook  begraven,  op  een  begraafplaats  aan  de  rivier  de  Tiber.  Paulus  kwam  waarschijnlijk  om  bij  dezelfde  vervolgingsactie  en  volgens  de  overlevering  werd  hij  onthoofd  nabij  de  Via  Ostia,  ten  zuiden  van  de  stad.

Wordt  vervolgd.

Op 15 augustus 1982 toonde Maria zich somber en ontevreden.
Omstanders zagen de kinderen klappertanden, beven, huilen en soms ter aarde neervallen.
Die dag volgden vijf ziensters elkaar op en duurde de verschijning acht uur- onafgebroken.
De kinderen zagen vreselijke dingen: een zee van vuur, een stroom van bloed, mensen die elkaar uitmoordden, lijken die zomaar werden achtergelaten, brandende bomen, een totale chaos, een verschrikkelijk monster en afgesneden hoofden.
Ook de 25000 personen die het hele gebeuren meemaakten, werden door een diepe vrees overvallen.
Het hele gebeuren was als 't ware een weerspiegeling van wat er toentertijd in Libanon afspeelde.
Alphonsine was dermatige angstig en bibberend dat ze tot O.L. Vrouw zei:
U bent zo droevig vandaag dat U me enkel bloed en vuur laat zien.
Ik zal er nog aan sterven.
Marie -Claire ook, de boodschapper van de Rozenkrans van Zeven Smarten,
was diep onder de indruk.
Een der omstanders schreef:
Dit heeft geduurd van vier uur in de namiddag tot middernacht.
Ongelooflijk!
En dan deze emotie!
Een onvergetelijke dag.

Tijdens de maand juli 1982 duikt Segatashya op.

Hij is de eerste jongen die de verschijningen meemaakt en onomwonden verklaart dat Jezus hem is verschenen op 2 juli.

Analfabeet als hij is, hoedt hij koeien op de heuvels in de omgeving van zijn ouderlijk huis, niet ver van Kibeho.

Bovendien is hij heidens en amper 15 jaar.

Voor de eerste maal ontmoette hij Jezus op de terugweg naar huis.

Het verhaal dat zich toen afspeelde kan als volgt worden weergegeven.

Een helder licht dook op en een stem vroeg de herder of hij bereid was een boodschap door te geven aan zijn medemensen.

Vol verbazing antwoordde de knaap dat hij daarop wilde ingaan maar toch wilde weten met wie hij te doen had.

Jezus zei wie Hij was.

De knaap twijfelde maar de stem was formeel:

"Zeg maar dat je spreekt in Mijn Naam.

Zij die zullen geloven zullen de boodschap ook ontvangen".

Daarna trok de jongen op weg om het gebeurde te verhalen.

Natuurlijk was er niemand die hem geloofde en daarop kwam Jezus zelf tussen.

Plots stond de knaap, zonder er zichzelf rekenschap van te geven, naakt tussen een groep mensen.

Jezus verklaarde dit teken nader:

Wanneer Gods Zoon op de wereld was, stelde men Hem naakt, tot eenieders spot.

Daarna leerde Jezus hem bidden.

Spoedig daarna hield Jezus zichzelf bezig met de chatechese van de knaap.

Meer nog, Hij voorspelde dat hij onder de veelbetekende naam van Emmanuel zou gedoopt worden.

En dat gebeurde dan ook met Kerstmis 1982.

Segastashya ontving het sacrament van het doopsel uit handen van Mgr. Gahamanyi en werd gevormd in de loop van de daaropvolgende maand augustus.

Een tweede maal vertoonde Jezus zich aan zijn familie.

Door elke vrijdag boete te doen - en zo zei de Heer hen - zou hij de wereld van de ondergang redden.

Hij voegde er nog aan toe dat het einde nabij was maar de mensen er niet op voorbereid waren.

De Heer had het uitgebreid over dat onderwerp en betreurde dat de duivels erop uit was om de mensen te misleiden.

Zoals gezegd woonde Segatashya ver van zijn dorp en de dorpelingen moedigden hun dochters aan om hem te vragen aan de verschijningen te mogen deelnemen.

Zijn antwoord was:" Als Jezus ermee akkoord gaat!

En elke vrijdag - op het moment van Jezus "lijden - onderging Segatashya vreselijke pijnen.

Aan zijn Goddelijke Begeleider vroeg hij naar het waarom ervan.

En Jezus antwoordde dat alleen boete en zijn medewerking konden leiden naar het ontvangen van de boodschap.

Tevens voegde Jezus eraan toe dat dit lijden een spiegelbeeld moest zijn van het lijden dat God had bij het zien van de zondige mensen.

De jonge vroeg dan ook hoe het mogelijk was dat Jezus in de Hemel nog kon lijden aangezien Hij opgenomen was in de heerlijkheid van de Vader.

En de Heer antwoordde henm dat Hij uiteraard in de hemel niet meer kon lijden maar dat Hij doorging met lijden in Zijn Mystiek Lichaam dat de Kerk is en dat het precies de zonden zijn die in de Kerk worden bedreven die Hem doen lijden...

Vanaf dat ogenblik verdroeg Segatashya alles.

Vele ongelovigen bekeerden zich door zijn woord.

Op verzoek van de Hemel onderwierp hij zich aan boete, aan langdurig vasten, zoals:

Geschiedde tijdens de veertigdaagse vasten van 1983...

Tot verbazing van bijeengeroepen artsen nam hij gedurende elf dagen geen voedsel tot zich...,

Jezus  werd  gerechtelijk  geëxecuteerd  door  de  Romeinse  prefect,  maar  Jakobus  werd  duidelijk  gelyncht.  Beide  broers  werden  echter  door  de  hogepriester  veroordeeld  en  gedood,  dertig  jaar  na  elkaar.  Het  is  dus  niet  verwonderlijk  dat  de  christenen  steeds  verbitterder  werden  en  de  niet-christelijke  joden  als  hun  tegenstanders  gingen  zien.  Diverse  boeken  van  het  Nieuwe  Testament  die  werden  geschreven  in  verschillende  periodes,  beschrijven  dit.  In  de  brieven  van  Paulus  lezen  we  over  de  kwelling  omdat  de  joden  Christus  weigeren  te  erkennen,  maar  niet over  verbitterdheid  richting  de  joden.  Integendeel,  Paulus  vermeldt  in  Romeinen  9  zelfs  dat  hij  vervloekt  wil  worden  als  zij  daarmee  gered  kunnen  worden.  De  enkele  decennia  eerder  geschreven  evangelién  vertellen  een  iets  ander  verhaal.  Door  ruzies  tussen  de  christenen  en  niet-christelijke  joden  was  er  meer  interesse  in  hoe  Jezus  zelf,  tijdens  zijn  leven,  zulke  situaties  had  aangepakt  en  daarom  vinden  we  in  de  evangelién  veel  verhalen  van  Jezus  in  discussie  met  andere  joden.  Vaak  zijn  zijn  gesprekspartners  Farizeeën ,  wat  niet  verrassend  is,  aangezien  het  joodse  geloof  in  de  stijl  van  de  Farizeeën  op  dat  moment  in  opkomst  was.  De  diverse  evangelién  geven  verschillende  standpunten  weer.  De  meeste  geleerden  geloven  bijvoorbeeld  dat  Het  Evangelie  volgens  Marcus  als  eerste  werd  geschreven  en  daarin  worden  Farizeeën  zowel  positief  als  negatief  gekarakteriseerd.  Het  Evangelie  volgens  Matteus  is  veel  negatiever.  In  hoofdstuk  23  staat  een  scherpe  kritiek  op  de  Farizeeën,  waarin  ze  ‘huichelaars’ ,  ‘hellekind’  en  ‘addergebroed’  worden  genoemd.  Van  dit  evangelie  wordt  vaak  gedacht  dat  het  is  geschreven  rond  de  tijd  dat  de  christenen -  in  ieder  geval  degenen  die  Matteus  kende,  zichzelf  gingen  zien  als  een  losstaande  groep  van  het  jodendom.  De  verhoudingen  tussen  de  twee  groepen  waren  zeer  slecht,  vandaar  de  bitterheid  die  voortkomt  in  de  evangelién.  Het  Evangelie  volgens  Johannes  werd  waarschijnlijk  geschreven  kort  na  de  introductie  van  de  nieuwe  Amida  in  de  synagogen,  en  in  tegenstelling  tot  de  andere  evangelién  zijn  hierin  de  tegenstanders  van  Jezus  vaak  gewoon  ‘de  joden’  en  wordt  geen  onderscheid  gemaakt  tussen  Farizeeën,  priesters  en  de  rest.  Ook  de  discussie  over  de  Wet  en  de  inachtneming  van  de  sabbat  die  in  de  andere  evangelién  worden  benadrukt,  ontbreken  hier.  Het  lijkt  erop  dat  de  christenen  die  de  schrijver  van  het  evangelie  van  Johannes  kende,  zich  toen  eindelijk  geheel  hadden  afgescheiden  van  het  jodendom.  De  discussies  tussen  beide  groepen  vond  hij  niet  interessant  genoeg  om  in  zijn  boek  te  vermelden.  Voor  hem  waren  ‘de  joden’  blijkbaar  een  meer  homogene  groep  die  voornamelijk  vijandig  was  tegenover  Jezus  en  waarmee  je  je  niet  teveel  moest  bezighouden,  maar  die  je  alleen  moest  bekritiseren.

Wordt  vervolgd.

Feministen bestormen kerk in Wenen

Verleden zondag  (8 maart 2009)  heeft in Wenen een handvol feministen tijdens een Heilige Mis de kerk “Maria vom Siege” bestormd en met spreuken als: “Jullie zijn slecht”, “propaganda” gemaakt voor feministische wensen.

Wenen (kath.net):

Verleden zondag heeft een handvol feministen tijdens een Heilige Mis de kerk “Maria vom Siege” bestormd en gestoord, zo bericht “Der Standard”.

In de kerk zijn regelmatig Heilige Missen in verband met nachtwaken van H.L.I. (Human Life International). Volgens het mediabericht stormden rond 11u 13 “verklede” vrouwen de kerk die goed bezet was binnen, stelden zich op voor het altaar en richtten zich met hun: “Jullie zijn slecht” en met strooibiljetten tot de geloofsgemeenschap. In verwarde teksten was er sprake van: “Minachting van de vrouw, gedwongen norm van seksualiteit, homofobie, racisme, antisemitisme en het ontkennen van de holocaust”.

Tot nu toe is niet bekent of door de Weense overheid gerechtelijke stappen tegen de vrouwen zullen worden ondernomen, wegens de verstoring van een eredienst;