Maria goede Moeder.
Ik zou U willen zeggen vandaag.
Hoe ik bezorgt ben over mijn kinderen.
En mijn kleinkinderen.

Ze leven zo anders.
Dan ik gedroomd heb:
Ze leven voor andere waarden.
En volgen andere normen.

Ze gaan hun eigen wegen.
Het zijn goede kinderen.
Maar hun geloof is zo anders.
Dan wat wij vroeger leerden.

Maria goede Moeder.
Gij zult mijn zorgen wel verstaan.
Ook Uw Zoon ging andere wegen.
Dan Gij gedroomd had.

En ook Zijn woorden klonken soms zo vreemd.
Zorg voor mijn kinderen en kleinkinderen.
Blijf bij hen als het Kruis komt.
Laat hen nooit alleen.

Mogen zij door alles heen.
Uw Zoon ontdekken.
AMEN.

Dat vraagt God aan u allen.
Maar ook als u niet kunt blijven staan, maar elke keer doet vallen.
Door je bewustzijn want dat is kracht van je innerlijke.
Als je zijn liefde aanvaard, is men geestelijk een hele rijke.

Een Rijkdom heb je dan, en dat heeft helemaal niets met geld te maken.
Door veel geld daar kan je geest mee in de war geraken.
Wat heb je dan als je 4 miljoen Euro had gewonnen.
Onrust en angst voor inbraak krijgt men dan, en dit is echt niet verzonnen.

Want wie de schatten van rijkdom als juwelen en geld in huis heeft.
Zal die nog wel rustig kunnen slapen, omdat hij innerlijke onrust beleeft.
Want hoevelen zielen zijn er al eerder door een overval naar God teruggeroepen.
Al verschillende zielen heeft zijn leven al teruggegeven op een van die stoepen?

En nog begrijpt men het niet.
Wat heb je aan al die rijkdom, als men je neerschiet.
Leef je leven anders, maar dan in de geestelijke wereld, daar word men gelukkig en rijk.
Dat is wat de Goddelijke wereld wil, eenvoud, dat je rustig kunt wandelen op een straat of in een wijk.

Dit waren gedachten waar ik niet meer van houd.
Zelf stond ik er ook zo voor, nu doe ik het voor geen goud.
Want als je gedachten deze diepte dan hebben bereikt.
Dan moet je werkelijk oppassen, anders ben je er een die in deze duisternis bezwijkt.

Velen zijn zo al de duisternis in gegaan.
Deze zullen nu boete moeten doen, doorwat ze zichzelf hebben aangedaan.
Men heeft niet het recht, zichzelf of een ander het leven te nemen.
Daardoor wordt eenieder gestraft, want dan zit je wel degelijk in de problemen.

Eens zij een man tegen mij, er is geen put zo diep, of er zit een bodem in.
Hij wil ermee zeggen, er is altijd een weg terug, vind deze, en het leven heeft voor jou weer zin.
Dat kun je al door meditatie, dit verlicht jou geest en zal je ziel innerlijke rust geven.
Dan kijkt men weer helder uit zijn ogen, en men hoeft ook geen angst meer te beleven.

Menigeen kan ook het leven weer oppakken om terug te gaan naar de maatschappij.
Nu zijn er velen mensen om ons heen verdrietig, en kijken echt niet blij.
God heeft toch elke mens een eigen wil gegeven, gebruik deze dan nu in je eigen leven.
Denk eens na, je zult nu zeggen, gelijk heeft die jongen toch wel, men moet verder het leven beleven.

Als je dan weer een wandeling kunt maken onder de blauwe hemel lopend tussen de kleurige bloemen.
Dan kun je ook weer leven voor een ander, en nu hoor je voor het eerst ook weer de bijen zoemen.
Dit alles zal je weer terug kunnen vinden, als je eerst je geestelijke pijnen gaat overwinnen.
Dan kun je zeggen ik heb Godsliefde gevonden, ik voel me nu heel aangenaam en licht van binnen.

Dit zal het teken zijn de voorbode van het laatste oordeel.
Velen vallen ten aarde, met hun handen voor hun ogen, door de angst van het geheel.
Dit zal je ten deel kunnen vallen als je niet voor de Goddelijke wereld wilt buigen dan treed men voor lange tijd in de duisternis.
Velen willen de Goddelijke werken niet aanvaarden, daarom is er zoveel in de wereld mis.

De Goddelijke wereld blijft niet langer meer waarschuwen.
Aardbevingen, vulkanen breken uit, en door de stormen zal het water hoog op gaan stuwen.
De ziel zal bij vele diep en heftig gaan branden.
Niet alleen hier maar ook in de andere landen.

Heeft men nog niet door welke kracht de Goddelijke wereld heeft.
Maar de mens zegt dan, het is toch normaal, regen of storm dat je elke keer beleefd.
Weet je dat God zelf de baas kan zijn over jou computer, en Hij is dat al op de mijne.
U kunt dit op mijn computer aanschouwen dat het de waarheid is, dat hij steeds op mijn scherm doet verschijnen.

8 - 15 mei

Paus bevestigt bedevaart naar het H. Land

Geplaatst door Theo Borgermans op maandag 9 maart 2009 om 00:05u

VATICAANSTAD (RKnieuws.net) - Paus Benedictus XVI heeft zondag aangekondigd dat hij van 8 tot 15 mei naar het H. Land reist. Hij doet Jeruzalem, Betlehem, Nazareth en Amman aan, preciseerde de H. Stoel.

De paus werd uitgenodigd door de koning van Jordanië, de president van Israël, de president van de Palestijnse Autoriteit en door de katholieke bisschoppen.

"Ik onderneem de bedevaart om de gave van de eenheid en van de vrede voor het Midden-Oosten en voor de ganse mensheid te vragen", aldus de paus.

Volgens het religieuze nieuwsagentschap I.Media bezoekt de paus van 8 tot 11 mei Jordanië. Hij zal er onder andere een moskee in Amman bezoeken. Op 13 mei verblijft de paus in de Palestijnse gebieden.

Van 17 tot 23 maart reist de paus naar Afrika. Er staat een bezoek aan Kameroen en Angola op het programma. (tb)

Goede vrienden,

Mogen wij nogmaals om een gebed verzoeken:
Morgen Dinsdag wordt een man chirurgisch behandeld wegens een melanoom
(botkanker)
Hij ontvangt reeds een behandeling chemotherapie en bestraling.  Hij is zeer
gelovig en hij stelt zijn vertrouwen in  ons aller gebed.
Laten wij hem ook aanbevelen bij  E.P. Karel Maurissen, die sinds Vrijdag
dicht bij Onze Vader in de hemel is  en voor Wie de martelaarskroon van E.P.
Karel beslist zeer welgevallig is.

+++
Ave Maria
+++

Jules en Suzy

‘Volgens  Mattheus  28  vers  19  werden  gelovigen  gedoopt  ‘in  de  naam  van  de  Vader  en  de  Zoon  en  de  heilige  Geest’.  Zodoende  betekende  de  doop  dat  men  geloofde  in  God,  in  Jezus  en  in  de  Heilige  Geest  die  de  kerk  leidde.  De  doop  betekende  het  begin  van  het  christelijke  leven  en  de  eucharistie  ( van  het  Griekse  woord  voor  ‘danken’ )  hield  het  in  stand.  Aan  het  einde  van  de  eerste  eeuw  was  dit  het  belangrijkste  ritueel.  De  eucharistie  was  de  nabootsing  van  het  Laatste  Avondmaal,  de  laatste  keer  dat  Jezus  at  met  zijn  naaste  leerlingen  op  de  avond  voor  zijn  dood.  Hiervan  worden  twee   beschrijvingen  teruggevonden  in  het  Nieuwe  Testament ;  één  in  de  evangelién  van  Mattheus,  Marcus  en  Lucas  (  niet  in  Johannes )  en  een  verslag  in  1  Kor. ,  waar  Paulus  schrijft ;   Want  ik  heb  ontvangen  en  aan  u  doorgegeven,  gaat  terug  op  de  Heer  zelf.  In  de  nacht  waarin  de  Heer  Jezus  werd  uitgeleverd  nam  hij  een  brood,  sprak  het  dankgebed  uit,  brak  het  brood  en  zei ;  ‘Dit  is  mijn  lichaam  voor  jullie.  Doe  dit,  telkens  opnieuw,  om  mij  te  gedenken.’  Zo  nam  hij  na  de  maaltijd  ook  de  beker,  en  hij  zei ;  ‘Deze  beker  is  het  nieuwe  verbond  dat  door  mijn  bloed  gesloten  wordt.  Doe  dit,  telkens  als  jullie  hieruit  drinken,  om  mij  te  gedenken.’  Dus  altijd  wanneer  u  dit  brood  eet  en  uit  de  beker  drinkt,  verkondigt  u  de  dood  van  de  Heer,  totdat  hij  komt.  ( 1 Kor. 11, 23 – 26 ).  Waarschijnlijk  was  deze  nabootsing  anders  dan  het  breken  van  het  brood  dat  we  eerder  genoemd  zagen  in  het  boek  Handelingen.  Dat  was  blijkbaar  een  maaltijd,  maar  de  eucharistie  lijkt  formeler  te  zijn  geweest,  een  godsdienstige  handeling  waarbij  maar  weinig  werd  gegeten.  Paulus ‘  beschrijving  van  het  Laatste  Avondmaal,  met  zijn  plechtige  intonatie  en  herhalingen,  klinkt  als  een  formulering  die  al  enige  tijd  werd  gebruikt  in  de  het  geen  plechtige  ‘dienst’  te  zijn  geweest  zoals  christenen  die  nu  kennen.  Er  wordt  niet  gesproken  over  gebeden  die  bij  het  ritueel  hoorden  en  we  weten  niet  of  er  überhaupt  bij  werd  gebeden  of  gezongen.  Het  is  ook  onbekend  of  de  eucharistie  werd  gevierd  tijdens  het  soort  bijeenkomsten  die  Paulus  noemt  in  1  Kor. 14  vers  26 ;  ‘Broeders  en  zusters,  wat  betekent  dit  voor  uw  samenkomen ? 

WORDT  VERVOLGD. 

Hoewel wij ten opzichte van de kinderen niet rechtvaardig vonden, omdat wij dachten straks de schuld te krijgen,
hebben wij hen streng aangepakt, ja strenger nog dan de politie van Citluk.
Ja, wij hebben zelfs tijdens het gebed met hen het exorcisme uitgesproken.
Zij waren niet van hun stuk te brengen en werden door alles in hun geloof gesterkt.
Zo kwam ik langzamerhand tot geloof in de echtheid van de verschijningen.
Dit zette mij ertoe aan, mijn novicen aan te sporen naar Medjugorje te gaan,
om zo ook aan andere mensen te kunnen tonen dat hetgeen in Medjugorje gebeurt, echt is.

Maar helaas waren velen priesters en oversten het niet mij eens.
Vele dagen en nachten lang heb ik biecht gehoord en gebeden met de mensen.
Daarbij heb ik vel berouw, bekering, tranen en leed gezien... een nieuw Pinksteren in de Kerk.
Reeds direct na het begin van de verschijningen kon men vaststellen dat de gebeurtenissen vruchten afwierpen.
Men kon zien en ervaren hoe God mensen op de weg terugbracht.
Psychiaters en neurologen hadden een grote invloed op de kinderen en probeerden hen permanent van de weg af te brengen,
maar de zieners waren niet van hun stuk te brengen en zeiden;
Wij zien de Moeder Gods en dat is onze kracht!
Wel had dit alles tot gevolg dat Pater Jozo, de pastoor van Medjugorje, in de gevangenis werd gezet.
Intussen kwamen reeds duizenden mensen naar Medjugorje, hetgeen enorme problemen met zich mee bracht,
want er waren geen toiletten, onvoldoende watervoorzieningen, en vrijwel geen plaatsen waar mensen onder gebracht
konden worden. Het leek wel een woestijn.
Toch heeft de houding van de communisten, de politie en de door hen georganiseerde wegversperringen,
afzetting van de Podbrdo en Krizevah, in de eerste drie jaren het geloof alleen maar versterkt!
In de winter van 1981/1982 ging ik diverse malen met mijn novicen en studenten te voet naar Medjugorje en op 21 mei,
enkele maanden later, kwam ik uiterst vermoeid in Medjugorje aan, ging in een hoekje van de verschijningskapel zitten
en bad tijdens de verschijning een weesgegroet in het Grieks.
Kort tevoren had ik aan de zieners gevraagd om aan Maria voor mij om kracht te vragen.
Na de verschijning zeiden de zieners;
Maria keek naar hem uit en llachte.
De daaropvolgende dag sprak mijn overste de wens uit dat ik pastoor in Medjugorje zou worden.

Laat mij toch bij mijn novicen en studenten, zo smeekte ik hem, maar hij was niet te vermurwen en zei;
JE GAAT NAAR MEDJUGORJE. Tot oktober 1988 ben ik pastoor van Medjugorje gebleven en in die tijd
is Medjugorje tot een genadeoord en werd bezocht door vele pelgrims.
Het was voor mij en gelukkige tijd, waarover ik u nog zeer veel anekdotes zou kunnen vertellen. Goed, eentje dan!

Op een avond was het bloedheet en de kerk was overvol.
Iedereen zweette en de verschijning duurde zeer lang; 38 minuten.
De kinderen keken bewegingsloos naar de hemel en waren buiten zichzelf.
Zij blijken tijdens de verschijning geen besef van tijd te hebben; zij staan buiten de de tijd en de ruimte.
Na de verschijning werd ook de rozenkrans gebeden en ik had de zieners vooraf enkele spitsvondige vragen gesteld
uit het Nieuwe Testament, waarop ik geen antwoord wist.
Na de verschijning zaten de zieners teruggetrokken in en hoek en Ivanka zei: Ik heb de vragen niet gesteld, want wij hebben een NIEUW GEHEIM ontvangen, dat is ons zeer ernstig,
angstig en bedroefd stemt.
Twee van de zieners hadden dit geheim echter niet vernomen.
Ik lichtte mijn bisschop over deze gebeurtenis in en het is een feit geworden waarover getuignis werd afgelegd.

De driemaal Heilige God.
Schepper van Hemel en Aarde.
Al wat bestaat behoort Mij toe.
Weinigen herinneren zich Ons verbond.

Ik heb de mensen van deze generatie overladen.
Zoals ik het nog nooit eerder gedaan had.
Ik dacht dat een aanzien van zoveel overvloed.
Hun harten erkentelijk zouden tonen.

Tegenover deze God van goedheid.
Maar de harten zijn ongevoelig gebleven voor zoveel weldaden.
Mijn kind.
WEES DAAROM NIET VERRAST DAT IK AL DEZE OVERVLOED TERUG TREK.
Omdat de mensen mijn liefde niet hebben weten te erkennen.
Doorheen mijn vrijgevigheid.

Erger, ze hebben al deze vruchten verspild.
Die Ik hun met zoveel vreugde gaf.
Ze hebben zelfs niet met hun broeders weten te delen.
Al dit geknoei, altijd om meer winst.

Ja, mijn kind, mijn hart is gebroken bij zovele ondankbaarheid.
Ik trek dan ook zachtjesaan terug.
Wat Ik u zo overvloedig gegeven heb.
Ik had u gezegd dat deze stormen zouden toenemen.

Grote schade veroorzaken.
Ge ziet de stormen zijn er.
Ze gaan in hevigheid toenemen.
Die veel oogsten gaan vernietigen.

De zonde van de mens neemt bij God de hoop niet weg.
Hij weet dat de mens zal terugkomen, dat hij zich zal bekeren, dat hij zal begrijpen.
Het vertrouwen van God op de mens is onwankelbaar.
Hij weet te wachten tot het uiterste.
Hij weet dat het negatieve in de mens in positief zal veranderen, dat de onvolwassenheid volwassenheid zal worden, de zonde genade, de wreedheid zachtmoedigheid, de duisternis licht, de vlucht de terugkeer, de onbarmhartigheid tranen, de afkeer omhelzing.
Denkend aan ieder van ons heeft jezus de geschiedenis van de verloren zoon verhaald, omdat Hij wist dat wij dit in een heel eigen persoonlijke weergave en versie zelf zouden beleven.
En Hij bemint ons zoals wij zijn, in iedere etappe van onze levensweg.
Hij houdt van de mogelijkheden die in ons zijn.
Mogelijkheden zoals bekering, terugkeer, liefde, licht.
Hij houdt van Magdalena, zondares, omdat hij reeds heel haar gaan naar het licht zag als iets wonderlijks, dat verdient op deze aarde overwogen te worden.
Hij houdt van Zacheus, de zondaar, de dief, de uitbuiter en Hij vindt het mooi dat een mens zoals hij zijn bestaan er aan geeft en vriend van armen wordt.
Ja, God houdt van datgene in de mens is: de deugd de schoonheid, de waarde en daarom is onze liefde een belangenliefde en dus kwetsbaar.
Door te beminnen wat er nog niet is en door vertrouwen te hebben in de mens, brengt God de mens voortdurend voort, want het is liefde die iets voortbrengt.
Door de mens het vertrouwen te geven helpt Hij hem geboren worden, omdat het liefde is die ons helpt uit onze duisternis te geraken en die ons naar het licht trekt.
Dit is allemaal zo mooi dat God ons uitnodigt ook zo te handelen.
De liefde schept in de mens een goddelijk milieu van een mogelijke verandering.
Wanneer men voelt dat men bemind wordt, dan betekent dit dat men wordt uitgenodigd de weg van het heil op te gaan.
Zijn armoede wordt verrijkt, zijn leugen gaat men haten, zijn zedeloosheid wordt verlangen naar kuisheid, zijn duisternis wordt beschenen door het licht.
Wanneer Jezus mij zegt: bemin uw vijand, dan zegt Hij tot mij het maximum van de mogelijkheid en de bekwaamheid om te beminnen, maar terzeldertijd geeft Hij mij het maximum van de hoop om in deze wereld vrede te hebben.
Door mijn vijand te belegeren met de liefde en niet met de wapens, vergemakkelijk ik in hem mij de mogelijkheid om te zien dat de tijd aanbreekt waarin bewaarheid wordt wat de profeet Jesaja zei: Het kalf en de leeuw weiden samen.
Het kind strekt zijn hand uit naar het nest van een slang.
Niemand doet nog kwaad.

Door de moeite die ik mij geef vergroot ik het Rijk dat ons beloofd is en ga ik mijn erfdeel van vrede binnen.
Ja, het negatieve van de mens beminnen.
Het negatieve beminnen in de zekerheid dat morgen de positieve de overhand zal krijgen.

Moeder als men toch maar eens als een beginnend lichtpuntje opkwam voor elkaar.
Al was het maar ter grootte van een speldeknopje dan was het begin van de vrede al daar.
En men elkaar de hand eens kon geven, zonder elkaar in de haren te springen.
Zoals een een tuin bezaaid met alle soorten bloemen waaronder seringen.

Dat de kleuren van de bloemen, dan zo'n pracht hadden, zoals ze in het hemelsparadijs zouden zijn.
En de geur verspreid werd over de wereld, zodat iedereen dit als liefde opnam voor groot en klein.
Dat de geuren de zielen deed reinigen, wat U Maria, al telkens aan de mensheid vraagt.
U vraagt veel te bidden, zodat dat men de liefde van de ouders naar hun kinderen over draagt.

Maar velen hebben helaas, het geloof in Uw Vader verloren.
Al weten ze niet, dat het Zijn grote werk is, als er een nieuw schepsel word geboren.
Alle schepsels in de natuur, en van heel het menselijke bestaan.
Dat dit van Uw Vader komt, want de liefde van Hem staat bovenaan.

Dat ze ook gaan beseffen, dat ook bidden hoort bij het leven.
Omdat wie veel bid die helpt al helemaal om voor de vrede te streven.

Man schiet pastoor neer in kerk VS

Foto

Tell

Print

A Friend

 

 

Goede vrienden,

Mogen wij U allen uitnodigen tot gebed.

Eerwaarde pater Karel Maurissen Assumptionist is overleden.
Hij stierf Vrijdag in stilte,    sereen,     vredevol    gelaten  en heilig.
Hij stierf zoals hij de laatste twintig jaar geleefd heeft.
STIL (Een verkeerde behandeling na een hartstilstand beroofde hem van zijn
stem)
SEREEN (Hij vergaf iedereen, ook wie hem verguisde)
VREDEVOL (Zijn Hemelse Moeder "De Koningin van de Vrede", was zijn grote
liefde,  toeverlaat en Zetel van vertrouwen)
GELATEN   Verstoken van vast voedsel, drank en zuurstof  beleefde hij de
start van de vastentijd.
HEILIG  Hij stierf op een Vrijdag, zoals hij voorzegd had.

Nu hij terug kan spreken, en alles in overvloed heeft, zal hij uw gebed voor
de Grote Troon brengen, vraag hem om bijstand. Beter dan wie ook weet hij
wat bijstand  betekent.
Pater Karel, bid met ons mee.

+++
Ave Maria, Koningin van de Vrede.
+++

Jules en Suzy

Vasten 2009                                                                                                                                           Deel 2

Gebedsgroep

“HET  CENAKEL”

Waregem

VEERTIGDAGENTIJD voor KRASSELAARS  2009*

In de Leer bij de Heiligen

Eén tekst per dag om op te gaan naar Pasen

Auteur : Abbé Max Huot de Longchamp, Centre St. Jean de la Croix,    F-36230  Mers-sur-Indre                                                                    

Oorspronkelijke Titel : Carême pour les Cancres, 2009.  A l’école des Saints.

Vertaling : Hilaire Mestdag,  Waregem

"Laat u met God verzoenen!"

MAANDAG,  9.03.09.                                                      Van de feria of H. Francisca Romana

De oprechtheid van de bekering

     Wat een vreugde, welke troost voor alle zielen die ver­langen naar de zuivere liefde, dat zij daartoe alleen moeten doen waartoe elk redelijk christen verplicht is : Afschuw ontwikkelen voor het beledigen van God, en verzaken aan de vrijwillige aanhan­kelijkheid van zijn onvolmaaktheden.

     De eerste stap naar de zuivere liefde is dus de afschuw voor de zonde. Een afschuw echter, die ons én de grote én de kleine beledigingen doet verfoeien, de dodelijke en de dage­lijkse, omdat het allemaal beledigingen van God zijn, hoewel zij ons niet evenzeer schaden.

     Maar er is nog een tweede gesteltenis : Afstand nemen van elke genegenheid en elke vrijwillige gebondenheid, die men kan hebben voor zijn eigen gebreken. Zodat elke ziel die wil binnentreden en verblijven in die staat van de pure liefde inwendig de volgende houding moet aannemen tegenover zijn dagelijkse onvolmaaktheden en gebreken : Vooreerst moeten deze voor haar een voorwerp zijn van kruis en zuchten, eerder dan van vergoelijking.  Ten tweede :  dat zij elke dag God een of andere versterving offert, opdat Hij haar welwillend zou bevrijden en uit die onvolmaaktheden zou halen. En ten derde, dat Hij, voor de prijs en de voorwaarden die Hem bevallen, haar zou bevrijden van al wat in haar gebrekkig en onvolmaakt is.

    Alexander Piny (1640-1709), De Staat van de Pure Liefde, Hs VI

OVERWEGEN.

     Berouw is slechts oprecht als het beantwoordt aan een daadwerkelijke wil om van gedrag te veranderen. Daartoe is de eerste stap te meten hoezeer ons kwaad Gods liefde tot ons kwetst.  De zonde is geen zaak van moraal, maar van liefde.

     Dan wordt de tweede stap mogelijk : Oprecht willen wat God wil, dit is alle toegeeflijkheid voor eigen fouten ban­nen. Maar de bekering gaat alleen progressief.  Tussen niet willen en niet doen zit de trage rechtzetting van onze wil, die meer gewoon is om zijn eigen goesting te volgen dan de rede. Laten we ons hierover niet verwonderen, maar offeren wij aan God deze be­proeving van onze logheid, wat onze zonde reeds zal omkeren, doordat zij een gelegenheid wordt om te groeien in de liefde.

     Bekering is op ieder ogenblik mogelijk.  Wij zijn niet altijd in staat om zeer doeltreffend te zijn, maar wel altijd om ons tot God te keren, om een aanvang te nemen om doeltreffend te worden.

BESLISSEN.

     Ik zoek een oude gewoonte op, die lood in mijn christe­lijk leven brengt (luiheid, gulzigheid, wrok...) en ik beslis om daar vandaag radicaal tegenin te gaan.

De schrijver:

     Uit een oude Provençaalse familie. Treedt in bij de Dominicanen te Draguignan, doceert filosofie en theologie te Aix en Mar­seille, later in Parijs. Hij publiceert er zijn geestelijke werkjes die geschikt zijn om op te wekken tot de pure liefde, wat hem ten onrechte verdacht maakt van Quiétisme. Hij is zijn leven lang een groot geestelijk leider en biechtvader, en sterft in geur van heiligheid.

"Strijd de goede strijd van het geloof!"

DINSDAG, 10.03.09                                                                                Van de feria

Op wie stellen wij ons vertrouwen ?

    Als uw val en hervallen u verontrusten en bedroeven, u voeren tot een soort wanhoop, dat gij niet meer vooruit kunt of goed doen, is dat wel het teken dat gij op uzelf vertrouwde, en niet op God. En als die droefheid en die wanhoop groot zijn, dan is het dat gij véél op uzelf vertrouwde, en weinig of niet op God.  Waarlijk, wie

zichzelf wantrouwt en zich aan God toevertrouwt, is niet verwonderd over zijn struikelen, noch vindt hij er bitterheid in, want hij weet dat dit voortkomt uit zijn zwakheid en zijn klein godsvertrouwen.

     Beter nog. Hoe meer hij zichzelf wantrouwt, met des te meer nederigheid vertrouwt hij zich aan God toe. Daar hij bovenal elke fout en de ongeregelde passies veracht, die hem deden struikelen, is zijn leed omdat hij God beledigd heeft groot, maar rustig en vredig, en hij zal met des te meer energie en vastbeslotenheid zijn vijanden tot de dood vervol­gen.

     Lorenzo Scupoli (1530-1610), De geestelijke Strijd, IV

OVERWEGEN.

     Hebt gij de ongedwongenheid van de heiligen opgemerkt ?  Teresa van Avila sticht kloosters terwijl zij schijnt rond te wandelen, Thérèse van Lisieux verdraagt de ergste pijnen met de glimlach... Welk is hun geheim ?  Eens voor altijd hebben zij de zorg voor zichzelf aan de Heer toevertrouwd.  Dat is de ware vrijheid, de ware heiligheid, het ware geluk.

     De heiligen zijn niet zonder fouten, maar zij laten dit over aan de Heer, in de zonde zoals in de deugd. Beter nog : Hun ogenschijnlijke zwakheid is een bijkomend motief om zich hierin op Hem te verlaten. Als men zijn zonde erkent is het dringend om terug te willen wat God wil en niet om te klagen over onze slechte prestaties.

     Als de vasten ons droevig maakt, dan is het geen echte vasten maar gewoon een oefening in deugd, en des te droeviger omdat onze zeldzame successen onze veelvuldige mislukkingen benadrukken.

BESLISSEN.

     Wij hebben allen zwakke punten. Ik neem er een uit, waarop ik vandaag zeker zal bekoord worden. Van zodra de bekoring opkomt, begin ik traag een Onzevader te bidden.

De auteur:

     Geboren te Otrante, treedt in 1569 in bij de jonge pries­terlijke familie der Theatijnen. In 1585, waarschijnlijk ten onrechte beschuldigd van een zwaar misdrijf, valt  hij in ongenade bij de zijnen, tot aan zijn eerherstel op de avond van zijn leven, waarvan men weinig meer kent dan de nederig­heid en de discretie. Franciscus van Sales vereerde hem als één van zijn leermeesters.

 "De Heer geeft u vergeven, doe gij op uw beurt hetzelf­de" 

WOENSDAG,  11.03.09.                                                                              Van de  feria

Verboden  u te wreken !

     Het is eigen aan zeer lafhartige harten en lage zielen haatdragend te zijn en hun woede niet te kunnen be­heersen. Een goede maag verteert alles, en haalt uit alles deugdelijk sap en goed bloed om zich te voeden.  De struisvogel eet graag keien en nagels die men hem toewerpt, en kweekt er zich vet mee. Een goed mens haalt uit alles profijt, niemand doet hem meer goed dan wie hem veel kwaad doet.

     Nooit kent gij beter de staat van uw leven dan door de mond van uw vijand, en door zijn leguaan-ogen, die u vergifti­gen door u te bekijken met boosaardige ogen, vol venijn. Toen men aan St. Franciscus vroeg waarom God toeliet dat er in al de heiligste families een of ander kwaadaardige geest en addertong de  onschuld van de anderen vergiftigde, zei die: "Omdat de goeden zonder de slechten niet kunnen goed zijn !"

     Zolang de liefde Gods uw hart niet beheerst, en gij uw hart niet zult willen vertederen om aan uw vijand te vergeven,  wees er maar zeker van dat uw deugden geen deugden zijn, of indien wel, dan stuurse en barbaarse, dode deugden zonder de bezie­ling van de naastenliefde. Dit alles zal u enkel dienen tot nog groter verwarring, en misschien tot een zwaardere veroor­deling, als ge daar niet op let.

   Etienne Binet (1569-1639), Deugdelijke Praktijk van de Liefde tot God, hs 23

OVERWEGEN.

     Erkennen wij maar dat het merendeel van de beledigingen, die we krijgen,  meestal terecht zijn !  "Alleen de waarheid kwetst..."  Wel, beter dan er wraak uit te halen, waarom er geen verstandig gebruik van maken om te groeien in waarachtigheid en nederig­heid ?

     "Nooit kent gij beter de staat van uw leven dan door de mond van uw vijand..."  Beginnen wij maar met hem te bedanken, tenminste in ons hart. En daar hij ons de vinger doet leggen op de berg van de hoogmoed, die in ons huist, laten we ons bekeren !  Naar Jezus' voorbeeld gaat de christen dan over van de status van heer en

meester naar die van dienaar. Het is aan die prijs dat onze deugden geen bijkomende prestaties ("stuurs en barbaars!") zullen zijn, maar de liefde van God die leeft in ons hart.

 BESLISSEN.

     Ik zal vandaag zeker onaangename dingen moeten horen, thuis, op het werk, in mijn omgeving... Ik zal vermijden om te antwoorden, en in mijn hart bidden voor wie mij kwaad heeft gedaan.

De Schrijver:

     Etienne Binet, geboren te Dijon (1569-1639), treedt op 20 in bij de Jezuïeten. toen verban­nen door Hendrik IV, na medeleerling en vriend geweest te zijn van St. Franciscus van Sales in Parijs.  Hij wordt geasso­cieerd met Jeanne de Chan­tal bij de aanvang van de Visitatie in de hoofd­stad, en is evengoed gemoeid in de grote episodes van het Parijse renouveau in die tijd. (Vervolg zie 14 maart)

"God heeft in onze harten de Geest gezonden van zijn Zoon, die uitroept: Abba, Vader!"

DONDERDAG, 12.03.09.                                                                           Van de feria

Wanneer Gods aanwezigheid ons overweldigt...

     Wanneer wij trouw elke dag, naargelang onze aanleg en onze plichten van staat,  wat kortere of langere tijd  wijden aan het onderhoud met onze hemelse Vader, om die ingevingen  op te vangen en te luisteren naar die oproepen van de Geest, dan worden de woorden van Christus, de  “Verba Verbi”  (Woorden van het Woord) zoals St. Augustinus ze benoemt, talrijker, zij overstromen de ziel met een hemels licht, en openen in haar bronnen van leven, opdat zij zich er altijd aan zou kunnen laven.

     De ziel, op haar beurt, vertaalt voortdurend die oproepen in daden van geloof, berouw, ingetogenheid, vertrouwen, lief­de, welwillendheid, overgave aan de wil van de hemelse Vader.  Zij beweegt zich als in een atmosfeer die haar hoe langer hoe meer onderhoudt in de vereniging met God.  Het inwendig gebed wordt als het ware haar ademhaling, haar leven.  De ziel wordt  vervuld van  de geest van inwendig gebed. Het inwendig gebed wordt dan een toestand, en de ziel kan haar God vinden wanneer zij maar wil, zelfs te midden van al haar bezigheden.

     Deze toestand is méér dan de simpele aanwezigheid van God. Het is een inwendig onderhoud, vol liefde, waarin de ziel met God spreekt, soms met de lippen, meestal met het hart. Zij blijft innig met Hem verenigd, ondanks de verscheidene werken en bezigheden van de dag. Er zijn heel wat eenvoudige en recht­schapen zielen, die, trouw aan de aantrekking van de H. Geest, tot deze zo begeerde toestand komen.

    Zalige  Columba  Marmion (1858-1923), Christus, Leven van de Ziel, II,X

OVERWEGEN.

     Het gebed is geen bezigheid als een ander, omdat zij het hart is van ons leven. Het wil alle andere bezigheden absorberen, van ons leven een voortdurende dialoog met God maken.

     In het begin van een gebedsleven, vergt dit een inspan­ning en een breuk met het verloop van onze dag, om ons in Gods tegenwoordigheid te stellen. Dat betekent niet dat God elders is, maar dat wijzelf meestal elders zijn, wij die leven in een irreële wereld. Zolang dit zo is, moeten wij erover waken dat wij trouw zijn aan die terugkeer naar de werkelijkheid, die de ogenblikken toch zijn, die uitdrukkelijk aan het gebed voorbehouden zijn. Maar beetje voor beetje gaan onze ogen open, de trouw aan het gebed valt ons gemakkelijk, en "het inwendig gebed wordt dan een toestand."

     Wij zijn er niet zover af, geloof het maar: "Er zijn heel wat eenvoudige en rechtschapen zielen, die, trouw aan de aan­trekking van de H. Geest, tot deze zo begeerde toestand komen."

BESLISSEN.

     Ik leg vier tot vijf momentjes vast (twee minuten), bijzonder voorbehouden aan het gebed vandaag. Vier à vijf  "afspraken" met de Heer.

De auteur:

     Van Frans-Ierse oorsprong wordt hij priester op 23 jaar, benedictijn op 30 in de abdij van Maredsous-België, waar hij na enkele jaren abt wordt van de stichting van Mont-Cesar. Hij was een talentrijk predikant en geestelijk leider. Zijn voordrachten zijn gebundeld in 4 volumes. Hun helderheid, hun evenwicht en leerstellige degelijkheid maken van hem een van de meesters van het geestelijk leven in de XXe eeuw, als dusdanig erkend door zijn zaligverklaring in het jaar 2000.

"Als gij leeft volgens het vlees, zult gij sterven."

VRIJDAG, 13.03.09.                                                      Van de feria (vleesderven)

Wat doet er ons leven ?

   Als gij er op zoudt letten, christen ziel, dat uw heel uw geluk bestaat in de rust in God alleen, dat heel uw deugd er in bestaat dat gij alleen God beschouwt, en alleen God bezit,  dat uw leven een leven moet zijn, alleen in God geborgen. Als gij ernstig zoudt menen dat al wat u uit die bezigheid weg haalt :  Beroep, lasten, gesprekken, studies, zaken, meer de anderen geldt dan uzelf, en dat al wat u ervan uitdrukkelijk weerhoudt, gewoonlijk  van de eigenliefde komt, voor wie God alleen niet volstaat.  Als gij altijd beducht zoudt zijn voor de suggesties van die subtiele vijand van onszelf, die  altijd wil opduiken en niet kan verdragen, dat hij alleen en vergeten is, die zichzelf heimelijk bijna in alles zoekt, en zich soms helemaal terugvindt in de dingen zelf waarin hij zich helemaal schijnt te vergeten om alleen maar aan de ande­ren te denken. Als gij wel over­tuigd waart dat al wat niet naar God reikt en u niet leidt naar het vergeten van uzelf, geest, talent, geboorte, krediet, gezag... minder nuttig dan gevaarlijk voor u is, dan zou men u niet zo ijverig vinden om de zaken verder te zetten die gij begonnen zijt, om uw talen­ten te ontwikkelen, uw krediet te sparen, uw gezag te bewaren.

  Ambroise de Lombez, Tractaat over de Inwendige Vrede,IV,hs.8,1,V

OVERWEGEN.

     Het eerste wat men zich moet ontzeggen is alles wat niet verdient dat men er zich aan hecht.  Waar staan wij met onze zorg voor ons "beroep, onze lasten, gesprekken, studies, za­ken" ?

     Wat zou er overblijven van mijn dag, indien niemand mij opmerkte, of als ik zocht om niet te worden opgemerkt ?  Als niemand mij bedankte ?  Als ik niet trachtte een mooi beeld op te hangen van mijzelf ? Normaal zou dan de genade overblijven, of de liefde (dat is hetzelfde)... Dat toont waar wij staan in het christelijk leven.

     En als er niets over blijft, dan betekent dit dat ik in de gel zit … zelfs als ik geen tekort heb aan talent, krediet, gezag !

     Vrijdag : Dag van onthechten. Verzaken wij dan aan wat in elk geval zal met ons sterven, en hechten wij ons aan wat eeuwig duren zal, dàt wat alleen uit Gods hart voortkomt.

BESLISSEN.

     Wat zou ik niet doen, indien niemand mij opmerkte ?  Dan laat ik dat vallen !

De schrijver:

Uit een nobele familie uit de Gers, treedt Jean de la Peyrie op 16 jaar in bij de Kapucijnen. Zijn intelligentie, zijn geleerdheid en zijn innerlijk leven doen hem opvallen als leraar en biechtvader, te St-Sever (Landes), dan te Bagnères, Auch en Luz (Pyreneeën). Als wijze overste zal hij de Kapucij­nen laten ontsnappen aan de opheffing van de meeste van de congregaties op het einde van het Ancien Régime.

"Dat de rijken van deze wereld gulhartig geven, en in staat zijn te delen!"

ZATERDAG, 14.03.09.                                                                              Van de feria

Wij hebben allen genoeg om te geven.

      Het is een grote troost te zien dat men op de dag van het oordeel niet zal spreken over extases, noch over visioenen, noch over sublieme meditaties, of de duizend dingen die met reden hoog geacht worden, maar alleen over wat wij aan de armen hebben gegeven. En wat kan de leek gemakkelijker doen dan aalmoezen geven ? Het kan dat hij God niet aanroept, dat is waar, maar hij voedt hen die voor hem tot God bidden.

    Misschien vast hij niet, maar hij kan naar de gevangenissen gaan en te eten geven aan de ellendelingen die vasten en misschien zouden sterven, zonder zijn aalmoezen. Zijn status belet het hem ?  Wel, dat hij zijn knechten zendt !  Hij heeft geen knechten ?  Dat hij dan geld sture langs iemand om !  Heeft hij geen geld ? Dat hij dan tenminste zijn verlangens en zijn goede wil zendt, en betuigt hoe het hem spijt dat hij niet iedereen kan helpen.

    Moge hij doen zoals de arme weduwe, die twee schamele tienden gaf met zoveel liefde, dat zij, had zij twee werelden gehad, ze beide zou geboden hebben in dienst van God en de armen. Zij gaf als het ware niets, en gaf nochtans méér dan allen, en werd uitverkozen boven al de rabbijnen en alle tempelgangers, zo waar is het dat "weinig", gegeven met veel liefde, wondere uitwerkingen heeft.

   Etienne Binet (1560-1639), Soliede Praktijk van de Liefde tot God, hs.X

OVERWEGEN.

     Niet zonder humor ontneemt Binet ons alle uitvluchten om geen aalmoezen te geven. Dat is, omdat de aalmoes vast deel uitmaakt van het christelijk leven.  Jezus zegt ons dat we, door ons te vereenzelvigen met de arme, Hem veel zekerder vinden door een gebaar van delen, dan door onze "visioenen en sublieme meditaties".

     Wij zijn niet allen bekwaam om tot God te bidden zoals de karmelietes, die er haar leven aan wijdt (dàt is het, wat Binet bedoelt, en niet dat de aalmoes het gebed zou vervangen !), niet allen bekwaam tot grote boetedoening, maar wij zijn allen bekwaam tot een gebaar van delen. Geven, of toch trachten te geven, van ons bezit, onze tijd, onze aandacht.

     Een dag waarop wij niets zouden gegeven hebben, zou een verloren dag zijn voor de christen die wij beweren te zijn.

BESLISSEN.