Goede vrienden,

Mogen wij nogmaals om een gebed verzoeken:
Morgen Dinsdag wordt een man chirurgisch behandeld wegens een melanoom
(botkanker)
Hij ontvangt reeds een behandeling chemotherapie en bestraling.  Hij is zeer
gelovig en hij stelt zijn vertrouwen in  ons aller gebed.
Laten wij hem ook aanbevelen bij  E.P. Karel Maurissen, die sinds Vrijdag
dicht bij Onze Vader in de hemel is  en voor Wie de martelaarskroon van E.P.
Karel beslist zeer welgevallig is.

+++
Ave Maria
+++

Jules en Suzy

‘Volgens  Mattheus  28  vers  19  werden  gelovigen  gedoopt  ‘in  de  naam  van  de  Vader  en  de  Zoon  en  de  heilige  Geest’.  Zodoende  betekende  de  doop  dat  men  geloofde  in  God,  in  Jezus  en  in  de  Heilige  Geest  die  de  kerk  leidde.  De  doop  betekende  het  begin  van  het  christelijke  leven  en  de  eucharistie  ( van  het  Griekse  woord  voor  ‘danken’ )  hield  het  in  stand.  Aan  het  einde  van  de  eerste  eeuw  was  dit  het  belangrijkste  ritueel.  De  eucharistie  was  de  nabootsing  van  het  Laatste  Avondmaal,  de  laatste  keer  dat  Jezus  at  met  zijn  naaste  leerlingen  op  de  avond  voor  zijn  dood.  Hiervan  worden  twee   beschrijvingen  teruggevonden  in  het  Nieuwe  Testament ;  één  in  de  evangelién  van  Mattheus,  Marcus  en  Lucas  (  niet  in  Johannes )  en  een  verslag  in  1  Kor. ,  waar  Paulus  schrijft ;   Want  ik  heb  ontvangen  en  aan  u  doorgegeven,  gaat  terug  op  de  Heer  zelf.  In  de  nacht  waarin  de  Heer  Jezus  werd  uitgeleverd  nam  hij  een  brood,  sprak  het  dankgebed  uit,  brak  het  brood  en  zei ;  ‘Dit  is  mijn  lichaam  voor  jullie.  Doe  dit,  telkens  opnieuw,  om  mij  te  gedenken.’  Zo  nam  hij  na  de  maaltijd  ook  de  beker,  en  hij  zei ;  ‘Deze  beker  is  het  nieuwe  verbond  dat  door  mijn  bloed  gesloten  wordt.  Doe  dit,  telkens  als  jullie  hieruit  drinken,  om  mij  te  gedenken.’  Dus  altijd  wanneer  u  dit  brood  eet  en  uit  de  beker  drinkt,  verkondigt  u  de  dood  van  de  Heer,  totdat  hij  komt.  ( 1 Kor. 11, 23 – 26 ).  Waarschijnlijk  was  deze  nabootsing  anders  dan  het  breken  van  het  brood  dat  we  eerder  genoemd  zagen  in  het  boek  Handelingen.  Dat  was  blijkbaar  een  maaltijd,  maar  de  eucharistie  lijkt  formeler  te  zijn  geweest,  een  godsdienstige  handeling  waarbij  maar  weinig  werd  gegeten.  Paulus ‘  beschrijving  van  het  Laatste  Avondmaal,  met  zijn  plechtige  intonatie  en  herhalingen,  klinkt  als  een  formulering  die  al  enige  tijd  werd  gebruikt  in  de  het  geen  plechtige  ‘dienst’  te  zijn  geweest  zoals  christenen  die  nu  kennen.  Er  wordt  niet  gesproken  over  gebeden  die  bij  het  ritueel  hoorden  en  we  weten  niet  of  er  überhaupt  bij  werd  gebeden  of  gezongen.  Het  is  ook  onbekend  of  de  eucharistie  werd  gevierd  tijdens  het  soort  bijeenkomsten  die  Paulus  noemt  in  1  Kor. 14  vers  26 ;  ‘Broeders  en  zusters,  wat  betekent  dit  voor  uw  samenkomen ? 

WORDT  VERVOLGD. 

Hoewel wij ten opzichte van de kinderen niet rechtvaardig vonden, omdat wij dachten straks de schuld te krijgen,
hebben wij hen streng aangepakt, ja strenger nog dan de politie van Citluk.
Ja, wij hebben zelfs tijdens het gebed met hen het exorcisme uitgesproken.
Zij waren niet van hun stuk te brengen en werden door alles in hun geloof gesterkt.
Zo kwam ik langzamerhand tot geloof in de echtheid van de verschijningen.
Dit zette mij ertoe aan, mijn novicen aan te sporen naar Medjugorje te gaan,
om zo ook aan andere mensen te kunnen tonen dat hetgeen in Medjugorje gebeurt, echt is.

Maar helaas waren velen priesters en oversten het niet mij eens.
Vele dagen en nachten lang heb ik biecht gehoord en gebeden met de mensen.
Daarbij heb ik vel berouw, bekering, tranen en leed gezien... een nieuw Pinksteren in de Kerk.
Reeds direct na het begin van de verschijningen kon men vaststellen dat de gebeurtenissen vruchten afwierpen.
Men kon zien en ervaren hoe God mensen op de weg terugbracht.
Psychiaters en neurologen hadden een grote invloed op de kinderen en probeerden hen permanent van de weg af te brengen,
maar de zieners waren niet van hun stuk te brengen en zeiden;
Wij zien de Moeder Gods en dat is onze kracht!
Wel had dit alles tot gevolg dat Pater Jozo, de pastoor van Medjugorje, in de gevangenis werd gezet.
Intussen kwamen reeds duizenden mensen naar Medjugorje, hetgeen enorme problemen met zich mee bracht,
want er waren geen toiletten, onvoldoende watervoorzieningen, en vrijwel geen plaatsen waar mensen onder gebracht
konden worden. Het leek wel een woestijn.
Toch heeft de houding van de communisten, de politie en de door hen georganiseerde wegversperringen,
afzetting van de Podbrdo en Krizevah, in de eerste drie jaren het geloof alleen maar versterkt!
In de winter van 1981/1982 ging ik diverse malen met mijn novicen en studenten te voet naar Medjugorje en op 21 mei,
enkele maanden later, kwam ik uiterst vermoeid in Medjugorje aan, ging in een hoekje van de verschijningskapel zitten
en bad tijdens de verschijning een weesgegroet in het Grieks.
Kort tevoren had ik aan de zieners gevraagd om aan Maria voor mij om kracht te vragen.
Na de verschijning zeiden de zieners;
Maria keek naar hem uit en llachte.
De daaropvolgende dag sprak mijn overste de wens uit dat ik pastoor in Medjugorje zou worden.

Laat mij toch bij mijn novicen en studenten, zo smeekte ik hem, maar hij was niet te vermurwen en zei;
JE GAAT NAAR MEDJUGORJE. Tot oktober 1988 ben ik pastoor van Medjugorje gebleven en in die tijd
is Medjugorje tot een genadeoord en werd bezocht door vele pelgrims.
Het was voor mij en gelukkige tijd, waarover ik u nog zeer veel anekdotes zou kunnen vertellen. Goed, eentje dan!

Op een avond was het bloedheet en de kerk was overvol.
Iedereen zweette en de verschijning duurde zeer lang; 38 minuten.
De kinderen keken bewegingsloos naar de hemel en waren buiten zichzelf.
Zij blijken tijdens de verschijning geen besef van tijd te hebben; zij staan buiten de de tijd en de ruimte.
Na de verschijning werd ook de rozenkrans gebeden en ik had de zieners vooraf enkele spitsvondige vragen gesteld
uit het Nieuwe Testament, waarop ik geen antwoord wist.
Na de verschijning zaten de zieners teruggetrokken in en hoek en Ivanka zei: Ik heb de vragen niet gesteld, want wij hebben een NIEUW GEHEIM ontvangen, dat is ons zeer ernstig,
angstig en bedroefd stemt.
Twee van de zieners hadden dit geheim echter niet vernomen.
Ik lichtte mijn bisschop over deze gebeurtenis in en het is een feit geworden waarover getuignis werd afgelegd.

De driemaal Heilige God.
Schepper van Hemel en Aarde.
Al wat bestaat behoort Mij toe.
Weinigen herinneren zich Ons verbond.

Ik heb de mensen van deze generatie overladen.
Zoals ik het nog nooit eerder gedaan had.
Ik dacht dat een aanzien van zoveel overvloed.
Hun harten erkentelijk zouden tonen.

Tegenover deze God van goedheid.
Maar de harten zijn ongevoelig gebleven voor zoveel weldaden.
Mijn kind.
WEES DAAROM NIET VERRAST DAT IK AL DEZE OVERVLOED TERUG TREK.
Omdat de mensen mijn liefde niet hebben weten te erkennen.
Doorheen mijn vrijgevigheid.

Erger, ze hebben al deze vruchten verspild.
Die Ik hun met zoveel vreugde gaf.
Ze hebben zelfs niet met hun broeders weten te delen.
Al dit geknoei, altijd om meer winst.

Ja, mijn kind, mijn hart is gebroken bij zovele ondankbaarheid.
Ik trek dan ook zachtjesaan terug.
Wat Ik u zo overvloedig gegeven heb.
Ik had u gezegd dat deze stormen zouden toenemen.

Grote schade veroorzaken.
Ge ziet de stormen zijn er.
Ze gaan in hevigheid toenemen.
Die veel oogsten gaan vernietigen.

De zonde van de mens neemt bij God de hoop niet weg.
Hij weet dat de mens zal terugkomen, dat hij zich zal bekeren, dat hij zal begrijpen.
Het vertrouwen van God op de mens is onwankelbaar.
Hij weet te wachten tot het uiterste.
Hij weet dat het negatieve in de mens in positief zal veranderen, dat de onvolwassenheid volwassenheid zal worden, de zonde genade, de wreedheid zachtmoedigheid, de duisternis licht, de vlucht de terugkeer, de onbarmhartigheid tranen, de afkeer omhelzing.
Denkend aan ieder van ons heeft jezus de geschiedenis van de verloren zoon verhaald, omdat Hij wist dat wij dit in een heel eigen persoonlijke weergave en versie zelf zouden beleven.
En Hij bemint ons zoals wij zijn, in iedere etappe van onze levensweg.
Hij houdt van de mogelijkheden die in ons zijn.
Mogelijkheden zoals bekering, terugkeer, liefde, licht.
Hij houdt van Magdalena, zondares, omdat hij reeds heel haar gaan naar het licht zag als iets wonderlijks, dat verdient op deze aarde overwogen te worden.
Hij houdt van Zacheus, de zondaar, de dief, de uitbuiter en Hij vindt het mooi dat een mens zoals hij zijn bestaan er aan geeft en vriend van armen wordt.
Ja, God houdt van datgene in de mens is: de deugd de schoonheid, de waarde en daarom is onze liefde een belangenliefde en dus kwetsbaar.
Door te beminnen wat er nog niet is en door vertrouwen te hebben in de mens, brengt God de mens voortdurend voort, want het is liefde die iets voortbrengt.
Door de mens het vertrouwen te geven helpt Hij hem geboren worden, omdat het liefde is die ons helpt uit onze duisternis te geraken en die ons naar het licht trekt.
Dit is allemaal zo mooi dat God ons uitnodigt ook zo te handelen.
De liefde schept in de mens een goddelijk milieu van een mogelijke verandering.
Wanneer men voelt dat men bemind wordt, dan betekent dit dat men wordt uitgenodigd de weg van het heil op te gaan.
Zijn armoede wordt verrijkt, zijn leugen gaat men haten, zijn zedeloosheid wordt verlangen naar kuisheid, zijn duisternis wordt beschenen door het licht.
Wanneer Jezus mij zegt: bemin uw vijand, dan zegt Hij tot mij het maximum van de mogelijkheid en de bekwaamheid om te beminnen, maar terzeldertijd geeft Hij mij het maximum van de hoop om in deze wereld vrede te hebben.
Door mijn vijand te belegeren met de liefde en niet met de wapens, vergemakkelijk ik in hem mij de mogelijkheid om te zien dat de tijd aanbreekt waarin bewaarheid wordt wat de profeet Jesaja zei: Het kalf en de leeuw weiden samen.
Het kind strekt zijn hand uit naar het nest van een slang.
Niemand doet nog kwaad.

Door de moeite die ik mij geef vergroot ik het Rijk dat ons beloofd is en ga ik mijn erfdeel van vrede binnen.
Ja, het negatieve van de mens beminnen.
Het negatieve beminnen in de zekerheid dat morgen de positieve de overhand zal krijgen.

Moeder als men toch maar eens als een beginnend lichtpuntje opkwam voor elkaar.
Al was het maar ter grootte van een speldeknopje dan was het begin van de vrede al daar.
En men elkaar de hand eens kon geven, zonder elkaar in de haren te springen.
Zoals een een tuin bezaaid met alle soorten bloemen waaronder seringen.

Dat de kleuren van de bloemen, dan zo'n pracht hadden, zoals ze in het hemelsparadijs zouden zijn.
En de geur verspreid werd over de wereld, zodat iedereen dit als liefde opnam voor groot en klein.
Dat de geuren de zielen deed reinigen, wat U Maria, al telkens aan de mensheid vraagt.
U vraagt veel te bidden, zodat dat men de liefde van de ouders naar hun kinderen over draagt.

Maar velen hebben helaas, het geloof in Uw Vader verloren.
Al weten ze niet, dat het Zijn grote werk is, als er een nieuw schepsel word geboren.
Alle schepsels in de natuur, en van heel het menselijke bestaan.
Dat dit van Uw Vader komt, want de liefde van Hem staat bovenaan.

Dat ze ook gaan beseffen, dat ook bidden hoort bij het leven.
Omdat wie veel bid die helpt al helemaal om voor de vrede te streven.

Man schiet pastoor neer in kerk VS

Foto

Tell

Print

A Friend

 

 

Goede vrienden,

Mogen wij U allen uitnodigen tot gebed.

Eerwaarde pater Karel Maurissen Assumptionist is overleden.
Hij stierf Vrijdag in stilte,    sereen,     vredevol    gelaten  en heilig.
Hij stierf zoals hij de laatste twintig jaar geleefd heeft.
STIL (Een verkeerde behandeling na een hartstilstand beroofde hem van zijn
stem)
SEREEN (Hij vergaf iedereen, ook wie hem verguisde)
VREDEVOL (Zijn Hemelse Moeder "De Koningin van de Vrede", was zijn grote
liefde,  toeverlaat en Zetel van vertrouwen)
GELATEN   Verstoken van vast voedsel, drank en zuurstof  beleefde hij de
start van de vastentijd.
HEILIG  Hij stierf op een Vrijdag, zoals hij voorzegd had.

Nu hij terug kan spreken, en alles in overvloed heeft, zal hij uw gebed voor
de Grote Troon brengen, vraag hem om bijstand. Beter dan wie ook weet hij
wat bijstand  betekent.
Pater Karel, bid met ons mee.

+++
Ave Maria, Koningin van de Vrede.
+++

Jules en Suzy

Vasten 2009                                                                                                                                           Deel 2

Gebedsgroep

“HET  CENAKEL”

Waregem

VEERTIGDAGENTIJD voor KRASSELAARS  2009*

In de Leer bij de Heiligen

Eén tekst per dag om op te gaan naar Pasen

Auteur : Abbé Max Huot de Longchamp, Centre St. Jean de la Croix,    F-36230  Mers-sur-Indre                                                                    

Oorspronkelijke Titel : Carême pour les Cancres, 2009.  A l’école des Saints.

Vertaling : Hilaire Mestdag,  Waregem

"Laat u met God verzoenen!"

MAANDAG,  9.03.09.                                                      Van de feria of H. Francisca Romana

De oprechtheid van de bekering

     Wat een vreugde, welke troost voor alle zielen die ver­langen naar de zuivere liefde, dat zij daartoe alleen moeten doen waartoe elk redelijk christen verplicht is : Afschuw ontwikkelen voor het beledigen van God, en verzaken aan de vrijwillige aanhan­kelijkheid van zijn onvolmaaktheden.

     De eerste stap naar de zuivere liefde is dus de afschuw voor de zonde. Een afschuw echter, die ons én de grote én de kleine beledigingen doet verfoeien, de dodelijke en de dage­lijkse, omdat het allemaal beledigingen van God zijn, hoewel zij ons niet evenzeer schaden.

     Maar er is nog een tweede gesteltenis : Afstand nemen van elke genegenheid en elke vrijwillige gebondenheid, die men kan hebben voor zijn eigen gebreken. Zodat elke ziel die wil binnentreden en verblijven in die staat van de pure liefde inwendig de volgende houding moet aannemen tegenover zijn dagelijkse onvolmaaktheden en gebreken : Vooreerst moeten deze voor haar een voorwerp zijn van kruis en zuchten, eerder dan van vergoelijking.  Ten tweede :  dat zij elke dag God een of andere versterving offert, opdat Hij haar welwillend zou bevrijden en uit die onvolmaaktheden zou halen. En ten derde, dat Hij, voor de prijs en de voorwaarden die Hem bevallen, haar zou bevrijden van al wat in haar gebrekkig en onvolmaakt is.

    Alexander Piny (1640-1709), De Staat van de Pure Liefde, Hs VI

OVERWEGEN.

     Berouw is slechts oprecht als het beantwoordt aan een daadwerkelijke wil om van gedrag te veranderen. Daartoe is de eerste stap te meten hoezeer ons kwaad Gods liefde tot ons kwetst.  De zonde is geen zaak van moraal, maar van liefde.

     Dan wordt de tweede stap mogelijk : Oprecht willen wat God wil, dit is alle toegeeflijkheid voor eigen fouten ban­nen. Maar de bekering gaat alleen progressief.  Tussen niet willen en niet doen zit de trage rechtzetting van onze wil, die meer gewoon is om zijn eigen goesting te volgen dan de rede. Laten we ons hierover niet verwonderen, maar offeren wij aan God deze be­proeving van onze logheid, wat onze zonde reeds zal omkeren, doordat zij een gelegenheid wordt om te groeien in de liefde.

     Bekering is op ieder ogenblik mogelijk.  Wij zijn niet altijd in staat om zeer doeltreffend te zijn, maar wel altijd om ons tot God te keren, om een aanvang te nemen om doeltreffend te worden.

BESLISSEN.

     Ik zoek een oude gewoonte op, die lood in mijn christe­lijk leven brengt (luiheid, gulzigheid, wrok...) en ik beslis om daar vandaag radicaal tegenin te gaan.

De schrijver:

     Uit een oude Provençaalse familie. Treedt in bij de Dominicanen te Draguignan, doceert filosofie en theologie te Aix en Mar­seille, later in Parijs. Hij publiceert er zijn geestelijke werkjes die geschikt zijn om op te wekken tot de pure liefde, wat hem ten onrechte verdacht maakt van Quiétisme. Hij is zijn leven lang een groot geestelijk leider en biechtvader, en sterft in geur van heiligheid.

"Strijd de goede strijd van het geloof!"

DINSDAG, 10.03.09                                                                                Van de feria

Op wie stellen wij ons vertrouwen ?

    Als uw val en hervallen u verontrusten en bedroeven, u voeren tot een soort wanhoop, dat gij niet meer vooruit kunt of goed doen, is dat wel het teken dat gij op uzelf vertrouwde, en niet op God. En als die droefheid en die wanhoop groot zijn, dan is het dat gij véél op uzelf vertrouwde, en weinig of niet op God.  Waarlijk, wie

zichzelf wantrouwt en zich aan God toevertrouwt, is niet verwonderd over zijn struikelen, noch vindt hij er bitterheid in, want hij weet dat dit voortkomt uit zijn zwakheid en zijn klein godsvertrouwen.

     Beter nog. Hoe meer hij zichzelf wantrouwt, met des te meer nederigheid vertrouwt hij zich aan God toe. Daar hij bovenal elke fout en de ongeregelde passies veracht, die hem deden struikelen, is zijn leed omdat hij God beledigd heeft groot, maar rustig en vredig, en hij zal met des te meer energie en vastbeslotenheid zijn vijanden tot de dood vervol­gen.

     Lorenzo Scupoli (1530-1610), De geestelijke Strijd, IV

OVERWEGEN.

     Hebt gij de ongedwongenheid van de heiligen opgemerkt ?  Teresa van Avila sticht kloosters terwijl zij schijnt rond te wandelen, Thérèse van Lisieux verdraagt de ergste pijnen met de glimlach... Welk is hun geheim ?  Eens voor altijd hebben zij de zorg voor zichzelf aan de Heer toevertrouwd.  Dat is de ware vrijheid, de ware heiligheid, het ware geluk.

     De heiligen zijn niet zonder fouten, maar zij laten dit over aan de Heer, in de zonde zoals in de deugd. Beter nog : Hun ogenschijnlijke zwakheid is een bijkomend motief om zich hierin op Hem te verlaten. Als men zijn zonde erkent is het dringend om terug te willen wat God wil en niet om te klagen over onze slechte prestaties.

     Als de vasten ons droevig maakt, dan is het geen echte vasten maar gewoon een oefening in deugd, en des te droeviger omdat onze zeldzame successen onze veelvuldige mislukkingen benadrukken.

BESLISSEN.

     Wij hebben allen zwakke punten. Ik neem er een uit, waarop ik vandaag zeker zal bekoord worden. Van zodra de bekoring opkomt, begin ik traag een Onzevader te bidden.

De auteur:

     Geboren te Otrante, treedt in 1569 in bij de jonge pries­terlijke familie der Theatijnen. In 1585, waarschijnlijk ten onrechte beschuldigd van een zwaar misdrijf, valt  hij in ongenade bij de zijnen, tot aan zijn eerherstel op de avond van zijn leven, waarvan men weinig meer kent dan de nederig­heid en de discretie. Franciscus van Sales vereerde hem als één van zijn leermeesters.

 "De Heer geeft u vergeven, doe gij op uw beurt hetzelf­de" 

WOENSDAG,  11.03.09.                                                                              Van de  feria

Verboden  u te wreken !

     Het is eigen aan zeer lafhartige harten en lage zielen haatdragend te zijn en hun woede niet te kunnen be­heersen. Een goede maag verteert alles, en haalt uit alles deugdelijk sap en goed bloed om zich te voeden.  De struisvogel eet graag keien en nagels die men hem toewerpt, en kweekt er zich vet mee. Een goed mens haalt uit alles profijt, niemand doet hem meer goed dan wie hem veel kwaad doet.

     Nooit kent gij beter de staat van uw leven dan door de mond van uw vijand, en door zijn leguaan-ogen, die u vergifti­gen door u te bekijken met boosaardige ogen, vol venijn. Toen men aan St. Franciscus vroeg waarom God toeliet dat er in al de heiligste families een of ander kwaadaardige geest en addertong de  onschuld van de anderen vergiftigde, zei die: "Omdat de goeden zonder de slechten niet kunnen goed zijn !"

     Zolang de liefde Gods uw hart niet beheerst, en gij uw hart niet zult willen vertederen om aan uw vijand te vergeven,  wees er maar zeker van dat uw deugden geen deugden zijn, of indien wel, dan stuurse en barbaarse, dode deugden zonder de bezie­ling van de naastenliefde. Dit alles zal u enkel dienen tot nog groter verwarring, en misschien tot een zwaardere veroor­deling, als ge daar niet op let.

   Etienne Binet (1569-1639), Deugdelijke Praktijk van de Liefde tot God, hs 23

OVERWEGEN.

     Erkennen wij maar dat het merendeel van de beledigingen, die we krijgen,  meestal terecht zijn !  "Alleen de waarheid kwetst..."  Wel, beter dan er wraak uit te halen, waarom er geen verstandig gebruik van maken om te groeien in waarachtigheid en nederig­heid ?

     "Nooit kent gij beter de staat van uw leven dan door de mond van uw vijand..."  Beginnen wij maar met hem te bedanken, tenminste in ons hart. En daar hij ons de vinger doet leggen op de berg van de hoogmoed, die in ons huist, laten we ons bekeren !  Naar Jezus' voorbeeld gaat de christen dan over van de status van heer en

meester naar die van dienaar. Het is aan die prijs dat onze deugden geen bijkomende prestaties ("stuurs en barbaars!") zullen zijn, maar de liefde van God die leeft in ons hart.

 BESLISSEN.

     Ik zal vandaag zeker onaangename dingen moeten horen, thuis, op het werk, in mijn omgeving... Ik zal vermijden om te antwoorden, en in mijn hart bidden voor wie mij kwaad heeft gedaan.

De Schrijver:

     Etienne Binet, geboren te Dijon (1569-1639), treedt op 20 in bij de Jezuïeten. toen verban­nen door Hendrik IV, na medeleerling en vriend geweest te zijn van St. Franciscus van Sales in Parijs.  Hij wordt geasso­cieerd met Jeanne de Chan­tal bij de aanvang van de Visitatie in de hoofd­stad, en is evengoed gemoeid in de grote episodes van het Parijse renouveau in die tijd. (Vervolg zie 14 maart)

"God heeft in onze harten de Geest gezonden van zijn Zoon, die uitroept: Abba, Vader!"

DONDERDAG, 12.03.09.                                                                           Van de feria

Wanneer Gods aanwezigheid ons overweldigt...

     Wanneer wij trouw elke dag, naargelang onze aanleg en onze plichten van staat,  wat kortere of langere tijd  wijden aan het onderhoud met onze hemelse Vader, om die ingevingen  op te vangen en te luisteren naar die oproepen van de Geest, dan worden de woorden van Christus, de  “Verba Verbi”  (Woorden van het Woord) zoals St. Augustinus ze benoemt, talrijker, zij overstromen de ziel met een hemels licht, en openen in haar bronnen van leven, opdat zij zich er altijd aan zou kunnen laven.

     De ziel, op haar beurt, vertaalt voortdurend die oproepen in daden van geloof, berouw, ingetogenheid, vertrouwen, lief­de, welwillendheid, overgave aan de wil van de hemelse Vader.  Zij beweegt zich als in een atmosfeer die haar hoe langer hoe meer onderhoudt in de vereniging met God.  Het inwendig gebed wordt als het ware haar ademhaling, haar leven.  De ziel wordt  vervuld van  de geest van inwendig gebed. Het inwendig gebed wordt dan een toestand, en de ziel kan haar God vinden wanneer zij maar wil, zelfs te midden van al haar bezigheden.

     Deze toestand is méér dan de simpele aanwezigheid van God. Het is een inwendig onderhoud, vol liefde, waarin de ziel met God spreekt, soms met de lippen, meestal met het hart. Zij blijft innig met Hem verenigd, ondanks de verscheidene werken en bezigheden van de dag. Er zijn heel wat eenvoudige en recht­schapen zielen, die, trouw aan de aantrekking van de H. Geest, tot deze zo begeerde toestand komen.

    Zalige  Columba  Marmion (1858-1923), Christus, Leven van de Ziel, II,X

OVERWEGEN.

     Het gebed is geen bezigheid als een ander, omdat zij het hart is van ons leven. Het wil alle andere bezigheden absorberen, van ons leven een voortdurende dialoog met God maken.

     In het begin van een gebedsleven, vergt dit een inspan­ning en een breuk met het verloop van onze dag, om ons in Gods tegenwoordigheid te stellen. Dat betekent niet dat God elders is, maar dat wijzelf meestal elders zijn, wij die leven in een irreële wereld. Zolang dit zo is, moeten wij erover waken dat wij trouw zijn aan die terugkeer naar de werkelijkheid, die de ogenblikken toch zijn, die uitdrukkelijk aan het gebed voorbehouden zijn. Maar beetje voor beetje gaan onze ogen open, de trouw aan het gebed valt ons gemakkelijk, en "het inwendig gebed wordt dan een toestand."

     Wij zijn er niet zover af, geloof het maar: "Er zijn heel wat eenvoudige en rechtschapen zielen, die, trouw aan de aan­trekking van de H. Geest, tot deze zo begeerde toestand komen."

BESLISSEN.

     Ik leg vier tot vijf momentjes vast (twee minuten), bijzonder voorbehouden aan het gebed vandaag. Vier à vijf  "afspraken" met de Heer.

De auteur:

     Van Frans-Ierse oorsprong wordt hij priester op 23 jaar, benedictijn op 30 in de abdij van Maredsous-België, waar hij na enkele jaren abt wordt van de stichting van Mont-Cesar. Hij was een talentrijk predikant en geestelijk leider. Zijn voordrachten zijn gebundeld in 4 volumes. Hun helderheid, hun evenwicht en leerstellige degelijkheid maken van hem een van de meesters van het geestelijk leven in de XXe eeuw, als dusdanig erkend door zijn zaligverklaring in het jaar 2000.

"Als gij leeft volgens het vlees, zult gij sterven."

VRIJDAG, 13.03.09.                                                      Van de feria (vleesderven)

Wat doet er ons leven ?

   Als gij er op zoudt letten, christen ziel, dat uw heel uw geluk bestaat in de rust in God alleen, dat heel uw deugd er in bestaat dat gij alleen God beschouwt, en alleen God bezit,  dat uw leven een leven moet zijn, alleen in God geborgen. Als gij ernstig zoudt menen dat al wat u uit die bezigheid weg haalt :  Beroep, lasten, gesprekken, studies, zaken, meer de anderen geldt dan uzelf, en dat al wat u ervan uitdrukkelijk weerhoudt, gewoonlijk  van de eigenliefde komt, voor wie God alleen niet volstaat.  Als gij altijd beducht zoudt zijn voor de suggesties van die subtiele vijand van onszelf, die  altijd wil opduiken en niet kan verdragen, dat hij alleen en vergeten is, die zichzelf heimelijk bijna in alles zoekt, en zich soms helemaal terugvindt in de dingen zelf waarin hij zich helemaal schijnt te vergeten om alleen maar aan de ande­ren te denken. Als gij wel over­tuigd waart dat al wat niet naar God reikt en u niet leidt naar het vergeten van uzelf, geest, talent, geboorte, krediet, gezag... minder nuttig dan gevaarlijk voor u is, dan zou men u niet zo ijverig vinden om de zaken verder te zetten die gij begonnen zijt, om uw talen­ten te ontwikkelen, uw krediet te sparen, uw gezag te bewaren.

  Ambroise de Lombez, Tractaat over de Inwendige Vrede,IV,hs.8,1,V

OVERWEGEN.

     Het eerste wat men zich moet ontzeggen is alles wat niet verdient dat men er zich aan hecht.  Waar staan wij met onze zorg voor ons "beroep, onze lasten, gesprekken, studies, za­ken" ?

     Wat zou er overblijven van mijn dag, indien niemand mij opmerkte, of als ik zocht om niet te worden opgemerkt ?  Als niemand mij bedankte ?  Als ik niet trachtte een mooi beeld op te hangen van mijzelf ? Normaal zou dan de genade overblijven, of de liefde (dat is hetzelfde)... Dat toont waar wij staan in het christelijk leven.

     En als er niets over blijft, dan betekent dit dat ik in de gel zit … zelfs als ik geen tekort heb aan talent, krediet, gezag !

     Vrijdag : Dag van onthechten. Verzaken wij dan aan wat in elk geval zal met ons sterven, en hechten wij ons aan wat eeuwig duren zal, dàt wat alleen uit Gods hart voortkomt.

BESLISSEN.

     Wat zou ik niet doen, indien niemand mij opmerkte ?  Dan laat ik dat vallen !

De schrijver:

Uit een nobele familie uit de Gers, treedt Jean de la Peyrie op 16 jaar in bij de Kapucijnen. Zijn intelligentie, zijn geleerdheid en zijn innerlijk leven doen hem opvallen als leraar en biechtvader, te St-Sever (Landes), dan te Bagnères, Auch en Luz (Pyreneeën). Als wijze overste zal hij de Kapucij­nen laten ontsnappen aan de opheffing van de meeste van de congregaties op het einde van het Ancien Régime.

"Dat de rijken van deze wereld gulhartig geven, en in staat zijn te delen!"

ZATERDAG, 14.03.09.                                                                              Van de feria

Wij hebben allen genoeg om te geven.

      Het is een grote troost te zien dat men op de dag van het oordeel niet zal spreken over extases, noch over visioenen, noch over sublieme meditaties, of de duizend dingen die met reden hoog geacht worden, maar alleen over wat wij aan de armen hebben gegeven. En wat kan de leek gemakkelijker doen dan aalmoezen geven ? Het kan dat hij God niet aanroept, dat is waar, maar hij voedt hen die voor hem tot God bidden.

    Misschien vast hij niet, maar hij kan naar de gevangenissen gaan en te eten geven aan de ellendelingen die vasten en misschien zouden sterven, zonder zijn aalmoezen. Zijn status belet het hem ?  Wel, dat hij zijn knechten zendt !  Hij heeft geen knechten ?  Dat hij dan geld sture langs iemand om !  Heeft hij geen geld ? Dat hij dan tenminste zijn verlangens en zijn goede wil zendt, en betuigt hoe het hem spijt dat hij niet iedereen kan helpen.

    Moge hij doen zoals de arme weduwe, die twee schamele tienden gaf met zoveel liefde, dat zij, had zij twee werelden gehad, ze beide zou geboden hebben in dienst van God en de armen. Zij gaf als het ware niets, en gaf nochtans méér dan allen, en werd uitverkozen boven al de rabbijnen en alle tempelgangers, zo waar is het dat "weinig", gegeven met veel liefde, wondere uitwerkingen heeft.

   Etienne Binet (1560-1639), Soliede Praktijk van de Liefde tot God, hs.X

OVERWEGEN.

     Niet zonder humor ontneemt Binet ons alle uitvluchten om geen aalmoezen te geven. Dat is, omdat de aalmoes vast deel uitmaakt van het christelijk leven.  Jezus zegt ons dat we, door ons te vereenzelvigen met de arme, Hem veel zekerder vinden door een gebaar van delen, dan door onze "visioenen en sublieme meditaties".

     Wij zijn niet allen bekwaam om tot God te bidden zoals de karmelietes, die er haar leven aan wijdt (dàt is het, wat Binet bedoelt, en niet dat de aalmoes het gebed zou vervangen !), niet allen bekwaam tot grote boetedoening, maar wij zijn allen bekwaam tot een gebaar van delen. Geven, of toch trachten te geven, van ons bezit, onze tijd, onze aandacht.

     Een dag waarop wij niets zouden gegeven hebben, zou een verloren dag zijn voor de christen die wij beweren te zijn.

BESLISSEN.

Mijn kinderen, gij die Mij bemint.
Die naar mijn oproepen luistert.
Blijf in de Vrede, bidt onophoudelijk.
Bidt voor het vaderland dat zich aan de rand van de afgrond bevind.

Bid om uw kastijding te verzachten.
Bidt voor de bekering van de zondaars.
Bidt om moed te hebben aan al deze gevaren het hoofd te bieden.
Vraagt aan uw engelbewaarders hun bescherming.

Ze zijn zo voorkomend en zo vervuld van fijnvoeligheid.
Van liefde en goedheid.
Smeekt hen u te beschermen voor alle gevaren.
Ze zijn uw steun.

Ik ben Jezus van Nazareth.
Op deze aarde gekomen om u vrij te kopen met mijn bloed.

Wanneer wij u, o Moeder, de wereld, alle mensen en alle volkeren toevertrouwen , zo vertrouwen wij ook onszelf aan U toe bij deze toewijding en leggen haar in Uw Moederlijk Hart.

O Onbevlekt Hart, help ons, het gevaar van het kwaad te overwinnen, dat zich zo gemakkelijk in de harten van de mensen nestelt en waarvan de onvoorstelbare uitwerkingen zo zwaar op onze tijd drukken en de weg naar de toekomst schijnen te versperren.

Voor honger en oorlog, bewaar ons!

Voor atoomoorlog, onkontroleerbare zelfvernietiging en iedere soort van oorlog, bewaar ons!

Voor de zonden tegen het leven vanaf zijn onstaan, bewaar ons!

Voor de haat en minachting van de waardigheid van Gods zonen en dochters, bewaar ons!

Voor iedere sociale ongerechtigheid in het nationale en internationale leven, bewaar ons!

Voor de lichtzinnige overtredingen van Gods geboden, bewaar ons!

Voor de bekoring in de mensenharten die de waarheid Gods stikken, bewaar ons!

Voor de zonden tegen de Heilige Geest, bewaar ons!

Hoor, Moeder van Christus, deze roep om hulp, waarin de nood van alle mensen tot U doorklinkt, de nood van alle volkeren!

Nog eenmaal tone zich in de wereldgeschiedenis de oneindige macht van de barmhartige Liefde!

Moge zij het kwaad een halt toeroepen!

Moge zij de gewetens omvormen

In Uw Onbevlekt Hart openbare zich, het Licht van de Hoop.

Christus, Amen.

Voor de unieke waarde van iedere sterveling hebben wij nauwelijks oog Ieder mens die nodeloos sterft, is er een teveel. Onze eigen veiligheid staat zo centraal dat de bedreiging waaronder anderen leven, alleen nog gezien worden als een verplicht nummer in het Journaal of het nieuws. Terwijl het donker wordt over onze aarde, blijken er toch velen te zijn die het Licht wel willen zien. Een gemeenschappelijke inspiratie, de ervaring van een nieuwe helderheid brengt, ook vandaag ontelbare mensen samen brengt in een nieuwe solidariteit van gemeenschappelijk geloof in de toekomst van de wereld. De dag zal komen, waarop de mensen zullen worden geroepen, om het woord Gods zo te verkondigen, dat de wereld veranderd en vernieuwd wordt. Het zal een nieuwe vorm van spreken zijn, wellicht helemaal niet Religieus, maar bevrijdend en verlossend, zoals het spreken van Jezus was, de taal die de Vrede Gods met de mensen en de komst van Zijn Rijk verkondigd.

Maria,
red ons land
dat met tranen en bloed,
met offers,
bereidheid
de liefde getooid is.
Maria,
maak in onze borst
de geest der helden wakker,
behoud de zuivere ziel van ons volk,
die onze Vaderen
door de eeuwen heen bewaard.
Maria,
verlicht de dwalende,
help de dode strijders,
laat ons heilig Litauen
weer verrijzen,
opdat het als een heldere ster
onder de andere volken
glanst en licht verspreid,
opdat het de grenzeloze barmhartigheid
en liefde
van U en Uw Zoon
verheerlijkt. Amen.

Jezus, U bent bij mij gekomen.
Blijf alle dagen bij mij,
leef in mij,
onderwijs mij,
al doet het mij pijn.
Rust in mij,
verlaat mij nooit.
Met alles wat ik ben en heb
grijp ik U vast,
ik aanbid U,
ik dank U voor Uw komst,
voor Uw troost,
voor alle genade
voor mij en de mijnen.
Hart, dat van liefde brandt,
ontferm U over hen
die strijden voor de vrijheid,
ontferm U over hen,
die gevallen zijn op de slagvelden,
ontferm U over hen,
die omwille van ons vaderland,
ontferm U over allen
in wier plaats ik verplicht ben
U te prijzen
en tot U te smeken.
Ik dank U,
God van alle erbarmen,
voor de harten
die mij zoveel goed hebben gedaan,
die mij nooit vergeten.
Ik dank U ook voor hen,
die mij door Uw haat
opvoeden en terechtwijzen. Amen.

O God laat me leven.
Moeder Maria, Fatima, bid voor mij dat ze WEL om mij geven.

Ik ben nu verborgen, en ik ben nog zo klein.
Nu ben ik nog gelukkig, en voel ik me in deze moederschoot nog zo fijn.
Maar krijg ik nog wel het recht om het leven in te gaan.
Ik voel me angstig ik wil leven, ik wil in het aardse levenslicht komen staan.

Ik ben nu al helemaal volgroeid, ook mijn zenuwen werken,
nu zal ik dan ook de pijn gaan merken
Ik voel het al aankomen,
Ik kreeg al vreselijke dromen.

Want mijn moeder wil mij verstoten,
De Staat, doktoren, en ook mijn moeder die wil me doden.
Mijn Vaders wil geschied, maar de grote mens moord, daarom zal ik het levenslicht nooit aanschouwen,
Was ik maar in een ander moederschoot terecht gekomen, die staat te huilen om een kind te mogen behouwen.

Dat de Staat, toch eens in zal zien, dat zij zelf de grootste moordenaars zijn.
Zij denken dat zij het recht hebben over leven en dood , maar daarvoor zijn zij toch te klein
Maar als het koordje breekt van het aardse leven, en zij naar de gene zijde gaan.
Komen ze als moordenaars voor Gods troon te staan.

Nu hebben ze nog geen benul, en lachen ze je uit.
Maar owee de laatste uren, minuten, van het leven dan brullen ze het uit.
Dan komt naar voren het leven hoe je op aarde leefde.
Daar zul je gaan boeten in de duisternis omdat je niks om mensen geefde.

Iedereen is toch geboren zonder hemd zonder broek.
Jullie hebben ze toch ook het leven geschonken, en niet weggeduwd in een of andere hoek.
Maria Fatima U geeft aan bid de Rozenkrans dat zal de zielen liefde geven en kracht.
Want heeft Zij ook niet aangegeven, als men Mijn waarschuwen, niet aanneemt
zal men zweren en bloedingen krijgen en dan is men een moeder die niet meer lacht.

Dat we door Fatima's liefde en kracht.
Dit moorden mogen overwinnen van de macht.
Want de mens heeft geen recht, om te oordelen over leven en dood.
Alleen God Onze Vader die beslist, die neemt ons leven, of Hij geeft ons dagelijks brood.

AMERIKA
Daar zijn al meer dan 40 miljoen abortussen gepleegd.

Een priester kwam hierachter, op welke manier de abortussen werden gepleegd.
En met de kracht van God gaat hij de wereld door om de mensheid aan te tonen de abortussen te laten stoppen.
Door zijn beginnend werk, met de kracht van de rozenkrans
werden er alleen al in Amerika in een korte tijd al meer dan 43 abortus klinieken gesloten
Dat was door het krachtige rozenkrans gebed, al tot stant gekomen.

Hoe  ver  het  christendom  en  het  jodendom  als  religies  ook  uit  elkaar  zouden  groeien,  de  christenen  zouden  altijd  van  mening  blijven  dat  zij  de  ware  erfgenamen  waren  van  de  beloften  die  God  aan  de joden  had  gedaan.  Daarmee  was  het  christendom  diep  geworteld  in  het  jodendom.  De  christenen  geloofden  ook  vurig  in  de  bestendigheid  van  de  diverse  reddingsacties  van  God ,  als  eerste  bij  Abraham  en  als  hoogtepunt ;  Christus,  De  ‘Vader’  waarover  Jezus  sprak  was  dezelfde  als  de  God  van  Abraham.  Sommige  christenen  zouden  dit  later  ontkennen  en  proberen  het  christendom  los  te  rukken  van  zijn  joodse  fundamenten.  De  Kerk  keurde  dergelijke  pogingen  altijd  af.

HET  LEVEN  IN  DE  GEMEENTE.

DE  CHRISTELIJKE  RITEN.

Vanaf  het  begin  hadden  de  christenen  rituelen  die  hen  onderscheidden  van  andere  joden.  De  twee  belangrijkste  waren  rechtstreeks  afkomstig  uit  het  leven  van  Jezus.  De eerste  was  de  doop.  Hoe  de doop  precies  ontstond  is  onduidelijk -  de  oorsprong  ligt  bij  een  joods  gebruik -  maar  Jezus  begon  zijn  loopbaan  na  te  zijn  gedoopt  door  Johannes  de  Doper,  een  prediker  uit  Galilea  die  de  mensen  had  opgeroepen  berouw  te  tonen  over  hun  zonden.  Als  teken  van  dit  berouw  zou  hij  hen  dopen,  oftewel  ritueel  wassen,  in  de  rivier  de  Jordaan.  Volgens  Johannes  3  vers  22  had  Jezus  ook  mensen  gedoopt  nadat  hij  bij  Johannes  was  geweest  en  dus  deden  de  christenen  hetzelfde.  Volgens  het  boek  Handelingen  vervolgde  Petrus  zijn  toespraak  tijdens  het  pinksterfeest  met ;  ‘Keer  u  af  van  uw  huidige  leven  en  laat  u  dopen  onder  aanroeping  van  Jezus  christus  om  vergeving  te  krijgen  voor  uw  zonden. ‘  De  gelovigen  dachten  dat  zij  door  de  doop  de  heilige  Geest  deelden  en  met  elkaar  een  verbonden  gemeenschap  vormden.  In  1  Kor.  12  vers  13  schreef  Paulus ;  ‘Wij  zijn  allen  gedoopt  in  één  Geest  en  zijn  daardoor  één  lichaam  geworden,  wij  zijn  allen  van  één  Geest  doordrenkt,  of  we  nu  uit  het  Joodse  volk  of  uit  een  ander  volk  afkomstig  zijn,  of  we  nu  slaven  of  vrije  mensen  zijn. 

WORDT  VERVOLGD.

Wilkerson waarschuwt: ‘Ramp gaat hele aarde schudden’

De Amerikaanse pinksterpredikant David Wilkerson heeft vandaag (zaterdag) een ‘dringende boodschap’ wereldwijd verspreid. Daarin zegt hij dat een ramp op het punt staat zich te voltrekken over de hele aarde. “Het zal zo beangstigend zijn dat we allemaal zullen staan beven van angst.” David Wilkerson verwierf wereldwijd bekendheid met zijn werk onder verslaafde jongeren in New York, vanaf eind jaren vijftig. Hij stichtte de organisatie Teen Challenge. Zijn boek daarover, ‘Het kruis in de asfaltjungle’ is wereldwijd een bestseller en beleefde herdruk na herdruk. Het is nog steeds verkrijgbaar. In de jaren ’70 kreeg hij een visioen over de eindtijd dat hij te boek stelde. Het is in 1978 verschenen ‘Het visioen’ ondervond aanvankelijk nogal wat scepsis omdat er zaken in beschreven werden die op dat moment nog volkomen onvoorstelbaar leken. Maar met het verstrijken van de jaren zijn tal van zaken uit ‘Het visioen’ bewaarheid geworden en andere zaken lijken niet langer ‘onmogelijk’. In 2004 verscheen bij Eli Media een bijgewerkte versie: ‘Het visioen en verder’. Sindsdien ontpopte Wilkerson zich steeds meer als iemand die op gezette tijden waarschuwt voor naderend onheil. Zijn boek ‘Blaast de bazuin’, dat slechts op beperkte schaal werd verspreid, is daar een treffend voorbeeld van. Wilkerson is internationaal een veelgevraagd spreker. In 2004 was hij in Nederland op uitnodiging van het Landelijk Platform van de Pinkster- en Volle Evangelie Beweging in Nederland, waar hij sprak op de Leidersconferentie. Vandaag kwam Wilkerson met een ‘dringende boodschap’ die hij wereldwijd heeft verspreid. “Ik word er door de Heilige Geest toe gedrongen een dringende boodschap uit te zenden”, schrijft hij. “Een ramp die de hele aarde zal schudden, staat op het punt zich te volktrekken. Het zal zo beangstigend zijn dat we allemaal zullen staan boven van angst, zelfs de meest godvruchtige mensen onder ons!” Wilkerson: “Ik waarschuw nu al tien jaar voor duizenden branden die door New York zullen razen. Het zal heel New York treffen, inclusief delen van New Jersey en Connceticut. Grote steden in heel Amerika zullen getroffen worden door oproer en door branden. Zoals we een aantal jaren geleden zagen in Watts, Los Angeles. Er zullen opstanden uitbreken en steden in de hele wereld zullen in brand srtaan. Er zullen plunderingen zijn, zelfs op Times Square in New York. Wat we nu ervaren is geen recessie, zelfs geen depressie. We hebben nu te maken met God’s wraak.” Hij wijst op Psalm 11. In vers 3 daarvan staat: ‘Wanneer de grondslagen zijn vernield, wat kan dan de rechtvaardige doen?’ Wilkerson: “God oordeelt de zonden van Amerika en van de naties. Hij vernietigt de wereldse grondslagen. De profeet Jeremia sprak tot een goddeloos Israël. ‘Nu dan, zeg toch tot de mannen van Juda en de inwoners van Jeruzalem: Zo zegt de Here: zie, Ik bereid rampspoed over u en beraam tegen u een plan; bekeert u toch een ieder van zijn boze weg en betert uw handel en wandel. Doch zij zeggen: Het baat niet, want wij zullen onze eigen gedachten volgen en een ieder naar de verstoktheid van zijn boos hart handelen’ (Jeremia 18:11,12). In Palm 1:6 waarschuwt David: ‘Hij regent op de goddelozen vurige kolen en zwavel, schroeiende wind is het deel van hun beker’. Waarom? David antwoordt: ‘De HERE is rechtvaardig’. Dit is een rechtvaardig oordeel, zoals in de oordelen over Sodom en over Noachs generatie.” Wilkerson stelt vervolgens de vraag ‘Wat zullen wij, rechtvaardigen, doen? Hoe gaat het met Gods volk?’ en geeft zelf het antwoord: “Ten eerste geef ik een praktisch woord door dat ik voor mijn eigen situatie ontving. Als het mogelijk is, leg dan een voorraad van niet-bederfelijk voedsel en andere essentiële dingen aan, voor een periode van dertig dagen. In steden zullen de supermarkten binnen het uur leeg zijn als de ramp zich voltrekt.” Maar hij gat ook in op de vraag hoe onze geestelijke houding moet zijn. Daarvoor staan, zegt hij, twee opties open. Waarvoor hij zich andermaal wendt tot Psalm 11. Wilkerson: “Of we ‘vliegen weg naar de bergen’. Of, zoals David zegt, ‘De HEER in zijn heilig paleis, de HEER op zijn troon in de hemel, met aandacht beziet hij en fronsend keurt hij de mensen op aarde’ (vers 4). ‘Schuilen doe ik bij de HEER’ (vers 1). Ik zal zeggen: Geen noodzaak om te vluchten, geen noodzaak om je te verbergen. Dit is Gods rechtvaardig werk. Ik zal mijn oog richten op de Heer, op Zijn troon, terwijl Zijn ogen vol tedere en liefhebbende vriendelijkheid waken over elke stap die ik doe, in het vertrouwen dat Hij Zijn volk zal bevrijden, zelfs door overstromingen, branden, calamiteiten, beproevingen, rechtszaken en dergelijke.” In zijn vandaag uitgegeven waarschuwing begint Wilkerson te zeggen “dat een ramp op het punt staat zich te voltrekken”, maar hij zegt dat hij niet precies weet wanneer die ramp plaats vindt. “Ik weet niet wanneer deze dingen zullen geschieden, maar ik geloof dat het niet ver weg meer is. Ik heb mijn ziel ontlast voor jullie. Doe met deze boodschap zoals jullie verkiezen.”

Ik wil je iets duidelijk maken.
Het is voor velen nog een geheim, maar het mag niet langer een geheim blijven.
Het Kruis, dat Onze Vader Mij heeft opgelegd, was voor Mij alleen ook te zwaar.
Ik kon het met de beste wil van de wereld niet meer dragen.

Mijn rug was kapot.
Het lopen met dat zware Kruis was een ramp.
Vele keren ben Ik gevallen, ook toen men het Kruis Simon liet dragen.
Weet je, wat Ik gedaan heb?

Bij iedere stap bad IK: "Vader, help uw Kind, Ik kan niet meer.
Geef Mij de kracht om de pijn te verdragen, geef Mijn spieren weer energie.
Geef Mij geduld om Mijn lijden tot een goed einde te brengen.
Vader, help uw Kind, help Mij!"
En wat deed Onze Vader?

Hij zorgde ervoor dat de soldaten Mij voorzichtiger gingen behandelen.
Hij zorgde dat de doornenkroon wat gunstiger op Mijn hoofd werd gezet.
Hij gaf Mij een sterke man als hulp, die Mijn kruis ging dragen en bracht mensen op Mijn lijdensweg die Mij troosten.
Zo gelukte het Mij op Golgotha te komen.
Laat deze bekentenis voor jou en voor alle mensen een kracht zijn om nooit op te geven.

Hoe moeilijk het soms ook is.
Geef nooit op, maar bid!
Door Mij te volgen op Mijn Kruisweg, zo hoor jij ook tot hen, die Mijn Vader gezonden
heeft, om Mij te helpen.
Dank je Mijn vrienden dat gij naar Mij heeft willen luisteren.