In volgend stukje evangelie zegt Jezus dat wij zijn juk, dat is een draagbalk, op onze schouders moeten nemen. Het juk van Jezus betekent alles doen wat Hij ons leert:

Zo sprak Jezus: Komt allen naar mij toe die afgemat en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem mijn juk op uw schouders en kom bij Mij in de leer, omdat Ik zachtmoedig ben en eenvoudig van hart, en u zult rust vinden voor uw ziel. Want mijn juk is zacht en mijn last is licht.'

Hiermee bedoelt Jezus dat wie doet zoals Hij uiteindelijk gelukkig zal zijn en elke last kan dragen zonder te onder te gaan, hoe zwaar die ook is, alleen maar door in Hem te geloven.

De volgende lezing uit het evangelie gaat over zien en niet willen zien. Jezus verwijt hier een aantal mensen dat zij niet willen zien wat echt belangrijk is, en enkel doen wat de wetten zeggen.
Mensen toch, jullie zijn stekeblind: zeg mij, wat is groter en belangrijker, dat wat gij geeft of het altaar dat uw gift heilig maakt? Wie zegt het altaar, die houdt het daarbij en bij alles wat erop ligt. Wie zegt de tempel, die blijft daarbij en bij God die er woont. En wie zweert bij de hemel, zweert bij de troon van God en bij Hem die erop zetelt. Aan hoe gij u gedraagt kan men zien wat gij echt belangrijk vindt.
Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, schijnheiligen; u draagt een tiende af van de opbrengst van munt, anijs en komijn, maar wat het belangrijkste is in de wet verwaarloost u: recht, barmhartigheid en trouw! Het ene moet u doen, uw belasting betalen, maar het andere niet laten. Jullie zijn blinde leiders, jullie blijven muggenziften om onbelangrijke dingen en een kameel van een fout slikt gij zomaar door!
Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, schijnheiligen; u maakt uw bekers en schotels van buiten schoon, maar van binnen zitten ze nog vol roofzucht en gulzigheid. Blinde farizeeër, maak eerst de beker van binnen schoon, dan wordt ook de buitenkant schoon.
Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, schijnheiligen; u lijkt op prachtige witgekalkte graven, die er van buiten wel mooi uitzien, maar van binnen vol liggen met doodsbeenderen en allerlei onreine dingen. Zo ziet ook u er van buiten oprecht uit voor de mensen, maar van binnen bent u vol schijnheiligheid en onrecht. Gebruik toch uw ogen opdat Gij zoude zien wat echt belangrijk is!

Er groeide een hele mensenmassa aan terwijl Jezus vertelde, en Hij zei hen: de mensen van deze tijd deugen niet. Ze willen een teken, een bewijs van God om hen te overtuigen beter te leven. Maar zij hebben genoeg tekens om te weten wat ze moeten doen.
Weten jullie nog het teken dat Jona was in Nineve? (Hij streed in Nineve voor een betere stad, voor meer eerbied voor God en vertelde dat alle mensen recht hebben op eerlijkheid en respect.) Zoals Jona voor de inwoners van Nineve een teken is geweest, zo zal de Mensenzoon dat zijn voor de mensen van deze tijd. De koningin van het zuiden, (de koningin van Sjeba,) zij had in de tijd van Salomo geluisterd naar de wijze woorden van koning Salomo en kwam van ver om hem te bezoeken. Als zij zal opstaan uit de dood zal zij de mensen van deze tijd terechtwijzen en hen veroordelen. Maar let op: deze tijd heeft Iemand die groter is dan Salomo: dat ze dus maar luisteren naar de Mensenzoon!

Geloof, hoop en liefde heeft elk mens in zich.
En zal meer voelbaar worden, als men verder kijkt naar Godslicht.
Men moet eerst zichzelf, dat leven dat je geschonken is te accepteren.
Je zult van je zelf gaan houden, dat je door Godsliefde doet leren.

Dit geluk dat ken je nog niet, maar dat zal voelbaar kunnen worden voor jou.
Breng je gedachte, naar God, je moet weten dat hij van ieder mensenkind houd.
Vraag hulp, door het gebed, zoals deze jongen het door het gebed het ook heeft gevraagd.
Je word van binnen lichter, en dan voel je werkelijk dat God je door het leven draagt.

Het verdriet en de geestelijke pijnen in je leven.
Die worden dan minder, doordat je nu jou liefde aan God hebt gegeven.
Werkelijk, dat gebeurt innerlijk met jou, zo is het ook met mij gegaan.
Ja werkelijk God is liefde, God geeft je kracht, zo kom je echt stevig op je beide benen te staan.

Heer Jezus Christus, ons hele menselijk bestaan
hebt Gij door leeft.
Geboorte en dood,
Vreugde en lijden,
Vriendschap en eenzaamheid,
En niets menselijk is U vreemd gebleven.
Wij hebben ook de belofte van Uw aanwezigheid
altijd en overal als wij in Uw naam verenigd zijn.
Daarom Heer, bidden wij U:
Blijf in ons leven aanwezig;
Help ons onze weg te gaan,
De gewone weg van ons aards bestaan,
Van dag tot dag;
Laat ons niet tweifelen maar voortgaan in
geloof en vertrouwen.
Laat zo Uw rijk komen in ons persoonlijk leven,
in onze gezinnen,
En overal waar mensen wonen en werken.
Dit alles vragen wij U
door de voorspraak van Uw Moeder Maria,
die enmaal zalig geprezen werd om Haar geloof
En die nu deelt in Uw leven bij de Vader
in alle eeuwigheid.
Amen.

Dit  duidt  op  wat  soms  een  ‘tweetraps’  christologie  wordt  genoemd ;  er  wordt  onderscheid  gemaakt  tussen  de  levende  Jezus  en  wie  hij  was  na  zijn  opstanding.  Paulus  beweert  dat  Jezus  na  zijn  opstanding  tot  Zoon  van  God  werd  ‘uitgeroepen’.  Hoewel  ‘Zoon  van  God’  een  gebruikelijke  titel  voor  Jezus  is  geworden,  was  het  in  het  joodse  context  een  vaag  begrip.  Het  betekende  alleen  dat  iemand  gezegend  of  begunstigd  was  door  God  en  niet  per  definitie  op  de  een  of  andere  manier  metafysisch  met  hem  in  verband  stond  of  letterlijk  zijn  zoon  was.  Andere  teksten  duiden  meer  op  de  verheffing  van  Jezus  in  de  hemel  na  de  opstanding.  Kijk  maar  naar  deze  passage  uit  de  brief  aan  de  Kolossenzen ;

Beeld  van  God,  de  onzichtbare,  is  hij,  eerstgeborene  van  heel  de  schepping ;  in  hem  is  alles  geschapen,  alles  in  de  hemel  en  alles  op  aarde,  het  zichtbare  en  het  onzichtbare,  vorsten  en  heersers,  machten  en  krachten,  alles  is  door  hem  en  voor  hem  geschapen.  Hij  bestaat  voor  alles  en  alles  bestaat  in  hem.  Hij  is  het  hoofd  van  het  lichaam,  de  kerk.  Oorsprong  is  hij,  eerstgeborene  van  de  doden,  om  in  alles  de  eerste  te  zijn ;  in  hem  heeft  de  volheid  willen  wonen  en  door  hem  en  voor  hem  alles  met  zich  willen  verzoenen,  alles  op  aarde  en  alles  in  de  hemel,  door  vrede  te  brengen  met  zijn  bloed  aan  het  kruis.  ( Kol. 1, 15 – 20 ).

Doordat  men  steeds  meer  inzicht  kreeg  in  het  wezen  van  Jezus  na  de  opstanding,  werd  het  leven  van  Jezus  in  sommige  kringen  relatief  afgezwakt.  Paulus  zegt  bijvoorbeeld  heel  veel  over  Christus,  opgevat  op  universele  wijze  zoals  in  de  passage  hiervoor  of  zelfs  als  een  reéle  aanwezigheid  voor  christenen,  maar  heeft  bijna  niets  te  zeggen  over  wat  Jezus  deed  of  zei  tijdens  zijn  leven.  Het  accent  kwam  hiermee  niet  alleen  op  de  opstanding  van  Jezus  te  liggen,  maar  ook  op  zijn  dood.  In  Romeinen  6  vertelt  Paulus  zijn  lezers ; 

Weet  u  niet  dat  wij  die  gedoopt  zijn  in  Christus  Jezus,  zijn  gedoopt  tot  in  zijn  dood ?  We  zijn  door  de  doop  in  zijn  dood  met  hem  begraven  om,  zoals  Christus  door  de  macht  van  de  Vader  uit  de  dood  is  opgewekt,  een  nieuw  leven  te  leiden.  Als  wij  delen  in  zijn  dood,  zullen  wij  ook  delen  in  zijn  opstanding.  ( Rom.  6, 3 – 5 ).

Wordt  vervolgd.

Lieve Moeder Maria, Dageraad van de eeuwige lentedag,

Omdat de nacht van mijn ziel mij verdrukt, roept mijn hart tot U om het Licht van God, want mijn bloemen verlangen er zo naar, hun ware schoonheid aan de wereld te vertonen.

O bekom toch mijn ziel het Zegel van God, opdat zij voor alle duisternis gesloten moge worden.

Aanschouw toch mijn arme ziel. Als een abdij van lofprijzing en vrede werd zij gemaakt. In haar rust de kiem der heiligheid, doch de winden des levens hebben deze kiem bedolven onder het stof der wereld.

In het vuur van Uw volmaakte Liefde, o Maria, verbrand toch alles wat mij belet om Gods Licht in mij tot vrucht te brengen.

Bevrijd de kiem der heiligheid in het tabernakel van mijn ziel, opdat ik opnieuw kan ademen, en de bloemen der deugd in mij de eeuwige lente mogen aankondigen.

Zie, zoals in elke ziel heeft God ook in mij iets van Zichzelf verborgen.

Heers nu totaal in mijn hart en geest, opdat de adem van mijn Schepper in mij gewekt moge worden en het ware Leven mijn zieletuin moge betoveren, want in Hem is de overwinning op alles wat onvruchtbaar maakt.

O Vertegenwoordigster van het Goddelijk Licht in alle zielen, bevrijd mij van alle gevoelens en herinneringen die verlammen, en van alle invloeden die mijn geloof in het Licht hebben gehuld in de nevelen der twijfel, want:

In U is de lente vereeuwigd.

In U is de vrede van de volmaakte eenheid met Christus.

In U is de ware vrijheid van de voltooide heiligheid.

Maak mij toch één met U, opdat ook mijn ziel zich uit de troosteloze duisternis van de wereld moge bevrijden.

AMEN.
 

 Op zich is de ziel hulpeloos. Naarmate de ziel zich méér met Maria verenigt, vloeien de oneindige krachten van de Koningin van Hemel en aarde in haar over. Het is een gezonde houding, zich zwak en onvolkomen te weten. Dit neemt niet weg dat de ziel die zich totaal aan Maria heeft toegewijd, en deze toewijding in haar dagelijks leven werkelijk beleeft, mag – en zelfs moet – geloven in het feit dat zij daardoor op een kracht kan terugvallen, die haar eigen kracht oneindig overstijgt, zodat zij dan – mits behoud van alle oprechte bescheidenheid en nederigheid – mag geloven dat zij alles kan. De ziel die al haar inspanningen met een oprecht en liefdevol hart richt op de verwezenlijking van Gods Werken, en dit doet in eenheid met Maria’s Hart, kan inderdaad werken volbrengen en situaties het hoofd bieden, die zij anders niet zou aankunnen of die zij anders niet op de juiste wijze (namelijk veel te werelds) zou benaderen.

Martin Luther KING,

Bemin uw vijanden
Wanneer we vrede op aarde willen en goede wil onder de mensen, dan moet onze zorg gaan naar de bevestiging van het gewijde karakter van elk menselijk leven.
Elke mens is belangrijk, want hij is kind van God.
Zolang de mensen en de naties dat niet willen begrijpen, zullen oorlogen bestaan.
Er zou iemand moeten zijn die er ons aan herinnert dat, wanneer politieke of ideologische verschillen ons scheiden, het nodig zal zijn om zich op een dag neer te zetten aan de tafel van de broederlijkheid.
In Christus bestaat er geen Jood of heiden.
In Christus gaat het niet om de man of de vrouw.
In Christus is er geen communist of kapitalist.
In Christus bestaat in feite geen slaaf of meester meer.
En indien wij overtuigd zijn van de echte waarde van de mens, zullen wij geen volkeren meer uitbuiten, zullen wij hen niet langer verpletteren onder het gewicht van onze verdrukking en zullen wij niemand meer doden.
In het Nieuwe Testament vindt men het Griekse woord Agapè om de liefde aan te duiden.
Het is de overlopende liefde die niets in ruil vraagt.
De theologen zouden zeggen dat het gaat om de liefde van God, die werkt in het hart van de mens.
Wanneer men zich oefent om op die manier te beminnen, dan bemint men alle mensen, niet omdat wij voor hen sympathie voelen, niet omdat wij hun manier van leven waarderen, maar omdat God ze bemint.
Dat is de betekenis van het woord van Jezus: "Bemin uw vijanden".

Verheven Koningin der Hemelen,
soevereine Meesteres van de Engelen,
Gij die vanaf het begin van God hebt ontvangen
de Macht en de zending om de kop van Satan te verpletteren,
wij vragen U nederig,
zend uw Heilige Legioenen opdat, onder Uw bevelen
en door Uw Macht,
zij de demonen vervolgen,
hen overal bestrijden, hun driestheid beteugelen
en hen terugdringen in de Afgrond.
AMEN.

Priester  zijn  in  deze  tijd,
is proberen de droom te vervullen
van de Man van Nazareth:
weldoende rondgaan, houden van de mens,
over zijn gebreken heen,
brood zijn dat gebroken 'wordt,
wijn, geperst uit duizend druiven
van dagelijks leven
tot vreugde en bevrijding van velen

Priester zijn
is revolutionair zijn
om het Leven een kans te geven
is telkens opnieuw kiezen, met een blij hart,
wat God wil en met een klein hart volhouden de mens te dienen
is gekruisigd worden op deze twee balken:
op het geloof dat God gelijk heeft en op de ervaring van eigen onmacht.

Priester zijn
is mee de tocht maken dag na dag
met mensen die zoeken
is zinduiding zijn,
houvast voor gelovigen,
eerlijke gezel voor allen,
een kleine profeet van Gods grote liefde
en is ook gewoon maar mens zijn.

(Bidder:) "In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen.
"Onze Vader, die in de hemelen zijt…"
(God:) (Stem uit luidspreker bv.) Ja...!?
Wie roept daar? Wie stoort me daar?
Maar jij hebt Me toch geroepen?
Ik U geroepen! Ach nee! Eigenlijk niet! Ik bid, gewoon!
"Onze Vader die..."
Zie, daar roep je Me weer!
Je wilt Me spreken, wat is er dan toch?
"Geheiligd zij uw Naam…"
Meen je dat werkelijk?
Wat? Wat moet ik werkelijk menen?
Dat je mijn Naam wilt heiligen!
Wat bedoel je daarmee?
Och God, ja, het betekent ja...
Och God...ik weet het niet!
Waarom zou ik het moeten weten?
Het betekent dat je mij wilt eren,
dat ik alleen voor jou belangrijk ben!
Ach ja, hm... Dat begrijp ik, ja.
Uw Rijk kome, uw wil geschiede op aarde als in de hemel.
En doe je dat werkelijk?
Dat uw wil geschiede?
Ja, natuurlijk! Ik ga naar de mis, ik geef aan Broeder­lijk Delen, en aan de missies.
Ze hebben van mij niet te klagen!
Maar ik wil méér van jou!
Dat er wat orde komt in je leven,
Dat je die onhebbelijkheden afleert waarmee je zo de anderen op de zenuwen werkt,
Dat je durft uitkomen voor je geloof!
Ik wil zieken genezen, hongerigen spijzen, bedroefden troosten, gevangenen bevrijden.
En alles wat je een ander doet, dat doe je toch aan Mij!
Maar, Heer, waarom hebt Ge het zo op mij gemunt?
Weet Ge wel hoeveel rijke, schijnheilige totentrekkers er in de kerk zitten?
Kijk zondag maar eens.
Sorry! Ik dacht dat ik je hoorde bidden dat mijn rijk zou komen en mijn wil geschieden.
Ik dacht dat je bedoelde: ik wil eraan beginnen.
Je kan toch niet bidden om iets dat je zelf niet wilt!
…..Ja… ja… Ik begrijp U, Heer…
Mag ik verder bidden?
"Geef ons heden ons dagelijks brood…"
Ja, maar je mag dat zo maar niet alleen voor jezelf vragen.
Zo bidden veronderstelt dat je echt iets doet voor de miljoenen hongerlijdenden in de wereld.
"En vergeef ons onze schulden…
zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren."
Ja, en aan je collega op het werk !
Och Heer, begin daar niet over!
Ge weet toch wat voor een kerel dat is.
Hoe hij me altijd publiek affronteert.
Hoe brutaal hij me aanpakt.
Ik word woedend zodra ik hem zie.
Dat weet gij toch Heer!
Hij neemt me niet ernstig.
Hij speelt met mijn voeten!
En toch heb ik je horen bidden dat je het hem vergeeft.
Ja, ja… ja maar zo bedoel ik dat toch niet.
Och, beken het maar man, je bent niet eerlijk.
Wat je doet klopt niet met wat je bidt.
Daar kan je toch niet gelukkig mee zijn.
Komt van daar niet die verbittering waarmee je rondloopt?
Och Heer, hij maakt me ziek !
Ik wil je genezen.
vergeef het hem en Ik vergeef het jou!
Ik kan het je nu reeds vergeven
dan zit hij nog alleen met zijn kwaad.
Misschien ga je er wat voordeel bij inschieten.
Een stukje aanzien misschien.
Maar het zal je vrede geven!
Ik weet niet of ik dàt kan opbrengen.
Ik zal je helpen.
En leid ons niet in bekoring
maar verlos ons van het kwade.
Oh, Ik doe niets liever.
Wie of wat brengt je steeds in bekoring?
Wat bedoelt ge Heer?
Je kent toch wel je zwakke kanten:
je opvliegendheid, je omgang met geld, je seksualiteit, je agressiviteit.
Geef die dingen geen kans.
… Ik denk dat ik nog nooit zo een moeilijke Onze Vader heb gebeden.
Het had nu precies allemaal met mijn eigen leven te maken.
Mooi zo! Je maakt vooruitgang.
Bid maar rustig verder.
"Want van U is het koninkrijk
en de kracht en de heerlijkheid
in eeuwigheid. Amen".
Zie, dat vind ik nu eens heerlijk:
mensen die me au sérieux nemen en écht bidden.
Die navolgen en steeds bedacht zijn op mijn Wil…
en dan ontdekken dat het komen van mijn rijk hen zo gelukkig maakt!

Gelovige mensen zijn veelal dienstbare mensen.
Zo ook Maria.
Nog maar pas had zij de boodschap van de Engel Gabriël ontvangen
en haar ja-woord gegeven,
of zij ging op bezoek bij Elisabet, haar verwante, die zwanger was.
Elisabet herkende haar: "Jij bent gezegend onder de vrouwen".

Als wij als christenen dienstbaar zijn aan zieken, aan buren,
aan armen, aan onze gemeenschap,
dan zullen wij niet altijd als christen herkend worden en dat hoeft ook niet.
Maar soms gebeurt het wel.
Iemand zegt ons het fijn te vinden dat wij hem of haar als gelovige nabij zijn.
'Dank voor je steun, dank voor je gebed' of
'een woord van jou klinkt altijd wat dieper dan bij de anderen', zo klinkt het dan.

Wanneer iemand ons stamelend door enkele woorden zegt
ons gelovig-zijn te waarderen,
dan kunnen ook wij op onze beurt soms ons hart uitspreken.
Zo deed ook Maria aan Elisabet in haar Magnificat.

Kunnen ook wij ooit, naar haar voorbeeld,
op onze beste en meest genadevolle momenten iets zeggen als
'Eigenlijk is God alles voor mij. Hij is mijn diepste vreugde' of nog
'God heeft van mij een ander mens gemaakt,; al weet ik mij heel klein,
Hij heeft in mijn leven grote dingen met mij gedaan';
'Hij is op mijn levensweg gekomen en het is waar,
Hij is barmhartig, en Hij is heilig'

In onze cultuur is het niet gebruikelijk
op die wijze iets van onze diepste en gelovige binnenkant te laten blijken.
En toch zijn mensen gewoonlijk blij als het wél gebeurt.
Mensen houden van woorden, waarvan zij kunnen leven.

De Schrift geeft ons voortdurend zulke woorden,
woorden van vertrouwen.
God ziet om naar de mens.
Uiteindelijk, mensen die zich beter wanen dan anderen,
slaat Hij uiteen in tweedracht en strijd.
Machtigen haalt Hij eens van hun troon en geringen krijgen aanzien.
Wie ooit honger had in zijn leven, ontdekt daar doorheen soms het allerbeste 'voedsel',
en wie in rijkdom zwom, blijft vaak met lege handen achter.

Ja, vele mensen weten het, in het diepst van hun hart:
God neemt het op voor zijn volk.
Zijn beloften, toegezegd aan Abraham en aan onze voorvaderen,
zijn de echte waarheid voor ons leven.
Het komt erop aan Gods nabijheid en barmhartigheid te ontdekken.

Wie vanuit Gods barmhartigheid leeft wordt dienstbaar.
Zoals Maria, zoals zo velen voor ons. Zoals zo velen vandaag.

ik roep uw barmhartigheid aan.
Maria, troosteres van de bedroefden,
troost de kinderen
van ons met bloed en tranen
doordrenkte land,
trek U het lot van de verbannenen aan
en troost ook onze
door verlangen,
leed en nood verteerde harten.
Maria, ik bid om hulp
voor de verdedigers van mijn vaderland,
ik smeek om ware rust voor allen
die hun leven
voor hun vaderland hebben gegeven,
ik bid om vrede
en rust voor mijn land
en voor de uitgeputte wereld.
Maria, ik strek mijn vermoeide handen
naar U uit,
en bid: smeek voor mij
om vergeving van al mijn zonden,
mijn tekorten en onvolmaaktheden,
voor mij en voor de mijnen. Amen.

Alles voor Jezus,
dag en nacht.
 AMEN.

De Goddelijke wereld geeft het niets voor niets steeds aan.
De mensheid zal een verandering ondergaan.
En dat zal met grote onrust kunnen gaan geschieden.
Wat de mens ellende zal brengen in vele gebieden.

Want het kwade zal voorheen gaan triomferen.
Dit zal de mens tot andere gedachten brengen, zodat er velen zich laten bekeren.
Want de Goddelijke werken zullen een doorgang vinden.
En wij allen zullen dan sterker met Onze God gaan verbinden.

Dan zal het goede, het gaan overwinnen van het kwaad.
Want God wil niet dat we kwaad met kwaad vergelden, neem aan deze goede raad.
Want met praten en met het gebed, kan men veel meer bereiken.
Dan landen met fosfor granaten bestrijken.

De Goddelijke wereld vraagd om de wapens neer te leggen.
Dat de liefde het krijgt voor het zeggen.
Dan zal de vrede aan de deur van je ziel gaan kloppen.
Voor een eenheid voor alle volkeren, zodat alle oorlogen zullen gaan stoppen.

Daarom  gingen  sommigen  de  christenen  bespotten  door  te  zeggen ;  ‘Waar  blijft  hij  nu ?  Hij  had  toch  beloofd  te komen ?  De  generatie  voor  ons  is  al  gestorven,  maar  alles  is  nog  steeds  zoals  het  sinds  het  begin  van  de  schepping  geweest  is.  ‘Deze  bespotting  staat  in  2  Petrus,  volgens  veel  geleerden  het  laatst  geschreven  boek  van  het  Nieuwe  Testament,  wellicht  uit  het  begin  van  de  tweede  eeuw.  In  dit  stadium  hadden  veel  christenen  de  hoop  opgegeven  dat  Jezus  snel  zou  verschijnen ;  toch  verwachtten  ze  nog  wel  dat  hij  ooit  zou  komen.  De  schrijver  legt  uit ; 

Eén  ding  mag  u  niet  over  het  hoofd  zien,  geliefde  broeders  en  zusters ;  voor  de  Heer  is  één  dag  als  duizend  jaar  en  duizend  jaar  als  één  dag.  De  Heer  is  niet  traag  met  het  nakomen  van  zijn  belofte,  zoals  sommigen  menen ;  hij  heeft  alleen  maar  geduld  met  u,  omdat  hij  wil  dat  iedereen  tot  inkeer  komt  en  niemand  verloren  gaat.  De  dag  van  de  Heer  zal  komen  als  een  dief.  De  hemelsferen  zullen  die  dag  met  luid  gedreun  vergaan,  de  elementen  gaan  in  vlammen  op,  de  aarde  wordt  blootgelegd  en  alles  wat  daarop  gedaan  is  komt  aan  het  licht. ( 2  Petrus 3, 8 – 10 ).

Het  geloof  van  de  christenen  wist  zich  wonderwel  te  handhaven,  ondanks  dat  Jezus  niet  verscheen.  Hun  geloof  was  namelijk  ook  gericht  op  de  vraag  wie  Jezus  eigenlijk  was,  los  van  zijn  rol  in  de  komst  van  het  koninkrijk  van  God.  Deze  kwestie  wordt  doorgaans  de  ‘christologie’  genoemd,  oftewel  de  bestudering  van  Christus.  Zoals  we  later  in  dit  boek  zullen  zien,  was  dit  vanaf  het  allereerste  begin  een  van  de  hoofdzaken  van  het  christendom.

GELOOF  IN  CHRISTUS.

De  christenen  waren  direct  overtuigd  dat  Jezus  de  messias  was,  hoewel  dat  op  zich  weinig  over  hem  zei,  omdat  de  mensen  uiteenlopende  opvattingen  hadden  over  wat  het  betekende.  Hij  was  ook  ‘Heer’ ,  een  term  die  voor  de  meeste  mensen  toen  meer  betekende  dan  nu.  Het  gaf  aan  dat  Jezus  verheven  was,  want  het  woord  ‘Heer’  was  over het  algemeen  voorbehouden  aan  God  en  hen  die  met  goddelijkheid  in  verband  werden  gebracht ;  God  zelf  in  het  geval  van  de joden  of  Caesar  in  het  geval  van  de  meeste  Romeinse  burgers.  Door  Jezus  ‘Heer’  te  noemen,  zoals  de  schrijver  van  het  Nieuwe  Testament  herhaaldelijk  deden,  was  hij  in  ieder  geval  nauw  verbonden  met  God  en  kwam  hij  als  zijn  afgezant.  Er  bestond  een  gevoel  dat  God  Jezus  na  zijn  opstanding  niet  alleen  van  alle  blaam  had  gezuiverd,  maar  ook  verheerlijkt.  Paulus  beschrijft  in  het  begin  van  zijn  brief  aan  de  kerk  in  Rome  als  een  soort  geloofsformulier :

(…) Het  evangelie  over  zijn  Zoon,  een  mens  voortgekomen  uit  het  nageslacht  van  David,  aangewezen  als  Zoon  van  God  en  door  de  heilige  Geest  bekleed  met  macht  toen  hij,  Jezus  Christus,  onze  Heer,  opstond  uit  de  dood.  ( Romeinen  1 , 3 – 4 ).

Wordt  vervolgd.

O Maria, Koningin van Hemel en aarde,

Ik smeek U nederig, wees vanaf heden de Meesteres van mijn ziel, mijn hart, mijn geest, mijn verlangens en mijn wil, en van mijn hele leven – verleden, heden en toekomst.

Ik geef U al mijn pijnen en al mijn noden, mijn zwakheden, mijn herinneringen, mijn onvermogen om diegenen te vergeven die mij schade hebben berokkend, en mijn verlangen om een waarlijk heilig leven te leiden.

Laat toch Uw macht over mij neerstromen, opdat ik Gods Licht in mijn leven moge vinden.

Wees mijn zonneschijn wanneer mijn hart koud is, en mijn bloem wanneer de dag dor lijkt.

Wil mij opnemen in Uw Hart. Wees mijn Meesteres, maar ook mijn Vriendin, opdat ik een nieuw leven moge beginnen onder Uw heerschappij en gehuld in de warme mantel van Uw volmaakte Hemelse Liefde.

Wees bij mij en in mij elke dag en nacht, opdat het Goddelijk Licht in mij moge bloeien als de eeuwige lente.

AMEN.

Ons lichaam wordt niet verzadigd doordat wij een afbeelding van voedsel bekijken. Iets gelijkaardigs geldt voor de ziel: de ziel leeft van de beleving van de ware Liefde. Zij kan niet verzadigd worden door zich slechts de kennis van de vele onderrichtingen van onze Hemelse Koningin eigen te maken, doch louter en alleen door elke inspanning om de Liefde daadwerkelijk te beleven, zodat zij in het hart alles kan wegbranden wat daar aan ballast aanwezig is: oude opvattingen en herinneringen die verlammen en onwerkzaam maken. Telkens de ziel een wereldse benadering van een situatie voorrang geeft op de toepassing van de ware Liefde, begint zij te verhongeren en verhindert zij zichzelf om gelukkig te worden. Wacht niet om de oude spoken van wereldse opvattingen te verjagen tot zij Uw hele ziel ongeneeslijk hebben verziekt. Beroof hen van hun voedsel, door de Liefde te beleven in elk detail van het dagelijks leven. Slechts de beleving van de ware Liefde maakt gelukkig, bevrijdt, schenkt de ware vrede, en grondvest de Hemel in Uw hart nog tijdens Uw leven op aarde. Wees niet langer Uw eigen grootste vijand. De uiterste beleving van de ware Liefde is het zaad van de wedergeboorte voor een totaal nieuwe levenservaring.

Wil mij aanraken met Uw Goddelijke hand, die het ware Leven geeft.

Wil mijn hele wezen genezen van de melaatsheid van alle duisternis, onreinheid en kilte. Ik smeek U hierom op grond van Uw volmaakte Liefde tot Uw en Mijn Moeder Maria, aan wie ik mijn leven en mijn sterven heb toegewijd.

Wil mijn ziel bekleden met het Goddelijk Zegel, opdat zij gezond moge blijven, en draagster mag worden van zuiver Licht en de oprechte, onvoorwaardelijke Liefde die het ware Leven draagt.

AMEN. 

Maria,
het goede en het minder goede in ons leven
dat ons als mensen heen en weer sleurt
wilt gij omzichtig in de juiste plooi brengen.
Het steile levenspad lijkt niet meer zo onmogelijk,
als gij de juiste weg naar boven wijst.
Daarom willen wij bidden:

Dat wij het geloof van Maria volgen
door onvoorwaardelijk de verantwoordelijkheid te aanvaarden
die de boodschap van het evangelie ons aanbiedt.
Maria, wees ons allen nabij.

Dat wij de weg van de bescheidenheid durven gaan
die haar groot gemaakt heeft voor God en de mensen.
Maria, wees ons allen nabij.

Dat wij moed ontvangen uit de trouw
waarmee Maria haar Zoon bleef volgen
op zijn ondoorgrondelijke wegen tot aan het kruis.
Maria, wees ons allen nabij.
Dat wij delen in de vreugde van Maria
om de wondere nabijheid van Gods Geest in onze wereld.
Maria, wees ons allen nabij.

Dat wij moeders en vaders zijn waarin God zorgend nabij blijft.
Maria, wees ons allen nabij.

Voor allen die ziek, rouwend of eenzaam
steun zoeken bij Maria.
Dat wij mensen zouden zijn voor hen zoals Maria.
Maria, wees ons allen nabij.