2e zoontje voor Myriam Nazzour uit Soufanieh, dochter van Mirna!! En dringend gebed gevraagd!!

Nieuws van Mirna en Myriam haar dochter!
   
Myriam heeft sinds 22 augustus een 2e zoontje, genaamd JAD!
Ze weten niet hoelang ze in Canada blijven daar de situatie in Syrie zeer slecht is!

Ze vragen om veel gebed!

Dank bij voorbaat!!!! Colette
zie hieronder hun schrijven.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Date: Mon, 27 Aug 2012 14:38:42 +0000

 Hello .. how are you? I am fine and yes i have now a boy ( Jad ) He is 5 days old ... and we are in Canada now.

 I don't know when we will go back to Syria because the situation is very bad !!!...

 We need a lot of prayers, please pray for us and we hope to see you soon

 Medjugorje, 15 augustus 2012

Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zij Jezus en Maria !

1 – Op 2 augustus 2012  kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis. Nogmaals was Podbrodo overspoeld door bedevaarders !  Na de verschijning deelde ze volgende boodschap mee :

  “Lieve kinderen. Ik ben bij u en geef het niet op. Ik wens u mijn Zoon te leren kennen. Ik verlang dat mijn kinderen bij mij zouden zijn in het  eeuwige leven. Ik zou willen dat ge de vreugde van de vrede zoudt voelen en het eeuwige leven zoudt hebben.  Ik bid voor u opdat ge de menselijke zwakheden zoudt overwinnen. Ik smeek mijn Zoon u een zuiver hart te geven. Mijn kinderen, alléén zuivere harten weten hoe een kruis te dragen en offers te brengen voor al deze zondaars, die de Hemelse Vader beledigd hebben en ook nu nog beledigen, hoewel ze Hem niet hebben leren kennen.  Ik bid dat ge het licht van het ware geloof zoudt leren kennen, dat enkel voortkomt uit het gebed van zuivere harten.  Dan zullen allen, die u omringen, de liefde van mijn Zoon voelen. Bid voor hen, die mijn Zoon heeft uitgekozen om u te leiden op de weg naar het heil. Moge uw tong zich onthouden van elk oordeel. Dank u !”

2 - Hoop voor Frankrijk !  In mijn fax van 15 mei 2012 haalde ik enkele profetische woorden aan van heiligen met betrekking tot Frankrijk.  Vandaag wil ik u een bemoedigende profetie van Marthe Robin (1901-1981) vermelden. Marthe is een Franse mystica, die in Rome op de wachtlijst staat voor een zaligverklaring.

Ik bezocht Marthe in 1973 en deelde met haar over de wonderen, die ik zag gebeuren in de opkomende Charismatische Vernieuwing in Parijs en dat met het enthousiasme van mijn eigen bekering – ten minste het begin van mijn bekering.  We leefden toen zoals in de Handelingen van de Apostelen. Ze antwoordde me : “Dat is nog niets in vergelijking met wat er later nog zal gebeuren !”  Nooit vergat ik dit antwoord.

Beter nog!  M. Jannick Bonnet, scheikundig ingenieur, die later priester zou worden, bezocht Marthe in april 1973.  Zich reeds bewust van de sociale en morele achteruitgang van Frankrijk en verantwoordelijk voor een groot gezin, maakte hij zich zorgen over de toekomst van zijn nakomelingen.  De abortuswet was toen nochtans nog niet gestemd, President Pompidou had ze tegengehouden. Er was bovendien toen nog geen sprake van de wetten, die men nu aan het voorbereiden is over het homohuwelijk, de euthanasie, de hulp bij zelfmoord of de moord op baby’s op 9 maanden zwangerschap … Yannick wilde weten wat Marthe daarover dacht.  Deze antwoordde prompt: “Dat is nog niets tegenover wat er nog zal gebeuren. Ge kunt u niet voorstellen hoe diep men zal vallen!” Ze voegde er deze prachtige zin aan toe: “De heropleving zal echter  buitengewoon  zijn, zoals een bal die terugkaatst! Nee, ze zal vlugger en hoger terugkaatsen dan een bal!” Pater Yannick houdt een onvergetelijke indruk van dit onderhoud.  “Van die dag af, zo zegt hij, is alle pessimisme weggevaagd als ik naar de wereld kijk. In minder dan één uur had Marthe me “gevaccineerd” tegen elke vorm van pessimisme en me een enorme inspuiting van Hoop gegeven.”  Hij raadt alle pessimisten aan te gaan bidden in de kamer van Marthe in Châteauneuf-de-Galaure (Drôme). Hij is er van overtuigd dat ze veranderd zullen buiten gaan. (Samenvatting van een artikel van Pater Yannick Bonnet, verschenen in “L’Homme Nouveau” van 6/11/2010)

3 – Het Jeugdfestival was ook dit jaar een groots moment van genade en een sterke ervaring voor de grote meerderheid van de jongeren, die aanwezig waren.  Hoeveel harten hebben er niet de vrede en de levensvreugde terug gevonden!  Het aantal deelnemers was nog groter dan vorige jaren. Zo waren er meer dan 600 priesters, de meesten concelebreerden en anderen bleven biecht horen. Wat me getroffen heeft: ik ontmoette meerdere jonge koppels, die mekaar gevonden hadden bij een van de vorige festivals en daarna gehuwd zijn. Ze kennen de vreugde hetzelfde geloof en hetzelfde hoofddoel voor hun familie te delen.

4 – Bescherm het leven! De Franciskaan, Pater Danko, die verantwoordelijk was voor het festival heeft alle deelnemers gevraagd een petitie te tekenen ten voordele van de bescherming van het leven van in de moederschoot. Het gaat om een grote actie op Europees niveau, die haar oorsprong heeft in Medjugorje.  Het gaat om One of us (Een van de onzen).  U kan het vinden op internet www.oneofus.eu en er het formulier downloaden om te tekenen. Als er één miljoen kunnen verzameld worden verdeeld over de verschillende landen, zullen de handtekeningen voor 10 mei van volgend jaar aan het Europese Parlement bezorgd worden.
De verenigingen ter bescherming van het leven hebben zich verenigd om deze noodkreet te lanceren. Het is de strijd van David tegen Goliath! We willen voor Europa een cultuur van het leven en geen doodscultuur! Denken we aan de Europese vlag met haar 12 sterren op een blauwe achtergrond.  Het zijn de 12 sterren van de Vrouw, bekleed met de zon van de Apocalyps !  Het is immers deze Vrouw door wie we de overwinning zullen behalen, zoals Paus Johannes-Paulus II in Jasna Gora zei op 19/06/1983. Het kwade heeft geen enkele toekomst. “Op het einde zal mijn Onbevlekt Hart triomferen” zei Maria in Fatima.  In afwachting van deze overwinning kunnen we het vergieten van het bloed van onschuldige ongeboren kinderen beperken.

5 – De dood van de wolf.  Op 12 augustus vertelde een Amerikaanse priester in zijn homilie een aangrijpende geschiedenis, een soort parabel over hoe de zonde de ziel kwetst.
Hij zei : “De Inuits (Eskimo’s) in Alaska hebben een heel bijzondere manier om hun leven te beschermen.  Als er een gevaar opduikt van wolven, onderzoeken ze gans de streek waar ze een wolf hebben opgemerkt. Dan nemen ze een lang scherp geslepen mes van 25-30 cm.  Bestrijken het lemmet met bloed en laten het bevriezen. Nogmaals bestrijken ze het met bloed en laten het weer invriezen. Zo nog een 3de en een 4de maal. Als het mes klaar is, trekken ze naar de plaats waar ze de sporen van de wolf gezien hebben. Daar duwen ze het lemmet in de grond zo dat het er niet kan uitgetrokken worden. Rondom wordt er nog wat bloed op de sneeuw gesprenkeld om de wolf te lokken. Dan wachten ze geduldig zijn komst af. De wolf houdt van wat hij ziet en wat hij ruikt en begint het bloed op te likken dat hij op de sneeuw ziet liggen. Aangetrokken door wat hij ruikt, nadert hij het mes en begint er ook aan de likken.  Hij likt de eerste laag bloed, dan de tweede. Als hij aan de derde laag komt, is zijn tong reeds verdoofd door de koude en ongevoelig geworden.  Ah, moest hij weten wat er hem onder die laatste laag bloed te wachten staat!  Hij likt en likt zonder er zich rekenschap van de geven dat hij zijn eigen tong beetje bij beetje  aan het insnijden is. Als hij gedaan heeft en zijn laatste slok binnen heeft, slikt hij zijn eigen tong in en stikt. ’s Anderendaags komen de Inuits het kadaver van de wolf halen en zijn terug in veiligheid.

Zoals de wolven, worden wij aangetrokken, aangetast en uiteindelijk vernietigd door de zonde!  De wereld is ongevoelig geworden voor de zonde, zoals de tong van de wolf verdoofd wordt door het bevroren bloed. De mensen weten niet meer wat zonde is, ze weten niet meer waar het kwaad zit, ze weten niet meer dat zonde bestaat.  Wel, de zonde is aantrekkelijk. We houden van wat we zien. We houden van wat we voelen, we volgen onze zinnen blindelings, maar na een eindje eindigen we zoals de wolf.”

In mei zei de H. Maagd ons: “ Ik, als moeder, verlang u te redden uit het gebrek aan vrede, de wanhoop en de eeuwige ballingschap. Mijn Zoon, door zijn dood aan het kruis, toonde u hoeveel Hij u bemint. Hij offerde zichzelf omwille van u en omwille van uw zonden. Verwerp zijn offer niet en vernieuw zijn lijden niet met uw zonden.  Sluit de deur van de hemel niet voor uzelf.”   En in juni: Mijn kinderen, groot is de verantwoordelijkheid, die op u rust  Ik verlang dat door uw voorbeeld de zondaars het licht zouden terug krijgen, hun arme zielen verrijken en hen terug brengen in mijn omhelzing. Daarom, bid, bid, vast en biecht regelmatig. Als het ontvangen van mijn Zoon in de Eucharistie het middelpunt is van uw leven, hoeft ge  niet bevreesd te zijn, dan kunt ge alles !”.
 
Lieve Gospa, Gij, de Onbevlekte, bekleed met de onmetelijke Barmhartigheid van God,
help ons om het echte licht te grijpen en de zonde te haten, die zo sterk uw kinderen toetakelt!

Sr. Emmanuel
Vertaald uit het Frans
©  Enfants de Medjugorje 2012

PROGRAMMA  2012

WEST-VLAAMSE  MEDJUGORJE-BEDEVAARTEN  v.z.w.

BEDEVAARTEN  naar  MEDJUGORJE
Per vliegtuig

Woensdag, 26  tot zondag, 30 september 2012

Wegens het inzetten van kleinere vliegtuigen, zijn het aantal plaatsen per bedevaart sterk beperkt !!!

Inlichtingen en inschrijvingen :
Dr. Guy CLAES   Platanendreef 40   8790  Waregem   Tel: 056  60 16 22  (Liefst tussen 8 en 9 uur )

GEBEDSNAMIDDAG  in  ENAME
2  september

ENAME - OUDENAARDE,  Zondag,   2  september  2012  te  14  uur :
41e  MEDJUGORJE – namiddag
In de kerk van Ename.
voor de deelnemers  aan de  laatste  bedevaart en alle sympathisanten.
Inlichtingen:   Zoran  TOMIĆ,   Enameplein,  14,  9700  ENAME-OUDENAARDE  Tel + Fax : 055  30 04 86

GELOOFSGETUIGENIS EN GEBED OM GENEZING
in de Heilig Hart-kerk
Kerkstraat    1b
GENK-WINTERSLAG   

Alan Ames werd in 1953 in Londen geboren en leeft reeds jaren met zijn vrouw en 2 kinderen in Australië. Hij vernam een duidelijke oproep tot ommekeer waaraan hij na herhaaldelijk afwijzen gehoor gaf.
De getuigenis van Alan handelt over zijn eigen terugkeer naar de sacramenten (eucharistie, biecht), het gebed (rozenkrans) en de liefde van God wiens barmhartigheid zijn eigen omkeer mogelijk maakte. Alan spreekt spontaan zoals de Heilige Geest het hem ingeeft. Hij spreekt over de gehoorzaamheid aan de Katholieke Kerk en leeft dit zelf.
Met uitdrukkelijke toelating van zijn Aartsbisschop Mgr. Hickey uit Perth Australië getuigt Alan sinds 1994 overal ter wereld van zijn bekering. De gaven die hem geschonken zijn worden vooral bij het genezingsgebed zichtbaar. Steeds opnieuw ontvangen mensen daar emotionele, geestelijke en lichamelijke genezing.

Het programma van zondag 23 september

 -   Begin  om 15 uur  met rozenkrans-gebed
-    Aansluitend de Heilige Mis.
-    Nadien volgt een voordracht door Alan Ames met vertaling.
-    Vervolgens  uitstelling van het Allerheiligste Sacrament
-    Genezingsgebed met mogelijkheid tot handoplegging door Alan.

Er is eveneens  biechtgelegenheid.
Iedereen is van harte welkom.
<Grote parkeerplaats voor de kerk.>

Info:   www.alanames.org

Een spiritueel roosje uit mijn doosje.

“Waar heb ik het aan te danken
dat de moeder van mijn Heer naar mij toe komt” (Luc. 1, 43)?
Vredig slenteren schapenwolkjes, dik van geluk, door de vroege morgenlucht.
De rust rekt zich uit over de kaarsrechte bomen van het donker bos.
Fier glijden sneeuwwitte eenden zachtjes over “ ‘t Zoet Water”.
Wapperende vlaggen nodigen uit om de zanderige weg te volgen.
En daar duikt, in het volle zonlicht, de prachtige barokke kapel op.
Het langdurig klepperen van het torenklokje doorbreekt de stilte.
Een zuivere leliegeur lokt mij naar het Lief Vrouwke, onder haar gouden sluier.
Maria, ik voel de warmte van een onbegrensde liefde, wanneer ik naar u opkijk.
Uw tedere glimlach raakt de gevoeligste snaar van mijn kinderhart.
Uw wijze blik heeft ons in dit aardse leven nog zoveel te vertellen.
Mijn ogen volgen u hemelwaarts, waar engelen en heiligen jubelen en juichen.
Ik zie de Moeder Gods, omringd door de Vader, de Zoon en de H. Geest.
Een Hemelse Koningin, in al haar glorie, gehuld in een mantel van licht.
Maria, laat vanuit die helderblauwe hemel uw Moederhart tot ons spreken.
Want hier beneden wordt gij met liefde al biddend op handen rond gedragen.
Als onze Koningin van de Heilige Rozenkrans, door alle mysteries heen.
Smekende weesgegroetjes worden als roosjes over het smalle pad uitgestrooid.
Tot lof en eer van uw Zoon Jezus, hier aanwezig in ‘t Allerheiligste Sacrament.
Door u  Maria, Moeder van hoop en licht, gaan wij dankend op naar God.
Verenigd in de Krans van Rozen, de Moederlijke zegen van Maria.
Lea.
Augustus 2012.

WAT ZAL DE WERELD MOOI ZIJN.

Wat zal de wereld mooi zijn op die dag
Als Jezus weer zal komen op de wolken
Als al wat leeft, de naties en de volken
Zich voor Hem zullen buigen vol ontzag

Wat zal de wereld mooi zijn op die dag
Als GOD Zijn tent zal opslaan bij de mensen
Als volkeren, niet gescheiden door de grenzen
Zich zullen scharen onder Christus’ vlag

Wat zal de wereld mooi zijn op die dag
Als heel de schepping zal gezuiverd wezen
Als d’ aarde zal vernieuwd zijn en genezen
Van al ons kwaad van gans ons wangedrag

Wat zal de wereld mooi zijn op die dag
Als GOD herstellen zal wat wij verknoeiden
Als rusten zullen al de zwaar vermoeiden
Als tranen zijn verdreven door een lach

Wat zal de wereld mooi zijn op die dag
Als GOD Zijn volk met heerlijkheid zal kronen
En in het nieuw Jeruzalem doet wonen
Wat zal de wereld mooi zijn op die dag

ONZE LIEVE  VROUW VAN DE ROZENKRANS
MEDITATIE   (Niet volledig)
Met alle geslachten prijzen wij U zalig,  Maria, vrouw van Nazareth, wonder van de Allerhoogste!
De hemelse Vader hebt gij verheerlijkt,
naar zijn aartsengel Gabriël geluisterd,
Gods woord ontvangen in uw zuiver hart,
in uw maagdelijke schoot,
en in algehele overgave
hebt gij ontvangen van de H. Geest.
Met alle geslachten prijzen wij U zalig,   Maria, oorzaak van onze blijdschap!
 
Met alle geslachten prijzen wij U zalig,   Maria, vrouw van Ein Karim, van het Bezoek
Waar gij Elisabeth en haar ongeboren zoon
in aanraking brengt met het mens geworden Woord,
de eeuwige Wijsheid, uw eerstgeborene.
Gij draagt Hem die ons allen draagt,
Redder der volken, ons Licht en onze Waarheid,
Mens geworden Liefde en ons eeuwig Leven.
Met alle geslachten prijzen wij U zalig,    Maria, oorzaak van onze blijdschap!

Met alle geslachten prijzen wij U zalig,   Maria, vrouw van het Magnificat!
Wonderen heeft God aan u gedaan,
geringen verheft Hij, hongerigen verzadigt Hij
en u verheft Hij tot hemels verblijf
van de Mensenzoon.
Gods Woord ademt gij in en uit.
Voor alle volken en landen hebt gij Hem onthaald
die geneest en leven doet,
die vergeving is en verrijzenis.
Met alle geslachten prijzen wij U zalig,    Maria, oorzaak van onze blijdschap!

Met alle geslachten prijzen wij U zalig,   Maria, vrouw van Betlehem!
Gij brengt Hem ter wereld
door wie de wereld geboren is.
Gij voedt Hem
die ons eeuwig voedsel is.
Gij windt Hem in doeken
die ons bekleedt met Zijn licht en heiligheid.
Gij toont Hem aan de herders en wijzen
en aanbidt Hem met engelen en heiligen.
Met alle geslachten prijzen wij U zalig,    Maria, oorzaak van onze blijdschap!

“O Maria, zonder zonden ontvangen, bid voor ons, die onze toevlucht tot U nemen.”

EEN SERMOEN ERGENS IN LIMBURG.

Op een zomerse dinsdagavond werd ik naar het ziekenhuis van Geraardsbergen geroepen voor de ziekenzalving van Viviane. Met haar moeder, broers en zussen en familieleden stond ik daar rond haar bed om aan deze stervende nog de handen op te leggen en te zalven met de ziekenolie. Van bij haar geboorte was Viviane een zorgenkind geweest: er was zoveel wat mis was, ze zou niet lang leven. Zovele goede zorgen, operaties en deskundigheid hebben er voor gezorgd dat Viviane uiteindelijk bijna 52 jaar mocht worden. Nu was haar hart plots stilgevallen.
Tijdens de uitvaartplechtigheid deden zussen een woordje waarin ze spraken over hun zus die anders was. Anders omdat haar toekomst onvoorspelbaar was, anders omdat niemand wist wat ze voelde en wat er in haar leefde, anders omdat elke vorm van communicatie anders was. Hun toespraak eindigde met de mooie zin: “Voor ons was je niet anders, voor God ben je niet anders. Voor ons ben je Viviane, heel speciaal.”
Precies in die zin ligt een belangrijke opdracht voor ons, als christenen. We waarderen medemensen dikwijls op basis van wat ze kunnen en kennen, op basis van hun prestaties, op basis van hun inzet. Wanneer mensen minder kunnen en kennen, minder presteren en nergens kampioen in zijn, minder inzet hebben, dan zijn ze voor ons anders. Anders betekent dan dikwijls minder want ze brengen ons zo weinig op, je hebt er alleen maar zorgen mee, ze kosten ons dan inspanning. Is het helaas niet zo dat in onze huidige maatschappij mensen die anders zijn al snel op een zijspoor worden gezet. Men durft openlijk te twijfelen of mensen die anders zijn wel gelukkig kunnen zijn. Zoals het in die familie werd aangevoeld, zo moeten wij er ons als christenen sterk voor maken dat we elk mensenleven als waardevol blijven zien. Precies in deze tijd, misschien vandaag nog meer dan vroeger, ligt voor de Kerk de opdracht hen die zogenaamd anders zijn een stem te blijven geven. Elke mens draagt het leven van God in zich, al is het nog zo broos en nog zo gebroken en nog zo getekend. Voor God zijn we nooit anders, Hij houdt van elk mensenkind. Elk mensenkind, en zeker elk mensenkind wat anders is in de ogen van deze wereld,  is een uitnodiging van God om te beminnen, ook al kunnen we zo weinig wederliefde verwachten of ook al is de wederliefde die we ontvangen anders omdat die mens anders is.
Als evangelie voor de uitvaartmis van Viviane heb ik een stukje gekozen uit het negende hoofdstuk van het Lucasevangelie, verzen 46 tot 48. Een heel confronterend stukje. De leerlingen beginnen daar onderling te redetwisten over wie van hen de belangrijkste is. Jezus merkt dat hen die vraag bezig houdt en daarom neemt Hij een kind bij zich en zet dat kind naast Hem. Hij zegt dan: ‘Wie dit kind ontvangt in mijn naam, ontvangt Mij; en wie Mij ontvangt, ontvangt degene die Mij gezonden heeft. Want de kleinste van jullie allemaal, die is groot.’ Daarmee beschaamt Jezus eigenlijk Zijn leerlingen die aan het twisten waren wie de grootste was.
Hoe is het bij mij?  Welke medemensen zie ik als anders ? Welke medemensen worden door de meesten om mij heen als anders gezien? Kan ik vanuit mijn christen zijn, die zin uit die toespraak van die familie onderschrijven:
“Voor ons ben je niet anders, voor God ben je niet anders, voor ons ben je speciaal.”
Gods Zegen, pastoor A. Penne.
www.priesterpenne.be

'WE GAAN HET WESTEN WEER TOT GOD BRENGEN'
 
'Onze geloofwaardigheid is tot een dieptepunt gezakt', beseft aartsbisschop Rino Fisichella, de strategisch denker van het Vaticaan. De katholieke kerk likt haar wonden, en zet komende herfst een wereldwijd offensief in tot Herkerstening van het Westen. Aartsbisschop Léonard bereidt de zaak mee voor.
Rome, 2010. De pauselijke privévertrekken in het Apostolisch Paleis. 'De Heilige Vader wil u spreken', zegt monseigneur George Gänswein, de persoonlijke secretaris en rechterhand van paus Benedictus XVI met een enigmatische terughoudendheid. Aartsbisschop Rino Fisichella vraagt zich af wat er aan de hand is. Alle afspraken die hij tot dusver met deze paus had - en de talloze gesprekken met zijn voorganger, Johannes Paulus II in het verleden - verliepen via een vast stramien: het onderwerp werd van tevoren meegedeeld, zodat hij zich kon voorbereiden. 'Hij wil met u praten over een taak, u auf den Leib geschneidert .' Het gebruik van een Duitse uitdrukking om het bijzondere van de zaak te onderstrepen maakt hem des te ongeruster. Thuisgekomen bladert hij door het Annuario Pontificio , het Pauselijke Jaarboek waarin alle functies in de Romeinse curie beschreven staan. Wat kan hem in hemelsnaam 'op het lijf geschreven' zijn? Hij vindt niets.
 De bewuste dag zit Rino Fisichella tegenover een glimlachende Benedictus XVI. 'Ik heb de laatste maanden veel nagedacht', zegt de paus. 'Ik wens een dicasterium op te richten voor een Nieuwe Evangelisatie van het Westen, en ik heb jou gekozen om daar president van te zijn. Wat denk je?'
Theoloog en filosoof Fisichella (Codogno, 1951) is lid van de Vaticaanse Congregatie voor de Geloofsleer, de waakhond van de katholieke orthodoxie. Hij was de rechterhand van de toenmalige voorzitter en latere paus Joseph Ratzinger.
 Het is een publiek geheim dat Fisichella een van de belangrijkste schrijvers is van Fides et Ratio , de pauselijke encycliek van Johannes Paulus II die een brug wou slaan tussen geloof en rede. De tweede vermoedelijke coauteur was Ratzinger. De encycliek, die algemeen beschouwd wordt als het geestelijke testament van Johannes Paulus II, schetst de botsing tussen kerk en wereld. Niet zozeer de kerk als wel de westerse beschaving als geheel verkeert in crisis, stelde de encycliek. Het werd de blauwdruk waarmee de katholieke kerk in de aanval gaat, het ideologische programma van Rome. Onmiskenbaar Fisichella.
Toen in 2001 de eerste geruchten van kindermisbruik in de kerk de kop opstaken, was het Ratzinger die alle bisschoppen ter wereld beval dergelijke zaken onmiddellijk aan hem persoonlijk te rapporteren. En het was Fisichella die Marcial Maciel, de tot dan als een levende heilige beschouwde oprichter van het ultrakatholieke Legioen van Christus, genadeloos neersabelde als een kinderverkrachter op grote schaal. 'Ik wil dat de onderste steen bovenkomt', gelastte Fisichella. 'Ik wil weten wie zijn agenda bijhield, wie zijn afspraken maakte en wie hem van een dekmantel voorzag.' Fisichella, zoveel is duidelijk, is al enige tijd met een interne zuivering en een cultureel offensief bezig. De aartsbisschop en officieuze ideoloog van het Vaticaan is nu dus ook, tja, de marketeer van Rome.
 Er zijn makkelijker jobs. Hele bisdommen zijn failliet gegaan aan compensatie van slachtoffers van seksueel misbruik. De geloofwaardigheid van de katholieke kerk in het Westen is gedaald tot een niveau dat ongekend is sinds de Franse Revolutie. De kerk lijkt te wankelen. Het Vaticaan zelf, intussen, rolt van de ene affaire in de andere, in een verbeten machtsstrijd tussen kardinaal-staatssecretaris Tarcisio Bertone en de rest van de curie, met als voorlopig dieptepunt een pauselijke butler in de cel.
 Fisichella's Pauselijke Raad voor de Nieuwe Evangelisatie is, veelzeggend,  het eerste dicasterium dat in meer dan een kwarteeuw door een paus is opgericht. Het is een niet mis te verstaan statement van Benedictus XVI naar de wereld. De Duitse paus wil de geschiedenis ingaan niet als de paus van de Ondergang door seksschandalen en intriges, maar als de paus van de Ommekeer. Van de Herkerstening van het Westen. Fisichella's nieuwe kantoor op de bekende Via della Conciliazione ligt niet toevallig precies halverwege de Romeinse binnenstad en de Sint-Pietersbasiliek. Jonge priesters lopen in en uit.
Monseigneur, sloeg de angst u niet om het hart toen de paus u deze taak gaf?
Rino Fisichella: Tijdens mijn gesprek met de paus sloeg mijn aanvankelijke angst binnen het halfuur om in enthousiasme. We brainstormden over hoe we het nieuwe dicasterium vorm zouden kunnen geven. Hoe we de landen, waar het christendom vanouds stevig geworteld was en waar het nu op het spel staat, terug kunnen winnen. We zullen ons niet alleen op Europa richten, maar op alle landen die geboren zijn uit de christelijke beschaving, zoals Noord- en Zuid-Amerika en Australië.
De situatie is de voorbije jaren grimmiger geworden. In Europa is de immigratie flink toegenomen, en onder Europeanen leeft er een toenemend besef van het verschil tussen de wankele eigen identiteit en het zelfbewustzijn van nieuwkomers. De laatste tien jaar zie je dat er op politiek niveau een soort fundamentalisme is ontstaan, als reactie op een waardevrije, seculiere politiek in Europa. Ik wil dat Europa de wortels van zijn cultuur niet vergeet. Ik wou dat Europa niet dacht dat alle religies hetzelfde zijn, want dat is voor Europa niet het geval. Het christendom was voor Europa een teken van eenwording, een teken van vooruitgang, een streven naar wat Europa zou moeten zijn. De grote ideeën van vrijheid, gelijkheid en democratie komen van het christendom. En ook al zijn die ideeën in de praktijk op tal van manieren verwezenlijkt, ze kwamen tot de hele mensheid vanaf hier.
'Hier' is het crisis, nog meer dan toen Fides et Ratio uitkwam. Op velerlei vlakken.
Fisichella: Crisis, het is het meest gebruikte woord van onze tijd. En we zijn in crisis. Maar ik blijf herhalen dat de economische en financiële crisis waarin wij leven de consequentie is van een andere, diepere crisis. We gaan door een diepe antropologische en culturele crisis, ingegeven door het feit dat mensen niet langer een helder perspectief voor ogen hebben. Ze leven alleen nog in het heden, zonder verleden en zonder een duidelijke toekomst.  Vergeleken met tien jaar geleden is het atheïsme concreter geworden. Het is niet langer theoretisch of filosofisch, het is concreet en materialistisch geworden. Ik maak me daar grote zorgen om, want ik denk dat we in een culturele situatie beland zijn waarin de ontstentenis van God niet langer ervaren wordt als een gemis in je leven. In mijn ogen is dat dramatisch. Zonder een minimum aan religieus gevoel in je leven heb je volgens mij geen toekomst, omdat je niet langer in staat bent je leven een idee van zingeving te geven. Hoe kun je bijvoorbeeld nog geloven in de liefde? Of geloven in trouw binnen die liefde zonder de dramatische ervaring verraden te worden? Hoe kun je pijn en lijden in je leven plaatsen? Hoe kan ik, bij de aardbevingen die Italië de laatste twee jaar troffen, de vele mensen die have en goed verloren een antwoord geven?
Ze zijn bang, bang voor alles. Je kunt niet je schouders ophalen en er verder niet bij stilstaan, dat is geen menselijk gedrag. De menselijke aard vraagt om een antwoord op sommige vragen. Met permissie, ik denk niet dat er na tien jaar van misbruikschandalen nog veel vertrouwen in de katholieke kerk bestaat.
Fisichella: Dat weet ik. Onze geloofwaardigheid is door de schandalen gekelderd.
En ik ben woedend, omdat ieder schandaal onze geloofwaardigheid aantast - en ik wil geloofwaardig zijn wanneer ik het evangelie verkondig.
Tegelijkertijd moet je het hele plaatje zien. Als je alleen maar naar de schandalen wijst en niet naar de tekenen van heiligheid, van onbaatzuchtige zelfopoffering van talloze zusters, priesters, jonge mensen overal ter wereld, schets je een scheef beeld en doe je de kerk onrecht aan.
Ik wil niet de andere kant opkijken. Ik kijk de crisis recht in de ogen.
Ik ben daar niet bang voor, want ik ben er de man niet naar om het hoofd in de schoot te leggen omdat we door een periode van crisis gaan. Een crisis is een tijd van oordeel, van zuivering, van aanpassing. We moeten uitzoeken hoe het zo ver heeft kunnen komen, maatregelen treffen en dan verder gaan.  Wat heet. In de herfst geeft u het startschot van een ware Contrareformatie.
Fisichella: De bisschoppen zullen van 7 tot 28 oktober in het Vaticaan bijeenkomen voor een synode over de Nieuwe Evangelisatie van het Westen. Daar worden de grote lijnen uitgezet. Na afloop zal de paus in een apostolische exhortatie het plan van aanpak decreteren om het Westen weer tot God te brengen.  U hebt al overlegd met twaalf van Europa's belangrijkste bisschoppen. Onder meer met de Belgische aartsbisschop André-Joseph Léonard. Hebt u een crisisplan?
Fisichella: Het kenmerk van het Europa en van de westerse cultuur van vandaag is fragmentatie. Ik wil voorbij die fragmentatie gaan, en doorstoten tot een fundament, een basis. Dus moeten we allereerst de christenen die er nog zijn gaan scholen. Onze gelovigen kennen de meest basale inhoud van het geloof niet meer. Vervolgens zullen we ons op het mysterie richten. Ik ben er sterk van overtuigd dat zonder mysterie, zonder spiritualiteit en zonder het vermogen om de waarde van stilte in je leven te begrijpen, je als persoon niet verder komt. En ten slotte kijken we naar onze levensstijl.  Als die niet in overeenstemming is met onze boodschap, kunnen we niet de pretentie hebben anderen iets te verkondigen.  Hoe snel wilt u resultaten zien?  Fisichella: We gaan opnieuw ontdekken wat een geweldige schat aan cultuur en geloof we hebben opgebouwd in de laatste tweeduizend jaar. Ik ben geen romanticus en ik ben niet sentimenteel: ik denk niet dat de omslag nabij is. De crisis zal nog twintig, dertig jaar lang duren. Misschien nog wel langer. Maar ik leef nu, en dit is een moment van ommekeer. Ik gooi de deuren open en treed naar buiten. Nu!

BOODSCHAP VAN 25 AUGUSTUS 2012.

Liefste kinderen

Ook vandaag bid ik voor u  met hoop in het hart en dank ik de Allerhoogste voor ieder van u, die mijn boodschappen met het hart beleeft. Wees dankbaar om de liefde van God, zo dat ik ieder van u kan beminnen en U door mijn Onbevlekt Hart naar bekering kan brengen. Open uw hart en beslis voor heiligheid en hoop zal vreugde in uw hart brengen.

Dank U dat u aan mijn oproep gevolg  hebt gegeven

Wilt u een mooi lied voor de internetgebedsgroep:

http://geudens.wordpress.com/2012/08/04/ah-ah-ah-ashrei-yeshiva-boys-choir/–

Psalm 145 (‘Ashrei’) gezongen door een Jongenskoor. Vroeger werd het gezongen in de Tempel van Jeruzalem als gedeelte van het morgen of avondgebed.


Pastoor Geudens.

‘Voorzeker,  niets  doet  de  Heer  zonder  de  profeten,
Zijn  dienaars,  Zijn  Plan  te  openbaren.’   Amos  3 : 7.
Profetieën  door  de  Hemel  gegeven  aan 
Zr.  Elena  Aiello,  Cosenza,  Italië.

Zr.  Elena  Aiello  werd  op  16  april  1895  geboren  in  Mont – alto  Uffogo,  Cosenza,  in  Italië.  In  1928  startte  zij  in  Cosenza   het  werk  onder  de  verlaten  en  verwaarloosde meisjes  door  hen  te  vormen  en  op  te  voeden  in  het  licht  en  de  warmte  van  de  Evangelische  naastenliefde.  Voor  haar  en  haar  Dochters  koos  zij  de  Regel  naar  het  voorbeeld  van  de  Passie  van  Onze  Lieve  Heer  en  de  naastenliefde  van  St.  Franciscus  van  Paolo,  onder  de  naam  “De  Kleine  Zusters  van  de  Passie  van  Onze  Heer  Jezus  Christus”.   Zij  stichtte  18  huizen  en  werkte  in  de  bisdommen  Cosela,  Cassano  en  Rome  met  + -  150  religieuzen.  In  februari  1948  erkende  de  Heilige  Congregatie  van  de  Religieuzen  het  werk  van  de  vurige  Calabrische;  de  Regel  van  haar  Congregatie  werd  goedgekeurd.  Zr.  Elena  was  een  levendige  persoonlijkheid,  die  veel  lijden  moest  verduren  vanwege  de  aanvallen  die  er  werden  ondernomen  tegen  haar  jonge  Congregatie.  Heel  haar  leven  stond  in  het  teken  van  het  lijden.  Niettemin  ontving  zij  en  bezielde  zij  voortdurend  al  die  armen  die  tot  haar  kwamen  voor  hulp.  Nooit  weigerde  zij  zich  hun  lijden,  hun  zorgen  en  hun  beproevingen  aan  te  trekken.  Zij  aanvaardde  haar  lijden  en  bad  met  geloof  waardoor  zij  alles  verkreeg  van  de  Almachtige  God.  Zij  bad  eveneens  voor  hen  die  zelf  niet  bidden.  Zij  offerde  haar  lijden  tot  eerherstel  voor  de  zonden  in  de  wereld.  Rome  en  de  Heilige  Plaatsbekleder  waren  steeds  op  haar  lippen.  Deze  hadden  haar  verering,  haar  kinderlijke  liefde,  haar  volkomen,  onvoorwaardelijke  en  onbegrensde  devotie.  Zij  offerde  zich  geheel  voor  de  Heilige  Plaatsbekleder,  voor  de  Heilige  Kerk.  Jezus  heeft  deze  uitverkoren  ziel,  die  het  Kruis  zozeer  liefhad,  gebruikt  om  aan  ons  de  profetische  aankondiging  van  de  verschrikkelijke  kastijding  die  de  mensheid  bedreigt,  door  te  geven.  De  verschrikkelijke  kastijding,  waarvan  al  de  oude  profeten  spreken,  waarover  de  Heilige  Johannes  de  Evangelist  profeteert,  waarvoor  Onze  Lieve  Vrouw  ons  in  al  Haar  Verschijningen  over  m. n.  de  laatste  anderhalve  eeuw  waarschuwt,  de  verschrikkelijke  kastijding  die  onafwendbaar  is  tenzij  de  wereld  zich  bekeert.  Vanaf  1938  tot  enkele  maanden  voor  haar  dood  in  1961  ontving  Zr.  Elena  de  mystieke  Verschijningen,  die  zij  met  name  ontving  op  alle  vrijdagen  in  de  Vastentijd  en in  het  bijzonder  op  Goede  Vrijdag.  Zr.  Elena  overleed  op  8  juni  1961  in  Rome.  Haar  lichaam  rust  in  Calabrië,  in  het  Moederhuis  in  Cosenza. 

Haar  Profetieën. 

Kort  samengevat  hebben  deze  betrekking  op  de  voorzegging  dat  Rusland  zich  niet  zal  bekeren.  Zij  zal  het  zijn  die  vanuit  het  Oosten  naar  het  Westen  zal  oprukken.  Zij  zal  Italië  binnenvallen  tot  in  Rome.  Een  ‘rode  revolutie’  eraan  voorafgaand  ofwel  gelijktijdig  zal  Italië  in  een  bloedbad  veranderen;  priesters,  religieuzen  en  andere  onschuldige  mensen  zullen  worden  uitgemoord.  De  kerkgebouwen  zullen  vernietigd  worden,  de  rode  vlag  zal  op  de  koepel  van de  St.  Pieter  worden  geplant.  En  dan  komt  de  grote  beproeving;  de  atoomoorlog.  De  aarde  zal  worden  verwoest,  Rusland  zal  verbranden,  er  zullen  volkeren  en  naties  verdwijnen,  een  groot  deel  van  de  mensheid,  een  tweederde  deel  ervan  zal  worden  vernietigd.  Zij  die  overleven  zullen  God  erkennen  en  aanbidden. 

16  Augustus  1949. 
Onze  Lieve  Vrouw;   “Er  zal  een  verschrikkelijke  slachting  plaatsvinden,  de  meest  verschrikkelijke  gesel  die  op  de  wereld  zal  neerkomen  vanwege  de  beledigingen  die  de  Godheid  zijn  aangedaan….” 

9  September  1949.
“De  mens  komt  in  opstand  tegen  God,  er  zal  een  epidemie  van  onzedelijkheid  komen  die  dood  en  verderf  aan  de  wereld  zal  brengen,  en  niet  alleen  aan  de  zielen  van  de  volwassenen  maar  zelfs  aan  die  van  de  kinderen.  Hoe  veel  heiligschennissen!  Tot  aan  de  Stoel  van  Mijn  gewonde  Plaatsbekleder,  die  evenzeer  veracht  wordt.  De  priesters,  Mijn  Kerk  worden  aangevallen.  De  gesel  zal  neerkomen  door  de  handen  van  de  Engelen;  weinigen  zullen  er  overblijven.”

Zr.  Elena;  “Zullen  wij  allen  sterven?” 

Onze  Lieve  Vrouw;  “De  mensheid  zal  ten  dele  vernietigd  worden.  Mijn  Zoon  ondergaat  heel  veel  beledigingen  van  het  mensdom.  De  wereld  ligt  in  puin,  Rusland  zal  verbranden,  er  zal  dood  en  verlatenheid  zijn  door  een  vuur  dat  nooit  eerder  op  aarde  werd  gezien.  Het  kleine  aantal  dat  zal  overblijven  zal  zijn  God  weer  terugvinden.  Zij  die  over  hun  zonden  geen  berouw  hebben  zullen  allen  ten- ondergaan  in  een  zee  van  vuur.  Een  deel  van   Italië  zal  gered  worden.” 

23  Februari  1951.
“De  stank  van  hun  verdorvenheden  is  tot  Mij  opgestegen…..  Deze  perverse  en  losbandige  wereld!  Hoe  veel  onkuisheid!  Deze  zonde  brengt  dood  en  verderf.  De  wereld  zal  volledig  in  oorlog  zijn.  Rusland  zal  verbranden…  de  wereld  zal  getroffen  worden  door  dood  en  verderf.  De  dodelijke  wapens  zullen  niet  slechts  de  legers,  maar  ook  de  meest  eenvoudige  en  geheiligde  schepselen;  de  kinderen  en  zieke  mensen  verdelgen.  De  zondige  regeringsleiders  staan  geheel  buiten  de  Wetten  van  de  Kerk….  Rusland  zal  verbranden….  Schreeuw  het  uit  dat  Italië  slechts  ten  dele  gespaard  zal  blijven.  Ik  nodig  de  mensheid  uit  om  vergeving  te  vragen,  maar  zij  beantwoordt  dit  met  een  orkaan  van  haat  en  geweld  tegen  Christus,  omdat  de  toorn  haar  verblindt.” 

7  Augustus  1951. 
“De  wereld  zal  geheel  in  oorlog  zijn.  De  kastijding  die  het  mensdom  zal  treffen  zal  verschrikkelijk  zijn….  Niemand  zal  kunnen  bevatten  hoe  verschrikkelijk  de  orkaan  zal  zijn  die  het  mensdom  zal  doen  ondergaan…..  deze  zal  over  de  hele  wereld  ontstaan  en  wel  op  een  tragische  wijze  in  Italië:  Een  Revolutie  tegen  de  Kerk!” 

Zr.  Elena;  “Wat  gebeurt  er  met  Italië,  dat  mij  zo  dierbaar  is?”

Onze  Lieve  Vrouw;  “Er  worden  hier  zovele  zonden  bedreven.  Valse  profeten  omringen  de  Christenen  op  aarde.  Deze  zielen  doen  Mij  meer  Smart  dan  de  zondaars…  DE  DUIVEL  HEEFT  DE  MEEST  VERSCHRIKKELIJKE  STRIJD  AANGEBONDEN  MET  GOD  EN  DE  KERK  hij  heeft  vele  zielen  op  de  weg  van  de  verdoeming  geleid.” 

5  Juli  1952. 
“De  zonde  van  onkuisheid  heeft  op  diabolische  manier  tot  verleiding  geleid;  het  grootste  gedeelte  van  de  mensheid  wentelt  zich  in  het  vuil.  Deze  zonde  zal  dood  en  verderf  brengen.  De  wereld  zal  een  vulkaan  van  vuur  worden,  een  stortvloed  van  bloed,  het  grootste  deel  van  de  mensheid  zal  worden  vernietigd;  men  zal  zonder  bescherming  zijn.” 

8  Oktober  1953.
“Speciaal  onder  de  jeugd  zijn  de  duivelse  krachten  werkzaam  en  staan  zij  klaar  om  ontketend  te  worden  over  geheel  de  wereld,  men  maakt  niet  langer  een  geheim  van  hun  doel.  De  mens  wordt  ondergedompeld  in  vuil,  in  een  zee  van  verderf,  die  de  hele  wereld  tracht  onder  te  dompelen…” 

1  April  1953.
“De  mensheid  voelt  zich  gedwongen  JEZUS  uit  de  gezinnen  te  bannen.   Hierdoor  komt  het  dat  het  kwaad  steeds  toeneemt.  De  zonde  van  onkuisheid  heeft  haar  hoogtepunt  bereikt.  Er  is  geen  hoop  meer  op  een  tijdperk  van  vrede … de  wereld  zal  in  oorlog  zijn,  dood  en  verderf  zullen  er  wreed  worden  gezaaid.  Rusland  zal  al  haar  krachten  van  het  kwaad  loslaten  over  alle  naties  en  zij  zal  in  haar  tijd  het  beste  deel  van  Mijn  kudde  vernietigen;  zij  zal  als  de  zwaarste  gesel  in  de  wereldgeschiedenis  gelden.  Het  materialisme  neemt  toe …  Er  zal  een  oorlog  komen  die  volkeren  en  naties  zal  vernietigen,  de  mensen  zullen  over  lijken  lopen,  er  zullen  rivieren  van  bloed  stromen.  Het  helse  vuur  zal  met  grote  snelheid  over  heel  de  mensheid  gaan.” 

7  November  1953.
“De  Kerk  is  van  binnen  en  buiten  verwond.  Van  nu  af  aan  zal  de  duisternis  de  aarde  bedekken,  omdat  zij  door  Satan  wordt  beheerst.  De  krachten  van  het  kwaad  zullen  toenemen  en  de  krachten  van  het  goede  worden  teruggedrongen …” 

Goede  Vrijdag,  April  1954.
“Er  zal  een  grote  Revolutie  met  een  groot  bloedbad  over  de  wereld  komen…,  een  uitbreken  van  vuur.  De  gesel  zal  70  uren  duren…” 

4  Maart  1955.
Onze  Lieve  Heer;  “De  kerkgebouwen  zullen  verlaten  zijn;  de  toegewijde  zielen  laten  Mij  alleen  in  het  Tabernakel.  Het  zijn  er  niet  veel  die  Mij  beminnen.  De  Kerk  zal  gemarteld  worden.  Een  derde  deel  van  de  mensheid  zal  gered  worden.  De  tijd  is  niet  meer  veraf  waarin  de  wereld  een  vulkaan  van  vuur  zal  worden….  Het  huidige  uur  is  een  van  de  meest  verschrikkelijke  voor  de  mensheid,  voor  de  Kerk,  voor  de  Christus  op  aarde  ( Heilige  Vader ).  Men  kan  werkelijk  spreken  van;  HET  UUR  VAN  SATAN.   Mijn  dienaren  ( priesters )  prediken  niet  langer  het  Evangelie.” 

6  April  1955.
Onze  Lieve  Vrouw;  “De  wereld  is  een  onmetelijk  graf  van  stervende  lichamen.  De  onschuld  van  de  kinderen  wordt  bedreigd,  de  jeugd  gaat  verloren  door  de  schande  van  het  ongeregelde  huwelijksleven.  Er  is  in  de  wereld  een  broedermoord  gaande,  de  haat  doet  de  mensheid  ontaarden.” 

8  April  1955.
“Alleen  door  lijden  en  gebed  zal  een  deel  van  de  wereld  gered  worden.  DEZE  WAARSCHUWINGEN  MOGEN  NIET  VERBORGEN  WORDEN,  MAAR  ZIJ  MOETEN  ZORGVULDIG  BEWAARD  WORDEN,  ZODAT  DE  NIEUWE  GENERATIE  (  van  de  overlevenden  van  de  grote  tuchtiging  )  ZULLEN  WETEN  DAT  DE  MENSEN,  DAT  DE  VOLKEREN  OP  TIJD  WERDEN  GEWAARSCHUWD  OM  TOT  GOD  TERUG  TE  KEREN  EN  ZICH  TE  VERZOENEN.  Indien  zij  berouwvol  zouden  zijn  geweest,  dan  zouden  zij  tot god  zijn teruggekeerd,  dan  zou  de  Gerechtigheid  van  de  Eeuwige  Vader  niet  op  de  aarde  zijn  gevallen  en  dan  zou  Hij  de  verschrikkelijke  gesel  hebben  voorkomen.  Zie,  de  Engelen  hebben  in  hun  handen  schalen  met  vuur,  het  lijken  vele  toortsen.  Deze  dienen  er  toe  om  door  de  Engelen  als  pijlen  van  vuur  op  de  wereld  worden  neergeworpen.  Het  vuur  zal  in  gedeelten  op  de  aarde  neerkomen.  Eén  enkele  slag  zal  niet  de  dood  van  geheel  de  mensheid  brengen,  maar  men  zal  gestraft  worden  overeenkomstig  de  schuld  die  men  heeft  begaan  ten  aanzien  van  de  Goddelijke  Gerechtigheid.  Die  ontzaglijke  gesel  zal  komen  in  de  eerste  uren  van  de  ochtend.  Zondaren,  goddelozen  zullen  omkomen.  DE  RECHTVAARDIGE  ZIELEN  DIE  TROUW  ZIJN  AAN  MIJN  ROZENKRANS  ZULLEN  NIET  STERVEN,  MAAR  ZIJ  ZULLEN  DE  DOODSSTRIJD  ERVAREN.  Dit  zal  een  verschrikkelijk  ogenblik  zijn  voor  de  rechtvaardigen,  de  zondaren  en  de  goddelozen.  Allen  zullen  deze  verterende  zielesmart  moeten  doormaken,  allen  zullen  dit  visioen  ondergaan,  de  ogen  van  het  mensdom  zullen  naar  de  Hemel  opslaan.  De  hemel  zal  rood  gekleurd  zijn … er  zal  een  storm  van  vuur  komen  die  op  de  hele  wereld  zal  worden  ontketend.  Verscheidene  naties  zullen  moeten  verdwijnen.  Andere  zullen  gezuiverd  worden.” 

30  Maart  1956,  Goede  Vrijdag.
“Rusland  zal  nieuwe  dwalingen  over  de  gehele  wereld  verspreiden;  zij  zal  oorlog  voeren  en  vervolging  veroorzaken  tegen  de  Kerk.  Zij  zal  zich  niet  bekeren.  Italië  is  de  koningin  van  de  naties,  maar  als  zij  niet  bidt,  dan  zal  zij  slechter  worden  dan  Rusland  en  zal  zij  veel  lijden  ondergaan.  ROME  moet  voor  haar  dwalingen  boeten.  Italië,  zetel  van  Christus’  Vicaris  op  aarde  zal  vernederd  worden.  Het  materialisme  zal  steeds  meer  opdringen.” 

7  Oktober  1956.
“Rusland  zal  nieuwe  dwalingen  over  de  hele  wereld  verspreiden…  Er  zal  een  oorlog  komen  zoals  er  nooit  tevoren  is  geweest,  alle  naties  zullen  op  het  slagveld  terechtkomen,  de  broedermoord  is  nabij.” 

11  Februari  1957.
“RUSLAND  ZAL  ZICH  NIET  BEKEREN  MAAR  ZIJ  ZAL  HAAR  DWALINGEN  OVER  ALLE  NATIES  VERSPREIDEN,  in  het  bijzonder  Italië,  omdat  dit  land  moet  boeten  voor  haar  zonden  en  het  veel  zal  moeten  lijden.  Deze  generatie  verdient  het  te  worden  vernietigd,  omdat  de  wereld  slechter  is  geworden  dan  in  de  tijd  van  de  Zondvloed.  Er  zal  aan  de  hemel  een  wolk  verschijnen  die  rood  is  als  vuur  en  deze  zal  langs  geheel  de  hemel  trekken.  Dit  alles  zal  3  dagen  en  3  nachten  duren;  een  dichte  duisternis  zal  de  aarde  bedekken …” 

15  September  1958.
“HET  COMMUNISME  WORDT  OVER  DE  GEHELE  WERELD  VERSPREID.  Het  materialisme  beheerst  een  grote  organisatie  zoals  vooreer  nooit  op  aarde  heeft  bestaan.  Deze  heeft  de  orde  van  de  Heilige  Kerk,  de  beheerster  van  het  Heilig  Evangelie,  omvergeworpen.  Haar  krachten  zijn  machtig,  zij  verspreidt  haar  dwalingen  door  oorlogen,  revoluties  en  vervolgingen  tegen  de  Kerk  tot  stand  te  brengen.  Om  deze  reden  dienen  de  religieuzen,  de  priesters,  geheel  de  geestelijkheid,  de  toegewijde  zielen  en  zij  die  Mijn  Hart  zijn  toegewijd  in  de  eerste  gelederen  het  materialisme  door  hun  voorbeeld,  door  een  heilig  leven  te  leiden,  te  bestrijden.  Zij  moeten  de  zielen  redden.  Zij  moeten  zich  geheel  geven  aan  hun  apostolaat  om  het  materialisme  te  bestrijden  en  om  het  Rijk  van  Christus  te  veroveren.  Als  er  niet  gebeden  wordt,  dan  zal  Italië  worden  binnengevallen  door  de  Russische  troepen…” 

27  Maart  1959,  Goede  Vrijdag.
“De  regeringsleiders  staan  buiten  Gods  Licht,  in  het  bijzonder  die  van  Italië.  Zij  zijn  vol  van  leugen.  Zij  misbruiken  Mijn  Naam  en  de  Naam  van  Mijn  Zoon  Jezus.  Het  materialisme  verspreidt  zich  snel  over  alle  naties  en  vervolgt  zijn  opmars,  dood  en  verderf  zaaiend.  Hoe  veel  verwoestingen  zijn  er  onder  de  jeugd,  onder  de  kinderen  rukt  de  zonde  van  de  onkuisheid  op.  Christelijke  gezinnen  bestaan  niet  langer.  Men  maakt  er  niet  langer  een  geheim  van;  men  bant  Christus  uit  de  gezinnen,  uit  de  scholen,  uit  de fabrieken,  uit  de  maatschappij,  uit  het  geweten.  Bid  veel….  Rome  zal  gestraft  worden…  Mijn  Rusland  zal  plotseling  komen  over  alle  naties,  in  het  bijzonder  over  Italië  en  zij  zal  de  rode  vlag  plaatsen  op  de  Sint  Pieter,  de  Basiliek  zal  omringd  zijn  door  zeer  woeste  leeuwen.” 

22  Augustus  1960.
“Het  verschrikkelijke  uur  nadert  de  wereld…  verschillende  naties  en  speciaal  Italië  zullen  geslagen  worden  door  bloedige  revoluties.  Rusland  heeft  geheime  wapens  vervaardigd  tegen  Amerika,  Frankrijk  en  Duitsland.  De  oorlog  is  nabij.  De  Rijn  zal  vanuit  Zwitserland  vol  zijn  met  lijken  en  met  bloed.  De Paus zal veel te lijden hebben. De brullende leeuw zal oprukken tot de Stoel etrus om zijn dwalingen te verspreiden. De gal van Rusland in het bijzonder Italië vergiftigen....

Goede Vrijdag 1961.
“De mensheid keert maar niet terug naar Mijn hart en naar het Hart van Mijn Zoon Jezus. De wereld zal in de afgrond vallen... Rusland zal haar dwalingen over alle naties, in het bijzonder over Italië verspreiden. De wereld is tot een dieptepunt gevallen. Zij behoeft een kastijding, geselingen, om gezuiverd te worden. De mensen erkennen hub God niet meer. Hun god is zonde, het genot, de schande, niemand keert terug tot God. Zij zullen als gevolg daarvan de meest verschrikkelijke kastijdingen van vernietiging en dood over de naties doen komen, in het bijzonder over Italië¨. Rusland wordt geleid door Satan, want zij wil de absolute macht op geheel de wereld. De Kerk zal vervolgd worden en de Paus en de priesters zullen veel te lijden hebben."

Zr Elena tijdens haar visioen.
"Ze vallen het Vatikaan binnen, ze grijpen de Paus vast ... de Paus is alleen, hij bidt..., ze grijpen hem vast... werpen hem op de grond, ze binden hem vast..., Oh, mijn God, help! help! Ze doden de Paus, die bruten! Oh, mijn God, zij trappen op hem... Wat zie ik nu... Nu nadert Onze Lieve Vrouw. De mannen vallen op de grond, dood. Onze Lieve Vrouw richt de Paus op, Zij neemt hem bij de arm en bedekt hem opnieuw met Haar Mantel. Oh, wat zie ik nu; Men breekt de vlaggen af, de vlaggestokken vallen! Wees niet bang want die schurken zonder God kunnen hem niet raken. Ze schreeuwen; "Nee, wij willen niet dat God over ons regeert, Satan moet regeren!"

Amerikaanse wetenschappers ontdekken dat chemotherapie kanker versnelt:

http://xandernieuws.punt.nl/?id=662956&r=1&tbl_archief=&

http://www.naturalnews.com/036725_chemotherapy_cancer_tumors_backfires.html

BRIEF UIT HET HIERNAMAALS.

Hieronder volgt een ontstellend document. Het is allerminst een stuk sensatie, maar integendeel een genade van de Goddelijke Barm¬hartigheid. Wat erin wordt verhaald over het leven van Annie en haar ouders is gecontroleerd en het zijn feiten.
Dr. Bernard Krempel, die het voor het eerst publiceerde, verkreeg bovendien het imprimatur van het bisdom Basel, in Soloturn op 12 novem¬ber 1941.Tenslotte zij vermeld dat de brochure met de originele tekst niet minder dan 15 voetnoten bevat, waarvan sommige zeer uitge¬breid, die de overeenstemming aantonen van de beweringen uit het hiernamaals met de leer van de Kerkvaders en de H. Schrift.
We nemen deze niet over maar brengen wel de onverkorte vertaling van de ‘Brief’.
Dr.Krempel: Onder de papieren van een dochter, die jong is gestorven als kloosterzuster, vond ik het volgende handschrift:
"Ik had een vriendin. Dat wil zeggen, we kenden elkaar doordat we op het kantoor in München waar we werkten, naast elkaar zaten. Toen Annie later trouwde heb ik haar niet meer gezien. Er was eigenlijk meer een vriendelijk¬heid dan vriendschap tussen ons. Ik miste haar dan ook niet erg toen ze na haar huwelijk in een villawijk van München ging wonen, die veraf lag van de plaats waar ik woonde. Toen ik in de herfst van 1937 mijn vakantie aan het Gardameer doorbracht schreef mijn moeder me, ongeveer aan het einde van de tweede week van september: ‘Moet je eens horen, Annie N. is gestorven. Ze is door een auto-ongeluk om het leven gekomen. Gisteren is ze begraven’. Ik was geschrokken van dit bericht. Ik wist dat Annie nooit echt godsdienstig was geweest. Was ze wel voorbereid toen God haar plotseling had geroepen? De volgende morgen woonde ik in het pensionaat van de zusters, waar ik verbleef, de H.Mis bij in de huiskapel, ik bad vurig voor haar zielenrust en offerde ook de H.Communie tot die intentie op.
Maar de hele dag voelde ik een zeker onbehagen, dat tegen de avond nog toenam. Ik sliep onrustig. Uiteindelijk ontwaakte ik door een heftig geklop. Ik deed het licht aan. De wekker op mijn nachtkastje stond op 10 minuten na middernacht. Maar er was niets te zien. Geen enkel geluid in huis. Alleen de golven van het Gardameer sloegen eentonig tegen de oevermuren van de tuin van het pensionaat. Er was geen wind te horen. En toch had ik toen ik wakker werd een soort waaien van wind menen te horen. Net alsof mijn chef op het kantoor in een slecht humeur een vervelende brief op mijn schrijftafel wierp. Ik dacht een ogenblik na of ik op zou staan. Ach wat, zei ik vastberaden tegen mezelf, het is alleen maar je op hol geslagen fantasie door dat doodsbericht. Ik draaide me om, bad een Onze Vader voor de arme zielen in het vagevuur en sliep in.

EN IK DROOMDE:
Dat ik 's morgens om 6 uur was opgestaan en naar de huiskapel wilde gaan, toen ik bij het opendoen van de kamerdeur met mijn voet tegen een pakje losse velletjes van een brief stootte, ze opnam, Annie's geschrift herkende en een kreet slaakte: dat gebeurde allemaal tegelijkertijd. Bevend hield ik de vellen papier in mijn handen.
Een verstikkend gevoel overviel me. Ik wist dan ook niets beters te doen dan naar buiten te vluchten. Ik maakte mijn haar in orde, deed de brief in mijn handtas en ging het huis uit. Na ongeveer een kwartier te hebben gelopen liet ik me op een bank vallen. Ik greep naar de brief. Er stond geen handtekening onder. Maar het was onmiskenbaar Annie's handschrift. Zelfs de wijde krul van de S en de op zijn Frans geschreven T die ze zich om mijnheer G. te ergeren had eigen gemaakt, ontbraken niet. De stijl was de hare niet. Tenminste, ze sprak niet zoals gewoonlijk. Ze kon namelijk heel vriendelijk babbelen en lachen. Alleen als we over religieuze vragen discussieerden kon ze giftig worden en in de harde toon van deze brief vervallen (Ik heb nu ook zelf al de opgewonden manier van spreken van haar brief aangenomen). Ik laat haar schrij¬ven uit het hiernamaals hieronder woord voor woord volgen, zoals ik het in mijn droom heb gelezen.

Clara! Bid maar niet voor me. Ik ben verdoemd. Ik deel dat wel aan je mee en zal je er uitvoerig over berichten, maar denk maar niet dat het uit vriendschap gebeurt. We houden hier van niemand meer. Ik doe het gedwongen. Ik doe het nu, als "deel van die macht, die steeds het boze wil maar steeds het goede doet" (als “Teil von jener Macht, die stets das Böse will, und stets das Gute schafft”).
Om de waarheid te zeggen zou ik je ook in deze toestand willen zien belanden waarin ik nu voor eeuwig het anker heb uitgeworpen. Wees daar niet verbaasd over. Wij denken hier allemaal zo. Onze wil is in het kwaad - wat jullie nu eenmaal het "kwaad" noemen - versteend. Zelfs als we iets "goeds doen", zoals ik nu, doordat ik je ogen open over de hel, gebeurt dat niet met goede bedoelingen. Herinner je je nog? Vier jaar geleden leerden we elkaar in München kennen. Jij was 23 en al een half jaar op het kantoor toen ik er kwam. Je hebt me vaak uit de moeilijkheden geholpen. Je gaf mij als beginneling me¬nige goede aanwijzing. Maar wat betekent "goed"? Destijds prees ik je "naastenliefde". Belachelijk! Je hulp kwam voort uit pure grootdoenerij, zoals ik overigens toen al vermoedde. Wij hier erken¬nen geen goeds. In niemand. Mijn jeugd ken je. Enkele leemten vul ik hier aan. Volgens het plan van mijn ouders had ik eigenlijk niet moeten bestaan. Ik was “een ongelukje".
Mijn beide zussen waren al 14 en 15 jaar toen ik het levenslicht zag. Was ik maar nooit geboren! Kon ik me nu maar vernietigen, deze kwellingen ontlopen! Geen wellust zou gelijk zijn aan die, waarmee ik mijn bestaan zou verscheuren als een kledingstuk van as, waarvan de flarden in het niets vervliegen. Maar ik moet bestaan. Ik moet zijn zoals ik mezelf heb gemaakt: met een gemist bestaansdoel. Toen mijn vader en moeder, nog vóór hun trouwen, van de buiten naar de stad waren getrokken, hadden ze allebei de voeling met de Kerk verloren. Het was ook beter zo. Ze sloten zich aan bij kringen die niets met de Kerk hadden uit te staan. Ze leerden elkaar kennen op een dansfeest en een half jaar later "moesten" ze trouwen. In hun huwelijk is er aan hen maar zo weinig wijwater blijven hangen, dat moeder niet meer dan een paar maal in het jaar op zondag naar de kerk ging. Ze heeft me niet echt leren bidden. Ze ging op in de alledaagse zorgen, hoewel we het thuis niet zwaar hadden. Woorden als bidden, Mis, wijwater, kerk, schrijf ik met een onvoor¬stelbare walging op! Ik heb er een afschuw van, net als van pilaarbijters en sowieso van alle mensen en van alle dingen.
Want alles is een oorzaak van kwelling voor ons. Ieder inzicht dat we tijdens ons overlijden hebben gekregen, iedere herinnering aan iets dat we hebben meegemaakt of geweten is een steekvlam voor ons. En alle herinneringen draaien naar ons de kant toe die er genade aan was. Die wij hebben versmaad. Wat dat een pijn doet! Wij eten niet, we slapen niet. We lopen niet met onze voeten. Met geketende ziel staren we met "geween en tandengeknars" naar ons ver¬knoeide leven. Hatend en gepijnigd. Hoor je! We drinken hier de haat als water. Ook tegen elkaar. Maar het meest haten we God. Ik wil het je begrijpelijk maken. De heiligen in de hemel moeten Hem beminnen. Want ze zien Hem zonder sluier in Zijn verblindende schoonheid. Dat maakt hen onbeschrijf¬lijk zalig. Wij weten dat en dit inzicht maakt ons razend. De mensen op aarde, die God kennen uit de Schepping en de Openbaring, kunnen Hem beminnen; gedwongen zijn ze niet. De gelovige - ik schrijf dit knarsetandend neer - die aandachtig mediteert over Jezus die aan het kruis is genageld, gaat van Hem houden. Maar degene zoals wij, op wie God toekomt als de straffende, de wrekende, de rechtvaardige die eens door ons is verworpen: die haat Hem met de volheid van zijn boze wil. Eeuwig. Vanwege het vrijwillige besluit om van God afgekeerd te zijn waarmee we onze ziel stervend hebben uitgeademd.
En dat we ook nu niet terug willen trekken en nooit zullen willen terugtrekken. Begrijp je nu waarom de hel eeuwig duurt? Omdat onze hardnekkigheid nooit wegsmelt. Gedwongen voeg ik hieraan toe, dat God zelfs tegenover ons barm¬hartig is. Ik zeg "gedwongen". Want, al schrijf ik deze brief tegen mijn wil, het is me toch niet toegestaan om te liegen, hoe graag ik het ook zou doen. Tegen mijn wil zet ik veel dingen op papier. Ook moet ik de vloed van verwensingen die ik zou willen uitbraken inslikken. God is barmhartig geweest voor ons omdat Hij ons op aarde onze slechte wil niet liet uitleven zoals we dat zouden hebben willen doen. Want dat had onze schuld en onze straf nog groter gemaakt. Hij liet ons voortijdig sterven, zoals in mijn geval, of andere milderende om¬standigheden optreden. Nu toont Hij Zich tegenover ons barmhartig omdat Hij ons niet dwingt dichter bij Hem te komen vanuit deze verre helleplaats en dat vermindert de kwelling. Iedere stap naar God toe zou me meer pijn doen dan voor jou een stap naar een brandende hoogoven. Je was ontdaan toen ik je tijdens een wandeling eens vertelde dat mijn vader twee dagen voor mijn eerste communie tegen me zei: "Zorg dat je een mooie jurk krijgt, Anneke, al het andere is toch maar flauwekul!" Ik had me bijna zelf geschaamd over je schrik.
Nu lach ik erom. Het enige verstandige bij die flauwekul was, dat ze ons pas met twaalf jaar te communie lieten gaan. Toen had ik de smaak van de wereldse pleziertjes al zozeer te pakken dat ik het godsdienstige luchthartig wegwuifde; me van de communie niet veel aantrok. Dat veel kinderen nu al met zeven jaar te communie gaan maakt ons woe¬dend. We doen alles om de mensen wijs te maken dat de kinderen er dan nog niets van begrijpen. Ze moeten eerst enkele doodzonden hebben gedaan! Dan schaadt de witte Heer God hun niet meer zo als wanneer het geloof, de hoop en de liefde – poeh! Hou op daarover! – van het doopsel nog in het kinderhart leven! Herinner je je, dat ik dit standpunt al op aarde verdedigde? Ik had het over mijn vader. Hij lag vaak met moeder overhoop. Dat heb ik je maar zelden laten voelen; ik schaamde me erover. Belachelijk iets, die schaamte! Voor ons maakt het hier allemaal niets meer uit. Ze sliepen ook niet meer in dezelfde kamer, maar ik bij mijn moeder en mijn vader in de kamer ernaast, waar hij op elk uur van de nacht naar binnen kon gaan. Hij dronk veel en hij verdronk ons hele bezit. Mijn beide zussen hadden een baan en hadden hun geld zelf nodig, zeiden ze. Mijn moeder begon te werken om er iets bij te verdienen. In zijn laatste levensjaar heeft vader mijn moeder vaak geslagen als ze hem niets wilde geven. Tegen mij was hij altijd lief.
Op zekere dag, dat heb ik je verteld, en je hebt je toen over mijn verwendheid geërgerd - wat heb je je aan mij geërgerd! -, op zekere dag dus heeft hij tot tweemaal toe schoenen die we hadden gekocht teruggebracht om ze om te ruilen, omdat het model en de afwerking me niet modern genoeg waren. In de nacht waarin mijn vader door een dodelijke beroerte werd getroffen, is er iets gebeurd dat ik je uit angst voor een uitleg die niet zo aardig voor mij zou klinken, niet heb willen toevertrou¬wen.
Maar nu moet je het weten. Want het is merkwaardig, alleen al door het feit dat ik toen voor de eerste maal door mijn tegen¬woordige kwelgeest werd aangesproken. Ik sliep bij mijn moeder in de kamer. Aan haar regelmatige ademhaling was duidelijk dat zij vast in slaap was. Daar hoorde ik plotseling mijn naam roepen. Een onbekende stem zei: "En als je vader nu eens doodgaat?" Ik hield niet meer van mijn vader, omdat hij moeder zo grof behandelde, zoals ik eigenlijk van niemand meer hield, maar alleen aan diegenen gehecht was die goed voor me waren. Liefde zonder uitzicht op aardse tegenprestatie leeft alleen in zielen die in staat van genade zijn. Dat was ik niet. Zo antwoordde ik op die geheimzinnige vraag zonder me rekenschap te geven waar hij vandaan kwam: "Hij gaat toch niet dood!" Na een korte tijd weer diezelfde duidelijk te horen vraag: "Hij gaat toch niet dood", antwoordde ik nogmaals nors. Voor de derde maal werd ik aangesproken: "En als je vader nu eens doodgaat?" Ik dacht eraan hoe vader vaak dronken thuis kwam, lawaai maakte, moeder mishandelde en hoe wij door hem in een hachelijke positie tegenover de mensen werden gebracht. Daarom riep ik kwaad terug: “Dat komt dan goed uit!" Daarna werd alles stil. De volgende morgen, toen moeder vaders kamer wilde opruimen, vond ze de deur gesloten. Tegen de middag brak men hem open. Vader lag half aangekleed op bed - een lijk. Bij het halen van bier uit de kel¬der moet hij kou gevat hebben. Hij sukkelde al lange tijd (Heeft God het dus aan de wil van een kind verbonden, die nog enigszins van hem hield, of Hij hem nog langer de gelegenheid tot bekering zou geven? - Wat een verantwoordelijkheid voor hen die de gelegenheid verzuimen om goed te doen aan hun naaste).
Martha K. en jij hebben me overgehaald om bij de meisjesjeugdbeweging te gaan. Ik heb overigens nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik de raadgevingen van de beide leidsters  rijkelijk pastoorsachtig vond. De spelletjes waren wel leuk. En ik had daarbij al gauw, zoals je weet, een leidende rol. Dat beviel me. Ook de uitstapjes bevie¬len me. Ik liet me zelfs enkele keren overhalen om te biechten en te communie te gaan. Eigenlijk had ik niets te zeggen. Ideeën en gesprekken zeiden mij niets en voor ergere daden was ik nog niet verdorven genoeg. Je hebt me eens gewaarschuwd: "Annie, als je niet bidt, ga je verloren!" Ik bad inderdaad weinig. En ook met tegenzin. Maar je had meer dan gelijk. Allen die in de hel branden hebben niet of te weinig gebeden. Het gebed is de eerste stap naar God. Het blijft de beslissende stap. Vooral het gebed tot Haar, die de Moeder van Christus is en die we hier niet noemen. De godsvrucht tot Haar ontrukt veel zielen aan de duivel die de zonde hem absoluut zeker in handen zou hebben gespeeld. Woedend vervolg ik -omdat ik moet - bidden is het makkelijkste wat een mens kan doen op aarde. En juist aan dit makkelijkste heeft God het heil verbonden. Aan wie volhardend bidt geeft Hij geleidelijk zoveel licht en Hij sterkt hem dermate, dat ook de diepst gezonken zondaar zich nog definitief kan oprichten. Al zit hij ook tot aan zijn nek in de modder. In mijn laatste jaren heb ik helemaal niet meer goed gebeden en me zo beroofd van de genaden zonder welke niemand zalig wordt. Hier krijgen we geen genade meer. Maar zelfs als we die zouden krij¬gen zouden we het met hoongelach afwijzen. Alle schommelingen van het aardse bestaan hebben in het hiernamaals opgehouden. Bij jullie op aarde kan de mens van uit een staat van zonde in de staat van genade glijden. En van de genade in de zonde vallen. Dikwijls uit zwakheid, soms uit slechtheid. Met de dood is er aan deze onvolmaaktheid van het op- en neerspringen van de menselijke voeten een einde gekomen. De eindtoestand is bereikt. Met het klimmen van de jaren worden de sprongen al kleiner. Het is waar, tot aan de dood toe kan men zich naar God wenden of Hem de rug toekeren. Maar de mens besluit met de laatste zwakke wilopwellingen voor zijn overlijden haast automatisch zo als hij in zijn leven gewoon was.
Een goede of een kwade gewoonte wordt een tweede natuur. Deze drijft hem voort. Ook mij. Ik leefde sinds jaren van God afgekeerd. Zo besliste ik bij de laatste oproep van de genade tégen God. Niet het feit dat ik vaak zondigde werd mij noodlottig, maar dat ik niet meer wilde opstaan. Je hebt me meermaals aangespoord om naar een preek te gaan luisteren of om godsdienstige boeken te lezen. Ik had er geen tijd voor, luidde mijn antwoord regelmatig. Had ik mijn innerlijke onzekerheid nog groter wil¬len maken? Ik moet overigens vaststellen: toen ik er al zo voorstond, kort voor mijn uittreding uit de jeugdbeweging, zou het me ongelofelijk zwaar zijn gevallen om nog een andere weg in te slaan. Ik voelde me onzeker en ongelukkig. Maar er stond een muur tussen mij en een bekering. Dat zal jij niet hebben vermoed. Je stelde het zo eenvoudig voor toen je eens zei: "Leg toch een goede biecht af, Annie, en alles is weer in orde!" Ik had het gevoel dat het zo was. Maar de wereld, de duivel en het vlees hadden me al veel te vast in hun greep. Aan de invloed van de duivel heb ik nooit geloofd. Nu getuig ik dat hij op zulke mensen als ik toen was een enorme invloed uitoefent. Alleen door veel gebe¬d van anderen en van mijzelf, verbonden met offers en lijden, had ik uit zijn macht kunnen komen. En zelfs dan alleen geleidelijk.
Al zijn er weinig uiterlijke bezetenen, het wemelt daarentegen van de innerlijke bezetenen. De duivel kan de vrije wil van degenen die zich aan zijn invloed overgeven niet afnemen. Maar tot straf voor hen, als het ware systematische afval van God, laat God het toe dat de Boze zich in hen nestelt. Ik haat de duivel óók. En desondanks bevalt hij me, omdat hij probeert jullie in het verderf te storten, hij en zijn handlangers, de aan het begin van de tijden samen met hem geval¬len geesten. Er zijn er miljoenen van. Ze zwerven over de aarde rond, dicht als een zwerm muggen, en jullie hebben er nauwelijks een vermoeden van. Wij, verworpen mensen, mogen jullie niet bekoren; dat komt de geval¬len geesten toe. Het vermeerdert weliswaar hun kwelling, iedere keer dat ze een ziel meesleuren in de hel. Maar wat kan haat niet doen! Niettegenstaande ik goddeloze paden bewandelde, ging God achter me aan.
Ik effende de weg voor de genade door natuurlijke diensten van liefde, die ik door de neiging van mijn aard vaak verrichtte. Soms lokte God me een kerk in. Daar kreeg ik een soort heimwee. Als ik ondanks een hele dag werken op kantoor voor mijn ziekelijke moeder zorgde en me werkelijk enigszins opofferde, werkten deze aanlokkingen van God sterk op mij in. Op een keer toen je me tussen de middag had meegeno¬men naar de kapel van het ziekenhuis, overviel het me zó, dat er nog maar één stap nodig was geweest of ik zou me hebben bekeerd. Ik huilde. Maar toen spoelde de zucht naar het wereldse weer over de genade heen. Het koren verstikte onder de dorens. Met de verklaring dat godsdienst een kwestie van de gevoelens is, zoals op kantoor steeds werd gezegd, veegde ik ook deze hernieuwing van de genade van tafel, net als de andere keren.
Je hebt me eens een standje gegeven omdat ik in plaats van tot op de grond te knielen, alleen maar een ongemanierd gebaartje maakte. Je vond dat luiheid. Vermoedde je dat ik toen al niet meer geloofde aan de Tegenwoordigheid van Christus in het Sacrament? Nú geloof ik eraan, maar zuiver natuurlijk, zoals je aan onweer gelooft, waarvan je de gevolgen kan waarnemen. Intussen had ik op mijn manier een godsdienst gemaakt. Ik hield er de mening op na die bij ons op het werk schering en inslag was, dat de ziel na de dood in een ander wezen overgaat (reïncarnatie); zo zou ze eindeloos verder trekken. Daarmee was de bange vraag over het hiernamaals tegelijk onder ogen gezien en voor mij onschadelijk gemaakt. Waarom heb je me niet herinnerd aan de gelijkenis van de rijke vrek en de arme Lazarus, van wie Christus onmiddellijk na hun dood de ene naar de hel stuurt en de andere naar het paradijs? Maar wat had je daarmee bereikt? Niet meer dan met je andere overdreven vrome praat. Geleidelijk aan knutselde ik voor mezelf een God in elkaar; voldoende "op niveau" om God te worden genoemd; voldoende ver van mij, om geen betrekkingen met hem te hoeven onderhouden. Vaag genoeg om hem tot een pantheïstische wereldgod (“wereldziel”) te laten uitdijen, of tot een soort eenzame vrijgezel te laten inkrimpen (een God die niets met de wereld te maken heeft), al naargelang mijn behoefte; en zonder dat ik mijn godsdienst hoefde te veranderen. Deze God had me geen hemel te schenken en geen hel op te leggen. Ik liet Hem met rust. Daarin bestond mijn aanbidding voor Hem. "Waar je van houdt, daar wil je graag in geloven". In de loop van de jaren was dat (hierboven beschrevene) dus mijn godsdienstige overtuiging. Je kon ermee leven. Maar er was één ding dat me zou hebben gebroken: een groot en langdurig lijden. En dat lijden kwam niet. Begrijp je nu wat het betekent: “God kastijdt degenen die Hij bemint”? Het was op een zomers dag in juli toen de jeugdvereniging een uitstapje naar A. had gepland (bedoeld is waarschijnlijk Altötting in Beieren, een Mariabedevaartsoord). 
De excursie op zich leek me wel leuk. Maar die stomme preken en dat vrome gedoe! Sinds kort stond er een ander beeld dan dat van de Moeder van Genaden van A. op het altaar van mijn hart: de aantrekkelijke Max N. van de winkel naast ons. We hadden kort tevoren al meermalen gekheid met elkaar gemaakt. Hij had me juist voor deze zondag uitgenodigd om ergens heen te gaan. Het meisje met wie hij altijd uitging lag in het ziekenhuis. Hij had wel gemerkt dat ik een oogje op hem had. Ik dacht er toen nog niet aan om met hem te trouwen. Hij was weliswaar welgesteld, maar mij te aardig tegen alle mogelijke meisjes. En ik wilde nog altijd een man, die alleen van mij zou zijn, ik wilde niet alleen de vrouw zijn van iemand, maar de enige vrouw. Een zeker natuurlijk fatsoen heb ik altijd wel gehad’.
(Dat is waar. Annie had bij al haar religieuze onverschilligheid iets voornaams. Ik schrok bij de gedachte dat ook "fatsoen¬lijke" mensen in de hel kunnen komen, als ze maar "onfatsoenlijk" genoeg zijn om God uit de weg te gaan). Bij het genoemde zondagsuitstapje was Max een en al atten¬tie. Geen priesterachtige gesprekken zoals bij jullie! De volgende dag, op kantoor, heb je me verweten waarom ik niet met jullie was meegegaan naar A. Ik vertelde je mijn zondagse uitje. Je eerste vraag was: "Ben je naar de kerk geweest?" Idioot, hoe kon dat nou, omdat we al om 6 uur ’s morgens zouden vertrekken! Weet je nog hoe ik daar geïrriteerd aan toevoegde: Onze Lieve Heer denkt niet zo kleinzielig als die priestertjes van jullie! Nú moet ik bekennen: Ondanks zijn eindeloze goedheid weegt God de dingen veel nauwkeuriger dan alle priesters. Na het eerst uitstapje met Max ben ik nog eenmaal naar de jeugdvereniging gegaan. Met Kerstmis, voor het feest. Dat was iets dat me aantrok om nog eens terug te gaan. Maar innerlijk was ik al van jullie vervreemd. Bioscoop, dansen, uitstapjes, het ene volgde op het andere. Max en ik maakten soms wel ruzie, maar ik wist hem steeds weer aan me te binden. Mijn rivale maakte het me heel moeilijk; toen ze weer uit het ziekenhuis was, ging ze als een razende te keer. Eigenlijk tot mijn geluk, want mijn voorname rust maakte grote indruk op Max en gaf uiteindelijk de doorslag zodat hij aan mij de voorkeur gaf. Ik wist hoe ik haar bij hem zwart kon maken; koel redenerend, uiterlijk zakelijk, innerlijk gif spuwend. Zulke gevoelens en handelingen zijn een voortreffelijke voorbereiding voor de hel. Ze zijn "duivels” in de strikte zin van het woord.
Waarom vertel ik je dat? Om aan te geven hoe ik me definitief van God heb losgemaakt. Niet dat het overigens heel vaak tussen Max en mij tot de laatste intimiteiten was gekomen. Ik begreep dat ik me in zijn ogen verlaagde als ik me voortijdig liet uitdrinken. Daarom hield ik me gereserveerd. Maar op zich was ik zo vaak ik het nodig vond ten allen tijde tot alles bereid. Ik moest Max veroveren. Daarvoor was niets te duur. Bovendien begonnen we elkaar langzamerhand lief te hebben, daar we beiden waardevolle eigenschappen bezaten die we in elkaar konden waarderen. Ik was handig, knap, een goede gezelschapspartner. Zo kreeg ik Max zo vast in de hand, dat ik hem, tenminste de laatste maanden voor het huwelijk, alléén bezat. Daarin bestond mijn afval van God: dat ik een schepsel tot mijn God verhief. Nergens kan dit zo allesomvattend gebeuren als in de liefde tot een mens van het andere geslacht, wanneer die in het aardse blijft steken. Dat maakt haar charme, haar angel en haar gif uit. De aanbidding die ik voor Max had werd voor mij het praktiseren van een godsdienst.
Het was in de periode dat ik me op kantoor giftig uitliet over kerkelijke zaken, geestelijken, aflaten, rozenkransgewouwel en soortgelijke nonsens. Jij hebt min of meer intelligent geprobeerd om deze dingen in bescherming te nemen, schijnbaar niet vermoedend dat het bij mij in werkelijkheid niet om deze dingen ging, maar dat ik eerder een houvast tegen mijn geweten zocht. Ik had het toentertijd nog nodig om mijn afvalligheid ook verstandelijk te rechtvaardigen. In de grond van de zaak rebelleerde ik tegen God. Dat zag jij niet in. Je hield me nog steeds voor katholiek. Daar wilde ik ook voor doorgaan; ik betaalde zowaar de kerkelijke bijdragen. Een bepaalde "rugdekking" kon immers geen kwaad, dacht ik. Je antwoorden konden soms treffend zijn, maar op mij gleden ze af, omdat je geen gelijk mócht hebben. Door deze verziekte verhouding was het verdriet van onze scheiding toen we door mijn huwelijk uit elkaar gingen maar klein. Vóór het huwelijk biechtte en communiceerde ik nog éénmaal. Het was toch voorgeschreven. Ik en mijn man dachten hier hetzelfde over. Waarom zouden we deze formaliteit niet vervullen? We vervulden ze, zoals iedere andere formaliteit. Jullie noemen dat onwaardig. Na die "onwaardige" communie had ik meer rust in mijn geweten. Het was overigens de laatste. Ons huwelijksleven verliep in het algemeen heel harmonisch. We waren het op alle punten zo roerend eens. Ook daarover, dat we ons de last van kinderen niet op de hals wilden halen. In de grond van de zaak had mijn man er wel graag eentje willen hebben - natuurlijk niet meer! -, maar ik wist hem uiteindelijk ook dat uit zijn hoofd te praten. Kleren, mooie meubelen, restaurants, autotoch¬ten en dergelijk amusement lagen me meer. Het jaar tussen de bruiloft en mijn plot¬selinge dood was een jaar van aardse genoegens.
Iedere zondag gingen we met de auto weg of gingen we op bezoek bij de familie van mijn man (Voor mijn moeder schaamde ik me nu). Die dreven net zo aan de oppervlakte van het bestaan als wij.  Innerlijk voelde ik me weliswaar niet gelukkig, al kon ik uiter¬lijk nog zo lachen. Er knaagde altijd iets onbestemds aan mij. Ik zou hebben gewild dat na de dood, die wat mij betreft vanzelfsprekend nog lang mocht wachten, alles was afgelopen. Maar het is waar wat ik als kind eens in een preek hoorde zeggen, dat God al het goede dat een mens doet beloont. Als Hij het niet kan vergelden in het hiernamaals, doet Hij het op aarde. Onverwachts kreeg ik een erfenis (van tante Lotte). Het lukte mijn man om zijn salaris behoorlijk te verbeteren. Ik kon onze woning prachtig inrichten. Het religieuze schemerde nog slechts in de verte. De restaurants in de stad, de hotels waar we op reis onze intrek in namen, brach¬ten ons niet dichter bij God. Allen die daar vaker kwamen leefden zoals wij, van buiten naar binnen: niet van binnen naar buiten. Als we op een vakantiereis een beroemde kerk bezochten, wilden we alleen maar genieten van het artistieke gehalte van de kunstwerken. De religieuze sfeer die ervan uitging, vooral van die uit de middeleeuwen, wist ik te neutraliseren door me over een of andere bij¬komstigheid tijdens de bezichtiging te ergeren: een zorgeloos ge¬klede of onbeholpen kloosterbroeder, die ons rondleidde, het "schandaal" dat monniken die vroom willen zijn, likeur verkopen; het eeuwige klokkengelui voor de eredienst, terwijl het toch allemaal maar om het geld was begonnen...
Zo wist ik de genade steeds weer als ze aanklopte af te wijzen. Ik liet mijn ontstemming vooral de vrije loop bij bepaalde ouderwetse uitbeeldingen van de hel -op kerkhoven of ergens anders - waar de duivel de zielen roostert in rode en witte vuurgloed en zijn helpers met lange staarten nieuwe slachtoffers naar hem toe slepen. Clara, de hel kan verkeerd getekend worden, maar hij kan niet worden overdreven! Het vuur van de hel heb ik altijd bijzonder op de korrel genomen. Je weet hoe ik je bij een gesprek daarover eens een brandende lucifer on¬der je neus hield en spotte: ruikt het zo? Je blies de vlam meteen uit. Hier blaast niemand hem uit. Ik zeg je: het vuur waar de Bijbel over spreekt is niet de gewetenskwelling. Vuur is vuur. Wat Hij gezegd heeft moet letterlijk worden opgevat: Ga weg van mij, vervloekten, in het eeuwige vuur! Let¬terlijk! Hoe kan de geest door stoffelijk vuur geraakt worden, vraag je je misschien af. Hoe kan op aarde je ziel lijden, als je je vinger in de vlam houdt?
De ziel brandt dan toch ook niet; maar wat een pijn voelt de hele mens! Precies zó zijn wij hier naar de ziel aan het vuur gebonden, op de wijze van ons wezen en van onze vermogens. Onze ziel is haar natuur¬lijke vleugelslag kwijt: we kunnen niet denken wat we willen en niet zoals we willen. Kijk niet verbaasd op bij deze mededelingen, want deze toestand, die jullie niets zegt, verzengt mij, zonder me te verbranden. Onze grootste kwelling bestaat hierin dat we heel goed weten dat we God nooit zullen zien. Wat kan dat pijn doen, terwijl het iemand op aarde zo onverschillig laat! Zolang het mes op tafel ligt, doet het je niets. Je ziet zijn scherpte, maar voelt het niet. Maar steek het mes in je vlees en je huilt van de pijn. Nu voelen we Gods verlies; vroeger dachten we er alleen maar aan. Niet alle zielen lijden evenveel. Hoe boosaardiger en hoe fundamenteler iemand gezondigd heeft, des te zwaarder drukt het verlies van God op hem, wordt hij door de door hem misbruikte schepping gewurgd. Verdoemde katholieken lijden meer dan andersdenkenden, omdat ze meestal meer licht en genade hebben gekregen en met voeten hebben getreden. Wie méér geweten heeft, lijdt erger dan wie minder inzag. Wie uit slechtheid heeft gezondigd lijdt vreselijker dan wie uit zwakheid viel. Maar niemand lijdt meer dan hij verdiend heeft. O, was dat maar niet zo, dan zou ik een reden hebben om te haten! Je hebt eens tegen me gezegd: "Niemand komt in de hel zonder het te weten." Dat zou aan een heilige zijn geopenbaard. Ik lachte er om, maar verschanste me vervolgens achter deze verklaring: zo nodig zal er nog wel tijd voor bekering zijn, dacht ik in stilte. De uitspraak klopt. Ik kende voor mijn plotselinge einde de hel wel niet zoals hij is. Niemand op aarde kent hem. Maar ik was me er heel goed van bewust: als je sterft ga je naar het hiernamaals over, afgekeerd van God, en zul je de gevolgen dragen. Ik keerde niet om, zoals gezegd, meegesleurd door de stroom van de gewoonte, gedreven door die sleur van waaruit de mensen hoe langer hoe meer handelen naarmate ze ouder worden.
Zo trad mijn dood in. Het was een week geleden - ik spreek volgens jullie tijdrekening, want aan de pijn gemeten kan ik evengoed al tien jaar in de hel branden - een week geleden dus maakten mijn man en ik op zondag het uitstapje dat mijn laatste zou zijn. De dag was stralend aangebroken. Ik voelde me in een zeldzame stemming. Een onheilspellend geluksge¬voel bekroop me de hele dag. En toen werd mijn man plotseling, toen we naar huis teruggingen, door een tegemoetkomende auto verblind. Hij raakte de controle over het stuur kwijt. Jezus, drong het tot mij door. Niet als een gebed, enkel als een schreeuw.
Ik werd door een verpletterende pijn in elkaar geperst. Vergeleken met de pijn hier een bagatel. Toen verloor ik het bewustzijn. Vreemd, maar die morgen was in mij op een onverklaarbare manier de gedachte opgekomen: Je zou weer eens naar de Mis moeten gaan. Het klonk als een smeekbede. Helder en welbewust. sneed mijn "Nee" deze gedachtegang af. Daarmee moest het nu eindelijk eens amen en uit zijn. "De gevolgen neem ik op me”. Nu draag ik ze. Wat er na mijn dood gebeurde, zul je wel weten. Het lot van mijn man, van mijn moeder, wat er met mijn lijk gebeurde en het verloop van mijn begrafenis zijn me tot in de details bekend door de natuurlijke kennis die we hier hebben.
Wat er verder op aarde gebeurt weten we slechts mistig. Maar wat op een of andere manier met onszelf te maken heeft gehad weten we wel. Zo zie ik ook waar jij verblijft.  Ikzelf ontwaakte op het ogenblik van mijn dood plotseling uit het duister. Ik zag dat ik door een doordringend licht was omringd. Het was op dezelfde plaats waar mijn lijk lag. Het gebeurde als in een schouwburg: als de lampen in de zaal uitgaan, met geraas het doek opgaat en een onvermoed toneel te zien is, akelig fel belicht. Het toneel van mijn leven. Zoals in een spiegel toonde mijn ziel zich aan zichzelf. De vertrapte genaden van mijn jeugd af aan tot aan mijn allerlaatste "nee" tegenover God. Het werd me te moede als een moordenaar die men tijdens het proces zijn ontzielde slachtoffer laat zien. Berouwen, nooit! Me schamen: nooit! Maar ik kan het ook niet uithouden, onder de ogen van de door mij verworpen God.
Zo bleef er maar één ding over - vluchten. Zoals Kaïn vluchtte voor het lijk van Abel, zo vluchtte mijn ziel voor deze gruwelijke aanblik. Dat was het "Bijzondere Oordeel" (het persoonlijk oordeel van ieder mens onmiddellijk na de dood).  Ik rukte me los van God! Terug? Nooit! Nee!’
Zo eindigde Annie's brief.
De laatste woorden waren haast onlees¬baar. Maar wat was dát? Door de scherpe toon van de mededelingen die ik had menen te lezen, klonk mild de klank van een klok heen. Ik werd wakker. Ik lag nog in mijn kamer. Door het venster was het morgenrood zichtbaar. Uit de kerktoren kwam het klokkengelui van het Angelus. Was alles dus alleen maar een droom geweest? Nooit heb ik de troost van het Wees Gegroet zó gevoeld als na deze droom. Langzaam bad ik het Engel des Heren.
En toen werd het me heel duidelijk: aan Haar moet je je vasthouden, aan de gezegende Moeder van de Heer. Maria kinderlijk vereren, wil je niet het lot ondergaan dat een ziel je heeft afgeschilderd – al is het in een droom - die God nooit meer zal zien. Nog bevend van de vreselijke nacht stond ik op, kleedde me haastig aan en holde de trappen af, naar de kapel. Mijn hart bonsde in mijn keel. De nog weinige gasten (van het klooster) die naast me neerknielden zullen waarschijnlijk gedacht hebben dat ik zo opgewonden was omdat ik de trappen zo snel was afgehold. Een goede oude mevrouw uit Boedapest die veel te lijden had, hulpbehoevend was als een kind en slechtziend, maar heel gelovig en in geestelijke zaken een scherpe blik had, zei die middag in de tuin glimlachend tegen me:
“Jongedame, de Heiland wil niet in een sneltrein bediend worden!” Maar ze merkte meteen dat er iets anders was waardoor ik van slag was. Bemoedigend voegde ze er aan toe: “Je moet nergens angstig door worden! Je kent toch wel de uitspraak van de heilige Teresia? Je moet nergens bang van worden, alles vergaat. God blijft dezelfde. Met geduld bereik je alles. Wie God bezit komt niets tekort. God alleen is voldoende!” Terwijl ze dat zachtjes en helemaal niet belerend tegen me fluisterde, leek het of ze in mijn ziel las. “God alleen is voldoende!” O ja, Hij zal voldoende voor me zijn, hierbeneden en daarboven. Eens wil ik Hem daar bezitten, al kost het hier nog zoveel offers.
Ik wil de beproevingen van het aardse leven doorstaan en vasthouden aan de liefde tot God, opdat ik Hem voor eeuwig mag bezitten, Hij die alleen Vrede, Vreugde en Geluk is, terwijl alle aardse vreugden vergaan”.
  Amen

Dit is Mijn laatste missie op aarde waarbij heilige boodschappen van de Heilige Drieëenheid aan de wereld gegeven worden.

Dinsdag 7 augustus 2012   15.50u

Mijn zeer geliefde dochter, Mijn liefde voor jou is even hecht als dat ze innig is, ook al lijkt dat voor jou niet zo op dit moment.

Jij moet meer tijd in Mijn gezelschap doorbrengen want enkel door dat te doen, zal je in deze missie vrede vinden.

Mijn genaden bekleden nu jouw ziel zodat je Mijn boodschappen in de kortst mogelijke tijd aan de wereld kan meedelen.

Hoe vermoeid ben Ik en op dit moment alleen in Mijn Hart, Mijn dochter.

Ik maak Me zorgen om die onschuldige zielen die onwetend zijn van Mijn bestaan. Goed van hart en christelijk in de manier waarop zij anderen behandelen, geloven zij toch niet in Mijn bestaan.

Elke dag kijk Ik naar de manier waarop zij hun dagelijks leven leiden zonder geloof in het bestaan van God of in hun toekomstig leven in het Nieuwe Paradijs.

A.u.b., help Mij hen te vertellen dat Ik van hen houd!

Verspreid Mijn woord en Ik zal een gevoel van herkenning in hun ziel doen ontbranden.

Het geeft niet als zij jou, Mijn dochter, of jullie, Mijn geliefde volgelingen, afwijzen. Alles wat nodig is, is om hen Mijn boodschappen te laten lezen.

Ik zal de Heilige Geest sturen zodat een vonkje, al is het maar een heel kleintje, een vlam van Mijn liefde in hun ziel doen ontbranden.

Dit is Mijn laatste missie op aarde waarbij heilige boodschappen van de Heilige Drieëenheid aan de wereld gegeven worden.

De Heilige Geest is aanwezig in deze woorden van goddelijke oorsprong. Zij zijn jullie voedsel om jullie ziel mee te voeden teneinde jullie te helpen jullie ziel voor te bereiden op de strijd.

Luister naar het woord van God! Neem het aan, deel het en verenig al Gods kinderen die klaar zijn voor de strijd!

Voer al jullie broeders en zusters, vooral diegenen die moeite hebben om te geloven, naar Mijn grootse Barmhartigheid.

Mijn Hart zwelt van liefde voor hen. Zij, elk van hen, zijn kinderen van God.

Ik heb hun ziel nodig opdat Ik voor hun toekomst kan zorgen zodat zij het Eeuwig Leven en de gelukzaligheid zullen bezitten.

Ik kan het niet verdragen te denken aan wat er met hen zal gebeuren als Ik hen niet kan redden.

Mijn dochter, hoewel Mijn Goddelijke Barmhartigheid een groot deel van de mensheid zal redden, heb Ik jou en Mijn volgelingen, Mijn gewijde dienaren en gewone mensen, nodig om het net uit te spreiden en al die arme, ongelukkige en verwarde mensen te vinden die behoefte hebben aan de liefde van God.

Spreid het net van Mijn liefde wijd en ver uit, zoals de visser, en vooral op plaatsen waar God volkomen verworpen, veracht en gehaat wordt.

Dus ga en vind Gods dierbare, jonge kinderen die niets weten over het Christendom, al leven zij in zogenaamde christelijke landen.

Ga tot in Rusland, China en landen waar God niet vereerd wordt, ga en vang zielen!

Voed hen met Mijn boodschappen! Het maakt niet uit hoe jullie communiceren, maar doe het op een manier waarbij het niet lijkt alsof jullie aan het preken zijn.

Trek hen aan door wat hen kan interesseren. Wend elke vorm van moderne communicatiemiddelen aan om dat te doen. Ik heb hen snel nodig. Ik reken op al Mijn volgelingen voor de verspreiding van Mijn woord.

Ik zal jullie begeleiden.

In jullie hart zullen jullie weten wat te doen. Vraag Mij jullie te helpen met dit bijzonder kruistochtgebed om jullie sterk te maken.

Kruistochtgebed (72) ‘Het gebed van de leerling’

Lieve Jezus, ik ben bereid om Uw heilig woord te verspreiden.
Geef mij de moed, de kracht en de kennis om de waarheid mee te delen
opdat zoveel mogelijk zielen naar U gebracht kunnen worden.
Neem mij op in Uw Heilig Hart en bedek Mij met Uw Kostbaar Bloed
zodat ik bekleed word met de genaden om de bekering in elk deel van de wereld te verbreiden tot redding van al Gods kinderen, ongeacht hun geloofsovertuiging.
Ik vertrouw altijd op U.
Uw geliefde leerling.
Amen.

Jullie Jezus

Wanneer dergelijke zielen Mijn heilig woord met zo’n venijn aanvallen, is dat een teken van Satans bevestiging dat deze boodschappen authentiek zijn.

Maandag 6 augustus 2012   18.06u

Mijn zeer geliefde dochter, er zijn veel van Mijn toegewijde volgelingen die een campagne beramen om deze missie te vernietigen.

Tot diegenen, die menen dat het de niet-christenen en de atheïsten zullen zijn die Mijn woord in deze boodschappen zullen hekelen, weet dit:

Het zullen diegenen zijn die hun geloof in Mij, hun Jezus, openlijk verkondigen, die Mij het meest zullen kwetsen.

Zij worden vertroebeld door het bedrog van de koning van de leugens, die veel gevallen engelen naar dergelijke zielen gestuurd heeft. Geen genoegen nemend met het ontkennen van Mijn heilige boodschappen, zullen zij trachten om onder Mijn priesters zoveel mogelijk steun te vergaren als zij kunnen om te proberen deze missie te saboteren.

Dergelijke zielen staan nooit stil om zich af te vragen waarom zij dat doen. Of waarom zij zo’n haat voelen naar jou toe, Mijn dochter. Of waarom Mijn heilig woord hen zozeer stoort.

Wanneer dergelijke zielen Mijn heilig woord met zo’n venijn aanvallen, is dat een teken van Satans bevestiging dat deze boodschappen authentiek zijn.

Want wanneer zo’n sterke tegenstand vertoond wordt en wanneer heilige mensen opgehitst worden om goddelijke boodschappen aan te vallen, kunnen jullie er zeker van zijn dat deze van God afkomstig zijn.

Als zij Mijn woord ontkennen, raakt dit Mij zo diep dat Ik huil van verdriet wanneer zij Mij niet herkennen. Maar dat is okee. Na verloop van tijd zullen zij de waarheid kennen.

Het is wanneer zij opzettelijk zielen trachten weg te drijven van Mijn barmhartigheid dat zij Mij in hoge mate krenken.

Als zij er verantwoordelijk voor zijn dat zielen de redding ontzegd wordt, zullen zij gestraft worden.

Terwijl zij proberen op te komen voor hun handelwijze, zal hun straf - voor slechts één verloren ziel - er één van ellende zijn. Hun daden kunnen tot gevolg hebben dat een ziel, die zich anders bekeerd zou hebben, nu misschien lijdt onder de definitieve kwelling in het vuur van de hel.

Het is wanneer zij proberen het woord van God te saboteren, dat hun voorafgaande goede werken waardeloos worden. Want welk nut hebben deze wanneer zij dergelijke waardige daden tegenwerken door daden van haat voor God?

Ik zeg tot hen: de dag waarop jullie voor Mij verschijnen, om jullie te verantwoorden voor een dergelijke kleingeestige handelwijze, zal voor jullie zeer moeilijk zijn.

Jullie zullen niet enkel jezelf moeten verantwoorden maar jullie zullen ook verantwoording moeten afleggen voor de leugens die jullie naar anderen toe over Mij en Mijn heilig woord verspreidden.

Is het jullie angst voor Mijn heilig woord, die jullie tot een dergelijke verdorvenheid drijft? Angst komt van Satan. Hoogmoed is eveneens van Satan afkomstig. Weten jullie niet dat het is omdat jullie geloven, dat jullie zo goed thuis zijn in Mijn Heilige Schrift en dat dit jullie doet besluiten dat jullie meer weten dan het geval is?

Jullie vitten op Mijn heilig woord, net zoals de farizeeërs dat deden. Door zo te handelen, zeggen jullie dat jullie meer over de waarheid weten dan God.

Onthoud dat hoe meer jullie leugens verspreiden over Mijn heilig woord, hoe meer jullie zondigen tegen het woord van God.

Deze zonde, tegen de profeet van de Heer, is één van de zonden die door Mijn Vader het meest afgekeurd wordt.

Al diegenen die gezondigd hebben tegen de profeten van de Heer werden bestraft. Want wanneer zij proberen het woord van God - dat aan de wereld gegeven wordt om zielen te redden - tegen te houden, verhinderen zij de redding van zielen.

Daarvoor zullen zij geveld worden want niets zal beletten dat het woord van God aan Zijn dierbare kinderen overgebracht wordt.

Jullie Jezus

Toen zij moedwillig leugenaars omkochten om Mijn Verrijzenis te ontkennen, ontzegden de farizeeërs generaties van Joden het recht op de waarheid.

Zaterdag 4 augustus 2012   10.35u

Mijn zeer geliefde dochter, de mensheid moet de zwakheid van de menselijke natuur vatten voordat zij zich echt aan Gods armen kan toevertrouwen.

Tot de gelovigen onder jullie: jullie geloof en jullie liefde voor Mij, jullie Redder, bezorgt Mij grote vreugde.

Maar wanneer jullie zeggen dat jullie van Mij houden, brengt dat een grote verantwoordelijkheid met zich mee.

Vergeet nooit de zwakheid van jullie natuur – hoewel dat niet jullie eigen schuld is omdat jullie geboren werden met de erfzonde – want die kan ervoor zorgen dat jullie zondigen wanneer jullie dat het minst verwachten.

Wanneer de ziel van diegenen die zeggen dat ze van Mij houden een stadium bereikt waarbij zij verteerd wordt door liefde voor Mij, dan moeten zij zeer voorzichtig zijn. Soms geeft dat hun het gevoel in Mijn ogen verheven te zijn – wat ook waar is, want dat zijn zij.

Maar dan komt de bekoring om anderen in een minder flatterend daglicht te zien.

Zij kunnen verleid worden om niet enkel medelijden te voelen voor deze arme zielen die in duisternis verkeren of verward zijn, maar om ook op hen neer te kijken.

Soms geeft hun sterk geloof en hun kennis van de Schriften hun een vals gevoel van zekerheid.

Zij geloven dat zij alles weten aangaande de Leer van de Kerk, Mijn Kerk, Mijn Lichaam op aarde.

Dat is wat de farizeeërs overkwam.

Zij dachten dat zij alles wisten over de wetten van God. De liefde van God.

Wat zij nalieten te begrijpen waren de profetieën, zo duidelijk voorzegd, over de komst van de Messias. Dat had tot gevolg dat zij de Christus, de Zoon van de Levende God, afwezen toen Hij, zoals beloofd, kwam.

De wreedheid die zij Mij – Jezus Christus, de Mensenzoon – betoonden, stond in schril contrast met de liefde die zij voor God beweerden te bezitten.

Als zij werkelijk van God hielden, zouden zij geen enkel kind van God behandeld hebben zoals zij deden.

Hun geest was gesloten voor de profetieën die door de profeten, die de waarheid verkondigden, aan de wereld gegeven worden.

De waarheid is dat alle profetieën vervuld zullen worden, zoals door God beloofd.

Zij wezen de Messias af, die beloofd was om de hele mensheid de toekomstige verlossing te bezorgen.

Door hun leugens, waarbij zij moedwillig leugenaars omkochten om Mijn Verrijzenis te ontkennen, ontzegden de farizeeërs achtereenvolgens generaties van Joden het recht op de waarheid.

Mijn kruisdood volstond niet voor hen. Zij wilden ervoor zorgen dat er naderhand geen spoor meer van Mij, de Verlosser van de wereld, overbleef.

Zij gingen dus terug en voerden Gods kinderen naar een vals geloof waarin de waarheid een leugen werd.

Denk eraan dat de profetieën die van God komen altijd vervuld worden.

Mijn Tweede Komst staat nu op het punt vervuld te worden. Ditmaal zullen de leiders in de Christelijke Kerken Mij verloochenen zoals de farizeeërs dat deden.

Zij zullen Mij, Mijn profeten, Mijn volk en ieder die de waarheid over Mijn Komst durft te verspreiden, kwellen.

Verloochen Mij deze keer niet!

Open jullie hart!

Luister aandachtig naar Mij terwijl Ik jullie voorbereid op het laatste hoofdstuk in de redding van de wereld.

Jullie Jezus

Tot de afvalligen in de Katholieke Kerk: Ontheilig de wetten van Mijn Kerk en jullie zullen gestraft worden!

Vrijdag 3 augustus 2012   16.45u

Mijn zeer geliefde dochter, de aarde staat op het punt te beven aangezien de toorn van Mijn Vader uitgestort zal worden over die naties die de wetten van Mijn Vader trotseren.

Er zal geen genade getoond worden omdat het geduld van Mijn Vader tot het uiterste op de proef gesteld werd.

Hun zonden omvatten abortus, moord, wetten die het Christendom proberen te ondermijnen, het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht en de aanbidding van afgoden.

Dan zijn er nog die afvalligen binnen Mijn Kerk, die dreigen Mij te verloochenen.

Wanneer zij proberen zich te distantiëren van Mijn Kerk en proberen om nieuwe wetten te creëren die in strijd zijn met Mijn Heilige Wil, verloochenen zij Mij.

Ik verstoot hen nu om hun ontrouw. Hun pogingen om wetten in te voeren die gebaseerd zijn op de zonde van hoogmoed, begeerte en wereldse ambitie, zullen niet getolereerd worden.

Dachten zij dat hen veroorloofd zou worden om Gods kinderen te verwijderen van Mijn Kerk op aarde en de hand van Mijn Vader te ontlopen?

Dachten zij dat zij boven de wetten van God stonden?

Zij houden niet van God, zij houden van zichzelf.

Hun publieke afwijzing van de wetten van de Katholieke Kerk, door een gebrek aan nederigheid, doet Mij walgen.

Hun schandelijke eisen, waarmee zij proberen Mijn Kerk te dwingen om wetten te aanvaarden die Mij beledigen, beduiden dat zij zichzelf in de duisternis geworpen hebben.

Hun religieuze geloften zijn zonder betekenis.

Hun belofte om Mijn Kerk te eren en gehoorzamen, werd gebroken.

Tenzij zij tot inkeer komen en terugkeren naar Mijn Lichaam, Mijn Kerk op aarde, hebben zij het recht niet om zichzelf dienaren van Mijn Kerk te noemen.

Jullie werden gewaarschuwd! Ik zal jullie in de woestijn werpen.

Ontheilig de wetten van Mijn Kerk en jullie zullen gestraft worden!

Jullie Jezus