Tot de afvalligen in de Katholieke Kerk: Ontheilig de wetten van Mijn Kerk en jullie zullen gestraft worden!

Vrijdag 3 augustus 2012   16.45u

Mijn zeer geliefde dochter, de aarde staat op het punt te beven aangezien de toorn van Mijn Vader uitgestort zal worden over die naties die de wetten van Mijn Vader trotseren.

Er zal geen genade getoond worden omdat het geduld van Mijn Vader tot het uiterste op de proef gesteld werd.

Hun zonden omvatten abortus, moord, wetten die het Christendom proberen te ondermijnen, het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht en de aanbidding van afgoden.

Dan zijn er nog die afvalligen binnen Mijn Kerk, die dreigen Mij te verloochenen.

Wanneer zij proberen zich te distantiëren van Mijn Kerk en proberen om nieuwe wetten te creëren die in strijd zijn met Mijn Heilige Wil, verloochenen zij Mij.

Ik verstoot hen nu om hun ontrouw. Hun pogingen om wetten in te voeren die gebaseerd zijn op de zonde van hoogmoed, begeerte en wereldse ambitie, zullen niet getolereerd worden.

Dachten zij dat hen veroorloofd zou worden om Gods kinderen te verwijderen van Mijn Kerk op aarde en de hand van Mijn Vader te ontlopen?

Dachten zij dat zij boven de wetten van God stonden?

Zij houden niet van God, zij houden van zichzelf.

Hun publieke afwijzing van de wetten van de Katholieke Kerk, door een gebrek aan nederigheid, doet Mij walgen.

Hun schandelijke eisen, waarmee zij proberen Mijn Kerk te dwingen om wetten te aanvaarden die Mij beledigen, beduiden dat zij zichzelf in de duisternis geworpen hebben.

Hun religieuze geloften zijn zonder betekenis.

Hun belofte om Mijn Kerk te eren en gehoorzamen, werd gebroken.

Tenzij zij tot inkeer komen en terugkeren naar Mijn Lichaam, Mijn Kerk op aarde, hebben zij het recht niet om zichzelf dienaren van Mijn Kerk te noemen.

Jullie werden gewaarschuwd! Ik zal jullie in de woestijn werpen.

Ontheilig de wetten van Mijn Kerk en jullie zullen gestraft worden!

Jullie Jezus

God de Vader: Net zoals Mijn Zoon gekruisigd werd, zal ook Zijn Kerk op aarde gekruisigd worden.

Donderdag 2 augustus 2012   22.06u

Mijn liefste dochter, de beproeving van de Kerk van Mijn Zoon op aarde heeft reeds een aanvang genomen.

De geseling, de vervolging, staat op het punt te beginnen.

Net zoals Mijn Zoon gekruisigd werd, zal ook Zijn Kerk op aarde gekruisigd worden.

De berechting vindt nu plaats.

Mijn Zoon werd gestuurd om de mensheid te behoeden voor het vuur van de hel.

Zijn kruisdood, een verschrikkelijk wrede gruweldaad, werd door Mij toegelaten als middel om Mijn kinderen een toekomst te bieden.

Het Lichaam van Mijn Zoon werd Zijn Kerk op aarde. Zijn priesters en gewijde dienaren namen de plaats in van Zijn apostelen.

Nu Hij weer terugkomt om de mensheid te verlossen en Mijn dierbare kinderen op te eisen zodat zij Mijn Paradijs kunnen binnengaan, zal de geschiedenis zich herhalen.

Mijn Zoon predikte de waarheid en Hij bracht veel mensen samen die Zijn onderrichtingen navolgden en niet aan Zijn woord twijfelden.

Dan werd Hij verraden door diegene binnen Zijn gelederen, die dicht bij Hem stond en Hem toegewijd was.

Zijn Kerk, de Katholieke Kerk, werd eveneens vanuit haar eigen wandelgangen verraden.

De bekoring door Satan bracht dat teweeg en een groot kwaad was verantwoordelijk voor het sterven van Mijn Zoon.

In Zijn huidige Kerk begon de teloorgang een tijdje geleden. Net zoals bij Mijn Zoon, waarbij veel volgelingen Hem verlieten, die trouw waren aan het heilig woord dat door Mij vastgelegd werd.

Toen begon het proces waarbij Mijn Zoon beschuldigd werd van ketterij. Zo heeft ook de Kerk van Mijn Zoon op aarde hetzelfde lot ondergaan.

Door de goddelozen onder hen, die ernstige misdrijven tegen de mensheid bedreven, verlieten veel volgelingen de Kerk.

Zij verlieten achtereenvolgens Mijn Zoon en dankten Zijn Leer af.

De berechting van de Kerk van Mijn Zoon op aarde heeft haar priesters tot zwijgen gebracht als het aankomt op de verdediging van de Leer van Mijn Zoon.

Zij zijn bang diegenen te beledigen die Mijn Zoon verloochenen vanwege de zonden van diegenen in hun midden.

De Kerk van Mijn Zoon staat nu voor de grootste beproeving van alle, welke niet meer gezien werd sinds de kruisiging van Mijn geliefde Zoon.

Zijn Kerk wordt genadeloos bespot, niet enkel door haar vijanden van buitenaf maar ook door haar vijanden er binnen.

De doornenkroon zal nu op het hoofd van de Kerk van Mijn Zoon gezet worden en weinigen van Zijn volgelingen zullen Hem bijstaan.

Net zoals de apostelen van Mijn Zoon, Hem verlieten tijdens Zijn berechting en executie - met uitzonderling van Johannes - zo zullen ook diegenen, die binnen het Vaticaan hoge posities bekleden, Mijn Heilige Plaatsvervanger verlaten.

Als hoofd van de Katholieke Kerk zal hij, die niet door eigen toedoen in ongenade gevallen is, gedwongen worden een verschrikkelijk pad te bewandelen.

Hoewel hij gekastijd, bespot en voor gek versleten zal worden, is hij niet degene waartegen zij hun woede willen luchten. Het zal de waarheid van de Kerk zijn, de Christelijke Kerk die gevormd werd door het offer van Mijn Zoon, waarover zij hun haat willen uitstorten.

Het Christendom zal gegeseld worden tot in elke scheur, in elke natie, in elke gebedsplaats tot ze door uitputting verzwakt is.

Wanneer deze op de weg naar Calvarië geleid zal worden, net zoals Mijn Zoon daarop geleid werd, zal ze met touwen gebonden en vastgemaakt worden om het onmogelijk te maken de kwelling te ontvluchten.

Dan, wanneer deze de heuvel beklimt, zal ze helemaal tot aan de top met stenen bekogeld, bespuwd en uitgejouwd worden.

Daarna zal deze aan het kruis genageld worden.

Er zal weinig sympathie getoond worden voor haar door diegenen die de Kerk aankijken op haar zonden tegen de onschuldigen, waarbij zij het hoofd van de Kerk, Mijn Zoon, zullen veroordelen.

Zij zullen hem de zonden van anderen, veroorzaakt door de bekoring van Satan, aanrekenen.

Wanneer zij de Kerk van Mijn Zoon aan het kruis genageld hebben, zullen zij honderden bewakers sturen, net zoals de zeshonderd soldaten die op Calvarië stonden, om ervoor te zorgen dat niet één stukje Vlees zonder bestraffing ontkomt.

Niet één dienaar van Zijn Kerk, die daaraan trouw betuigt, zal kunnen ontsnappen.

Zodra de Kerk gekruisigd is, zullen zij ervoor zorgen dat deze tot haar laatste ademtocht verstoken blijft van voedsel en water.

Net zoals het was bij de apostelen van Mijn Zoon, zal geen enkele van haar leerlingen ergens te bespeuren zijn.

Zij zullen uit angst voor represailles onderduiken.

Tijdens wat haar laatste ademtocht zal lijken, zal alles stil worden tot het gejuich van diegenen, die de Kerk kruisigden, de hele wereld zullen verdoven door hun bedrieglijke leer.

De stem van het nieuwe hoofd van de Kerk, de bedrieger, de Valse Profeet, zal weerklinken.

Iedereen zal opgelucht in dankzegging neervallen voor Mij, de Allerhoogste God. Want dit lijkt te wijzen op een nieuw begin.

Daarop zal de Tegenwoordigheid van Mijn Zoon niet langer de altaren binnen deze Kerk opluisteren, want dat kan niet.

Vervolgens zal Mijn hand als straf in kastijding neervallen.

Dan zal de slag bij Armageddon beginnen.

Dan zal Ik komen, door Mijn Zoon, om zielen te redden.

Loochen deze profetie niet!

Verschuil jullie niet achter bedrieglijke zekerheden, want deze dag moet komen.

De kruisiging van de Kerk van Mijn Zoon moet plaatsvinden vanwege het Laatste Verbond.

Maar daarna zal de glorieuze verrijzenis van de Kerk – het Nieuwe Jeruzalem – alle tranen, al het lijden uitwissen en dan zal het Nieuw Tijdperk komen.

Vertrouw te allen tijde op Mijn Zoon!

Vrees nooit want Ik ben jullie Vader en Ik zal komen om de aarde te vernieuwen en al Mijn kinderen te verzamelen tijdens dit laatste mirakel dat voorzegd werd in het Boek van Daniël.

Het Boek der Waarheid wordt nu, zoals beloofd, aan jullie geopenbaard, kinderen.

Verwerp Mijn goddelijk ingrijpen niet, want Ik spreek de waarheid!

God de Allerhoogste

Kruistocht van gebed (71) ‘Gebed om ons te behoeden voor de vervolging’

Donderdag 31 juli 2012   20.00u

O Jezus, behoed Gods kinderen voor de Antichrist.

Bescherm ons tegen de plannen om de wereld te beheersen.

Heer, behoed ons voor de vervolging.

Bescherm de duistere zielen tegen de Antichrist

zodat zij in Uw ogen verlost kunnen worden.

Help ons in onze zwakheid.

Versterk ons naar de geest om op te staan en elkaar te leiden

terwijl we in Uw strijdmacht oprukken naar de poorten van het Paradijs.

Ik heb U nodig, lieve Jezus.

Ik houd van U, lieve Jezus.

Ik verheerlijk Uw Tegenwoordigheid op aarde.

Ik schuw de duisternis.

Ik aanbid U en Ik geef mij met lichaam en geest over

zodat U mij de waarheid over Uw Tegenwoordigheid kan openbaren

opdat Ik altijd op Uw voortdurende Barmhartigheid zal vertrouwen.

Amen.

Ga nu en bereid jullie ziel voor zodat jullie sterk blijven en trouw aan Mij terwijl Ik jullie naar het eeuwig leven leid.

Jullie Jezus

Sta Mij toe jullie uit alle kwaad te tillen, naar een veilige plaats, ver van de Antichrist.

Mijn zeer geliefde dochter, luister nu naar Mij want Ik deel je mee dat Mijn tijd bijna over de wereld gekomen is.

Jullie tijd is kort want de dagen van duisternis verstrijken en een nieuwe dageraad, een nieuw begin, zal tevoorschijn komen.

Doordat er nog maar weinig tijd rest voordat het glorieus Tijdperk van Vrede tevoorschijn zal komen, is het bijna afgelopen met al jullie tranen van angst en verdriet.

De vernieuwing van het Koninkrijk op de aarde zal binnenkort plaatsvinden en Mijn heerschappij over al Gods kinderen zal in de plaats van Satans troon komen.

Jullie verwarring, Mijn volgelingen, over de echtheid van Mijn oproep nu aan jullie, zal verdwijnen.

Alles zal duidelijk worden, zoals het kristalheldere water van een bron, aangezien dit nu uit Mijn hemels Lichaam gutst om het hart van al Gods kinderen te verteren.

Het licht van de waarheid zal de wereld doen ontvlammen ondanks de steeds groter wordende duisternis, die zich als een voortwoekerende ziekte in elke hoek van de aarde gevestigd heeft.

Weldra zal de waarheid jullie vrij maken, al jullie twijfels en angsten wegnemen en in jullie een helderheid van geest en ziel losmaken. Dan zal, vervuld door Mijn Heilige Geest, een wereldwijde bekering plaatsvinden.

Diegenen, van wie het geloof zwak is, zullen herboren worden en het feit van een nieuw christelijk leger zal tot stand komen.

Hoop, liefde en gebed zullen jullie staande houden terwijl Ik de wereld naar het nieuw erfdeel voer, dat jullie al zolang beloofd wordt.

Diegenen onder jullie, die bang zijn voor Mijn boodschappen, onthoudt dit:

De wereld die jullie wacht, is een groot geschenk voor jullie en jullie familie. Het is een Paradijs waarnaar jullie zouden moeten verlangen aangezien niets op aarde, zoals jullie deze kennen, hiermee vergeleken kan worden.

Als jullie van Mij houden, vertrouw dan op Mijn goedheid, Mijn liefde, Mijn belofte om jullie naar het glorieuze erfdeel, waarvoor jullie geboren werden, te brengen.

Sta al jullie zorgen en angsten af!

Sta Mij toe jullie uit alle kwaad te tillen, naar een veilige plaats, ver van de Antichrist.

Bid dit kruistochtgebed (71) ‘Gebed om ons te behoeden voor de vervolging’

Ga nu en bereid jullie ziel voor zodat jullie sterk blijven en trouw aan Mij terwijl Ik jullie naar het eeuwig leven leid.

DE TENHEMELOPNEMING VAN MARIA.

15 augustus

Betrachting van het hemelse

Wij beschouwen vandaag O.L. Vrouw, die met lichaam en ziel ten hemel wordt opgenomen. Dit herinnert ons met bijzondere nadruk eraan, dat niet de aarde maar wel de hemel onze onvergankelijke woonstede is.

Daarheen is zij ons met haar goddelijke Zoon voorgegaan in de volledige gaafheid van haar menselijke persoonlijkheid. Dit is de overheersende gedachte in de liturgie van dit feest. ,Almachtige, eeuwige God, - lezen wij in het gebed van de mis - Gij hebt de onbevlekte Maagd Maria, de moeder van uw Zoon, met ziel en lichaam in de hemelse glorie opgenomen. Wij vragen U, laat ons altijd bedacht zijn op het hemelse, om zo deelgenoten te mogen worden van haar glorie'.

Werkelijk is het feest van de Tenhemelopneming voor ons een krachtige wekroep om steeds op het hemelse bedacht te zijn, en ons niet ervan te laten  afleiden door de wisselvalligheden en verlokkingen van het aardse leven. Niet enkel onze ziel, maar ook ons lichaam is voor de hemel geschapen. Na de verrijzenis van het vlees zal het in de hemel worden opgenomen en deelachtig gemaakt aan de luister van de ziel.

Deze volledige verheerlijking van onze mensheid, welke het aandeel van alle gelukzaligen zal zijn, zal slechts aan het einde der tijden worden verwezenlijkt. Maar voor Maria, onze moeder, kunnen wij ze reeds nu als volledig verwezenlijkt beschouwen. Dit kwam aan de gans reine, de gans Heilige toe. Haar lichaam werd nooit door de minste schaduw van het kwaad ontsierd; het was steeds de tempel van de H. Geest, het was het vlekkeloos tabernakel van Gods Zoon. Zo worden ook wij opgeroepen om ons hele leven, zowel dat van onze zinnen als dat van onze geest, te richten naar de hoogten van een hemels leven, dat ons wacht.

In zijn wonderschoon gebed tot de ten hemel opgenomen Moeder Gods gericht, roept Pius XII uit: ,Moeder van God en Moeder van de mensen, wij smeken U: reinig onze zinnen opdat wij reeds hier beneden, midden de verlokkingen van de schepselen, leren God, en alleen Hem, te beminnen'.

Los van de aarde

De opneming der allerzaligste Maagd Maria in de hemel toont ons de weg aan het ten-hemel-opstijgen van onze geest: los worden van de aarde, krachtige toekering tot God, vereniging met Hem.

O. L. Vrouw werd met lichaam en ziel ten hemel opgenomen, omdat zij de Onbevlekte is. Zij was zuiver, niet enkel van elke schaduw van zonde, maar ook van de geringste gehechtheid aan aardse zaken. Zelfs bestond ,in haar ziel nooit een beeld van enig schepsel, waardoor zij bewogen werd in haar handelen' (JK. B. 1112, 10).

De eerste voorwaarde om tot God te geraken is juist de totale zuiverheid, als vrucht van algehele onthechting. O. L. Vrouw heeft het zelfde aardse leven geleefd als wij, maar in een volstrekte onthechting aan al het geschapene. Zo leert zij ons, dat wij ons niet moeten laten vangen door de betovering van de schepselen. Wij kunnen er niet buiten in hun midden te leven, wij moeten er ons ook liefdevol om bemoeien; maar ons hart moet niet eraan kleven, wij moeten onze bevrediging niet erin gaan zoeken.

De Tenhemelopgenomene spreekt ons van krachtige toekering naar God. Het volstaat niet ons hart van alle zonde en alle gehechtheid zuiver te houden, maar tegelijk moeten wij het naar God richten en wij moeten naar Hem streven met al onze krachten. De Kerk doet ons in het stilgebed van deze mis smeken. ,O, Heer, mogen onze harten door de voorspraak van de allerzaligste Maagd Maria, die in de hemel is opgenomen, door het vuur van uw liefde ontvlamd, voortdurend naar U verzuchten.' Voor ons eeuwig leven heeft het aardse leven slechts zoveel waarde als het naar God gericht is en Hem voortdurend betracht met onversaagde volgzaamheid ten opzichte van de genade. Wanneer deze naar God gerichte betrachting vermindert, dan vermindert eveneens de bovenaardse waarde van ons bestaan.

Maria werd ten hemel opgenomen, omdat zij de Moeder van God is. Dit grootste van al haar voorrechten, dat tevens wortel en motief van al de andere is, spreekt ons heel bijzonder van haar intieme vereniging met God, daar het ons naar haar opname in de zalige vereniging des hemels verwijst. De in de hemel opgenomen Maagd bevestigt aldus de grote en kostbare waarheid, dat wij geschapen zijn en geroepen worden tot vereniging met God. Onze-Lieve- Vrouw zelf reikt ons de hand om ons naar dit verheven ideaal te leiden. Met de blik op haar gevestigd, zullen wij gemakkelijker vooruitgaan. Zij zal onze leidster worden, onze kracht en onze troost in elke strijd en in elke nood.

Toon ons eens op een dag Jezus....

,O onbevlekte Maagd, Moeder van God en Moeder van de mensen! Met al de vurigheid van ons geloof, geloven wij dat Gij triomfantelijk met lichaam en ziel ten hemel zijt opgenomen, waar Gij als Koningin werd toegejuicht door al de koren der engelen en al de scharen der heiligen. Wij verenigen ons met hen om de Heer te loven en te danken, dat Hij u boven alle andere loutere schepselen heeft verheven. En wij huldigen u door de uitdrukking van onze godsvrucht en onze liefde.

Wij weten dat eens uw blik in tedere moederliefde heeft gerust op de deemoedige en lijdende mensheid van Jezus. Maar nu in de hemel wordt hij verzadigd door het, aanschouwen van de verheerlijkte mensheid der ongeschapen wijsheid. De vreugde welke uw ziel geniet bij de aanschouwing van de aanbiddelijke Drieëenheid, van aanschijn tot aanschijn, doet uw hart opspringen in zalige vervoering. En wij arme zondaars, die bij het verheffen van onze geest de neerdrukkende last van het lichaam ondervinden, wij smeken u onze zinnen te louteren opdat wij reeds hier beneden, midden de verlokkingen van de schepselen, leren God en alleen God, te beminnen!

Wij vertrouwen erop, dat Gij vol erbarming neerschouwt op onze noden en onze angsten, op onze strijd en onze zwakheid. Wij vertrouwen erop dat gij u met ons verblijdt over onze vreugden en onze triomfen, dat gij de stem van Jezus van ieder van ons hoort zeggen, zoals gij het eens van de geliefde leerling hebt gehoord: ,Ziedaar uw Zoon'. En wij, die u als onze moeder aan roepen, wij nemen u, zoals eens Johannes het deed, tot leidster, tot bron van kracht en troost in ons aardse leven...

In onwankelbaar geloof aan de toekomstige verrijzenis, werpen wij vanuit ons pelgrimsoord de blikken naar u, ons leven, onze zoetheid, onze hoop. Trek ons aan door de zachtheid van uw stem om ons eensdaags, na onze ballingschap, Jezus te tonen, de gezegende vrucht van uw schoot, o goedertierene, o milde, o zoete Maagd Maria' (Pius XII)

Bron;  Van Hart tot Hart, 1962

          Gabriel van de H.Maria Magdalene o.c.d.

Uitgave: Stichting Immaculata

GEBED  VOOR  DE  HEILIGE  KERK.

( Geopenbaard  aan  de  mystica  Maria  Graf  ( Mutter  Graf )   (  1906 - 1964 )  op  de  Eerste  Vrijdag  van  de  maand   Februari  1941 ).

In  vereniging  met  het  Onbevlekt  Hart  van  Maria  groet  en  vereer  ik  de  Heilige  Wonde  van  Uw  Rechterhand,  o  Jezus,  en  in  deze  Wonde  leg  ik  alle  priesters  van  Uw  Heilige  Kerk.  Geef  hun,  zo  dikwijls  zij  Uw  Heilig  Offer  vieren,  het  vuur  van  Uw  Goddelijke  Liefde,  opdat  zij  het  door  kunnen  geven  aan  de  hun  toevertrouwde  zielen.

 Eer  aan  de  Vader,  en  de  Zoon  en  de  Heilige  Geest.  Amen.

 Ik  groet  en  vereer  de  Heilige  Wonde  van  Uw  Linkerhand  en  in  deze  Wonde  vertrouw  ik  U  toe  alle  dwalenden  en  ongelovigen,  deze  armsten,  die  U  niet  kennen.  Omwille  van  deze  zielen,  zend,  o  Jezus,  vele  goede  arbeiders  in  Uw  Wijngaard,  opdat  zij  allen  de  weg  vinden  naar  Uw  Allerheiligst  Hart.

 Eer  aan  de  Vader,  en  de  Zoon  en  de  Heilige  Geest.  Amen.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 Ik  groet  en  vereer  de  Heilige  Wonden  van  Uw  Heilige  Voeten,  en  in  deze  Wonden  vertrouw  ik  U  toe  de  verstokte  zondaars,  die  meer  van  de  wereld  houden  dan  van  U,  vooral  degenen,  die  vandaag  zullen  sterven.  Laat,  o  Jezus,  Uw  Kostbaar  Bloed  voor  hen  toch  niet  verloren  gaan.

 Eer  aan  de  Vader,  en  de  Zoon  en  de  Heilige  Geest.  Amen.

 Ik  groet  en  vereer  de  Heilige  Wonden  van  Uw  Heilig  Hoofd,  en  in  deze  Wonden  vertrouw  ik  U  toe  de  vijanden  van  de  Heilige  Kerk,  aldegenen  die  U  thans  nog  bloedig  slaan  en  vervolgen  in  Uw  Mystiek  Lichaam.  Ik  smeek  U,  o  Jezus,  bekeer  hen,  roep  hen,  zoals  U  Saulus  tot  een  Paulus  hebt  geroepen,  opdat  er  weldra  één  Herder  en  één  Kudde  zal  zijn.

 Eer  aan  de  Vader,  en  de  Zoon  en  de  Heilige  Geest.  Amen.

 Ik  groet  en  vereer  de  Wonde  van  Uw  Allerheiligst  Hart,  en  in  deze  Wonde  vertrouw  ik  U  toe,  o  Jezus,  mijn  ziel  en  allen  voor  U  wilt,  dat  ik  bid,  in  het  bijzonder  allen,  die  lijden  en  gekweld  worden,  allen  die  vervolgd  worden  en  verlaten  zijn.  Schenk  allen,  o  Allerheiligst  Hart  van  Jezus,  Uw  Licht  en  Uw  Genade.  Vervul  ons  met  Uw  Liefde  en  Uw  ware  Vrede. 

Eer  aan  de  Vader  en  de  Zoon,  en  de  Heilige  Geest.  Amen.

Hemelse  Vader,  door  het  Onbevlekt  Hart  van  Maria  offer  ik  U  op  Uw  Veelbeminde  Zoon  en  mij  zelf  met  Hem  en  door  Hem,  geheel  volgens  Zijn  intenties  en  in  naam  van  alle  schepselen.  Amen.

GEBED VAN DE HEILIGE DON BOSCO.

O, Allerheiligste en Onbevlekte Maagd Maria, onze allertederste Moeder en Machtige Hulp van de Christenen, wij wijden ons geheel aan U toe om U onze innige liefde te schenken en ons in Uw Heilige dienst te stellen. Wij wijden U onze geest met zijn gedachten, ons hart met zijn genegenheden, ons lichaam met zijn zintuigen en met al zijn krachten en wij beloven U altijd te willen werken tot Meerdere Glorie van God en tot Heil van de zielen. U dan, o onvergelijkelijke Maagd, Die altijd de Hulp van de Christenen bent geweest, blijf ons Uw Bijstand verlenen, in het bijzonder in deze dagen. Verneder de vijanden van onze Heilige Godsdienst en verijdel hun boze plannen. Verlicht en geef sterkte aan de bisschoppen en priesters en bewaar hen in eendracht en gehoorzaamheid aan de Paus, de Onfeilbare Leraar. Behoed de onbedachtzame jeugd voor ongeloof en zedelijke verdorvenheid. Bevorder de heilige roepingen en doe het aantal priesters toenemen, opdat door hen het Koninkrijk van Jezus Christus onder ons bewaard zal blijven en zich zal verbreiden tot aan de uiteinden van de aarde. Verder bidden wij U, o allerzoetste Moeder, steeds met medelijden neer te zien op de jeugd, die aan zoveel gevaren is blootgesteld, op de arme zondaars en de stervenden; wees voor allen, o, Maria, de zoete hoop, de Moeder van Barmhartigheid en de Deur naar de Hemel. Maar ook voor onszelf bidden wij U, o verheven Moeder Gods. Leer ons Uw deugden na te volgen, vooral Uw engelachtige zedigheid, Uw diepe nederigheid en vurige Liefde; opdat wij zoveel mogelijk, door ons voorbeeld te midden van de wereld, een levend afbeeldsel zijn van Jezus, Uw Goddelijke Zoon: dat wij U mogen doen kennen en liefhebben en aldus vele zielen mogen redden. Geef ook, o Maria, Hulp van de Christenen, dat wij onder Uw Moederlijke Mantel bescherming mogen vinden; geef, dat wij U in de bekoringen terstond vol vertrouwen aanroepen; Geef dat de gedachten aan U, die zo vol goedheid, zo beminnelijk en zo liefderijk bent, en met zoveel liefde neerziet op Uw vereerders, ons zozeer moge sterken, dat wij bij ons leven en bij ons sterven de overwinning moge behalen over de vijanden van onze ziel, opdat wij eenmaal Uw Kroon mogen vormen in de Hemelse Zaligheid. Amen.

( 500 dagen aflaat ).

Maria, Hulp van de Christenen, bid voor ons!

( 300 dagen aflaat ).

SPAANSE SPORTMAN WORDT NA SPELEN VAN LONDEN SEMINARIST IN BRUSSEL

BRUSSEL (KerkNet/El Pais) – De Spaanse hockeyspeler Carlos Ballve (1985) reist na de Olympische Spelen van Londen meteen door naar Brussel. Hij gaat er zijn priesterstudies voltooien aan het seminarie van Redemptoris Mater. Daar worden priesterkandidaten van de Neocatechumenale weg, een nieuwe kerkelijke beweging die zich toelegt op de geloofsverkondiging, opgeleid. Dankzij het seminarie van Barcelona en zijn sportclub Atlético Terrassa kon hij zijn passie voor sport en zijn roeping als priester met elkaar verzoenen. Dat stelt hem nu ook in staat deze unieke ervaring van de Olympische Spelen beleven.

Carlos ‘Litus’ Ballve speelt sinds zijn vijfde hockey. Hij vertelde de Spaanse krant ‘El Pais’ dat hij ook al zijn hele leven gelovig is. “Maar pas in 2005 werd ik mij bewust van het belang van God in mijn leven.” Carlos Ballve nam tijdens die periode deel aan het wereldkampioenschap voor - 21-jarigen. Na een rampzalige start werd het kampioenschap toch nog succesvol afgesloten en won de Spaanse ploeg een medaille. Als dank reisde Carlos Ballve naar Medjugorje.

Maar ook daarna kregen meisjes voorrang op gebed en hij was nog steeds niet gelukkig. Nu, op het absolute hoogtepunt van zijn sportcarrière, kiest hij definitief voor het priesterschap: “Maar ik ben een seminarist, geen heilige. Deze Spelen zijn een ongelooflijke en kostbare ervaring. Maar ik wil niet enkel winnen. Ik wil ook groeien in het geloof en dat met mensen in alle delen van de wereld delen.”

(Kerknet)

 Savelberg, Peter Joseph (kapelaan)
Monseigneur; 10 februari 1827 - 11 februari 1907
Peter Joseph Savelberg werd op 10 februari 1827 in
Heerlen geboren als zoon van Alexander Savelberg en Anna Elisabeth Mertens.
Vader Savelberg was eigenaar van een stadsherberg, waar de postiljon van paard
verwisselde en de reizigers konden overnachten.
Na de dood van zijn vrouw gaf hij de drukke herberg op en werd wijnhandelaar.
Hij behoorde tot de notabelen van Heerlen.
Hij was lid van de gemeenteraad en van het kerkbestuur.
Van 1830 - 1839 was hij ook lid van de jury bij de rechtbank in Tongeren.
We weten weinig over de kinderjaren van Peter Joseph.
Er wordt verteld dat hij als klein kind meetrok met de grote bronk,
de jaarlijkse processie met het Heilig Sacrament.
Hij speelde eerst herder en later koorknaap.
In beide rollen viel hij op door zijn kinderlijke ernst en eerbied.
Het is bekend dat hij als kind de mensen voor zich innam.
Aanvankelijk wist hij niet wat hij wilde worden.
Zijn vader stuurde hem daarom op vijftienjarige leeftijd
naar Rolduc om lessen aan de handelsschool te volgen.
Hij ging vervolgens naar Brussel waar hij werkte op het kantoor van
Zijn halfbroer Balthasar, die directeur van een glasfabriek was.
De stille dorpsjongen Joseph kon echter niet
wen­nen aan het werkmilieu en de gesprekken in de fabriek.
Hij keerde spoedig terug naar het landelijke dorp Heerlen.
Zijn toekomst stond nu vast: hij wilde priester worden.
Voor zijn studies ging hij opnieuw naar Rolduc.
Zijn godsdienstige aanleg kwam duidelijk tot uiting.
Iedere avond na het eten bracht hij veel tijd in de kerk door om te bidden.
Toen reeds bleek zijn bijzondere godsvrucht voor Christus in de Heilige Eucharistie.
Iedere zondag ging hij ter communie en de biecht op zaterdagavond als voorbereiding
op de zondag werd nooit overgeslagen.
Savelberg was een goed student met niet alleen aanleg voor talen,
maar ook voor wiskunde en filosofie. Tevens had hij gevoel voor
muziek. In de harmonie van Rolduc speelde hij klarinet.
In 1851 vertrok hij naar Roermond om zijn studie
theologie voort te zetten aan het grootseminarie.
Anderhalf jaar later, nog voordat hij zijn
priesterstudie had voltooid, werd hij al benoemd tot
leraar aan het bisschoppelijk college voor de vakken
geschiedenis, wiskunde en Duits.
Hij eiste veel van zijn leerlingen, maar nog meer van zichzelf.
Hij ging hartelijk met de leerlingen om, maar eiste
plichtsvervulling. Vanwege de nauwkeurigheid waarmee
zijn ogen alles opnamen, kreeg hij de bijnaam ‘de valk’.
Op 3 september 1854 werd hij door Mgr. Paredis, bisschop van Roermond,
tot priester gewijd. Anderhalf jaar later, in april 1856,
werd hij rector van het zustersklooster met meisjespensionaat
Nonnenwerth op het Liebfraueneiland in de Rijn bij Bonn.
De in zichzelf gekeerde asceet Savelberg, met zijn voor­liefde voor
stilte en gebed, bleek toch niet zo op zijn plaats te zijn
in een functie als leraar.
In Nonnenwerth kwam hij in nauw contact met het vrouwelijke kloosterleven
en tevens kon hij in de beslotenheid van het klooster zijn beschouwend leven
verdiepen door veel gebed. De kroniekschrijfster van het klooster
vermeldt dat hij onder hen leefde als een bescheiden en
eenvoudig man, die zich nooit opdrong of op zijn recht
stond, maar zijn plicht vervulde. Die zonder het te
zoeken grote in­vloed uitoefen­de en zonder het te
ver­moe­den voor allen een voorbeeld was.
De tijd in Nonnen­werth zou een blijvende invloed hebben op het
verdere leven van Savelberg. Hij had een beter inzicht gekregen
in de eisen, gewoonten en moeilijkheden van het kloosterleven.
Tevens had hij kennis gemaakt met de geest van Franciscus, die hij later
aan de zusters en broeders van zijn congregatie zou overdragen.
Op 6 december 1863 werd hij benoemd tot kapelaan in Schaesberg.
Vier maanden na zijn aankomst in deze plaats stierf de pastoor.
Kapelaan Savelberg moest een half jaar alleen de zielzorg verrichten.
Hij trof in Schaesberg sociale wantoestanden aan.
Vele gezinnen leidden een armoedig bestaan, niet door gebrek aan
voedsel, maar door een ondoelmatige huishouding van de
moeders die niet op hun taak waren voorbereid.
Bejaarden werden geestelijk en lichamelijk aan hun lot overgelaten.
De weeskinderen werden uitbesteed bij vreemden of bij een oom of
tante ondergebracht. Zij werden als goedkope arbeidskrachten uitgebuit.
De opvoeding en het onderwijs aan deze kinderen bleven achterwege.
Daarom richtte de kapelaan in Schaesberg een Vincentiusvereniging op.
Daarnaast kwam er een primitief huishoudschooltje waarover de Zusters
Franciscanessen uit Heerlen de leiding kregen.
Savelberg had ook plannen voor de stichting van een lagere school
voor meisjes en een tehuis voor bejaarden en weeskinderen.
De door de zusters gevraagde financiële garanties kon hij echter niet geven,
waardoor de plannen niet konden worden uitgevoerd.
In november 1865 werd Savelberg benoemd tot kapelaan aan de
St. Pancratiusparochie in Heerlen.
Dezelfde wantoestanden die hij in Schaesberg had proberen op
te lossen, trof hij ook in Heerlen aan.
Het lukte hem ook nu weer niet voldoende geld voor een tehuis
voor bejaarden en weeskinderen bijeen te brengen.
Uiteindelijk was zijn overbuurman bereid zijn eigen huis
als opvanghuisje ter beschikking te stellen.
Op de 4de oktober 1867 werd het godshuisje geopend.
Nu was het zaak zusters voor de verzorging te krijgen.
Binnen een jaar had hij zeven godsdienstig ingestelde vrouwen gevonden.
In 1870 betrokken de Franciscanessen een ander
pand en kon Savelberg het oude gebouw huren.
De kapelaan ging ook zelf in het pand wonen.
In het begin werd er bittere armoede geleden.
De zusters moesten bij de boeren in de omgeving om voedsel gaan bedelen.
Op 21 juni 1872 werden de eerste zes novicen ingekleed en was
de congregatie van de Kleine Zusters van de Heilige Joseph geboren.
De zusters leefden volgens de regel van de Derde Orde van Sint Franciscus.
De mannelijke tak van de congregatie, de Broeders van de
Heilige Joseph, kwam in 1878 tot stand. Op 16 juni van
dat jaar werden de eerste twee broeders ingekleed.
De bedoeling was een religieuze orde van broeders en
priesters te stichten. De Latijnse school, die in het
begin van de jaren tachtig werd opgericht, werd geen succes.
Het plan om eigen priesters op te leiden moest men toen laten varen.
In de huizen van de congregatie werden veel zenuwpatiënten verpleegd.
Toen de waterkuur van pastoor Kneipp uit Wörishofen in Beieren (D.) een goede
geneesmethode voor deze zieken bleek, werd broeder Aloysius naar
Beieren gestuurd om de Kneippmethode te leren.
De Kneippinrichting van broeder Aloysius in Heerlen werd later een groot succes.
In 1879 vierde kapelaan Savelberg zijn 25-jarig Priesterfeest.
In hetzelfde jaar werd hij op eigen verzoek ontslagen als kapelaan en
kon hij zich geheel aan zijn congregaties gaan wijden.
Er kwamen nu van alle kanten verzoeken voor nieuwe stichtingen binnen.
In 1876 werd een filiaal in Schaesberg ingericht.
De eerste grote stichting buiten Heerlen vond plaats in Heel bij Roermond.
Deze inrichting werd een toevluchtsoord voor imbeciele en idiote kinderen,
epileptici, gebrekkige en kindse bejaarden, voogdij- en weeskinderen en
maatschappelijk ongeschikten.
In 1889 werden er kloosters in Waubach en Buggenum geopend.
In beide dorpen begonnen de zusters een naai­ en bewaarschool
en verzorgden zij de wijkverpleging.
In 1890 namen de zusters de huishoudelijke zorg in colleges
en seminaries op zich.
Zij trokken ook de grens over naar
België: Lanaken, Rothem, Gellik en Stokkem.
In deze plaatsen verzorgden zij de bewaarschool, het lager
onderwijs, de wijkverpleging en de verzorging van
armen, wezen en ouden van dagen.
In het nieuwe St. Jozefziekenhuis van Heerlen, dat in 1904
zijn deuren opende, werden de zusters belast met de verpleging.
De laatste stichting tijdens het leven van Savelberg was
een doorgangshuis voor ongehuwde moeders en hun
kinderen in Den Haag.
Bij het 25-jarig bestaan van de congregatie kregen alle
broeders en zusters van Savelberg een exemplaar van de
litanie van de nederigheid. Dit was een typisch cadeau
van Savelberg. Eenvoud, bescheidenheid en nederigheid
waren het kenmerk van zijn leven en hij wilde dat zijn
zusters en broeders ook over deze eigenschappen zouden
beschikken. Zelf was Savelberg een stille, wat
schuchtere en bedeesde man. Hij was enigszins gesloten
van aard en leefde graag in teruggetrokkenheid en stilte.
Op 3 september 1904 vierde hij zijn 50-jarig Priesterfeest.
Heel Heerlen bracht hulde aan het "rectörke van het klösterke",
zoals hij in Limburg genoemd werd.
Bij deze gelegen­heid werd hij wegens zijn grote verdiensten door
paus Pius X tot erekamerheer verheven.
Voortaan mocht hij de titel
"monseigneur" voe­ren. De deken van Heerlen hing hem de
bij deze onderscheiding horende paarse sjerp om.
Nauwelijks was dit gebeurd, of de uiterst bescheiden man,
verlegen met zoveel eer, vroeg om zijn overjas, trok hem aan en knoopte
hem van boven tot onder helemaal dicht, zodat er geen snippertje
paars meer te zien was.
In 1905 werd Savelberg benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.
Begin 1907 werd hij ziek.
Op 16 januari droeg hij zijn laatste Heilige Mis op.
De bisschop had al rector Leonard Driessen als zijn
opvolger aangewezen. Op 10 februari vierde hij zijn
tachtigste verjaardag. Een dag later overleed hij,
omringd door zijn opvolger en zijn broeders en zusters.
De begrafenis werd een triomftocht.
Van alle kanten stroomden de mensen toe om deze man, die zoveel
voor armen en hulpbehoevenden gedaan had, de laatste
eer te bewijzen. Mgr. Savelberg werd in een grafkelder
op het kerkhof bij het klooster van de broeders in Heerlen begraven.
Op 8 september 1960 werd hij, in een speciaal voor hem
gebouwde ronde kapel naast het moederhuis van de zusters, herbegraven.
Het proces van zaligverklaring is in 1934 gestart.
In 1988 kreeg hij de titel Eerbiedwaardig Dienaar Gods.
Op 4 juli 1964 werd aan de Putgraaf een standbeeld van de monseigneur onthuld.
Het is vervaardigd door de bekende beeldhouwer Mari Andriessen.

Geraadpleegde bronnen:
M. van Delft, Peter Joseph Savelberg: priester voor mensen in nood, Gulpen 1965
Persberichtencollectie, persoonsdossier Mgr. P.J. Savelberg
(laatst gewijzigd op 15 Augustus 2008)

Dinsdag 25-9-2012 - Medjugorje-gebedsavond in Wenen

Dinsdagavond 25 september organiseert Kardinaal Christoph Schönborn opnieuw een Medjugorje-gebedsavond in de Dom van Wenen.

De gebedsavond zal plaatsvinden in aanwezigheid van zuster Elvira  Petrozzi en ziener Ivan Dragicevic. Kardinaal Schönborn zal voorgaan in de  H. Eucharistie.
16.00 uur Diverse getuigenissen over Medjugorje        
17.00 uur Toespraak door Ivan Dragicevic        
18.00 uur Rozenkransgebed        
18.00 uur H. Mis met Kardinaal Christoph Schönborn        
Aansluitend: Eucharistische aanbidding        
21.00 uur Einde van de gebedsdag

Meer informatie op www.friedensgebet.at

Net als de voorbije jaren hopen (en verwachten) wij de gebedsavond live te kunnen weergeven op Bedevaart.net

Getuigenis van Mevrouw Pascale GRYSON – SELMECI

afgelegd te Medjugorje op zondag 5 augustus 2012

na haar spontane  genezing

tijdens de mis op 3 augustus na de communie…

P. d’U. : Pascale verkiest een vraaggesprek om aan ieders verwachtingen te kunnen voldoen. Vandaar mijn eerste vraag :

 « Pascale, had je om je genezing gevraagd ? »

Pascale : « Heel lang geleden heb ik om mijn genezing gevraagd. Je moet weten dat ik meer dan veertien jaar ziek was. Ik ben altijd gelovig geweest, diepgelovig en was gedurende gans mijn leven geëngageerd in de dienst van de Heer.  Toen gedurende die eerste jaren de eerste symptomen van mijn ziekte opdoken, heb ik om genezing gevraagd en gesmeekt. Andere mensen uit mijn familie hebben zich bij mijn gebed aangesloten. Het antwoord bleef echter uit, althans het antwoord dat ik verwachtte – al waren er wel andere antwoorden! – en op een gegeven ogenblik ben ik tot het besluit gekomen dat de Heer wat anders voorbereidde.

De eerste antwoorden die ik verkreeg waren de genades om die ziekte te dragen, genades van Kracht en van Vreugde. Geen voortdurende vreugde, maar wel in alle geval een diepe vreugde. Een vreugde in het diepste van mijn ziel; je zou kunnen zeggen dat het diepste puntje van mijn ziel zelfs op ogenblikken van grote nood,  door de Vreugde van de Heer bewoond bleef.

Ik geloof vast dat Gods hand altijd op mij gerust heeft. Ik heb nooit getwijfeld aan zijn liefde voor mij, ondanks deze ziekte die twijfels aan Zijn Liefde voor ons had kunnen doen ontstaan.

Enkele maanden geleden hebben mijn echtgenoot David en ikzelf een dringende oproep gevoeld om naar Medjugorje te gaan zonder dat we wisten wat Maria voor ons in petto had. Een absoluut onweerstaanbare aantrekkingskracht. Die oproep verraste me, vooral het feit dat we die allebei met dezelfde intensiteit voelden. Onze kinderen bleven daarentegen volkomen onverschillig, opstandig als ze waren tegen God omwille van mijn ziekte. Ze vroegen me indringend waarom God aan sommigen genezing schonk en niet aan anderen. Mijn dochter zei me: “Mama, waarom bid jij, die zoveel bidt, niet voor je eigen genezing?”. Maar ik had die ziekte na een jarenlange weg inmiddels aanvaard als een geschenk van God.

Ik zou u willen uitleggen wat die ziekte mij gebracht heeft. Ik denk niet dat ik de persoon zou zijn die ik vandaag ben, zonder de genade van die ziekte. Ik was een heel zelfzeker iemand; de Heer had mij menselijke talenten geschonken; ik was een briljante en fiere artieste; ik had woordkunst gestudeerd en mijn schoolcarrière was vlot en buitengewoon goed verlopen. Iedereen bewonderde me.

Om kort te gaan : ik denk dat die ziekte mijn hart geopend heeft en mijn blik verlicht . Het gaat immers om een ziekte die de ganse persoon raakt. Ik had echt alles verloren, ik ben zowel fysiek, geestelijk als psychologisch tot op de bodem gegaan, maar ik heb ook in mijn hart  kunnen ervaren en begrijpen wat andere mensen meemaken. De ziekte heeft mijn hart en mijn blik geopend. Ik geloof dat ik blind was en dat ik nu zie wat andere mensen kunnen mee maken, ik bemin hen, ik verlang hen te helpen, ik verlang er naar hen nabij te zijn.

Ik heb ook de rijkdom en de schoonheid van de relatie met de medemens kunnen ontdekken. Onze relatie als koppel werd verdiept ver boven iedere verwachting. Ik had mij nooit zo’n diepte kunnen voorstellen. In één woord, ik heb de Liefde ontdekt. De liefde van de Drie-ene God, van de Gospa (de moeder van God), maar ook die van de mensen uit mijn naaste omgeving, al die mensen die mij met zoveel tederheid omringd hebben.

Korte tijd voor ons vertrek op deze bedevaart, hebben wij besloten onze twee kinderen mee te nemen. Mijn dochter heeft me toen – hoe zal ik het zeggen – de inwendige opdracht gegeven voor mijn genezing te bidden, niet omdat ik die verlangde, maar omdat zij dat wou.

In de autocar op weg naar hier, naar Medjugorje, kreeg zij een briefje met een Woord dat zei dat als zij voldoende geloof had – ik herinner me de woorden niet exact – zij zieken zou kunnen genezen door hen de handen op te leggen. Ik heb haar, en ook mijn zoon, aangemoedigd om zelf die genade te vragen voor hun mama en zij hebben dat gedaan waarbij ze hun moeilijkheden om te geloven en hun opstandigheid overwonnen hebben.

Van onze kant was deze reis voor mijn man en mij een onvoorstelbare uitdaging. We moesten vertrekken met twee platte rolstoelen; ik kon niet in zithouding blijven. Ik moest een zetel hebben die zo plat mogelijk kon gelegd worden; we hebben er één gehuurd. Onze autocar was niet aangepast; vele armen hebben zich opnieuw en opnieuw aangeboden, gedurende de ganse dag, om me te dragen, om me uit de autocar te brengen, er weer in…

Die solidariteit zal ik nooit, nooit vergeten. Ze is voor mij het grootste teken dat God bestaat. Voor al die mensen die me geholpen hebben, terwijl ik niet eens kon praten, voor het onthaal dat de organisatoren mij voorbehouden hebben, voor ieder mens die al was het slechts één gebaar voor mij gesteld heeft, heb ik de Gospa gesmeekt hen Haar bijzondere en moederlijke zegen te schenken en hen het honderdvoudige terug te schenken van wat zij mij gegeven hadden.

Het was mijn grootste verlangen de verschijning van Maria aan Mirjana te kunnen meemaken. Onze begeleider was bereid mijn man en mijzelf ernaar toe te brengen. Opnieuw mocht ik een genade beleven die ik niet wil vergeten: meerdere mensen hebben de wetten van het onmogelijke getart door mij in mijn brancardiersstoel dwars doorheen een compacte menigte te brengen tot op de plek zelf, een klein altaartje waar de verschijning van Maria plaats vindt.

Verschillende uren van gebed in afwachting van de verschijning, uren die me één enkel ogenblik toeschenen, een ogenblik van de eeuwigheid… Ik kan u zeggen dat al op dat ogenblik al onze verwachtingen van onze Medjugorjereis al volkomen vervuld waren. 

Een missionaris-religieuze sprak mijn man en mij aan en herhaalde ons de boodschap die Maria speciaal bestemd had voor de zieken. Zij herinnerde ons eraan dat de Gospa genades belooft aan de zieken op één enkele voorwaarde, namelijk dat we de wil moeten hebben om als uitdrukking van ons geloof, ons lijden aan te bieden tot op het punt waarop we God danken voor wat we te verduren krijgen. Drie genades biedt Ze ons dan: Licht, Kracht en Genezing. De eerste twee genades begrijpen jullie makkelijk. Wat genezing betreft, had ik de zekerheid dat ik inwendige genezing kreeg. Wat ik bedoel is die volkomen inwendige Vreugde vergezeld van vrede. Geen enkele opstandigheid meer! Waar ik nu ook zeker van ben is dat de Heer ons allemaal geneest, maar dat die genezing progressief van aard is, sneller of minder snel in functie van de plannen van de Heer voor ons grootste welzijn.

Het staat vast dat op de dag dat we de Hemel binnen treden, niemand van ons zich in een rolbed zal bevinden en ik dankte God voor die genezing die me te beurt zou vallen… ooit…

’s Anderendaags, vrijdag 3 augustus vertrok mijn man ’s morgens om de kruisweg te doen. Het was heel erg heet en het was mijn grootste droom hem te kunnen vergezellen. Er was echter geen drager beschikbaar en mijn toestand was werkelijk heel moeilijk te verdragen op dat ogenblik. Het was beter voor mij in mijn bed te blijven…

Ik zal me die dag herinneren als één van de pijnlijkste dagen van mijn hele ziekte…Ik moest werkelijk iedere ademhaling zoeken ondanks het ademhalingstoestel, de bipap die mijn vaste metgezel was tot dan.

Ik was ermee akkoord gegaan dat mijn man vertrok – nooit zou ik gewild hebben dat hij zijn plan zou opgeven – maar ik kon niet eten of drinken, geen medicijnen nemen. Ik was vastgenageld op mijn bed… Ik had zelfs de kracht niet meer om te bidden, ik bevond me eenvoudig weg in een face-to-face met de Heer…

Mijn man was heel gelukkig toen hij terug kwam, diep geraakt door wat hij op die kruisweg beleefd had. Hij werd vervuld van medelijden met mij, want zelfs zonder dat ik hem wat dan ook uitgelegd had, begreep hij dat ik mijn kruisweg beleefd had, in mijn bed.

Gedurende die kruisweg had men verschillende episodes uit het leven van Pater Slavko toegelicht; je moet weten dat mijn man die buitengewone pater pas had leren kennen via een film tijdens de autocarreis naar Medjugorje.

Ik had verwacht dat mijn man zou willen rusten na die bergtocht, maar tot mijn grote verbazing had hij slechts één plan en dat was mij zo snel mogelijk op het graf van pater Slavko te brengen. Ik liet me er dus naartoe brengen in het begin van de namiddag onder een verzengende zon. Opnieuw beleefden we daar een onvergetelijk ogenblik van verdieping en kregen we inwendige genades van Kracht, van Zachtheid, van Vrede en van Gemeenschap… Zonder onderling te overleggen spraken mijn man en ik hetzelfde gebed uit: “Heer, als het uw wil is dat ik zou genezen, niet half, niet een klein beetje, maar helemaal:, - niet voor onszelf, want wij werden al zo vervuld door uw Liefde – maar voor onze kinderen”. We hebben intens voor hen gebeden, opdat God hen onder zijn bescherming zou nemen en hen bij voorrang het beste zou schenken.

Mijn laatste krachten aansprekend, besloten we na het avondmaal deel te nemen aan de eucharistie.

Ik ben zonder ademhalingstoestel vertrokken, want het gewicht van dat meerdere kilo’s wegende toestel op mijn knieën, kon ik niet langer verdragen.

We waren te laat… ik durf het nauwelijks te zeggen… maar we kwamen pas aan tijdens het evangelie…

We staken onze oortjes al in terwijl we nog onderweg waren om toch al iets op te vangen van wat er tijdens onze afwezigheid gezegd werd.

Van bij onze aankomst begon ik de tot de Heilige Geest te smeken in een vreugde die ik niet kan verwoorden. Ik vroeg Hem bezit te nemen van gans mijn wezen. Ik heb Hem mijn hernieuwd verlangen uitgedrukt Hem toe te behoren naar lichaam,ziel en geest.

Van toen af aan voelde ik me niet meer op aarde…

De viering ging verder tot aan de Consecratie en vervolgens tot het ogenblik van de communie waar ik intens op wachtte. Mijn man heeft me in de aanschuifrij gebracht achter de kerk. Een priester stak het pad over met het Lichaam van Christus. Hij kwam onmiddellijk naar mijn man en mij toe en passeerde al de andere mensen in de wachtrij.

We hebben allebei gecommuniceerd, alleen wij op dat ogenblik in die wachtrij. Wij zijn vervolgens aan de kant gegaan om plaats te maken voor de andere mensen die te communie gingen en om onze dankgebeden te beginnen.

Ik rook een krachtige en heel zachte geur, een hemels parfum. Ik had al ooit eerder een dergelijk parfum mogen ruiken en wel in de nabijheid van iconen die een naar rozen geurende olie afscheiden. Mijn ogen zochten om me heen om na te gaan van waar die geur wel kon komen… maar we waren alleen.

Mijn inwendige blik heeft zich vervolgens op God de Vader gericht en in mijn geest zag ik mezelf  in witte kledij, ik had het sacrament van de verzoening gekregen, dansen voor onze Vader…Met een kleine glimlach zei ik hem: “ enfin… je weet wel dat ik dat niet kan doen… enfin… wel met mijn ziel! Ik kan u loven en voor u dansen en zingen op een heel spirituele wijze”.  Vervolgens voelde ik een kracht door me heen gaan van links naar rechts, geen warmte, maar een kracht.  Mijn ongebruikte beenspieren werden doorstroomd met een stroom van leven. Ik zei toen tot God: “Vader, Zoon, Heilige Geest, als u aan het doen bent wat ik geloof,  dit ondenkbare mirakel aan het realiseren bent, dan vraag ik u een teken en een genade: laat mij toe met mijn man te communiceren”.

Ik heb mij tot mijn man gewend en probeerde hem te zeggen: “ruik je die geur?”.  Op de meest natuurlijke wijze antwoordde hij me: “neen,mijn neus is wat verstopt”!... Ik  zeg “natuurlijke” wijze omdat hij mijn stem sedert een jaar niet meer gehoord had! Om hem tot de realiteit te wekken, zei ik: “hei! Ik praat, hoor je me?!”…

En toen wist ik dat God Zijn daad had gesteld en in een handeling van geloof, heb ik mijn benen uit de zetel gelicht en ben ik recht gaan staan…Al de mensen om ons heen beseften wat er op dat ogenblik gebeurde. Eén persoon zei me dat ik er ongelooflijk jong uit zag. Voor mij was het alsof ik op de berg Tabor was, de berg van de gedaanteverwisseling...

De volgende dagen is mijn toestand van uur tot uur verbeterd. Ik heb er geen behoefte meer aan voortdurend te slapen en de pijnen die mijn ziekte veroorzaakte hebben plaats geruimd voor spierpijnen veroorzaakt door fysieke inspanningen die me sedert zeven jaar onmogelijk waren…

Dat is dus de geschiedenis die ik jullie wou vertellen. Als jullie vragen hebben, aarzel niet..”

Op de vraag “Hoe hebben uw kinderen op dit nieuws gereageerd?” het volgende antwoord:

Ik denk dat de kinderen heel, heel gelukkig zijn, maar we moeten er rekening mee houden dat zij mij bijna constant als zieke gekend hebben en dat deze verandering een aanpassingstijd van hen zal vergen.

Op de vraag “wat is de naam van uw ziekte? » het volgende antwoord:

De naam van de ziekte is leuco-encéphalopathie. Het gaat om een zeldzame en ongeneeslijke ziekte waarvan de symptomen lijken op die van multiple sclerose.

Op de vraag wat Pascale nu met haar leven wil gaan doen…

Dat is een moeilijke vraag, want als God een genade aanbiedt,is het echt een enorme genade. Daar gaat een verantwoordelijkheid mee samen. Mijn grootste wens, en dat is een wens die ook mijn man deelt, is van trouw te blijven aan de Heer, aan zijn genade en voor zo ver het in onze mogelijkheden ligt, van hem niet teleur te stellen. Om dus heel concreet te zijn, wat me nu duidelijk is, is dat ik nu eindelijk mijn verantwoordelijkheid en mijn leven als mama en echtgenoot kan nemen. Dat heeft  voorrang.  Mijn diepe verwachting is ook van een gebedsleven te  kunnen gaan leiden, parallel met dit aardse, geïncarneerde leven; een leven van contemplatie. Ik zou ook graag in staat zijn hulp te bieden aan al de mensen die me erom vragen, welke hulp dat ook moge zijn. En verder wil ik getuigen van de Liefde van God in ons leven. Het is mogelijk dat andere activiteiten nu overwogen kunnen worden, maar ik wil geen enkele beslissing nemen zonder eerst diep onderscheid en inzicht te verwerven via het advies van een geestelijke begeleider, onder toezicht van God.

Vanwege  Mia  Stassen.